MINIATUREN
In MLMORIAM
Prof. Dr. PIETER VAN EYCK.
Luidens. een. recent Belga bericht
overleed de bekende Nederlandse let
terkundige P. N. van Eyck te Den
Haag na een langdurige ziekte. De be
grafenis had Woensdag de 1 4e April in
alle stilte plaats.
De dichter werd op 1887 te Breu-
kelen geboren. Hij behoorde tot de
groep van «De Beweging». Als essayist
publiceerde hij beschouwingen over de
dichters Bloem, Leopold, Nyhoff en
Marsman. Ziin opvattingen over het
wezen van de poëzie ontwikkelde hij
in het essay Leven en Dood in de
Dichtkunst», 1945. Zelf liet hij een
tijdschrift (Leiding) verschijnen; zijn
geestelijk kind bleef echter slechts een
jaar in leven. In dit blad verkondigde
hij zijn eigen ideeën en kantte hij zich
tegen het naturalisme en het individua
lisme.
Als dichter publiceerde hij o m. De
getooide Doolhof, Getijden, Voorbe
reiding, Inkeer.
Zijn poëzie staat in het teken van
het zoeken bevrediging voor de rede,
rust voor het gemoed meende hij te
vinden in een stoïcijnse levenshouding
te vinden. De belijdenis van deze hou
ding komt vooral tot uiting in de bundel
Inkeer».
Als kort voorbeeld
«Wie zijn lijden eeuwge noodzaak
heeft bevonden
Vraagt geen heul voor zijn gekneus
de menslijkheid,
Kan niet klagen om de smart der
onverbonden.
Zonder deernis in zijn ziel gesla
gen wonden,
Aan wier scherpe pijn zijn deel der
wereld lijdt.
Niet zonder ontroering lazen wij
thans het reeds in 1926 gepubliceerde
gedicht
DE TUINMAN EN DE DOOD.
Een Perzisch edelman
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van
schrik.
Mijn woning in Heer, Heer, één
ogenblik I
«Hebt gij van morgen vroeg mijn
kn'echt gedreigd
I Glimlachend antwoordt hij Geen
dreiging was 't.
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was
I verrast.
Toen 'k 's morgens hier nog stil aan
't werk vond slaan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispa-
haan.
GODFRIED CAMPHORST
HET HEMELBED
van Jan de Hartog.
Naar verluidt zou het toneelwerk
«Het Hemelbed» van de Noordneder
landse schrijver J. d. Hartog volgend
speelseizoen op het repertorium staan
van een Aalslers toneelgezelschap. Niet
precies naar aanleiding van deze to
neelgebeurtenis werd dit artikel ge
schreven dan wel omdat de eventuele
toeschouwer reeds vooraf iets zouden
vernemen omtrent dit degelijk toneel
werk.
Het stuk speelt de drie bedrijven
door op een slaapkamer met een he
melbed. Er zijn slechts twee persona
ges, aangeduid door «hij» en «zij».
Wat J. de Hartog hierin wilde ont
wikkelen is met een paar worden, ge
zegd de verhouding tussen de twee
geslachten in het huwelijk. M. a. w. de
ervaringen en de tribula'iën die man
en vrouw meemaken gedurende de
phasen van het huwelijk. Om het con
creter te maken als tijdstippen wer
den gekozen; de huwelijksnacht, ziekle
van de man terwijl de vrouw elk ogen- j
blik een kindje verwacht, na een feest
partij tje, op een nacht dat de zoon uit
huizig is, bij de eerste dag van het hu
welijk der dochter, de verhuizing van
het echtpaar.
Die gebeurtenissen werden gekozen,
die een verhelderend licht kunnen wer
pen op de psychologische verhoudin
gen en die ons dieper de karakters Ie
ren kennen.
Liet eigenaardige is dat er feitelijk
weinig gebeurt, maar niettegenstaande j
LÊN TENTOONSTELLING
VAN OUDE RELIGIEUSE
KUNST TE DENDERMÖNDE
Bij de 1 1 00e verjaring van de over
brenging van de relikwieën van de HH.
Hilduardus en Christiana, Patroon en
Patrones van Stad en Land van Den
dermonde, zal er van 5 Juni tot 4 Juli
1954 een tentoonstelling van oude re-
ligieuse kunst doorgaan te Dendermon-
de.
De collegiale O. L. Vrouwkerk zal
het middelpunt vormen van dez^e ten
toonstelling. Onder haar talrijke kunst
schatten prijken een Doornikse ro-
maanse doopvont uit de Xlle eeuw,
muurschilderingen uit de XVe en XVIIe
eeuw, «Kruisiging» en «Aanbidding der
Herders» van Antoon van Dyck, ver
scheidene doeken o.m. van Gaspard
De Craever, David Teniers de Oude,
Van Hoeck en andere Vlaamse mees
ters uit de XVIIe eeuw, alsmede een
rijk gevarieerd meubilair, waaronder
kunstig gesculpteerde altaren, predik
stoel, biechtstoelen, hoogzaal, orgelkas
en houten muurbeschotten, enz.
Terzelfdertijd zullen op het Stad
huis de schoonste en meest interessante
voorwerpen van de kerkelijke eredienst
en sierkunst, alsmede een stel mooie
kerkelijke gewaden verzameld zijn,
allen afkomstig uit een dertigtal paro
chies van het vroegere decanaat van
Dendermonde, waarvan de grensen
ongeveer samenvielen met die van het
Oude Land van Déndermonde en de
Baronnie van Bornem.
Men zal er, naast meerdere kunst
werken van de Dendermondse edel
smid H. F. Willick, vele werken kun
nen bewonderen hoofdzakelijk van
Antwerpse, Brusselse en Gentse edel-
smede uit de XVIIe en XVIIIe eeuw.
De bijzondere aantrekkelijkheid, te
vens 'bet wetenschappelijk belang er
van is, dat het gaat over stukken waar
van 'het overgrote aantal thans voor de
eerste m?al geïdentificeerd en tentoon
gesteld wordt.
Ginds, in. het voorhof, snoeide ik loot
na loot.
Toen keek ik achter mij. Daar stond de
Dood
Ik schrok, en haastte mij langs de an-
dre kant.
Maar zag nog juist de dreiging van
zijn hand.
MeeSler, uw paard en laat mij spoor
slag gaan.
Voor de avond nog hereik ik Ispa-
haan
Van middag lang reeds was hij
heengespoed
Heb ik in 't cederpark de Dood ont
moet.
«Waarom», zo vraag ik, want hij wacht
en zwijgt,
l de ontstentenis van een uitwendig dra
ma is er hier een geestelijke spanning I
I omdat men telkens voelt dat de schrij-
1 ver de kléine tragiek in het huwelijk
-g-oez—ejeeft. Soans laat de schrijver ons^
lachen. Soms echter laat hij ons een
traan weg pinken. De klop van het le
ven slaat door dit werk en geeft ons de
indruk van waarachtigheid, van onver- 1
valste echtheid. Bovendien werd het
gegeven zeer kies behandeld.
Wellicht zouden sommigen kunnen
oordelen dat de beperktheid van het
aantal toneelfiguren verveling kan
brengen. Niets is minder waar. Want
door de korte, sprankelende dialogen
werd deze weliswaar niet denkbeeldige
klip meesterlijk omzeild.
Ten slotte zijn het niet de figuren
die een toneelstuk redden maar wel de
innerlijke geladenheid en spankracht,
die wij hierin ontdekken.
GODFRIED CAMPHORST.
OP DE TWEESPRONG
DOOR
ELEANOR FARNES
Geautoriseerde vertaling van
D. L. Uyt den Bogaard.
HOOFDSTUK I.
Cynthia en Anna waren verbaasd,
toen ze het nieuws hoorden en weiger
den te geloven, dat Judith het al lang
h d zien aankomen.
Ze doet alleen maar, alsof ze zo
schrander is, beweerde Anna.
Nee, zei Judy. Jullie denken toch
niet, dat iemand, die zo door en door
fatsoenlijk is als onze geliefde vader
eens per maand naar Parijs zou gaan,
tenzij zijn bedoelingen achtenswaardig
waren
Maar, protesteerde Cynthia, dat
hij nu toch met een Francaise gaat
trouwen en in Parijs gaat wonen Als
hii dan toch wilde hertrouwen, waar
om heeft hij dan niet een Engelse ge
romen
Francaises zijn erg chique en
chamant, zei Anna peinzend.
Ik weet zeker, dat hij niet om
die reden me. haar getrouwd is, lachte
ludy. Het enige, wat me verbaasd is,
dat hij er zo stiekum vandoor gegaan
is. Ik had gedacht, dat hij ons alle
maal bijeen zou roepen en ons zou
voorhouden, hoe we ons in de toe-
toekomst behoren te gedragen.
Hii vreesde zeker een scène,
meende Cynthia.
Het is werkelijk verbazingwek
kend. dat hij het over ziin
hart l eeft kunnen verkrijgen ons alle-
maa in de steek te laten, zei Anna. De
hemel mag weten, wat we zonder hem
moeten beginnen.
Misschien vindt hij, dat we nu de
jaren dés ondersheids bereikt hebben,
zei Judy. Tenslotte ben ik al één en
twintig geworden en ik ben de jongste.
We kunnen toch wel op ons zelf passen
De drie zusters hadden alle dezelfde
gedachte. Hun vader had hen voor een
verrassing geplaatst; hij piepte er zon
der waarschuwing tussen uit en ging
hertrouwen, hen in het half houten,
half stenen Elisabethaanse huis achter
latend, dat hij met zoveel moeite en
nauwgezetheid had laten restaureren.
Na een poosje hief Cynthia haar
hoofd op en keek haar zuster aan.
Ik weet niet of het tot jullie door
gedrongen is, zei ze en een glimlach
plooide heel even haar lippen, maar
we maken kans, dat we het heel wat
leuker krijgen, als Vader eenmaal in
Parijs woont.
Cynthia, zei Anna en deed alsof
ze een dergelijke opmerking ongepast
vond.
Wel, hij was altijd zo overbodig
streng. Zo was hij het bijvoorbeeld
helemaal niet eens met het dansfeestjs
bij de Cheshires, nietwaar Nu kun
nen we gaan zonder de minste gewe
tenswroeging.
Dat kunnen we volgens mij: niet
doen, zei Anna, ook al is hij er niet.
O, nonsens, zei Judy, je weet
heel goed, dat we ook zouden gaan,
als Vader hier was; zelfs al zouden we
in het geheim moeten gaan. Dus als
hij niet hier is, moeten we precies doen
en laten wat we zouden doen en laten
als hij er wel bij was.
Natuurlijk, zei Cynthia en de
twee oudere zusters prezen. Judy's ge
zond verstand met elkaar een korte
blik toe te werpen. Judy heeft gelijk.
o0o
OPLEIDING PILOTEN
BURGERLUCHTVAART
De burgerlijke luchtvaartschool
(BLS) van de Sabena, waarvan de
werking onder technische konilrole van
de officiële diensten staat, verstrekt de
opleiding van de toekomstige vliegtuig
bestuurders in het handelsluchtvervoer.
Kunnen kosteloos van dit zoweil
theorélisch als mactisch onderwijs ge-
nieten^. jonge die ■■■«■■■•^■eftijds-
grens niet hebben overschreden, de
humaniteiten of gelijkwaardige techni
sche studies hebben beëindigd; hg/* mL
litaire dienstplicht volbracht of morele
vrijstelling hebben bekomen en zich
uit lichamelijk oogpunt in de vereiste
voorwaarden bevinden.
Er wordt aan herinnerd, dat de 4e
reeks leergangen op 15 Juli 1954 aan
vang neemt en de aanvragen om toe
lating ten laatste 31 Mei 1954 moeten
ingewonnen worden.
Nadere inlichtingen betreffende de
aannemingsvoorwaardën en de werking
van de school kunnen worden beko
men bij de directie van de school,
Ludhtvaartterrein, Grimbergen, of bij
het Bestuur der Luchtvaart, Regent
laan, 5 3, te Brussel. i
VAN ACKER LEGT
KOSTELIJKE
VERKLARING AF
1 GEEN DEVALUATIE,
NOCH BELASTINGSVERHOGING,
NOCH VERHOGING VAN AANTAL
AMBTENAREN.
LIEBAERT WIL BELASTINGEN
SNELLER INNEN
Zoals gebruikelijk hebben de parle
mentaire journalisten na de jongste re
geringscrisis een «crisisbanket» aange
boden aan eersce-minister Van Acker
en twee zijner medewerkers, de minis
ters Liebaert en Vermeylen. Door een
misverstand verscheen de eerste-minis-
ter pas aan de koffie, wat de appetijt
echter niet verminderde.
Na een welkomwoord vanwege de
ouderdomsdeken der parlementaire
journalisten, dhr Delantsheere, nam
eers.e-minister Van Acker dadelijk het
woord.
Terloops vertelde hij hoe het kwam
dat de legendarisch geworden woorden
«ik handel eeist, en, denk pas dan na»,
ontstaan zijn. Dat was als antwoord op
een las age vraag van een journalist,
zegde de eerste-minister. «In feite denk
ik echter nooit na, hoor», voegde hij er
aan toe.
«DEVALUATIE IS DIEFSTAL»
Ernstig wordend verklaarde eerste-
minis.er Van Acker dat de regering als
voornaamste taak heeft de verdedi
ging van de munt. Sinds 1953 is een
omwenteling in de economische toe
stand ingetreden, zegde hij. De fiscale
inkomsten daalden aanhoudend, waar
door de staatskas in moeilijkheden
kwam. «Voor niets en niemand zal ik
er in toestemmen dat de munt daarom
gedevalueerd wordt. Devaluatie is
diefstal verklaade dé eerste-minister.
Hij wees er op dat de staat hierbij geen
voordeel meer heeft, nu de pensioenen
en vele wedden aan de index gekop
peld werden. Bij devaluatie zou die in
dex stijgen en moet de staat meer uit
geven, waardoor de winst van de munt-
ontwaarding verloren gaat. «Wij zullen
de munt verdedigen, ook zonder nieu-
j we belastingen te heffen», deelde de
I eerste-minister mede, die er aan toe-
voegde dat het aantal ambtenaren ook
niet zal verhoogd worden.
HOGE PRIJZEN EN BELASTINGEN.
Eerste-minister Van Acker gaf ver
volgens het werkloosheidsvraagstuk
aan als tweede punt van de regerings
actie.
Wij moeten door economische ex
pansie, door opvoering van de produc
tiviteit de werkloosheid opslorpen. Die
is thans zo groot, voornamelijk omdat
onze prijzen te hoog zijn en wij jaiet
voldoende kunnen uitvoeren. Door de
productie op te voeren zullen wij goed
kopere producten op de markt kunnen
brengen, die goed verkocht worden en
waardoor meer vraag ontstaat naar ar
beidskrachten.
Na hem sprak dhr Liebaert, liberale
minister van Financiën, die o.m. ver
klaarde maatregelen té zullen treffen
om de achterstallige belastingen snel
ler te doen binnenkomen. Hij beloofde
verder vereenvoudiging van de fisca
liteit, in de zin, door het Vlaams Eco
nomisch Verbond al eerder uitgestip
peld.
Aan dit crisisbanket werd mede aan
gezeten, buiten de parlementaire jour
nalisten, door dhrn Des Essarts, voor
zitter van de Algemene Belg. Persbond
Detaille, voorzitter van de Brusselse
En we kunnen net zo dikwijls
gaan tennissen bij de Westerfields, als
we zelf wilen, zei Anna.
En ik, zei Judy, zal ophouden
met iedere week naar de stad te trek
ken voor die afschuwelijke zanglessen.
Judy, riepen de anderen allebei
tegelijk ontzet uit.
Judy lachte.
Ja vroeg ze.
Je mag je zanglessen niet sta
ken. Je zou Vader verdriet doen.
Dat kan me niet schelen. Ik ga
niet meer. Je zult eens zien, hoe ik de
banden,, die me binden, verbreken zal.
Geen zangelessen meer niet meer
oefenen geen Signor Tavani meer,
die me het leven zuur maakt Ik zal
alleen nog maar zingen als ik er lust
in heb, net als de vogels.
Ze zweeg en lachte om de ontstelde
uitdrukking op de gezichten van haar
zusters. En dezelfde gedachte kwam
bij hen op. Waarom kon Judy tegen
over andere menseni ook niet zo zijn
Want het was een betreurenswaardig
feit, dat Judy tegenover iedereen, be
halve legen haar eigen familie, met de
mond vol tanden stond en verlegen
was. zodra er andere mensen bij wa
ren kroop ze in haar schelp.
Judy, je moet doorzetten. Kind,
je zou volgend jaar voor het eerst op
treden.
En nu zal dat, God-zij-dank,, niet
doorgaan, zei Judy dankbaar.
Maar Judy, misschien zal je be
roemd worden.
Misschien, maar niet waarschijn
lijk. Houd op met dat gezeur, Anna, ik
zou niet beroemd geworden zijn, dat
weet ik zelf maar al te goed.
Het moet heerlijk zijn, zei Anna,
om precies te kunnen doen en laten
waar je zin in hebt.
En toch zal ik Vader missen, zei
Judy.
Ja, zeiden ze alle drie en zwe
gen, denkend aan hun vader.
Ik hoop, dat hij heel gelukkig zal
worden.
Het moet een vermoeiende ge
schiedenis voor hem geweest zijn,
steeds die zorgen voor en over ons.
Maar hii had zich helemaal geen
zorgen behoeven te maken. Tenslotte
hebben we toch zo n zondig leven niet
geleid.
Nee, maar op zijn schouders rust
te de taak om drie meisjes groot te
brengen, de arme man En bovendien
nog drie knappe meisjes Ik kan me
heel goed voorstellen, dat hij zich al
tijd over ons ongerust maakte.
Maar nu kan hij genieten. Hij is
oas zeven en veertig. Helemaal niet
oud
God zegene hem, zeiden ze.
Judy ging alleen naar de tuin. Ze
wist, dat ze haar vader meer zou mis
sen dan haar zusters. Die hadden al
tijd elkaar en als ze elkaar eens een
tijdje niet zagen, hadden ze altijd een
schare vrienden en bewonderaars,
kwam er een invitatie, dan werd Judy
ook altijd uitgenodigd, maar ze hield
niet van feestjes en dansen. Ze kon
geen gesprek aan de gang houden over
allerlei onbelangrijke dingen - en ze
voelde, dat de mensen haar saai en
vervelend vonden. Thuis was dat heel
anders. Cynthia en Anna hielden van
h?ar en bewonderden haar.
Toen ze in de tuin liep voelde Judy
zich eensklaps eenzaam vanwege haar
onbekwaamheid om snel vrienden ',e
maken. Ze had genoten van de ge
sprekken, die zij en haar vader gehad
Persbond, Bogaerts, voorzitter van dé
buitenlandse pers. De Ruy,er, voorzit
ter van de Vlaaimse Journalistenclub,
V. Boin, voorzitter van de Sportpers,
Dufranne, persattaohé van de eers.,e-
minister, en Wauters, persattaché van
buitenlandse zaken.
OQO
VERENIGINGEN VOOR
VEEZIEKTENBESTR1 JDS NG
AALST, EREMBGDEGEM, WIEZE,
HERDERSEM.
Gezien het «NIEUW REGLEMENT»
betreffende de handel in koemelk
wordt aan de veehouders ter kennis
gebracht dat het Verbond voor Vee-
ziektenbestrijding hen de gelegenheid
geeft nog dit dienstjaar lid te worden
van de Vereniging voor Veeziektenbe-
strijding mits zich te laten inschrijven
ten laatste tot 31 MEI 1954, bij de
plaatselijke sekretaris van de vereni
gingen ROELANDT AIME, STEEN
WÉG OP DENDERMONDE. 39,
AALST.
VERKOOP VAN KOEMELK
OP DE HOEVE
Het Bestuur van het Provinciaal
Verbond voor Veeziektenbes.rijding
van Oost-Vlaanderen houdt er aan
langs deze weg de aandacht te vesti
gen van de veehouders op het Konink
lijk Besluit van 31-3-54 (Staatsblad
van 18 April 1954) en in 't bijzonder
op art. 2 en art. 3 die bepalen dat het
aan de melkveehouder VERBODEN is,
OOK OP ZIJN BEDRIJF, rechtstreeks
an de verbruiker melk af te leveren
indien het op zijn bedrijf gehouden vee
niet vrij is van tuberculose.
Art. 34 schrijft voor dat de veehou
der die melk verkoopt aan de verbrui
ker reeds van 18 Oktober 1954 af in
het bezit moet zijn van een getuig
schrift, opgesteld door de Veeartsenij-
kundige Inspecteur van de omschrij
ving, waaruit blijkt dat de laatste tu-
berculinatieuitslag negatief was voor
al de runderen van zijn bedrijf.
Vanaf 1 Januari 1956 moet de vee
houder, die melk ten huize verkoopt,
in het bezit zijn van het diploma Tan
tuberculosevrije stal. Om dit diploma
te kunnen bekomen mag de belangheb
bende veehouder van 18 Oktober 1954
af geen enkel op tuberculine reagerend
dier meer op zijn bedrijf hebben.
De melk die door de veehouders
rechtstreeks verkocht wordt aan sana
toria, praeventoria, kinderkribben, on
derwijsinrichtingen, ziekenhuizen, klinie
ken of dispensaria, moet echter nu
reeds erkomstig ziin van een gediplo
meerd T.B.S.-vrij bedrijf.
Ten einde aan de veehouders-melk-
verkopers nog de gelegenheid te geven
zich in regel te stellen met bovenstaand
reglement, door zich bij de plaatselijke
Vereniging voor Veeziekteribestrijding
aan te sluiten, zullen ten uitzonderlij
ken titel nieuwe leden kunnen aange
worven worden door de plaatselijke
sekretaris van de Vereniging ten laat
ste tot 31 Mei 1954, opdat hun rund-
dieren nog vóór 30 Juni 1954 zouden
kunnen getuberculineerd worden door
hun Veearts Vanaf 1 Juni '54 zijn
de inschrijvingen geschorst tot 1 Sep
tember '54.
Namens het Prov. Verbond
voor Veeziektenbestrijding
van Oost-Vlaanderen.
De algemene sekretaris,
Ingr G. VANDE VOORDE.
hadden en nu achteraf herinnerde ze
zich een heleboel dingen, die al naar
dit huwelijk van hem gewezen hadden.
Ze wist, dat als ze de ambitie, die hij
voor haar had, opgaf dat ze in de
grootste opera's van de wereld zou
zingen ze hem heel veel verdriet
zou doen. En toch had ze het vaste be
sluit genomen, om het niet door te
zetten, ook al vond ze het afschuwe
lijk hem te moeten teleurstellen.
Ze was blij dat ze definitief beslist
had. Zelfs haar vader's vertrek kon
haar nu niet meer terneerdukken. Ze
wist, dat haar vader enige tijd over
deze stap had nagedacht en ze wist, dat
hij zich nu gelukkiger zou voelen, dan
hij ooit als voogd over zijn drie doch
ters geweest was.
Eensklaps hoorde ze Cynthia's stem
over het grasveld klinken. Ze keek
om en zag haar beide zusters naar haar
toekomen.
Judy, zal ik je eens wat vertel
len? Polly Westerfield heeft net op
gebeld. Er is vanavond een dansfeestje
en ze hebben te veel heren. Of we wil
len komen, vragen ze. Ik zei natuur
lijk onmiddellijk ja, Jij gaat toch ook
mee
O, ik weet het niet, begon Judy.
Dat was altijd haar eerste reactie op
een uitnodiging.
Maar Judy! zei Anna verwij
tend.
Ik blijf liever thuis.
Wat de dag, dat Vader ons
in de steek laat Dacht je, dat Cyn
thia en ik je op een dag als deze al
leen zouden laten Nee, mijn kind.
Natuurlijk ga je mee, Judy, lie-
v«ling, mengde Cynthia zich er tussen.
Je hebt toch een mooie nieuwe jurk
om aan te trekken. En misschien ko-
