DE WINDROOS
Julien STAPPERS
STADSNIEUWS
RUBRIEK VOOR
KUNST- EN GEESTESLEVEN
BRIEF AAN EEN JONG DICHTER.
MIJN JONGE VRIEND,
Ik ben U zeer dankbaar voor het
trouwen dat Ge in mij gesteld hebt. Met
veel aandacht heb ik Uw verzen gelezen,
wat ik ervan denk Kijk eens hier, Gij
moogt van mij niet verwachten, dat ik Uw
werk zou loven met de niets zeggende su
perlatieven waarvan heel wat recensenten
plegeii gebruik te maken als ze in weinig
tijü een lang artikel over een of ander lite
rair verschijnsel moeten samenknutselen.
Uw gebaar verplicht mij tot volledige open
hartigheid. Ja, er is een 011 loochen Dare
aandrift in U om wat Gij doorvoeld en
doorzien hebt üi verzen uit te zingen. Gij
hebt in wat ik las, niet enkele rijmen sa-
mengezocht omwille van hun welluidend
heid. Gij hebt de beelden die in U opkwa
men niet tot een ruiker willen samenbin
den. Wie Uw verzen leest wordt getroffen
door een echte bezieling, die, bestendig
haar rechten opeist. Ik zie U graag op.zo'n
manier verzen schrijven. Kleinzielige prut
sers, behendige rijmschikkers, betaalde
gelegenheidsdreuners en pedante vijzelaars
maken ook nu nog het domein der poëzie
onveilig. Daarom vind ik het goed, dat jon
ge mensen die zich geroepen voelen tot de
«allerindividueelste expressie» de rijmsla-
ven niet willen in het gevlij komen. Ten
minste, wanner in hun gedichten een vast
ritme te onderkennen is. En dit is bij U
werkelijk het geval.
Ik hecht daaraan veel belang. Poëzie is
m. i. in eerste instantie een persoonlijke le
vensstroom, een ontlading van bewuste,
.innerlijke bewogenheid, die door de eigen
aard van haar ritmiek een intens levende
persoonlijkheid vermag te reveleren. Gij
vraagt mij of UW taal niet te arm is, oi gij
genoeg beelden gebruikt UW taalschat
lijkt me inderdaad eerder beperkt. Maar
mettertijd kan daaraan wel verholpen wor
den. Denk maar met, dat het verkeerd is,
veel gedichten van anderen te lezen. Ge
loof mij, Vondel, Gezelle, Goethe en Sha
kespeare rekenden het zich als geen oneer
aan, dat ze het werk van hun beroemde
voorgangers kenden. En is het niet T. S.
Eliot, die in essay's openlijk verklaart, dat
het tot de typische schoonheid van de he
dendaagse letterkunde behoort, dat ze al
lerhande kuituurreminiscenties geassimi
leerd en in het scheppingsproces betrokken
heeft Er is eerder een teveel aan beelden
in de mij toegezonden gedichten.
Zo komt het, dat sommige ervan niet vol
doende geïncorporeerd werden. Men kan ze
in vele gevallen en dat is een ernstig
bezwaar dat tegen Uw werk kan worden in
gebracht nog te gemakkelijk van het
communicatief geheel losmaken. Uit grote
poëzie kan men geen enkel beeld, geen en-
kei woord verwijderen zonder het geheim
dat er in leeft te schenden. Ik spreek
geen enkele voorkeur uit voor het korte
gedicht. Maar toch houd ik er aan, U de
raad te geven, eerder een woord te weinig
dan een woord te veel, eerder een beeld te
weinig dan een beeld te veel aan te wen
den.
Nog een bezwaar tegen Uw manier van
poëzie schrijven: Gij schijnt zowat van de
gedachte uit te gaan, dat er poëtische woor
den en niet-poëtische woorden bestaan. Dit
is, wat ik zou durven noemen een poëtische
ketterij. Geen enkel woord is op zichzelf
poëtische of onpoëtisch. Denk in dit ver
band aan Gerrit Achterberg en Hoornik.
Deze dichters acht ik belangrijk omdat ze
met een doodgewone, ogenschijnlijk prozaï
sche woordenschat een onontkoombare
poëtische atmosfeer hebben kunnen schep
pen.
Tenslotte zou ik er U nog graag willen
op wijzen, dat ge geen vrees moet hebben
in Uw gedichten te «getuigen». Wel zullen
er mensen gevonden worden die U dit ten
kwade zullen duiden. Maar ieder goed ge
dicht dat moogt Gij gerust van mij aan
nemen is reeds getuigenis. Al ware het
maar getuigenis voor de poëzie.
Ik wens.U nog veel inspiratie, en druk
hierbij de hoop uit, dat Uw onmiskenbaar
talent zich weldra in nieuwe verzen zou
uitspreken. Voorlopig nog niet publiceren.
Wacht tot ge er een twintigtal gedichten
/an hetzelfde gehalte kunt aan toevoegen.
Mijn hartelijkste groeten,
GODFRIED CAMPIIORST.
IIOE MEN SCHRIJVER WORDT.
V. T. S.-BERICHT.
Onder geen enkel voorwendsel mag een
aankomend schrijver een moment van op
rechte, wolkeloze vreugde beleven. I-Iij moet
er voor zorgen steeds een gezicht op te
zetten waaruit men onmiddellijk kan op
maken hoe hij verscheurd wordt door dui
zend en een metafysische angsten. Ilij kijke
stuurs. Om daarin een zekere vaardigheid
te verwerven bestudere hij met zorg enkele
welgeslaagde foto's van vader- en moeder-
moorders. Ook late hij niet na, af en toe te
schrikken van zijn eigen gelaatstrekken.
Zijn tanden moeten een troosteloze aanblik
bieden. Ze moeten er uit zien als een ge
klasseerde ruïne met een tiental derde
handse en afgebeulde kanaries in. Op trein
en tram moet hij zijn medereizigers aansta-
en als een oerwoudbewoner wiens neven
;n nichten tijdens een recordpoging voor
nensetende ondieren door éénzelfde kroko
opgevreten werden. In het restaurant
moet hij op de hem ondertussen eigen ge
worden zip-zap-toon de kellner verzoeken
de blinden te sluiten teneinde de zinloos
heid van zijn existentie met vrucht te
kunnen overwegen. Wanneer de kellner
hem deze simpele dienst weigert, moet hij
de hand slaan aan. zijn ouwerwetse hoed,
die vóór hem op een tafeltje ligt en met
veel gedruis het huis verlaten. Hij weze een
onmens op straat, in burelen en in open
bare vergaderzalen (vooral daar). Ook in
de huiskring weze hij een onmens. Hij
trachte het type van de aanblaffer en dat
an de doodzwijger op een harmonische
wijze in zich te verenigen. Op het einde van
elke maand moet hij met ware doodsver
achting zijn loon (wanneer dit uit brief
jes bestaat) stukscheuren of (wanneer het
klinkgoed is) in zijn private smeltoven tot
de proporties van het Niet herleiden.
Hij lere alles betwijfelen behalve datge
ne wat hij zelf zegt. De recensies die over
werk verschijnen leze hij niet, tenzij
gunstig zijn. Hij houde de nodige ver
achting' in reserve om de waardeloosheid
an de aan zijn adres gerichte verwijtbrie-
■en aan de kaak te stellen. De morgenuren
die hij als afscheid aan zijn Styxdromen
reeds van jongsaf heeft leren haten, trach
te hij door gorgeloefeningen te neutralise-
i. Wanneer hij daar niet in slaagt, roepe
hij zijn hospita en trachte hij ook die te
neutraliseren. Indien dit hem nog minder
gelukt, nemen hij zich voor gedurende et
telijke uren grondig te kwijlen. Dat ver
sterkt de spieren, reinigt de maag en verze
kert de nieren een bloeiende welstand. Als
hij veilig de trap afgerold is en zich ge
plaatst ziel voor de lugubere weelderigheid
van zijn morgenontbijt, breke hij ander
half dozijn wandelstokken uit de rijke
voorraad die hij daartoe speciaal heeft aan
gelegd, late hij het hem voorgezete ochtend
eitje poolkoud worden en stoppe hij zich
zelf met huid en haar in de koelkast. Om 12
uur kan hij de koelkast verlaten en hoeft
hij zich niet meer over de voorbije morgen
te bekommeren, want dan is de namiddag
reeds aangetreden met zijn onuitputtelijke
schat van narigheden. Als hij nog vrienden
heeft, is de namiddag de uitgelezen tijds
spanne om er enkele kwijt te spelen. Is hij
gehuwd, dan brulle hij rond 5 uur om de
thee die zijn eega «natuurlijk nog niet ge
zet heeft.» Is de thee bij toeval wel gezet,
dan maar geklaagd omdat het kopje te
klein is, omdat er niets onder het kopje
staat of omdat datgene wat in het kopje is,
te koud, te heet, te zoet, te zuur, te dik of
te dun is. Als de avond valt en hij derhalve
geen last meer heeft van de zonnestralen,
verwense hij de duisternis en haaste hij
zich vóór middernacht nog een respectabel
aantal keren te walgen. Onder gesloten om
slag sture hij een paar in zijn lade wijlen
de romans naar een of andere jury.
Tot zover een V.T.S.-bericht.
Voor verdere inlichtingen wende men
zich tot het secretariaat van de Vereniging
voor Trieste Schrijvers, wijlen-Tijd-en-
Mensstraat, 13, Erembodegem.
G. CAMPHORST.
BRIEF VAN PATER
CYPRIAAN UIT CANADA
BELFORTZAAL GROTE MARKT, AALST
KUNSTSCHILDER
STELT VAN 15 TOT 30 SEPTEMBER 1956 TEN TOON
FLORA LIEN ZICHTEN
van Azuurkust en Italië
St. Boniface, 5 september 1956.
BESTE STADSGENOTEN,
Ik ga me niet meer verontschuldigen
over de lange tijd die ik nodig heb voor
aleer ik me weeral aan het schrijven zet,
want ik ben beschaamd. En mijn schaamte
is zo groot dat ik de nodige woorden niet
vind om ze uit te drukken. Ik zal het dus
maar zo laten. Ik zal integendeel maar on-!
middellijk beginnen te vertellen, om op die
manier de zaak zo spoedig mogelijk te doen
vergeten. Ik heb eerst een kleine schuld te
vereffenen. Een schuld van dankbaarheid
namelijk tegenover Mijnheer De Mette, on
ze stadsbeiaardier en tegenover Mijnheer
Constant Beeckman.
Deze twee heren hebben zich ingespan
nen om het mij mogelijk te maken hier
het verre Kanada onze geliefde stadsbei-
aard te beluisteren. Het initiatief ging uit
an Mijnheer Constant Beeckman. Hij is
naar Mijnheer De Mette getrokken met een
van die moderne bandopnemers die de
menselijke stem en andere geluiden enre-
gistreren kunnen. Op zijn uitnodiging om
enkele beiaardliederen te enregistreren en
ze naar Kanada te sturen is onze stads
beiaardier onmiddellijk ingegaan en op een
regenachtige dag, dat het stormde en waai
de is Mr. Beeckman met zijn bandopnemer
gaan post vatten tussen de oude klokjes van
onze stedelijke beiaard en Mr. De Mette
heeft ter mijner ere gespeeld. Het «Liedje
van de Beiaardier», «Zeg kwezelke wilde-
;ij dansen» en andere. De opname was zo
goed gelukt dat ik, juist voor dat Mijnheer
De Mette begon te spelen ik eerst in de
verte goed de grote klok van de oude Kerk
kon horen en in de straten beneden hoorde
ik de auto's klaksoneren. 1-Iet spel van onze
beiaardier was fijn en bracht me in een
soort van droomtoestand: het was me of ik
plots duizende kilo-meters verder was en
ne op de Grote Markt van mijn geboorte
lede bevond.
Beiaarden zijn hier in Kanada onbekend,
t Is al heel wei als sommige kerken over
een kleine klok beschikken. Dan pas beseft
men de weelde en de rijkdom van de kul-
van het «oude land», zoals ze Europa
hier noemen. En het doet ons veel deugd
aan het hart langs de enregistratie even
tjes de zilveren .tonen van onze mooie bei
aardklokjes te kunnen horen. Ten andere
hebben het recht fier te zijn over onze
beiaard, want (een zaak die vele Aalste-
naars zelfs niet weten) hij is de oudste
beiaard van de wereld. Dat wordt zelfs
toegegeven door de beste kenners van bei
aarden in Vlaanderen en in België. Vervol
gens, heeft hij zo gces-A.atgobreid klokken
spel zoals de reuzenbeiaarden van Meche-
len en Brugge hij is toch algemeen aanzien
:en der mooiste van het gehele land en
tenslotte hij bezit de oudste beiaardklok-
xen van België.
De oudste klokken van de Mecheise bei
aardtoren dateren van 1674, terwijl de oud-
klokken van onze Aalsterse bei
aard in 1460 en 1461 gegoten werden door
Jan Zeeltman van Mechelen. Andere klok
ken werden gegoten in 1539 door Medard
aghemans en in 1591 werden er nog vijf
bijgegoten door Pieter Van den Ghein. Al
deze klokken bleven niet in leven en som
migen werden hergoten. Voor 1715 waren
onze stad slechts 19 beiaardklokken
en het is in 1717 dat Jan Pauwels van Me-
:helen er 35 andere leverde. Velen van die
klokken klonken nochtans vals en men nam
dan zijn toevlucht tot Joris Dumery van
Brugge die ze hergoot in de jaren 1"5(J-
1751... Men weet dat onze beiaard in brand
stond in het jaar 1379 en dat dan 18 klok
ken smolten. Men bestelde onmiddellijk
nieuwe klokken bij A.-L.-J. Van Aerschout
te Leuven. Als mijn inlichtingen nog juist
zijn heeft onze beiaard nu 43 klokken waar
van de zwaarste 2000 Kgr en de kleinste 6
Kgr. weegt. Tot mijn verwondering stel ik
vast dat ik nu niet aan het spreken her
over Kanada, maar over mijn eigen stad
Toch staat het met Kanada in betrekking;
want binnen kort ga ik verscheidene kon-
ferenties geven over de beiaarden in Vlaan
deren en al de bijzonderheden van onze
eigen beiaard zal ik daar best kunnen ge
bruiken.
Ik meende u nog iets te vertellen over de
Indianen, beste stadsgenoten, maar ik vrees
dat ik een te grote plaats in het blad zou
nodig hebben.
Daarom zal ik een week wachten, langer
niet, het is beloofd.
Tot toekomende week dus als het God be
lieft. PATER CYPRLAAN.
oOo
BROMFIETSEND BELGIE
Volgens het jongste Statistisch Bulletin
telde België in 1955 niet minder dan
135.169 bromfietsen (cylinderinhoud 50 cm
3 of minder).
Dit is meer dan het dubbele van het
aantal bromfietsen in 1953. In laatstge
noemd jaar waren er inderdaad 64.347 en
in 1954 waren er 94.613.
Uit de statistieken blijkt, dat dit volkse
vervoermiddel vooral in onze Vlaamse ge
westen verspreid is
Antwerpen 35.217; Brabant 15.025;
West-Vlaanderen 27.145; Oost-Vlaande-
ren 21.146; Henegouwen 18.689; Luik
5.413; Limburg 7.646, Luxemburg: 2.208;
Namen 2680.
OPNIEUW EEN ANDERE
DE STOBBELEIR
Met verontwaardiging vernemen wij dat
onze zeer patriotische wn. burgemeester-l"1'
schepen hulde gaat brengen aan de sovjet-
belgische vriendschap.
Dit betekent niets minder dan dat de
aangekondigde avond in de stadsfeestzaal
volledig aansluit bij de infiltratiepolitiek
die door de terreurslaten van achter het
ijzeren gordijn ten onzen opzichte wordt
toegepast.
Voor enieder is het toch meer dan duide
lijk dat de U.S.S.R. sinds de dood van Sta
lin op een meer galante manier dan weleer,
haar onverbiddelijke greep naar de wereld
uitsteekt.
Terwijl men dit alles weet ontvangt de
zeer civinele H. De Stobbeleir de Russische
gezant Makarov in onze stad
ONDANKS ALLES
Doch er is meer dan dat.
Denken wij er aan dat miljoenen ver
drukten van ons tenminste dit verwachten,
dat wij, die nog vrij zijn, toch geen handjes
zouden gaan geven aan hen die voor dit
•reselijke beulsregime verantwoordelijk
zijn.
Miljoenen broeders van ons, mensen zo
als wij allen, leven onder terreur. Opge
sloten in kerkers, of levend in de knel van
een dwingelandij, welke nog somberder is
dan deze die wij tijdens het nazi-regime
hebben gekend, mogen zij toch vragen dat
wij tenminste eerbied zouden hebben voor
hun lijden en weerbaarheid.
Hoe ontmoedigend en ellendig, moet het
toch niet zijn voor deze ongelukkigen te
vernemen dat er bij ons mensen zonder
ruggegraad gevonden worden die feest vie
ren met partijagenten aan wier handen hun
bloed kleeft
Terwijl wij in bewondering staan voor
de moedige houding van hen die het zelfs
aandurfden Russische tanks in Oost-Berlijn
te trotseren, wordt hier in onze stad een
Russisch gezant verwelkomd door een man
die slechts goedkope sensatie najaagt
POLITIEKE CULTUUR.
Men kome ons nu niet vertellen dat het
hier slechts om een culturele avond gaat
zoals een andere, onder het voorzitterschap
van onze zeer patriotische waarnemend-
ourgemeester in het bijzijn van een sovjet-
;ezant.
De Aalstenaars hebben nog een beetje
geheugen en herinneren zich nog zeer goed
Je zogenaamde culturele avonden die Jef
\7an de Wiele en zijn «De Vlag» hier in
onze stad kort voor de laatste wereldoor-
og inrichte. Het ging toen ook slechts over
cultuur en over het bevriende Duitsland,
in feite werd er aan verkapte propaganda
gedaan voor het nationaal-socialisme Zo
ook nu met den aangekondigde avond in
het teken van de sovjet-vriendschap
Ziet gij niet in, Mijnheer De Stobbeleir,
dat gij deze keer de rol overneemt .van de
communisten
Dat ge de paljas uithangt dat zijn wij
stilaan van U gewoon geraakt. Doch dat ge
hierdoor de smart en het lijden van ontel-
baren miskent, dat kan er bij de Aalste-
naar toch niet door.
GENEESKUNDIGE ZONDAGDIENST.
Bij AFWEZIGHEID van de huisdok-ter
an men zich voor DRINGENDE GEVAL
LEN wenden
ZONDAG 16 SEPTEMBER 1956
Dr. L. SCHOCKAERT. HOUTMARKT. 2.
TEL. 242.88.
ZONDAGDIENST DER APOTHEKEN.
IS ALLEEN OPEN
ZONDAG 16 SEPTEMBER 1956
van 9 tot 12 en van 14 tot 18 u.
In de week, voor DRINGENDE GEVAL
LEN en DIENST NA 7 uur 's avonds
APOTHEEK VAN CAUWENBERGH,
iV^OLENDRIES, 10.
De Apotheken der stad zijn gedurende
de WEHK open van 8,30 tot 12 uur en "van
13,30 tot 19 uur.
OQO
KERK DER PATERS CAPUCIENEN
AFSCHEIDSPLECHTIGHEID VAN
MISSIONARISSEN
Toekomende zondag, 16 september, heeft
de plechtigheid van het afscheid van een
twintigtal missionarissen plaats na de mis
an 11 u.
Na deze mis zal H. E. P. Provinciaal de
missiekruisen uitreiken aan de missionaris
sen die binnen kort vertrekken naar de mis
sies van Pakistan en Ubanghi (Belgisch
Congo).
Onder deze missionarissen zijn er twee
uit deze streek nl. P. Diego Van Schuylen-
bergh van Aalst en P. Prosper De Swaef
an Erpe.
o<Jo
C. V. P. JONGEREN AALST
Onze Jonge Ploeg houdt de herkiezing
van het bureau op Zaterdag 15 september
20 u. stipt in St .Martinuskring,
Korte Zoutstraat.
Alle jonge mensen die er iets voor voe
len zich politiek de ontwikkelen, mogen
deze zeer belangrijke vergadering niet mis
sen.
We verwachten U met zekerheid en he
ten U nu reeds hartelijk welkom.
oOo
PRO PETRI SEDE
Onder-afdeling Aalst.
meldt een Algemen Vergadering harer le
den op zondag 16de te 11,30 u. in het lokaal
St. Lieven met als dagorde
1) Een woord over de Reis naar Rome;
2) Kastoestand;
3) Verslag ov<jp de bestuurszitting te
Gent;
4) Het Congres te Dendermonde op 30
september met inschrijving voor reis en
banket.
Het bedrag van het banket (100 fr.,
dienst inbegrepen) mag ook gestort worden
op P. C. R. 124178, De Paepe, Overhamme-
dreef, 6, Aalst.
Voor het bestuur
G. Van de Perre en De Paepe.
oOo-
VOOR DE SLACHTOFFERS VAN
MARCINELLE
De omhaling onder het stedelijk werklie-
denpersoneel ten voordele van de slacht
offers van Mareinelle bracht de som op van
Fr. 3.175,00.
Dit bedrag werd gestort op postcheckre-
kening van het Provinciaal Comité voor
Hulpverlening te Bergen.
POPPENKELDER TIJL NODIGT U UIT.
EEN KORT WOORDJE TOT DE OUDERS.
Het poppenspel is een volkskunst.
Het.kind hoort bij het volk; Kinderen
dienen een echte kinderlijke jeugd genoten
te hebben en daartoe draagt de poppenkast
veel bij, zij zullen later met vreugde aan
hun jeugd terugdenken.
Van natuurswege is het kind begaafd
met een fijne zin voor kleine giften. Een
kleinigheid doet reeds zijn kinderogen
stralen. Aan de kinderen vreugde bezor
gen tijdens hun schooljaren is onze plicht.
Ja de zon laten schijnen tijdens de
schooljaren, niet een winterzon maar een
warme zomerzon, dat verschaft ons zelf
ook vreugde.
Wij delen mee... Wij geven... en wij
krijgen.
In het poppenspel is wel degelijk wissel
werking. Tijl vermaakt de kinderen en te
vens leert hij ze
Het ligt in onze bedoeling te pas en te
onpas de onderwijzerswereld op volgende
punten te wijzen: De poppenkast is een uit
stekend middel om op gebied van opvoe
ding en van onderwijs in direkt kon takt te
•omen met de kinderen en dit met zicht-
oaar resultaat.
De pop is oer-oudmaar in onze moder
ne tijden kan ze met vrucht en vreugde
aangewend worden als een aangenaam en
praktisch leermiddel.
En als ontspanning overtreft de poppen
kast veel modern speelgoed Laten we Tijl
maar eens met de kinderen spelen of de
kinderen met Tijl, nut en vermaak zullen
wij bekomen voor onze kinderen; zelfs gro
te mensen zoeken soms naar het klaver
blad van vier, de poppenkast brengt ons
dat namelijk onder de vorm van opvoe
ding, onderwijs en gemeentschapsgevoel en
dit alles samengebundeld brengt VREUG
DE
En om waarlijk eens dat woord te bele
ven zult U naar Poppenkelder Tijl KaLf-
straat 14, Aalst komen op zondag 16 sep
tember te 2 unr, om Tijl te volgen in al zij
ne leuke avonturen en dan komt U terug
om gans het 3de speelseizoen te volgen.
Dat verzeker ik u. P. BAELE.
oOo
DE TWEEDE POLITIEKORPSDAG
Het feestcomité van het politiekorps der
stad Aalst deelt mede dat de tweede Poli
tiekorpsdag dit jaar zal gehouden worden
op 15 en 16 September.
Volgende feestrooster werd samengesteld:
Zaterdag 15 september om 19 u. feeste
lijke opening der tentoonstelling «Bezighe
den der Politiemannen in hun vrije tijd»,
in de zaal «Hugo Lefèvre», stadhuis. Iedere
dag voor het publiek toegankelijk van 10
lot 20 uur.
Om 21 u. in de feestzaal «Rink», De Rid
derstraat, groot nachtbal.
Zondag 16 september om 10'uur, plech
tige H. Mis in de kerk van O. L. Vrouw-
Bijstand te Mijlbeek.
Na de mis optocht met het ganse korps
voorafgégaan door de Politieharmonie van
Mechelen. Neerleggen van bloemen aan de
verschillende monumenten.
Om 11,30 u. op de Grote Markt défilé van
het korps.
Om 13 u. in de feestzaal van het stad
huis feestbanket.
Om 18,30 u. op de Grote Markt, groots
kunstconcert uit te voeren door de politie
harmonie van Mechelen.
Na het koncert de clou der feestelijkhe
den van vorig jaar. «de Taptoe», door de
1 bijzonderste straten van het centrum,
