en omstreken
V
f
De|C.V. P. Regering en cle Likwidatie
van de gevolgen der Repressie.
Een Vlaams probleem?
Oorsprong van de
Eendracht Aalst liet de tanden zien
hervormingder
Geldmarkt.
van aalst
VERSCHIJNT DE DONDERDAG EN ZONDAG VAN IEDERE WEEK.
Burelen St. JORISSTRAAT, 25, AALST. TEL. nr. 241.14 P. C. nr. 881,72 14» JAARGANG: 1,50 Fr. het Nr.
DONDERDAG 28 NOVEMBER 1957
NUMMER 95
DOOR OUD-MINISTER MOYERSOEN.
We hebben van de gastvrijheid van dit
blad dankbaar gebruik gemaakt om de
houding van de CVP-regering ten overstaan
van Vlaamse problemen te verantwoorden
(23 october 1957).
We willen thans even vrijmoedig spre
ken over een onderwerp dat in Vlaanderen
vooral belangstelling blijft wekken, name
lijk de repressie en de likwidatie van hare
gevolgen.
Met opzet behandelen we dit vraagstuk
los van de eigen Vlaamse problemen. Al te
veel wordt aan de neiging toegegeven, ook
in CVP-rangen, om deze kwestie in het ka
der van Vlaamse aangelegenheden te be
handelen, precies alsof de collaboratie zoals
het activisme destijds een specifiek Vlaams
verschijnsel was, en de excessen van de re
pressie alleen in Vlaanderen waren voorge
komen.
Het is waar dat er in Vlaamse gewesten
proportioneel meer burgers als wapendra
gers of als leden van pro-duitse bewegin
gen hebben gecollaboreerd en uit dien hoof
de werden gestraft, maar als men de zwaar
wichtigheid der uitgesproken straffen na
kijkt, dan stelt men vast dat de Waalse en
de Bruselse gerechtsmachten (Franse pro-
ceduur) strenger zijn opgetreden dan de
krijgsraden waaronder het in 't Vlaamse
land ressorteerde.
De veroordeelden wegens incivisme ver
tegenwoordigen voor gans België 64 per
duizend van de bevolking; in het Vlaamse
land 73; in Antwerpen 95; maar in Turn
hout slechts 33 en in Leuven 44 per dui
zend.
De doodstraffen uitgesproken door de
Vlaamse krijgsraden behelzen 1,8 der
uitgesproken straffen; door de Waalse
krijgsraden 3,8 de criminele straffen
vertegenwoordigen respectievelijk 35,2 en
40,1 De straffen van minder dan 3 jaar
bedragen enerzijds 47 en anderzijds 43%
van het totaal der straffen.
Eindelijk wat de terechtstellingen zelf
betreft, dient vermeld dat 105 veroordeel
den uit het Vlaamse land 122 uit Wallonië,
en 14 uit rechstgebied van het Krijgshof
van Brussel de doodstraf ondergingen.
We citeren deze cijfers niet om er in een
of andere zin definitieve conclusies uit te
halen. Vooralsnog volstaat het er op te wij
zen dat simplistise voorstellingen die som
migen ingang zouden willen doen vinden
in deze statistieken geen steun vinden.
Het is overigens niet daarover dat ik het
thans wil hebben.
NOOD AAN EFFICIENCY.
De politiek van afbouw van de repressie
die we gevoerd hebben ontleent hare be
weegredenen aan meer algemene beginse
len die op zich zelf de doortastende wijze
waarop we de zaken hebben aangevat ve-
IN HET KADER VAN DE
INDUSTRIALISATIE VAN ONS LAND
rechtvaardigen Op het vlak der zuivere
individuele rechtvaardigheid bleek het dat
vele ongelijkheden in de uitdeling der straf
fen dienden goed gemaakt te worden.
Op het vlak der menselijkheid diende aan
nodeloos leed een einde gesteld. Op het vlak
van het nationaal belang diende er op ge
waakt idat geen klas van parias of- van ver
bitterden in den schoot der gemeenschap
zou blijven voortwoekeren.
Het was ons niet te doen om onbereikba
re programma's te verkondigen maar wel
om tastbare resultaten te bekomen.
Diegene die geen verantwoordelijkheden
hebben kunnen zich de luxe permitteren
toverformules voor te spiegelen, kracht
woorden lanceren en zich een zekere popu
lariteit verzekeren met radicale maatrege
len voor te staan, op gevaar echter veelal
de echte belangen van de getroffenen bij
de openbare opinie te compromitteren.
Van de Minister van Justitie verwachtte
men in de eerste plaats een efficiente poli
tiek. Twee wegen konden worden overwo
gen.
INDIVIDUELE MAATREGELEN EN j
ALGEMENE MAATREGELEN.
Er wordt over dit alles nogal los gespro
ken. Sommigen verklaren dat individuele
maatregelen tot niets dienen en dat alle
heil uitsluitelijk van algemene maatregelen
'moet verwacht worden.
Wat zijn maatregelen van algemene
draagwijdte
Het zijn maatregelen die in de globo wor
den toegepast op bepaalde categoriën de-
linquante of bepaalde straffen betreffen,
zonder descreminatie van de individuele
gevallen.
Individuele maatregelen worden afzon
derlijk voor elk individu genomen en laten
derhalve toe rekening te houden met ieders
persoonlijk geval.
Op het plan van een volmaakte rechtbede-
ling zijn de individuele maatregelen onbe
twistbaar de meest aan te prijzen.
In ons huidig strafrecht primeert het be
grip van de individualisering van de straf;
gelijklopend moet ook de begenadiging in
dividueel zijn. Algemene maatregelen kun
nen soms wenselijk zijn voor zover ze mo
gelijk zijn wanneer het nationaal belang
eist dat er zonder omhaal zou worden te
werk gegaan en de eis van vlugheid prime
ren moet boven deze van adequaatheid. Es
sentieel zijn zij politiek en als dusdanig
onderworpen aan de wetten der politiek.
Ze moeten kunnen doorgevoerd worden met
de medewerking van het Parlement. Ze
moeten aanvaard worden, in een zekere
mate althans, door de openbare opinie. Ze
mogen geen andere grote belangen scha
den.
Vervolg op blz. 3.
Op 10 november 1957 verscheen in het|j
Staatsblad een reeks artikelen over de her-1
vorming van de coëfficiënten opgelegd aank
de private banken voor de dekking van hun
passiva.
Deze hervorming is van groot belang. De^
vroegere wetgeving bepaalde dat de banken^
50 tot 65 van hun deposito's moesten om-|
zetten in schatkistcertificaten.
Hoe was men tot die verplichting geko-k
men Gedurende de laatste oorlog, wer-?
den de door de particulieren ingelegde de-|
posito's slechts gedeeltelijk door de nijver-
heid, die met vertraging werkte, opgeslorpt.!
Daarentegen de Staat, die vele schulden^
wegens oorlog en duitse opeisingen te be-^
talen had, vroeg niet beter dan het over-k
schot der deposito's op te slorpen. Dit werd J
zonder aarzeling door de banken verleend, j|
die er des te meer over tevreden waren om-
dat de deposito's wegens de inflatie aan-J
zienlijk vermeerderd waren. De deposito's^
werden door de Staat opgeslorpt onder
vorm van schulden op korte termijn (3, 6k
maanden, 1 jaar) of schatkistcertif icaten
genoemd.
Toen de oorlog een einde nam, moest de!
Belgische Staat bij de vervaldag al die?
schulden normaal terugbetalen, te meer dat^
onze nijverheid na 5 jaar gedeeltelijk stil-k
liggen, dringend om krediet bij de banken
vroeg. m
Die schulden beliepen een zo hoog be-?
drag dat de Staat in de onmogelijkheid!
verkeerde zulke som geheel terug te beta-k
len, tenzij door nieuwe geldbiljetten te la-^
ten drukken, wat devaluatie betekent en ink
de mate van het mogelijke te vermijden is. J
Vandaar heeft de Staat in januari 1946 k
aan de grote banken de verplichting opge-?
legd 65 (kleine banken 50 van hun!
deposito's om te zetten in schatkistcertifi-k
eaten van de Staat. Dit betekent dat bvb.J
van 100 fr. die wij spaarders, aan de bankk
toevertrouwen, er 65 fr. rechtstreeks naar®
Staatsfinanciering gaan;En er mee rekening k
houdend dat de bank over 10 liquiditeit?
moet beschikken, schiet er slechts 25 fr.!
over voor de financiering van private on~k
dernemingen...
Het was in 1946 logisch dat de Staat zul"k
wat abnormaal
ke maatregel trof, maar
bleef, was dat de Staat 5
daan heeft om het bedrag van die schulden
Gij ook wilt een einde stellen aan het linkse wanbeheer.
Da» sluit gij aan bij de Christelijk» Volkspartij.
te verminderen, hetzij door dat trapsge-fc
wijze te verkleinen, hetzij door een forfai-w
taire som te bepalen in plaats van een %.Q
Want het stijgen van het nationaal inko-w
men en de naoorlogse inflatie hebben de^
deposito's aanzienlijk vermeerderd zodat de||
Staat krachtens dat nog meer geld heeft®
opgestreken.
Die maatregel werd nog verergerd door
een zeer lage rentevoet (1, 15/16 ver
leend aan die schatkistbiljetten, zodat de
banken die reeds 0,50 tot 3% intrest aan
hun deponenten toestaan, verplicht zijn hun
onkosten te laten dekken door een hoge
rentevoet (ongev. 7 tot 8 op het overi
ge 25 verleend aan de nijver aars, mid
denstanders, boeren, enz...
Het is dan ook niet te verwonderen hoe
de industralisatie in ons land en speciaal
in Vlaanderen belemmerd word door dat
te beperkt en te duur krediet.
Het volstaat de verslagen van de Europe-
sche Organisatie voor Economische Samen
werking (E.O.E.S.) na te gaan om die ab
normale toestand te begrijpen volgens één
van die verslagen belegt België slechts 25
miljard fr. per jaar in industrieele investe
ringen, wat nauwelijks voldoende is om het
productiepeil van onze textiel-, metaal- en
koolnijverheid te behouden en de huidige
installaties te verbeteren Hoe zullen we
ons uitrusten in nieuwe domeinen zoals de
elektroniek of metaalnijverheid in Lim
burg
Reeds hadden verleden jaar de C.V.P.-
jongeren van Aalst die toestand over de
bankcoefficienten aangeklaagd. Een uitvoe
rig verslag over de vergadering verscheen
daarbij in dit blad (op 11/11/1956).
Een C.V.P. Minister van Financiën, de
Heer Janssens, had een oplossing willen
vinden door een gedeelte van de schatkist
certificaten op een langere termijn te plaat
sen, zodat een hoger intrest aan de banken
kon verleend worden 2 tot 2,5 in plaats
van 1,15/16 Met als voordeel dat het
krediet toegestaan aan de private onder
nemingen goedkoper werd.
Zoals wel te begrijpen, waren de socialis
ten die slechts voor Staatsindustrie te vin
den zijn, er tegen gekant.
Waarom hebbea zij nu een gedeeltelijke
ALOIS DEMAERE EN ANTOON VAN POELVOORDE
OP HET STRAFBAKJE.
Men zal in het Eendracht huishouden stilaan tweemaal denken alvorens het te
wagen iemand op de tenen te trappen, want, van het ogenblik af dat men voor de
vierschaar komt is men niet met een kleinigheid terug vrijgesproken. Nochtans,
moet het zo zijn in een voetbalbestuur want gaat men voor dc ene een weinig uit
de weg, dan willen de anderen identiek hetzelfde en zo komt men stilaan tot een
echte warboel. Wel, Demaere en Van Poelvoorde zijn verleden week voor de
rechtbank moeten verschijnen en kregen op hun strafboekje een rust voorgeschre
ven van drie zondagen. We gingen hiervoor één der betrokken spelers zelf opzoe
ken, en kozen hiervoor Alois Demaere omdat we het geval Van Poel voorde al eer
der vernomen hadden.
DE UITNODIGINGSKAART
Alois Demaere, die een zeer intelligente jongeling is in zijn omgang, kan zeker
toegeven wanneer het minder gaat, doch houdt zich als vaste regel dat men niet
naar namen maar wel naar prestaties moet zien. Nu, bij het seizoenbegin had Ra
cing Lokeren, uit zijn omgeving, naar de Sombekenaar gehengeld, maar werd af
gewezen door Eendracht Aalst omdat men hem broodnodig had in de kompetitie.
Dat was verstandig geredeneerd door de dirigenten want per slot van rekening
had hij toch een ruim aandeel in de titel die men veroverde. De eerste wedstrij
den speelde hij mee, doch op Ukkel liep hij een enkelontwrichting op, die, zoals
bekend, Kamiel Van Vaerenberg als midvoor op papier bracht. Demaere ging
een weinig op de sukkel maar alles kwam toch voor mekaar, en zoals hij zelf be
weert speelde hij op F.C. Mechelen met de reserven een allerbeste wedstrijd, die
gepaard ging met de zware nederlaag van Eendracht in de thuiswedstrijd tegen de
Maneblussers.
De ploeg zou veranderd worden, en hij dacht recht te hebben op een plaatsje
in de ploeg. Dezelfde week dat de ploeg voor Kortrijk Sport moest opgesteld wor
den, had er echter een vergadering plaats in het Eendrachtlokaal en naar het
schijnt zouden daar een paar bijzondere feiten Demaere geleerd hebben dat hij
niet, maar wel Frans Baeten naar Kortrijk zou reizen. Dit ondanks het feit dat de
ploeg slechts de donderdag zou opgesteld worden. Nu, de ploeg kwam uit de bus
en het was identiek op de wijze zoals Demaere ze daar had gehoord, wat hem ten
zeerste krenkte. Knoop echter goed in de oren dat wij zelf hier volledig buiten
het geval zelf blijven en enkel de klok laten spreken zoals ze werkelijk is. «Wel
nu, zonder bluf» voegde de Sombekenaar er aan toe, maar ik was toen stukken
beter dan Cois Baeten die de goede konditie maar moeilijk kon te pakken krij
gen». Zo gaf hij zijn uitnodigingskaart binnen voor de reserven en hierbij vroe
gen we uitdrukkelijk of dit spontaan was of gepaard ging met een zekere uitda
ging tegenover het bestuur. Hij verzekerde ons dat hij niets maar dan ook niets
kwaadaardig zegde en zeer beleefd aan sekretaris Boulonne de kaart overhandig
de, zeggend dat hij 's zondags niet kon optreden. Zaterdagmiddags kreeg hij een
telegram dat hii wel degelijk met de eerste ploeg moest meedoen, wat hij ook
deed. Eerlijk gezegd hij speelde er geen slechte wedstrijd, vooral de eerste helft,
maar na de rust speelde men volledig in verdediging zodat men niet kan beoor
deeld worden. De houding van Demaere zat in de mouw van de dirigenten en zo
kreeg hij drie weken schorsing, wat geen kleinigheid was.
DE UITLATING VAN VAN POEL VOORDE
De beoordeling laten we aan u over, vermits we niet van dat slag mensen zijn
die een groep spelers tegen elkaar willen opruien of bedreigingen en uitdagingen
sturen waar het niet nodig is. Wel, van uitdagingen gesproken, dat precies is de
oorzaak, van de schorsing van Antoon Van Poelvoorde. Niet dat de Ninovieter
sluipend iemand van de wit-zwarten bedreigd heeft o neen, enkel maar met de
mond en heel speciaal tot trainer Pelsmaekers. Het moet zijn dat Antoon Van
Poel voorde door het plots opstellen van Demaere op Kortrijk geraakt was, hij
was eerst aangeduid als vervanger van de gekwetste Van der Eist, want op het
reservebankje naast het terrein liet hij zich iets ontvallen wat hij zeker nooit tot
een trainer zou zeggen in normale omstandigheden. Bij een kleine opmerking van
de oefenmeester tot Jan Van Poel voorde, zijn broer dus, antwoordde de jongste
van het tweetal Hij is toch nog beter dan... En de rest is niet meer nodig,
met deze weinige woorden zult ge wellicht al voldoende ingelicht zijn. Hij mocht
hand in hand met Demaere voor de groene tafel verschijnen, om eveneens een
kleine rustkuur te nemen. LOUIS DE PELSMAEKER.
hervorming toch toegestaan Waarschijn
lijk onder de druk van de huidige slechte
financiële toestand. De Nationale Bank
heeft bij het doorboren van haar plafond
van tien miljard, de gelegenheid te baat
genomen om de Regering te verplichten een
groter soepelheid in het muntstelsel in te
voeren. Spijtig genoeg treedt dit in voege
op een ogenblik dat de kapitaalmarkt niet
overvloedig is. Laten wij hopen dat deze
eerste stap (die in de pers uitvoerig is uit
gelegd geweest) door anderen zullen ge
volgd worden.
J. P. de CLIPPELE.
ZILVEREN PRIESTERJUBILEUM
Zeer Eerw. Pater Jean Moyersoen, S. J.,
Provinciaal van de Ranchimissie, zal op
zondag 1 december 1957, te 9 u. in de Deke
nale kerk van St. Martinus een PLECHTI
GE DANKMIS opdragen ter gelegenheid
van zijn zilveren Priester-Jubileum.
Hij zal aan het altaar bijgestaan worden
door twee Indische Paters. De Mis wordt
opgeluisterd door het Koor «Pro Musica»,
onder leiding van Hr. Gaston De Cock.
Gelegenheidsspreek door Eerw. Pater
Rector van St. Jozefcollege.
Twee verdienstelijke Aalstenaars op cultureel gebied, mevr. Siau en Jef Guns,
leden van Groep Tijl, werden door het gemeentebestuur gehuldigd voor hun optre
den op het internationaal toneelfestival te Monaco voor liefhebbers. Zij mochten
beiden bogen op een individuele eerste prijs en gelukwensen der jury. Cl. Het Volk.