Pierlala
Aalst viert Christus-Koning
Een Nieuw SLACHTOFFER
van Minister Coliard
TE AALST
GAZET MAAL
EN OMSTREKEN. .Verschijnt de Donderdag en Zondag van iedere week.
[BURELEN: Kerkstraat 9, Aalst Telef.: nr. 24.114 P.C. nr. 881.72 - 11 Jaarg 1,25 fr. 't Nr, Donderdag 28 October 1954
Nummer 86
Bij een studieweekend.
Dieat emigratie bevorderd of afgeraden
Niettegenstaande het feit dat er d-
laatste jaren meer en meer aandacht
.besteed wordt aan de Vlaamse econo
mische problemen, zijn er toch vraag
stukken, die werkelijk in. de doofpot
blijven.
Een van die vraagstukken is dat van
de emigratie, dat nochtans individueel
heel wat belangstelling wekt, o.m. bij
sommige jonge boeren; bij sommige
jonge afgestudeerden, e.a.
Die leemte schijnt thans gevuld te
zullen worden. In de Rijksnormaal
school te Lier ging een studieweekend
door omtrent het probleem van de
emigratie, ingericht door de Stichtin;
«Lodewijk de Raet», onder de auspi
ciën van de Economische Raad voor
Vlaanderen.
Het is op verzoek van de E. R. V.
dat dit weekend werd ingericht. Inder
daad wordt vastgesteld dat in het
Vlaamse land geen eigenlijke doctrine
bestaat omtrent de kwestie van de emi
gratie, alhoewel het aan individuele be
langstelling niet ontbreekt.
Het doel van het studieweekend te
Lier, dat een. ruime belangstelling' ge
noot, was dan ook, zonder een vooraf
gaandelijk ingenomen standpunt, di-
verse meningen omtrent de emigratie
nader te leren kennen, om tot inzicht
te ggraken omtrent de vraag of Vlaan
deren al dan niet sommige vormen van
emigratie moet beschouwen als een der
middelen die kunnen bijdragen tot de
oplossing van zijn economische proble
men.
Alhoewel het dus niet ging om een
voorlichtingsvergadering. hebben de
officiële vertegenwoordigers van enke
le belangrijke imigratielanden nuttig
kunnen deelnemen aan het weekend.
Een afgevaardigde van de Canadese
Ambassade, de heer Mitchell, en een
afgevaardigde van de Zuid-Afrikaanse
Ambassade, de heer van Werkcsker-
ken hebben r'.e politiek die hun landen
terzake voeren uiteengezet. De heer
Derkinderen, Hoofd van de Dienst
Kolonisatie bij het Belgisch Ministerie
van Koloniën, heeft concreet de moge
lijkheden van emigratie naar Kongo
belicht.
Het principiële vraagstuk werd be
handeld in het referaat van volksver
tegenwoordiger De tNolf, over de pri
vate en officiële houding in België te
genover de emigratie, en in de uiteen
zetting door de heer J. Van Camp.cn.
Directeur van de Emigratiestichting in
Nederland, over wat in Nederland ge
daan wordt; terwijl de heer Neirinck,
Secretaris van het Harmel-centrum,
een grondig onderzoek wijdde aan de
problematiek van de emigratie op so
ciaal en economisch gebied, in 't bij
zonder gezien vanuit de demografische
cn economische toestand in bpt Vlaam
se land, gezien ook vanuit de professio
nele hoedanigheden van ons volk en
de reacties van ons volkskarakter.
De gedachten die uit de spreekbeur
ten cn de discussies naar voren zijn
gekomen, hebben aangetoond dat er
een werkelijke belangstelling bestaat
voor het probleem van de emigratie,
dat als een Vlaams probleem be-
aidiouwd wordt, en dat het wenselijk
werd geacht dat de E.R.V., op wiens
initiatief het weekend doorging, een
grondige en concrete studie van het
prohleem zou aanvatten.
Standpunten die tijdens het
weekend naar voren kwamen kunnen
als volgt geresumeerd worden
het fundamenteel recht van het
individu om uit te wijken mag in eigen
land niet beknot worden en zou ook
internationaal dienen geeerbiedigd te
worden;
vanuit het standpunt van de
volkshuishouding dient de voorkeur te
gaan naar het voortdurend scheppen
van njpuwe mogelijkheden in eigen
land, wat een dynamische politiek van
volledige tewerkstelling omvat. De
aandacht dient ook gevestigd op de
wenselijkheid dat er, binnen het stre-
naar Europese integratie, ernst
zou gemaakt worden van de vrije cir
culatie en vestiging van mensen in Eu
ropa zelf. Daarenboven dient evenwel
pok het scheppen van nieuwe kansen
in overzese landen bevorderd, in de
eersie, _ob.ats in Belgisch Kongo.
Vastgesteld werd dat massale emi
gratie, om demografische en economi
sche redenen, niet gewenst is. Zekere
vormen van emigratie voor bepaalde
;roepen en beroepen, die door nader
onderzoek dienen aangewezen te wor
den. betekenen evenwel geen. verar
ming voor de eigen volkshuishouding.
Eventuele emigratie dient, zowel uit
het oogpunt van het individu als van de
gemeenschap, met zorg voorbereid ie
wordsn, zorg die de volledige mens
moet omvatten en ook aandacht ver
lenen aan het verder lot van de geëmi
greerde.
Het uiteindelijk doel van de emigra
tie moet zijn de totale integratie in het
nieuwe land, maar dit dient te geschie
den in epn redelijk tempo, om de eigen
culturelé waarden van de emigrant en
zijn contacten met het moederland niet
te zien teloorgaan.
Algemeen was de vergadering
van oordeel dat de huidige Belgische
wetgevic» en officiële houding tegen
over het probleem van de emigratie
verouderd zijn en dringend dienen aan
gepast Concrete suggesties in die zin
werden gemaakt.
Het valt niet te betwijfelen dat dit
weekend de inzet zal betekenen van
een verdiende belanste.lling v.oor het
probleem van een beperkte en selectie
ve emigratie, waardoor de Vlamingen
tenslotte slechts meer wereldburger
kunnen worden, waardoor ze tevens
hun kansen als volk en hun uitstraling
naar buiten slechts kunnen vermeerde
ren. «Vlaanderen zendt zijn zonen uit»
is een leuze, die ons in de 20e eeuw
niet mag afschrikken. Zoals de Neder
landse emigratiebisschop onlangs ver
klaarde kan ons gezond en bewust volk
cL:or goed geleide emigratie zijn ener
gie slechts stimuleren. I. D.
HET WAS MISSIEZONDAG.
VERONTWAARDIGING
DIE TE LAAT KOMT
Dhr Van Glabbeke. Minister van
Openbare Werken en ook van Weder
opbouw, is ten zeerste in zijn gemoeds
rust geschokt. Stel U vooj: dat er bla
den zijn die hebben durven, beweren
dat de heer Minister zijn voeten, had
geveegd aan de contactcommissie,
waarin vertegenwoordigers van de ge-
teisterden zetelen; dat hij willekeurig
in de commissies van beroep was te
werk gegaan; en dat hij de gesinistreer-
den in de kuststreek (zoals ge het weet
is dhr. Van Glabbeke volksvertegen
woordiger van Oostende) had bevoor
deeld. En dhr Minister stuurt aan die
bladen een gloeiend- antwoord, waarin
hij die beweringen tracht tegen te spre
ken. En dhr Minister haalt aan dat hij
op 14 October nog de contactcommis
sie heeft voorgezeten. Hij vergeet er
bij te zeggen dat dit de eerste keer was
sedert hii minister is en dat hij tevoren
alle contacten hooghartig had afgewe
zen. Wanneer hij nu tot reden is geko
men is dat alleen aan de kritiek te wij-
f«v.
De minister zegt ook dat de bijzit
ters in de commissies voor beroep die
ontslagen werden, niet voldeden aan
de criteria van zijn administratie. Het
is toch eigenaardig dat er mensen bij
waren op wie men met de beste wil
van de wereld die criteria niet kan toe
passelijk maken. Het is wel even eigen-'
[aardig dat na zijn maatregel er voor
één ganse provincie, waar 5 voorzitters
I en ondervoorziters zijn, slechts nog één
bijzitter bleef bestaan. In hoeveel stuk-
ies moest die man zich kappen
De minister zegt ook zelf opgetreden
te zijn tegen die commissies welke de
geteisterden verwittigden dat ze zelf
geschreven besluiten moesten indienen
omdat anders hunberoep a priori zou
worden verworpen. Ook eigenaardig
dat hij pas opgetreden is nadat de cri-
tiek uitgeoefend werd. En nog veel ei
genaardiger dat de commissies die re-
peli^ zelf uit hun duim zouden heb
ben gezogen. Aan de oorsprong ervan
zou eerder een inspecteur-generaal lig
gen die dan toch wel on bevel van de
minister zal hebben gehandeld...
Het zijn, zegt de minister, niet de
gesin'jitreerden van de kuststreek die
bevoordeeld worden maar die in de
toeristieke centra. Het is trouwens een
feit dat thans reeds dezelfde procedure
voor gesinistreerden van andere stre
ken werd ingezet. In andere woorden:
weer pep. maatregel die dhr. Van Glab
beke rap rap in begin October heeft
getroffen, na de kritiek.
Men weet dus in het vervolg hoe op
kril*ik te„ antwoorden ran rap alleys
in orde maken en zeggej} dat de kritiek
ongegrond was
De jaarlijkse missiezondag is vc
bij.
Zoals ieder jaar werden de beste
zer broeders en -onzer zusters bedacht
met gebeden, verstervingen en stoffe
lijke hulp. Deze drie hulpmiddelen
werden gepropageerd bij middel van
conferenties, sermoenen en tientallen
persartikelen.
Het is inderdaad onmogelijk dat
voor gelijk wien die dag onopgemerkt
zou voorbij gaan.
Het is dan ook wel de sympatiekste
dag van heel het kerkelijk jaar. De
sympatiekste omdat niemand het aan
durft de minste antipatie tegenover de
missionarissen te betonen. Zelfs diege
nen die gekant zijn tegen onze inlandse
keirus, zelfs zij die uit politiek fanatis
me menen te moeten antiklirikaal zijn
en bijgevolg tegen kerk en godsdienst,
niemand loochent het onschatbare
goede en heldhaftige gepresteerd door
hen die alles verlieten en alles offerden
voor het lijdelijk en eeuwig welzijn van
de nog onbeschaafde volkeren.
Voor ons, Belgen, kan missiezondag
niet voorbijgaan zonder dat we spe
ciaal denken aan onze missionarissen
die in Kongo verblijven. Speciaal aan
hen, zonder de andere te vergeten en
zonder hun werk te onderschatten, om
dat ze werkzaam zijn in onze kolonie
en het kolonisatie werk aldaar niet al
leen hebben begonnen maar zodanig
hebben doorgedreven dat dank aan
hen het belgie's kolonisatiewerk de
bewondering afdwingt bij veel andere
volken.
Wanneer ik schrijf «niemand durft
zijn atipatie betonen tegenover onze
missionarissen en hun werk» moet ik
jammer genoeg bekennen te overdrij
ven. Inderdaad er zijn mensen die dat
werk niet waarderen, niet naar waarde
schatten- cn er zelfs jv» grove ondank
bare tegenover staan.
Welke zijn die mensen
Het zijn juist diegenen die het meest
hun waardering en dankbaarheid en
steun zouden moeten betuigen tegen
over die pioniers van de beschaving.
Het zijn zij die op dit ogenblik het be
stuur van ons land en van onze kolonie
in handen hebben; zij die, wanneer ze
lofreden uitspreken over het belgie's
kolonisatiewerk op de eerste plaats die
lofwoorden- moeten richten naar het
werk onzer missionarissen, het is onze
huidige regering die in plaats van dank
baarheid en bescherming de EZELS
STAMP geven aan onze katholieke
priesters, broeders en kloosterzusters
werkzaam in onze Kongo. Om zo n
snode ondankbaarheid te durven to
nen moet men inderdaad ezel zijn
Gij Liberale, socialistische kiezers en
kiezeressen. dif sympatiek staat tegen
over de missionarissen en die misschien
zelf een broeder of zuster of bloedver
want in de missies hebt, gaat gij ak
koord met uw leiders die ge aan het
bewind gebracht hebt f?
Eg gii vooral, kristene mensen, die
om een of andere reden van bijkomend
belapg, blantko of op een scheurlijst
gestemd hebt, begrijpt ge nu de grove
fout door u begaan
Mag het katholieke Vlaanderen, het
Vlaanderen met zijn honderden mis
sionarissen, het Vlaanderen met zijn
pracht missionarissen uit het verleden,
mag dat Vlaanderen laten gebeuren
wat, door de geheime en laagste gods
dienst haat opgestookt aan het gebeu
ren is
Thans staat er meer op het spel dan
het Vaderland, meer op hel snel dan
tijdelijke welstand, meer op het spel
dan een persoonlijk voordeel, thans
staat op. het spel al wat ons heilig en
dierbaar is.
Ons godsdienstig verleden, heden en
toekomst wordt bedreigt.
Tegen dat dringend gevaar moeten
we ons allen als één man te weer stel
len
Het bloed, het werk, het leven van
onze missionarissen moet niet gewro
ken wor^xn maar moet vruchtbaar
blijven.
De leer die zij verkonden is geen le
ring van wraak, doch van liefde.
Onze liefde voor hun werk moet ons
vercVugen tot een machtig bolwerk om
de vergruisers, die ook in Kongo hun
laag werk aan het uitvoeren zijn, een
beslist «HALT»! toe te roepen.
PIERLALA.
ZONDAG 31 OCTOBER 1954
OP DE PAROCHIE VAN HET H. HART.
Een zingende jeugd en een biddende volksmassa, komend ni£
alle hoeken van de stad, zullen in 't openbaar hulde brengen aan
«CHRISTUS, KONING VAN DE MAATSCHAPPIJ»
een Vorst die vrede brengt door liefde en rechtvaardigheid.
«GEACHTE LEZER,
behoort gij nog tot Christus' strijdend leger
VOLBRENG DAN UW OPDRACHT
's morgens vroeg de vlag aan het huis, 't is Koningsfeest
in uw parochiekerk te Communie. Vernieuw uw woord van
trouw
's namiddags, een openbare geloofsbelijdenis bi j de
GROTE VOLKSHULDE
te 3,15 u. (samenkomst aan bet Slot te 3 u.) begint de OPTOCHT
VOOR DE JEUGD, langs de Hovenierstraat. Bolle-
weg, St. Gudulastraat, Dr. De Moorstraat. Brede-
straat. Verbrandhofstraat, Ververijstraat, Dender-
straat en Dendermondse steenweg tot aan dc St. Jo
zefkerk.
te 3.30 u. (samenkomst aan het Slot te 3.15 u.) B E D E-OP-
TOCHT VOOR DE VOLWASSENEN, langs de Ho-
venierstraaL Dr. De Moorstraat, Drie Sleutelstraat.
Brouwerijstraat tot aan de kerk van het H. Hart,
waar
te 4,— u. de GROTE SLOTPLECHTIGHEID doorgaat (Do
kerkdeuren blijven gesloten tot de aankomst van de
stoet) Plechtig lof met samenzang - Toespraak door
Z. E. H. G. Joos, Professor bij de Geestelijke
Brancardiers te Aalst - Toewijding van het mensdom
aan het H. Hart
AAN CHRISTUS - KONING, TROUW
Zqtcrdag 11. 23 October, werd Juffrouw Walraevens, lerares in lichamelijke
opvoeding, in het Atheneum te Aalst uit hare betrekking per telegram ont-'
slagen. Maandag was zij reeds vervangen.
Juffrouw Waraevens had drie jaren dienst.
Haar enige misdaad bestaat hierin, dat zij hare studies heeft gedaan aan
dc Katholieke Universiteit.
ROOD OF GEEN BROOD
gezin van acht kinderen, voor hetwelk zij
Zij is de tweede oudste van
de kost moet verdienen.
Dat heeft geen belang voor de socialistische heren.
ROOD OF GEEN BROOD
In het Atheneum zelf is iedereen, tot welke gezindheid hij ook behore, ver
ontwaardigd over deze maatregel.
WIE VOELT ZICH INDERDAAD NOG VEILIG IN DIT LAND WAN
NEER DE VRIJHEID VAN OPINIE OP ZO SCHANDELIJKE WIJZE
WORDT AANGETAST Comité voor Vrijheid en Democrati-
OVER DE AFZETTING VAN JUFVROUW WALRAEVENS
ENKELE BIJZONDERHEDEN.
Het is Zaterdag dat Juffrouw Walraevens. lerares in de lichamelijke opvoe
ding aan het Atheneum te Aalst, verwittigd werd dat zij uit hare betrekkin
werd ontslagen. Zij kreeg dit per telegram gezegd... geen brief.... geen da
opzegging.
Dat zijn de methodes van die socialistische heren, die steeds deïl mond vol
hebben van eerbied voor de rechten van de arbeid.
Juffrouw Walraevens had reeds drie (aren dienst hare oversten waren
er haar tevreden.
Iedereen die de lerares kent zegt dat haar geen verwijt treft. Allen zijn
overtuigd dat de enige reden van hare ontslagipg in het feit ligt dat Juffrouw'
Walraevens haar diploma heeft gehaald te Leuven.
De opschudding in het Atheneum bij gans het leraarcorps was groot. Tot
welke gezindheid de leraren ook behoren zij spreken er allen hunne afkeu
ring over-
Wij vernemen oojc dat Juffrouw Walraevens de tweede oudste is van een
gezin van acht kinderen, waarvan zij feitelijk de kostwinster is.
Reeds Maandag morgen stond daar een dame om haar plaats in te nemen
Men vertelt dat die Dame de dochter zou zijn van een professor van de
Universiteit van Gent. die in linkse middens gunstig is bekend.
Kieskeurig is dat niet
Zo gaan de zaken Er is geen recht meer. de mensen wordei\ weggejaagd
als honden. Andere nemen hun plaats in zonder zich te bekommeren of zij
daarmede iemand brood ontnemen
EEN MOOI REGIME
