en omstreken
ONZE STADSFINANTIES
EYFO '58.
Spoorwegperij Kelen.
Uithangstekens van
de vier Heemskinderen.
GEEN MOORD MAAR EEN
NATUURLIJKE DOOD
van aalst
VERSCHIJNT DE DONDERDAG EN ZONDAG VAN IEDERE WEEK.
Burelen ST. JORISSTRAAT, 25, AALST. TEL. nr. 241.14 P. C. nt 881.72 15" JAARGANG. 1,50 Fr. het Nr.
ZATERDAG 21 JUNI 1958
NUMMER 50
RECHTZETTING.
In ons vorig nummer sloop, onder zeilde titel als boven, een, op
erge zetfout.
zichzelf genomen,
Gelukkig kon de aandachtige lezer gemakkelijk de missing opsporen daar dit uit de
tekst kon afgeleid worden.
Inderdaad. Daar de opcentiemen op de Rijksgrondbelasting sedert 1952 stegen van
324 tot 700 opcentiemen en dat daarbij de waarde van 1 opcentiem merkelijk verhoog
de, kon het moeilijk dat in 1952 op opbrengst 55,5 miljoen bedroeg teggenover 16 mil
joen op heden, zoals we verkeerdelijk schreven.
De opbrengst in 1952 was 5,5 miljoen.
Een 5 te veel of50.000.000
EEN 1NTERVIEUW
HIJ KWAM... ZAG. EN VERDWEEN.
Expo Brussel, dat, zoals ze beweren, alle
dagen honderdduizend mensen moet slik
ken, maakt vele misnoegden. Niet zozeer
omdat de aangeboden merkwaardigheden
uit de toon vallen, dat niet, maar dood
eenvoudig omdat men fluwelen hand
schoentjes moet aantrekken, om overal bin
nen te kunnen. Ja, de geldbeugel moet
sterk en gezond zijn om de aanvallen van
de Expo-prijzen te weerstaan en nergens is
er «windstilte» te notèren. Wel integendeel,
waar men gaat of staat langs de expowegen,
komt men zware tarieven tegen, die per
slot van rekening, de kleine man veel, ont
zaglijk veel zaken ontzeggen. Langs alle
zijden trouwens, werd hier al op gehamerd,
maar niemand is in staat er een speld aan
te steken, vermits men zichzelf in de put
geduwd heeft. Immers iedereen beweert
dat men veel te veel gewild heeft, zonder
een' ogenblik na te denken, over het feit dat arbeiders in 1922, in het Zuiden van Frank
het met het geld-van de bezoeker zou zijn rijk, meester maakte toen ze op een mooie
dat men de put moest vullen. 1 morgen een man in pijama over de sporen
UIT FINLAND... zagen strompelen.
Wel, met één van die miljoenen nieuws- 1
j Wie zich eens de moeite getroost om ou-
de, parlementaire documenten door te bla-
1 deren, vindt daar wellicht nog de vele,
I idiooLaandoende uitspraken die in 1834 in
ons Belgisch parlement werden uitgebracht
tegen de geplande aanleg van de spoorweg-
lijn tussen Mechelen en Brussel.
Voor de ene, zou er «nooit genoeg ijzer
voorhanden zijn in de mijnen om al die
sporen te leggen», voor de anderen» zouden
de koeien in de weiden zodanig verschieten
van de treinen en de rook dat ze niet langer
meer melk zouden geven». Dat hiervan wel
niets in huis is gekomen, ligt voor de hand,
maar het wijst nogmaals op de voorzichtig
heid die moeten worden aan de dag gelegd
als we, aan de vooravond van een nieuwe
technische ontwikkeling, allerlei pessimis
tisch getinte voorspellingen horen doen.
Het is echter niet daarover dat we hier
enkele lijnen willen schrijven, wêl aan de
ontsteltenis die zich van enkele spoorweg
ONZE STADSGENOOT
M. MOYERSOEN VERKOZEN
TOT ONDERVOORZITTER
VAN DE KAMER
Na dat M. Huysmans M. Huysmans op
volgde als voorzitter van de Kamer werd
als eerste ondervoorzitter de h. du Bus de
Warnaffe en als tweede-ondervoorzitter de
h. Lefèbvr verkozen.
Als bijkomende ondervoorzitters werd
samen met de h. Bohogne en Brunfaut ook
onze stadsgenoot de h. L. Moyersoen verko
zen.
Bij de verkiezing der zes secretarissen be
kwam geen enkele liberaal het quorum. Och
arme.
Uit medelijden voor de liberale partij,
die schijnbaar in de steek werd gelaten
door verscheidene socialisten, werd onze
stadsgenoot D'Haeseleer aangesteld zonder
stemming.
Dit keer bekwam M. D'Haeseleer geen
22.000 en zoveel voorkeurstemmen. Het was
pover
~oOo
ROND DE ROS BEIAARDSTOET OP 29 JUNI 1958.
door FRANS VAN IMMERSEEL.
gierigen hadden we het genoegen even te
kouten over zijn bevindingen in het Belgo-
Expoland. Hij kwam helemaal uit het noor
den, uit Finland, waar hij belandde uit
zijn moederland Frankrijk. Eerst en, vooral
geraakte hij niet uitgepraat over de inte
resse in zijn land v. Expo 58, maar stiekem
voegde hij er aan toe dat velen een mea
culpa zullen slaan als ze platzak weer in
Finland zullen arriveren.
Waarom was deze Fin dan niet tevreden
over het pronkstuk van Brussel Doodeen
voudig om dezelffde reden als wij hierbo
ven hebben uiteengezet, het is er peper
duur. Nochtans gaf hij dadelijk toe dat al
les zeer fijn verzorgd is, magnifiek zelfs,
maar dat de laatste nagel moet vergeld
worden, wat de zaak minder aantrekkelijk
maakt. Vooral het eten zat in zijn mouw
en hij kon het niet verduiken dat hij spijt
had niet een fijne picnic genomen te heb
ben.
MOOI MAAR.
Welnu, hij was er geweest, hij had geen
geld gespaard om alles te zien, welk is nu
zijn mooiste herinnering. Lang moesten we
niet wachten, het Atonium, dat volgens
hem, nogal wat anders is in evenwicht dan
het torentje van Pisa. Misschien hield hij
zo van deze bollenwereld omdat hij van
daar uit vele zaken had gezien, die zijn
geldbeugel niet meer zou toelaten.
Het Atonium dus was zijn stokpaardje
een gezonde mening daar daarna spuw
de hij steeds maar gal op Vrolijk België.
Waarom Wel, hij zei heel flegmatiek dat
hij spijt had niet een hele valies pillekes
meegenomen te hebben om geen dorst te
krijgen, dan zou hij niet vastgeankerd zijn
in Vrolijk België. De atmosfeer is zeker
goed, maar wanneer je oud wilt doen in
Oud België, dan steken ze je direkt in een
nieuw kleedje. Hiermee bedoelde hij hoogst
waarschijnlijk dat een «gezette» mens er
niet op zijn gemakje is, vooral dan 's nachts
wanneer men als haringen in een tonneke
gewrongen zit. Je moet dan niet veel gezel
schap bij jou hebben om een put te maken
zo groot als heel Vrolijk België samen, ver
mits men de «kermispintjes» van tien frank
maar liefst achter de schenkbank laat, om
iets beter (en duurder) te kopen.
EEN FIASCO.
De eerste dagen liep alles gesmeerd als
een fluitje van een halve cent, doch nu be
ginnen de dromen stilaan te verzwinden.
Immers het is bijna een vaststaand feit dat
baron Moens de Fernig en zijn groep le
lijk hun broek zullen scheuren, vermits de
belangstelling vooral in het buitenland
sterk afneemt door de dreigende persgol-
ven die voortdurend opsteken over het kos
telijke WT leven.
Tenslotte zei onze Noorse vriend als af
scheid nog een zeer treffend detail: «Geen
oorzaken zoeken mijnheer voor de mindere
"belangstelling, hier is ze, de eerste vreemde
lingen die de WT bezochten, zijn nu thuis
en dat is de reclame, die zich laat voelen...»
Maar hoe meer verwonderd waren ze nog
niet toen ze deze man hoorden zeggen dat
hij de President van de Franse Republiek
was Het was inderdaad zo. Paul Descha-
nel, die toen President van Frankrijk was,
was inderdaad 's nachts uit een nachttrein,
die op weg was naar Marseille, gevallen of
gesprongen en liep nu in nachtkledij rond
op een ogenblik dat men te Marseille te
vergeefs op hem stond te wachten. Enkele
maanden nadien moest de President trou
wens aftreden omdat hij volslagen zinne
loos geworden was. Men schreef dan ook
die val of sprong aan zinneloosheid toe.
Sindsdien is men, bij het beoordelen van
dit geval, voorzichtiger geworden en er
wordt reeds geopperd dat "de zinneloosheid
waarvan de President later duidelijke te
kens zou vertonen, wellicht aan de val te
wijten was. Want men heeft ondertussen
een eigenaardige ervaring opgedaan met
slaapwagens in treinen.
Zo heeft men herhaaldelijk kunnen vast
stellen dat reizigers plots met een schok uit
hun slaap ontwaken en meteen naar een
deur zoeken, deze opendoen... en buiten-
vallen. Ook in het gewone leven komt dit
NIEUWS VAN BERTJE.
(VAN HOORICK).
Onze Aalsterse allround politieker Bert
Van Hoorick wordt de laatste tijd in alle
kringen druk besproken en het lijdt geen
twijfel dat hij hierdoor een zeer hoge borst
zal opzetten.
Immers, vooral bij de opening van de
Kamers, heeft men hem al langs verschil
lende zijden opgemerkt, want niemand twij
felt er natuurlijk aan dat zijn houding die
men kent uit de Aalsterse raadszittingen,
ook te Brussel tot uiting zal komen.
Luister maar even naar het eerste nieuws
dat binnenliep over Bert en dadelijk kan
men de konklusie r, aV<n dat hij binnen en
kele weken tot de voorste, rode stoottroe
pen zal behoren. Inderdaad, in het linkse
halfrond, (dat natuurlijk, door de nieuwe
C.V.P. leden kleiner is gemaakt, vooral de
lnberalen), heeft men het niet aangedurfd
omi hem vrije teugel te laten. Men heeft als
het ware een perdonage gezocht dat hem
van tijd tot tijd eens aan de oren zou kun
nen trekken, en dat dus in zijn onmiddel
lijke nabijheid moest vertoeven. Wie kon
men daar beter voor aanduiden dan polder
bizon Van Eynde, die de rol van gardevil-
le (of gardebert) best zou kunnen vertol
ken. Dat wordt beslist een duo waar het
herhaaldelijk zal stormen, want de socialis
tische Jef zal voor de nieuwelingen wel spe
ciale lessen geven in bulderen, huilen, en
alles wat maar enigszins in verband, staat
met lawaai maken. AJUIN.
oOo
Het geval Frederik Callebaut die in de
Abdijstraat dood werd aangetroffen heeft
een diepe weerslag gehad in de stad en
vooral in de omgeving van de Abdijstraat.
Het feit alleen dat men dacht hier met een
moord te doen te hebben, wekte bij elkeen
Ros Beiaard. Glasraam Frans van Immerseel.
De heldendichten uit de Karolingische
Lttt UltllctHBUVJlLa «ww..-
kring hebben mede dankbaar stof geleverd zoveel bijval, dat het schier
11tHanat#>lcf»ns in. onze -Ifn vnnral in 1
werden voor de uithangtekens.
Dit uithangbord bekwam in de 16e eeuw
elke stad
werd aangetrofffn, vooral in het huidige ar-
rondisement Dendermonde, als gevolg van
de populaire stoet.
Voor zoveT we weten waren er nog twee,
uit de Middeleeuwen herkomstig, nl. te Rij-
sel in de rue de la Barra, en te Evreux. Het
laatste stamt uit het einde der 15e eeuw,
voor menigvuldige uithangtekens in onze
streken en ook daarbuiten.
In de ommegangen en stoeten der Vlaam
se steden zien wij herhaaldelijk het Ros
Beiaard met vier kinderen verschijnen. In
Dendermonde moeten de vier Aymonszonen
of Heemskinderen vier gebroeders zijn die jaatste giami uu
elkaar opvolgen in ouderdom, zonder dat de waarvan hierbij een trouwe afbeelding,
opvolging mag onderbroken zijn door de uitgave van slechts acht
geboorte van een meisje; zij moeten alle 1 bladzijderl te Rouen in 1630 heruitgegeven
vier te Dendermonde geboren zijn en hun vinden we de bijZOnderste 16e eeuwse Pa-
ouders moeten de stad bewonen. rijse uithangborden. Deze publicatie zelf is
Het Ros wordt gezegd het palladium of i getitelcl Le Mariage des quatres fils Hé-
beschermgod der stad Dendermonde te zijn. I mQns et des {illes de Damp Simon. In deze
Het is heden nog het statigste sieraad van Lameniijst vinden wij een uithangteken
onze Cavalcades. «Quatre fils Aimon», alle vier op 't Ros ge-
In de stadrekeninggen van 1461 vinden we zeten. Dit was gelegen nabij het Gran
betalingen van herstellingen in verband chatelet, tegenover de grote vleeshalle. De-
met het paard gedaan. 1 zelfde sage inspireerd een zakenvrouw uit
Populairder en zelfs ouder dan onze reu- de rue du Cygne, tot een nieuw uithang-
zen heeft het wonderdier in de volksver- bord «Trois filles DampS,=,
beelding sterk ingegrepen. Hoe kan het am ene gezien, men wou
herhaaldelijk voor, zonder nochtans dat I een grote nieuwsgierigheid op, daar er
het daar trgische gevolgen kan hebben. En
dit is dan weer geen symptoom van som
nambulisme, op slaapwandeling. Helemaal
niet. Wie met een schok ontwaakt in volle
nacht, blijft nog enkele ogenblikken als ver
doofd. Dan gebeurt het dikwijls dat de hal
ve slaper recht naar een deur gaat en pas
helemaal wakker is als hij buiten in een
koudere lucht staat.
Dat dit trouwens zo is, werd bewezen
door de slaapwagenmaatschappij die ver
plicht werd baren voor de vensters te doen
en de deuren van de wagen op dubbel slot
te doen.
Nog wat anders over spoorwegen. Men
heeft soms de neiging de man die aan de
perrons de kaartjes knipt als een waarde
loos element aan te zien. Als men maar eens
terdege wist wat een belangrijke rol die
man speelt in gerechtszaken Inderdaad
wanneer de reiziger een kaartje neemt gaat
hij omzeggens een contract aan met de
spoorwegmaatschappij, waarbij deze laatste
verantwoordelijk is voor hetgeen aan de
reiziger kan overkomen tijdens de reis.
Welnu het is een algemeen geldende recht
spraak dat de maatschappij slechts verant
woordelijk wordt op het ogenblik dat het
kaartje wordt geknipt en niet vroeger. Zo
dat het reeds is voorgekomen dat iemand
met een kaartje in de hand, viel in de gang
die naar de perrons leidt en zijn been brak.
Aangezien het kaartje nog niet was ge
knipt kon hij geen aanspraken doen gelden
op vergoeding.
En wat gebeurt er dan in landen waar
die kaartjesknipper werd afgeschaft, zoals
bijvoorbeeld Zwitserland Wel, eenvoudig,
daar gebeurt het knippen eigenlijk aan het
loket en begint de verantwoordelijkheid
van de maatschappij dus bij het loket. I. L.
toch verschillende faktoren waren die een
dergelijke mening kracht bijzetten. Daar
was eerst en vooral het feit dat de grij
saard aan het achterhoofd gekwetst was,
wat liet veronderstellen dat hij zou geslagen
geweest zijn, terwijl hij ook een paar kle-
geweeSl Zijn, lerwijl IL1J LHJK. cai paai. iut- was Iltfl UC uuvciaaasut v uviivjuu
dingsstukken had die gescheurd waren. De die het reuzepaard kreeg. Samen met
Hiancfprt hf*hhf»n zirh dadeliik Hrif» hrrwvlprs Ritsaert. Writsaert en
gerechtelijke diqnsten hebben zich dadelijk
over het probleem gebogen en vooreerst een
lijkschouwing verricht, die de kwestie heeft
opgelost. Immers de oude man leed aan en
hartziekte, die de oorzaak zou geweest zijn
van zijn dood, en waardoor dus alle twijfel
is weggenomen.
ooo
STIJGING DER BEVOLKING
Het bevolkingscijfer van ons land, dat
8.951.443 inwoners bedroeg in 1956, is in
1957 gestegen tot 9.026.778. De toename
beloopt 75.335 eenheden, hetzij 8,41 per
duizend.
Per provincie krijgt men volgende onder
verdeling
Antwerpen: 1.376.113; Brabant: 1.919.837;
W.-Vlaand.: 1.044.451; O.-Vlaand.: 1.257.002;
Henegouwen 1.279.063; Luik 1.005.849;
Limburg: 546.877; Luxemburg 216.364; Na
men 367.475.
Per taaistreek krijgt men dan volgende
resultaten
Vlaamse streek 4.578.393.
Waalse streek 3.038.819.
Arrond. Brussel 1.371.816.
In vergelijking met 1947 en 1956 is de
bevolking in 1957 in alle provincies aange
groeid.
In 1957 werd een vermindering van het
aantal inwoners vastgesteld in de arrondis
sementen Diksmuide, Oudenaarde, Doornik,
Bastenaken, Marche-en-Famenne, Neufcha-
teau, Dinant en Philippeville.
ders Haimon, Heimo of Aymon van Ar
dennen of... van Dendermonde (want er
heeft een heer Aymon in de Denderstad
gewoond) en zijn vier zoons werden in hun
onverzoenlijke guerrillastrijd tegen hun
heer Karei de Grote geholpen door het fan
tastische dier; het paard Beiaard, een pik
zwart ros, dat naar men beweerde, de ver
persoonlijking was van de duivel, tweemaal
zo groot, veel sterker dan een Antwerps na-
tiepaard en verstandiger als een gewone
draver.
Toen Aymon oud en ziek was en zijn be
zittingen onder zijn vier zonen verdeelde,
was het de onversaagde vechtjas Reinout
zijn
drie broeders Ritsaert, Writsaert en Ade-
laert op het ros, verzinnebeelden zij de
broederlijke trouw door alle moeilijkheden
en miseries heen.
Volgens de akten van het Mechels stadar
deren».
het andere bewonderen.
De babbelzuchtige Parijzenaars zorgden
voor de bekendheid dezer twee uithangte
kens. Een gelegenheidsliterator nam dank
baar gebruik om aldus al de uithangborden
uit te nodigen op het huwelijk der Vier
Heemskinderen met de drie dochters van de
Heer Damp Simon. In een vele blazijden
langs opsomming worden de bekendste uit
hangborden betrokken in een verondersteld
huwelijk der vermelde twee benamingen.
De Franse nationale bibliotheek bezit een
oud handschrift (n. 4681) waarvan de titel
verschillend is van vermelde uitgave Cy
ensuit un esbatement du mariage des III
fils Hémon, oü les enseignes de plusieurs
hotels de la ville de Paris sont nommées.
men reeds terug in de Parijse provoostreke
ningen der jaren 1399 tot 1573.
In de 18de eeuw is te Parijs een rue des
volgens ae axien van iiei nirains -
chief heette in 1320, het stadhuis tegenover I Quatres Fils m het quartier du Temp
de Halle «Beyaert». Het werd in 1383 door naar het uithangbord «Quatres Fils Aimon».
■••nornn r] a ruitere in Dnr I 1 11 T*11 St.ln Ot
waarop de ruiters in oorlogsuitrusting op
't zefde paard zitten (Jaillot 1779 blz. 259 -
499).
De vier Aymonskinderen, zo luidt ook de
naam van een hofstede en herberg te Et-
I telgem, herberg te Ruddervoorde en te Sint
de gemeente aangekocht. De burelen van
het stadsbestuur waren er gevestigd, en tel
kens men melding maakt van een bediende,
noemt men hem gesworen clerc op den
Beyaert». In 1715 werd de oude Beyaert
geheel omgebouwd. --
Het «Ros Beiaard» is eveneens een ge- Kruis bij Brugge, een hofstede te Sint Mi-
geerd uithangbord. Te Grembergen op de j chiels. Te Etterbeek is de herberg rond
Grootzandstw. 79, heeft het hoekhuis als 1565 «In de v.er heemskinderen» geworden
vurige benaming «Ros Beijaard».
De Aalsterse «ajuinen» welke zich troos
ten door hun Ros Balatum in eigen stad te
koesteren, daar zij er toch nooit in lukken
het edeler Dendermondse paard te bemach
tigen, moeten zich tevreden stellen met een
uithangbord «Ros Beiaard» op de Grote
Markt. De kop van het forse dier werd in
neonlichten getekend en siert sedert 1953
het sportlokaal. Aldus kan men moeilijk
van een Aalsterse onverschilligheid ten op
zichte van het Dendermondse ros gewagen.
Het waren voornamelijk de «Vier Heems
kinderen» of «Heymans» of «Heymskinde-
ren Reinout, Ritsaert, Writsaert en
Adelaert, zonen van Aymon, te samen op
het beroemde strijdros Beyaerd gezeten
die helden der Karei sagen die gekozen
Vgl. Biekorf 1933, blz. 340).
Te Leuven was er in 1468 een brouwerij
«De Vier Heymskinderen
In de 17e eeuw was deze benaming nog
steeds een zeer gewild uithangteken voor
kroegen. Een spotvogel schreef toen in een
herberg waar zij uithing op het glas vol
gend rijmpje
De Vier Heemskinderen moesten wis den
[drank geweldig minnen,
Wijl zij zijn 't uithangbord bij waarden en
[waardinnen.
«De Vier Heemskinderen» was in 1677
het uithangbord van het huis van Joan
Ooms te Bordrecht «uytten Veertigen deser
Stede» Daar zijn ze nu verdwenen; maar
elder vindt men ze terug op gevelstenen.
Vervolg blz. 2.
