Van gent nap.r roa^e
PE KONINGSKWESTIE
fmw2
Diocesane Bedevaart
10-23 Rpril
PIERLALA
mtamzxss.
AALST
EN OMSTREKEN [Verschijnt den Donderdag en Zondag van iedere week.;
Nummer 33 Zondag 23 April 1950
BURELEN Kerkstraat 9, Aalst Telef.n' 24.114 P.C. n' 881.72 7' Jaarg. 1,25 fr. 't Nr.
DE FILM VAN DE
ik schrijf Vrijdag morgen 21 April.
Welk is de toestand vandaag Morgen
kan hij weer gewijzigd zijn.
Laat ons eerst het jongst verleden in
herinnering 'brengen.
Op 12 Maart greep de Volksraad
pleging plaats.
Op 13 Maart, 's morgens vertrok
reeds, Minister Eyskens naar Prégny.
Het werd een angstig wachten.
De 16de kwam het antwoord. De
Koning ook zegde «Ja». «Ik wil terug
komen, indien de Verenigde Kamers
een einde stellen aan de onmogelijk
heid van regeren.
Het woord was dus aan de Volks
vertegenwoordiging.
Wie moest de twee kamers bijeen
roepen Het was normaal dat de Re
gering dit zou doen. (Mijn inziens,
hebben de Voorzitters dit recht niet).
Onmiddellijk stelde M. Eyskens zich
aan het werk om zijne collega's te
overtuigen.
De liberale ministers weigerden en
trokken zich uit de regering terug. Gans
de regering moest derhalve ontslag ne
men. Dat was normaal en dat was ook
overeengekomen bij de samenstelling
der Regering in Augustus 1.1. De rege
ringscrisis was geopend.
De heer Eyskens en na hem de heer
Carton de Wiart werden als «informa
teur aangesteld. De heer Eyskens on
derzocht de mogelijkheid om ene duur
zame regering samen te stellen, dat is
ene regering die zou toelaten aan den
Koning als Hij terug kwam zich te
handhaven. Hij stuitte op de manoeu-
vers der liberale partij, op de onver-
schillende houding van de Vlaamse li
beralen.
Noch Eyskens,, noch Carton de
Wiart kregen echter opdracht ene rege
ring te vormen.
De Heer Devèze werd toen geroe
pen en aangesteld als «formateur». Hij
liet duidelijk verstaan dat indien hij
zijn formule van «nationale verzoe
ning» niet kon doen aanvaarden, hij de
Kamers zou ontbinden.
De C.V.P. liet zich door deze be
dreigingen niet afschrikken en kloeg
het ongewone procédé aan.
De formule van nationale verzoe
ning was de formule van de uitge
stelde abdicatie; de Koning en de C.
V. P. weigerde beslist. Nodeloos rekte
de heer Devèze de duur van zijn man
daat.
Eindelijk kreeg een C.V.P. gekozene
de kans een regering te vormen de
heer Van Zeeland.
Hij ook trachtte een regering samen
te stellen die een brede politiexe basis
zou hebben. De Vlaamse liberalen wei
gerden echter in ene regering te treden
indien de liberale meerderheid daar
mee niet akkoord ging, die meerder
heid die samengesteld is. uit Walen,
waaronder uitgesproken separatisten.
Zeer moedig besliste toen de Heer
Van Zeeland ene homogene C.V.P. re
gering samen te stellen, met enkele li
berale extra-parlementaire persoonlijk
heden. Voor dergelijke Regering was
er wellicht een kans met een of twee
stemmen meerderheid het vertrouwen
in de Kamer te verkrijgen. Dank zij de
liberalen Heren Lahay en De Winde.
Hij stond op het punt te lukken, toen
'hij vernam dat het Secretariaat van
den Koning ene dergelijke één-partij
regering niet gunstig gestemd was.
Van Zeeland werd 's nachts cm 2
uur naar Prégny geroepen en vernam
daar dat de Koning ene transactie wil
de voorstellen.
HET TRANSACTIEVOORSTEL
VAN DEN KONING.
Die transactie, wij kennen ze De
Koning wil terug komen doch verlangt
tijdelijk zijne machten te zien uitoefe
nen door zijn zoon.
Dit voorstel van de Koning is een
nieuw feit in de ontwikkeling van de
Koningskwestie.
Wij worden hier gesteld voor een
eigen initiatief van den Vorst, waar de
C. V. P. gams vreemd aan is en voor
dewelke de Koming persoonlijk de ver-
fcwitwocrdelijkheid heeft willen nemen
op de meest plechtige wijze.
Niet de heer Van Zeeland bracht de
boodschap, maar de Koning zelf sprak
ze met eigen mond uit en Hij vroeg
dringend aan al de Belgen, en in 't bi
zonder en uitdrukkelijk aan ons
zijn getrouwen die boodschap te
aanvaarden.
Die boodschap wij hebben ze -allen
met spanning en ontroering beluisterd.
De verhevenheid van de gevoelens van
de Koning heeft iedereen bewogen.
Ziedaar, inderdaad, een man die be-
GEBEURTENISSEN
ledigd en gehoond werd gelijk niet
één... en uit wiens, mond geen woord
I verbittering komt, alleen woorden van
verzoening en edelmoedige zelfverlo-
chening.
Wat moet de C. V. P. doen De
boodschap bracht voor haar meer dan
ontroering... zij vergde van alle Ko-
ningstrouwe een pijnlijk offer., die zij
als een diepe teleurstelling aanvoelden.
Moest de C.V.P. weigeren de bood
schap van den Koning in acht te ne
men Ik stel vast dat geen enkel dag
blad zo iets beweert; Ik stel vast dat de
meest 'luidruchtige ik zeg niet de
meest overtuigde Koningsgezinden
de onvoorwaardelijke aanvaarding van
de Koningsboodschap aan bevelen.
Ik tracht mijn eigen gemoedsstem
ming te bedwingen, en ik redeneer: dat
het standpunt van den Koning, die wil
terug komen als een verzoener en niet
schijnbaar als de man van ene partij,
onaanvechtbaar is. dat Hij daartoe
een eigen weg heeft gekozen en dat
het ons moreel onmogelijk is geworden
Hem in zijn gebaar van verzoening niet
bij te staan.
De C.V.P. heeft dan ook beslist de
pogingen van den Heer Van Zeeland
I die tracht de boodschap uit te wer-
ken te steunen, met het doel ene
regering te vormen die een einde stelt
j aan de onmogelijkheid van te regeren.
Indien Van Zeeland lukt dan komt
j de Koning terug. Weliswaar zal Hij niet
definitief bekleed zijn zoals wij het
hadden gewenst met de volheid van
'zijne Koninklijke machten, doch zoals
j Hij het thans heeft bepaald rnet een tij-
j delijke schorsing van de uitoefening
dezer machten.
Het CONSTITUTIONEEL BEZWAAR
Van C.V.P. zijde zijn ernstige be
zwaren gerezen tegen de formule van
de «delegatie der machten;). Dit is geen
louter juristen vitterij. Die kwestie is
zeer ernstig. De delegatie der mach
ten is niet alleen niet voorzien in onze
grondwet, doch het blijkt ondenkbaar
dat ene beslissing van de Kamers deze
in het leven zou kunnen roepen.
Zij die zeggen al wat door de grond
wet niet verboden is, mag door de Ka
mers gedaan worden, of nog al de
machten komen van de natie, bijgevolg
mogen de Kamers die de natie verte
genwoordigen beslissend optreden.
Oordelen alsof er stond in de grond
wet alle machten komen van de Ka
mers. Neen zij komen van de Natie, en
de natie drukt zich op twee manieren
uit door de verkiezing van volksverte
genwoordigers en senatoren, doch eerst
door de grondwet die ons aller mees
teres is. Welnu de Koning trekt zijn
machten uit de grondwet en niet uit de
Kamers. De natie heeft door het Con
gres van 1831, in de grondwet de Ko
ninklijke machten gedelegeerd aan
Leopold van Saxe Coburg en zijn wet
telijke mannelijke afstammelingen. De
ze beschikken niet over die macht
zoals over een eigendom zij oefenen
ze uit en hebben dus niet het Recht ze
aan andere over te dragen.
De socialisten die de Vorstelijke
macht afhankelijk willen maken van
het Parlement hebben geen bezwaar
tegen het princips van een overdracht
door de Kamers... wij wel.
HOE KAN DAT VERWEZENLIJKT
WORDEN WAT DE KONING
VERLANGT
Velen onder ons denken dat wij die
onmogelijkheid moeten vinden in de
uitbreiding van de hypothese door
de grondwet voorzien van de «on
mogelijkheid van te regeren
De Kamers zouden aan die onmo
gelijkheid een einde stellen, doch de
Koning zou beslissen nog een tijdje de
uitoefening van de Hem teruggeschon
ken machten uit te ■--tellen, tot dat Hij
subjectief zou oordelen dat Hij die uit
oefening mag 'hervatten.
Inmiddels beraadslagen de partijën.
Mij komt het voor dat er reeds iets
merkwaardigs is gebeurd.
Niets bewijst zo zeer het prestige van
het Koningdom, en van Leopold III
zelf, dan het feit dat nu alle partijen
aanvaarden te discusseeren op grond-
j slag van die boodschap van die zo ver-
smaadde Vorst, dat geen enkele meer
a priori de terugkomst van den Koning
verwerpen.
Ik maak mij geen illusies, doch dat
is een feit dat ook in geval van mis
lukking cler onderhandelingen van
enorme belang zal zijn.
De C.V.P. strijdt voort... tot dat de
Kening zijn machten integraal hervat.
I Zij mag bogen over hare trouw. Die
trouw zal vruchten dragen.
L. MOYERSOEN.
1 Volksvertegenwoordiger.
NIET AKKOORD
MET 'T PALIETERKEN.
't PALIETERKEN, het weekblad
voor mensen met een goed hart en
slecht karakter, schrijft, in zijn num
mer van Donderdag 20 April 1930 nr.
|16 van zijn 6e jaargang, dat de capi
tulatie op 28 Mei 1940 door Koning
Leopold III de oorzaak is van heel die
historie die we het koningsvraagstuk
of de koningskwestie noemen.
Hewel ik ben met de zienswijze van
't Palieterken niet akkoord.Hij mag dat
nu zo kwalijk nemen als hij maar wil.
Als 't Paiieterke zo dikwijls niet ak
koord gaat met de zienswijze van an
deren dan mag hij toch ook eens ver
nemen dat iemand anders met hem
niet akkoord gaat. den andere voor
één keer moet hij dat van mij eens
aanemen, want het is en blijft, hoop ik
toch, een uitzondering dat ik hem moet
tegenspreken.
Dus, voor mij is het niet de capitu
latie die de oorzaak is van dat zesjarig
koningsprobleem.
j Had de Koning in 1 940 niet gecapi
tuleerd, maar zijn land, zijn volk en
zijn leger in steek gelaten en met Spaak
en consoorten de wijk genomen naar
veiliger streken en daar, in het mid
den der allieës, dezelfde houding aan-
genomen als deze die hij tot vóór zijn
laatste boodschap aangenomen heeft,
dan zou de Koning even goed de on
waardige Vorst geworden zijn en op
even veel tegenstand tot het hernemen
zijner prerogatieven gebotst, zijn als
thans het geval is.
Voor mij is het niet zijn capitulatie,
niet zijn bezoek aan Hitier, niet zijn
huwelijk, niet zijn rustperiode in het
hooi, niet dit of dat van al wat gezegd
en geschreven werd, he twelk de reden
is waarom zo radikaal troonafstand
wordt geeist. Het is iets anders, iets
wat velen vermoeden, wat weinigen
juist weten en wat niemand durft of
mag schrijven.
Ik denk dat er zaken, of één zaak ge
beurd is of nog zou raceten gebeuren
die de Koning >_g,=keurd heef1*
of niet goedkeuren wil.
Wat het juist is weet ik niet, het is
maar een vermoeden. Plet is in ieder
geval iets wat dezen die het verlangen
niet durven zeggen aan de man van de
straat en wat de Koning niet zeggen
wil omdat Hij een gentlemen is ofwel
omdat die zaak nog hangend is.
Mijn vermoeden is gesteund op het
feit dat men toch zo hardnekkig is om
zich tegen de wil der grote meerderheid
te verzetten en omdat de C.V.P. toch
zo weinig doordrijvend handelt maar
wel heel langzaam stapken voor stap-
ken achteruit wijkt en broksken voor
broksken van haar stellingen prijs
geeft.
Het feit dat de mensen liefst zwij
gen over de Koningskwestie; dat de
meesten zich de moeite niet meer ge
troosten om naar de nieuwsberichten
van het N. I. R. te luisteren en dat de
dagbladen in en uit schrijven en zich
vergenoegen over te drukken wat hun
zuster Collega's schrijven, bewijst dat
de meerderheid het zo ver gebracht
heeft of zo ver gebracht is dat ze van
al die palabers niks meer geloofd en
haast gelaten de uitslag van heel die
koningshistorie afwacht.
Wanneer inderdaad de ondergrond
van het koningsvraagstuk heel wat an
ders is dan wat men ons tot nog toe
heeft wijs gemaakt dan was in der
waarheid de volksraadpleging een nut
teloos- en dus een belachelijk iets.
Wanneer de Koning zijn prerogatie
ven niet mag hervatten om wat Libera
len en Socialisten hem openlijk ten
kwade duiden dan heeft het volk er
uitspraak ove rgedaan en MOET de
C.V.P. er korte metten meemaken.
Het een of het ander is toch waar 2
Waarom dan nog langer getalmd on«
het een of het ander te beslissen
PIERLALA.
Beproefde hulp bij
verkoudheid voor Va
der, Moeder en kind.
Doos 15 Fr. Pot 25 Fr.
(lste Vervolg.)
Na een dag en half rijden komen we
op Dinsdag 1 I April, 's avonds rond
1 1 u. te Venetie aan. De water;tad is
verlicht en verschillende boten brengen
ons naar de toegewezen hotels waar
ieder na deze vermoeiende rit de rust
zoekt.
Na de H. Mis en het ontbijt zien we
met nieuwsgierige ogen naar het won
derlijke Venetie rnet zijn meer dan
200 eilandjes door bruggen (meer dan
400) met elkaar verbonden. Venetie
telt meer dan 100 kerken. Het is de
stad der waterwegen. Geen auto's, geen
trams, zelfs bijna geen velo s zijn er
te zien, maar ieder huis heeft zijn boot
gondel. De zon straalt over de daken
en de waterwegen. We brengen een
bezoek aan het St. Marcusplein, waar
honderde duiven u voor de voeten lo
pen. Foto's werden genomen, het
krioelt er van vreemdelingen. Voor ons
staat de machtige en prachtige St. Mar-
cuskerk, te lang om te beschrijven,
maar de meer dan 6000 vierkante me
ter gewelf in een pracht van mozaiek
volgens een origineel van Titiaan
brengt u terug in de periode van het
machtige Venetiaanse rijk, toen zij bij
hun overwinnigen in het Oosten een
vloed van kunstschatten naar Venetië
brachten.
Een namiddag bezoek wordt ge
bracht aan het Paleis der Dogen
een wonder van Architectuur en
binnen wat een rijkdom aan schilde
rijen, waar de plafondbeschildering u
zou doen duizelen vooral deze van
Tintoretto een van zijn doeken telt
meer dan 600 koppen.
Donderdag 13 April gaat het van
Venetië naar Rome. Alle bedevaar
ders zijn vroeg uit de veren en nuchter
vertrekken we naar Padua waar in de
basiliek van St. Antonius de 1 00 pries
ters de H. Mis opdragen en de andere
bedevaarders in dit prachtig heiligdom
van onze volkse heilige ter H. Tafel na
deren. Overal in de stad ziet ge weg
wijzers naar de basiliek van il Santo
zoals de inwoners van Padua hun ge
liefde heilige noemen.
Voor het altaar, waaronder de Hei
lige ligt begraven gaan we bidden om
zijn bescherming en op de verdere reis
werd nog menigmaal over il Santo
gesproken vooral toen we vernamen
hoe een bedevaarder die zijn geld
tas was verloren in het station te Bo
logna ze te Rome terug in handen
kreeg. Zonder twijfel had hij zijn ge
bed gericht op «il Santo».
Over Padua gaat het naar Bologna,
waar een smakelijk middagmaal in het
station ons opwacht, vandaar over Flo-
rentië en Assisië in volle vaart naar de
H. Stad Rome. Op een paar Km. van
daar komt een gevoel van verlangen
bij de bedevaarders op en uit volle
borst wijl de trein het station bereikt
wordt langs de luidsprekers en in alle
compartimenten het «En vivo Pio» ge
zongen. We zijn er, daar waar ons hart
naar verlangde Rome, de eeuwige stad,
waar klopt het hart van het Christen
dom, de stad naar waar millioenen ge
lovigen in dit heilig jaar hun ogen op
lichten.
Het lste grote werk der bedevaar -
vaarders te Rome is het verdienen van
de Jubileumaflaat.
Na de H. Mis, Vrijdag 14 April,
gaan onze eerste schreden naar St. Pie
tersbasiliek.
Het regent overvloedig, maar in ie
ders hart is er vreugde, daarin schijnt
de zon, en het slechte weder geeft een
stemming van boete aan de tocht naar
de vier basilieken.
Daar komt Mgr. Calewaert en aan
het hoofd van zijn 600 diocesanen zet
hij de stoet in naar de St. Pieterskerk.
Het kruis, waarneven de 2 branden
de kaarsen openen de processie. Daar
na zijne Excellentie de Bisschop, de
priesters en de gelovigen. Bij het bin
nentreden wordt geknield aan de «Hei
lige Poort» en het Miserere ingezet. Al
j biddend en zingend gaan we naar de
Kapel van het H. Sacrament. Monsei-
gneur bidt zelf de voorgeschreven ge
beden voor gebed voor het H. Jaar
Daarna met uitgestrekte armen drie
maal het onze vader, wees gegroet,
Glorie zij de Vader, een vierde bijgöJ
voegd voor zijne Heiligheid de Paus.
NA DE ONTROERINGEN VAN DE
ZATERDAG EN WOENSDAG ZUL-
LEN ER DEZE ZIJN VAN DE
MAANDAG.
Verdeeld uw verwachtingen en ver
meerderd uw kansen.
Breng uwe steun aan de geteisterden
en uwe medewerking aan de economi
sche bedrijvigheid.
De gelegenheid wordt U aangeboden
door de Derde Schijf van de Lotenle-
ning tct Wederopbouw.
Waag de kans voor de millioener.
van de Maandag.
Na het zingen van het Paree Do
mino gaan we naar het graf van de
H. Petrus. Uit volle borst wordt 'het
Credo» gezongen. Er roert iets wat in
ieders hart en een traan van geluk rolt
uit de ogen. Het is met ontroering zich
kind te voelen van de Kerk van Chris
tus en te staan bij het graf van de lste
Apostel, de H. Petrus.
Al zingend Christus vincit verlaten
we St. Pieterskerk en gaan naar St.
Paulusbasiliek, aan de via Ostiense.
Hier zien we de beeltenis van de meer
dan 250 Pausen elk in een medail-
Ion. Al zingend en biddend gaan we
i naar de Sacramentskapel en het graf
j van den H. Paulus, de grote Apostel,
j de 1 ste missionaris, en beleiden voor
jzijn graf ons «Credo;..
Nadien gaat het naar de Basiliek
I van St. Jan van Lateranen, de apostel
der liefde. Nadat Monseigneur het boek
heeft getekend wordt het Kyrie aan
geheven, en met steeds dezelfde gods-
vrucht en geest van geloof worden de
voorgeshreven gebeden gedaan. Buiten
regent het steeds maar door en zo gaan
we naar de laatste der te bezoeken
kerken, de Basiliek van de H. Maria
de meerdere, de grootste kerk te Rome
aan de H. Maagd toegewijd.
Bij het H. Sacrament knielen de be
devaarders en Monseigneur bidt steeds
onvermoeid de voorgeschreven gebe
den. Wat een aandoening, neven mij
zit een vrouw met het aangezicht tegen
een muur bitter te weeën. Ik weet niet
waarom maar men vermoed dat hier
veel geheimen van het hart aan de
Moeder Maagd worden toevertrouwd.
In het midden van de kerk heeft men
in de diepte een kapel. Daar worden
volgens de traditie, enige planken be
waard van de Kribbe van Bethlehem.
Na het Credo krijgen we de zegen van
Monseigneur en heffen uit volle borst
het lied aan Liefde gaf u duizend
namen.
Zo verlaten we de Basiliek na de
Jubileumaflaat te hebben verdiend. En
hoe wonder, na deze zware tocht, het is
1 uur namiddag, in geest van gebed en
boete, schijnt weer de zon. Er schijnt
zon rondom ons, er is zon in ieders
hart, want deze morgen hebben we al
len christus-bron en zonne van ons le
ven, in ons hart ontvangen.
In de namiddag hebben we het ge
luk een bezoek te brengen aan het ou
de Rome en wel onder de flinke lei
ding van Monseigneur De Bruyn en
eerste kenner van Rome, vooral wat
betreft de romeinse oudheden en in hel
bijzonder wat de opgravingen aangaat.
Onder zijn geleide bezoeken we he
Coliseum. Krijgen een wetenschappe
lijke uitleg over de bouw en al wat on
der de Romeinse Keizers daar ge
schiedde.
Het Coliseum is de plaats waar zon
der twijfel vele eerste christenen d6
marteldood hebben gevonden, maai
het is niet de enige. Ook, en vooral, ir
de romeinse circussen waarvan we de
overblijfselen zien, hebben duizendo
gelovigen de dood gevonden. Hier we-
ze gezegd dat die zelfde avond een
plechtigheid werd gehouden, onder lei
ding van Mgr Calewaert die tot de be
devaarders een aandoenlijke toespraak
hield om ons te sterken in de strijd om
het geloof in deze tijd van vervolging.
Hier werd door al onze bedevaarders
bij het licht van enkele lampen in dit
machtig Coliseum, vurig gebeden voor
al uit dank voor al de hier gevallen
martelaren.
Verder brengen we steeds onder ge
leide van Monseigneur De Bruyne, een
bezoek aan de romeinse forums.
We zien de zegeboog van Constan-
tijn en van Septimus Severius, de Emi-
liaanse Basiliek. Tempel van Castor en
Pollux, Tempel der Vestaalse maag
den. Kerk van Cosmas en Damianus.
Basiliek van Constantinus. Zegeboog
van Titus, de via sacra, de plaats waar
Julius Cesar werd vermoord en vele
andere oudheden te lang om te be
schrijven. Het wordt avond en met
grote dankbaarheid nemen we afscheid
van onze flinke gids. Hij wordt alle
kanten toegejuigd uit dank om al het
heerlijke waarvan hij ons heeft laten
genieten.
In de volgende bijdrage onze au
diëntie 'bij de H. Vader. H. H.
VOOR DE HOUDERS VAN
IVlOTORRIJTUiGEN
Er wordt ter kennis gebracht van de
houders van motorrijtuigen, wonende
in de Belgisch-Luxemburgse Economi
sche Unie en die zich naar het buiten
land wensten te begeven
1 Dat de bewijzen van voorlopige
uitvoer nr. 139 bestemd om de tijde
lijke uitvoer en de latere vrije weder
invoer van hun voertuig te dekken
voortaan zullen geldig gemaakt worden
voor twee jaar;
2) Dat soortgelijke dokumenten
welke op 1 Januari 1950 niet verstre
ken waren, beschouwd worden als van
ambtswege verlengd voor één jaar met
ingang van de datum van verstrijking
van hun geldigheidsduur, voor zeever
het voertuig nog steeds aan de titularis
van het dokument toebehoort.
EEN BANKNOOT BRENGT
NIETS OP.
Schrijf in op de Lotenïenirsg tot We-
der opbouw.
Een trekking van één millicen alle
Maandagen.
Een trekking van 2 millioen alle 2
maanden.
Een trekking van 5 millioen alle 2
maanden.
En 24 lo'cen van '/2 millioen en 16
loten van 14 millioen per jaar.