Van gent nap.r roa^e PE KONINGSKWESTIE fmw2 Diocesane Bedevaart 10-23 Rpril PIERLALA mtamzxss. AALST EN OMSTREKEN [Verschijnt den Donderdag en Zondag van iedere week.; Nummer 33 Zondag 23 April 1950 BURELEN Kerkstraat 9, Aalst Telef.n' 24.114 P.C. n' 881.72 7' Jaarg. 1,25 fr. 't Nr. DE FILM VAN DE ik schrijf Vrijdag morgen 21 April. Welk is de toestand vandaag Morgen kan hij weer gewijzigd zijn. Laat ons eerst het jongst verleden in herinnering 'brengen. Op 12 Maart greep de Volksraad pleging plaats. Op 13 Maart, 's morgens vertrok reeds, Minister Eyskens naar Prégny. Het werd een angstig wachten. De 16de kwam het antwoord. De Koning ook zegde «Ja». «Ik wil terug komen, indien de Verenigde Kamers een einde stellen aan de onmogelijk heid van regeren. Het woord was dus aan de Volks vertegenwoordiging. Wie moest de twee kamers bijeen roepen Het was normaal dat de Re gering dit zou doen. (Mijn inziens, hebben de Voorzitters dit recht niet). Onmiddellijk stelde M. Eyskens zich aan het werk om zijne collega's te overtuigen. De liberale ministers weigerden en trokken zich uit de regering terug. Gans de regering moest derhalve ontslag ne men. Dat was normaal en dat was ook overeengekomen bij de samenstelling der Regering in Augustus 1.1. De rege ringscrisis was geopend. De heer Eyskens en na hem de heer Carton de Wiart werden als «informa teur aangesteld. De heer Eyskens on derzocht de mogelijkheid om ene duur zame regering samen te stellen, dat is ene regering die zou toelaten aan den Koning als Hij terug kwam zich te handhaven. Hij stuitte op de manoeu- vers der liberale partij, op de onver- schillende houding van de Vlaamse li beralen. Noch Eyskens,, noch Carton de Wiart kregen echter opdracht ene rege ring te vormen. De Heer Devèze werd toen geroe pen en aangesteld als «formateur». Hij liet duidelijk verstaan dat indien hij zijn formule van «nationale verzoe ning» niet kon doen aanvaarden, hij de Kamers zou ontbinden. De C.V.P. liet zich door deze be dreigingen niet afschrikken en kloeg het ongewone procédé aan. De formule van nationale verzoe ning was de formule van de uitge stelde abdicatie; de Koning en de C. V. P. weigerde beslist. Nodeloos rekte de heer Devèze de duur van zijn man daat. Eindelijk kreeg een C.V.P. gekozene de kans een regering te vormen de heer Van Zeeland. Hij ook trachtte een regering samen te stellen die een brede politiexe basis zou hebben. De Vlaamse liberalen wei gerden echter in ene regering te treden indien de liberale meerderheid daar mee niet akkoord ging, die meerder heid die samengesteld is. uit Walen, waaronder uitgesproken separatisten. Zeer moedig besliste toen de Heer Van Zeeland ene homogene C.V.P. re gering samen te stellen, met enkele li berale extra-parlementaire persoonlijk heden. Voor dergelijke Regering was er wellicht een kans met een of twee stemmen meerderheid het vertrouwen in de Kamer te verkrijgen. Dank zij de liberalen Heren Lahay en De Winde. Hij stond op het punt te lukken, toen 'hij vernam dat het Secretariaat van den Koning ene dergelijke één-partij regering niet gunstig gestemd was. Van Zeeland werd 's nachts cm 2 uur naar Prégny geroepen en vernam daar dat de Koning ene transactie wil de voorstellen. HET TRANSACTIEVOORSTEL VAN DEN KONING. Die transactie, wij kennen ze De Koning wil terug komen doch verlangt tijdelijk zijne machten te zien uitoefe nen door zijn zoon. Dit voorstel van de Koning is een nieuw feit in de ontwikkeling van de Koningskwestie. Wij worden hier gesteld voor een eigen initiatief van den Vorst, waar de C. V. P. gams vreemd aan is en voor dewelke de Koming persoonlijk de ver- fcwitwocrdelijkheid heeft willen nemen op de meest plechtige wijze. Niet de heer Van Zeeland bracht de boodschap, maar de Koning zelf sprak ze met eigen mond uit en Hij vroeg dringend aan al de Belgen, en in 't bi zonder en uitdrukkelijk aan ons zijn getrouwen die boodschap te aanvaarden. Die boodschap wij hebben ze -allen met spanning en ontroering beluisterd. De verhevenheid van de gevoelens van de Koning heeft iedereen bewogen. Ziedaar, inderdaad, een man die be- GEBEURTENISSEN ledigd en gehoond werd gelijk niet één... en uit wiens, mond geen woord I verbittering komt, alleen woorden van verzoening en edelmoedige zelfverlo- chening. Wat moet de C. V. P. doen De boodschap bracht voor haar meer dan ontroering... zij vergde van alle Ko- ningstrouwe een pijnlijk offer., die zij als een diepe teleurstelling aanvoelden. Moest de C.V.P. weigeren de bood schap van den Koning in acht te ne men Ik stel vast dat geen enkel dag blad zo iets beweert; Ik stel vast dat de meest 'luidruchtige ik zeg niet de meest overtuigde Koningsgezinden de onvoorwaardelijke aanvaarding van de Koningsboodschap aan bevelen. Ik tracht mijn eigen gemoedsstem ming te bedwingen, en ik redeneer: dat het standpunt van den Koning, die wil terug komen als een verzoener en niet schijnbaar als de man van ene partij, onaanvechtbaar is. dat Hij daartoe een eigen weg heeft gekozen en dat het ons moreel onmogelijk is geworden Hem in zijn gebaar van verzoening niet bij te staan. De C.V.P. heeft dan ook beslist de pogingen van den Heer Van Zeeland I die tracht de boodschap uit te wer- ken te steunen, met het doel ene regering te vormen die een einde stelt j aan de onmogelijkheid van te regeren. Indien Van Zeeland lukt dan komt j de Koning terug. Weliswaar zal Hij niet definitief bekleed zijn zoals wij het hadden gewenst met de volheid van 'zijne Koninklijke machten, doch zoals j Hij het thans heeft bepaald rnet een tij- j delijke schorsing van de uitoefening dezer machten. Het CONSTITUTIONEEL BEZWAAR Van C.V.P. zijde zijn ernstige be zwaren gerezen tegen de formule van de «delegatie der machten;). Dit is geen louter juristen vitterij. Die kwestie is zeer ernstig. De delegatie der mach ten is niet alleen niet voorzien in onze grondwet, doch het blijkt ondenkbaar dat ene beslissing van de Kamers deze in het leven zou kunnen roepen. Zij die zeggen al wat door de grond wet niet verboden is, mag door de Ka mers gedaan worden, of nog al de machten komen van de natie, bijgevolg mogen de Kamers die de natie verte genwoordigen beslissend optreden. Oordelen alsof er stond in de grond wet alle machten komen van de Ka mers. Neen zij komen van de Natie, en de natie drukt zich op twee manieren uit door de verkiezing van volksverte genwoordigers en senatoren, doch eerst door de grondwet die ons aller mees teres is. Welnu de Koning trekt zijn machten uit de grondwet en niet uit de Kamers. De natie heeft door het Con gres van 1831, in de grondwet de Ko ninklijke machten gedelegeerd aan Leopold van Saxe Coburg en zijn wet telijke mannelijke afstammelingen. De ze beschikken niet over die macht zoals over een eigendom zij oefenen ze uit en hebben dus niet het Recht ze aan andere over te dragen. De socialisten die de Vorstelijke macht afhankelijk willen maken van het Parlement hebben geen bezwaar tegen het princips van een overdracht door de Kamers... wij wel. HOE KAN DAT VERWEZENLIJKT WORDEN WAT DE KONING VERLANGT Velen onder ons denken dat wij die onmogelijkheid moeten vinden in de uitbreiding van de hypothese door de grondwet voorzien van de «on mogelijkheid van te regeren De Kamers zouden aan die onmo gelijkheid een einde stellen, doch de Koning zou beslissen nog een tijdje de uitoefening van de Hem teruggeschon ken machten uit te ■--tellen, tot dat Hij subjectief zou oordelen dat Hij die uit oefening mag 'hervatten. Inmiddels beraadslagen de partijën. Mij komt het voor dat er reeds iets merkwaardigs is gebeurd. Niets bewijst zo zeer het prestige van het Koningdom, en van Leopold III zelf, dan het feit dat nu alle partijen aanvaarden te discusseeren op grond- j slag van die boodschap van die zo ver- smaadde Vorst, dat geen enkele meer a priori de terugkomst van den Koning verwerpen. Ik maak mij geen illusies, doch dat is een feit dat ook in geval van mis lukking cler onderhandelingen van enorme belang zal zijn. De C.V.P. strijdt voort... tot dat de Kening zijn machten integraal hervat. I Zij mag bogen over hare trouw. Die trouw zal vruchten dragen. L. MOYERSOEN. 1 Volksvertegenwoordiger. NIET AKKOORD MET 'T PALIETERKEN. 't PALIETERKEN, het weekblad voor mensen met een goed hart en slecht karakter, schrijft, in zijn num mer van Donderdag 20 April 1930 nr. |16 van zijn 6e jaargang, dat de capi tulatie op 28 Mei 1940 door Koning Leopold III de oorzaak is van heel die historie die we het koningsvraagstuk of de koningskwestie noemen. Hewel ik ben met de zienswijze van 't Palieterken niet akkoord.Hij mag dat nu zo kwalijk nemen als hij maar wil. Als 't Paiieterke zo dikwijls niet ak koord gaat met de zienswijze van an deren dan mag hij toch ook eens ver nemen dat iemand anders met hem niet akkoord gaat. den andere voor één keer moet hij dat van mij eens aanemen, want het is en blijft, hoop ik toch, een uitzondering dat ik hem moet tegenspreken. Dus, voor mij is het niet de capitu latie die de oorzaak is van dat zesjarig koningsprobleem. j Had de Koning in 1 940 niet gecapi tuleerd, maar zijn land, zijn volk en zijn leger in steek gelaten en met Spaak en consoorten de wijk genomen naar veiliger streken en daar, in het mid den der allieës, dezelfde houding aan- genomen als deze die hij tot vóór zijn laatste boodschap aangenomen heeft, dan zou de Koning even goed de on waardige Vorst geworden zijn en op even veel tegenstand tot het hernemen zijner prerogatieven gebotst, zijn als thans het geval is. Voor mij is het niet zijn capitulatie, niet zijn bezoek aan Hitier, niet zijn huwelijk, niet zijn rustperiode in het hooi, niet dit of dat van al wat gezegd en geschreven werd, he twelk de reden is waarom zo radikaal troonafstand wordt geeist. Het is iets anders, iets wat velen vermoeden, wat weinigen juist weten en wat niemand durft of mag schrijven. Ik denk dat er zaken, of één zaak ge beurd is of nog zou raceten gebeuren die de Koning >_g,=keurd heef1* of niet goedkeuren wil. Wat het juist is weet ik niet, het is maar een vermoeden. Plet is in ieder geval iets wat dezen die het verlangen niet durven zeggen aan de man van de straat en wat de Koning niet zeggen wil omdat Hij een gentlemen is ofwel omdat die zaak nog hangend is. Mijn vermoeden is gesteund op het feit dat men toch zo hardnekkig is om zich tegen de wil der grote meerderheid te verzetten en omdat de C.V.P. toch zo weinig doordrijvend handelt maar wel heel langzaam stapken voor stap- ken achteruit wijkt en broksken voor broksken van haar stellingen prijs geeft. Het feit dat de mensen liefst zwij gen over de Koningskwestie; dat de meesten zich de moeite niet meer ge troosten om naar de nieuwsberichten van het N. I. R. te luisteren en dat de dagbladen in en uit schrijven en zich vergenoegen over te drukken wat hun zuster Collega's schrijven, bewijst dat de meerderheid het zo ver gebracht heeft of zo ver gebracht is dat ze van al die palabers niks meer geloofd en haast gelaten de uitslag van heel die koningshistorie afwacht. Wanneer inderdaad de ondergrond van het koningsvraagstuk heel wat an ders is dan wat men ons tot nog toe heeft wijs gemaakt dan was in der waarheid de volksraadpleging een nut teloos- en dus een belachelijk iets. Wanneer de Koning zijn prerogatie ven niet mag hervatten om wat Libera len en Socialisten hem openlijk ten kwade duiden dan heeft het volk er uitspraak ove rgedaan en MOET de C.V.P. er korte metten meemaken. Het een of het ander is toch waar 2 Waarom dan nog langer getalmd on« het een of het ander te beslissen PIERLALA. Beproefde hulp bij verkoudheid voor Va der, Moeder en kind. Doos 15 Fr. Pot 25 Fr. (lste Vervolg.) Na een dag en half rijden komen we op Dinsdag 1 I April, 's avonds rond 1 1 u. te Venetie aan. De water;tad is verlicht en verschillende boten brengen ons naar de toegewezen hotels waar ieder na deze vermoeiende rit de rust zoekt. Na de H. Mis en het ontbijt zien we met nieuwsgierige ogen naar het won derlijke Venetie rnet zijn meer dan 200 eilandjes door bruggen (meer dan 400) met elkaar verbonden. Venetie telt meer dan 100 kerken. Het is de stad der waterwegen. Geen auto's, geen trams, zelfs bijna geen velo s zijn er te zien, maar ieder huis heeft zijn boot gondel. De zon straalt over de daken en de waterwegen. We brengen een bezoek aan het St. Marcusplein, waar honderde duiven u voor de voeten lo pen. Foto's werden genomen, het krioelt er van vreemdelingen. Voor ons staat de machtige en prachtige St. Mar- cuskerk, te lang om te beschrijven, maar de meer dan 6000 vierkante me ter gewelf in een pracht van mozaiek volgens een origineel van Titiaan brengt u terug in de periode van het machtige Venetiaanse rijk, toen zij bij hun overwinnigen in het Oosten een vloed van kunstschatten naar Venetië brachten. Een namiddag bezoek wordt ge bracht aan het Paleis der Dogen een wonder van Architectuur en binnen wat een rijkdom aan schilde rijen, waar de plafondbeschildering u zou doen duizelen vooral deze van Tintoretto een van zijn doeken telt meer dan 600 koppen. Donderdag 13 April gaat het van Venetië naar Rome. Alle bedevaar ders zijn vroeg uit de veren en nuchter vertrekken we naar Padua waar in de basiliek van St. Antonius de 1 00 pries ters de H. Mis opdragen en de andere bedevaarders in dit prachtig heiligdom van onze volkse heilige ter H. Tafel na deren. Overal in de stad ziet ge weg wijzers naar de basiliek van il Santo zoals de inwoners van Padua hun ge liefde heilige noemen. Voor het altaar, waaronder de Hei lige ligt begraven gaan we bidden om zijn bescherming en op de verdere reis werd nog menigmaal over il Santo gesproken vooral toen we vernamen hoe een bedevaarder die zijn geld tas was verloren in het station te Bo logna ze te Rome terug in handen kreeg. Zonder twijfel had hij zijn ge bed gericht op «il Santo». Over Padua gaat het naar Bologna, waar een smakelijk middagmaal in het station ons opwacht, vandaar over Flo- rentië en Assisië in volle vaart naar de H. Stad Rome. Op een paar Km. van daar komt een gevoel van verlangen bij de bedevaarders op en uit volle borst wijl de trein het station bereikt wordt langs de luidsprekers en in alle compartimenten het «En vivo Pio» ge zongen. We zijn er, daar waar ons hart naar verlangde Rome, de eeuwige stad, waar klopt het hart van het Christen dom, de stad naar waar millioenen ge lovigen in dit heilig jaar hun ogen op lichten. Het lste grote werk der bedevaar - vaarders te Rome is het verdienen van de Jubileumaflaat. Na de H. Mis, Vrijdag 14 April, gaan onze eerste schreden naar St. Pie tersbasiliek. Het regent overvloedig, maar in ie ders hart is er vreugde, daarin schijnt de zon, en het slechte weder geeft een stemming van boete aan de tocht naar de vier basilieken. Daar komt Mgr. Calewaert en aan het hoofd van zijn 600 diocesanen zet hij de stoet in naar de St. Pieterskerk. Het kruis, waarneven de 2 branden de kaarsen openen de processie. Daar na zijne Excellentie de Bisschop, de priesters en de gelovigen. Bij het bin nentreden wordt geknield aan de «Hei lige Poort» en het Miserere ingezet. Al j biddend en zingend gaan we naar de Kapel van het H. Sacrament. Monsei- gneur bidt zelf de voorgeschreven ge beden voor gebed voor het H. Jaar Daarna met uitgestrekte armen drie maal het onze vader, wees gegroet, Glorie zij de Vader, een vierde bijgöJ voegd voor zijne Heiligheid de Paus. NA DE ONTROERINGEN VAN DE ZATERDAG EN WOENSDAG ZUL- LEN ER DEZE ZIJN VAN DE MAANDAG. Verdeeld uw verwachtingen en ver meerderd uw kansen. Breng uwe steun aan de geteisterden en uwe medewerking aan de economi sche bedrijvigheid. De gelegenheid wordt U aangeboden door de Derde Schijf van de Lotenle- ning tct Wederopbouw. Waag de kans voor de millioener. van de Maandag. Na het zingen van het Paree Do mino gaan we naar het graf van de H. Petrus. Uit volle borst wordt 'het Credo» gezongen. Er roert iets wat in ieders hart en een traan van geluk rolt uit de ogen. Het is met ontroering zich kind te voelen van de Kerk van Chris tus en te staan bij het graf van de lste Apostel, de H. Petrus. Al zingend Christus vincit verlaten we St. Pieterskerk en gaan naar St. Paulusbasiliek, aan de via Ostiense. Hier zien we de beeltenis van de meer dan 250 Pausen elk in een medail- Ion. Al zingend en biddend gaan we i naar de Sacramentskapel en het graf j van den H. Paulus, de grote Apostel, j de 1 ste missionaris, en beleiden voor jzijn graf ons «Credo;.. Nadien gaat het naar de Basiliek I van St. Jan van Lateranen, de apostel der liefde. Nadat Monseigneur het boek heeft getekend wordt het Kyrie aan geheven, en met steeds dezelfde gods- vrucht en geest van geloof worden de voorgeshreven gebeden gedaan. Buiten regent het steeds maar door en zo gaan we naar de laatste der te bezoeken kerken, de Basiliek van de H. Maria de meerdere, de grootste kerk te Rome aan de H. Maagd toegewijd. Bij het H. Sacrament knielen de be devaarders en Monseigneur bidt steeds onvermoeid de voorgeschreven gebe den. Wat een aandoening, neven mij zit een vrouw met het aangezicht tegen een muur bitter te weeën. Ik weet niet waarom maar men vermoed dat hier veel geheimen van het hart aan de Moeder Maagd worden toevertrouwd. In het midden van de kerk heeft men in de diepte een kapel. Daar worden volgens de traditie, enige planken be waard van de Kribbe van Bethlehem. Na het Credo krijgen we de zegen van Monseigneur en heffen uit volle borst het lied aan Liefde gaf u duizend namen. Zo verlaten we de Basiliek na de Jubileumaflaat te hebben verdiend. En hoe wonder, na deze zware tocht, het is 1 uur namiddag, in geest van gebed en boete, schijnt weer de zon. Er schijnt zon rondom ons, er is zon in ieders hart, want deze morgen hebben we al len christus-bron en zonne van ons le ven, in ons hart ontvangen. In de namiddag hebben we het ge luk een bezoek te brengen aan het ou de Rome en wel onder de flinke lei ding van Monseigneur De Bruyn en eerste kenner van Rome, vooral wat betreft de romeinse oudheden en in hel bijzonder wat de opgravingen aangaat. Onder zijn geleide bezoeken we he Coliseum. Krijgen een wetenschappe lijke uitleg over de bouw en al wat on der de Romeinse Keizers daar ge schiedde. Het Coliseum is de plaats waar zon der twijfel vele eerste christenen d6 marteldood hebben gevonden, maai het is niet de enige. Ook, en vooral, ir de romeinse circussen waarvan we de overblijfselen zien, hebben duizendo gelovigen de dood gevonden. Hier we- ze gezegd dat die zelfde avond een plechtigheid werd gehouden, onder lei ding van Mgr Calewaert die tot de be devaarders een aandoenlijke toespraak hield om ons te sterken in de strijd om het geloof in deze tijd van vervolging. Hier werd door al onze bedevaarders bij het licht van enkele lampen in dit machtig Coliseum, vurig gebeden voor al uit dank voor al de hier gevallen martelaren. Verder brengen we steeds onder ge leide van Monseigneur De Bruyne, een bezoek aan de romeinse forums. We zien de zegeboog van Constan- tijn en van Septimus Severius, de Emi- liaanse Basiliek. Tempel van Castor en Pollux, Tempel der Vestaalse maag den. Kerk van Cosmas en Damianus. Basiliek van Constantinus. Zegeboog van Titus, de via sacra, de plaats waar Julius Cesar werd vermoord en vele andere oudheden te lang om te be schrijven. Het wordt avond en met grote dankbaarheid nemen we afscheid van onze flinke gids. Hij wordt alle kanten toegejuigd uit dank om al het heerlijke waarvan hij ons heeft laten genieten. In de volgende bijdrage onze au diëntie 'bij de H. Vader. H. H. VOOR DE HOUDERS VAN IVlOTORRIJTUiGEN Er wordt ter kennis gebracht van de houders van motorrijtuigen, wonende in de Belgisch-Luxemburgse Economi sche Unie en die zich naar het buiten land wensten te begeven 1 Dat de bewijzen van voorlopige uitvoer nr. 139 bestemd om de tijde lijke uitvoer en de latere vrije weder invoer van hun voertuig te dekken voortaan zullen geldig gemaakt worden voor twee jaar; 2) Dat soortgelijke dokumenten welke op 1 Januari 1950 niet verstre ken waren, beschouwd worden als van ambtswege verlengd voor één jaar met ingang van de datum van verstrijking van hun geldigheidsduur, voor zeever het voertuig nog steeds aan de titularis van het dokument toebehoort. EEN BANKNOOT BRENGT NIETS OP. Schrijf in op de Lotenïenirsg tot We- der opbouw. Een trekking van één millicen alle Maandagen. Een trekking van 2 millioen alle 2 maanden. Een trekking van 5 millioen alle 2 maanden. En 24 lo'cen van '/2 millioen en 16 loten van 14 millioen per jaar.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Gazet van Aalst | 1950 | | pagina 1