MARY ROSE
DE WINDROOS
LAATSTE VERTONING
STADSNIEUWS
RUBRIEK VOOR
KUNST- EN GEESTESLEVEN
OVER GRAHAM GREENE
Schrijver van «De derde Man»
Er loopt eën verbazend parallellisme
tussen het leven van de beroemde Engels©
schrijver Greene en zijn vriend, Ronald
Mathews, journalist en romanschrijver; te
vens bestaat er tussen beiden een intieme
congenialiteit. Mathews blijkt dus uiter
aard de aangewezen man die ons Greene
beter kon leren kennen en begrijpen. Wie
is Greene als mens, wie is hij als schrijver?
Deze vragen konden volgens twee verschil
lende methodes worden beantwoord vol
gens een streng critische methode ofwel
een interviewlij ke methode, waardoor men
op meer genoeglijke, gemoedelijke en le
vendige wijze het hart van de mens en het
hart van dezes boeken bestrijkt. R. M.
brengt ons van ontmoeting tot ontmoeting,
van gesprek tot gesprek, van herinnering
tot herinnering, hij schept de ideale sfeer
en tekent losjes, vlinderend en op andere
momenten scherp critisch een treffend por-
trent van de bekende schrijver. Het is dui
delijk dat de door de bio-bibliograaf ge
volgde methode ruim de mogelijkheid bood
hier heel wat interessante biezonderheden
op te tekenen die noodzakelijk in het strak
ke plan van critisch uitrafelende beschou
wingen dienden geweerd. Zo komen we tot
een intieme ontmoeting met Greene, de me
lancholische, soms exencentrieke man, die
zo schuchter is om over zijn eigen gevoe
lens te praten dat hij het woordje «ik» bij
na niet kan uitspreken. Zo begrijpt men
ook hoe juist hier Greense werk wordt ge
karakteriseerd «Plots zag ik dat het grote
medelijden waarin Graham sinds Stamboul
Train al zijn personages ziet, niet zomaar
een gave was die hij eens en voor altijd
gekregen had. Hij moest er, iedere keer op
nieuw weer om vechten.
Deze getuigenis werkt zeer verhelde
rend en tevens sympathiek omdat de grote
vriendschap die Mathews met Greene bindt
hem niet weerhoudt een zeer objectief
beeld te schetsen van de schrijver en diens
werk. v. d. Perre.
Vertaald en ingeleid door V. van Kerk-
hove. Desclée De Brouwer, Brugge, 1956,
309 bi ingen. 90 E., geb. 130 F.
WOLFGANG BORC11ERT
Bijna 10 jaar geleden stierf Wolfgang
Borchert, de schrijver van een verraden
generatie; hij was nauwelijks 20 jaar oud.
Twee bundels verhalen, Die Hundebiume
—enAn~afësem "Tfrenstag, het toneelspel,
Draussen vor der iür, en enkele ge
dichten schreef hij binnen het nauw bestek
van twee jaar. De oorlog aan het Oost
front en maandenlange gevangenisstraf
omdat hij niet zwijgen kon hadden wel zijn
gezondheid maar niet zijn werkkracht ver
woest. Hij schreef tegen de dood en tegen
de misdaad, die onder menige gedaante in
deze tijd verschijnen. De stem van Bor
chert is in feite de klaagzang der miljoe
nen gesneuvelden en aer miljoenen, die na
de oorlog ellende en honger moesten lijden.
Men heeft deze schrijver verweten een
nihilist te zijn. Bchijnoaar nad men gelijk.
De bedenkelijke buit cue hij uit cie oorlog
meebracht was ontgoocheling, bitterheid en
opstandigheid eik geloof was in hem ge
schokt. Daarom schreer hij in Das ïst unser
Manifest «Mijn generatiegenoten moeten
wel uit het niets, boven de puinhopen, bo
ten de bommenkuilen, nieuwe huizen bou
wen, huizen uit hout en hersens, uit steen
en gedachten. En in Draussen vor der
Tur is de hoofdpersonage een zekere Beck-
mann die, lichamelijk en geestelijk ge
knakt, van het Russisch front naar Ham
burg, de geboortestad van de schrijver, te
rugkeert. Die Beckmann is seiner von de-
EL-..
niet. Reeds een paar keer was ze om' de
deur komen kijken, misschien om te zien
hoe laat het was op het Belfort, maar meer
waarschijnlijk om even te komen afluiste
ren wat we daar, W aiter, Frank en ik, aan
't bespreken waren. En toen verscheen er
opeens een dikke meneer in de deuropening
die ons eens grondig van de kruin tot de
zolen opnam. Het blonde meisje, dat Diana
heette, gaf hem 'n duwtje «Toe, papa,
hallo toe hoorde ik haar fluisteren. En
daar geschiedde een wonder. «Heidaar,
kerels riep de man, met een brede lacn,
«komt er maar in, de talel staat gedekt;»
Een wijl gaapten wij elkander verstomd
aan Was net wel op ons dat hij het had?...
Inderdaad, we vergisten ons niet. De man
trad nader Zit ge in de pekel, jon
gens Honger en geen poen meer «Ge
raden zei ik, «ge zijt een mensenken
ner, meneer. Hij lachte vrolijk, hij was
ook soldaat geweest, had ook een oorlog
meegemaakt, hij wist er alles van «Voor
uit, geen omslag Soldaten past geen com
plimenten.» Tegen zoveel aandrang waren
we niet opgewassen. We gaven ons over,
lieten ons goedsmoeds Het Brugse Vrije»
binnenloodsen en nog geen minuut later
bracht men ons al een dampende kom to
matensoep. Juifrouw Diana zorgde er ei
genhandig voor dat we niets tekort kwa-
men.Ze was buitengewoon lief voor de drie
landsverdedigers, zusiernjh-gezelug en vol
moederlijke zorg. Bovenal voor Frank, den
dikken kanonnier, had ze heel wat over.
nen, die nach Hause kommen und die dann
doch nicht nach Hause kommen, weil- für
sie kein Zuhause mehr da ist. Und ihr Zu-
hause isi dann draussen vor der Tür. Ihr
Deutschland ist draussen, nachts im Regen,
auf der Strasse. In een brief aan Dr
Max Grants Borchert liet Borchert zich uit
als volgt Staan wij niet alleen voor de
deur Geestelijk en physisch Beckmann
roept naar een antwoord. Hij vraagt naar
God. Hij vraagt naar liefde. Hij vraagt
naar zijn medemens. Vraagt naar de zin
van het leven op deze wereld. Maar hij
krijgt geen antwoord. Er bestaat geen Het
leven zelf is het antwoord
Dit is de kreet van een twijfelzuchtige,
wanhopige, maar ook zoekende mens. Trou
wens, in het bovengeciteerde manifest
roept hij uit; Unser Manifest ist die Liebel
Borchert trok van leer tegen het valse pa
thos der vanen, tegen de Teutoonse trots en
krijgslust, tegen de treurige heldencultus
Hij kende er de onwaarheid van en voor
hem bestond alleen de bittere stem van hen
die sneuvelden op de slagvelden hij voel-
de zich als hun tolk, die hun harde bood
schap en waarschuwing moest doorgeven.
Wat Borchert in de mensen wilde schop
pen was een geweten, de zin voor verant
woordelijkheid, medevoelen en liefde. Un
ser Manifest ist Liebe. Hoe pakkend, ja be
heksend breekt het gevoel door in Die lan
ge, lange Strasse lang, waar hij gewoon een
man beschrijft, ex-luitenant Fischer, op
weg naar de tram. Het heden en het verle
den warrelt er door mekaar; danteske her
inneringen duikelen op aan Woronesch,
waar 57 soldaten voelen, telkens en tel
kens weer, almaar dwingender en kwellen
der, spoken ze op; elke gedachte doet de
snaren van het verleden donkerder trillen;
57 haben sie bei Woronesch begraben; dit
is het leitmotiv, dat de ganse compositie
doorgonst en hetklinkt heel wat obsede-
render dan de Bolero van Ravel; het is
zwarte, navrante muziek, onsamenhangend,
met een vlaag waanzin in; muziek die men
liefst wil ontvluchten 57 haben sie bei
Woronesch begraben. Ich bin über. Aber
ich hab Hunger.
Het is een harde taalmuziek die hij
schept. Muziek met stotende dissonanten,
strevend naar de basis van een nieuwe har
monieleer, ver verwijderd van de goedge-
stemde klavieren, ver verwijderd ook van
de verrukkelijke Rilke, wiens magische
stem hij eens bemind heeft. Rilkes stem
met de omfloersde klank kon niet langer
i zijn geest omstrelen, Borchert voelde zich
jin die zachte incantantie niet langer thuis.
Zo ontdekte hij zijn ware stijl: die met de
gebroken, syncopische muziek, die veel ge
lijkt op jazz, maar toch zwelt er een eigen
aardige, licht verwarrende schoonheid en
kiracht doorheen. Dit proza kon ge
makkelijk naar het pathos overslaan, ware
daar niet die onmiskenbare waarachtigheid
en die diepe doorleving.
Borchert bekommerde zich weinig om
grammatica en syntaxis. «Wij hebben geen
dichters nodig met goede grammatiek.
Daarvoor ontbreekt het ons aan geduld.
We hebben dichters nodig met het warme,
het felle, het snikkende gevoel. Die een
boom boom noemen en een vrouw vrouw.»
Dichters, die hun woorden schrijven met
het bloed van hun liefde. Met het rood van
zijn gevoelens en het rood van zijn hart
schreef Wolfgang Borchert zijn klein le
venswerk. CLAUDE DUVAL.
DE DOOD OP DE WEG
Tijdens de week van 28 januari tot 3 fe
bruari deden zich 598 ongevallen voor op
de wegen of in de agglomeraties, waarvan
het toezicht aan de rijkswacht is toever
trouwd. Bij deze ongevallen kwamen 7 per
sonen om het leven, terwijl 74 zwaar en 230
licht gewond werden.
Tijdens het weekend deden zich 205 on
gevallen voor waarbij 4 personen werden
gedood en 22 zwaar gewond.
De oorzaken van de dodelijke ongevallen
zijn de volgende gevaarlijk voorbijsteken:
1 dode; geen voorrang verleend 1; onvoor
zichtigheid van voetgangers 5
De verdeling der provincie heeft Bra
bant: 109; west-Vlaanderen: 51; Oost-
Vlaanderen 80; Antwerpen 64; Limburg:
57; Luik: 63; Luxemburg 33; Henegou
wen 105 en Namen: 36.
oOo—
SOCIALISTISCHE LEUGENS
Als ge de socialisten moet geloven, zijn
ze weer krachtdadig voor de kleine man
aan 't strijden. En wel door de heffingswet,
die een formidabele sociale verwezenlijking
zou zijn. Denk eens aan 7.000 belastings-
plichtigen die grote winsten hebben opge
streken betalen; alle arbeiders profiteren
ervan.
Zo althans stellen ze het voor, de socia
listen. Maar wat is er van aan Zijn het
alleen de 7.000 die hoge winsten geboekt
hebben, die betalen Bijlange niet, er
wordt van alle patroons, ook de kleine
patroons uit middenstand en landbouw een
verhoogde bijdrage gevraagd. En dan voor
al moeten de arbeiders er zelf voor betalen:
zo maar eventjes 650 miljoen Geen won
der dat de socialisten deze kant van de
zaak liefst tussen de plooien laten vallen.
Dat alle arbeiders van de beloofde socia
le voordelen zouden genieten is ook niet
waar. Er is wel een pensioenverhoging, er
is wel een aanpassing van sommige sociale
vergoedingen, met 5% aan de index, die
met 6% gestegen is. Deze zg. verbetering
wordt in feite ongedaan gemaakt door de
stijging van de levensduurte (die, laten we
het niet vergeten, de schuld is van de rege
ring en van niemand anders).
Maar het is nog erger de arbeiders aan
het werk, degenen die nu het geld voor de
gemeenschap verdienen, die xrijgn niets
bij. Ze mogen alleen hogere bijdrage beta
len. Die verwaarlozing is bijzonder ernstig
voor die vele arbeiders die aan het mini
mumloon staan. Ze hebben tot hiertoe
van de hoogkonjunktuur nog niets anders
gezien dan de levensduurte...
En dat zijn de werkelijke sociale voorde
len die de regering nu toekent.
oOo
Op ZONDAG, 10 FEBRUARI 1957, te -t 9 u. stipt.
VAN
FANTASIESPEL VAN SIR JAMES BARRIE.
door GROEP TUL.
IN SCHOUWBURGZAAL GROEN KRUIS.
Kaarten te bekomen Café 't Pompierken, bij de heer
Oscar Van Pamel, Grote Markt 25. Tel. 212.81.
Telefonisch Secretariaat Groep Tijl, Dirk Martensstraat, 42,
tel. 258.59.
(;;-) Draussen vor der Tür und ausgewahlte
Erzahlungen Rowohlt Verlag, Bieberstr.,
14, Hamburg 13, 138 blz., D M 1.50.
Akzente (Carl Hanser Verlag, Mün-
chen) wijdde in nr. 2/1955 enkele opstel
len aan het werk van Borchert. Bedoel
de brief werd er afgedrukt.
<®©00©0®®©©©©©©^;*©®©©©©©©©©©©:30<
Die kreeg zowaar den stevigsten biefstuk
en het meest pickles op zijn bord. Mis
schien omdat de kerel toch zo geweldig on
der den indruk kwam van haar bekoorlijk
heden. Ge kent Frank ook, den zoon van
boer Meersonne, een jonge als een wolk,
gezond van vlees en sterk als een paard.
Maar tegenover de meisjes een hazenhart,
een hul, een willoos slachtoffer van den
vrouwelijken glimlach. Ze deed hem blozen
ze bracht hem aan t stotteren, ze speelde
met hem het spelletje van de kat met de
muis. Nu, we lieten het graag gebeuren; het
lieve kind mocht waarachtig wel 'n pretje
hebben als vergelding voor haar goedheid.
Bij de koffie dan kwam ook haar vader
bij ons aan tafeltje zitten. Hij onthaalde
ons op een sigaar en wou wel even verne
men hoe we dachteen thuis te komen. Hoe
veel we hem schuldig stonden voor den ge
noten maaltijd, daarover echter wou hij
niet eenmaal horen spreken. Het was oor
log, mensen moeten mensen helpen, boven
dien we waren soldaten. Basta.En.toen, uit
gerust, verzadigd, stonden we recht om af
scheid te nemen. Gul drukten we de hand
van den rondborstigen waard uit Het
Brugse Vrije» wensten zijn lieftallige doch
ter een lang en gelukkig leven toe en stap
ten toen weer de straat op.
Alle duivels, 't begon net te regenen.
Zulks ontbrak er nog aan.
Maar we gingen naar huis, naar moeder!
Voorwaarts 1
Moedig sloegen we de prachtige baan
RECORDCIJFERS VOOR
LUCHTVERKEER
Dhr. Edward Warner, voorzitter van de
Internationale Organisatie van Burgerlijke
Luchtvaart, heeft medegedeeld dat het
luchtverkeer in 1956 tot dan ongekende cij
fers geboekt heeft. De luchtvaartmaat
schappijen hebben vorig jaar 78 miljoen
passagiers vervoerd over een gemiddelde
afstand van 925 km. Dit strookt met een
verplaatsing van de gezamenlijke bevol
king van Ceylon, van Colombo naar Syd
ney, of van de gezamenlijke bevolkingen
van België, Frankrijk en Zwitserland, van
Genève naar Lissabon. Het aantal luchtrei
zigers in 1956 was 15% hoger dan dit in
1955 en vertegenwoordigde 4,5 maal het
aantal luchtreizigers van tien jaar geleden.
Voorzien wordt dat de luchtvaartmaat
schappijen in 1958 honderd miljoen passa
giers zullen boeken en dat over tien jaar
het aantal passagiers-kilometer drie tot
vier maal dit van 1956 zal zijn en vijftien
maal dit van 1946.
Tien jaar geleden vervoerde elk vlieg
tuig gemiddeld 17 passagiers tegen 250
hm/u.; thans 26 passagiers tegen 320 km/u.
Dit zal merkelijk verhoogd worden door
het inzetten van reactieviiegtuigen.
i©©©©©©©©©©©©©©©»©©©®©©©©©©©©©©©©
naar Oostkamp in. Hoog boven onze hoof
den ronkten de vliegtuigen en onder onze
voeten daverde de grond bij 't onophoude
lijk voorbijrazen van de lange colonnes der
Wehrmacht. Vluchtelingen, met alles en
nog wat bepakt en beladen, liepen vóór en
achter ons op het fietspad, onder de drui
pende boomen.
't Regende, 't Regende van langs om vro
lijker. Een malse lauwe lenteregen. Nat als
vaatdoeken kwamen we op 't dorp Waar-
damme aan. In de open poort van 'n brou
werij gingen we eventjes zitten uitblazen.
De buurlui maakten dadelijk een paar va
ten voor ons vrij. De brouwersbaas, een
vriendelijk man, liet op staande voet enkele
kogels extra-bruin aansnorren. Ook zijn
jongen was soldaat, diende toevallig bij
hetzelfde wapen als wij. Terwijl we daar
nu zaten, lustig aan 't bier drinken, komt
er zo opeens een kleine snuiter de poort
binnengevallen. Een jobsbode natuurlijk.
Alle uit het verband lopende Belgische sol
daten, luidde het, moeten zich ten spoedig
ste komen aanmelden. Als krijgsgevange
nen Sakkerloot of we er van opdoften
Rap riep de brouwer, het gat uit,
de velden in...
En adieu Wij er weer vandoor. In den
regen, al over 't land, door slijk en modder,
het avontuur te gemoet.
We lieten Aartrijke links liggen, draai
den af langs Ichtegem, liepen door Wij-
nendale waar, naar het schijnt de over
gave weid getekend, en over Torhout,
GEMEENTE LEDE
LUSTRUM
KARNAVALFEESTEN
op zondag 3, maandag 4 en
dinsdag 5 maart 1957
ingericht door het Gemeentebestuur, onder
inpuls van het plaatselijk Feestkomitee en
in samenwerking met de neringdoeners der
gemeente en verschillende handelsfirma's.
Zondag 3 maart
19 u. Opening van de foor door de leden
van het Gemeentebestuur en Feestkomitee.
20 u. Wandelconcert door de Koninklij
ke Maatschappij «St-Cecilia» Katolieke
Maatschappij.
Maandag 4 maart
14 u. Verklede Wipschieting op het
Dorpsplein.
20 u. Machtig Karnaval vuurwerk.
Dinsdag 5 maart
9,u. Jaar- en Veemarkt.
14,30 u. Vorming van de stoet.
15— u. 5de Grote KAVALKADE en
Reuze en Reklaamstoet. 150.000 fr. prijzen.
18,u. Uitreiking der prijzen op het Ge
meentehuis.
Verkleed Bal der Wolala's, in de zaal Le
lie, Kasteeldreef.
Maskeren is toegelaten van zondag 3 tot
dinsdag 5 maart te 24 u.
Het inrichtend komitee is niet verant
woordelijk voor gebeurtlijke ongevallen.
Gezien en goedgekeurd door het College
van Burgemeester en Schepenen in zijn
zitting van 19 januari 1957.
op bevel Burgemeester en Schep.
De Secretaris, B. DELENS,
A. BOGAERT. O. De Smedt, G. Gabriëls.
«Oc
LENING
TOT WED BR O PB© UW
EERSTE SCHIJF.
Bij de 478ste trekking van de Wederop-
bouwlening, 1ste groep, is een lot van 2
miljoen fr. gevallen op obligatie reeks
1051 Nr. 670 en een lot van 1.000.000 frK op
obligatie Reeks 2674 nr. 643.
DERDE SNEDE
Bij de 352e trekking van Wederopbouw-
lening 3e snede, is een lot van 1 miljoen fr.
gevallen op obligatie reeks 9267 nummer
863.
De andere obligaties van die reeksen zijn
terugbetaalbaar aan 1.000 fr.
GENEESKUNDIGE ZONDAGDJENST.
Bij AFWEZIGHEID v.an de huisdokter
kan men zich voor DRINGENDE GEVAL-
LEN wenden
ZONDAG 10 FEBRUARI 1957
Dr. D. DE WOLF, BURGEMEESTERS
PLEIN, 3. Tel. 243.71.
ZON DAGDIENST DER APOTHEKEN.
IS ALLEEN OPEN
ZONDAG 10 FEBRUARI 1957
van 9 tot 12 en van 14 tot 18 u.
In de week, voor DRINGENDE GEVAL
LEN en DIENST NA 7 uur 's avonds
De APOTEEK VAN Mr. DE BIE, MOOR-
SELBAAN, 152.
De Apotheken der stad zijn gedurende
de WEEK open van 8,30 tot 12 uur en van
13,30 tot 19 uur.
oOo
VRIENDEN VAN LOURDES. AALST.
De aangekondigde trekking der reisbeur
zen zal dit jaar plaats hebben op zondag 10
februari in de zaal van St. Martinuskring,
Zonnestraat, te half drie namiddag.
Na de trekking wordt een schone film
gedraaid. De zaal is toegankelijk voor alie
Lourdesvrienden. Er wordt stipt op tijd be
gonnen.
oqo
KATOLIEKE FILMLIGA
Gala vertoning Les Aristocrates op
woensdag, 13 februari, te 1 9u. 30, in Cine
ma Royal.
5®©0©0©©©0©©*-:5©©0©©©©0©0©®©©©©C
Lichtervelde, bereikten we eindelijk Meule-
beke. Niet alle Duitsers hadden we kunnen
vermijden, doch God zij dank, niet één had
ons den pas afgesneden. Had men ons, daar
in Waardamme, misschien alweer wat wijs
gemaakt We waren echter te moe om ons
met het oplossen van raadsels bezig te hou
den. Bek-af waren we, doodop van dagen
lange marschen marschen vooruit, mar-
schen achteruit, marschen links, marschen
rechts. En daarenboven meteen zo door en
door vochtig als 'n rivier. We gaven het
maar liever op.
Zeer tot onze opluchting bleek het dat
Walter in Meulebeke een oom van hem wo
nen had, bloemist van beroep. Daar kregen
we wel een boterham en een bed. Inder
daad we kregen zelfs nog meer een stevi-
gen grog als slaapmuts. Misschien had de
baas ook nog wel 'n afgedankte broek voor
ons Ons khakipakje waren we dolgraag
kwijt, dat kon hij toch begrijpen. De tante
zou eens kijken. Ijverig zocht ze de kleer
kasten na, liep ook wat bij de buren te be
delen en aldra was het stelletje bij elkaar
gevonden. Elk kreeg zijn burgerplunje.
Verduiveld, hadt ge nu eens Frank, onzen
dikzak, in zijn geleend broekje kunnen be
wonderen Om in katzwijm te vallen van
't lachen.
Het was avond. Na een laatste sigaret
gingen we, droog van buiten, nat van bin
nen, wijselijk onder zeil. Walter en ik in
de wol; Frank, als boerenzoon, in 't hooi,
I boven den varkensstal.
ooo—
WAT NA DE HUMANIORA
3e Voordrachtencyclus ingericht door de
direktie van het Sint Maarteninstituut te
Aalst, in samenwerking met de Oud-leer
lingenbond.
2de REEKS.
Zaterdag 9 februari BEROEPSORGA
NISATIE, door de Heer W. Verleysen.
De voordrachten worden gehouden tel
kens te 15 u. stipt, in de conferentiezaal van
het instituut (ingang Vrijheidstraat). Ze
zijn kosteloos en voor iedereen toeganke
lijk. De leerlingen van alle onderwijsin
richtingen en hun ouders en alle andere be
langstellenden zijn welkom.
oOo
ZONDAG 17 FEBRUARI 1957
FAMILIEFEEST
om 16,30 uur in de St. Martinuskring,
Zonnestraat te Aalst.
BALLET-GALA
Optreden van CLUB ASTR1D uit Gent,
onder de leiding van juffrouw VAN
VLAANDEREN.
't Sloeg acht uur toen we wakker scho
ten. Frank, een natten, in azijn gedrenkten
doek tegen het hoofd gedrukt, stond vóór
ons bed, met een tronie die er uitzag als
een lijkrede.
Walter vloekte.
Ssst fluisterde de dikkerd geheim
zinnig, niet zo luid. Als we over de brug
komen, zijn wij aan de pan.
Verbluft staarden we den ronden kanon
nier aan.
Wat scheelt uw bol stelde mijn maat
de begrijpelijke vraag.
Eindelijk, nu snapten we het. De arme
jongen was uit zijn nest gerold, pardoes in
den varkenstrog terechtgekomen. Een her
senschudding. Niets van belang.
Maar Frank vond dat wij de idioten wa
ren. We lagen hier in de lakens te brullen
en aan de Leiebruggen stonden de heren
Duitsers geduldig op ons te wachten. Wis
ten we dat
Verdomme vloekte Waiter weer.
Voorwaar, er was reden te over om te
foeteren. En hoegenaamd geen om vrolijk
te zijn, zo nuchter, zo vroeg op den och
tend. De dag was nog lang, nog ver de weg
naar huis
Hoe zat de vork nu in de steel
Doodeenvoudig. Uw reinste machiavellis
ten als de Pruisen zijn, lieten ze gewoon de
loslopende soldaten vrij over de wegen
zwerven, in de wetenschap dat ze altijd er
gens een rivier over moesten.
'T VERVOLGT,
