thbedek g>mt makelen
Wee&kaleuder
DE BUNNE
WIJ HEBBEN GEEN SPIJT
Politiek Overzicht
EN OMSTREKEN
Burelen ST. JORISSTRAAT, 25, AALST. TEL.
VERSCHIJNT DE DONDERDAG EN ZONDAG VAN IEDERE WEEK.
nr. 241.44 P. C. nr.88i;72 13* JAARGANG. 1,50 Fr. het Nr. ZONDAG 22 APRIL 1956
NUMMER 33
VOLKSE OPVOEDKUNDE.
(FAMILIALE KRONIJK VOOR OPVOEDING EN ONDERWIJS.)
GAAT GE WEERAL WEG
De meeste onder onze lezers en lezeres
sen, die gehuwd zijn en het geluk hebben
kinderen te hebben, hebben reeds herhaal
de malen door hun kinderen, en dan wel
biezonder door de kleinste angstwekkend
de vraag horen stellen, in koor soms wel:
Gaat ge weeral weg als moeder op
boodschap moet, als ze moet gaan winke
len of voor gelijk welke omstandigheden
haar kinderen, haar huis moet verlaten.
Gaat ge weeral weg 't Is een har-
tekreet, 'l is een vorm van uiting der ge
hechtheid der kinderen aan hun moeder,
't Luidt ook als een klacht waarmede onze
kinderen altijd opnieuw zachtmoedig een
aanval wagen tegen onze meest rechtmati
ge plannen.
't Is vooral als MOEDER aanstalte maakt
om weg te gaan dat het offensief der kin
deren ingezet wordt «Waar gaat ge naar
toe Gaat ge weeral weg Zult ge lang
wegblijven
VADER zien ze regelmatig, schier dage
lijks van huis weggaan. Hij gaat naar zijn
werk, naar trein of tram, naar het uureel,
naar het magazijn. Van vader verstaan de
kinderen dat hij weggaat van huis, dat
hij hen verlaat... Zijn zien het anders in;
moeder laat hen alleen., vader niet.
Ge kent ze, die vragen, die als pijlen op
moeder, op moeder de vrouw worden afge
schoten van zohaast ze haar werkschorije
aflegt, haar boodschappentas te voorschijn
haalt of de lade van de handschoenen open
trekt... Onmiddellijk wordt het alarmsi
gnaal gegeven en doorgegeven. En vlngger
dan de blaren waaien staan ze daar, ver
ongelijkt en stil, en beginnen hun gelaten
rekwistorium Waarom moet ge weg
Kunnen we niet mee Zult ge lang weg
zijn Zult ge reeds thuis zijn als wij van
school komen Brengt ge iets mee voor
ons
DAT WERPT EEN SCHADUW OP
MOEDERS VREUGD. 1
Hoe verantwoord dat offensief der kleu
ters ook schijnt en is, toch werkt het in op
moeder, en dat wel voornamelijk op de
moeder als... vrouw.
Niet alleen vervult dat rekwisitorium tel
kens haar afkeer voor een vervelende
boodschappentournée, maar wat erger is,
ook de schaarse keren, dat moeder zich ge
reed maakt voor een slippertje met aaar
echtgenoot of een namiddag je voor haar al
leen,. werpt het een schaduw op haar
vreugde.
EN TÓCH HEEFT MOEDER ER
RECHT OP...
Niet alleen heeft moeder het recht af en
toe een afwisseling te zoeken, al was het
maar in het winkelen, het is zelfs haar
plicht zulks te doen." Zulks komt dan niet
alleen haar echtgenooi, haar kinderen zelf
en haar gezin ten goede, maar het behoort
gingen we haast zeggen tot haar ambtsbe
zigheden. Daarvan dient iedere vrouw en
vooral iedere moeder zich te overtuigen en
bij het opvoeden der kinderen dient daar
mede rekening gehouden.
Kinderen moeten weten en verstaan dat
moeder zich soms in de stad of in het dorp
moet begeven. Zij moeten zich daarbij le
ren neerleggen. Zij móeten hun willeken
van «altijd mee» leren Deheersen. Zij moe
ten redelijk leren worden en er niet im
mer op uit zijn mee te gaan of moeder het
genoegen te beroven van even uit te gaan
in het belang van het gezin.
Dit facet van de gezinsopvoeding is wel
licht nog niet door velen geslepen gewor
den en toch is het van belang.
De ouders dienen inzake opvoeding op
dit terrein zich hiervan te overtuigen dat
immer het toch waar zal blijven dat, te
genover de zekerheid dat moeder het recht
ja soms de plicht heeft een paar uurkens
afstand te nemen tegenover de dingen van
elke dag om zich te mengen in het leven
van daarbuiten., toch een andere onom
stootbare zekerheid zal staan de onge
veinsde ongoocheling van onze kinderen.
MAAR ALS ONZE KINDEREN
GROTER WORDEN
Vroeger dachten we maar als de kinde
ren groter worden dan zullen ze het be
grijpen. We zullen er over praten, ze voor
ons standpunt winnen en voor een liefde
vol compromis, een overeenkomst waar bij
wat gegeven en waarbij wat genomen,
•ordt overtuigen.
En moeder deed het met haar grote en
groot-wordende kinderen, met Peter en
Mare en Johan en zelfs reeds met Leentje,
terwijl ze de kleintjes paaide met de be
lofte hun kleine handjes bij haar thuis
komst te vullen.
En het gelukte haar, maar dat veran
derde niets aan hun spontaan verweer als
het uur van het afscheid geslagen was.
't Was een moeder, een verstandige moe
der, die iet-wat kent van kinderen opvoe
den, die het ons vertelde. Zij vervolgde al
dus
«Ondertussen hebben ze reeds met onbe
wuste listen geprobeerd ons van ons stand
punt af te brengen, door herrie te schop
pen, onbeschaamd tegen Anneke op te tre
den of miniatuurbommen te laten ontplof
fen in de tuin. Maar tegenover onze stren
ge vastberadenheid (die een vorm van
wilsopvoeding der kinderen is) hebben ze
gecapituleerd om nog slechts op één list te
veJden, de gevaarlijkste, die van het
lijdelijk verzet en van hun treurige, ver-
ijtende blikken.
EN TOCH NEMEN DE GROTEN
DE RUGZAK
En toch zullen diezelfde drie grootsten
- gaat de moeder verder die nu vruch
teloos tegen hun ontstemming vechten,
morgen met onvermengde geestdrift en
zonder een zweem van spijt hun rugzak
over de schouders zwaaien voor hun Zon-
dagstocht.
Dit is hetzelfde niet» zegt Peter, en ik
geloof dat hij gelijk heeft.
Geen slechter argument dan de verhou
dingen tussen ouders en kinderen te rege-
ien dan dat van de wederkerigheid of de
gelijkheid. Er is maar één dat van pas
komt, het is dat van de liefde.
Dat argument zal ons moeten leren het
hoofd te buigen voor hun groeiende pogin
gen zich van ons los te maken zoals het
hun zal moeten leren te aanvaarden dat
een vader en een moeder, nadat ze zich
met lichaam en ziel in hun gezin hebben
verankerd, daarom nog geen ingemetselden
hoeven te worden, die vergeten dat de deur,
dié hen met hun gezin beveiligt tegen de
buitenwereld dezelfde is die hen toegang
tot die wereld verleent, waar ze nog steeds
hun plaats hebben in de strijdlinies en
waar hun kinderen morgen de hunne zul
len moeten innemen.
OPVOEDER.
NAAMDAGEN.
Zondag 22 april Soter, Cajus.
Maandag 23 april Joris, Gerardus, Achiel
Dinsdag 24 april Fidelis, Valeria, Gaston.
Woensdag 25 april Marcus, Erminus.
Donderdag 26 april Marcel, Felicia, Cletus
Vrijdag 27 april Angela, Hieronyma.
Zaterdag 28 april Prudentius, Vitalis.
MAANSTANDEN.
VOLLE MAAN: 25 april te 1 u. 40 min.
FEESTELIJKHEDEN.
Zondag 22 april AALST Kermis Binnen
straat en aanpalende straten. HOEI
(Groot Mariaspel tot 3 mei), ZEEBRUG-
GE (herdenking van de havenversper
ring door de Engelse vloot, St. George-
Day); BINCHE (Feest van Sint Ursma-
rus; processie met de reliekschrijnen uit
de XlIIde eeuw, en de versierselen, ge
schonken door de Aartshertogen Albrecht
en Isabella); VILVOORDE (104de Grote
Nationale Landbouwwedstrijd).
BIJZONDERE DAGEN.
Maandag 23 april. H. Joris, patroon der
wapenmeesters, wapenmakers, kruisboog
schutters en scouts.
Woensdag 25 april H. Marcus, patroon
heilige van de glazenmakers.
Vrijdag 27 april H. Zita, patrones der
dienstmeiden.
IN DE NATUUR.
23 april De kwartel komt terug.
25 april Dag van de gemiddelste hoogste
luchtdruk in de rnaand april. De luzer
ne schiet op.
26 april De gierzwaluw komt terug. De
vijgeneter komt voorbij.
27 april Accacia en Notelaar schieten bla
deren.
28 april De meikever komt boven. Eiken,
berken en kastanjebladeren hebben
scheuten. De jasmijn bloeit.
VOLKSE WEERKUNDE.
Deze week zijn er twee vaste lotdagen
en 25 april, Deze zijn Sint Joris en Sint
Marcus. Deze heiligen hebben een slechte
reputatie, want gewoonlijk is het op deze
dagen slecht weer, vandaar het gezegde
Georges et Marquet
Mêlcnt volontiers le brouet.
Joris en Marcus
Bederven graag de pap.
HET ONTSLAG
VAN BURGEMEESTER
Op de 2de bladzijde vinden on
ze lezers het verslag van de Ge
meenteraad van Vrijdag 20 april
door de C.V.P.-gemeenteraadsle-
den aangevraagd, om van het
schepencollege uitleg te verne
men over het ontslag van burge
meester Debunne.
VERKEERSPROBLEMEN
DE AUTOVOERDER GROTE_
OORZAAK van ONGEVALLEN
Vanzelfsprekend, zult U zeggen. En U
hebt gelijk ook, want hei is in de meeste
gevallen niet de schuld van de machine,
maar wel van haar bestuurder, als er een
ongeval gebeurt. Wat dan weer bewijst dat,
oen het verkeersprobleem niet voor
100% kan oplossen omwille van de men
selijke faktor men hier toch veel kan
nemen en geven.
Als we nagaan welke evolutie het auto-
•oertuig in de laatste twintig jaar onder
ging, staan we werkelijk verstomd. Maar
als we dan eens kijken welke verandering
de wegen, waarop de wegduivels van 1956
rijden, ondergaan hebben, ja, dan staan we
al even verbluft. Want het is onloochen
baar, dat de aanpassing van het wegennet
en ware slakkengang geschiedt. Het is
natuurlijk waar dat men een baan niet «en
série» vervaardigt zoals een auto, maar er
kan misschien toch iets meer gedaan wor
den.
Laten we echter >f~ afdwalen van het
onderwerp en bij or^^.utovoerder blijven.
Als het dan toch va's'jstaat dat die persoon
in kwestie een zo grclte verantwoordelijk
heid te dragen heeft, dan moet het toch in
teressant zijn, na te gaan welke punten
bijzonder in het oog gehouden kunnen wor
den, opdat zijn optreden zo onberispelijk
mogelijk zou zijn.
indien men een lang trajekt af te leg
gen heeft dient er opgepast voor de ver
moeienis. Niet alleen kan ze er oorzaak
van zijn dat men op een rechte, eentonige
weg indommelt, maar ze kan ook de re
flexen ondermijnen. Om dit te keer te gaan
kan men bijvoorbeeld alle 60 of 70 km.
even stoppen en een eindje wandelen. Al
le spieren komen zo in beweging en men
ademt frisse lucht in.
opgepast voor de goede rijwegen
Buiten de grote voordelen hebben ze ook
een groot nadeel ze maken het de auto-
voerder te gemakkelijk en deze laat zich
dan maar al te vlug verleiden tot een ver-
indering van de oplettendheid. Niets is
gevaarlijker, want op zulke wegen zal men
spontaan de snelheid opdrijven. De lengte
de baanbedekking van een autostrade
geven het gevoel aan een normale snelheid
te rijden, terwijl men in werkelijkheid aan
overdreven snelheid bolt.
- is uw zichtvermogen voldoende
scherp Dit is van groot belang voor het
schatten en beoordelen van afstanden
stuur steeds met beide handen Me
nig ongeval werd veroorzaakt doordat de
voerder op een kritiek ogenblik beide han
den niet op het stuur had en zodoende niet
vlug genoeg kon zwenken.
- Opdrijven der snelheid staat gelijk
met vermindering der handigheid. Een
goede autovoerder kan aan 70 a 80 km./uur
zijn auto volledig onder kontrole hebben,
maar aan 100 km./uur en meer, draait het
kleinste onvoorziene voorval katastrofaal
uit.
een goed chauffeur betekent heel wat
voor een auto. Zijn duurzaamheid zal in
hoofdzaak daar van afhangen. Opdat men
echter zijn auto werkelijk ekonomisch zou
kunnen besturen is het nodig de snelheid
aan te passen aan de bekwaamheid van de
voerder, en dat men pas na 3 a 4.000 km.
mag zeggen «ik ben meester over mijn
wagen». De beroepschauffeurs veroorza
ken percentsgewijze heel weinig ongeluk
ken en men schrijft dit toe aan hun erva
ring.
is uw wagen uitgerust met een radio,
verminder dan gerust uw snelheid met een
tiental km./U. Vraag maar eens aan een
dokter hoezeer een radio uw zenuwen kan
op de proef stellen.
geef er U altijd rekenschap van dat
een auto besturen een gevaarlijke bezig
heid is 1 WIM.
Het testament van Debunne zou zeer
kort en duidelijk zijn «zorg voor een anti
klerikale meerderheid». Dat was dus zijn
laatste bekommermis Geen zorg voor de
stoffelijke belangen van zijn kiezers, geen
verontschuldiging voor zijn laffe vlucht;
slechts één ordewoord strijdt verder te
gen de godsdienst en de Kerk.
Wij hadden van Debunne niets anders
verwacht, want hij was een echte gods
diensthater, niettegenstaande alle schone
leuzen van verdraagzaamheid en humanis
me. Dat wij niet overdrijven, willen we
hier bewijzen.
Zijn eerste daad als burgemeester was
de verwijdering van het kruisbeeld uit zijn
bureau op het stadhuis. In spreekbeurten
op onze buitengemeenten noemde hij
Christus wel de «eerste socialist», maar hij
roemde er zich op een ongedoopte en een
ongelovige te zijn. Dat laatste feit, nl. on
gedoopt te zijn, is nog geen bewijs dat men
antiklerikaal of godsdiensthater is; bij
Debunne was dat wel het geval.
Hij volgde trouw de raad van de pa
tron Emile Vander velde» die aan de leiders
van de partij destijds de raad gaf toon U
in geen godsdienstige plechtigheden. Nooit
is Debunne in Aalst in de kerk geweest ter
gelegenheid van een begrafenis, een Te
Deum; was er ëen civiele uitvaart, dan waf
hij aanwezig van het begin tot het einde.
Op het weekend dat enige socialistische
leiders op 25 en 26 september 1955 te
Klemskerke hielden heeft Debunne gespro
ken over «vrijheid en godsdienst»; die
spreekbeurt was zo verkeerd dat volksver
tegenwoordiger Chalmet zou gezegd heb
ben «Debunne, Ge begrijpt van de gods
dienst niets.» Het kan goed zijn de bijzon
derste beweringen van Debunne hier aan
te halen
Theoretisch heeft de godsdienst niets
gemeens met het socialisme; een socialist
kan gelijk welke godsdienst, aankleven. Bij
ons in België zijn de socialisten tegen de
katholieke godsdienst, omdat deze buiten
zijn perken gaat.
Op politiek gebied zegt de Kerk wel
geeft aan Cesar wat aan Cesar toekomt en
aan God wat aan God toekomt», maar
waar de katholieke Kerk meester is, wordt
aan Cesar niets gegeven.
De Kerk ontkent de mogelijkheid de ze-
deleer op een louter menselijk, humanis
tisch standpunt te grondvesten; zij aan
vaardt moeilijk dat een ongelovige een
hoogstaand zedelijk gedrag kan hebben.
De Kerk erkent geen vrijheid van opvoe
ding; zij is behept met imperialistische nei
gingen. Is zij in de minderheid, dan eist zij
de vrijheid op; eens aan de macht wil zij
geen rechten geven aan de andersdenken
den, die in de «dwaling» zijn. Zelfs waar
officiële scholen bestaan, worden deze voor
een groot deel door de Kerk gedomineerd.
Te Aalst wordt het schooljaar geopend met
een H. Mis en wordt er gebeden voor de
lessen; mijn zoon is in zijn klas de enige
die voor het gebed buiten gaat. De wet-
Collard is een compromist met veel toege
vingen.
De Kerk wil ons dom houden en zo be
let zij een gezonde sexuele voorlichting;
de wetenschap heeft voor haar belang in zo
ver deze in haar kraam en in haar propa
ganda past. Te Leuven zijn de professoren
onderworpen aan vernederende controle
maatregelen, zodat die instelling een uni
versiteit van tweede rang is.
De Kerk acht zich boven de wetten van
de staat, zoals blijkt dat het kerkelijk hu
welijk van Leopold III gesloten werd vóór
het burgelij k.
De Kerk verhindert de herziening van
de wetgeving op het gezin, de echtschei
ding; wij durven publiek niet spreken over
de kinderbeperking en de eugenitiek; de
lijkverbranding is een voorrecht gebleven
m de rijken.
In de meeste stedelijke hospitalen wordt
de verplegingsdienst waargenomen door
geestelijk personeel; hieruit volgt een be
stendige drukking van de geestelijken op
de zieken om zich te bekeren in de laatste
dagen voor de dood en dit meestal tegen de
wens van de familieleden. Deze gewetens-
druk in uiterst pijnlijke omstandigheden
en gepaard gaande met vreesaanjaging, is
ten zeerste af te keuren als een lage aanval
op de hulpeloze mensen.
Uit deze woorden blijkt klaar dat De
bunne in zijn hart een felle anti-klerikaal
wij kunnen hier niet ingaan op zijn be
weringen, we willen alleen maar wijzen op
het feit dat aan de ene kant praktisch al
le socialisten bij ons gedoopten zijn, dus
kinderen van de Kerk, en dat zij aan de
andere kant op politiek gebied hier in de
streek geleid werden door een ware hei
den, die van de godsdienst niets begrijpt.
Indien de ouders hun kinderen laten
dopen, dan willen ze ook dat hun kinderen
een godsdienstige opvoeding zouden krij
gen, dat zij hun eerste en plechtige Com
munie zouden doen; indien er dus voor de
klas gebeden wordt, dan is dat geen dikta-
tuur noch gewetensdwang vanwege de
Kerk, dan is zulks slechts een uitvloeisel
uit hun waardigheid van gedoopt zijn. Het
is niet onze schuld dat de kinderen van De
bunne wellicht de enige ongedoopten zijn
van hun klas.
Op gebied van verdrukking heeft de
Kerk geen verwijt te vrezen; de vrijheid is
niet bij ons in gevaar, wel in de socialisti
sche landen zoals bij Tito, om van de lan
den achter het ijzeren gordijn te zwijgen.
Iedereen begrijpt derhalve dat wij geen
spijt hebben Debunne kwijt te zijn.
De Sovjetunie trof deze week op politiek
gebied twee belangrijke beslissingen die
een internationale ontspanning beogen en
door de Westersen als niet propagandis
tisch werden onthaald. De eerste Russische
beslissing heeft betrekking op de huidige
kritieke toestand in het Midden-Oosten, e
meer bepaald op het Egyptisch-Israëlisch
geschil.
In een door Radio Moskou Dinsdag jl,
uitgezonden communiqué werd verklaard
dat de Russische regering elke maatregel
die de vrede in het Midden-Oosten in ge
vaar kan brengen ten zeerste afkeurt, en
dat zij elk initiatief van de U.N.O. om de
vrede in Palestina te verstevigen zal steu
nen. Deze beslissing van het Sovjetministe-
rie van buitenlandse zaken sluit aan bij
de oproep welke president Eisenhower
enkele dagen geleden tot de leden van de
Verenigde Naties richtte ten einde samen
te werken om de vrede in het Midden-Oos
ten te bestendigen.
Anderzijds kondigden deze week de Rus
sische pers en de organen van de kom-
munistische partijen der acht staten-leden
van de Kominform de ontbinding van deze
organizatie aan.
Leninistische leer.
De expansie van het socialisme buiten de
grenzen van een enkele natie, de oprich
ting van uitgestrekte vredezones in Europa
en Azie, het einde van de scheuringen in
de arbeidersbeweging en de versteviging
van de eenheid in de arbeidersklasse, wa
ren aldus het communiqué, de factoren die
tot ontbinding van de Kominform hebben
geleid.
Het orgaan van de Italiaanse kommunis-
tische partij «Unito» schrijft inmiddels
dat die ontbinding niet betekent dat de
verschillende kommunistische partijen de
uitwisseling hunner respektieve standpun
ten zullen stopzetten, integendeel worden
thans, aldus het blad, nieuwe aangepaste
vormen in het vooruitzicht gesteld zodat
het kontact zal gehandhaafd blijven.
In Westerse kringen ziet men in de ont
binding van de Kominform de bevestiging
en voortzetting van de afbraak van de Sta-
lin-cultus, en een vriendelijk gebaar van
Boelganin en Khroestsjev tegenover het
Westen. Overigens is het vrij duidelijk dat
de Russen aldus Tito die ondanks alles een
marxist en leninist is gebleven, willen te
gemoet komen.
De inlichtingsdienst van de kommunisti- De ontbinding van de Kominform bete-
sche- en arbeiderspartijen werd in 1947 kent dus een nieuwe overwinning van Tito
door Stalin opgericht en had als doel de die in 1948 samen met de Jougoslavische
leemte die na de ontbinding van de Komin- kommunistische partij, door Stalin uit de
tern onder de verschillende kommunisti- Kominform werd gesloten,
sche partijen was ontstaan aan te vullen. Of tenslotte de ontbinding van de Ko-
Het communiqué dat in verband met de minform enige wijziging in de kommunis-
ontbinding van de Kominform werd uitge- tische taktiek zal brengen taktiek die er
geven legde de nadruk op de positieve rol in bestaat de huidige demokratische rege-
die de informatie dienst heeft vervuld, niet ringen een kommunistische dwangbuis op
alleen in de ontwikkeling en versteviging te zetten valt sterk te betwijfelen; te
der betrekkingen en wederzijdse uitwisse- meer daar de Kominform sinds 1949 niet
ling van ervaring tussen kommunistische- meer samenkwam, wat er op wijst dat de
en arbeiderspartijen, maar ook in de ver door haar gevoerde aktie grotendeels in het
klaring van de problemen der Marxistische geheim gebeurde. H, D. V,
