DE WINDROOS
STADSNIEUWS
RUBRIEK VOOR
KUNST- EN GEESTESLEVEN
ERESALUUT AAN ANDRE DEMEDTS.
André Demedts werd op 8 Augustus 50 jaar. Een overzicht van de talrijke werken
van zijn hand lijkt mij te wiskundig koud Liever vlinder ik even over de verschillen
de aspekten. We leerden hem kennen vóór 20 jaar als de ontroerende dichter van in
nerlijkheid en schwermut, de pelgrims naar God in dit luide, moderne leven.
Pelgrim, d. i. zoeker, en dat is hij trouwgebleven.
Maar door de namen, zie ik iets dat niet wil tanen,
en op het netvlies van mijn ogen blijft,
totdat er na het bloed en 't water van de laatste tranen,
geen ander beeld, dan dat van God meer overblijft.
(Geploegde Aarde.
In zijn laatste bundel zijn de gedichten eerlijk, mannelijk en van zuiver gehalte.
Impressief is het verborgen leed achter het masker van verzaken en grandioos verzin
ken in de dood.
Is het niet goed zo naamloos te verdwijnen,
is het niet groots, zo ongeacht en klein gelijk het gras
te kiemen, zaad te dragen en te kwijnen
en toch te zijn,... en toch geweest te zijn
(Vaarwel.)
Thans kennen wij hem vooral als de steeds belangrijker, spirituele romancier,
waarvan reeds 8 werken, in het buitenland vertaald, sukses kenden. Demedts is nooit
een schoonschrijver geweest, maar een zoeker naar waarheid, rust en vrede in de
ze getormenteerde wereld. In zijn laatste werk «In Uw Handen» ontpopte hij zich
als een kristelijk existentialist van formaat. Een merkwaardig werkstuk is dit boek,
de waarheidsgetrouwe projektie van schrijvers eigen existentie met haar eeuwigheids-
problematiek.
Vermelden wij verder zijn idealistische jeugdromans, toneelstukken, zijn talrijke
essay's en luisterspelen. Demedts staat eveneens bekend als een uitmuntend confe
rencier en als het ideale hoofd van Studio Kortrijk. Zoals u ziet, een rijk gevulde
loopbaan en pas nu lijkt ons Demedts over zijn grootste kracht te beschikken en
«slacht» aldus de goede wijn. We mogen van deze katolieke auteur in de toekomst
nog veel prachtig werk verwachten.
André, verloren in mijn klein nest, breng ik u in alle oprechtheid en eenvoud een
gulle heildronk en zeg Nog lange, hé
Albert de Longie.
WOORD EN BEELD.
De drie bundels die ik in deze kroniek
wil bespreken, hebben slechts dit gelijk,
dat ze alle drie geïllustreerd zijn. Daarbui
ten is nauwelijks enige gemene maat ie
vinden voor de marmeren stroten van Ur-
bain Van de Voorde's «Metamorfosen» (i;
de ontroerde biecht van Johan Van Meche-
len's «De Hing» (2) en tenslotte de gewil
de en kunstmatige kapriolen van Rudo Du-
rant's Valschermspringer van het
Woord» (3). Bij Van de Voorde de strak
klassieke vormwil van een uitgesproken
kultuurdichter, bij Van Mechelen het be
vrijdende verhaal van een leven dat nu
pas een uitweg heeft gekregen, bij Durant
een cerebraal spel met heterogene beelden,
zodanig uit op de surprise dat alleen een
doodgewone wending, een normale uitdruk
king er nog verrassend zijn...
De «Metamorfosen» zijn, zoals het Colo
phon uitdrukKelijk beKlemtoont, een nieu
we reeks van «De Gelieven», en sluit recht
streeks aan bij de bundei die we in lyöl
mochten begroeten als een van de zeldzame
verschijningen in ons geestesleven (in de
letteriijKe zin; die op Europees peil aan
spraak maken. Het voor-bestaan van de
eerste bundei maakt de tweede minder
opvallend, net is inderdaad geneel cie
ae opzet, opvatting, toon als ae moeder
del, echter zonder als we juist ziei
dé constructieve bedoeling ervan. Deze ge
dichten hadden even goea tussen ae andere
stukken van «De Geneven» kunnen staan.
Dat duidt hun waarde en hun beperking
aan. Beperking, zie hierboven.
Waarde, omdat de kwaliteiten die ons in
«De Gelieven» imponeerden, ook hier aan
wezig zijn: de inleving, de veelzijdigheid
van stemming, gevoel, gedacht -al is ergens
het diepste timore van elke stem toch dat
van Van de Voorde, van vorm ook. Onder
de gedichten die ons hier het liefste zi
citeren we «Villon tot la grosse Margot:
een zeer knap doorgewerkte ballade,«Chris-
tiane Vulpius. tot Goethe»,en vooral «Ophe
lia tot Hamlet», dat aan de Gelieven wer
kelijk een grondig-nieuw facet toevoegt,
met de centrale
treurt om 'n duurbare afgestorvene. Door
eigen schuld is haar leven gebroken. Had
ze Bruno gevolgd, dan zouden nu niet drie
mensen ongelukkig zijn. Tot nu toe heelt
ze slechts aan Bruno en zichzelf gedacht en
haar man gehaat. Heeft ze het recht An
dré als de oorzaak van haar mislukt leven
te beschouwen Is zijzelf niet de oorzaak
van zijn overdreven braspartijen, waardoor
zijn aangezicht vermagert en vroegtijdig
veroudert V Liliane, onder den invloeo van
de leiding die de geestelijke haar voor
schrijft, begmt dieper na te denken.
in de wereld, zei de priester, leven
niet alleen gij en die jongeman. Kijk ron
dom u. Iedere mens, dien ge ziet, is een
«ik» en 't werd hem als het ware ingeboren,
dat die «ik» het middelpunt van de aarde
is. Iedere «ik» kent vreugde en verdriet.De
ene meer dan de andere, zoals de ene meer
zin voor zelfverloochening meekreeg dan
de andere, zoals de ene meer zin voor zelf
verloochening meekreeg dan de andere,
Een mens moet zichzelf, om het echte ge
luk te bezitten, kunnen verloochenen. Zelfs
indien hij die deugd niet bezit, moet hij
het doen, want moet een mens niet eten,
zelfs indien hij geen voedsel bezit In dit
laatste geval jtoekt en werkt hij er voor.
Strijd tegen uzelf of liever, schakel uw
«ik» uit door aan anderen te denken en met
hun zorgen mee te leven.
Liliane wil aan zichzelf niet meer den
ken. Haar gedachten gaan naar Bruno, die
«Gij hebt mij nimmer aangeraakt
maar 't is mij of uw geest mij scnond
het consequente slot
Laas dat gij niet begreept bijtijds
dat liever dan een dorre schoot
me een bruidsnacht is in 't generzijds
Ook de tekening bij dit gedicht behoort tot
de mooiste van de reeks door Helene Rie
del, samen met het fraaie zeilschip bij
«Paris tot Helena»: suggestieve, zuivere
lijnen van hoge schoonheid.
Wel iets nieuws, en een onloochenbare
vooruitgang tegenover vroeger werk,
orengt «De Ring» van Johan van Mechelen.
We zouden zelfs durven zeggen, dat dit het
eerste werk is, waarvan de verwezenlijking
op de hoogte van de mogelijkheden van de
dichter staat. In zijn vorig werk heeft hij
gezocht en getast en daarbij menig
gedicht tot stand gebracht, maar nog geen
overtuigende réussite. Die réussite
thans echter wel. Deze afrekening met de
jeugd en met het eigen bezwaard verleden,
in het aanschijn van het kind dat een
nieuw begin betekent, heeft iets definitiefs,
--o®e©©©©©©e«v®©©©©©««esse
leed in verband staat; zoals André. Doch
dit is niet hetzelfde verband. Het is haat
soms onverschilligheid en juist hier kan
ze haar «ik» uitschakelen.
Heeft André haar liefgehad, toen hij
haar ten huwelijk vroeg, of werd hij, zo
als zij, niet gedwongen zijn levensweg te
her leggen V ln dat geval is het mogelijk,
dat hij dezelfde kwelling als zij beleeft en
in stede van haar overschilligheid en
soms oplaaienden haat zou zij als chris
tenmens met zijn wee moeten meeleven,
't Is zo onbarmhartig moeilijk, maar het
moet.
Op zekeren dag wandelt ze in het park
en in het prieel rust ze uit. Ze ziet André
naar haar toekomen en ze ontwijkt hem
niet. Ze glimlacht en nodigt hem uit naast
haar te zitten. Een ogenblik ontveinst hij
zijn verbazing niet, dan glimlacht hij zo
als steeds in haar bijzijn: misprijzend.
Doch ze kijkt hem rustig aan en vraagt
hem eens ernstig te spreken.
Akkoord», zegt hij, en waarover gaat
het
Liliane gaat op zign sarcasme niet in.
Haar doel is klaarte brengen in hun toe
stand en zij wijkt van dit doel niet af.
Gij weet,, vangt zij aan, «wat ge aan
mij hebt en ik sta toe dat ik het zeg,
wat gij voor mij zijt: tot nu toe 'n gehate
man. Ik ben er van overtuigd, dat dit ge
voel wederkerig is.
En ge verlangt de echtscheiding na-
rechtstreeks met haar groot verlangen en tuurlijk Het verwondert mij aelis, dat ge
voltooids, rijps, dat we vroeger slechts
aangeduid vonden. De verschillende kanten
van Johan van Mechelen die we kenden,
de weemoed, het heimwee naar de kinds
heid, de liefde tot de moeder, het innig
godsdienstig gevoel, de tederheid om de
dingen, maar tevens de strijdvaardigheid,
het ongebroken idealisme, de zweem van
verbittering, maar ondanks dat het stre
vend geloof, vinden we hier samen terug in
een zelfportret, dat tevens een afscheid is,
een afstand-nemen, een ontgroeien. De
eerste vier cycli van zeven jaar in het men
senleven zijn voorbij. Een rijpe man die de
wrange nasmaak van de volle kelk heeft
verwerkt, heeft het tweede stadium be
reikt: na dat van het kind, dat van de va
der. Ontroerend en overtuigend
dieert Johan van Mechelen dit verhaal,
doorgaans rijmloos, maar met vele asso
nanties, niet strak, maar heel natuurlijk
van ritme. Soms stijgt zijn stem tot een
naakt toonloos spreken in zijn uitgebrande
grootsheid het stemmige zingen van de
andere passussen overtreft. Soms ook be
reikt hij door een verheffing van het ei
gen leven in het lot van een algemeenheid,
toppunten van bijna gedachtelijke lyriek.
Met dit eerste deel van de bundel vergele
ken, behoren de andere cycli «De Rand» en
«De Spiegel» nog tot het vroegere, voor-
oij gestreelde werk. Als we ons niet
gissen, dienen ze trouwens vroeger i
teered. En dat zou dan wel bevestigen, dal
«De Ring» het eerste werk is, waarin Van
Mechelen definitief op een nieuw peil is
komen te staan, waar het «herbeginnen»
nem mogelijk weer een trap hoger zal Dien
gen. De bundel wordt goed gediend door de
innige, in hun eenvoud toch zeer sprekende
tekeningen van Jos Van den Abeeie.
En daar tuimelt dan Rudo Durani's
«Valschermspringer van het woord» naai
Deneden. Ik heb, eerlijk gezegd, sympathie
voor Durant opgedaan bij het zien van zijn
portret in «Naar de eerste morgen Een
xrisse, natuurlijke, verstandige jongen. Dal
beeft nu, zal men opwerpen, weliswaar
niets met zijn poëzie te maken. Neen, he
iaas niet. Want die «poezie» blijft hcpeloos
kunstmatig, even erg als in zijn debuut.
Durant is iemand die «uitzicht (heeft) c-p
de kleuren van de twijfel», «te koop fis)
voor eenszoveel ieder uur», «welkom riep
naar de vuurmorgenhongernooitzojonge-
vogels», door cijfers toegesproken wordt
«met tennisogen met gammalippen», «op
bet graf van je bliksemrode lippen... (.zijn;
neimweebloemen neer(legt), «het mineraal
water van luisteren naar het lied... (heeft,
uitgeborsteld, opgeraapt, leeggegoten...
«Vinden wilde... de naltalinezwaluwen» en
wenste dat zijn «hangmatlippen nog eén-
maal/driemaal (konden) fluiten op u/
eenmaalbloem», zonder te vergeten dat,
voor hem, de .l.uiAspj^ker verlossend
draagt mimosa's van erbarmen
Alle achting voor oorspronkelijke beeld-
poezie (al moet men ook daarin met over
drijven;, maar dit is vergezochte knutsela
rij, die de betere passages overwoekert
waaruit meer zou zijn op te maken over
Durant's eigenlijk talent. Als die experi
mentelen daarvoor toegankelijk waren,
dan wilde ik gerust eens een uitdaging aan
hun adres sturen voor een poëtische wed
strijd ik, in de omstandigheden waarin
zijn hun «poezie» schrijven, zou trachten
hun het bewijs te leveren dat het een koud
kunstje is, zulk een woord- een beeldcock-
tail bijeen te schudden; zij zouden moeten
bewijzen, in staat te zijn een opmerkelijk
klassiek gedicht te schrijven. Het zou een
leerrijk experiment zijn. Misschien
mij. Maar vooral denk ik voor hen.
Lieven Kens.
KROKODILLENTRANEN
Om de nieuwsgierigheid te voldoen wil
len wij eerst de oorsprong van de uitdruk
king «Krokodillentranen» vermelden.
Ziehier de uitleg die Alfred Franklin er
van geeft de krokodil is met een uiterst
gevoeligheid begaafd. Zo, wanneer ze zich
meester kan maken van een mens, eet ze
hem instinktief op; eens de maaltijd beëin
digd is ze de wanhoop nabij als ze aan de
slechte daad denkt die ze gesteld heeft, en
haar spijt is eeuwig...
Enkele slecht ingelichte personen hebben
beweerd dat de zaken zich in het geheel
zo niet voordoen. Indien men hen moest
geloven zou een krokodil, eens dat ze een
mens bemerkt heeft, beginnen te snikken
om zijn aandacht te trekken, en als de me
delijdende tweevoeter naderbij komt om ue
oorzaak van haar tranen te kennen, zou
hij onmiddellijk verslonden worden.
In de grond, voor de mens die ze tegen
komt, is het resultaat het zelfde, maar de
waarheid gaat toch vóór alles...
Bezoekt het Circus MEDRANO op 13, 14
en 15 Augustus, Esplanadeplein, Aalst.
Spektakels te 20 u., 20 u., 14,30 u. en 20 u.
oOo
GENEESKUNDIGE ZONDAGDIEN'ST.
Bij AFWEZIGHEID v.an de huisdok-ter
kan men zich voor DRINGENDE GEVAL
LEN wenden
ZONDAG 12 AUGUSTUS 195G
Dr. H. GRAVEZ, KEIZERLIJKE PLAATS
39. Tel. 215,80.
VERLOF DER GENEESHEREN DIE AAN
DE ZONDAGDIEN'ST DEELNEMEN.
NEMEN VERLOF
VAN 5 TOT 19 AUGUSTUS 195G
Dokter P. VANDEKBEKE, Geldhofstraat
3, Tel.: 238.00.
Dokter D. DE WOLF, Burgemeesters-
plein, 3, Tel. 243.71.
Dokter G. GOUBERT, Koningin Astrid-
park. Tel. 212.56.
Dokter J. DE LOOF, Capucienenlaan, 7.
sL: 233.00.
Dokter A. DU FOUR. Koolstraat, 4b. Tel
247.84.
Gedurende deze periode zijn de andere
dokters thuis.
LENING
TOT WEDEROPBOUW
EERSTE SCHIJF.
De uitslag van de 452ste trekking van
de Lening tot Wederopbouw (1ste schijf)
luidt 2.000.000 fr. Reeks 3209 Nr. 570
1.000.000 Fr. Reeks 1792 Nr. If
DERDE SNEDE.
Bij de 326e trekking van de Wederop-
bouwlening 3e groep is een lot van 1 mil
joen gevallen op obligatie reeks 7.32:
nummer 162.
De andere obligaties van die reeksen zijn
terugbetaalbaar tegen 1.000 frank.
-ooo
NIEUW
GROTE KEUS IN MODERNE
KUNSTBEELDEN
van het huis «Guerin» te Bouffiaulse
zandsteen, aarde werk.
Zie uitstalraam
2, PRIESTER DAENSPLEIN, AALST,
(rechtover St. Martinuskerk)
bij Th. VAN NUFFEL.
-oOo-
STAD NINOVE
Door het comité van de katolieke Mid-
denstandbond van Ninove wordt een grote
handelsfoor ingericht waarin op ZONDAG
12 OOGST te 8 u. 30 stipt de KONINKLIJ
KE HARMONIE «AL GROEIEND' BLOEI
END'» uit AALST een
(1) Elsevier Brussel-Amsterdam 1956,
30 blz. luxe-uitgave, 245 fr.
(2) Sanderus, Oudenaarde, 1956, 64 blz.
85 fr.
(3) De Bladen van de Poëzie, Lier 1956,
29 blz. 15 fr.
©«©©«©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©i
daar niet eerder over gesproken hebt.
Wat zou het ons baten V zegt ze stil en
dromerig.
Dan kan ik niet begrijpen wat ge
wenst.
Ik wens, dat wij elkaar zouden begrij
pen.
Ge verwondert mij meer en meer,
valt hij haar even sarcastisch in de rede.
Ik begrijp uw verwondering, want we
zijn nooit vertrouwelijk met elkaar omge
gaan. We kennen elkaar zelfs niet. Tussen
mij en u staat dokter Bruneel. Ge weet
ik ontken het niet hem nog steeds
lief te hebben. Doch zijt gij niet in mijn
geval V 't Is te zeggen, staat er tussen u
en mij insgelijks geen persoon
Met welk doel stelt ge die vraag
Om klaarte te brengen.
Ge veronderstelt dat ik insgelijks ie
mand bemin
't Was slechts 'n vraag.
Neen. Ik heb nooit 'n vrouw liefge
had.
Heel zeker Vergeef mijn aandrin
gen. Laten we oprecht zijn, om alzo ons
vraagstuk te kunnen oplossen. Mag ik u
nog 'n onbescheiden vraag stellen
Ga uw gang, zegt hij wrevelig.
Indien ge nooit iemand hebt liefgehad,
waarom zijt ge dan met mij getrouwd
Wat kan u mijn antwoord interesse
ren
En als ik zou aandringen...
Wel... Mijn familie gaf me dien raad
GROOT KUNSTCONCERT
zal spelen.
Ziehier ten andere het programma dat
zal worden uitgevoerd onder de artistieke
leiding van meester JOZEF BAECK,
wezen dirigent van het 6e linieregiment te
Antwerpen.
lste DEEL.
1.) Engelandvaarders, mars
2.) Orleus in de ouder wereld,
ouverture.
3.) Fakkelmars N° I.
4.) Czardass Nu I.
5.) 14'' Regiment, mars.
2de DEEL.
6.) Sous la Bannière de la Victoire V. BI on
mars.
7.) New Orleans, ouverture M. Boeckel.
8.; Een paar nummers uit het ballet
«De Twee Duiven» A. Messager.
9.) Slavische Rhapsodie, Friedemann.
10.) Graf Zeppelin, mars Teike.
Een prachtprogramma dat een revelatie
zal blijken te Ninove. De steeds prachtige
faianks uit Aalst zal dit op een uitstekende
wijze vertolken.
W. Schild
J. Offenbach
Meyerbeer
Grassmann
Ney.
looeoeoooeeooooeeooeooeeeooocooz
en ik dacht dat we met elkaar wel zouden
opschieten.
De liefde komt mettertijd, niet waar?
Zo werd het mij insgelijks gezegd. Doch ik
had lief, gij niet, en ik ben de grote schul
dige en aaarom ook wil ik herstellen. Gij
zijt even ongelukkig als ik, André. Nie
mand, tenzij onze ouders misschien, weet
zulks, maar wij voelen het en ik draag de
schuld, omdat ik u van in den begmne
ïjandig behandeld heb. Want gij zcudt ue
Komedie tegenover de mensen en mij ge
speeld hebben tot ten slotte «die gewoonte»
niet meer zou hinderen, ik kan het niet,
omdat ik u als mijn straf aanzag. Vergeel
net mij.
ik begrijp u, antwoordt hij zachter en
enigszins bewogen, doch bet zou wei 'n
oeetje belachelijk zijn, dat ik zei ik ver
geel u, Liliane. ik kan het niet, omdat ik
eenvoudig niet weet wie er te vergeven
heeft. Wij hebben beiden wetens en wil
lens den weg gevolgd, die ons werd opge
drongen.
Het is nu eenmaal zo, zegt ze energiek,
en niemand kan daaraan nog iets veran
deren. Andre... willen we elkaar begnjpen
en van ons leven nog te maken wat er van
maken is
't Is enkele ogenblikken stil. Ze staren
beiden voor zich uit, tot Liliane brusk her
neemt, wijl ze hem aanstaart
Indien gij zo blijft brassen, André,
zult ge zeker geen hogen top scheren. Be
studeer uw uiterlijk. Uw aangezicht is
ZONDAGDIEN'ST DER APOTHEKEN.
IS ALLEEN OPEN
ZONDAG 12 AUGUSTUS 1956
van 9 tot 12 en van 14 tot 18 u.
In de week, voor DRINGENDE GEVAL
LEN en DIENST NA 7 uur 's avonds
APOTHEEK VAN NECK, KERK
STRAAT, 20.
De Apotheken der stad zijn gedurende
de WEEK open van 8,30 tot 12 uur en van
13,30 tot 19 uur.
Apothekersvereniging van het
Land van Aalst.
ZOMERVERLOF.
Zullen gesloten zijn van 9 tot 19 Augustus:
Apotheek De Bie, Moorselbaan.
Apotheek Van Roy, Ververijstraat.
HERDENKING BEVRIJDING.
Ter gelegenheid van de twaalfde herden
king van de bevrijding van onze stad heb
ben verschillende feestelijkheden plaats.
Deze zullen dit jaar een speciaal karak
ter dragen, gezien alsdan ook zal worden
overgegaan tot de onthulling van het
nieuw opgericht monument alhier, ter ere
van de militaire en burgerlijke slachtof
fers van de beide wereldoorlogen, dit in te
genwoordigheid van een vertegenwor.rdi-
ger van de Koning en verscheidene minis
ters.
Zaterdag 8 sept. te 20 u. op de Grote
Markt Konceri door een Schots rr.uziek-
Korps.
Te 21 u. Taptoe door alle muziekmaat
schappijen der stad.
Te 22 u. Grote Markt, door voormeld
Schotse muziekkorps, uitvoering van
Schotse dansen en volksbal op Schotse
muziek.
Zondag 9 sept. te 9,30 u. Bijeenkomst
van de personaliteiten en maatschappijen
op de koer van het stadhuis.
Te 10 u. in de St-Martinuskerk, plechtige
i. Mis ter nagedachtenis van H. M. Konin
gin Astrid, vanwege het komitee ln Me-
noriam» gevolgd door «Te Deum». Daarna
neerlegging van bloemen aan het stand-
oeeld van Koningin Astrid; rondgang in de
stad en ontbinding van de stoet op de Gro
te Markt.
Te 13,30 u. op het Statieplein, bijeen-
Komst van de personaliteiten, maatschap
pijen, vreemde delegaties en vorming van
de stoet.
Te 14 u. Vertrek van de stoet.
Te 15 u. onthulling van het monument
op het Vredeplein.
Te 18 u. Lunch in de eetzaal van de Pu
pillenschool.
Te 20 u. op de Markt koncert door het
Schots muziekkorps.
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©£©©©©5
bleek en bijna doorschijnend. Ge gaat ten
onder. Vergeef mij mijn brutaliteit. Ikzelf,
alhoewel gezond, sterf. Niet lichamelijk,
doch is de geest niet meer dan het vlees?
Bezie mijn trekken. Ze weerspiegelen mijn
«erwrongen karakter. Binnen afzienbaren
tijd ben ik onverdraaglijker dan de onuit-
staanbaarste oude vrijster. Waarom moe
ten we beiden ten onder gaan
Ge kunt gelijk hebben, zegt de burg
graaf stil, 't is misschien beter dat we el-
Kaar begrijpen en ons verzoenen.
t Is dat wat ik u wenste te vragen.
Want omdat we elkaar niet liefhebben,
moeten wij elkaar niet haten noch misprij-
Van nu af zijn we vrienden, die de
zelfde moeilijkheden op te lossen hebben.
Ons beider vraagstuk, dat met elkaar in
verband staat, zullen we oplossen, wij zul
len strijden tegen het gemeenschappelijk
noodlot... en...
Haar stem stokt. Ze is ontroerd om ver
der te spreken. Ondanks haar opeenge
klemde tanden, rollen de tranen over haar
gepoederde wangen en haar schouders
schokken nerveus.
Heel bleek staat André voor haar, want
de hovenier, die daar verder werkt, moet
niet zien dat Liliane weent.
Weent nu niet, zegt de burggraaf.
Akkoord vraagt ze zacht.
Akkoord, is het rustig antwoord.
'T VERVOLGT,
