7)e man- die del ^Cefatjeedt
tveu fatUdüc&teH,
Het schoolrapport brengt
vreugde of teleurstelling»
TM AAI
EN OMSTREKEN
Verschijnt de Donderdag en Zondag van iedere week.
Burelen St. Jorisstraat, 25, Aalst - Telef.nr. 24.114 - P.O. nr. 881.72 - 12 Jaarg. 1,25 fr. 't Nr. Zondag 25 December 1955
t. -tódiu; - -
Nummer 102
VOLKSE OPVOEDKUNDE
(Familiale Kronijk voor Opvoeding en Onderwijs.)
BIJ HET SCHRIJVEN VAN EEN
SCHOOLDIRECTEUR.
Een zeer flinke directeur van een
flinke grote school, tellend honderden
leerlingen, scnrijft, bij het einde van
deze eerste schooltermijn van het
schooljaar 1955-1936 't volgende aan
de ouders in het tijdsdnrift voor de leer
lingen en oud-leerlingen van het insti
tuut:
Geachte Ouders,
Van narte «Zalig Kerstfeest» en een
«Vreugdevol Nieuwjaar». Moge 1956
voor U zijn een jaar van vrede, gezond
heid en voorspoed zo in Uw w;erk als in
Uw huisgezin; een jaar van edelmoedige
toewijzing aan Uw kinderen.
Het eerste trimester is voorbij. Het
rapport van Kerstmis met de uitslagen
der proefwerken, brengt vreugde aan
velen maar wellicht ook aan sommigen
teleurstelling. Ziet het rapport van uw
jongen na. Bekijkt zijn prestaties en
tracht uw jongens in de vakken waar ze
flauw presteerden te volgen en aan te
moedigen.
Geachte Ouders, dank voor Uw
edelmoedige steun aan en uw sympathie
voor onze sdhooi gedurende het voor
bije jaar. Wij blijven op Uw medewer
king rekenen.
De Direkteur.
VERVOLG EN SLOT
wij vmaen de miioua van au orierje
aan ue ouu-rs zo guca, aai wij iict
ovtrscnrcven opuai ai on<zc lezers en
lezeressen, ouuers, net zouaen lezen.
Wij wiiien van cuze geiegcnneia ge-
bruiK manen om te tracnien ae oorza
ken op tc sporen van geueuxnjK mmzier
*uSa s'aSic». u-~ ourzaa* ot oorzasen dat> horen wlj vragen..
uie aaiucmuig neooen gegeven or kuui
nen geven tot mmaer goea presteren
van uw Kinaeren. oteken we dan maar
onmiaacinjK van wal.
Is uw kind vlijtig genoeg Legt het
zich genoeg toe op de studie Heelt
uw jongen ol uw meisje regelmatig ge- j
werkt, aat wil zeggen allo dagen van bij
ae aanvang van het schooljaar, ol
xieert uw kina zion beperkt met een paar
aagen voor de proerwerken tot een
scuk in de nacht te studeren Dat is een
van de menigvuiaige en meest voorko
mende oorzaken van 'niet niet, of min
uer goed slagen bij de examens: de re
gelmatigheid in net studeren. Zijn
niet een paar leervakken die door uw
Kind met ware tegengoesting worden
eleerd Maar... die vakken komen
ook voor op net" examen In het leven
zal men zeer dikwijls veei moeten doen
dat men liever niet zou doen Is het
niet gebeurd dat uw jongen of uw meis
je in de loop van dit trimester voor een
moeilijkheid stond in een of ander leer
vak? Hebben zij dan de leraar gecon
sulteerd of., heeft men de zaak maar la
ten gaan met het noodlottig gevolg dat
ook de volgende leerstof minder goed
of niet werd begrepen
Uw kind studeert wellicht te opper
vlakkig: 'het leert van buiten zonder te
verstaan! Het ging niet naar de diepte,
die juist vorming geeft en het verstand
sterkt Menigvuldige oorzaken zoals
u ziet kunnen zich voordoen om een
min goede uitslag te motiveren 1
Er kunnen ook oorzaken zijn waar
voor het kind niet verantwoordelijk
kan gesteld worden: gezondheid o. m.
en meer andere nog.
DE OUDERS...
Ja zeker, de ouders ook kunnen ooi
zaak zijn Yan het minder goed lukken
van hun kinderen in de studiën. Hoe-
utu DKOIN bcK UORZAKdN
OrarüKtiC
Wij motten traenten de bron ol de
bronnen aer oorzaxen van het lukken
ol van net misiuKxen van uw JSinü, ge-
durenae aeze eerste termijn op te spo
ren. Wij menen aat aie 'Drommen zijn
o. m.
1ofwel het kind zelf,
Z. oiwei de ouders
5. en misscmen ook soms wei de
school.
tiLi hJND, DE STUDENT OF
1UUCJN i JLiN...
in de meeste gevallen ligt de oorzaak
van net stagen zowel ais van. net imsiux-
ken dij net tuna zen, dij ae stuaent oi
de stuuenun.
Lr zijn kinderen die nooit zullen luk
ken, aie nooit zunen tliak presteren,
die nooit zuilen scnitteren m nun stu
diën ,cenvouuig ornaat zij weinig bei
deeid zijn, ornaat zij niet oegaard zijn,
ornaat zij geen aaineg neDDen voor de
stuuie, ornaat nnsscnien nun tere ge-,
zonun.td een rem is voor nun stuaie.
r\an die gevallen is niet veel te aoen.
1 och mogen de ouders die zulke
kina eren A-boen zich met laten ont-
moeaigen.
in eik kinn zit een gave die wij moe
ten traenten op te sporen. Het zijn
immer# niet altijd de eersten van de
klasse die net verst brengen in het le
ven. Liet zijn de werkers. In de eerste
plaats dienen zulke ouders zich in net
hoold te zetten, zien ervan te overtui
gen dat de toekomst van dergelijke kin
deren niet te zoeken en zeker met te
vinden is langs de weg van de studie.
Zieker moeten zij trachten aan dergelijke
kinderen een zekere algemene vorming
te laten geven doen... nadien na te gaan
op welke wij zij nun weg kunnen
maken in de wereld: een vak kiezen,
een stiel, een taak waarvoor zij iets voe
len, waar zij aanleg voor hebben en...
weest dan gerust, brave ouders, uw
jongen of uw meisje komt er ook dan
Maar benevens deze reeks kinderen
die weinig aanleg hebben tot studeren
bestaan er andere die wél aanleg hebben
en die nochtans geen voldoening schen*
ken. De oorzaken daarvan kunnen me
nigvuldig wezen en dienen in de mees
ts gsvallen eerst en vooral bij het kind
zelf crpxesjsooitE
IS UW Kluu,
nuuiC, aaï
iet nu VO 1ql
iiwiacil, iLtxai
groeien uaa^..
met te jong om in nvt
cii.«_»mcn te Wuxueii Uul
i X_.U4.iLCt c xnaax, DOoic
fcugciicxc xddu uuuxiiLciid
OOK act Mi.UCXVCIÖldiiU
.ICCIL ZlJXX UJU UOUlg. m ÜC xxxecote gcvöi.-
icxx moeien ae Kxuocxcxx axc een ox
ioiiiS vV-X twee jaar te jOXXg Z.1J1X Olll lil
uc Kxasse te wcz.exi waar zxj voxgen....
.iet xaccr, in ae nogexc kxaose, axs net w«--
^.cxxxxjK voiatcnuu, nee reueixeerverixxogexi
cixexxt ixcuxr votexi te Komen, ockopeii...
l/u renen zijn aaar oux zuxks te Dewtjzen
x-wun uw Kxxxo ui normaxe ornstaiiax,
Acucii /.ijii nuiotax-texx xixaKen en uitus
wat tnyucren t z_xjxx ae rauxo, ae tex^-
visxc, xict gepxaat, ac uctocB.cn er xuc
om ax wat stuuic ia te remmen i Vox
gexi ue uuueis auxx kiuucxexit iVioeui-
gen zij ze aaix t DiCKexx ze soms e«ns
een nexpenae naxtü toe Kaaupiegen
zxj ae xcraar wanneer n-t moet t is er
saxxxenwerKxng tussen scnooi en nuis i
/ai fiprzaken aie net ai aait niet lukken
ocinvioeaen.
Wij zouden daar nog kunnen aan
toevoegen: worat uw Kina onacrwezen
in zijn moeaertaal i Wij kennen tal
van Kinaeren aie acnteruiiDocren orn
aat zij in. een taal woruen onderwezen
aie niet de numie is Dnaerwijs in de
moedertaai en zoveel en goed mogelijk
een tweede en derde taal er bij 1 xVlaar:
in die taal dient de vorming gegeven
DE SCHOOL...
De School, de ieraars, dienen immer
ten dienste te staan van de leerlingen.
Ue mmaer begaafden moeten hun üeve-
lirtgskindejen zijn. Dat is met immer
zo. bommige kinderen worden ont
moedigd. De leraar dient zich aan te
passen, contact te nebben met de ou
ders, in dienst te staan van zijn, leer
lingen. De schooi is er immers voor
het kind en met omgekeerd.
!s de uitslag niet van de allerbeste
nu, laten wij een» rijpelijk overwegen
welke daarvoor wel de oorzaken kun
nen wezen. Het is nog niet te laat om
alles weer goed te maken.
OPVOEDER.
AAN AL ONZE LEZERS
EN LEZERESSEN
WENSEN WIJ
EEN ZALIG EN VROLIJK
KERSTFEEST.
Wij, modennen, zei een meisje
dat rechtov/r hem zat, wij vinden on
ze meest vitale stimuli in. de cinema,
vindt U ook niet
Daari/n heeft L stellig gelijk, zei
hij gretig. Hebt U Robert Taylor en Ste-
wert Granger ook gezien in «Aii the Bro
thers were vaiiamt
Het meisje fronste haar wenkbrau
wen alsof ze nooit over Taylor r.och
Granger gehoord nad en ze zei
De drie dimensionanle esthetica.,
tonen... waarden. vergelijkingspun
ten...»
Links van nem zei iemand
Mijn beste man, met de steeds stij
gende index...
En een andere stem antwoordde
Maar, ongelukkig genoeg zijn
mijn chemisbne reacties volledig epe-
thisch inzake brunettes....
En alom rond Mark vaarde de sfeer
van intelligente conversatie en hij vroeg
zida af of, bij tante Magda, oom Paul
als naar gewoonte aan 't bomen zou
zijn over Opel Records en de laatste
Ford-producten en of zijn neef Karei
weer zou opsnijden over een of andere
uitzonderlijke boksmatch die hij gezien
had.
Maar doctor Zodiak was op een
stoel gesprongen en kondigde aan, dat
de heer Vandael in de conferentiezaal
zijn eerste lezing-met-demonstratie zou
houden over «Het Ritueel van de Dans»
en dat hijzelf in de grote leeszaal een in
leiding zou geven tot «Het Credo der
Modernen».
Dans, dacht Mark, dat is het! Hij
had immers een ai ;esr voor die oude,
grijze bever -os zou kest
in een actieve hot-jazz kunnen mee
spingen, na dit koude, slechte maal.
De meningen over de voordrachten
waren verdeeld. Aan het meisje naast
zich waagde Mark te vragen:
Wie is die Vandael eigenlijk
Wat, zei ze, kent U dan niet «De
physieke substantie van de Gods
dienst» en «Dans, dans, dans, homo
sapiens»
Elij schreef ze, Robert Vandael. U
MOE 1 dat weten.
Mark wist het niet, maar hij volgde
haar hoopvol naar de halfverlicbte con
ferentiezaal waar de heer Vandael zijn
verwante geestengenoten afwachtte.
da s salonnetje, ais de kinderen dans
ten ronu ae ncivencnu Kerstboom,
Wacirvaxi ze een voor eexx ae Kaarsjes
uiLuiiczexi tot ciiieen nog net net naara-
vuur ovcruxeci rii-t ae giuciexiue laKKeu
ue gesciiexxKjcs in siexixjKe paKjes en
ij,uix eigen opgcweKte g-iacn.
xviaar aat waren natuurujK kinder-*
acnuge en aiiaiiuse Daroansixien.
4.
rtii vervolgde zijn speurtoent naar
intelligente conv^rs«ue naaat ae aa.
uecinuiga was. nij kon nog net ac
xaaiste vijr nnnuten van aoctor z-oaiak
iczing Dijwonen. rner xeerae nij, aat ei
ui naere Dexangnjke piaats van net
xand acueve Kernen van moaemaenken
uen moesten gevormd worden, ter be
voracring van
irlet reent tot pijnioze echtscheiding,
de atscnailing van nerbewapening,
autocars, gramoroons en vivisectie,
de hervorming van de kicderaraent,
ae wereiavrede,
de bescnerming van wilde vogels,
het bescnermen van het «orubezoe_dei-
de» platteland,
de voiksaans en de nijvemeidsinstel-
lingen,
de vereenvouaigde en universele om
gang onder wereiucontrole
nr wera over aie diverse punten ge
stemd. Wcreiavreae en vereenvouuign*
uiiigaiig wtiaen v.enpang aan vaar u,
maar net pruuiccin aer gramoiooi,pic«-
ten gar aaiiiciamg tot verwceae uis-
v-ussies. Doiiiiiiigcn senreeuwaen zeus
aat net leven zunaer lonopiaten een-
vuuuig unuciiKDaar zou woraexi; som-
uiigen nepen met uiscnuw i(pir«e.unu-
zick»anucien ocmzeuwuen »iaristocn-
tcnjK «oacxx» oi eviozari». l oen wierp
een aeje moaeriiaeiiKciiaeii een voa*
naar ae man, uie «naon» geroepen naa
en aoctor z-ouiak werd g-iaakt aooi
een lijvig Doexaeel, dat parure s «L etr«
et ie neant» Dicek t- zijn, zoaat de grijs-
grauwc oever op de grond viel.
oen viucxicie Alark.
iNet ais ane onrmaie, onderncmenae
jongelui nieia »uj wei eens van wat ner-
ne en lawaai, n.aar aezc VcrkraCiitnrg
van alle Descna. vuigs vormen iv-rimierue
nem te zeer aan de KinderKamerruzietjcs
dij tante iViagucL, wanneer net gmg om
ue veraenng aer kerstgeschenken.
3.
Hij voeidc zien ontzettend moe. Der
halve besioot mj zijn Dtd op te zoeken
Geestesgenoten, net zou er nog door met net o-nvcrvaist genot van een
kunnen, dacht Mark, maar verwant aroonrioze, onnueuecuieie en onvoor-
Hij keek erg verbaasd naar de noogstuitstrevende slaap, toen hij, in de nall,
onaandoenlijke matrones, naar de ge- ae twee snuiters met ae orede, zwarte
baarde mannen en naar de meisjes, van truien ontmoetu, cue nij op de weg naar
wie de neus helderder blonk dan hun Derkenhot ais gezellen nad gehad. Lij
ogen. Was dit nu het gezelschap, waar
mee hij seffens het tapijt zou oprollen
en de gramofoon aanzetten voor de
dans
«De diafragme, zei Robert Vandael.
Wij moeten beseffen, dat net als het ge
heim van het individuele evenwicht be
sloten ligt in het diagram, ook het ge- j
heim van sociale solidariteit ligt in de i
dans. Wij hebben de zegen van de ge- I We £a3a P°eZIe lcZen-
meenschappelijke extase verloren, zoal. j SlaP£"g, gevleid door deze
ze bestond bij onze primitieve voorou- spontane uitnodiging tot persoonlijk»
ders, vooraleer zij het MIJ van het HET kenmamaking, volgde Mark hen door
en het IK van ht t DAT gescheiden de lalle' natte' donkere tuin naar een
zwoegaen onaer een ganse lading
bierflesjes en twee kleine stallan
taarns. hen groep van vijl, zes jongen#
en meisjes volgden nen op de voet.
Le hie.'iden Mark staande.
Waar gaat naar toe Kom met
met ons een glaasje drinken. We heb
ben een ruiniu hooizolder ontdekt en
hadden. Wij mosten die verloren, dro
merige en verstandsloze extase terug
vinden. Wij moeten terugkeren naar het
eenvoudige ritueel, waarbij onze voor
ouders hajsd in hand rond de feestboom
dansten en als eerste Te Deum in mense
lijke rubriek schreeuwden: Ugh U^h
Ugh
Dames en Heren, ik was voornemens
onze eerste proefneming inzake deze
religieuze samenwerkende extase onder
de maanbelichte hemel in het park te
houden, want dat is daarvoor de aan- smokijlg drong. Hij poogde zidhzeif wijs
gewezen plaats, maar daar het weer ite ^at na deelnam aan een
hiervoor te ongunstig is, zullen we ISoort.Renaissance van de geest, maar
slechts onze verbeelding laten werken i fe?eUjke'ü)'d vermoedde hij sterk dat
Hier hij toonde een dikke touw - t"1. ce? kou aan 'l vatten was, dat
is de feestboom.
sonuur en besteeg met hen een wankel
laddertje, dat naar een hooizolder bleek
te voeren, waar een geur van vermolmd
hout en van muizen rondzweefde.
1 e landelijk, eigenlijk, zei een van
de meisjes, alhoewel existentialistisch
genoeg.
Mark wist niet bepaald wat existen
tialisme was, maar 'hij wist wel wat
slecht bier was. Hij wist eveneens spoe
dig, dat de vochtigheid van het kleffe
hooi door de dunne broek van zijn
Laten we nu apnlaudisseren.
Ze applaudisseerden.
De slangachtige koord bewoog licht
jes heen en weer in de lucht. Plechtig
hij jicht opdeed en dat hij met een stijve
nek zat.
De onverschrokken poëten echter
negeerden alle narigheden. Eén van
hen, kennelijk fier op zijn slordige,
lange haarbos en zijn aanzettend buik-
bewegend en felhijgend bewogen zich l je, las op een eentonige, melancholl
de verwante geestesgenoten daarrond sche dreun en b| j het licht der lantaarn.
en van tijd tot tijd stootten ze de
voot het eenlettergrepige Ugh Ugh f»
uit.
En ter*«Ifdertfjd zag Mark tante Mag-
een gedicht:
«Wij,
de halfschaduw van onze ziel,
en de regen, die op Charlotte's hoedje
viel,
regen; rubberschoenen, als liguster ba
gen, drop, drop, d op,
keren ons naar de muur, O. &chtst<.
natsti-.
«Alles is zacht en warm,» zei e, ik
houd van anijs»)
Anijs, An, Ijs. a, Ij,
O ij, ei, golf, gulp van onbedw ingbare
twijfelzucht... !v
Hier was Mark de draad kwijt. Maat
iemand naast hem zei
Hoe uitstekend schildert hij de
schok van de hedendaagse werkelijk
heid op het bewustzijn.
En het meisje achter hem ademda
hoorbaar en snel als had ze klieren in dn
neuskeelholte en ze zei
Zeer intelligent, inderdaad.
Mark herinnerde zich de n ïdder
nachtmis in 't Kempisc'he dorp en de
heimelijke vreugde waarmee hij naai
«De herderkens lagen bij nachte» en
«Stille nacht, heilige nacht» kon zitten
luisteren en hij voelde, vlug en zekei
heimwee in zich stijgen.
Maar reeds was een stoere dam met
ravenzwarte haren, zonder tekst in haa t
handen, begonnen met het voordrage i
van een eindeloze gedicht, dat ze beta
teld had als «Ballade van de blind*:
aantrekkingskracht» en dat, voor .over
Mark oordelen kon, handelde ovei ma
trassen in het zand van het strand er
over verloren nachtegalen.
Het meisje, naast hem, scheen ern
stig te voelen voor persoonlijke kennis
making, maar Mark vond dat de bioa
coop zeker een betere plaats zou zijtt
om iemands hand in het duister vist te
houden. Tante Magda zond hen r iees
tal naar d<- cinema op ..veede kerstdag. -
Om de boel in huis wat te kunnen op
ruimen», zei ze.)
Hij stond voorzichtig en droef op,
zocht zien een weg tussen het ge ;ate
lijk vervoerde en roerloze auditor uir
daalde het wankele laddertje af en sl di
terug in de donkere tuin. Hij had d un
bij nog het ongeluk van het tuinpad al
te dv^len de nacht was immers oift
«maanbelicht» tot hij ergens trger
een boordsteen trapte, struikelde ei
vooroverviel in het bakken van «1
fontein. Koud, pijnlijk, druipend e i
in en uitwendig gekneusd, vluihtte
hij naar zijn kamer.
6.
Aan de deur zag hij zijn reiskcfff
staan en zijn daagse pak lag er verwai-
naast. Er zat ook een kaartje bij n« l
deze tekst: «Dank U vriendelijk om dt
ze kamer voor mij voorbehouden tc
hebben. Goede nacht
De deur was gesloten.
Hij had nu wel zijn reisgoed, miet
geen bed. Hij was nat. koud en ellendig
De slaapzaal was gelukkig niet h#
maal benomen. Blijkbaar waren el t<
lijke moderndenkenden en vooruitst -
venden nog in de halfverweerde schuier,
of in de kille wandelgang naar
schaafde ontspanning op zoek.
Mark was te zeer vermoeid om o». k
nog kieskeurig te zijn. Hij trok «nel zi'n
natte plunje uit en kroop in een der i-
dige bedden. Maar hij kon niet slape i.
Rondom hem werden nog drukke
sprekken gevoerd waarvan hij volge>
de brokstukken opving.
«..het juiste tijdsbeeld van de moder
ne esthetica..»
«..ik heb altijd de reacties van mijn
voedingssysteem gevonden in de nijl
geassimileerde proteine..»
«..het opgeven van het taboe bij ie
Bantoe-negers..»
«..als ge niet voor Martin Heidegg i
bent neem dan Hugo Claus, neem Ga
briel Marcel, neem.
Het was bijna een verlossing vo«
zijn gemartelde oren, toen hij vlakbij
brutale uitroep hoorde
Alle drommela Wat zit «ij
MIJN bed te zoeken
Mark kroop recht, slaperig en. ve
suft kijkend met de heimelijke hoo
dat de man zou geloven, dat hij hem i if
een diepe slaap sewekt had en medelij
den zou kriisren. Iemand in kamerrc
en met een bonte sjaal om. boog zii
over hem en riep een heleboel wo°eden
de onzin. Het was de plantkundige.
Er was sreen greintje veerkracht me.n»
gedwongen docjr deze voorlaatste cy- in Mark Maes. Hij w*s ervnn overtuig I.
Ului van het Wwustmjn, dat hij een indringer was. Ontgüóche'tj
