MINIATUREN
DEBATTEN OVER JAZZ.
I. TEN GELEIDE.
(Een sludiereis in het buitenland
van de muziekcriticus van «Miniaturen»
noopte hem tot het stopzetten van de
reeks aangekondigde Debatten over
Jazz» waarvoor hij een paar maanden
geleden in dit blad de inleiding liet ver
schijnen. Ten gerieve van onze lezers
die deze debatten zullen volgen, druk
ken we deze inleiding nogmaals over,
om de steilingname, bij dit debat aan
genomen, goed te vatten.)
Een debat over jazz is thans ook in
de mode gekomen bij de kultuus-
schreeuwers. Ik bedoel bij de huma
niora-studenten (Latijnse zowel als
Moderne). Zulk een manifestatie kan
dan als een betrouwbare graadmeter
gebruikt worden voor de kulturele
standing van deze heertjes. Onlangs
wandelde ik na zulk een hoogstaande
debat-avond door het bijna rustieke
Aalst naar 'huis. In de kroegjes dom
melde het zenuwslopende rythme de
late bezoekers in de gewenste atmos
feer. Een rnectoricastudent had met
brio gezegd de jazz is een sociaal
verschijnsel geworden. Om de ernst
van zijn opvatting te belichten had hij
er bijna de Westerse beschaving en het
Krislendom bijgesleurd. Waarom ook
Marx niet Hij is toch het opperwezen
van de sociale schepping We ge
ven graag toe dat de jazz een sociale
weerslag heeft op 'het gemoedsleven
van de massamens, had ik hem geant
woord, zoals 'het alcoholisme bv. ook
als sociaal verschijnsel zich meester
maakt van teugelloze geesten.
Hierdoor werd de afgestudeerde Cice
ro-slikker geraakt op zijn veld van eer.
Met een hangt ze allemaal op, Bee
tinoven., 'Bach en Mozart trok hij er
woedend uit. (Een typische houding
voor de hartstochtelijke jazzslaaf die
zijn muziekale smaak niet kan of wil
verantwoorden.
Een groot percent humaniorastuden-
ten zijn van eenzelfde duivel bezemen.
We zijn kinderen van onzen tijd
neuriën ze en bijgevolg moeten we de
kulturele waarden van onzen tijd niet
versmaden. De feiomstreden jazzmu
ziek aanzien ze in het muzikaal tijdsge-
I
beuren als DE revclhtie en een gewet
tigde aanval op hun papieren stelling
dopen ze dan met de onschuldige hei
ligennamen van miskenning, onbegrip,
ouderwe'ise smaak en dergelijke vond
sten in hun kultureel ge.ieugen. Het ligt
in hun onweerlegbare overtuiging dat
de jazz ééns zal zetelen op de troon der
klassieke schoonheid. Maar eerst zullen
de grootmeesters van deze gewrochten
moeten sterven in armoedige vergetel
heid en er zullen nieuwe geslachten
moeten opstaan die blijkbaar de nodige
capaciteit zullen verwerven om met
nuc.itere onpartijdigheid de jazz te
lauweren.
Ik meen nochtans dat de jazz door
het bevoegste gerechtshof van s men
sen geest het gezond verstand
reeds geoordeeld en veroordeeld is
Het is mij eveneens een onweerlegbare
overtuiging geworden. Het spijt mij
waarlijk te moeten vaststellen: hoe het
kulturele voedsel van een latijnse hu
maniora bij afgestudeerden op muzi
kaal plan alléén reeds, ontaard tot een
braakgoedje waarvan de oudstudent
dan nog de hoge kwaliteit aanprijst.
Tot spijt van deze waardige diplo
mahouders zal en kan ik me verant
woorden wanneer ik beweer dat de jazz
het meest verbasterde product is dat
Vlaanderen bij Amerikaans opbod
heeft aangekocht, omdat het geboren
is uit een kruising van gecopieerde etth-
nologische rythmen en Westerse tech
niek. Zelfs de «symphonische jazz»
(enkele vondsten en knepen niet te na
gesproken) verwijs ik naar een vergan-
kelijke tijdsstroming. Het americanis-j
me dat ik hartsgrondelijk verfoei om
zijn kulturele onevenwichtigheid en on-1
volgroeidheid, heeft ons onder dit op-1
zicht geen betere smaak geleverd dan j
het eierpoeder van het Marschalk
plan-
Dat de klassieke Weterse muziek
als tegenpool van dit misbaksel moet
gezien worden als vracht van een eeu
wenlange Westerse beschaving en als
draagster van een hoogstaand huma
nisme, zal mijn steilingname zijn. Dan
kan na deze verkenningstocht, een
vruchtbaar debat zijn slagen thfuisha-
len. (VERVOLGT.)
LON FLEEING.
KOLONIALE LOTERIJ
Hier volgen de uitslagen van de
trekking van de vierde schijf der Ko
loniale Loterij
Winnen 200 fr. d^ nummers eindi
gend op
Winnen 500 fr. de nummers eindi
gend op 92. 1
Winnen 1.000 fr. de nummers ein
digend op 169 en 497.
Winnen 2.500 fr. de nummers ein
digend op 7507, 1674, 5719, 7019, j
3651 en 6908.
Winnen 5.000 fr. de nummers ein
digend op 6488, 4462, 3139, 4040 en
8356.
Winnen 10.000 fr. de nummers ein
digend op 1285 en 3902.
Winnen 25.000 fr. de nummers ein
digend op 18032 41300, 59044,
98858, 36827, 64948, 91775 52659,
52992, 50320, 26919 07792, 65532
en 65 153.
Winnen 50.000 fr. de nummers ein
digend op 50912, 290i57, 95223 en
06486.
HET GELUK
VAN EEN MILLIONAIR
NAAR HET FRANS
VAN
JEAN GRANGE
Winnen 100,000 fr. de nummers
eindigend op 99184 34125, 77905 en
01 708.
Winnen 500,000 fr. de nummers
I 1 1 140 en 359979.
"Wirrt I.OOO.ffOO frr hai" nummtn
137840.
Winnen 2.500.C00 fr. de numers
465.214 en 363028.
oOo
LENING tot WEDEROPBOUW
EERSTE SCHIJF.
Bij de 327e trekking van de Lening
voor Wederopbouw (eerste scnijf) is
een lot van één millioen geval-
en op de obligatie nr. 636 van de
reeks 2678.
DERDE SCHIJF
Bij de 202e trekking van de Lening
voor Wederopbouw (3de schijf) is een
lot van 1 millioen gevallen op obligatie
nr. 437 van de reeks 9877 en een lot
van 250.000 fr. op obligatie nr. 234
van de reeks 8702.
De andere obligaties van deze reek
sen zijn uitkeerbaar aan 1.000 fr.
I.
HET HUIS EN DE FAMILIE
Men is tegenwoordig zo geneigd
tot slopen en weder opbouwen, dat het1
zeer goed mogelijk zou kunnen zijn, j
dat het huis der Morinières te Poitiers
niet meer bestaat.
Het is vele jaren geleden dat ik niet j
meer in die stad geweest ben, en in dat
tijdsverloop is er zoveel ten onder ge- j
gaan, dat een oud huis hetzelfde lot
wel kani gedeeld hebben. Daarbij lag
ihet huis der familie Morinière niet in
ed rooilijn; het dagtekende uit de veer
tiende eeuw, had dus 'n zeer bijzonder
aanzien, en trok dan ook in niet gerin
ge mate de aandacht der oudheidkun
digen en nieuwsgierigen.
Ziedaar meer redenen dan er nodig
zijn om het in den grond te werpen en
te vervangen door een afschuwelijken
moderne gemetselde dubbelsteen, van
platte en regelmatige openingen voor
zien.
De meubelen waren het gebouw
waardig. Daar waren kasten, kabinet/
ten, kisten tafels, zetels, vuurhaarden,
tapijten, aardewerk, porselein, émail,
zilver- en ivoorwerken, die in het mu
seum van Clunij op hunne plaats zou
den zijrii geweest.
/Achter het huis, naar de zijde der ri
vier, strekte zich. ene zeer grote om
heinde ruimte uit, die men te Poitiers
hardnekkig den konijnenberg der Mo
rinières bleef noemen, ofrehoon de ko
nijnen reeds sedert langen tijd naar
plaatsen veibuisd waren^ die minder
dicht aan de straat en in de nabijheid
der gaslantarens gelegen waren.
De konijnenberg bevatte een vijver,
scjaoone grasperken en verscheidene
boomen, die zeker twee honderd jaar
oud waren. 'Bij elkaar genomen was
het dus wel geen p^jrk, maar toch veel
meer dan een grote tuin.
Dit huis met de omliggende gronden
behoorde aan de Mornières, ene fami
lie, die in de gehele provincie Poitu al
gemeen bekend was. De Maatschappij
voor Oudheidkunde maakte veel werk
van hen. Het is trouwens ene daadzaak
dat er adelijke families met weidse ti
tels zijn die minder oud en beroemd
zijn dan deze burgerlijke familie; want
de Morinières, afschoon tot de Kruis
tochten opklimmende, zijn niet van
adel en zii zijn er bijna trots op.
Toen Hendrik IV te Poitiers ver
toefde, werd hij ontvangen door de
schepen Hilarius Morinière, die hem
de sleutels der stad op een zilveren
schaal aanbood, en daarbij zulk ene
kor^e en degelijke aanspraak hield, dat
de koning Hilarius aan het middag
maal nodigde, en, bij het dessert, voor
stelde hem in den adelstand te ver-
Keffen.
Sire, ik dank u, antwoordde Mo
rinière, mijn overgrootvader heeft de
ze gunst reec%s geweigerd: wij willen
liever de eerste burgers van Poitiers
dan de minste edelen van Poitou zijn.
Onder Lode wijk XIV, Lodewijk XV
en Lodewijk XVI bekleden, de Mori
nières herhaaldelijk ambten, die, uit
hun aard, 'aem die ze beklede, tot den
adelstand verhieven; docju zij weiger
den dit hardnekkig en hielden steeds
vol, dat zij slechts burgerlieden waren.
De burgerij, erkentelijk voor zulk
een trouw aan 'hun stand, overlaadde
HERSTEL VAN RECHT OP
VERGOEDINGSPENSI OEN EN
en MILITAIRE PENSIOENEN
OUDSÏRIJDERS EN INVALIDEN
De Eerste minister heeft volgend
omstandig antwoord gegeven op de
vraag van senator Jaspers onder welke
voorwaarden de oudstrijdes, invaliden,
e.a. die wegens erkende of vermeende
daden van incivisme, beroofd werden
van hun rechten, maar deze terugkre
gen. opnieuw in het bezit worden ge
steld van de voord.elen der frontstreep
rente en andere pensioenen in de oor
log 1914-1918 verworvenen de vuur-
kaart en de oudstrijderskaart voor ver
mindering op de spoowegen
In de wettelijke beschikkingen
wordt onderscheid gemaakt tussen drie
categorieën van personen die vervallen
zijn van het recht op vergoedingen.
1De personen die wegens misda
den of wanbedrijven tegen de inwen
dige of uitwendige veiligheid van de
Staat door de krijgsraden of de mili
taire gerechtshoven werden veroor
deeld
2. Degenen die krachtens artikel 1
van ed besluitwet van 19 September
1945 betreffende de epuratie in zake
burgertrouw, levenslang vervallen zijn
van het redht om openbare functies,
bedieningen of betrekkingen te vervul
len, te stemmen, te kiezen, gekozen te
worden, een ereteken; te draden of ge-
zworne te zijn
3. Degenen die kradhtens de bepa
lingen van artikelen 2 en 3 van voor
meld besluit levenslang of voor een
tijdperk van twintig jaar vervallen zijn
van de rechten voorzien bij artikel 123-
sexixes van het Strafwetboek.
Zoals de zaken nu staan, zijn de
personen bedoeld onder 1voorgoed
vervallen van het redht op. de vergoe
dingspensioenen en op de militaire
pensioenen, renten en toelagen. Het
feit dat zij in hun burger- of politieke
rechten worden hersteld is zonder in
vloed daarop aangezien de veroorde
ling behouden bliif.t en deze op zich
zelf het verval met zich brengt.
De personen vermeld onder 2 en 3,
die geen veroordeling opliepen maar
slechts uit hum rechten werden ontzet,
worden, zodra zij geheel in hun rechten
zijn hersteld, of wel gedeeltelijk, maar
derwijze dat zij niet meer onder toe
passing vallen vani vorenbedoelde 2 en
3., terug in het bezit gesteld van het
vergoedingspensioen, Ihiet militair pen
sioen, de rente of de toelage. Dit ge
beurt met terugwerkende kracht tot de
datum der afsdhaffing wanneer het
herstel of de beperking teruggaat tot
het tïjctétïtT "Vaii'Kif^ahvahkeiIjk ver
val, ofwel te be»nnen van de 1 e van
de maand welke «rolgt op deze waarin
het vonnis of arrest werd uitgesproken
indien dit laatste (uitdrukkelijk bepaalt
dat het herstel ofide beperking sllechts
ingaat op de datum van het vonnis of
het arrest. j
Het wetsontwerp tot wijziging van
de .samepgeordentfle wetten op de mi
litaire pensioenen en van de samen-
geordende wetten op de ver^oedings-
pensioenen, hetwelk reeds door de Se
naat werd aanvaard, maar dat nog
door de Kamer der Volksvertegen
woordigers dient aangenomen, voorziet
in een wijziging van de hierboven aan
gehaalde wettelijke bepalingen.
DE VERMINDERING OP
HET SPOOR
Het departement van Financiën is
belast met de aflevering van de ver-
njinderingskaarten op het spoor aan de
oudstrijders-oorlogsinvaliden als dus
danig gepensionneerd.
De verminderingskaart op 'het spoor
wordt geweigerd of ontnomen wanneer
de belanghebbenden de hoedanigheid
van gepensioneerd oorlogsinvalide
hebben verloren.
Dit standpunt werd bijgetreden
door de Raad van State.
Bedoelde kaart wordt aan de be
trokken invaliden teruggeschonken
wanneer zij opnieuw in het bezit van
hun pensioen werden gesteld.
Het departement van Landsverde
diging verleent de identiteitskaart recht
gevend op vervoer met prijsverminde
ring op het spoor aan de oudstrijders
1914-1918 die geen invaliditeitspen
sioen genieten.
Worden thans in (het bijzonder van
het voordeel der verminderingen uit
gesloten: diegenen onder hen die door
een krijgsgerecht veroordeeld werden,
hoe belangrijk ook de veroordeling
weze; de oudstpijders die niet veroor
deeld werden, maar die nochtans le
venslang of tijdelijk van de politieke
en burgerlijke rechten of een deel er
van, opgenoemd in artikel 123sexies
van het Sir af wetboek vervallen ver
klaard werden.
De oudstrijders dje vervallenverkla
ringen opgelopen hebben, maar die,
ingevolge een vonnis uitgesproken door
een burgerlijke rechtbank a'b initio in
hun rechten 'hersteld werden, beko
men zoals vroeoger de identiteitskaart
redhtgevend op vervoer met prijsver
mindering op het spoor.
oOo
Na de Grondwetsherziening.
VERKIEZINGEN OP
11 APRIL
WETTEN EN BESLUITEN
IN HET STAATSBLAD
Het document inzake de verklaring
tot Grondwetsherziening, die door de
Kamers is goedgekeurd, is mede-onder
tekend door de leden van de regering
en is door de Koning bekrachtigd.
Het is versdhenen in het «Staatsblad»
samen met het koninklijk besluit, waar
bij het kiezerscorps wordt opgeroepen.
In het Staatsblad verschijnen inder
daad verscheidene verklaringen in ver
band met de grondwetsherziening.
Voorts verschijnt een koninklijk 'be
sluit houdende ontbinding van de pro-
vinsieraden en ibijeenroeping van de
kiescolleges voor de Wetgevende Ka
mers en de provincieraden.
De kiescolleges van al de arrondisse
menten en districten van het rijk wor
den Legen Zondag l 1 April 1954 tus
sen 8 en 14 u. bijgeroepen met het
oog op de gelijktijdige verkiezing van
het vereiste aantal volksvertegenwoor
digers, senatoren en provincieraadsle
de^
De nieuwe provincieraden worden
tegen Donderdag 15 April bijeenge
roepen.
Op Maandag 26 April 1954 gaan zij
over tot de verkiezing van de provin
ciale senatoren.
De nieuwe kamers worden tegen
Dinsdag 27 April 1954 bijeengeroe
pen.
De verklaring van de Wetgevende
Macht volgens welke er aanleiding toe
bestaat sommige bepalingen van de
Grondwet te herzien is getekend door
de voorzitters en de secretarissen van
de beide Kamers.
Aan het einde van de verklaring
volgt een samenvatting van de vér*
schillende bepalingen van de Grond
wet die zullen herzien worden en deze
draagt de Handtekening van de Ko
ning en van alle ministers.
De Kamer, die door de verklaring
tot herziening van de grondwet van
rechtswege ontbonden is, was samen
gesteld uit 1 08 C.V.P.-volksvertegen-
woordigers, 77 socialisten:, 20 liberalen
en 7 kommunisten.
In de Senaat waren er 91 C.V.P.
senatoren (5 7 rechtstreeks gekozenen,
22 provinciale senatoren en 12 ge-
coöpteerden)62. socialisten (36
rechtstreeks gekozenen, 18 provvincia-
le senatoren en 8 gecoöpteerdeni) 19
liberalen 1 0 redhtstreeks gekozenen,
6 provinciale senatoren/ en 3 gecoöp-
teerden) en 3 kommunisten (3 recht
streeks gekozenen).
oOo
VER. STATEN BEZITTEN
WATERSTOFTUIG MET
GEWELDIGE
ONTPLOFFINGSKRACHT
Uit Amerikaanse bron werd verno
men dat een onlangs in de £>tille
Oceaan tot ontploffing gebracht «wa-
terstoftuig» een zodanig geweld ontke
tende dat zelfs zijn ontwerpers er ver
steld van stonden.
Volgens een woordvoerder wrvs de
ontploffing meer dan tweemaal heviger
dan deze van de eerste waterstofbom
die op 1 November 1952 op de atol
Eniwetok tot ontploffing gebracht
werd.
Volgens geruchten die hier de ronde
doen vaagde de ontploffing het proef-
eiland letterlijk van de aardbodem
weg.. Deze nieuwe proef werd geno
men op de Bikiniatol, 300 Km. ten
Westen van Eniwetok, in de Marshall
eilanden.
Deze proefneming was de eerste
uit een reeks die op het ogenblik in de
Stille Zuidzee in het proefgebied van
de commissie voor atoomenergie, ge
daan worden. Er wordt gezegd dat er
bij deze proef materialen gebruikt wer
den die bij het experiment van 1952
ofwel' in het geheel niet, ofwel in ande
re mengverhoudingen gebruikt wer-
den.
De hevigheid van de explotie schijnt
heel wat beroering te 'hébben veroor
zaakt en het is niet uitgesloten dat men
gedwongen werd het programma voor
de volgende ontploffingen uit de reeks
te herzien.
oOo—
deze familie met alle eerbewijzingen,
waarover zij kon beschikken. Meest al
tijd was er een Morinière schepen, of
gildemeester of kapitein der burger
wacht. Onder Lodewijk XVI werd
Gregorius Morinière lid der vergade
ring van, de Notabelen en der Consti
tuante.
Toen hij zag dat deze laatste vere
niging zich tegen den koning en de
Kerk ging_Jceren, nam hij zijn ontslag
en keerde naar Poitiers tot het ambte
loos leven terug.
Enige maanden later klaagde een
jacobijn, dien Gregorius van den hon
gerdood gered had, hem aan als aristo
craat en liet hem voor de revolutionai
re rechtbank brengen.
Toen de president zidb veroorloofde
den beschuldigde van Morinière te
noemen, zeide Gregorius
Neem mij niet kwalijk, burger,
maar gij zijt hier om mij korter, niet
om mij langer te maken.
Ofschoon de Morinières er geen wa
penschild op nahouden, bezitten zij
toch een devies of zinspreuk, die op
hun tafelzilver, op hunne rijtuigen en
op de trouwringen hunner vrouwen ge
graveerd is. Dit devies luidt «Aanzien
gaa_t boven Rijkdom».
Volgens een oud pekament uit den
tijd van Frans I, en dat zorgvuldig in
het familie-archief bewaard wordt,
vroeg de beruchte Zwarte Prins, zoon
van den koning van Engeland, aan
Hugo Morinière, koninklijk notaris te
Poitiers, een contract op te maken, dat
enige onrechtvaardige bepalingen in
hield; daar de notaris dit ronduit ge
weigerd Ihad, meende de engelse prins
zijne gewetenbezwaren door het aan
bieden ener grote som gelds te over
winnen; doch hij ondervond bij deze
gelegenheid, dat het gemakkelijker is
een leger te verslaan, dan over het ge
weten van een eerlijk man te zegevie-
ren.
((Aanzien gaat boven Rijkdom»,
antwoordde Hugo Morinière, en hij
bleef bij zi^ne weigering volhouden.
Om deze edele ongehoorzaamheid
naar Rouaan gebracht, werd hij in het
kasteel Gaillaird opgesloten, .waar hij
na drie jaren van harde gevangen
schap stierf.
Sedert dat tijdstip hebben, de Mori
nières het devies «Aanzien gaat boven
Rijkdom» aangenomen.
Zij hebben het voortdurend door
een vlekkelooze eerlijkheid gerecht
vaardigd. Ofschoon zij vier takken
yormen en sedert langen tijd zeer tal
rijk zijn, vindt men geen enkele Mori
nière die aan de eer is te kort gescho
ten.
Dit verwonderlijke feit is onweder-
legbaar.
Dertig jaar geleden (had een Mori
nière van den oudsten tak, anders ge
zegd Morinière van Bauséjour, een
proces tegen Michel Lanonnaille, een
ingezetene van CLatellerault. Deze
laatste die wist hoe gevoelig zijne te
genpartij was voor alles, wat zijn fa
milie betrof, gaf twee geleerden last,
de griffies en archieven der gehele
provincie Poitou na te snuffelen, ten
einde er hot een of ander voor de Mo
rinière mjpder eervol feit in te vinden.
Dit onderzoek was echter tevergeefs,
en Mr. Vantour, de advocaat van La-
nonaille, kon ondanks zijn goeden wil,
op de terechtzitting aan de wraak
zuchtige gevoelens van zijn cliënt niet
voldoen.
Ik wil hiermeed niet Zeggen, dat de
Morinières onfeij'baarder of minder aan
MOND- EN KLAUWZEER
HOGE KOSTEN DER INENTING
Aangaande de .bestrijding tegen
mond- en klauwzeer, verschaft het mi
nisterie van Landbouw de volgende
gegevens
In 1952 waren in 2.549 aangegeven
haarden, 39.783 dieren aangetast of
verdachtaangetast te zijn met mond en
klauwzeer.
Een klein aantal runddieren die zich
in de mond- en klauwzeerhaarden be
vonden waren werkelijk door de ziek
te aangetast, in de meeste gevallen wer
den een of twee dieren van het bedrijf
aangetast, de andere die geïmmuni
seerd waren door een vroegere inenting
hebben volledig weerstand geboden.
In 1953 heeft de inenting tegen
mond- en klauwzeer 35.846,150 fr.
gekost.
zonde onderhevig zijn dan andere
mensen, doch het schijnt wel dat de
Voorzienigheid over de leden dezer
familie waakt om hen tegen te houden
op het ogenblik, waarop zij, door zwak
heid of hartstocht, ene daad zullen
gaan bedrijven, die hun naam en hun
geslacht onwaardig is.
In 1767 werd Lodewijk Morinière,
van den tak van Ducluzeau, door zijne
schuldeisers vervolgd. De ongelukkige
had vijf jeugdige kinderen, die als zij
ne schulden zouden betaald zijn, in de
uiterste armoede zouden gedom
peld zijn, Gehoor gevende aan den
raad van een meer bekwaam dan eer
lijk rechtsgeleerde, was hij op het punt
zijn veriïififéen °P zijne vrouw over te
brengen, toen. hijr op het ogenbilk,
waarop hij de pen oDnam om de acte
te ondertékenen, plotseling kwam te
sterven.
De schulden werden, kapitaal en
interest, tot den laatsten penning be
taald, en het devies der Morinières
ontving een nieuwe luister door de ar
moede, waartoe de kinderen van den
overledene vervallen waren.
Ziehier nog een wonderlijker ge
val
In 1 804 had Victor Morinière, van
den tak van Bellefontaine, door zijn
hartstocht vervoerd, besloten een meis
je te huwen, dat een naaste bloedver
want van een der moordenaars van Lo
dewijk XVI was. Tevergeefs smeekte
hem zijne ganse familie, dat voorne
men te laten varen; hij hoorde naar
niets.
D^ toebereidselen voor de bruiloft
waren reeds gemaakt; de Morinières
bedekten zich het gelaat van schaam
te; de koningsgezinden van Poitu* wa-
