omstreken
Groep Tijl Aalst
Schouwburg Groen Kruis
Japans Allerzielen
H
op zondagen 9 en 16 november te 19 u. - maandag 10 november te 20 u.
Sedert wanneer viert men Allerheiligen
Aan al onze lezers
en lezeressen een
Vlaggefeest en
Jubilea te Hofstade
Eendracht nieuws
Kreatie in Vlaanderen van het beste blijspel der laatste jaren
0 9
Burelen
van aalst
VERSCHIJNT DE DONDERDAG EN ZATERDAG VAN IEDERE WEEK.
ST. JORISSTRAAT, 25, AALST. TEL nr. 241.41 P. C. nr. 881.72 15" JAARGANG. 1,50 F het nummer.
ZATERDAG 1 NOVEMBER 1958
NUMMER 87
Sedert wanneer de Kerk het feest van
alle heiligen viert, is een vaak gestelde
vraag. Evenals deze of het feest in de Oer
kerk eveneens in gebruik was Velen stel
len daar belang in en vinden er zelfs aanlei
ding in om de eerste tijden van de Kerk
van naderbij te gaan bestuderen.
In de eerste eeuwen was de Kerk een
Kerk van vervolgden. Daarom waren haar
heiligen dan ook martelaren en bloedgetui
gen. Met grote liefde en verering herdach
ten de kristelijke gemeenschappen dan ook,
elk voor zich, de martelaren die midden
hen hadden geleefd, en wel door het «vie
ren van de HH. Mysteriën De dag van
hun afsterven noemden zij «dies natalis»,
geboortedag, geboorte voor het eeuwig le
ven.
Sedert de vierde eeuw vierden de kerkge
meenschappen van eenzelfde bisdom ge
meenschappelijk hun feestdagen; de bis
schoppen trachten hun feestdagen te doen
delen door naburige bisdommen, zoals o.m:
blijkt uit een brief van bisschop Basilius
van de Pontische provincie, die anderen uit
nodigt mee te gedenken «zoals jaarlijks
door onze stad en omgeving gebeurt. Dit
gebeurde vooral door het overbrengen van
relieken, verbreidde zich ook de heiligen
verering. Door deze onderlinge uitwisselin
gen kwam ook steeds het gebruik meer en
meer in zwang om de feestdagen van de
heiligen in heel de Kerk te vieren. Van daar
tot aan de bepaalde dag voor het herden
ken van alle heiligen was slechts een
kleine stap.
Het eerste spoor van een dergelijk vieren
vindt men bij de prediker Ephrem de Sy
riër. Zijn oproep begint met de woorden
«De broeders die Kristus uit ons midden
tot Zich riep, hebben ons samen geroepen
voor een gemeenschappelijke plechtigheid:
om hunnentwil zijn wij gewillig tot lof van
Kristus samen gekomen». Duidelijker komt
het gemeenschappelijk vieren nog tot
uiting in een preek van de H. Chrysosto-
mus, die genoemd wordt: «Toespraak op het
feest van alle martelaren die op aarde heb
ben geleden
Dit alles betekent nog niet dat van de
aanvang af dit feest op 1 november werd ge
houden. Omdat de heiligen werden be
schouwd als vruchten en kinderen van de
H. Geest, vierden de Grieken het feest vlak
na Pinksteren. Veel later daagt het feest op
onder Paus Bonifacius IV (608-615), in hei
Westen. Met de eerste sporen daarvan
houdt hier verband een heidense tempel in
het hart van Rome het Pantheon. Op ze
kere dag richtte Paus Bonifacius aan de
toenmalige keizer Phokas het verzoek om
toe-eigening van het Pantheon, dat hem
de Paus door Marcus Agrippa, schoon
zoon van Augustus, zou vermaakt zijn ge
worden. De Paus wilde dat gebouw voor
behouden aan de verering van Onze Lieve
Vrouw en van de martelaren. Aan zijn ver
zoek werd voldaan en dadelijk liet de Paus
tal van relikwiën naar het Pantheon over
brengen. De geschiedenis weet te vertellen
dat deze relikwiën op 28 wagens feestelijk
door de stad Rome werden gevoerd en
plechtig naar het Pantheon gebracht. En
op zekere één mei werd het heidense Pan
theon tot katolieke kerk gewijd Met de
wijding aan alle heiligen van de hemel
vond dan voor Rome automatisch de vie
ring plaats van het feest van Alle heili
gen» en wel op de verjaardag van de kerk
wijding, toen op 1 mei. Gregorius III (731-
741) zou het feest tenslotte verleggen naar
1 november en in 834 heeft Gregorius IV,
op verzoek van Lodewijk de Vrome, het
feest van «Allerheiligen» voor de Kerk al
gemeen gemaakt.
Gans Nieuwerkerken was in feest voor
Remi Laureys-
de gouden
-Piron
bruiloft der echtelingen
(Cliché «Het Volk»)
Op die mistige Christus-Koning zondag
herdacht Hofstade het merkwaardige jubi
lea bij welke gelegenheid tevens drie nieu
we vlaggen werden gewijd. Groots wilden
de inrichters dit feest en het werd inder
daad een buitengewone machtsontplooiing.
De vlaggen werden toegekend aan de Ka
tolieke Arbeiders Vrouwen, de K.A.J.
en de bloeiende Bond der Ouderdomsgepen-
sioneerden.
De Christelijke Mutualiteit werd gesticht
in 1893, de pensioenkas in 1900, -- het
A.C.V. in 1906, de K.A.J. in 1928, de
Vrouwengilde en de V.K.A.J. in 1927.
Al deze organisaties hadden er aan gehou
den hun deelnemers te sturen en er werden
zelfs delegaties met vlag opgemerkt uit het
Geraardsbergse.
Aan de Keizer werd verzameling gebla
zen en met de fanfare «Kunst en Vermaak»
aan het hoofd ging het in optocht naar de
parochiekerk.
Z. E. H. Steyart droeg in de bomvolle
tempel de plechtige mis op, medegezongen
door het volk. Z.E.H. Schotsaert, bestuurder
Christelijke Sociale werken hield de kan
selrede.
Nadien had onder het voorzitterschap van
dhr. Paul Avoux, verbondssekretaris van
de C. M. de feestvergadering plaats in de
feestzaal van de patronage die zelden te
Hofstade zo bomvol was gevuld.
In zijn inleiding maakte hij allusie op het
verschijnen van Rerum Novarum en de ge
volgen die het afkondigen van de pauselij
ke arbeiderskeuze had voor Hofstade. De
Mutualiteit werd gestient in 1893 en Piet
Van Schuylenberghe dr v og steeds kranige
87-jarige oud-volksvertegenwoordiger was
er bij. En ook vandaag zit hij op de eerste
rij monkelend toe te luisteren, onbetwist
baar met zijn gedachten in het verre verle
den.
Spreker maakt ook alusie op het feit
dat te HOFSTADE vermoedelijk de eerste
Vrouwengilde van het arrondissement wero
gesticht.
Daar is vruchtbaar sociaal werk geleverd
en de be beste dank van de inleider gaat
j naar al diegene die zich hierbij hebben ver
dienstelijk gemaakt.
Hierna komt de nationale sekretaris van
de Landsbond der Christelijke Mutualitei
ten dhr. VAN HELSHOECHT aan het
woord.
In een schitterend betoog maakt de mu-
tualistische voorman het proces van de ont
voogdingsstrijd in ons land waarbij een dag
als Christus-Koning zich uitstekend leent.
Hij begroet met vreugde de resultaten van
de wetgevende verkiezingen op 1 JUNI 1958
die het klimaat volledig heeft gewijzigd, en
commentarieert de 10 punten van die En
gelse filosoof die op een humorvolle wiize
maar zo juist aantonen op welke wijze een
lid zijn organisatie niet dienen kan.
Ten slotte feliciteert en dankt hij vijf
stichters van de plaatselijke C.M. afdeling
met meer dan 50 jaar lidmaatschap
De Smet Alois, De Swaef Frans, Maes-
schalk Jozef, Van Sinay Leo en Vergeyïen
Frans. De nog kranige oudjes zien er nog.
uitstekend uit en klauteren gezwind
het podium op.
Ook de verbondssekretaris van het A.C.
V. dhr De Roy laat zich bij deze feestvie
ring niet onbetuigd. Drie der nog 'evende
stichters van het Christelijk syndikaat wor-
Hoezeer ook het rijzen van buildings en
het bouwen van supertankers, het rollen
van zware vrachtauto's en rijke wagens,
hoezeer ook industrie en techniek dit land
vooruitstuwen met het ritme van snorren
de machines en zenuwachtige motoren, toch
blijft steeds jong en levend dit andere rit
me, dit rustige, kalme ritme uit het oude
verleden. Dit ritme waarmee de oude bron
zen tempelklokken bonzen, de perkamen
ten trommen slaan of de verteller met die
pe keelklanken oude legenden zingt... De
dreun van dit oude trage ritme, dat in het
i felle kontrast met dit andere opgejaagde
alleen in Japan dit land van kontrasten
leven kan blijven, die dreun laat zich
horen in het regelmatig herleven van de
oude feesten. Zo oud zijn ze als het Boed
dhisme zelf in dit land, wel 1300 jaren.
Een van die oude feesten, het schoonste
wellicht, is het zomerse OBON-feest. Op ve
le plaatsen, in de steden niet het minst, :s
het alleen nog een folkloristisch heropvoe-
ren van de oude volksdans. Maar op de
buiten, waar het groen loof van de oude
boom nog jeugdig harmonieert met het eeu
wen onveranderde landschap, daar iert
het volk nog het echte oude feest. Eigenlijk
een boeddhistisch Allerzielen.
Op de avond van 13 juli op sommige
plaatsen een maand later wordt op de
graven veel wierook gebrand en met ge
vouwen handen, buigende hoofden en pre
velende lippen ere betuigd aan de geesten
van de dierbare doden. Bij het invallen van
de duisternis hangt men papieren fakkels
op de graven en nodigt men de doden uit
om een bezoek te brengen in hun oude
woonplaatsen. Met een fakkellantaarn de
weg verlichtend, leidt men de geesten mee
naar huis, waar ze ontvangen worden ge
lijk levende bezoekers. In het portaal
brandt een welkomsvuur van wierookstok
jes en in de mooiste kamer, voor het huis
altaar, staat op een rietmat, binnen een
haag van bladeren, een laag tafeltje bereid
met het lievelingsgerecht van de dode en
allerhande Japanse lekkernijen om aan de
smaak van alle bezoekende geesten te vol
doen. Het zijn een paar drukke dagen voor
de bonzen die in zovele huizen worden uit
genodigd om sutra's te reciteren voor het
geluk van de overledenen.
Op de vijftiende offert men de geesten
de vaarwelrijstbollen, want zij keren nu
terug, verlicht langs de weg door vaarwel
fakkels voor de huizen, naar de Hemelse
Wereld der Duisternis.
Die terugtocht der geesten nu is het be
gin van een kleurig nachtfeest, het meest
schilderachtige deel van dit Allerzielenri-
tueel het vlotten der lantaarnschuitjes.
Met de gemengde zorg om dit uitgeleide
van de geesten luister bij te zetten en hen
te voldoen, die geen ander graf hebben dan
door P. L. VERHAEGHE.
de bodem van rivier of oceaan, maakt men
kleine, naar het vermogen van de familie
opgesmukte schuiten. Daarin bergt men al
de heilige voorwerpen die men gebruikt
heeft gedurende het verblijf der geesten,
de voor de overledenen bereide gerechten,
soms zelfs een kopje thee, en steeds een
weelde van papieren lantaarns. Op een wit
katoenen of papieren zeil schrijft men in
zwarte inkt het namu amida butsu-salve,
o. amdabha» of soms alleen de naam die
men aan de schuit geeft «Paradijsboom»
of een andere wensvertolkende benaming'.
Die schuitjes draagt men per familie als in
processie, naar de zee of de rivierbedding,
waar men ze brandend het water opdrijft.
Een vlammend schouwspel van heidense
piëteit...
En dan een derde deel, een gestoffeerd
happy-end, een feeëriek slotbedrijf aan dit
Allerzielentoneel. En toch is ook de OBON-
dans een stuk ritueel. Een oude volksdans
is het, de meest gegeerde tot zelfs in de
jazzdagen van de twintigste eeuw. Eigenlijk
is het een vreugdedans voor de zielen, die
uit het lijden van de boeddhistische hel
verlost, zich nu in hemelse geneugten ver
blijden.
Wanneer de vuren der dodenschuitjes do
vend verdwijnen in het zwarte watervlak,
verzamelt het volk op het tempel- en dorps
plein op 'n stukje braakliggende grond in
de stad of een hoek van één of ander park
onder het rode fakkellicht. Bekende zan
gers dragen hele stukken geschiedenis voor,
begeleid door de dreun van een zware trom.
Oud en jong in zomerse avondkledij stapt
de rij in voor de ritmische volksdans. Al
leen of mee met de groep bewegen de lijven
zich in een kalm vervloeien van de ene gra-
cievolle houding in de andere, gelijk leven
de beelden. Soms nodigt het sneller tempo
van de trom uit tot medekloppen in de han
den en klappen van de houten voetplankjes.
Dan wordt het een gejaagde dans, een spo-
kig slieren als van angstige schimmen, tot
die weer rusten gaan op de zachte deining
van de eindeloos herhaalde, eentonige zang,
gerekt tot diep in de nacht... Dan worden
de dansende schimmen weer levende, aard
se mensen, die na een korte nachtrust weer
werken op rijstveld of fabriek, weer han
del drijven en rekenen en... wachten op de
genade van geloof in de Verlossing van de
onsterfelijke zielen
IK GELOOF NIET AAN DE DOOD
ik sterf op alle stonden,
EN TELKENS HEB IK TOCH
een schoner, beter leven weergevonden.
(Angelus Silesius).
den op het verhoog geroepen, namelijk
D'Haese Alois, Roels Petrus en Samuel Jo
zef. Het gouden ereteken van het A.C.V.
wordt hen op de borst gespeld en de echt
genoten met een overheerlijk bloemstuk be
dacht. Deze aangename karwei wordt vol
gaarne uitgevoerd door dhr De Schepper,
verbondsvoorzitter van het A.C.V. De Smet,
ondervoorzitter, en Petrus Van Schuylen
berghe die stralend op de groepsfoto po
seert. Het was een mooie dag waar de in
richters onze oprechte gelukwensen mogen
voor in ontvangst nemen. K. B.
Het 1ste elftal van Eendracht doet Zondag
a.s. de verplaatsing naar Racing Mechelen
en komt als volgt op
Geerts; Van Poelvoorde Antoon en Bel-
lon; Rens, Lockef er en Paelsterman; Van
Poelvoorde Jan, Van der Eist, Van den
Bosch, Van Vaerenberg en Baete.
Invallers Van der Meirsch en De Wae-
geneer.
Plas is onbeschikbaar tengevolge zijner
kwetsuur opgelopen te Eisden. Geerts die
verleden week een lichte heelkundige be
werking onderging zal Zondag paraat zijn.
KRESEN 111 2E WILD
sÏêéÏó
X&ni- SAST.
