en omstreken V f De|C.V. P. Regering en cle Likwidatie van de gevolgen der Repressie. Een Vlaams probleem? Oorsprong van de Eendracht Aalst liet de tanden zien hervormingder Geldmarkt. van aalst VERSCHIJNT DE DONDERDAG EN ZONDAG VAN IEDERE WEEK. Burelen St. JORISSTRAAT, 25, AALST. TEL. nr. 241.14 P. C. nr. 881,72 14» JAARGANG: 1,50 Fr. het Nr. DONDERDAG 28 NOVEMBER 1957 NUMMER 95 DOOR OUD-MINISTER MOYERSOEN. We hebben van de gastvrijheid van dit blad dankbaar gebruik gemaakt om de houding van de CVP-regering ten overstaan van Vlaamse problemen te verantwoorden (23 october 1957). We willen thans even vrijmoedig spre ken over een onderwerp dat in Vlaanderen vooral belangstelling blijft wekken, name lijk de repressie en de likwidatie van hare gevolgen. Met opzet behandelen we dit vraagstuk los van de eigen Vlaamse problemen. Al te veel wordt aan de neiging toegegeven, ook in CVP-rangen, om deze kwestie in het ka der van Vlaamse aangelegenheden te be handelen, precies alsof de collaboratie zoals het activisme destijds een specifiek Vlaams verschijnsel was, en de excessen van de re pressie alleen in Vlaanderen waren voorge komen. Het is waar dat er in Vlaamse gewesten proportioneel meer burgers als wapendra gers of als leden van pro-duitse bewegin gen hebben gecollaboreerd en uit dien hoof de werden gestraft, maar als men de zwaar wichtigheid der uitgesproken straffen na kijkt, dan stelt men vast dat de Waalse en de Bruselse gerechtsmachten (Franse pro- ceduur) strenger zijn opgetreden dan de krijgsraden waaronder het in 't Vlaamse land ressorteerde. De veroordeelden wegens incivisme ver tegenwoordigen voor gans België 64 per duizend van de bevolking; in het Vlaamse land 73; in Antwerpen 95; maar in Turn hout slechts 33 en in Leuven 44 per dui zend. De doodstraffen uitgesproken door de Vlaamse krijgsraden behelzen 1,8 der uitgesproken straffen; door de Waalse krijgsraden 3,8 de criminele straffen vertegenwoordigen respectievelijk 35,2 en 40,1 De straffen van minder dan 3 jaar bedragen enerzijds 47 en anderzijds 43% van het totaal der straffen. Eindelijk wat de terechtstellingen zelf betreft, dient vermeld dat 105 veroordeel den uit het Vlaamse land 122 uit Wallonië, en 14 uit rechstgebied van het Krijgshof van Brussel de doodstraf ondergingen. We citeren deze cijfers niet om er in een of andere zin definitieve conclusies uit te halen. Vooralsnog volstaat het er op te wij zen dat simplistise voorstellingen die som migen ingang zouden willen doen vinden in deze statistieken geen steun vinden. Het is overigens niet daarover dat ik het thans wil hebben. NOOD AAN EFFICIENCY. De politiek van afbouw van de repressie die we gevoerd hebben ontleent hare be weegredenen aan meer algemene beginse len die op zich zelf de doortastende wijze waarop we de zaken hebben aangevat ve- IN HET KADER VAN DE INDUSTRIALISATIE VAN ONS LAND rechtvaardigen Op het vlak der zuivere individuele rechtvaardigheid bleek het dat vele ongelijkheden in de uitdeling der straf fen dienden goed gemaakt te worden. Op het vlak der menselijkheid diende aan nodeloos leed een einde gesteld. Op het vlak van het nationaal belang diende er op ge waakt idat geen klas van parias of- van ver bitterden in den schoot der gemeenschap zou blijven voortwoekeren. Het was ons niet te doen om onbereikba re programma's te verkondigen maar wel om tastbare resultaten te bekomen. Diegene die geen verantwoordelijkheden hebben kunnen zich de luxe permitteren toverformules voor te spiegelen, kracht woorden lanceren en zich een zekere popu lariteit verzekeren met radicale maatrege len voor te staan, op gevaar echter veelal de echte belangen van de getroffenen bij de openbare opinie te compromitteren. Van de Minister van Justitie verwachtte men in de eerste plaats een efficiente poli tiek. Twee wegen konden worden overwo gen. INDIVIDUELE MAATREGELEN EN j ALGEMENE MAATREGELEN. Er wordt over dit alles nogal los gespro ken. Sommigen verklaren dat individuele maatregelen tot niets dienen en dat alle heil uitsluitelijk van algemene maatregelen 'moet verwacht worden. Wat zijn maatregelen van algemene draagwijdte Het zijn maatregelen die in de globo wor den toegepast op bepaalde categoriën de- linquante of bepaalde straffen betreffen, zonder descreminatie van de individuele gevallen. Individuele maatregelen worden afzon derlijk voor elk individu genomen en laten derhalve toe rekening te houden met ieders persoonlijk geval. Op het plan van een volmaakte rechtbede- ling zijn de individuele maatregelen onbe twistbaar de meest aan te prijzen. In ons huidig strafrecht primeert het be grip van de individualisering van de straf; gelijklopend moet ook de begenadiging in dividueel zijn. Algemene maatregelen kun nen soms wenselijk zijn voor zover ze mo gelijk zijn wanneer het nationaal belang eist dat er zonder omhaal zou worden te werk gegaan en de eis van vlugheid prime ren moet boven deze van adequaatheid. Es sentieel zijn zij politiek en als dusdanig onderworpen aan de wetten der politiek. Ze moeten kunnen doorgevoerd worden met de medewerking van het Parlement. Ze moeten aanvaard worden, in een zekere mate althans, door de openbare opinie. Ze mogen geen andere grote belangen scha den. Vervolg op blz. 3. Op 10 november 1957 verscheen in het|j Staatsblad een reeks artikelen over de her-1 vorming van de coëfficiënten opgelegd aank de private banken voor de dekking van hun passiva. Deze hervorming is van groot belang. De^ vroegere wetgeving bepaalde dat de banken^ 50 tot 65 van hun deposito's moesten om-| zetten in schatkistcertificaten. Hoe was men tot die verplichting geko-k men Gedurende de laatste oorlog, wer-? den de door de particulieren ingelegde de-| posito's slechts gedeeltelijk door de nijver- heid, die met vertraging werkte, opgeslorpt.! Daarentegen de Staat, die vele schulden^ wegens oorlog en duitse opeisingen te be-^ talen had, vroeg niet beter dan het over-k schot der deposito's op te slorpen. Dit werd J zonder aarzeling door de banken verleend, j| die er des te meer over tevreden waren om- dat de deposito's wegens de inflatie aan-J zienlijk vermeerderd waren. De deposito's^ werden door de Staat opgeslorpt onder vorm van schulden op korte termijn (3, 6k maanden, 1 jaar) of schatkistcertif icaten genoemd. Toen de oorlog een einde nam, moest de! Belgische Staat bij de vervaldag al die? schulden normaal terugbetalen, te meer dat^ onze nijverheid na 5 jaar gedeeltelijk stil-k liggen, dringend om krediet bij de banken vroeg. m Die schulden beliepen een zo hoog be-? drag dat de Staat in de onmogelijkheid! verkeerde zulke som geheel terug te beta-k len, tenzij door nieuwe geldbiljetten te la-^ ten drukken, wat devaluatie betekent en ink de mate van het mogelijke te vermijden is. J Vandaar heeft de Staat in januari 1946 k aan de grote banken de verplichting opge-? legd 65 (kleine banken 50 van hun! deposito's om te zetten in schatkistcertifi-k eaten van de Staat. Dit betekent dat bvb.J van 100 fr. die wij spaarders, aan de bankk toevertrouwen, er 65 fr. rechtstreeks naar® Staatsfinanciering gaan;En er mee rekening k houdend dat de bank over 10 liquiditeit? moet beschikken, schiet er slechts 25 fr.! over voor de financiering van private on~k dernemingen... Het was in 1946 logisch dat de Staat zul"k wat abnormaal ke maatregel trof, maar bleef, was dat de Staat 5 daan heeft om het bedrag van die schulden Gij ook wilt een einde stellen aan het linkse wanbeheer. Da» sluit gij aan bij de Christelijk» Volkspartij. te verminderen, hetzij door dat trapsge-fc wijze te verkleinen, hetzij door een forfai-w taire som te bepalen in plaats van een %.Q Want het stijgen van het nationaal inko-w men en de naoorlogse inflatie hebben de^ deposito's aanzienlijk vermeerderd zodat de|| Staat krachtens dat nog meer geld heeft® opgestreken. Die maatregel werd nog verergerd door een zeer lage rentevoet (1, 15/16 ver leend aan die schatkistbiljetten, zodat de banken die reeds 0,50 tot 3% intrest aan hun deponenten toestaan, verplicht zijn hun onkosten te laten dekken door een hoge rentevoet (ongev. 7 tot 8 op het overi ge 25 verleend aan de nijver aars, mid denstanders, boeren, enz... Het is dan ook niet te verwonderen hoe de industralisatie in ons land en speciaal in Vlaanderen belemmerd word door dat te beperkt en te duur krediet. Het volstaat de verslagen van de Europe- sche Organisatie voor Economische Samen werking (E.O.E.S.) na te gaan om die ab normale toestand te begrijpen volgens één van die verslagen belegt België slechts 25 miljard fr. per jaar in industrieele investe ringen, wat nauwelijks voldoende is om het productiepeil van onze textiel-, metaal- en koolnijverheid te behouden en de huidige installaties te verbeteren Hoe zullen we ons uitrusten in nieuwe domeinen zoals de elektroniek of metaalnijverheid in Lim burg Reeds hadden verleden jaar de C.V.P.- jongeren van Aalst die toestand over de bankcoefficienten aangeklaagd. Een uitvoe rig verslag over de vergadering verscheen daarbij in dit blad (op 11/11/1956). Een C.V.P. Minister van Financiën, de Heer Janssens, had een oplossing willen vinden door een gedeelte van de schatkist certificaten op een langere termijn te plaat sen, zodat een hoger intrest aan de banken kon verleend worden 2 tot 2,5 in plaats van 1,15/16 Met als voordeel dat het krediet toegestaan aan de private onder nemingen goedkoper werd. Zoals wel te begrijpen, waren de socialis ten die slechts voor Staatsindustrie te vin den zijn, er tegen gekant. Waarom hebbea zij nu een gedeeltelijke ALOIS DEMAERE EN ANTOON VAN POELVOORDE OP HET STRAFBAKJE. Men zal in het Eendracht huishouden stilaan tweemaal denken alvorens het te wagen iemand op de tenen te trappen, want, van het ogenblik af dat men voor de vierschaar komt is men niet met een kleinigheid terug vrijgesproken. Nochtans, moet het zo zijn in een voetbalbestuur want gaat men voor dc ene een weinig uit de weg, dan willen de anderen identiek hetzelfde en zo komt men stilaan tot een echte warboel. Wel, Demaere en Van Poelvoorde zijn verleden week voor de rechtbank moeten verschijnen en kregen op hun strafboekje een rust voorgeschre ven van drie zondagen. We gingen hiervoor één der betrokken spelers zelf opzoe ken, en kozen hiervoor Alois Demaere omdat we het geval Van Poel voorde al eer der vernomen hadden. DE UITNODIGINGSKAART Alois Demaere, die een zeer intelligente jongeling is in zijn omgang, kan zeker toegeven wanneer het minder gaat, doch houdt zich als vaste regel dat men niet naar namen maar wel naar prestaties moet zien. Nu, bij het seizoenbegin had Ra cing Lokeren, uit zijn omgeving, naar de Sombekenaar gehengeld, maar werd af gewezen door Eendracht Aalst omdat men hem broodnodig had in de kompetitie. Dat was verstandig geredeneerd door de dirigenten want per slot van rekening had hij toch een ruim aandeel in de titel die men veroverde. De eerste wedstrij den speelde hij mee, doch op Ukkel liep hij een enkelontwrichting op, die, zoals bekend, Kamiel Van Vaerenberg als midvoor op papier bracht. Demaere ging een weinig op de sukkel maar alles kwam toch voor mekaar, en zoals hij zelf be weert speelde hij op F.C. Mechelen met de reserven een allerbeste wedstrijd, die gepaard ging met de zware nederlaag van Eendracht in de thuiswedstrijd tegen de Maneblussers. De ploeg zou veranderd worden, en hij dacht recht te hebben op een plaatsje in de ploeg. Dezelfde week dat de ploeg voor Kortrijk Sport moest opgesteld wor den, had er echter een vergadering plaats in het Eendrachtlokaal en naar het schijnt zouden daar een paar bijzondere feiten Demaere geleerd hebben dat hij niet, maar wel Frans Baeten naar Kortrijk zou reizen. Dit ondanks het feit dat de ploeg slechts de donderdag zou opgesteld worden. Nu, de ploeg kwam uit de bus en het was identiek op de wijze zoals Demaere ze daar had gehoord, wat hem ten zeerste krenkte. Knoop echter goed in de oren dat wij zelf hier volledig buiten het geval zelf blijven en enkel de klok laten spreken zoals ze werkelijk is. «Wel nu, zonder bluf» voegde de Sombekenaar er aan toe, maar ik was toen stukken beter dan Cois Baeten die de goede konditie maar moeilijk kon te pakken krij gen». Zo gaf hij zijn uitnodigingskaart binnen voor de reserven en hierbij vroe gen we uitdrukkelijk of dit spontaan was of gepaard ging met een zekere uitda ging tegenover het bestuur. Hij verzekerde ons dat hij niets maar dan ook niets kwaadaardig zegde en zeer beleefd aan sekretaris Boulonne de kaart overhandig de, zeggend dat hij 's zondags niet kon optreden. Zaterdagmiddags kreeg hij een telegram dat hii wel degelijk met de eerste ploeg moest meedoen, wat hij ook deed. Eerlijk gezegd hij speelde er geen slechte wedstrijd, vooral de eerste helft, maar na de rust speelde men volledig in verdediging zodat men niet kan beoor deeld worden. De houding van Demaere zat in de mouw van de dirigenten en zo kreeg hij drie weken schorsing, wat geen kleinigheid was. DE UITLATING VAN VAN POEL VOORDE De beoordeling laten we aan u over, vermits we niet van dat slag mensen zijn die een groep spelers tegen elkaar willen opruien of bedreigingen en uitdagingen sturen waar het niet nodig is. Wel, van uitdagingen gesproken, dat precies is de oorzaak, van de schorsing van Antoon Van Poelvoorde. Niet dat de Ninovieter sluipend iemand van de wit-zwarten bedreigd heeft o neen, enkel maar met de mond en heel speciaal tot trainer Pelsmaekers. Het moet zijn dat Antoon Van Poel voorde door het plots opstellen van Demaere op Kortrijk geraakt was, hij was eerst aangeduid als vervanger van de gekwetste Van der Eist, want op het reservebankje naast het terrein liet hij zich iets ontvallen wat hij zeker nooit tot een trainer zou zeggen in normale omstandigheden. Bij een kleine opmerking van de oefenmeester tot Jan Van Poel voorde, zijn broer dus, antwoordde de jongste van het tweetal Hij is toch nog beter dan... En de rest is niet meer nodig, met deze weinige woorden zult ge wellicht al voldoende ingelicht zijn. Hij mocht hand in hand met Demaere voor de groene tafel verschijnen, om eveneens een kleine rustkuur te nemen. LOUIS DE PELSMAEKER. hervorming toch toegestaan Waarschijn lijk onder de druk van de huidige slechte financiële toestand. De Nationale Bank heeft bij het doorboren van haar plafond van tien miljard, de gelegenheid te baat genomen om de Regering te verplichten een groter soepelheid in het muntstelsel in te voeren. Spijtig genoeg treedt dit in voege op een ogenblik dat de kapitaalmarkt niet overvloedig is. Laten wij hopen dat deze eerste stap (die in de pers uitvoerig is uit gelegd geweest) door anderen zullen ge volgd worden. J. P. de CLIPPELE. ZILVEREN PRIESTERJUBILEUM Zeer Eerw. Pater Jean Moyersoen, S. J., Provinciaal van de Ranchimissie, zal op zondag 1 december 1957, te 9 u. in de Deke nale kerk van St. Martinus een PLECHTI GE DANKMIS opdragen ter gelegenheid van zijn zilveren Priester-Jubileum. Hij zal aan het altaar bijgestaan worden door twee Indische Paters. De Mis wordt opgeluisterd door het Koor «Pro Musica», onder leiding van Hr. Gaston De Cock. Gelegenheidsspreek door Eerw. Pater Rector van St. Jozefcollege. Twee verdienstelijke Aalstenaars op cultureel gebied, mevr. Siau en Jef Guns, leden van Groep Tijl, werden door het gemeentebestuur gehuldigd voor hun optre den op het internationaal toneelfestival te Monaco voor liefhebbers. Zij mochten beiden bogen op een individuele eerste prijs en gelukwensen der jury. Cl. Het Volk.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Gazet van Aalst | 1957 | | pagina 1