de
eniomstreben
DE TOESTAND IN DE
BOUWNIJVERHEID
De financiële toestand
Een geniale vondst
DE HUISNUMMERS!
De oorsprong der verdovingsmiddelen
van aals
Burelen
VERSCHIJNT DE DONDERDAG EN ZATERDAG VAN IEDERE WEEK
ST. JORISSTRAAT, 25, AALST. TEL. nr. 241.14 P. C. nr. 881.72 15" JAARGANG. 1,50 F het nummer.
ZATERDAG 6 DECEMBER 1958
NUMMER 97
Op het ogenblik dat de bouwnijverheid een werkelijke krisis doormaakt als gevolg
van beperkende maatregelen inzake krediettoewijzingen, past het enkele suggesties
ter overweging te geven gesteund op jarenlange ondervinding ter zake.
Welke ook de economische toestand zij, of welke regering ook aan het bewind zij,
niemand kan ongestraft de werkverschaffing uitermate beperken met als gevolg de
werkloosheid gevoelig te doen stijgen, de onproduktieve uitgaven van de Staat te
vermeerderen en de totale sektor van de maatschappelijke zekerheid der werkne
mers aan het wankelen te brengen.
Wanneer men, als gevolg van een algemene recessie, uit noodzaak dus, verplicht is
beperkende maatregelen te moeten nemen is het noodzakelijk in de sektor werkver
schaffing die openbare werken uit te schrijven dewelke, door hun aard en hun
karakter, het méést aangewezen zijn om de werkloosheid doeltreffend te bestrijden,
dus met een minimum van uitgaven een maximum aan werkkrachten opeisen.
Welke die werken zijn zult u vragen N aturrlijk, in de eerste plaats, de eigenlijke
koristructiebouw (scholen, woonkompleksen, hospitalen, administratieve gebouwen,
sanatoria, enz.) daar deze werken een gemakkelijke spreiding toelaten en bijzonder
omdat hier hoofdzakelijk handenarbeid wordt verricht, dus waar een minimum van
mechanisatie wordt toegepast.
Het bewijs hier volgt het...
Als men als basis neemt kleine bouwwerken die laat ons zeggen 100 arbeiders bezi
gen dan komt men voor de andere sectoren tot volgende cijfers
a) kleine bouwwerken 100 arbeiders
b) middelmatige bouwwerken 55 i
c) grote bouwwerken 65
d) grote waterwerken 30
e) kleine wegeniswerken 20
f) grote wegeniswerken 5
Uit wat voorafgaat blijkt voldoende dat kleine en middelmatige bouwwerken, op
het ogenblik van kredietschaarste, de méést gunstige oplossing bieden om de werk
loosheid te bestrijden en dan staan voorn oemde cijfers nog maar alléén op de «ruw
bouw». Is er één sektor die, beter dan de konstructiebouw, zoveel mogelijkheden
biedt aan afwerking alwaar ook de zelfstandige arbeiders zoveel belang bij hebben
(loodgieters, sanitair, chauffage, electricien, schrijnwerkerij, schilder, glazenmaker,
ameublement, enz.)
U wenst nog een bewijs Ziehier dan...
Als men vooropstelt dat 60 arbeiders gedurende één jaar voor een bedrag van 6 mil
joen verwerken in de sektor «kleine bouwwerken» dan komt men, voor de beschouw
de sektoren tof volgende vergelijkende tabel
a) kleine bouwwerken 60 arbeiders
b) middelmatige bouwwerken 45
c) grote bouwwerken 35
d) grote waterwerken 20
e) kleine wegeniswerken 18
f) grote wegeniswerken 10
Hieruit blijkt voldoende dat de eerste twee groepen momenteel de méést renderen
de oplossing bieden aan het nijpend vraagstuk der werkloosheid.
Rekening houdend met de huidige conjunctuurschommelingen hebben bedoelde
categoriën nog dit voordeel dat werken uit die sektor onmiddellijk, of ten minste
op zeer korte termijn, in aanbesteding en in uitvoering kunnen gegeven worden daar
het Ministerie van Openbare Werken Dienst der Gebouwen over voldoende ty
pebestekken beschikt die, mits hier of daar een kleine aanpassing aan de plaatselijke
toestanden, in aanbesteding kunnen gegeven worden zodat iedere voorafgaandelijke
studie en voorbereidend werk door de bevoegde technische diensten, practisch uitge
schakeld wordt. Ook kunnen deze bouwwerken worden opgericht daar waar de ge
westen het meest door de werkloosheid wordt getroffen zodat de arbeiders niet ver
plicht worden ver van huis te gaan werken.
Samenvattend mag men dus zeggen dat de toestand in de bouwnijverheid derwijze
kritiek is dat snel dient ingegrepen om erger te voorkomen; ook; dienen absoluut de
administratieve formaliteiten vereenvoudigd opdat op een soepele manier aannemer
en Staat samen op de meest doeltreffende wijze deze moeilijke periode het hoofd
zouden kunnen bieden.
PEYNSAERT ALBERT, Aannemer.
Lid van de Commissie van Advies
Gewestelijk Bureau. Aalst.
Bij het debat dat in het parlement volg
de op de regeringsverklaring, is vooral de
bezorgdheid tot uiting gekomen om de
staatsfinancies in evenwicht te houden.
Men zal dit allicht begrijpen als we horen
dat er, voor dit jaar alleen al, zo maar
eventjes 10 miljard tekort is op de gewone
begroting.
De Eerste Minister heeft inzake dit be
grotingstekort, een detaillering gegeven en
wel als volgt de vooruitzichten door de
vorige regering opgesteld wat betreft de
werkloosheid, werden zo laag gehouden,
dat de kredieten die op de begroting uitge
trokken werden reeds einde mei uitgeput
waren. De bijkomende kredieten bedragen
dan ook iets minder dan twee miljard.
Voor de spoorwegen is de toestand al even
benard. Ook hier zijn twee miljard bijko
mende kredieten vereist.. Wat de sociale
zekerheid betreft, uit wier kas de heer Van
Acker vroeger een miljard haalde om een
andere put te delgen, daar moet thans bij
gepast worden.
De Eerste minister heeft dan eerlijk toe
gegeven dat de maatregelen genomen door
de homogene CVP-regering ook bijkomen
de kredieten vergen, maar slechts voor een
totaal bedrag van zowat 370 miljoen, wat
dus heel wat minder is dan hetgeen door
de regering Van Acker werd verspild. Een
voorbeeld van die verspilling vindt men in
het feit dat de regering thans zowat 250
miljoen moet uitbetalen aan de fameuze
hotels van de Wereldtentoonstelling, aan
dewelke de regering Van Acker zeer on
voorzichtig een staatswaarborg gaf en
waar geen mens kwam logeren.
Dit deficit van de gewone begroting is?
dan ook een werkelijke veroordeling van
de vorige regering. Het is inderdaad ver
bazingwekkend te moeten vaststellen, dat
de begrotingsvooruitzichten op zo'n losse
gronden steunen, om niet te moeten zeg
gen dat ze opzettelijk vervalst werden.
Om deze begrotingstekorten enigszins
ongedaan te maken zal de regering een sta
bilisatiefonds in het leven roepen, dat de
cyclische begrotingen moet spijzen, zoiets
dus als het stabilisatiefonds van de open
bare rente, dat na de beurskracht van 1935
werd opgericht en dient om de staatsrente
op prijs te houden; wanneer ertegen gespe
culeerd wordt. Spijtig genoeg begint dit
stabilisatiefonds met een eerste mali van
10 miljard en zal daar voor voügend jaar
nog 5 miljard bijkomen. Wat I960 brengt
weten we vooralsnog niet, maar" één feit
staat vast dat is dat de toekomst al) da
delijk met 15 miljard wordt gehypotekoerd.
Nog eens, de regering kon wericelijk niet
anders handelen dan ze doet, wilde ze nog
niet meer de werkloosheid verhogen. Maar
niettemin blijft het feit bestaan, dat onze
openbare schuld aldus aanzienlijk stijgt,
niet voor buitengewone investeringen
wat nog aannemelijk zou zijn maar
voor het financieren van de gjewone uit
gaven van de staat.
Wij kunnen dus. al met al, (slechts ho
pen dat de zeer bekwame en competente
Eerste minister en zft'n niet rninder dege
lijke collega van financiën een. vaste hand
aan het roer zouden biouden ojjdat het land
niet al te zwaar zou yvorden belast en bela
den. L. B
Men kan het zich maar moeilijk voor
stellen dat de post flink werk zou kunnen
doen als de huizen geen straatnummers
droegen En toch is dit niet altijd zo ge
weest. Tot met de negentiende eeuw, waren
de huisnummers volledig onbekend en het
kwam dan ook vaak voor dat een bezoe
ker eerst een tiental huizen moest aflopen
vooraleer op het gewenste adres te belan
den. De rijke lui en de hoge burgerij lieten
dan ook zware koperen of marmerenplaten
op hun gevels aanbrengen, waarop hun
naam in gouden letters pronkte. Maar de
gewone man kon zich die luxe niet permit
teren. Wanneer die hun adres moesten op
geven, voor eventuele post, dan dienden ze
lange omschrijvingen te geven, wat voor
de toenmalige postmannen wel geen ge
makkelijk werkje zal zijn geweest.
Tussen haakjes gezegd, bestaat zo iets
dergelijks nog wel in Tokio, de hoofdstad
van Japan, met haar 8 miljoen inwoners.
Men vraagt zich dan ook af hoe de dappe
re postboden van Tokio wegwijs raken uit
de duizenden brieven die ze iedere dag
moeten bestellen. Ook voor een taxichauf
feur is Tokio geen gemakkelijke stad en
de reiziger moet eerst een duidelijke be
schrijving geven van het huis waar hij wil
terecht komen vooraleer de auto kan star
ten.
Hoe eigenaardig ook, maar het was pre
cies het principe van de gelijkheid der bur
gers, dat door de Franse revolutie werd
uitgevaardgd, dat meteen de huisnumme
ring meebracht. Inderdaad de Franse om
wenteling wou van geen gevelborden meer
Kët+'eh alle m a r mërén ën~' kopéfêh iffktë/ï
verdwenen van de straten. Maar dat
maakte dan de boel weer nog ingewikkel
der en toen begon men er aan te denken,
aan ieder huis een nummer te geven. Dit
ging in het begin gepaard met allerlei on
aangenaamheden. Zo waren er mensen die
mordicus weigerden het nummer 13 te aan
vaarden. Nog andere voerden hun revolu
tionaire ijver zo hoog op dat ze de mensen
niet meer met hun naam noemden, maar
met het nummer dat hun huis aanduidde.
Dit gaf aanleiding tot allerlei verwikkelin
gen, want het gebeurde dat een nummer
43 van contra-revolutionaire activiteiten
werd beschuldigd, en dat dan dra een twin
tigtal mensen werden opgeleid, eenvoudig
omdat men de straat niet had aangeduid
Voor Napoleons' nagedachtenis wordt
het een glorietitel te mogen zeggen dat hij
het was die wat orde bracht in de huis
nummering. Onder het consulaat, nam de
-latere keizer der Fransen een drastisch
(besluit waardoor de straatnummering ver
plicht werd gemaakt, afwisselend paar en
onpaar. Maar het zou nog een heel tijdje
duren vooraleer dit besluit in de gewoonten
der mensen was doorgedrongen.
Nog tot in de helft van de negentiende
eeuw, werden de adressen der burgers van
1 grote steden met omschrijvingen aange
duid. Zo kon men in 1850 nog courant le-
jjzen «In de afspanning De Kroon, Hoe
denmakersstraat 16, twee huizen voorbij
éke Kapellekerk of iets dergelijks. En ook
tloen behoefden de postboden nog een echte
d eteetivestijl om die adressen te ontcijfe-
ren. Nu, er was toen heel wat minder post
dan nu ert' als een kleine man een brief
kree^g, was «dit een hele gebeurtenis voor
bem.
Precies betreffende de post, kunnen we
nog wel even zeggen dat tot in het midden
van de vorige eeuw, de frankering moest
betaald worden door de bestemmeling, 't is
te zeggen door (diegene die de brief kreeg.
Postzegels besu>nden nog niet, en de post
kostte zeer duur. Een brief uit het buiten
land, kostte de bestemmeling minimum 1
fr. goudfrank wel verstaan of zowat
50 Fr. van onze munt.
Daarbij vergeleken is de jongste postta-
rievenopslag klein bier.
Opname uit de Film TOKENDE van Gerard De Boe, die zal vertoond wor
den door K.F.L. Aalst, in Cinema Roy al, Dr. De Moorstr. op 9, 10 en 11 Dec.
Kan men zich thans nog inbeelden wat
het betekende te moeten opereren zonder
verdoving Dit was nochtans het geval tot
het midden van de vorige eeuw, toen be
paalde heelkundige ingrepen zonder de
minste verdoving plaats vonden.
In de oudheid was dit altijd zo geweest
en het is bijvoorbeeld een gekend feit dat
Azteken en Babyloniers, om slechts die
twee te noemen, over bepaalde, zeer af
doende verdovingsmiddelen beschikten,
eerste helft, gebeurde het wel eens dat dé
heelkundigen hun patiënten een grote do
sis alkohol deden drinken. Dit had echter
verschillende nadelen, ondermeer dat al
kohol nooit volledig verdoofd en ten twee
de, dat alkohol schadelijk is voor de weer
stand van het organisme, dat precies tij
dens een heelkundige operatie, bijzonder
sterk moet zijn.
In 1842 liet een Amerikaanse dokter,
Crawford Long, een van zijn zieken ether
opsnuiven, maar hij hield dan deze uit
vinding geheim en sprak er met niemand
over.
Nog vroeger had een Engels chemicus,
een zekere Davis, die met een geweldige
tandpijn geplaagd zat, een stikstof proto-
xyde .ingeademd en had vastgesteld dat
daarmee de kiespijn gedaan was. Maar ook
hij sprak niet over dit, trouwens toevallig
gevonden en toegepast middeltje en daar
bij kwam nog dat de dosis protoxyde zo
hoog was dat ze de dodelijke dosis zeer
dicht nabij was.
Toen is Wells op het toneel verschenen.
Wells was een tandheelkundige die even
eens gebruik maakt van stikstof protoxyde.
Dit gas wordt ook wel eens lachgas ge
noemd, omdat de toenmalige Amerikaanse
circussen cr ruim gebruik van maakten
om hun clowns te doen lachen, maar dan
natuurlijk in een zeer luchtige samenstel
ling, zo dat het gas niet dodend kon wor
den. Wells had echter opgemerkt dat- be-
NATIONALE ZETEL N.C.M.V.
DEELT MEDE
Isy LANDERS.
STEDELIJKE MUZIEK AKADEMIE
AALST.
BUITENGEWOON' RECITAL
op DONDERDAG 18 DECEMBER 1958, te
20 iiur, in de Feestzaal van het Stadhuis,
door de wereldberoemde violiste LOLA
BOBESCO en de pianist JACQUES GEN-
TY.
Kaarten 20 F. Leden 10 F.
Duizenden zelfstandigen ontvangen op
dit ogenblik een schrijven vanwege het
Solidariteits- en Waarborgfonds, waarbij
hen gezegd wordt dat ze niet in regel zijn
met de pensioenwet voor de zelfstandigen.
Sommigen onder hen zijn in feite niet
onderworpen. Ze hebben niets anders te
doen dan het fonds hiervan te verwittigen
en mee te delen waarom ze niet onderwor
pen zijn; (bv. helpers, of beheerders zonder
inkomen, stopzetting van beroepsaktiviteit,
enz.) o
Het is begrijpelijk dat het Solidariteits
fonds niet beschikt over alle gegevens,
aangezien er nergens in het land een vol
ledige en betrouwbare statistiek omtrent
de zelfstandigen bestaat.
We willen hierbij echter aan de zelfstan
digen die wel onderworpen zijn de raad
geven zich zonder verwijl in orde te stel
len, zowel ten aanzien van het Solidari
teits- en Waarborgfonds (voor de betalin
gen van de Solidariteitsbijdrage) als ten
aanzien van hun persoonlijke pensioenvor
ming.
Indien ze de formule van de wettelijke
verzekering verkiezen, kunnen ze zich hier
voor aansluiten bij de Natitonale Pensioen
kas voor Middenstand en Burgerij, opge-
paalde mensen onder de invloed van het
lachgas zelfs geen de minste pijn meer
voelde. Hij paste het middel in eigen kabi
net toe, en vroeg daarna om een proef te
mogen doen in het grote hospitaal van
Massachussets. Hij deed de proef, rukte
een tand uit zonder de minste pijn te ver
oorzaken. maar de aanwezigen, waaronder
nochtans vooraanstaande professoren en
chirurgen namen het hele geval niet ern
stig op en joegen Wells onder luid gejouw
dc ~^nciiidelde patient aan het lachen ging
en allerlei gekke streken uithaalde.
Daarmee verdwijnt Wells van het toneel,
maar zijn rol zou worden overgenomen
door Morton, zijn assistent, eveneens een
tandheelkundige. Deze zet de samenstelling
van het protoxyde op punt en waagt er een
nieuwe proef op. Weer eens komen dezelf
de chirurgen in hetzelfde hospitaal van
Massachussets samen, even sceptisch als
vroeger. Maar Morton, die heel wat min
der schuw is dan zijn vroegere meester
Wells, laat zich niet van de wijs brengen.
Hij laat de patiënt het gas inademen en
weldra slaapt deze diep in. De chirurg
kijkt nog wel eens aandachtig of de riemen
waarmee de patient vastgesnoerd zit
omdat vroeger de zieken zo vreselijk aan
het huilen gingen dat zonder riemen, de
operatie zou dienen te worden gestaakt, en
waagt dan een eerste snede. Nog een en
steeds blijft de patient onbewogen. De ope
ratie kan verder verlopen zonder dat de
patient lijdt of beweegt.
Dit gebeurde op 16 October 1846 en daar
mee was dan de moderne anesthesie gebo
ren die later zoveel heelkundige ingrijpen
zou mogelijk maken, die men vroeger voor
onmogelijk aanzag, niet zozeer omwille
van de ingreep zelf dan wel omwille van de
onuitstaanbare pijn, die de patient in de
coma zou hebben gebracht. De weg voor de
moderne chirurgie lag open.
Isy LANDERS.
richt en gevestigd in het sekretariaat van
het N.C.M.V., Spastraat, 12, te Brussel.
De zelfstandigen kunnen omtrent alle
aangelegenheden die de pensioenwet betref
fen, alle gewenste inlichtingen verkrijgen
op onze regionale sekretariaten Voor Aalst
en omliggende Gewest
Markt. 28. Aalst.
ACHT MILJOEN
Direktie, Grote
BEDEVAARDERS IN
LOURDES
De feestelijke herdenking van de Ver
schijningen van O. L. Vrouw te Lourdes,
nu honderd jaar geleden, werd dezer da
gen met een plechtig en dankbaar «Magni
ficat» besloten en tevens met het verlenen
van een volle aflaat.
De laatste bedevaart van dit Lourdes-
jaar was de vijftigste Rozenkransbede
vaart. naar Lourdes, waaraan, behalve Z.
Em. Kardinaal Feltin, aartsbisschop van
Parijs, meerdere bisschoppen uit Frankrijk
en uit andere landen van Europa, ook een
talloze schare leken deelnamen.
Blijkens een ruwe schatting die werd
gemaakt zouden tijdens het eeuwfeestjaar
van de Verschijningen niet minder dan
ACHT MILJOEN BEDEVAARDERS Lour
des hebben bezocht.
