DE WINDROOS
Sprokkelingen
STADSNIEUW
amaseeasaEEB
RUBRIEK VOOR
KUNST- EN GEESTESLEVEN
BRIEVEN, SPIEGELS VAN DE MENS.
Brieven van schrijvers stralen doorgaans
een bekoring uit door hun frisheid, hun
spontaneïteit en de van alle litteraire op
smuk geëpureerde formulering. Ook hun
los en desultorisch karakter is bepaald in
nemend omdat men er de aanwezigheid van
de WARE mens voelt, zoals hij eenmaal is
in het daagse leven, in zijn onbewaakte mo
menten, in zijn handel en wandel, zoals hij
ook de dingen noemt en beschrijft, zonder
dat hij eerst zijn woorden als fijne stenen
met goud incrustreert.
Brieven voeren ons ook nader tot de
mens en zijn entiteit ze zijn heldere
zielespiegels. In zijn brieven schetst de
schrijver, ongewild, zijn. zelfportret. Welis
waar is men bij dergelijke lectuur verplicht
een -heleboel dingen te slikken, die non-si-
gnificatief of van zuiver actueel belang of
bijkomstige orde zijn. Maar de schijnbaar
minst betekenende uitlatingen kunnen nog
altijd met fijne trekjes en toetsjes het men
selijk beeld van de auteur helpen volledi-
gen.
Brieven verraden de ware aard van de
kunstenaar. En die waarheid, die bijwijlen
hard en kwetsend is, kan een smet werpen
op de alom geprezen en gevierde grootheid
van de kunstenaar. Wanneer M. Pira hier
onlangs waarschuwde voor een Rodenbach-
cultus, die vooral bij de jeugd felle wortel
heeft geschoten, viseerde hij naar alle waar
schijnlijkheid de brieven van de Gudrun-
dichter welke diens menselijke grootheid
een lelijke deuk zouden geven. Maar dit ge
val is niet enig. Nemen we b.v. het geval
Rimbaud. Wie DE BRIEVEN UIT HAR-
RAR gelezen heeft, gelooft niet langer dat
de dichter in de duisternis van Abessinië op
zoek ging naar het met vuur bezongen
avontuur; die laat zich niet langer door
twijfels omwademen en weet dat R. ver
raad pleegde tegenover zijn genie; hij er
kent ook niet meer de verblindende, dich
terlijke opstandigheid, maar weet dat die
man ginder gestorven is als een zielig
mensje dat voortgejaagd werd door de rush
naar aardse schatten. Rimbaud, de grootge-
prezen Rimbaud, leefde nog in de schaduw
van een koele, berekende koopmansgeest en
de lezer van die brieven kan het beeld niet
verdrijven van een kleine heerser, die met
de snerpende zweep rondloopt tussen zwarte
slaven en in zijn strakke gordel goud be-
--waart. Acht kilo goud. Rimbaud verruilde
het goud van zijn genie voor het goud van
Abessinië. De Rimbaud uit Harrar is niet
langer de Poête Maudit waarin het godde
lijk orakel troonde. Maar in Frankrijk
heeft men over zijn brieven angstvallig en
piëteitsvol het zwijgen bewaard, bevreesd
dat het zijden weefsel van de mythe zou ge
scheurd worden. Want de mensen hebben
een idool nodig, hoe zouden ze anders het
geloof in het leven en in de kunst kunnen
handhaven. Hoe zouden de surrealisten,
zonder die mythe, R. als hun voorganger
kunnen verklaard hebben
Nochtans, het hart is tot alle kuiperijen
in staat, zegt M. Roelants ergens in een van
zijn romans, en over de mens moet men zich
nooit verbazen.In hem is er plaats voor een
glanzende en jubelende grootheid, voor de
luister van het genie maar, evenzeer, voor
veel monsterachtige laagheid. In hem kun
nen dageraad en nacht elkaar schielijk af
wisselen, kunnen ze zelfs gelijktijdig aan
wezig zijn zoals een hoogst eigenaardig na
tuurverschijnsel.
ANTON TSJECHOF.
De grootheid van Tsjechof wordt niet het
minst bezwaard door zijn brieven. Hij,
die een uitgesproken objectief kunstenaar
len.
Jammer, herhaalt moeder hopeloos,
doodjammer. Wat zal vader zeggen
Broer verliest zijn geduld
Wat stinkt, stinkt beweert hij met
klem, en wat krijgen we nu te bikken
M'n beer jankt dat horen en zien vergaan.
Onze huisvrouw kijk bezorgd
We hebben nog drie eieren.
Hoem, drie eieren
Wat wilt ge, jongen, 't is oorlog.
was, verenigde in zich een heleboel bemin
nelijke en sympathieke eigenschappen; hij
had een zachtmoedig, eerlijk en open karak
ter, was steeds bereid voor vriendschapsbe
wijzen, was gastvrij, mild en tegemoetko
mend waar het de kunst van anderen be
treft; daarentegen gestreng en wankelmoe
dig t.o.v. eigen werk, zelfs twijfelend aan
zijn talent, men zou zelfs aannemen dat
hij behept was met een minderwaardig
heidsgevoel al moest hij, die een medische
opleiding genoten had, zich hoegenaamd
niet achteruittrekken. Maar men voelt dat
hij een wijze bescheidenheid en bedacht- ;mi-ln onmetelijk medelijden raak ik aan al-
zaamheid aan de dag legde en dat hij zeer j*e kamen het menselijke. Ik voel al het lij-
doordrongen was van de betrekkelijkheid ^en rondom mij, ik ben het afschuwelijk
aller dingen en hij een zuiver maatgevoel verzamelpunt van alle smarten, en ik sta
bezat.
vol streven naar de dood, alhoewel deze
emotionele natuur op zeldzame ogenblikken
ontvankelijk was voor kinderlijke verruk
king of ontroering. Deze vrouw werd dode-
kneuzingen kon enkel de dood haar gene
zen.
En toch vraagt men zich af hoe het moge
lijk was dat deze talentrijke, intelligente
en zelfs boeiende figuur op 30 november
1950 vrijwillig de dood koos. Ze was gewis
te overgevoelig, te overzenuwd en ziekelijk
emotioneel, te boordevol van genegenheid en
liefde en deze gevoelens werden haar niet
in de even mild gewenste maat toegeme
ten vrienden sterven haar af en haar
verder leven door treurt ze over de dood
van haar geliefde schrijver P. Drouot, aan
wie ze serene rouwherinneringen wijdt. Ze
was ook te zeer vervuld van medelijden
voor de wereld; voor haar gold als een
glanzend paroal: le monde est mon enfant.
Scherp als een kreet klinkt haar getormen
teerde getuigenis «Door mijn cultuur en
T. had ook een uiterst scherpe kijk op
zijn eigen kwaliteiten en gebreken n.a.v.
een pasvoltooid toneelwerk schreef hij aan
Soevorin het is veeleer een novelle gewor
den en ik ben er ontevreden over; ik geef
PROEF-AARDWACHTER WERD
AFGESCHOTEN
Zaterdagochtend, 8 december, is in Flo
rida onder de auspiciën van de Amerikaan
se marine het eerste element van de aard-
wachter als proef gelanceerd. De raket, van
het type Viking, beieikte een maximum
snelheid van 6,400 km.' per uur en een
hoogte van 200.000 meter. Het is ongeveer
290 km. van haar startpunt neergekomen.
Deze proef had volgens het departement
van landsverdediging ten doel sommige in
strumenten te beproeven en gegevens in te
winnen, die van nut zullen zijn voor het
lanceren van een aardwachter in de loop
van het geofysisch jaar 1957-1958.
De raket was uitgerust met irstrurnen-
ten om de'bereikte hoogte en afstanden te
meten evenals met zenders, gelijkaardig
aan dezen die geplant werden voor de eer
ste aardsatelliet, die tijdens het interna
tionale geofysische jaar zal worden ge
lanceerd.
De raket, die de eerste kunstmatige sa
telliet rond de aarde zal slingeren tegen
een snelheid van ongeveer 28.000 km. per
uur, zal naar verwacht wordt binnen de
twee jaar worden gelanceerd. De weten
schapslui hopen de magnesiumsfeer van 50
Amerikaanse pers herinnerd aan de levens
geschiedenis van «Cher ami», de duif, die
tijdens de eerste wereldoorlog het leven
redde van een patrouille en daardoor het
Franse oorlogskruis toegewezn kreeg. Het
opgezette lichaam van «Cher Ami» is ten
toongesteld in het oorlogsmuseum te Was
hington.
hiertegen onmachtig. Onmachtig en ter
neergeslagen, als ze vaststelt dat de wet van
de wereld onverschilligheid of wreedheid is
en dat de tijd alleen maar verschrikkingen
biedt. Te fijn besnaard en te deernisvol, is
het zeer navrant voor haar te moeten con-'cm doormeter gedurende minstens 15 da
stateren dat de wereld op een gladde hel- jgen rond de aarde te houden. Zij hopen dat
er mij nogmaals rekenschap van dat ik geen 'ling gelijkt en naar een staat van vernieti- (de sateliten 'n baan zullen beschrijven op
toneelschrijver ben. Een streng maar be-ging schijnt te streven. Overgeleverd aan ongeveer 450 km. van het aardoppervlak,
wonderenswaardig zeifoordeel Het stemt .vertwijfeling en onrust bestaat er voor haar jMaar zij achten het meer waarschijnlijk,
intussen tot nadenken dat deze schrijver geen mogelijkheid meer te geloven in gene- dat de baan van de satelliet eerder een el-
die, zoals ik hierboven schreef, een uitge- genheid, vriendschap, noch in God. Ge- lips zal zijn, waardoor de satelliet zich nu
schokt en zonder weerstand, staat ze voor 1 eens op 4.000 km. van de aarde zal bevin-
de dolmen van het lijden, voor het door eeu- den, dan weer op minder dan 320 km.
sproken objectief kunstenaar was, zich
minder thuis voelde in de dramatische
kunst. Te meer daar het drama, meer dan
het verhaal of de roman waar subjectieve
elementen in gevlochten worden, objective
ring is van psychologische entiteiten en de
schrijver er een koele afstand jegens zich
zelf bewaart.
Het karakterbeeld, dat men zich bij de le
zing dezer brieven kan vormen, strookt in
grote lijnen met het beeld dat door Obo
lonsky** werd ontworpen. Wat echter de
manier van werken van T. betreft, geeft
Obolonsky voor, dat T. gedurende zijn
schrijverscarrière met vlugheid en vrij
machinaal te werk ging en dat er derhalve
een zekere oppervlakkigheid uit zijn werk
niet weg te denken is. Hij citeert in dit
verband een brief in 1886 aan Gregorowitsj
gericht.
Uit onderhavige brieven krijgt men inte
gendeel de indruk dat T. niet zo overijlig
en onsecuur te werk ging en dat hij zijn
verhalen veeleer aan verschillende revisies
hertoetste; bovendien, aan vrienden, die om
kritiek verzoeken, geeft hij de raad hun
werk nogmaals om te werken. In een brief
d.d. 22-5-1893, geadresseerd aan Mevr. Goe-
revitsj, verklaart hij Ik schrijf traag met Tchékhov, correspondance. T. II.
wen aangolvend mysterie, dat haar geheel
omsingeld en waarvoor ze geen uitweg ziet.
De draad van deze brieven weeft het hele
drama van deze gespleten ziel. Brieven, die
in hun oprechtheid en ook in hun adel ge
tuigen van de rijke gedachten en gevoe
lens van een vrouwenhart; brieven die ge
tuigen van de Prometheusnatuur van de
schrijfster en die tevens een presentabel
beeld weerspiegelen van het cultuurleven in
Frankrijk tijdens de jongste decennia.
De laatste brief, gericht aan Pater C., be
sloot ze met volgende woorden La mort
n'est pas lucide, la vie non plus. Cependant
j'aime le Christ. Je m'en remets a sa misé-
ricorde; après tout il n'a demandé que cela
«Aimez moi II est vrai que quand on
aime on fait la volonté de l'être aimé.
C'était trop dur. Priez pour moi.
Hier zwijgt het mysterie van het duister
landschap van een ziel ons toe. Alleen in
het goddelijk begrijpen en het Opperste
Medelijden is alles klaar.
CT^-UDE DUVAL.
lange tussenpozen. Ik werk vaak mijn ver
halen om en laat ze onvoltooid. Hij houdt
het bij het gevleugeld woord van Boileau
vingt fois sur le métier remettez votre ou-
vrage. Naar ik meen is de sententie van
Obolonsky enkel geldig voor de eerste pe
riode van T., terwijl later de zelfkritiek de
overhand neemt. Uit deze confrontatie van
brieven blijkt hoe gevaarlijk het is een uit
spraak van een schrijver als bindend en
definitief te willen aanvaarden. Trouwens,
de opvatting van een schrijver is niet altijd
lijnvast en onveranderlijk, zomin als deze
van iedere mens. De inzichten van een
schrijver maken soms capricieuse ombui
gingen en het getuigt van een naïve licht
gelovigheid vanwege een criticus wanneer
er hij zich zo maar door een uitspraak laat
vangen.
PAULE RÉGNIER.
le monde est mon enfant.
Van een tragische verscheurdheid, van
bittere zelfkwelling en leed, van eenzaam
heid en twijfel getuigen daarentegen de
brieven*van P. Régnier. Voor haar be
tekende het leven een bestendig en smart-
•©0©©©0©©©©©©©®©©©®©©0©©©©©©©©©C
lijk gekwetst aan het leven en van die
maken, zeg
Maar Frans toch
Moeder houdt bij ons de moraliteit steeds
hoog, oorlog of geen oorlog.
Allemaal apenkooi gestoofd, schok
schoudert de kerel, steekt een verse siga
ret aan en slentert het binnenhof op, om
'n luchtje te gaan scheppen in den tuin.
Terwijl de beide overblijvende dames
zich beijveren om nog iets van het avond-
1890-1896. Pion, rue garancière, 8, Paris 6e,
295 blz., ingen. 795 FF.
Cf. diens nawoord in «Verhalen» Het
Spectrum/Utrecht.
Paule Régnier, Lettres, Préface de
Louis Barjon S.J., Desclée De Brouwer,
Brugge, 241 blz. ingen. 87 F.
oOo
LENING
TOT WEDEROPBOUW
EERSTE SCHIJF.
De uitslag van de 473e trekking van de
Lening tot Wederopbouw (le schijf) luidt:
1.000.000 fr. Reeks 1844 n. 901.
De andere obligaties van deze reeks zijn
terugbetaalbaar tegen 1.000 fr.
DERDE GROEP
Bij de 347e trekking van de Wederop-
bouwlening, 3e groep, is een lot van 1 mil
joen fr. gevallen op obligatie reeks 9772,
nr. 486.
De andere obligaties van die reeks zijn
terugbetaalbaar aan 1.000 fr.
SSaHBSaSHBM
■ri
Het departement van defensie verklaar
de dat de eerste test-raket, vertikaal op
steeg over een korte afstand, langzaam
naar een horizontale stand draaide alvo
rens naar de Atlantische Oceaan te sui
zen. Na een vlucht van zeven en een halve
minuut werd het voorste gedeelte van de
raket op een hoogte van 80 km. afgescho
ten.
DE RUSSEN STAAN EVEN VER
«De Sovjetunie zal een kunstmaan in het
luchtruim schieten in de loop van het geo
fysisch jaar en wij menen op dat gebied
evenals op dat van de raketten, even ver te
staan als de Verenigde Staten», zo ver
klaarde vrijdag 7 december 1956, professor
Alexi Poktrovski, hoofd van de Russische
afvaardiging op het kongres van raketten
en geleide tuigen, dat te Parijs gehouden
werd.
Prof. Pokrovski, die een specialist is van
fysiologie op grote hoogte, onthulde dat
dieren op meer dan 110 km hoogte gezon
den waren en dat zij in een duikerspak
met een valscherm waren neergekomen.
Dat heeft ons mogelijk gemaakt, zo zei
hij, de reaktie van levende wezens op zeer
grote hoogte te bestuderen.
Met betrekking tot de verklaringen van
maarschalk Vassili Sokolovski, hoofd van
de staf van het Sovjetleger, in februari
1956, dat de Sovjetunie over afdoende mid
delen beschikte om atoombommen naar
gelijk welk deel van de wereld over te
brengen, en op de vraag of die «middelen»
vliegtuig en of raketten zijn, antwoordde
de professor De technische middelen
zijn op dat gebied zeer uiteenlopend en het
is dan ook moeilijk nauwkeurig op die
vraag te antwoorden.
AMERIKAANSE POSTDUIVEN WORDEN
GEDEMOBILISEERD
Na de onlangs gereorganiseerde demobi
lisatie van de muilezels, is het Amerikaan
se leger overgegaan tot de vrijlating van
zijn postduiven. Het Duivenregiment
werd ontbonden: 't bestond uit één officier
en acht soldaten. Wat de ongeveer duizend
duiven betreft, die nog in training waren
in Fort Monmouth, in New Jersey, die zul
len per opbod verkocht worden. Hun taak
wordt door electronische toestellen over
genomen.
In verband met dit nieuws werd in de
GEN EESKUN DIGE ZON DAGDIEN ST.
Bij AFWEZIGHEID van de huisdokter
.an men zich voor DRINGENDE GEVAL
LEN wenden
ZONDAG 6 JANUARI 1957
Dr. M. DE TROYER, KORTE ZOUT-
STRAAT. 13. Tel 215.45.
o( )0
ZON DAGDIENST DER APOTHEKEN.
IS ALLEEN OPEN
ZONDAG 6 JANUARI 1957
van 9 tot 12 en van 14 tot 13 u
In de week, voor DRINGENDE GEVAL
LEN en DIENST NA 7 uur 's avonds
De APOTHEEK VAN ROY, VERVERIJ
STRAAT. 20.
De Apotheken der stad zijn gedurende
de WEEK open van 8,30 tot 12 uur en van
13,30 tot 19 uur.
oqo
IJ HEBT GEEN BENZINE MEER NODIG
en ook geen rijvergunning om een der op
voeringen bij le wonen van de operette
WALSDROOM
muziek van Strauss.
Opvoeringen verzorgd door 't Land van
Riem in de zaal Groen Kruis op 20, 21, 24
3n 27 januari.
Kaarten in het lokaal van zondag 6 ja
nuari af.
-nOo
KUNSTAVOND
In de Feestzaal van het Stadhuis gaat op
donderdag 3 januari 1957, te 19,30 u. een
Kunstavond door, in gericht door Volks
kunstgroep «Iwein», en ten voordele van
OCSTPRIESTERHULP. Pater Werenfried
van Straeten (de Spekpater) of Pater Ver-
v'inckt zullen de gelegenheidsrede houden.
Verder verlenen hun medewerking
Mej. Lea Crauwels, koncertzangeres,
Koor Iwein, onder leiding van Heren L.
Amendt, prof. en R. Vandaele.
oOo
POSTZEGELKRING
PIIILATELIA ALOSTA
nodigt al zijn leden uit tot het bijwonen
Ier ALGEMENE VERGADERING op
Maandag 7de Januari 1957 in het lokaal
«Hotel de Flandre de TlndusttlÜ^'Es^"-
planade te Aalst om 19,30 uur stipt.
DAGORDE.
Toespraak door den Voorzitter.
Verslag door den Secretaris.
Verslag door den Schatbewaarder.
Verslag door de Commissarissen.
Tombola voor al de aanwezige leden.
Allerlei.
Al de leden van den kring worden er
verwacht.
Al de postzegelverzamelaars van Aalst
en omliggende worden ook vriendelijk uit
genodigd om toe te treden en lid te worden
van de plaatselijke kring.
v
Al de postzegelverzamelaars uit Aalst en
omstreken worden uitgenodigd tot de twee
de vergadering der maand Januari 1957
welke zal plaats hebben op 21ste januari
e.k. in het lokaal «Hotel de Flandre de
lTndustrie», Esplanade te Aalst om 19,30
uur stipt.
Ruilmogelijkheid nieuwigheden
kosteloos gebruik van catalogussen tom
bola allerlei raadgevingen over het ver
zamelen van postzegels worden er vriende
lijk aangeboden.
In uw eigen belang sluit aan, iedereen is
er welkom. HET BESTUUR.
-®©©©©©©©©S©©©®®®©©S©C53©©©£S3£
©©©©©ö©os©©©r 2©©©se©©ö©©©©c©©©«
Zwijg van dien oorlog, sakkerloot De maal terecht te brengen, beschouw ik de j niemand leeft
viaal. Met een wereldbreed gebaar wijst
hij u een clubzetel aan, steekt u 'n siga
renkistje onder den neus en fluit op Emma,
de elegante buffetjuffer, om een paar pot
ten Oudenaars. Hij praat niet, hij buldert,
slaat op uw knie, tapt veedrijversmoppen
en lacht dat de ruiten rinkelen. Hij is na
tuurlijk groot en dik, met een enormen
stierennek, zijn teint gelijkt op dat van
een baksteen. Op een mooien dag zal hij
door een beroerte getroffen worden. Maar
hele boel hangt me vierkant de keel uit.
Alweer is Frans uit zijn haken gescho
ten, opnieuw voor zo'n bagatel als drie kip
peneieren.
Maar de toestand is toch tragisch.
Een avondmaal zonder worst, zonder
kaas, met niets anders dan aardappelen,
sla en tomaten.
En drie eieren
Triomfantelijk grijnst ons het honger-
spook aan. Zij die sterven gaan, o Caesar
Eureka juicht Elsje opeens, 'n mi
nuut. 'k Ben dadelijk terug...
Zonder meer fladdert het kwieke ding de
deur uit, gevolgd door eén uitbundig blaf
fende Bobs. We horen het hekken toeslaan
en zusje is verdwenen aleer iemand van
ons er erg in heeft.
door de maden vergeven ham. En mijmer,
een tikje weemoedig, over de vele, nu toch
nog vergeefs gebleven zorgen, die ik aan
haar heb besteed.
2.
WAT IS EEN BIERVARKEN
Nonkel Theodoor houdt er een flink ge-
kalandeerd café-restaurant op na ter stede
Ronse. Hij is een welgesteld man hij houdt
van 'n sigaar, 'n biertje en een goed bereid
maal. Daarenboven heeft hij een potige
eega, die nog nimmer een dagje ziek ge
weest is. Kinderen werden hem niet ge
schonken, zodat er hem niets anders over
blijft dan als bon vivant te leven en als
bon vivant te sterven. Zijn onderneming
heet «In de Boerenhesp bij Nonkel Theo-
eeuwig, men leeft zolang
|door». Jan en allemaal noemt hem Nonkel
Die weet ook altijd waarheen, glun- j Theodoor, doch onze oom is hij wel dege-
1"1" J 1 1 geen de
dert Fifien.
'n Goed kind, onze Els, waardeert de
ietwat opgemonterde broer. En waarom
zou ze van haar lief snuitje geen gebruik
lijk, daar is hoegenaamd geen de minste
twijfel aan. Zoals alle pallieters onder
Gods lieve zon, is hij een gemoedelijk
egoïst, rondborstig en joviaal. Vooral jo-
men adem heeft. Doodgewoon. «De we
reld», aldus luidt zijn stelling, is een
kolossale grap, de mensen doen niets an
ders dan elkander beetnemen. God kijkt
door zijn vingeren en laat de wind waai
en
Zo is hij geschapen, Nonkel Theodoor,
een bierapostel, een wellusteling, een naïe
ve boerenslimmerd.
Toen ik nu, op een zonnigen Julimorgen,
bij oom binnenstapte, viel het me dadelijk
op dat de goeie lobbes zo bizonder in zijn
nopjes was.
De handen wrijvend kwam hij op mij
toe
Nu weet ik het, gnuifde hij, nu
weet ik het wie den oorlog wint
Wie vroeg ik verbluft.
Ik brulde oom, ik win den oorlog.
Kom kijken.
Daar kreeg ik ze meteen in de gaten, de
beide geslachte varkens, reeds keurig op
een paar ladders gehecht, ginds onder het
afdak. Beestjes van gewicht Vlakbij, 1
aan een lange tafel, hielden twee naarstige
slagersknechten zich onledig met het reini
gen van darmen, 't Rook naar bloed en
drek.
Thans begreep ih het.
Nonkel Theodoor lachte vrolijk
Zullen ze me nu nog uithongeren, de
fielten schaterde hij met hun 35 gram
per dag Aha Driehonderd vijftig kilo
hangen daar, driehonderd-vijftig kilo vlees
voor drie-honderd-vijf-en-zestig dagen.
Prachtig, he
Alle duivels
Meer zei ik niet. Ik stond paf.
Maar 't was nog niet alles. Oom wierp de
deur van de tochtkamer open. Daar hingen
nog, zo waar ik leef, een hele serie Boulo-
gner-worsten, salamis en filets d'Anvers.
Ook nog drie reusachtige rookhammen.
'n Visioen als van de vetpotten van Egypte.
Eerbiedig zweeg ik, als in een heiligdom.
Mijn hart begon te bidden.
En het licht der genade kwam over Non
kel Theodoor, de goede geest werd vaardig
over hem. Vriendschappelijk klopte hij op
de middelste der drie hammen. Warm en
ernstig klonk zijn stem
Deze hier, jongen, die is voor u. Ca
deau. Een boerenhesp van Nonkel Theo
door. Pak aan
Diepe, innige menselijke ontroering
stom als een vis.
We zaten reeds aan tafel verse braad
worst te buffelen, toen ik eindelijk
opgekropt gemoed luchten kon. Om in aca
demisch gekozen termen mijn erkentelijk
heid voor de koninklijke gift te betuigen.
De moeite niet, ventje, sprak tante
Dolfien, een vrouw als een boterkoek zo
rond en mals.
Drink, eet en zwijg beval Nonkel
Theodoor kort.
Fier als 'n koning kwam ik met de in
drukwekkende ham bij ons thuis binnen
gestapt.
Die houden we als 'n appeltje tegen
den dorst, zei vader zeer in zijn schik.
Ik had de ham meegebracht, zedelijk
voelde ik me dan ook verplicht er zorg voor
te dragen.
Om te beginnen hing ik het appeltje
tegen den dorst» aan een spijker onderaan
de pannen, op de vliering. Meteen was ik
iets vergeten; een kleinigheid. Nietige oor
zaken nochtansDenzelfden nacht, op het
spokenuur, werden mijn lekker slapende
huisgenoten door een dreunenden slag, bo
ven hun hoofd, wakkergeschrikt. Ik die,
mijn hardhorigheid in acht genomen, van
geen geruchte afwist, sliep kalmpjes door,
vredig als de zalige bedelaar in den schoot
van Abraham. Eensklaps kreeg ik echter
zo'n geduchten por in de ribben, dat ik
zonder eenmaal te geeuwen dadelijk klaar
uit mijn ogen zag. Bommen
schreeuwde een stem. Ze gooien met
is.bommen In de kelder, slaapmuts De
deur stond open. Fifien en Greta renden,
j in hun pyjama, door de gang.
mijn I «t VERVOLGT,
