Stadssieaws
dan worden de toetsen geel, evenals
een mens een vale kleur 'krijgt wanneer
iiij altijd in een kamer wordt cpgeslo
ten. Zijn de toetser, eenmaal geel dan
::ijj zij niet meer zo gemakkelijk te re:-
nigen. Probeert het dan echter niet met
eau de cologne of azijn, dat is heus
niet nodig. Een gewoon met water be
vochtigd lapje is ruimschoots voldoen
de. Het beste is natuurlijk het geel wor
den te voorkomen, dat spaart veel
werk.
ONS WEKELIJKS PRAATJE.
TROUWEN IS MOEILIJK
TENMINSTE VOOR DE SLOVENEN-
Voor de Sloveense dorpsbewoner is
het huwelijk de voornaamste gebeurte
nis van zijn leven er. niet alleen voor
hem en zijn bruid, maar voor alle fami
lieleden en bekenden, om niet te zeg
gen voor de 'hele gemeente. De ouders
epelen daarbij een bijzondere rol; want
de jonggetrouwde vrquw trekt in het
huis van haar man- D.w.z. bij zijn ou
ders. De jonge,echtgenoot hoort bij het
huis en .de akker, deze blijven het be
zit van de .vacjer tot aan zijn dood. In
het huis wonen' ook nog de broers en
zusterp en yaak nog neven en nichten
die nodig zijn voor de bewerking van
het land, Want een SloWeen houdt niet
van vreemde men-en op zijn erf, hij
kan ze zich trouwens ook niet veroor
loven.
'En al deze mensen hebben iets te
zeggen over het aanstaande huwelijk
en oordelen of de nieuwe vrouw in het
huishouden zal passen. Natuurlijk let
ten ze op haar uiterlijk evengoed als op
haar karakter; of ze niet ruziemakerig
en kijverig is of op een andere
onaangenaam.
En als de vrouw uit een ander dorp
komt, dan oordeelt de hele gemeente
en geeft de aanstaande bruidegom goe
de raadgevingen, de vrouwen zorgen
er wel voor, dat de (.nieuwen niet te
knap is, anders zou de concurrentie wel
eens in hun nadeel kunnen aflopen. D<
jonge man heeft zijn ouders dus mede
gedeeld d.at hij een meisje wil trouwen.
De volgende Zondag stuurt zijn vader
een oude vriend, natuurlijk in feest:
waad, naar de vader van het meisje en
beide onderhouden zich, hoewel zé het
doel van het bezoek precies weten
urenlang over het weer, de regen var
dit jaar, van het vorige jaar, over de
zaken in het algemeen en in het bijzon
der tot zij eigenlijk op het eigenlijke
doel komen. Dan is het vaststaande
antwoord van de vader van het meisje,
dat hij er eerst over zal spreken met
vrouw en dochter.
De volgende Zondag .gaat de jon;
man in eigen persoon naar hèt. huis. van
zijn aanstaande schoonvader, natuur:
lijk ook in feestgewaad, het haar net
jes geknipt en een keurig opgestreken
snor. Hetzelfde vervelende gesprek..
Eindelijk verklaart de vader eens te
zullen zien of moeder en dochter thu:
zijn. Natuurijk zijn ze dat en zelfs in
hun mooiste costuum, maar ze doen
buitengewoon verbaasd over zijn komst
al hebben de twee jonge mensen elkaar
de avond te voren nog gesproken
Vaststaand antwoord van het meisje
ze blijft liever bij haar ouders maar het
definitieve antwoord zal over acht da
gen gegeven worden.
De volgende Zondag bezoek van de
ouders der bruid aan het huis van d-
toekomstige echtelieden. Nauwkeuri:
bezichting van het huis, de akkers en
de tuin. Daarop het hoofdthema d
bruidschat. Eindeloze discussies tot er
resultaat komt. Dan gaan de beide jon
gelieden dadelijk naar een priesteï. Hij
stelt de huwelijksdatum vast. Nu wor
den de uitnodigingen rond gestuurd en
ieder van de invite's zend drie dagen
voor 't huwelijk, een gans of een ham,
duiven, koeken, enz.
Na al dit voorafgaande komt de
trouwdag. De feestelijkheden worden
's morgens geopend door een jonge
man, een vriend van de bruidegom die
op een met bloemen getooid paard,
naar het huis van de bruidegom trekt,
waar hij een doos afgeeft door de
bruid gestuurd, die bloemen bevat
door haar zelf gekweekt. Nu zetten
mannen en vrouwen zich in beweging,
li
..„„ens of op paarden. De vrouwen
witte katoenen of zijden bloesen,
met zijden omslagdoeken en goud- of
zilver bestikte kappen. Zo trekken ze
naar het huis der bruid. Ze kloppen
er wordt niet open gedaan. Eerst
ïg bidden en smeken en nadat ze
verklaard hebben zeer hongerig en moe
te zijn, mogen ze binnenkomen. Nu
•erschijnt ook de bruid, huilend, het
jezicht verborgen in een groot boeket
witte bloemen. In de tuin is ondertus-
en een tafel opgesteld, er wordt flink
gégèten en gedronkèn.
Laat in de namiddag geschiedt de
trouwplechtigheid in de kerk. Het
niet uitgesloten dat de bruidschat nog
eens besproken wordt, en dat de vader
der bruid verzekert, dat hij voor zo
véél geld een paar mooie ossen had
kunnen kopen. De plechtigheid in de
kerk duurt slechts zeer kort. Nu eerst
behoren de beide jonge mensen elkan
der toe. Dan staat in het huis van de
jonge man nog een feestmaaltijd te
wachten, die bij welgestelde lieden
soms wel meer dan vier dagen duurt.
TANTE DINA.
{(Alle nadruk ook gedeeltelijk
verboden),
RIDGWAY STELT HERVAT
TING VAN BESPREKING
VOOR
Generaal Matthew Ridgway verklaar-
de aan de communistische leiders dat
hij (inog steeds bereid» is de bestands
besprekingen in Korea te hervatten.
Hij drong niet aan op een wijziging
van de bijeenkomstplaats.
Ridgway stelde er het communisti
sche opperbevel van op de hoogte dat
alle voorwaarden voor het hervatten
der besprekingen «beiderzijds» bevre
digend moeten zijn.
De boodschap van Generaal Ridg
way, was' mogelijk de meest verzoe
ningsgezinde die hij richtte tot de ge-
alen Kim II tSoeng en Peng l'eh
In zijn boodschap verklaarde hij dat
hij bereid is zijn verbindingsofficieren
naar het communistische controlepi
van Pan Moen Jon, 7.5 km. onder Kae-
song te sturen om ei de voorwaarden
te behandelen,„voor het. hervatten de
besprekingen 'die de communisten 24
dagen geleden' afbraken.
Deze boodschap werd door een ver
bindingsofficier aan een Noordelijke
verbindingsofficier overhandigd te Par
Moen Jon. De geallieerde verbindings
officier maakte de tocht naar Pan Moer.
Jan met twee geallieerde persmen:
een journalist en een fotograaf
twee hefschroefvliegtuigen.
Ridgway Het in zijn boodschap dui«
delijk blijken dat volgens de geallieer
den het de Noordelijken zijn geweest
die de onderhandelingen 24 dagen ge
leden hebben afgebroken.
WEDEROPBOUWLENING
EERSTE SNEDE.
Bij de 198ste tr^k|ring van de 1ste
schijf van de Lening tol Wederopbouw
werd een lot van I -millioen frank toe
gewezen aan obligatie nr. 833 van de
reeks 2433.
DERDE SKIEDE.
Bij de 72e trekking van de derde
tranche van de Lening voor Wederop
bouw is een lot van een miHioen geval
len op obligatie nr. 554 van de reeks
7260 en een lot van 250.000 fr. op
obligatie nr. 846 van 'de reeks 7880.
De andere obligaties van deze reek
sen zijn terugbetaalbaar aan 1.000 fr.
JAARGETIJDE.
Het plechtig Jaargetijde voor de
zielerust van wijle
MEVROUW
SYLVIE VAN DER POORTEN
zal plaats hebben Dinsdag 25 Septem
ber 1951, te 8 uur, in St. Jözefskerk.
DE INDRUKWEKKENDE
TERAARDEBESTELLING
VAN MEVR. HAERS
Vrijdag 1.1. had onder grote deelne
ming en belangstelling de teraardebe
stelling plaats, van Mevrouw Haers.
Achter de rouwende familie bemerk
ten we de h. Lud Moyersoen, Minister
van Jusittie, Staatsminister Baron R.
Moyersoen, Volksvertegenwoordiger
Moriau, Senator De Haeck, verder de
Heer J. Borreman, Burgemeester en
het voltallig schepencollege. Talrijke
personen volgde het stoffelijk over-
hartelijkheid, van trouw pkc.rtbs c.
zullen we bijhouden. Lieve Mevtcc
Haers,-om dit alles danken wc U op
recht gemeend.
We bidden de Heer U ruim te Imwn
voor Uw schoon rijkgcvu'.d leven \,„4i
iedereen een plaatskc kreeg.
In de lichtende klaarte van c.c ge
lukzaligheid strale Uw schone z el »r
volle glans.
Met Uw dieptreiirende Fer.ukt»
Uw goede Echtgenoot en brave K ade
ren delen we innig de smart cm LV
heengaan.
Gebukt onder 't zware leed
schot terwijl de schoolkinderen de haag lon tranen langs onze wangen. D.
heid vult de benepen harten.
het licht
het nodig dal: hij eerst enkele borrelt
jes achter zijn schapulier goot, vooral
eer hij in de ware stemming geraakte
È.n helemaal hetzelfde van vroeger is
ho: toch niet geworden, 't Is of er een
heel fijn snaarken in zijn ziel aan 't
trillen is gegaan. Op het rhythme var
smalle, witte vingers, die zenuwachtig
op een ebbenhouten snuifdoos tikken...
Men zegt dat Onze Lieve Heer, op
einde van zijn veertigdaagsen vaster
in de woestijn met den duivel gewor
sleld heeft Dit alles zal ik u geven
indien gij nedervalt en mij aanbidt.
De bekoring van den hoogmoed, als
'bóogste itröef uitgespeeld tegen God
zelf....
Is het dan te verwonderen dat J;
Perikel een zwaren strijd te strijden
'beeft, in de eenzaamheid van zijn stu
diekamer, in de trieste eenzaamheid
van zijn eigen hart
Heel zijn leven staat gebouwd oj;
den waanzin van eigen-dunk en zelf
verheerlijking. Van toen hij nog in zijr
eerste broek was heed, alles en iedereen
daaraan meegeholpen. «Onze Jan heeft
een flink koppeken... Onze Jan is weer
nummer één.. Onze Jan heeft de gou
den medalie gewonnen... Onze Jan gaat
pastoor worden...
En «onze Jan» kwam op het Semina
rie. En «onze Jan» blééf nummer één.
En «onze Jan» wérd priesler'. Zij eerste
Mis in de vertrouwd® dorpskerk, de
assistentie van den ouden pastoor, dii
hem nog als kléinen snotaap gekend
had, de aanwezigheid van al die be
wonderende mensen en dat fluisteren
GENEESKUNDIGE
ZON DAGDIENST
Bij afwezigheid van den huisdoldef
kan men zich voor dringende gevaBOT
wenden
ZONDAG 23 SEPTEMBER 1951,
Dr G. GOUBERT, KONINGIN AS-
TRIDPARK, 6. Tel. 212.56.
WACHTDIENST DER
APOTHEKEN
Zijn van dienst voor dringende ge
vallen van 9 tot 12 eh van 14 tot I 8 u.
ZONDAG 23 SEPTEMBER 1951,
Apotheker DELBECQ WERF, 4. Tel.
216.22.
GEDURENDE DE WEEK NA 19 U.
vanaf Zatetdag 22 tot en met Vrijdag
28 September inbegrepen, apotheker
Delbecq, Werf, 4. Tel. 216.22.
De Apotheken der stad rijn gedu
rende de week open yan 8,30 tot
uur en van 13,30 tot '9
OPENING VAN DE VERNIEUWDE
TONEELZAAL ST. MARTINUS.
Op Zondag 23 September a s wordt
de vernieuwde ton^lzUf^Pt- Martinus
in de Zonnestraat geopend. De zaal
heeft een echte vernieuwing ondergaan
en mag bij de schoonste zalen van de
stad gerekend worden.
Voor de opening werd een flink pro
gramma samengesteld, dank zij de me
dewerking van de bizonderste acteurs
van de verschillende Aalster^ toneel
kringen, die het tweede deel zullen ver
zorgen met PUIKE CABARETNUM
MERS.
Het eerste deel zal verzoigd worden
door het flinke MANNEKOOR «CAN
TABILE» dat ons zal vergasten op een
uitvoering van de mooiste liederen. Het
koor «Cantabile» onderscheidde rich
op de internationale zangwedstrijd te
Haarlem (Holland).
Begin te 6 u. 30. Kaarten aan 10 fr.
zijn te bekomen in de St. Martinuskring
Korte Zoutétraat, 40 en bij E. H. De
Petter, Nazarethstraat, 15.
vormden.
Een plechtige requiemis werd in de
Sint Martinuskerk opgedragen door Z.
E. H. Deken De Cock.
Na de kerkelijke plechtigheden toog
de droeve stoet naar het kerkhof al
waar volgende afscheidsgróet werd uit
gesproken door Mevr. Engelebert. be
stuurster der Centrale stadsmeisjes
school
dierbare collega,
lieve mevr. haers.
Een droeve plicht verenigt ons allen
hier rondom Uw gapend graf. Wij kun
nen het schier niet geloven, zo plots
trof ons de slag.
Maandag, 10 September 1951. De
klasse is uit. De kleine kleuters verdrin
gen zich hulpbehoevend, vertrouwend^
blij om U. Daar klinkt uit Uw mond
een opgeiuimd, levendig lied. De klei
ne voetjes stappen mee op de vrolijke
cadans van dit levenslustig wijsje. Gij
zelf, lieve Mevrouw Haers ziet er zc
gelukkig uit midden Uw klem kleutee
volkje. Blij straalt Uw oog over heel
dit kindergroepje.
Goede Mevrouw Haers. Uw ambts
plichten waren voor U geen ij del
woord; Uw beroepsliefde geen banaal
vertoon. Dieper dan aan de opperv lak
te lagen de oorzaken van al die toewij
ding, van al die zorgvolle bekomme
ring, van al die onuitputbare opoffe
ring.
Uw ambt was voor U een zegen en
de betrachting om veel geluk te zaaien.
Geluk zaaien, ja, dat was Uw grootste
verlangen, dat was een edel gebaar dat
U ingeboren was.
We zagen U zo °raag midden Uw
kleine volkje dat zo kwistig de schatten
van Uw edel gemoed tóegèmete
kreeg. Uw hart neigde zich liefst naar
de minstbedeelden, naar de sukkelaar
tjes om ze hoger op te tillen en te laten
genieten van de boordevolheid van Uw
toegewijde ziel. Uwe kleine leerlingen
zagen U zo graag. Ze wistep wel dat z*l
U een echte moeder vonden, die gre
tig deelde van hare milde goedheid, van
hare liefdevolle toewijding van hare
onbeperkte zelfvergetenheid.
De moeders van Uw leerlingen zuch
ten met benepen hart om Uw zo plots
heengaan. Diepe verslagenheid heerste
chool Dinsdag-morgen toen de
droeve mare van Uw verscheiden ons
bereikte. Wij, Uw collega's voelen erg
de leemte in onze rangen, 't Lachend
beeld van de lieve, opgeruimde Me-
Haers blijft piëteitvol in onze
harten geprent. Joviaal, optimistisch,
lachend verscheen U in ons midden
Voor iedereen hadt Ge een goed woord
voor iedereen waart Ge vol sympathi
serend begrijpen. Ja, een edel
met rijk gevoel, heldere geest, begaafd
naar hart en ziel, waart Ge. Uw aan
denken zal in ere voortleven onder
ons. Uw voorbeelden van offervaardig*
dienstwilligheid, van ambtszusterlijk*
van «wij hebben het altijd gezegd. Jan
Stappers is een knappe bol», de groene
looverguirlandes dwars over de dorps,
sti'aat gespannen en de opschriften
daartussen Heil den jongen Leviet».
Het dorp groet zijn uitverkoren zoon
het had hem allemaal bij zijn nekvel
epakt en hem als vanzelf op het voor
plan geduwd. Het leven had hem van
jongsafaan op een voetbankje geplaatst
anwaar hij, alsof dat de natuurlijkste
zaak ter wereld was, op de anderen had
néérgekeken.
En nu heeft datzelfde leven h'efc scha-
bellèken onder zijn voeten weggetrapt
daar ligt hij, me: zijn achterste in
't slijk en spartelt vergeefs om weer op
de been te komen. Telkens hij even
rechtkorri':, duwt een of ander gebeuren
hem weer terug naar beneden. De men
sen wandelen doodgewoon over hem
heen en vegen hun zolen en hun achter
lappen aan zijn toog af.
Is hij dan niet langer onze Jan
nummer één, de primus inter pares, de
bolleboos van 't seminarie, de auteur
van dat prachtig toneelwerk, de...
Natuurlijk is hij dat allemaal nog.
Maar hij is bovendien de broer van
doktoor. En die ligt daar ergens in de
Wester Zompen. En van Jef Stappeis,
die een kind gehad heeft...
Hij is een van d?e Stappers, ziet gij?
En daar is een reuksken aan. ledereen
weet dat een «reuksken» erger stinkt
dan varkensmest. En Jan Perikel...
Deze laatste slag heeft alles in hem
onderste boven gesmeten. Hij spartelt
niet langer tegen. Zijn tiots ligt in grui
zelementen kapotgetrapt. Vond hij nu
maar kracht opa zich op te richten.n
de familiekring
doofd.
Als Vrouw en Moeder, in de echte
en volle betekenis van het wcord, g.r.g
't beste en 't zonnigste van Uw :i-L
gemoed, eerst en meest, nar.r Uw hu.:-
genoten.
In de warme huiselijke sfee^, ent-
plooidet Gc de volheid van Uv^rijkoe-
snanrde ziel. Overvloedig ongeme en
liet Ge daar genieten van veel goeds cn
edels. Moeders votnbeeld lokte naar
hogere toppen; moeders woord -beziel
de. zalfde, beurde op; moeders raad
f steeds de schoon-mensclijke toet
te bespelen. Opvoedster, raadgeefster,
parel van een moeder waart Ge, door
desemd van blij levensoptimisme er
rome christenzin. Uw leven al- Echt
genote en Moeder liep lijnrecht oqv
hoog. In heel Uw levenswandel blonk
rechtschapenheid, goedheid en diep gc
>f.
In Uw huiskring waait Ge dc warme
zon waarin iedereen zich dagelijks op
graag koesterde. Bij U was men onder
veilige schutse, bij U was het goed.
Onze stille tranen, de blanke bloe
menkransen, dc vrome gebeden zijn de
blijken die we U geven, dat Gc ons zo
dierbaar waart.
Wees van Hierboven de lijdens
kracht voor Uw zwaarbeproefde Echt
genoot, de troostende Engel van Uw
drie lieve Kinderen, de helpster van al
Uw collega's.
Hoop op verrijzenis, glans van be
loning, blij weerzien in de Hemel zijp
sterkende gedachten die onze smart
milderen.
LieVe, dierbare Mevrouw Haers, we-
ze de aaide U licht en begeleide enge
lenzang Uw hemelreis. Ru:t in vrede
Geachte Heer Schepen Haers en Kin
deren innig delen het Stadsbestuur, hei
Personeel eri Leerlingen van de Stad:
meisjesschool in Uw diepe smart cn
bidden met U voor de dierbare overle
dene.
Lieve Mevrouw Haers gedenk ons
allen Hierboven en zend een glimpje
van Uw hemclsgeluk over nllen die L
harte lief hadden en nu zo om L*
treuren.
Onze offers en gebeden volgen U,
Uw aandenken bewaren wc schoon en
piëteitvol in onze trouwe harten,
Rust in vrede
Zijn brein werkt koortsachtig, jakkert
zichzelf af. Oude herinnneringen v
den weer levend. Vroeger... Alles was
goed. Zijn vader, de oude dokter, wa:
een zwijgzaam man. Hij verborg zijn
gemoedsaandoeningen achter een stevi
ge muur van gewilde onverschilligheid
en achter die wolken blauwen rook, die
hij opzoog uit zijn deusachtige pijp
Maar het leven had hem de goedheid
van begrijpen en vergeven geleerd. En
hij had een groot hart. En moeder...
Een stille, bedrijvige vrouw.Met slechts
ééne drift in haar leven: een onberede
neerde voorkeur voor Jef. haar jongste
kind. Het had hem toen, dikwijls gehin
derd, als hij zag hoe haar zorg gelijk
over al haar kinderen verdeeld werd,
maar haar heele hart naar dien ééne
uitging. Zelfs op haar sterfbed, toen zij
van allen afscheid genomen had. Jan,
had zij aan zijn oor gefluisterd, bid
veel voor Jef: hij zal het zo erg nodig
hebben in zijn leven., Hij is niet slecht,
Jan, Hij heeft een gouden hart. Gij zijt
priester; waak over b^tn, als ik hier
inet meer zal zijn...
«Waak over hem...» Maar daar was
zijn trots geweest. Hij had zijn priester
kleed hoger gesteld dan zijn priester-
hart. Hij heeft verkeerd gehandeld.
Vooï het eerst, nu zijn trots kapot
ligt in zijn lege hart, kan hij zichzelf de
bekentenis doen dat hij gefaald heeft.
Op de eerste plaats tegenover Jef.Maar
ook tegenoxer zijn eigen leven. Niet op
verstand komt het aan in het leven.
Maar op eenvoudig goed-zijn. De lief
de is en blijft de hoqksteen van het pa
leis der volmaaktheid. Deus est caritas.
Neen, neen, Jan Ga nu weer niet
ritten redeneeren en spitsvondige syllo-
Nogmaals bieden
pen en rouwende
A-ij aan dhr Sche-
famiiieleden onze
christelijke deelneming aan in de zware
rouw.
BEDANKING.
De familiën HAERS en VROM-
HAUT bedanken de talrijke vrienden
en kennissen voor de blijken van ge
negenheid hun betoond bij het afster
ven van
MEVROUW
LOUISE VROMHAUT.
gismen opbouwen. Eenvoudig goed-zijn
jongen. Daar komt het opaan
En met plots besluit snelt hij de trap
af en de straat op. Hij heeft vergeten
zijn kapoot aan te trekken en zijn hoed
op te zetten. Er waait een scherp*
winterse wind. Hij voelt het niet. Zijn
besluit is genomen. Nog één weg stond
hem open. om boven zichzelf uit te ko
komen. Dien weg zal hij gaan. Nu. En
de mensen -... Die kunnen gestolen
worden.
Bij zijn binnenkomst is Jef verwon
derd rechtgestaan. Na dat onderhoud,
jaren geleden hebben de broeis elkaar
niet meer teruggezien. Tenzij toevallig,
n ver, als vreemden.
En nu opeens staat Jan vóór hem.
blootshoofds, zonder overjas, met een
blos op de wangen en een schittering
in zjin ogen. Zou die óók Zijn mond
verstrakt. Hij is bereid om te vechten,
als het moet.
Maar neen, dat is het niet.
Want daar is Jan opeens met uitge
stoken hand op hem toegetreden. Zijn
stem is helder en vast. Maar er loopt
soms een trilling langs zijn woorden,
die duidt op spontaan en oprecht voe
len.
Ik heb heel dien tijd ongelijk ge
had, Jef. Omdat.... omdat ik te trotsch
was om uw standpunt te wlilen begrij
pen. Laat het allemaal voorbij zijn. Wij
zijn broers en hebben elkaar nodig.
Hier is mijn hand. Wilt gij ze aanne
men
Jef is altijd snel geweest om te be
sluiten. Daarom heeft hij zoveel suc
ces gehad in zaken. Een ogenblik weegt
hij rijn kans op de balans van zijn
stand. Dan zegt hij ja of neen. Defini
tief. Er is nooit een terugkomen op zijn
besluit. Zijn woord is als een rot:;: men
kan er veilig op bouwen. Zo ook nu. In
een flits gaat hun tweedracht door zijn
hoofd, met alles wat daaraan vast zat.
Diep heeft die kanker ingevreten in hun
leven. Het vlees rondom de zieke plek
is hard geworden als een been. Enkele
dagen terug zou het voorstel onmoge
lijk geweest zijn. zou hij het niet heb
ben kunnen aannemen. Maar die ge
schiedenis met Liza heeft hem murw
geklopt. En het kind... Zijn hart bloedt.
Hij snakt naar wat vriendschap en
hartelijkheid. Zolang was hij alleen cru
het allemaal te dragen. En toen' wa: er
nog de hoop van de onzekerheid. Nu
wéét hij. Dat heeft het laatste restje
licht en warmte uit zijn leven wegge
trapt. Maar het verlangen blijft...
Hij is als iemand die een lange weg
heeft gegaan. Moederziel alléén. Aap
het einde wenkt soms een vaag.
schemerend licht. En dan opeens is ock
dat laatste weg. Voor goed. Hij zit aan
den kant van de baan.En wacht. Waar
op? Op niets. Daar draait het r'Hm.-.a!
op uit: niets. Hij legt het hoofd <>p
zijn armen en steekt zijn vermoeide le
dematen uit. Nu moet het einde ko#
men. in trieste, desolate verlatenheid.
En dan op eens komt daar iemand
langs gegaan. Hij voelt een hand naar
zich uitgestoken, die hem zacht beroert.
Iets in hem reageert daarop, als een
rilling die door hem heengaat.
't VERVOLGT.
DE SLOKOP» C. J. Staes. Fr. 40.—
Uitgeverij «De V'-'t» Nationalertraat.
52, Antwerpen.
