omstreken
Met de Spaanse Dansgroep "COROS Y DANSAS
Zondag 20 juli
begin 15 uur.
«Hun» opvoeding en
Hun kuituurdragers
Valerius De Saedeieer
tentoonstelling
Sprokkelingen
Kasteel «Ten Berghe»
Albrechtlaan, Aalst
VAN EXPO '58!
ontvangst der Katoenprinses.
met de Aalsterse Blaaskapel.
Koud buffet, frisse bieren, beste wijnen.
■4
55
van aalst
VERSCHIJNT DE DONDERDAG EN ZATERDAG VAN IEDERE WEEK.
Burelen ST. JORISSTRAAT, 25, AALST. TEL. nr. 241.14 P. C. nr. 881.72 16» JAARGANG. 1,50 Fr. het Nr.
ZATERDAG 19 JÜLI 1958
NUMMER 57.
Het ware dwaas en verkeerd-opgevat an-
ti-kommunisme als men de Sovjet-Unie ver
antwoordelijk ging stellen voor de misstap
pen van ieder van haar onderdanen. Ook
de Sovjetmens is maar een mens, heeft zijn
zwakheden en zijn hoedanigheden, stelt zijn
goede daden en grijpt er al eens naast, zelfs
van kommunistisch standpunt uit.
Het kommunisme poogt echter, in radika-
le tegenstelling tot het kristendom, een zui-
ver-materialistische levensvisie op te bou
wen onder het mensdom en dat «zuiver-ma-
terialistische» is dan de volstrekte uitslui
ting van ieder spiritueel element of, als men
wil, de verloochening van de menselijke
ziel.
Nu is het evident dat, waar de ziel wordt
weggecijferd, het geweten ipso facto zoda
nig wordt uitgerokken dat het werkelijk
gaat lijken of de mens nog slechts «een ge
weten van caoutchouc bezit, om uiteinde
lijk zo ver uiteengerafeld te worden, dat
het totaal verzwindt. Al zal geen een kom-
munist dat toegeven, het is niettemin in
onomwonden woorden gezegd, waarheen
het materialisme leidt, het is niettemin
een inharente factor van de kommunisti-
sche opvoeding. «Het dijn is evengoed het
mijn», ziedaar geheel de kommunistische
ethica in een notedop.
Dit komt te scherper uit als toevallig in
de nog kristelijke landen, die het Westen
tenslotte nog zijn, door een kommunistisch
iemand, die verondersteld mag worden dra
ger te zijn van de kommunistische kuituur
en beschaving, iets wordt mispeuterd waar
door de orde van de moraal wordt ver
stoord. En dat is zopas te Brussel gebeurd.
Terwijl wij dit schrijven is het gezel
schap van het Bolshoï-teater van Moskou
nog te Brussel, waar het vertoningen
geeft; bij die groep bevindt zich ook de
Russische ster-danseres Olga Lepenchins-
kaia, die het troetelkind-danseres van Sta
lin was.
Deze dame nu heeft zich dezer dagen in
een grootwarenhuis van Brussel, gelegen,
aan de Nieuwstraat, een diefstal veroor
loofd van handschoenen, een regenscherm
en een paar kleinigheden. Zij werd darbij
betrapt door de inspectrice, die haar volgde
-. tot op de straat, om vast te stellen dat zij
wel degelijk NIET het inzicht had die voor
werpen ie betalen. Bij een eerste ondervra
ging door de politie loochende deze dame
de feiten; zij bekende ze enkel voor de on
derzoeksrechter en het is gebleken dat zij
op het ogenblik van de feiten niet één cent
op zak had, derhalve goed wist dat zij niet
KON betalen en dus niets kopen KON...
Ten zeerste met deze kwestie verveeld,
omdat ze kennelijk voor het gerecht ging
komen, heeft de ambassade van Sovjet-
Rusland te Brussel zich gehaast de prijs
van de ontvreemde voorwerpen te betalen,
waardoor de zaak als rechtszaak verviel en
de betrokkene kon blijven optreden als ster-
danseres in de balletten.
«Ten zeerste met de kwestie verveeld»
dat bleek mede uit het communiqué dat de
Sovjet-ambassade nadien aan de pers ver
strekte en dat gesteld was in zulke termen
als zouden die feiten slechts laster zijn «met
het doel afbreuk te doen aan de deelname
van Sovjet-Rusland aan de Wereldtentoon
stelling en de belangstelling van het pu
bliek voor het Russisch paviljoen te doen
verminderen.
Op dit communiqué heeft het dagblad
«Het Volk» van 2 juli 1958 een pertinent
antwoord gegeven, waaraan de ambassade
een puntje mag zuigen... Tot op heden bleef
zij dan ook wijselijk teruggetrokken binnen
het IJzeren Gordijn van haar muren.
Hoelang is het geleden één maand
twee maanden dat een andere Russi
sche vedette te Londen uit een groot ma
gazijn hoedjes gapte Hoelang is het ge
leden dat de Sovjet-ambassade, ten zeerste
verveeld, een bepaald incident, dat zich
voordeed tijdens de bouw van het Sovjet
paviljoen op de wereldtentoonstelling, loo
chende
Dergelijke dingen kunnen slechts twee
oorzaken hebben ofwel zijn ze vruchten
van «hun» opvoedingssisteem, ofwel lijden
hun mensen een zodanig gebrek aan alles,
dat zij zich kleinigheden trachten toe te
eigenen, die in het eigen heilige, rode rijk
buiten hun bereik blijven... Maar al dat
geloochen kent het Westen reeds lang als
de kern van de kommunistische regimes en
van de kommunistische leer. De feiten ook.
BERICHT aan de bevolking.
Op Zondag 20 juli 1958 te 10,30 uur,
heelt in de belfortzaal alhier de officiële
opening plaats van de tentoonstelling der
werken van meester «VALERIUS DE SAE-
DELEER» kunstschilder en ereburger der
stad.
Deze tentoonstelling, geplaatst onder de
hoge bescherming van de heer Provincie
gouverneur, wordt ingericht door het stads
bestuur, met medewerking van de stedelij
ke commissie voor Toerisme en Vreemdelin
genverkeer, de Vereniging voor Aalsters
Kultuurschoon en Bolaska, in het kader
van de kulturele bedrijvigheid tijdens «Ex
po 1958».
De bevolking wordt uitgenodigd de ope
ningsplechtigheid bij te wonen. Toespraken
zullen worden gehouden door de heer Sche
pen L. D'Haeseleer, namens het stadsbe-
stuur en door Z. E. H. Stubbe A., kunstkri-
I tikus, die het werk van de ir*eester zal toe-
lichten.
De tentoonstelling blijft toegankelijk tot
en met 14 september a.s. telkens van 10 tot
12 uur en van 14 tot 18 uur.
i.o De Secretaris, F. De Meyst
I
De Burgemeester en Schepenen,
Fr. BLANCKAERT.
DE ROL VAN HET GELD EN
DE RENTEVOET IN DE
MODERNE ECONOMIE
In de oertijden, toen de mensen slechts
het hoogstnodige uitwisselden om te kun
nen blijven bestaan, was geld overbodig.
Toen immers bestond er geen werkelijke
handel. Iemand maakt uit wol een kleed,
een ander bakte brood, nog een andere ging
op jacht, en een vierde vervaardigde wa
pens. Dat waren zowat de hoofdactivitei
ten van de mensen van toen en om de
toenmalige producten uit te wisselen was
absoluut geen geld vereist..
De dingen veranderden toen de hande
laar optrad, die enerzijds als regulator van
de transacties tussen kwam en anderzijds
met grotere hoeveelheden opkocht en winst
wilde maken. Van dat ogenblik af werd
naar een ruilmiddel gezocht met vaste
waarde en de keuze viel op het goud omdat
toen de waarde van het goud betrekkelijk
stabiel bleef.
Goud en zilver bleven dan ook gedurende
eeuwen het enige geld uitmaken waarover
de mensen beschikten om handel te drij
ven. Alle transacties werden op basis van
goud waarde berekend. Voor het eerst
kwam hierin verandering, toen de Franse
revolutie assignaten de wereld inzond.
Vroeger reeds bestond allerlei papier, maar
dat w^ren wissels op bepaalde termijn en
nominatief die die de transactie absoluut
beperkten tussen twee bepaalde personen
en tot een bepaalde hoeveelheid van een be
paald product, weliswaar waren de assigna
ten spoedig vergeten, maar de idee was ge
lanceerd en van toen af begonnen banken
of nationale banken papiergeld te ma
ken. Dit was trouwens meer en meer ver
eist naarmte de handel en de uitwisseling
tussen landen en mensen in omvang toena
men. Tot met de eerste wereldoorlog ver
tegenwoordigde dit papiergeld nog steeds
een bepaalde goudwaarde. Wie in het bezit
was van een bankbiljet kon op ieder ogen
blik bij de emissiebank hiervoor in ruil
goud krijgen. De tweede wereldoorlog
bracht ook hierin een volledige ommekeer.
De zaken staan nu zo dat het geld niet
meer een bepaalde hoeveelheid goud verte
genwoordigt maar meer en meer de pro
ductie, 't is te zeggen de beschikbare en
koopbare producten welke in een land wor
den voortgebracht.
Daarom precies heeft het geld en meteen
de rentevoet van het geld een zo grote be
tekenis gekregen voor de economie van een
land. Het is inderdaad slechts door een gro
tere geldomloop dat men het krediet verge
makkelijkt, maar anderzijds houdt een
grotere geldomloop weer het gevaar in van
inflatie, 't is te zeggen dat de productie
niet meer beantwoordt aan de koopkracht
en bijgevolg de munt aan waarde verliest.
Men begrijpt meteen waarom, bij zeer
hoge conjunctuur, de rentevoet verhoogd
wordt. Daardoor wordt het geld schaarser
en beperkt men het krediet. Omgekeerd als
de conjunctuur dreigt om te slaan, verlaagt
men de rentevoet. Dit is ook de laatste
maanden gebeurd.
Geld betekent dus zowat als het bloed
van onze economie. Het moet, om een
woordspeling te gebruiken, warm gehouden
worden, maar mag niet aan het koken gaan.
Met andere woorden, een normale tempera
tuur, te veel zou inderdaad koorts beteke
nen, te weinig zwakheid.
De rentevoet en de geldomloop zijn bij
gevolg twee geduchte wapens geworden in
S de handen van de regeringen, die moeten
zorgen voor een normale verloop van de
economische toestand. Twee gevaarlijke
wapens ook want elke overdrijving kan
grote gevolgen hebben. L. B.
HET GELUK VAN EENS TE GEEUWEN
De grootste diamant van de wereld, de
Cullinan, 3.106 karaat werd ontdekt door
een man die geeuwde. Op een avond van
het jaar 1905 deed de inspekteur van een
mijn in Zuid-Afrika, Frederik Wells, nog
een rondgang door de mijn toen hij plots
een geweldige lust tot gapen kreeg. Hij
boog het hoofd achterover en zag iets bo
ven hem schitteren. Het was de Cullinan.
HONDERD MILJOEN IN ZAKJE
KARAMELS.
Honderd miljoen lire vinden in een zakje
karamels is een niet alledaags voorval. Dit
is nochtans overkomen aan een jonge Ita
liaan, Nicola Tucillo, een verklaarde vijand
van de hazardspelen.
«Ik hecht enkel geloof aan de arbeid; het
toeval is goed voor luiaards» zo placht
Tucille, een kleermakersknecht te Genua,
te zeggen
Een tijdje geleden echter zette de eige
naar van de melksalon, waar Tucillo des
avonds naar de televesie ging kijken, een
kleine tombola op touw, waaraan de kleer
maker uit vriendschap niet weigerde deel
te nemen. De prijzen waren bescheiden. De
belangrijkste was een biljet van de loterij
van Agnano, dat in een zakje karamels zat,
hetwelk Tucillo won.
Thans viel op dit iot, dank zij het paard
«Tornese»; de hoofdprijs van de loterij van
Agnano, samen met de grote prijs van de
paardenrennen dezer stad. Toen hij ver
nam, dat het fortuin hem had toegelachen,
verklaarde de jonge kleermaker, dat hij
zijn mening over de hazardspelen had ge
wijzigd...
MET DE COMPLIMENTEN VAN DE
DIRECTIE
Elke Amerikaan die te Parijs komt krijgt
bij zijn aankomst een brief van het zieken
huis van Neuilly, met de complimenten
van de directie van het gasthuis. Er wordt
hem een «beschermingskaart» toegezonden,
die men hem aanraadt steeds bij te houden.
De kaart draagt in grote rode letters «In
geval van een ongeluk» dan verder de naam
en adres van de drager en de volgende ver
melding Ik ben Amerikaans burger en
wens dringend naar het Amerikaanse zie
kenhuis van Neuilly te worden overge
bracht
Hier dient bijgevoegd dat de meeste pa-
tien ten alzo te Neuilly opgenomen, niet het
slachtoffer van het verkeer zijn, zoals men
zou veronderstellen. De overdaad aan tafel,
de goede keuken, de fijne wijnen en de
hartcisissen leveren meer patiënten op dan
de onvoorzichtigheden aan het stuur.
HET LEVEN VAN EEN SOLDAAT
WORDT DUURDER.
Zoals iedereen weet is het doden van een
vijandelijke soldaat een roemvolle daad,
maar het schijnt toch een en ander van uit
gaven mee te brengen, zo werd in een Ame
rikaans blad onlangs uitgemaakt. Moest er
nog een wereldoorlog komen dan zou iedere
dode vijand de Amerikaanse belastingbeta
lers drie miljoen 375 duizend frank kosten!
De tijden worden duurder, want tijdens
de eerste wereldoorlog kostte het leven van
een vijand slechts 875.000 fr. een peulschil
letje vergeleken bij de prijzen die moesten
betaald worden tijdens het jongste conflict:
3,3 miljoen Fr.
Het is natuurlijk geen erg mooie reden,
maar misschien zullen overwegingen van
financiële aiJrd er eens toe bijdragen de
oorlog als een te duur tijdverdrijf te gaan
beschouwen En dan zal het ongetwijfeld de
enige soort van prijsstijging zijn, die ieder
een met de glimlach zal aanvaarden.
«TROOST IN LIJDEN,, IN HETGOUD TE ERPE HERDACHT
In de tijd dat de daglonen van een frank
tot anderhalve frank waren opgeklommen
lukten eenvoudige arbeiders er in, nog en
kele centiemen samen te brengen en hun
zieke en lijdende kameraden te steimep.
De kleine plant werd een prachtige boom
en nu organiseert de mutualiteit van Erpe
honderden leden en herdenkt zij haar vijf
tigjarig bestaan.
Het past dat we hier een viermanschap
oprecht feliciteren met de bekomen resul
taten, namelijk E. H. De Clippel, de ijveri
ge voorzitter meester De Middeleer, secre
taris Gilbert De Bruycker en de laatste
maar niet de minste in verdiensten Kamiel
De Schaever, propagandist-bode.
Zondag begonnen de feestelijkheden met
een mis, opgedragen door E. H. Pastoor
Walraet, waarna onder de muzikale begelei
ding van «Kunst en Vermaak» werd opge
stapt naar Pax.
In alle gemoedelijkheid ging hier onder
het voorzitterschap van de h. Theo De Mid
deleer de feestvergadering door.
Gloedvol draagt de secretaris zijn ver
slag voor.
Met de welsprekendheid hem eigen hield
volksvert. De Paepe de feestrede en voor-
aleer te eindigen werden eretekens van er
kentelijk uitgereikt aan de hh. De Midde
leer Theo, De Bruycker Gilbert, Wery Be-
noit, Verhoeven Frans, De Clippeleer Louis,
Schelfhout Julien, Van Nedervelde Cyriel
en De Rijck Henri.
In de beste stemming werd het middag
maal genoten en tot slot had een kaarting
plaats* met prachtige prijzen.
Vereremerkten en bestuur van de jubiler ende ziekenbond te Erpe. Cliché «Het Volk».
PRACHTIG TUINFEEST
