"VMmmk^tUek
Jubelfeest in Sint-Jozefscollege
te Halst
Het Lot is anders
folklore in october
ssscs909ee9sss3ss6cess99ss3seer
Vervolg van 1ste blz.
aanvang van dit nieuw schooljaar, dat in
gans het land een aanwinst boekt van meer
dan 5000 leerlingen in het vrij middelbaar
onderwijs en het verheugt ons ook dat dit
College met zijn lagere en humanioraklas-
sen dit jaar opnieuw is ingegaan met een
verhoging van zijn leerlingen-effectief dat
thans 78 i leden telt.
Die trouw dient gepaard te gaan met
edelmoedigheid.
Geen leerling min in het Katholiek on
derwijs» was ons eerste wachtwoord.
«Geen klas min de katholieke scholen» we-
ze het tweede wachtwoord... dat wij door
onze vrijgevigheid en onze ijver voor
school en gezin gestand zullen blijven.
Wij leken vluchten niet de strijd, waar
hij ook moge geleverd worden. Waar onze
tegenstrevers politieke middelen aanwenden
antwoorden wij met diezelfde middelen.
Het openbaar leven mag ons niet afschrik
ken, vooral wanneer op dit terrein de strijd
om de echte vrijheid tegen hinderlijke
staatsoverheersing wordt gevoerd en over
wegende christelijke belangen op het spel
staan.
De politiek heeft hare eigen wetten in
six democratisch land, die men niet straf
feloos miskend.
Zij eisen eenheid, tucht, en volgehouden
strijdvaardigheid, zowel van diegene die de
macht, willen stellen in dienst van het goe
de... als van diegene die ze aanwenden voor
het kwaad.
Een grote en blijvend actuele humanisti
sche traditie, een christelijke geest die al
les bezielt, een zaak van vrijheid en van
recht, voor dewelke katholieke leken zich
moeten kunnen inzetten, zich engageren en
het bijkomstige het zwijgen opleggen...Zie
daar wat dit college en deze feestelijke ver
gadering voor ons betekenen.
Meer en meer begrijpt men dat men der
gelijke instellingen aan hun eigen niet mag
overlaten.
De overheden van onze scholen zelf heb
ben ingezien dat zij de leken meer en meer
moeten interesseren aan de zaak van het
onderwijs, en in de eerste plaats de ouders
van de studenten. Wij verheugen er ons
- dat ook op dit college regelmatig ver
gaderingen worden gehouden met de ou
ders, en dat vandaag voor het eerst sinds
:50 jaren de dames op een vergadering
als deze zijn uitgenodigd, alsof men het
duidelijk wilde maken dat gans de familie,
en in de eerste plaats de moeders, in de
opvoeding door de Paters gegeven dienen
betrokken te worden.
Ik signaleer ten slótte dat deze avond
onder de geamuseerde blik van een moder
ne Pater Rector een dans-partijtje zal
plaats grijpen, waaruit moet blijken dat
ook dit College wil staan midden zijn tijd,
met een open geest als een lichttoren dat
gans het leven, ook in de ogenblikken van
ontspanning, betalen moet.
Diezelfde verruimingsopvatting heeft er
ook toe geleid de Oud-studenten van dit
College in een bond te groeperen. Het moet
ons aller wens zijn dat deze bond moge
Dloeien, en de hand moge reiken tot de hon
derd ander bonden van Oud-Studenten van
J esuitencolleges, die over gans de wereld
zijn verspreid.
Wij moeten meer en meer ruimer leren,
denken en zien In een wereld dat enger
wordt, waar het internationale meer en
meer primeert, moeten wij onze eigen be
trachtingen verheffen tot op het plan van
het wereldgebeuren.
Er zijn over heel de wereld tienduizende
mannen verspreid, die de meest verscheide-
posities bekleden, die de eer zijn van
hun land, de wetenschap of de staatkunde,
de kunst of de godsdienst zijn toegewijd, en
die allen geput hebben aan dezelfde bron
}3C©©®©©©©©«'©© ®©«©«©&©©©©©©®8P©
het Jezuitenonderwijs, die gevormd wer
den door dezelfde Ignatiaanse geest, en ge
staald werden tot mannen van karakter en
geest.
Wat een macht, Mijne Vrouwen, Mijne
Heren, in dienst van het goede. Wat een
macht waar zij samengebundeld wordt! Die
macht leve dan in de kracht van hare ge
bondenheid, van hare eendrachtige inspan
ning om in de wereld waar de tradities
waar het geloof van onze westerse volke
ren wellicht te veel steunde ten onder gaan,
de christelijke kuituur recht te houden
door meer persoonlijk inzicht, karakter en
ijver der geesten.
Kapitale waarheden, die wij aan dit Col
lege te danken hebben ,en die dienen meer
en meer uitgedragen te worden om niet
te verdorren.
Dit hebben de honderden van onze mede
studenten, oud-leerlingen of oud-leraren
van dit College begrepen die zich aan den
dienst van God, hier ter lande en over bij
na al de landen van de wereld hebben toe
gewijd.
Dit college telt voor dit ogenblik meer
dan 50 missionarissen. Wij kunnen niet na
laten aan hen te denken, en niet het minst
aan die Oud-Prefect van het college, over
wiens gezondheid ons niet geruststellende
berichten hebben bereikt, Monseigneur
Verwimp; die innemende persoonlijkheid,
onder wiens stuwing juist 35 jaar geleden
wij in dit College met Pater Griffroy, Pater
Dellens zaliger, Ignace Thuysbaert zaliger
en Jefke Aerts opnieuw het Franciscers-
gild tot het leven riepen en die nu in Con
go, als voorzitter van het College der Apos
tolische Vicarissen, de vaandeldrager is
van het Katholiek verzet, en de verdediger
van het Katholiek onderwijs.
Daten wij ou deze dag zeggen dat wij le
denken die strijden en zich offeren voor
het Katholiek geloof...
Zij verruimen werkelijk onze blikken.
Laten wij on deze dag zeggen dat wij le
ken, strijders van het thuisfront, er zullen
waken dat het arsenaal waaruit zij
krachten moeten blijven putten niet zal
worden aangetast, dat de kapitale waarhe
den die wij zelf hebben overgeerfd, en die
zij glorieus uitdragen over een weifelende
wereld, door ons zullen beschermd en gaaf
worden gehouden en overgeplant aan de
komende jeugd door de weldaad van onze
colleges, rond dewelke wij ons scharen be
wust en eendrachtig, ter beveiliging en ter
verdediging.
Ons hymne van dankbaarheid, waarin
wij U in de eerste plaats willen betrekken,
Eerwaarde Pater Rector en gans uw huidi
ge staf, zal aldus uitgroeien tot een strijd
lied.
En het zal van ons afhangen dat het bin
nen enkele maanden een zegelied geworde.
Als gastredenaar trad daarna op Prof.
Lousse, handelend over het Humanisme en
de rol van de Jezuieten tot verchristelij-
Jcjng van het Humanisme door het ontwer
pen van de colleges zoals wij die nu ken
nen. Een nieuw humanisme ontwikkelt zich
tegen ons, nl. de techniek. Spreker be
toogde met klem dat het de taak van de
huidige generatie in dit wereldhumanisme
tot een christelijk humanisme te maken.
Hij deed een oproep een Federatie te stich
ten van het Kath. Techn. Ond., om die kin
deren die nooit grieks of latijn leren toch
een humaan en Christelijke opvoeding te
geven.
Het banket zowel als het gezellig samen
zijn dat daarop volgde en overtalrijk werd
bijgewoond, bewees de vitaliteit van de
ontspanningskring van de Oudleerlingen
bond. Daarover schrijven is onmogelijk,
datmoet ge vernemen van iemand die er
zelf bij was.
HUISHOUDELIJKE WENKEN.
WE MOETEN GAAN STOKEN
Menige huisvrouw trekt weer een zorge
lijk gezicht wanneer zij aan de naderende
winter en de dure kolen denkt.
Om zo voordelig mogelijk te stoken moet
men de juiste kolen kiezen. In een haard
waar alleen maar anthraciet in gestookt
mag worden, mag u beslist geen cokes of
andere brandstof gooien, hoeveel voordeli
ger deze laatste in prijs ook zijn. Uw haard
zou gauw kapot gaan en een nieuwe kost
tegenwoordig een hand vol geld.
Ook de grootte van de anthraciet speelt
een rol. Kleine anthraciet is heel wat goed
koper dan de grovere soorten. Maar... U
kunt alleen de kleine soort gebruiken wan
neer het rooster van de haard geen grote
openingen vertoont, waardoor de kleine
kooltjes in de aslade terecht zouden ko-
In gewone kachels, dus deze welke s
nachts niet doorbraanden, kan men met
sukses een kombinatie van cokes en eitjes
stoken. Eierkolen veroorzaken echter veel
stof en as, daarom is het nodig dat de ka
chel iedere dag flink wordt uitgeschud.
De aangenaamste warmte met de kleinst-
mogelijke hoevelheid brandstof verkrijg!
men door 's morgens het rooster as-vrij te
maken, de haard even goed te laten door
trekken en hem daarna geleidelijk «toe» te
zetten. Denk er aan, dat dit temperen stil
letjes aan moet gebeuren. Wie de fout be
gaat een fel-brandende haard ineens hele
maal «toe» te zetten, krijgt onherroepelijk
sintels. Deze sintels zetten zich vast op het
rooster, hier is geen beweging meer in te
krijgen en de haard gaat uit.
UIT DE MODE-WERELD.
WETENSCHAPPELIJKE VOORUITGANG
IN DIENST VAN DE MODE-INDUSTRIE.
GEMAKKELIJKE SCHOENEN VOOR
ONZE KLEUTERS
Zweden zal «wetenschappelijk» kinder
schoenen gaan maken. Van het voorjaai
1957 af zullen er Zweedse schoenen in dt
handel komen, waarvan de leesien zijn ge
maakt op grond van de statistische gege
vens, verkregen door een onderzoek naai
de voetmaten van 6.0UÜ kinderen.
Alle schoenlengten zullen in verschillen
de breedten verkrijgbaar zijn. De grotere
maten zullen zells in vier verschillende
breedten in de handel komen. Maar voor
dat de schoenen aan de markt komen, zaï
het Onderzoek-centrum van de Zweedse
schoenen-industrie ze eerst nog iaten pro
beren op scholen en kleuterscholen.
EEN NIEUWE SYNTHETISCHE VEZEL
LI LION.
Volgens een bericht uit Rome heeft het
Italiaanse concern Snia Viscose een nieuw
synthetische vezel ontwikkeld, die onder de
naam lilion volgend jaar in de handel zal
komen. De fabriek heeft in eigen land
reeds geruime tijd proeven genomen. Op
het ogenblik bedraagt de produklie onge
veer 40 ton per maand, maar het ligt in de
bedoeling door uitbreidingen deze produk-
tie aanmerkelijk te verhogen.
Lilion zou volgens de fabriek door de
gehele textielindustrie gebruikt kunnen
worden. De nieuwe vezel absorbeert minder
vocht dan de natuurlijke vezels, maar weer
meer dan bijv. nylon.
Het opgenomen vocht wordt snel losgela
ten, zodat de daarvan gemaakte textielgoe-
deren snel drogen na wassen. Lilion is ta
melijk elastisch. De stof heeft een behoor
lijk kreukherstellend vermogen. Evenals
nylon kan lilion worden toegepast als fil
terdoek voor industrieel gebruik. Verdei
kan men er visnetten, sleepkabels e.d. van
maken.
De chemische samenstelling wordt in het
bericht niet genoemd.
ALLES VAN VILT
Natuurlijk wordt vilt al jarenlang ge
bruikt door de mode-industrie, maar dan
\«©©0©©©©5 ©©©©55©©©©©©©©®®©©*©©
ROMAN,
door
CYRIEL DE COREL.
34ste Vervolg.
'n Ogenblik verharden de blikken van
Bruno, zodat de professor hem verbaasd
aankijkt.
Wat wou u zeggen
O... niets.
Bruno heeft het recht niet den geleerde
vragen te stellen in verband met het ver
zoek van de kliniek, dat hij zou moeten
aanvaarden om ervaring op te doen. Heeft
hun werk dan tot doel de mensheid van
'n verschrikkelijke plaag te verlossen of
'n ouden professorsdroom in vervulling te
laten gaan
Bruno, die de geneeskunde gebruikt om
zijn mislukt leven inhoud te geven en zijn
leed te vergeten, mag er echter zelfs niet
aan denken iemand van egoïsme te beschul
digen of te verdenken.
Dat is dus in orde, professor Ik loop
morgen die kliniek even binnen.
Het akkoord tussen de kliniek en Bruno
kan niet vlugger bereikt worden. Dokter
Bruneel verlangt gen honorarium. Hij deelt
zulks Peterson niet mede en zegt hem
slechts, dat hij er om de twee dagen een
bezoek zal afleggen.
Het drukke leven begint stilaan opnieuw
In Bruno is echter 'n plan blijven vastan-
keren Helen, 't Gebeurt meermalen dat
bijna uitsluitend voor het vervaardigen van
hoeden en dit vilt was stijf en hard. Te
genwoordig heeft men er iets op gevonden
om dit materiaal zo zacht en soepel te ma
ken en het te verven in zulke prachtige
tinten, dat het ook buitengewoon geschikt
is geworden voor het vervaardigen van
rokken, jasjes en kinderjurkjes. Ja, men is
zelfs zover gegaan om een bruidstoilet te
maken van vilt, dat een zeer charmante
indruk maakt.
Hoewel het ons, uit oorzaak van de tame
lijk hoge prijs, minder geschikt materiaal
lijkt voor een trouwjapon, die maar zo'n
korte tijd dienst moet doen, zal dit vilt in
de mode-wereld toch wel een belangrijke
plaats gaan innemen. Want door de mooie
resultaten, die ermee bereikt kunnen wor
den en zijn sterkte, is het zijn prijs dubbel
en dwars waard.
ONS WEKELIJKS PRAATJE.
EEN GOEDE BUUR IS BETER DAN
EEN VERRE VRIEND.
Bovengenoemd spreekwoord geldt in het
bijzonder voor buurvrouwen. Daar heb je
nu bijvoorbeeld Mevrouw Smit, die bij u
aan de overkant woont. Zij heeft een schat-
,ige, kleine baby en dat is natuurlijk een
neerlijk bezit. Maar de keerzijde van de
medaille is, dat de Smitten nu nooit meer
samen kunnen uitgaan. Zij hebben hier
geen familie of kennissen, aan wie zij zou
den kunnen vragen, om eens een avondje te
zomen oppassen. Zij zouden misschien een
advertentie kunnen zetten voor iemand, die
tegen vergoeding bereid zou zijn, dit te
doen. Maar ja, het salaris van mijnheer
Smit is nog niet zo hoog, dat hij zich zo
veel kosten kan veroorloven, om eens een
avondje met 'z vrouw uit te gaan.Moeten zij
dus maar altijd samen thuis blijven Zij
nebben een gezellig tehuis, dat is waar,
maar mevrouw Smit zou ook wel weer eens
iets anders willen zien. Dus
Natuurlijk zal zij het u niet zomaar dur
ven vragen. Maar als u in een volle win
kel eens samen op uw beurt moet wach
ten, zoudt u er eens over kunnen beginnen.
Of als u haar op straat met de kinderwa
gen tegenkomt, zoudt u het haar, na een
vriendelijk praatje over de baby, zelfs eens
kunnen voorstellen. Zij zal vast dolblij zijn,
als u haar uit uzelf aanbiedt, eens een
avondje op de baby te komen passen. Maar,
als u het haar beloofd hebt, zorgt u er dan
ook voor, dat u vooral op tijd komt. Dat be
tekent voor de Smitten, dat zij de aktua-
liteiten niet behoeven te missen. Neem een
brei of wat stopwerk mee.
Tante Martha, wier kinderen al volwas
sen zijn, vindt dat allemaal onzin. Toen zij
jong was, hoorde men ook niet van zulke
dingen. Als men kinderen heeft, moet men
er ook maar wat voor over hebben Maar
is dat nu wel helemaal billijk, tante Mar
tha Toen uw kinderen klein waren, kwa
men ook vaak de tantes of grootmoeders
op de kleintjes passen en... vergeel niet,
dat men toen geen dienstbodenproblemen
had. Neen, in deze dagen, waarin de huis
moeders meer dan ooit moeten piekeren,
hoe zij de eindjes aan elkaar moeten kno
pen, is het een uitkomst, als zij er, dank zij
de vriendelijke hulp van een buurvrouw,
eens tussenuit kunnen. En wanneer uzelf
eens uit wil, dan zal mevrouw Smit graag
eens op uw kinderen komen passen.
Zulke kleine diensten bevestigen de
vriendschap en die is werkelijk wel wat
waard.
VLUCHTIGE AANTEKENING.
VROUWEN-EMANCIPATIE IN PERZ1E
De Perzische vrouwen zijn de strijd voor
Je emancipatie begonnen zij willen stem
recht hebben en niet meer derderangs bur
gers zijn met wie geen rekening wordt ge-
uouden.
Een goed ding voor onze Perzische zus
ters is, dat de sjah haar niet onwelgevallig
is. Onlangs heeft hij een deputatie van
,«oö©oo©®oe®s©©©©©e©©©&©«ö®ö©c»
nij haar ontmoet. Hij laat niet het minst
van zijn voornemen doorschemeren. In het
Dijzijn van Helen, die van hem houdt en
die dag en nacht bij zijn ziekbed waakte,
voelt hij zich laf, 'n schurk, 'n ploert. Want
hij waardeert haar en vergeet zijn wraak,
terwijl hij met haar praat.
De ziekte van Bruno heeft den omgang
van beide jongelieden ongedwongener ge
maakt. Tevergeefs tracht Helen echter 'n
kommerlozen glimlach op zijn ernstig ge
laat te toveren. Opnieuw hoopt ze dat hij
toch eens van haar zal gaan houden. Ze
kan zich het leven niet meer voorstellen
zonder den omgang met dokter Bruneel.
Hij praat met haar zoals met een colle
ga aan wien hij sommige van zijn diepere
gedachten zou toevertrouwen. Onder zijn
uiterlijke kalmte jaagt 't geweld van op
stand en verbittering, 't Nieuwe land kan
hem 't oude niet doen vergeten, zoals Helen
Liliane niet uit zijn gedachten kan ban
nen.
Het huidige leven herinnert hem aan
wat hij ontbeert den eigen haard, waar
de allesgevende liefde Liliane en hem
bindt; eigen kinderen, waarin hij zichzelf
en Liliane terugvindt; 't harde wezen van
zijn vader, 't Verlangen naar het graf van
moeder. De heide en de Sparberg. Zijn
land en, hoewel hij het niet wil erkennen,
de verweerde gezichten van de dorpelingen.
Hoe graag hoorde hij nu niet de zoete zang
van zijn moedertaal.
't Zijn verlangens die nooit meer in ver
vulling zullen gaan. De wraakzucht onder
vrouwen in zijn paleis ontvangen. Na af
loop zei hij, dat de emancipatie van de
vrouwen inderdaad voortgang moet vinden,
maar vooral niet te snel en op zo'n wijze,
dat er niets gedaan wordt, dat in strijd is
met de Islamitische principes. Merkwaar
dig is dat de grootste vijanden van de vrou
wen-emancipatie niet gezocht hoeven te
worden onder mannen, maar... onder de
vrouwen zelf, die bang zijn, dat de even
tuele nieuwe rechten ook nieuwe verplich
tingen zullen brengen.
oOo
11 OCTOBER
SINT GUMMARUS, TE LIER.
Wie naar Lier uit vrijen gaat hoeft zich
geen zorgen te maken. Te Lier immers
komt hij onder de machtige bescherming
van de patroonheilige der stad Sint Gum-
marus, aangeroepen tegen vrouwen die
manlief onder de pantoffel willen houden,
die zijn leven door hun slecht karakter ver
gallen.
De lierenaars zijn blijkbaar steeds pro-
zaisch geweest. Verkoos Lier eeuwen gele
den geen schapenmarkt boven een universi
teit 1 Thans nog neemt men de veilige voor
zorg in ongeveer elk gezin een zoon «Gum-
marus» te dopen.
En er gaat te Lier een processie uit aan
mannen streng voorbehouden
Terwijl uiteindelijk deze zelfde heilige
nog gespecialiseerd is in het genezen van...
breuken. Doch laten we één en ander
over Siut Gummarus vertellen.
Gummarus, leenman van Pepijn, huwde
«niet uit drift maar op aandringen van de
koning», zegt de legende, de helaas uiterst
wrede en boosaardige Grimmara. Teen hij
eens ten oorlog trok en haar het toezicht
over huis en horigen toevertrouwd had,
onderjukte Grimmara de lijfeigenen op
vreselijke wijze. Zij bracht hen tot de ui
terste ellende, ontnam hun ossen, hief zeer
zware schattingen, geselde hen en liet hun
het hoofdhaar afsnijden
Bij zijn terugkeer zag Gummarus, ten
zeerste ontsteld, hoe zijzelf de zware volge
laden vrachtwagens naar zijn burcht moes
ten sleuren. Hij immers had voor hen
steeds als een vader gezorgd. Tot grote
woede en ergernis van zijn vrouw beval
hij alles terug te schenken. Onder andere
voorvallen die getuigen over haar harde en
boze ziel, wordt nog verhaald hoe zij de
maaiers op het veld weigerde te laten drin
ken en te rusten, spijt de schroeiende zon
en de dorst die brandde in hun keel. Nog
maals berispte Gummarus zijn vrouw die
echter met zijn woorden lachte en nijdig
naai huis liep. De heilige stootte met zijn
stok in de grond en zie, dadelijk welde het
water op Deze bron bestaat nog steeds te
Emblem bij Lief en telkenjare gaat men er
naar pelgrimeren
We zegden dat CTïrn.jiarus ook werd aan
geroepen tegen breuken. Dit houdt waar
schijnlijk verband met één van zijn meest
beroemde wonderen. Toen op zijn bevel een
boom werd omgehakt, wat, nodig was voor
het kampement, verscheen armzwaaiend
een woedende boer die precies deze boom
met veel liefde had geplant en verzorgd.
Gummarus zetten de ,twee stukken opeen
snoerde er zijn riem rond en de boom groei
de gaaf aaneen.
Deze riem is bewaard gebleven en wordt
thans nog aan de gelovigen opgeleged. Sint
Gummarus stierf in 774. Hij wordt ver
eerd in de heldere en rijke kollegiale kerk
naar hem genoemd, één der pronkstukken
van Lier. Zeggen we nog dat Lier behal
ve dit heerlijk gebouw, onder meer nog de
Sint Pieterskapel bezit, door Sint Gumma
rus gesticht, het stemmig begijnhof, vele
mooie oude gebouwen, lange vesten die een
wandeling overwaard zijn en daarrond de
grootse beemden, door Felix Timmermans
«het salon van Pallieter» geheten.
Het gebeente van de Heilige rust in een
puur zilveren schrijn, zo zwaar dan 16 man
het dragen moeten. De processie gaat uit
op Lierekermis (eerste zondag na Sacra
mentsdag) en de zondag na 11 october.
drukt de vertedering.
's Avonds, alleen op zijn kamer, snikt hij
het uit «en steeds maar komedie spelen,
mijn eigen niet kunnen zijn. Niemand, die
mij kan opbeuren. Alleen. Altijd. Niemand
aan wien ik mij kan hechten».
1-Ieel ver ziet hij 'n gebogen gestalte. Ze
nadert, 'n Paar goedige, zachte ogen staren
in de zijne. De lippen bewegen. Maar hij
hoort niets, want het is iemand uit het rijk
van de doden Aldegonda, zijn moeder.
't Is een hersenschim. Moeders ogen wa
ren blauw en de ogen die hij ziet zijn het
ook, maar ze hebben 'n andere uitdrukking.
De witte haren waren zinsbedrog, zoals 't
gerimpeld gelaat en de kromme, afgesloof
de gestalte. Het zijn de geelblonde lokken,
de licht blozende wangen en het ranke li
chaam van Liliane die hij ziet,,.
De geesten van 't verleden doemen op.
De ene na de andere...
Bruno schudt de melancholie van zich
af. Hij sist tussen de tanden «'t Verleden
is voorbij, maar ik zal het met de toekomst
in contact brengen. Wat ik beleef, moeten
ook anderen dragen.
Hij zal niemand ontzien! Zelfs de on
schuldige Helen niet Het plan rijpt. Wat
hij, op het zand, in droombeelden zag,
neemt vastere vormen aan. Hij stelt het
systematisch op, scherpzinnig en niemand
ontziend.
't Besluit staat onherroepelijk vast Bru
no zal naar zijn land terugkeren, maar de
terugkomst van den befaamden dokter zal
geen zegen worden, doch 'n vloek voor al
len die hem ooit hebben miskend. Dat
zweert hij En om dat te bereiken, zal Bru
no zijn plan volgen, nog verder uitdiepen
en zal hij, voor zover hij kan, ondanks zijn
geweten, niemand sparen. Niemand
X.
Wanneer Gust het in «De Meiboom» ver
telde, dat hij een spook gezien had, waren
er slechts een paar spotters geweest, die de
schouders ophaalden en lachten «dat Gust
zot ofwel zat was De meesten echter had
den Gust geloofd en deden hun best om hun
angst en onrust te verstoppen, want Gust,
alhoewel een beetje babbelzuchtig, was niet
zat of is niet zot.
En bij vroege winteravonden waren zij
die over de heide moesten, niets op hun ge
mak. Van spoken werd echter niets meer
gehoord.
Dan kwam de lente met langere dagen en
werd er bijna niet meer over de verschij
ning, die Gust zag, gesproken. Er wordt
vreedzaam en hard gewerkt. De avonden
zijn rustig en zonder sensatienieuws. De
onopgeloste moordzaak de Laville is reeds
lang uit het brandpunt van de belangstel
ling.
Over Bruno zou misschien geen gewag
meer worden gemaakt, indien zijn wegblij
ven niet zo nauw in verband stand met den
teleurgang van het Bietenhof en de zonder
linge levenswijze van zijn vader, die hoe
langer hoe meer teruggetrokken en men
senschuw in zijn hoeve leeft.
Wie of wat houdt René nog in het dorp?
Zijn Aldegonda is dood en hij is geen boer.
't Bietenhof en de akker laten hem onver
schillig. Hij houdt meer van de hut en de
manden, omdat ze hem, voor zolang hij nog
zal leven, zullen herinneren aan T geluk
van Zwarte René en Gondake.
Waarom verlaat hij de streek niet om. den
roep van zijn bloed naar het zwerven te.
volgen Hij voelt zich oud. De schedel is
kaal. Slechts de grijze slapen zijn getuigen
van een vroegere weelde. Zijn ledematen
zijn stijf. René is moë.
Hij leeft lusteloos als eeü oude zonder
ling. Hij is er niet goed meer bij, wordt er
gefluisterd. Spijtig voor den goeien grond
van 't Bietenhof...
Dat is niet alleen de gedachte van de boe
ren, doch de pastoor vindt het insgelijks
een schande dat de gronden van René ver
vuilen en, erger nog, gedeeltelijk braak
liggen. God en de natuur uitdagen, noemt
hij dat. Nog nooit zo iets gezien.
Tegen 'n ander zou de pastoor zijn ver
ontwaardiging niet verstoppen. Doch Zwar
te René is een zonderlinge vént. Ten eerste
is hij een man zonder boerenbloed. Tén
tweede gaat het hier in 't bijzonder om 'n
verloren schaap terug naar den stal te
brengen. Sinds den dood van Aldegonda
kan de priester op zijn vijf vingeren tel
len ,hoe dikwijls René nog naar de kerk
ging. Met de begraving en met het getijde.
Zelfs zijn Pasen houdt hij niet méér en
zeggen dat René vroeger, alhoewel geen
kerkloper, dan toch 'n voorbeeldig chris
ten was.
'T VERVOLGT,
