DE WINDROOS
STADSNIEUWS
:;'saa8SSStBaBwe$«EeHSEa
f*2%AI
RUBRIEK VOOR
KUNST- EN GEESTESLEVEN
DE CHINESE VAAS.
1.
Corneel Meerten zag vanuit het trein
raampje de laatste huizen van het stadje
als snelle wandelaars voorbijschuiven.
Toen was de trein plots in het wijdse,
rustige landschap van velden en verre bo
menrijen.
Zijn wrevelige bui was nu voorbij en hij
begon er aan te denken, dat hij beter rede
lijk zou zijn en dat hij eigenlijk wel heel
tevreden mocht zijn. Hij wreef zich weldra
genoeglijk de handen, al doemden ook weer
onmiddellijk die acht dagen scheiding
voor hem op. De trein raasde monotoon
over de vluchtende rails en Corneel gleed
behaaglijk weg in zijn dagdroom.
Hij was zeven en twintig en opzichter bij
een bouwonderneming. Het was een be
hoorlijke job; door jarenlang ernstig wer
ken en een boel zelfstudie had hij het zover
kunnen brengen. Bovendien was hij zorg
zaam en hield hij erg aan zekerheden.
Pas toen hij ervan overtuigd was, dat
het huis kon gebouwd worden, had hij
Leentje gevraagd met hem te trouwen.
Ze was een prettig, slank vrouwtje en
steeds zo opgetogen over de toekomst. Hij
moest zeggen dat hij het ook alles uitste
kend geregeld had. In het voorjaar had
zijn onderneming het landhuisje gebouwd,
even buiten het rustige Kempisch dorpje.
En, in dit najaar, waren ze getrouwd; ook
het feest hadden ze vrij eenvoudig gehou
den en daarmee bespaard voor hun huwe
lijksreis.
Als hij nu zijn ogen half look; kon hij
zich best weer in een landschap van einde
loze bossen, van besneeuwde bergtoppen
en van diepblauwe meren wanen.
Het waren gelukkige dagen geweest, on
vergetelijk eigenlijk, maar ten slotte waren
ze nog wat blij geweest, terug naar huis te
kunnen keren, naar hun eigen, kleine, ge
zellige huisje in de Kempen. Zonder onver
wachte omstandigheden zou-het reeds bin
nen ettelijke jaartjes hun eigendom wor
den.
De eerste morgen na hun terugkomst
hadden ze plannen zitten maken voor de
bemeubeling. Nu, dat was voorlopig nog
een moeilijke zaak. Cor's spaarcenten wa
ren vrijwel geheel naar het huis gegaan
en naar het hoogst nodige meubilair. Maar,
als steeds, had Leentje opgemonterd ge
zegd «Nu, lieverd, dan doen we het de
eerste jaren wat minder, hoor
Hij betrouwde stevig op haar handigheid
en doorzettingsvermogen. Ze liepen gedu
rende een paar dagen het provinciestadje
in de buurt af, tikten hier een nog flinke
tweedehandse kast op de kop en kochten
daar een stemmig salontafeltje tegen een
schappelijke prijs. Met een en ander wat
handig bij te werken, zou alles wel spoe
dig heel netjes worden.
En toen kwam het telegram.
Cor's patroon was wel heel ruim voor
hen geweest. Op hun huwelijksdag had hij
hun een prachtig drinkservies gezonden
en van zijn dame was er een ruiker mooie
bloemen. Maar ook het werk ging verder.
Dat was nu de ergerlijke kant er aan, dacht
Cor geërgerd, dat ze je de ene keer hier,
de andere daar zouden met het werk, al
bleven ze nog meestal in de provincie. En
nu wou het vervloekste lot, dat de bouw
onderneming een uitgebreid werk uitvoer
de in de omgeving van Antwerpen. Het te
legram verzocht hem over te komen om
het werk te hervatten.
Acht dagen is ten slotte geen eeuwig
heid, had Leentje getroost.
Doch, toen hij haar in het kleine sta
tionnetje verlaten had, besefte hij best dat
het hem wèl een eeuwigheid zou toeschij
nen.
Hij zat naar het monotone, met gelijke
tussenpozen weerkerende bonzen dei wie
len te luisteren en hij besloot zijn over'
gingen met de gedachte, dat hij eigenlijk
toch niet mocht klagen.
2.
Nu, lieverd
Dat vroeg Leentje, acht dagen later,
tóen Cor terug was. Na de eerste, onstuimi
ge begroeting, voerde ze hem rond in het
huisje, waar alles glom van haar ijver. Ze
zette de deur van de zitplaats wijd open
en hij moest van de meubels naar haar kij
ken. Ze stond wat op zij van hem, zo pret
tig, zo jong en zo glanzend in haar geest
drift, zodat zij het eigenlijk was, die al
zijn bewondering opeiste en niet de kamer.
Maar kijk toch eens, Cor Daar ligt
'het tapijt dat we van Ma gekregen hebben
en dat ik heb laten kleuren, en hier zijn de
stoelen, die ikzelf overschilderd heb. En de
tafel, Cor Nee, hef het kleedje niet op,
Want aan het blad moet ik nog beginnen.
O, en ik zorgde ook voor dat moderne be
hangpapier.
Hij straalde en zij straalde. De achi lan
ge dagen scheiding waren nu volledig ver
geten en ver. Haar trots was ook de zijne.
En zij had geen cent te veel uitgegeven
hierbij. De kamer zag er nu zo smaakvol
uit; geen enkele hoek was er, die niet han
dig bezet was. Toch, moest hij even beden
ken, toch eigenlijk een beetje kaal nog,
wat kunstmatig ook, misschien door die
plastic gordijntjes en die tweede haudse
meubels, blauw en rood geschilderd; maar
niettemin knap werk, zo fris en opgewekt
als vlijtige handen een overlegde beredene
ring en de praktijk van hun bezoek aan
meubelmagazijnen van gelijk welk huis
ook een prettig thuis konden maken.
Houd je d'r echt van, schat smeekte
ze, toen ze aan het keukenfornuis stond.
- En of, antwoordde hij gretig. Ik zou
geen plekje aan willen veranderen.
- En niets op erediet, zei ze vlug, het
kwam alles netjes toe, hoor
Het leven was goed. Als jonge goden
stonden ze naar de kleine wereld te kijken,
die zij zichzelf hadden geschapen en die ze
juist daarom ook zo uitstekend vonden.
Toen zag hij de doos.
3.
Het was een hoge, smalle doos met de
bekende fles erop en «Fragile-Breekbaar»
op het adresblaadje. Ze stond op de keu
kenkast te wachten om geopend te worden.
- Uit Parijs, zei Leentje. Stellig nog een
huwelijksgeschenk, maar het was aan ons
beiden geadresseerd, zodat ik liever wacht
te met openmaken tot je terug was.
Ze maakten het samen open; Cor taste
het glazende, bruine pakpapier en het pak-
i op de glimmend geschuurde keuken
tafel en haalde de vaas voorzichtig uit haar
omhulsel. Het was een prachtige Chinese
s, zoals ze daar stond: bijna veertig
centimeter hoog. Waarschijnlijk uit de tijd
van de Mingee dynastie, zei Cor verbluft,
maar dan uit een late periode, een uitste
kend vakmanswerk.
Draken en bloemen in blauwe, groene,
oodpaarse en felgele kleuren vloeiden
sierlijk over de curven der kruik. Ze had
den zo'n mooie vaas nog nooit voordien ge
zien, ze was vele malen mooier dan het
mooiste sieraad uit hun huisraad,
zOntzettend hoe heerlijk, heerlijk, heer-
ijk, kirde Leentje. O, Cor Hoe prachtig
Wat zal ze ons huisje sieren
Ze nam het kaartje op dat nog in de
doos lag om benieuwd de naam van de mil
de schenker te lezen. In sierlijke, ronde
letters stond er Aan de heer en me-
rouw Meerten. Met hartelijke wensen van
Bob Devrese.»
Wat betekent dat vroeg Cor ver
wonderd.
r was een schaduw over haar lachènde
ogen gegleden.
- Een man die ik lang geleden eens
ontmoette. Hij... hij wou met me trou
wen
Maar Cor had de vaas reeds meegeno
men en hij neuriede voor zich uit van ge
noegen, terwijl hij een geschikte plaats
zocht voor het geschenk.
- De tafel in de eetkamer, stelde Leent
je voor, maar hij vond dat een overschil
derde tweede handstafel met een geruit
kleedje er op, zeker geen geschikte plaats
was voor een Ming vaas.
De schouw dan
Maar daar stond ze ook veel te triomfan
telijk; een zuivere bespotting van de be
schilderde houten borden en het boerse
aardewerk.
Ten slotte belandde ze in de slaapkamer.
Op het kaptafeltje voldeed de vaas echter
al evenmin; ze vormde een te scherp con
trast met de niet aangepaste bemeubele-
ring. Vermoeid besloten ze uiteindelijk ze
een plaats te geven op de antieke boeken
kast. Daar stond ze, slank, hovaardig en
wat overmoedig ook, tot de volgende dag.
4.
Drie uren lang liep Leentje 's anderen
daags te winkelen in het dorp en toen ze
thuis kwam, was Cor wrevelig bezig met
een hopeloze poging om het eten te berei
den. Maar ze diepte vlug uit haar bood-
schappentasje de fraaie strook Chinees
borduurwerk op, waarvoor ze een heleboel
geld had moeten uitgeven en ze zei dat ze
eigenlijk geen nieuwe mantel voor het na
jaar nodig had en ook geen nieuw kleedje
en door het stuk uitbundig te bewonderen,
spande hij zich eerlijk in om de prijs te
vergeten.
Chinees borduurwerk echter, hoe het ook
de heerlijkheden van Ming-porselein ver
meerdert, pleegt niet gezellig te liggen op
geschilderde meubels. De week daarna zag
Cor, geheel toevallig, in een schemerdonke
re roepzaal een ovaalvormige tafel. Ze was
gepolijst, elegant in een woord: ideaal en
ze kostte maar een paar honderd pop.
1-Iij dacht er aan, dat hij ten slotte ook nog
een jaartje zijn oude overjas kon dragen.
De tafel zou dus nagezonden worden.
Zo bedekt met het borduurwerkje, zag
ze er volmaakt uit.
Leentje was gedurende enkele uren op
recht opgetogen, maar toen viel het haar
op dat de stoelen in 't geheel niet pasten
bij een dergelijk antiek meubel. Voorlopig
echter waagde ze het niet hem hierover
aan te spreken; hij zou overigens vlug ge
noeg zelf zien, dat die stoelen een voortdu
rende ergernis waren voor wie in de ka
mer kwam.
Op een avond sprak hij haar zelf daar
over, zodat ze vlug accoord waren om ook
hierin verandering te brengen. Na wat zoe
ken konden ze de oude stoelen ruilen met
een lichte toeslag erbij, tegen zes andere.
Maar het waren toch gepolijste stoelen en
antiek en ze stonden voortreffelijk bij de
tafel.
Ofschoon, zei Cor, voor het bedragje
dat we bij te leggen hebben, zullen we
erediet moeten vragen.
Het vreselijke woord was er uit.Ze merk
ten het echter niet eens op en achteraf ver
wonderde hij zich er over, dat hij zo vlug
bereid was geweest de moderne koopfor
mule te aanvaarden, te meer daar het tot
dan toe een van zijn soliede zekerheden
geweest was niets op afbetaling te kopen.
I-Iet was daarentegen Leentje die zei:
Manlief, we moeten het nu toch maar
wat zachter aanpakken.
Niettemin noteerde ze, vrij vlug hierna,
dat het glas- en aardewerk, dat ze aanvan
kelijk bestemd hadden om bij de geruite
tafelkleedjes aan te passen, niet langer
x harmonieerde met een Chinese vaas,
die op een kanten kleedje en op een gepo-
lijset tafel stond.
Maar hierover wou ze Cor niets zeggen.
Toen hij echter op een avond thuiskwam,
•ond hij haar wenend in de keuken. Na
enige aarzeling vertelde ze hem, dat ze die
namiddag in het dorp een pracht van een
eetservies gezien had. Het eetservies ei-
.enlijk, waarvan zij steeds gedroomd had
en dat ze het nu niet zou kunnen kopen...
Natuurlijk kocht hij het voor haar.
Maar de levensverzekering, die hij, als
één der zekerheden uit zijn leven, onmid
dellijk na hun huwelijk had willen nemen,
moest nu maar een jaar uitgesteld. Hun
besluit om nooit meer boven hun mogelijk
heden te gaan, viel bovendien al even ras
in duigen.
Cor was er zich mei van bewust dat zijn
zekerheden hem ongemerkt maar vlug ver
laten hadden. Och, dacht hij sussend, ik
heb toch mijn vaste betrekking en boven
dien begon hij voor zichzelf, niettemin ge
heel in tegenspraak met zichzelf, een theo
rie op te bouwen, waaruit moest blijken,
dat er vele interessante aspecten vastzate,
aan de erediel-formule. In feite werd hij
overmoedig en onverstandig.
Op een zondagnamiddag, toen Leentje
met de afwas bezig was, 'lei hij zo gewoon
mogelijk
Nou, kind, ik vind eigenlijk dat ge u
ten minste 's Zondags toch wel wat rust
zoudt mogen gunnen in plaats van u zo af
te sloven met dat keukenwerk.
Aanvankelijk protesteerde zij wel, maar
al vlug begonnen ze uit te rekenen of ze
een meisje konden houden. Ze huurden
dus een daghitje en ze kochten voor haar
neteldoeken schortjes en het maakte voor
taan deel uit van zijn dwaasheid, dat hij
zo fijn vond, dat Leentje het nu rusti
ger had en het genot beleefde zelf bevelen
te kunnen geven en karweitjes te laten
opknappen.
Ze waren een paar keer bij vrienden op
een avondje uitgenodagert^éworden, harte
lijke, stemmige avondjes waren dat ge-
si, dacht Cor. Hij had er zijn bijzonde-
reugde aan gehad te zien hoe het goed
lachse Leentje er de stemming in hield en
zij van haar kant vond het gewoon heer
lijk Cor zo te zien zitten, met een geurige
sigaar opgestoken en een likeurtje voor
zich.
Toen hij dan ook, na één van die avond-
s, zei «Dunkt u niet, vrouwtje, dat wij
af en toe ook eens een avondje moeten ge
ven», sprak hij slechts uit, wat zij reeds
had willen voorstellen.
Ze hielden dus ook feestjes. De vrienden
voelden zich oprecht gezellig in het kleine
huisje en ze bewonderden de meubels en
alles wat er in het huisje was. Zo werd
het vlug een wekelijksé gewoonte voor
hen de zaterdagavond de vrienden te ont-
angen. Hun hartelijkheid werd mondge
meen. Hun huis was rijkelijk versierd met
zijden borduurwerkjes, schemerlampjes
met draken beschilderd, Chinese tapijtjes
en een enig mooie, kleine, overlakte kast.
Bij dit alles stond de Chinese vaas niet
meer zo eenzij dig-heerlijk, maar nog steeds
beheerst en waardig, zeker van haar zen
ding, die in feite was slechts vaas te zijn
en niets meer, maar die hier, in dit Kern-
pische huisje, het leven grondig gewijzigd
had.
6.
Ze zaten vreselijk in de schulden.
Toen hij, zowat één jaar na hun huwe
lijk, thuiskwam, merkte hij voor het eerst
op hoe teneergeslagen en bleekjes Leentje
er de laatste tijd uitzag. En hij vermoedde
hoe ontgoocheld ze door dit alles moest
zijn de vele schulden en de toenemende
financiële zorgen en het drukke leven,
waarin zij ondergedompeld waren.
Cor, zei ze zwakjes, ik ben naar de
dokter geweest.
Wat riep hij ontsteld uit. Naar de
dokter En waarom Je bent toch niet
ziek, kind Lieve hemel, weet je wel, dat
we het ons eigenlijk niet'kunnen veroorlo
ven ziek te worden
- Ik ben ook niet ziek, zei ze.
Ze mompelde nog iets en toen zei ze dap
per
Waarschijnlijk verwacht ik een baby.
Hij stond verslagen en zwijgend.
Cor Cor toch, sta zo niet naar
te kijken, snokte ze krampachtig. Ik heb
toch zo naar een verlangd. Ik weet wel, dat
we het ons eigenlijk niet kunnen veroorlo
ven, maar... O Wat moeten we nu doen
Hij bleef haar strak aankijken en hij
overwoog snel hoe van het opgewekte, le-
vensdappere Leentje, dat hem bij zijn
thuiskomst uit Antwerpen begroet had,
niet veel meer was overgebleven. En hoe
ze, maand na maand, iets van die blijheid
verloren had en hoe ze van het knusjes bij
elkaar zitten ongemerkt overgegleden
ren naar een druk uitgaan en hoe ze zich
nü zo eenzaam konden voelen als er geen
bezoek
Hij vermoedde nu ook, dat dit ontvluch
ten van hun gewaande eenzaamheid maar
een poging was geweest om te ontsnappen
aan hun onrust over de groeiende schul
denlast.
Wat zullen we doen
Zij zag de strakke lijnen om zijn mond
■eker worden en even glimlachte hij
stroef.
Ze zag hem naar de tafel lopen.Hij greep
de Chinese vaas en droeg ze uit de kamer.
Daarna hoorde ze het hoge geluid van rin-
.eiende scherven, en, hem nalopend naar
het achtergebouwtje, vond ze hem op de
knieën zitten en hij verbrijzelde de Chine-
;e vaas met een hamer.
Tussen de scherven vlekte een wit kaart-
js Aan de heer en mevrouw Meerten.
Met beste groeten van Rob Devrese». H. S.
oCo
HET HUIS
VAN DE NACHT.
HET HUIS
VAN DE NACHT,
ordt volgende
zaterdag, zondag en maandag
opgevoerd door
GltOEP TUL.
oOo
POLiTIcK OVERZICHT
De strijd in Algerië woedt thans in volle
hevigheid. Het weekeinde werd geken
merkt door verbitterde gevechten de he
vigste tot dusver die niet minder dan
250 mensenlevens hebben gekost. De gue-
illiastrijd schijnt tot een werkelijke oorlog
ingegroeid te zijn; zelfs de Fransen geven
,u toe dat de illegalen over een uitgebreid
wapenarsenaal beschikken en dat ze heel
wat van krijgskunde afweten.
De Franse ministerraad in spoedvergade-
■ing' bijeen gekomen heeft inmiddels beslo
ten de reservisten te mobilizeren en nage
noeg 90.000 man zullen naar het Algerijnse
slagveld gezonden worden. De omvang Van
deze heroproeping zal wel iedereen de
t van de toestand doen inzien en onder
lijnt eens te meer de bedoeling van eerste
.nister Guy Mollet die ten alle prijze een
j weinig en te laat» in Algerië wil ver-
jden.
tiet staat vast dat Mendès-France die
nog steeds in onderhandelingen met de Al
gerijnse nationalisten geloolt, het met dé
beslissing van de Franse ministerraad vol
strekt niet eens is, en geruchten over een
mogelijk ontslag doen dan ook te Parijs de
ronde.
et komt ons nochtans voor dat MendèsT
France, noch de radikale ministers,hun ont
slag zullen indienen, want dan zou het pas
ee maanden oude kabinet van Mollet de
1 nabij zijn en zouden de konservatieven,
die voorstanders zijn van een nog veel
strengere politiek in Algerië, in de gele
genheid gesteld worden om het bewind in
ïanden te
JESUS, MARIA, AUGUSTINUS, MONICA.
De Algemene Overste en de Zusters van
de H, Augustinus (Zwarte Zusters van
Aalst) bevelen aan in uw godvruchtige ge
beden, de ziel van hun welbeminde Mede
zuster
EERWAARDE
ZUSTER ALBERTINE
(Juffrouw Josephine ROELS)
;eboren te Zele, de 24 Februari 1889 en
godvruchtig overleden de 9 April 1956, in
het 39' jaar van haar religieuse professie,
•ersterkt door al de Rechten van Onze
Moeder de H. Kerk.
De plechtige Lijkdienst gevolgd van de
begrafenis zal plaats hebben in de kerk
an hel Klooster op ZATERDAG 14 APRIL
1956, te 9 u.
De Dertig Gregoriaanse Missen zullen
gelezen worden in het Klooster.
Aalst, Kapellestraat, 8.
Vrienden en kennissen, die bij vergetel
heid geen doodbericht hebben ontvangen.
..orden verzocht dit als dusdanig te aan
zien.
De schaarse berichten over de gebeurte-
ssen in Algerië laten niet toe zich een
juist en voliedig beeld over de aldaar
neersenae toestand te vormen.
De Franse instanties immers oefenen een
trenge kontrole uit op het nieuws en
lechis datgene wat in het Franse kraam
past wordt voor publikatie vrijgegeven,
net waar dat in Frankrijk zelf, zoals
sns de bezetting de Fransen op een be
paalde buitenlandse zender moeten afstem-
nén om de ware toedracht der feiten te
ernemen
De bekende historicus en professor
de Sorbonne, Henri Marrou, liet deze week
in «Le Monde» een artikel verschijnen
waarin hij er de Fransen van beschuldigd
de waarheid over Algerië met opzet te
draaien, en waarin hij tevens de door de
'ranse autoriteiten in Algerië toegepaste
methodes streng veroordeelt.
Ook in Algerië kent. men thans koncen-
tratiekampen van het formaat Dachau en
Buchenwald, terwijl de foteringen die i
er toepast die der Gestapo's in wreedheid
en aren. De Franse troepen bezondigen
zich aan terrorisme en geweldplegingen
an alle aard en gebruiken daarbij metho
des die in niets van die der nazis verschil
len...
Overal in Algerië, aldus professor Mar
rou, werden echte laboratoria voor folte
ring opgericht, met elektrische baden en al
wat er bij te pas komt. De waarheid van
deze feiten, zo vervolgt de professor, worat
door niemand in Algerië geloochend of be
twist.
De persoon van Marrou is intussen een
waarborg voor de echtheid van dit getuig
nis, en toch protesteert de wereldpers niet
tegen deze mensonwaardige toestand.
Een Vlaams dagblad schrijft in dit
band «Toen na de oorlog de gruwelijke
misdaden van de Gestapo aan het liei
kwamen, toen ging er door de wereld eer.
schok van verontwaardiging en afkeer. En
nu diezelfde misdaden gepleegd worden
door een andere natie, waar ditmaal een
socialistische regering aan het bewind i;
nu wordt een eerbiedig stilzwijgen be
waard en laat men de dingen op hun be
loop. Er gebeuren in Noord-Afrika thans
dingen die een schande zijn voor de West
erse beschaving en waaraan we ons niet
medeplichtig mogen maken. Het wordt
tijd dat wij onze ogen openen voor deze
nieuwe schande der mensheid». 1I.Ü.V.
BEDEVAART DER
BELGISCHE SOLDATEN
NAAR LOURDES
VAN 11 TOT 18 MEI
Van 11 tot 18 mei zal de jaarlijkse be
devaart van het Belgisch leger naar Lour-
des (Frankrijk) plaats hebben.
Deze bedevaart staat onder leiding van
Mgr. F. Cammaert, hoofdaalmoezenier van
het Belgisch leger.
De bedevaarders zullen op vrijdag 11
mei te 11 u. 30 uit Schaarbeek afreizen en
op 12 mei 's morgens te 8 u. te Lourdes
aankomen. Op 12, 13 en 14 mei zullen te
Lourdes dan verschillende godsdienstige
vaderlandse plechtigheden gehouden
worden. De bedevaarders zullen op 17 mei
opnieuw uit Lourdes naar ons land afrei
zen en de dag daaropvolgend te 9 u. te
Brussel aankomen.
Voor alle inlichtingen kunnen de mili
tairen zich wenden tot het secretariaat van
de «Bedevaart van het Belgisch Leger naar
Lourdes» Charles Zoudestraat, 41, Namen.
Vóór 25 april worden de inschrijvingen
erwacht.
Barmhartige Jezus, geef hare ziel
de eeuwige rust.
Begr. Arijs en Z. Tel. 211.47.
GENEESKUNDIGE ZON DAG DIENST.
Bij AFWEZIGHEID van de huisdek-ter
kan men zich voor DRINGENDE GEVAL
LEN wenden
ZONDAG 15 APRIL 1956
Dr. W. DE V1DTS, VRIJHEIDSTRAAT,
4. Tel. 217,22.
ZONDAGDIENST DER APOTHEKEN.
IS ALLEEN OPEN
van 9 tot 12 en van 14 tot 18 u.
In de week, voor DRINGENDE GEVAL
LEN en DIENST NA 7 uur 's avonds
ZONDAG 15 APRIL 1956
APOTHEEK DELBECQ, WERF.
De Apotheken der stad zijn gedureaae
de WEEK open van 8,30 tot 12 uur en van
13,30 tot 19 uur.
oOo—
UILENSPIEGEL-JEUGDGROEP AALST.
Na het overweldigend succes van een
eerste Andersen-namiddag, besloot het be
stuur van den Uilenspiegel-jeugdgroep een
dergelijk maar totaal nieuw programma te
geven op zondag, 15 april in de zaal van de
Sint-Marlinuskring (Zonnestraal) te 2 u.
-30.
Het wordt andermaal een namiddag met
toneel, zang, film, vertelling, enz.
Wie de eerste namiddag bijwoonde zal
ker terug komen kijken, en wij hopen
dat wij nog meer Neles en Tijlen zullen
nogen begroeten.
Wij kondigen ook reeds aan
22 april Poppenspel «Kapoen» van
Sint-Niklaas.
13 mei Rodenbach namiddag met
het poppenspel «Antigoon».
- 20 mei Jeugdteater «Nele» van Wet-
teren.
Alle Neles en Tijlen zijn hartelijk wel
kom.
Deelname kinderen 6 fr. Volwassenen:
10 fr.
oOo
AAN ALLE LEDEN EN SYMPATHISAN
TEN VAN PRO PETRI SEDE.
Door verschillende omstandigheden kon
de Pausdag door onze vereniging niet vroe
ger gevierd worden. De 80ste verjaardag
van Pius XII, een der grootste Pausen al
ler tijden mag nochtans niet onopgemerkt
voorbijgaan Derhalve nodigen wij U drin
gend-uit
1) tot het bijwonen der H. Mis met offer,
op zondag 15 april, te 11 uur, opgedragen
ter intentie van Z. Heiligheid.
Plaatsen worden voorbehouden in het
De roemrijke vlag der zouaven zal aan-
•vezig zijn. Iedereen drage zijn eretekens
cn kentekens.
2) tot de algemene vergadering, na de
Mis, in het lokaal St-Lieven waar Z.E.H.
Deken DE COCK een gelegenheidstoe
spraak houdt.
ADEL VERPLICHT.
Namens P.P.S.Aalst.
Van de Perre G. en De Paepe PU,
