en omstreken
M. T. P.
ft fjiHB
m
Leo CALLOENS
Klein Logboek
De tweede collecte is voor
de armen van de parochie
NEG SPE, NEC METU
TENTOONSTELLING
FRANS MASEREEL
DE VERBREDING VAN
DE GENTSE STEENWEG
RATTEÜPLAAG
m
Bij het heengaan
van
Gazet van Aal
LEES VERDER IN
DIT NUMMER
Een man uit de Denderstreek
Nieuwe encycliek voor alle
mensen Xjiwnn
Land van belofte f* ,_l>~
Kultureel kalender Vfc"'" ST.IS
Katolieke Aktualiteit
Lezerstribune
MET BIJVOEGSEL
19e JAARGANG Nr. 34
Zaterdag 27 april 1963
SCHOOLSTRAAT, 26 AALST
2 F HET NUMMER
IEI
>rbeé
ikt,
'U schrikken, beste lezer, om die raad-
1- ^fccktige tuei. liet is niet ae afkorting
trsonj, üet Zoveeiste internationale lichaam,
zijn, ook met de ïn-tialen van de zo-
ite nieuwe partij ol beweging, liet .s
maar een aardigheidje van uw op-
ienschrij ver.
ls Z%TJ?. Het z-jn de beginletters van dat
"lielse wooi;d dat eens ivebuchadnezar de
ipen op het lijf gejaagd heelt: Mane,
jekei, Phares! Het teken aan de wand
0 j uLen 'het nadien gaan noemen.
ueuvHet is aan dit teken aan de wand dat ik
zo «leden dinsdagavond heb zitten denken
joud4 it de technisch zeer handig m mekaar
n aaijtoken reportage van Omer Grawet op
jd cin kijkkastscherm had gezien. <i Grond-
1 Mtsnerz-ening was het thema. Zes men-
ts a van allerlei pluimage kregen daar om
es dirten hun zeg. Ik ga geen kritiek maken
1 sPk wat die mensen daar allemaal over die
zc4est.e en naast die kwestie verteld heb-
Dji. Alleen wil ik vooral zeggen dat ik
et e«4 een pint spijt heb dat mijn vriend de
[neur met is ingegaan op mijn voorstel
ik hem destijds deed. om een wedden-
ip aan te gaan dat het programma
[er zijn waarheid in zijn vroegere
ule op zijn laatste benen liep en dat
r.p I een volgende uitgave de -drukkers
ie |ii het Heiseise Amerikaans Theater,
zê voor mijnpart herrieschoppers zo
laraiM' er w(=^ wat zouden bij winnen. Jam-
^ngek voor die verloren pint van mij. En-
het is de eerste niet.
aarom nu dat M.T.P. Wel, uit al
verschillende standpunten is mij toch
reek$ grootste gemene deler bijgebleven die
vogels, eik gebekt en gepluimd naar
aard, z.jn allen tot één zelfde con-
ie gekomen: Dat moet veranderen
lurlijk, lopen de meningen uiteen, de
wil het hu.s radikaal gelijk maken
de grond en er aen twee-woonst van
een andere wil alleen maar de
verdelen en dan weer een andere
een deur toemetsen of een raam. Maar
zijn akkoord met Shakespeare: er is
ithing rotten er is iets dat. niet
ïet is juist in het feit dat allen er zich
mst van zijn dat er iets moet veran-
i en tevens in het feit dat men niet
chiet met het plan der uit te voeren
fjrandering, dat ik een teken aan ée
fnd meen te zien.
mijn vrouw, dagen aan een stuk,
agt dat ze pijn heeft hier en pijn daar,
of het n:et goed zou zijn dat ze dat
ffikje slikt of dat poedertje inneemt, dan
ïgt dat gewoonlijk op het feit dat ik
mijn sloffen schiet en zelf de dokter
pel om eens aan te lopen. Dat is toch
klaar als pompwater. Waar een zieke
"Thuis is hoort een dokter. Nu hebben die
I mensen op mijn TV-scherm allen een-
pig toegegeven dat het land ziek is. Wel
i ene gezegd dat het stervend is en
Iandere heeft beweerd dat het maar een
simpele verkoudheid is, maar een verkoud
heid kan een longontsteking worden. Het
teken staat aan de wand.
Wat mij echt getroffen heeft bij die
uitzending, waarvan ik nog meerdere
vervolgen wou zien en horen, is het
ie.t dat egn paar van de acteurs gewezen
hebben op de toestanden in Congo voor de
onafhankelijkheid en op de Byzjantijnse
manier waarop toen de discuss.es gevoerd
werden. Men heeft toen in die Congo-
kwestie voetje voor voetje toegegeven,
net zolang tot men geen voetjes genoeg
meer had om weg te hollen, is men hier
n.et bezig hetzelfde spelletje te spelen?
Gaat men niet net zolang dg blaffende
hoaden tergen met het toewerpen van
kruimeltjes tot di« honden gaan toehap
pen en met de brok brood ook de hand
gaan verscheuren die ze hen toereikt? That
is the question! (Ik zit vandaag ver
schrikkelijk met Shakespeare in het,
hoofd!)
Nu is het z© dat uw opstellenschrijver
geen pol.tieker is, maar toch iemand die
meent ogen in zijn kop te hebben en een
heel klein beetje ervaring. Ai dat gerem
en al dat krasselen van een beetje geven
en toch proberen de grootste brok voor
zich zelf te houden, moet onvermijdelijk
naar een catastroof voeren. Er is daar ie
mand van die sprekers geweest die ge-
zeid heeft dat de slechtste beslissingen
dez® zijn die een paar maanden te laat
komen. En dat heeft mij doen'denken aan
Hendrik De Man, de voormalige voorzitter
van de socialistische paxtij die zelf geen
marxist wou zijn en na de oorlog de ezels
stamp kreeg van de partij dig hem uit
Amerika had gehaald toen hij zelf in de
put zat. Aan Hendrik De Man, de uitge
stoten vader van het Plan van de Ar
beid waarop diezelfde socialisten die hem
uitgestoten hebben zich nu beroepen ;n
hun syndicale radio-kroniek. Hendrik De
Man is ook heel zijn leven après coup
gekomgn, juist gelijk zijn prachtig boek.
Hebben onze politiekers dan werkelijk
niets geleerd uit het Congo-avontuur?
Zijn ze zich nog altijd niet bewust dat hun
zelfgenoegzaamheid en hun mentaliteit
van 't zal wel overgaan een doodsbe
dreiging kan worden voor het land dat
ze zeggen te willen geaond maken?
M.T.P. tot zelfs bij de bewaarders van
hat monopolie der heilige Een- en on
verdeeldheid de blauwe broeders van de
PVV. Ook zij gaan zondag eens lekkertjes
bakkeleien over de veranderingen in het
vaderlandse huis Dat de anderen zich
echter niet te erg verkneukelen. De 5
procent extremisten zonder regeringsver
antwoordelijkheid konden er wel eens
meer worden.
MANE, THEKEL, PHARES! Het is nog
geen vonnis, alleen maar een lugubere
waarschuwing.
Dendrophilos.
er Id aanwezigheid van een zeer talrijk pu-
ek, o.w. het bijtna voltallige schepen-
lege, bestuursleden van kulturèle vereni
gen enz. werd donderdagavond in de
delijke bibliotheek de tentoonstelling
as Masereel geopend.
Zoals aangekondigd werd een korte toe
aak gehouden door Minister van State
mille Huysmans, die bij deze gelegenheid
hem zo vertrouwde kunst van humor
fijn beoefènde. The great Old man van
B.S.P. kon zich in ieder geval verheugen
een zeer persoonlijke belangstelling...
Ook Schepen, Van Hoorick bracht een
.te kommentaar bij déze alleszins in-
essante tentoonstelling van een onzer
>*te Vlaamse kunstenaars.
G»
e<* r
Naar verluidt zou eerlang de onteigenings
procedure een aanvang nemen in verband
met de verbreding van de Gentse Steenweg
gedeelte St-Annalaan Gentsestraat. De
definitieve opmetingen zouden kortelings
uitgeroerd worden.
In de tuinèn van, de belendende huizen van
de Centrale Stedelijke Jongensschool en de
zwemkom hebben bewoners tijdens de voor
bije dagen herhaaldelijke ratten opgemerkt.
Men slaagde er in enkele van deze onhuise
lijke dieren te verdelgen.
-
De Jefskensvrienden uit Aalst huldigden, algemeen kampioen G. Podevijn
Woensdag jl., een zonnige aprildag, is
Leo Calloens overleden. Heel stil en be
scheiden is h.j gaan aankloppen bij O. L.
Heer.
Naar menselijke berekening op een te
vroege leeftijd, wijl zijn schoon gezin hem,
de wijze en bedachtzame vader, nog zo
nodig had.
Zij die hem in deze stad van nabij heb
ben gekend, ais de niet luidruchtige maar
hardnekkige verdediger van de schoonste
Vlaams Katolieke tradities want niet
voor niets was hij een man van de otide
Leuvense Garde, op de meest diverse ge
bieden, maar dan inzonderheid op het kul-
turele zullen in iengte van jaren Leo
Call©ens niet kunnen vergeten.
Een rijz.ge innemende verschijning, met
die schone grijzende kop, tintelende vrien
delijke ogen h.j incarneerde als het ware
de onbaatzuchtigheid, die evangelische eer
lijkheid, de dienstvaardigheid, zovele
schoonmenselijke deugden die hem uit zijn
ideal-stische studentenperiode niet waren
i afgevallen als blaren van een. herfstboom.
Nooit, spijts vele wisselvalligheden, is
b.j Leo Calloens dat prille schone jeugd-
geloof in de mens geweken. Daarom bl«ef
hij steeds onvoorwaardelijk bereid zich m
te zetten voor iedere zaak die de Vlaamse
gemeenschap en de kristelijke gedachte ten
goede kwam. Jarenlang is hij de ziel ge
weest van het Davidsfonds Aalst, waarvan
hij thans Ere-voorzitter was geworden.
Uitzonderlijk filoloog, stond hij jarenlang
ter» dienste van het katoliek onderwijs,
voorts ook als Voorzitter van de Landelijke
Bedienden Centrale Aalst zijn rijke talenten
kwistbaar aanwendend.
De vrienden van de LBC en niet het
minst Van het Da visfonds zullen hem
misse», oprecht missen. En niet alleen zij,
maar ook de vele anderen, want hoe zeer
het A V V V V K ook zijn leuze was, hem
was niet vreerad die ev .ngelische ruimheid
van g®est.
Leo Calloens Hij heeft niet voor niets
geleefd.
Vh.
- #-
HERVORMING
Naar aanleiding van het artikel Her
vorming aoodzakelijk in het Stedelijk Hos
pitaal (zie ons donderdagnummer van 25
april jl.) bereikten ons enkele tèlefonisch®
reakties van lezers, die hun instemming be
tuigen met het vooropgezette standpunt.
Wij hopen daar uitvoeriger op terug te
komen in ons volgend nummer.
DE SOeiALE VERKIEZINGEN
Blijkens officiële cijfers heèft het Alge-'
meen Christelijk Vakverbond tot dusver in
de sociale verkiezingen een opmerkelijke
vooruitgang behaald.
In, het biezonder in het arrondissement
Aalst treedt de uitstralingskracht van het
ACV n.a.v. de sociale verkiezingen steeds
meer en meer naar voor.
10 JAAR BOUWORDE
In april 1953 ging voor de eerste maal een
groep bouwgezellen naar Duitsland. Aanvan
kelijk leek het een avontuur. Maar gelei
delijk groeide uit dit eerste initiatief een
van de schoonste bewegingen in dienst vam
de Naastenliefde.
Dé Bouworde werd een begrip, niet alleen,
in het oude Avondland, maar ook in Afrika,
Amerika Azie.
Ruim 40' bouwgezellen hebben in, een
tijdspanne van 10 jaar in 15 landen van. de
gehele wereld hun beste krachten gegeven.
Naar .aanlèiding van dit 10 jarig bestaan
gaat op 5 mei as. in het Kongressenpaleis,
Coudenberg. 3, Brussel een feestvergadering
door.
Tijdens dg Akademlsche zitting In de voor
middag, tè 10 u. zal het woord worden ge
voerd door M. Vandekerckhov®. voorzitter
van de Bouworde, (Welkomwoord), Oud-
Minister R. Scheyven (Wereldnood en
Bouworde), Maurits NaChtergaele (Getui
genissen) en een slotwoord door Zijne Emi
nentie Kardinaal L.J. Suenens.
Ergens aan een Oostendse kaai ligt verlafcen: de vissersboot Fabi-
ola, het geschenk van de stad Oostende aan onze vorsten.
Wilt u ons eens een plezier doen Pakt
u dan eens uw krant. Nee, het hindert
niet welke krant u leest en evenmin of
het de krant van vandaag of gisteren is.
Heeft u het blad Mooi Telt u nu eens
'hoe dikwijls het woord welvaart 'in die
éne krant van u staat geschreven.
Welvaart... Wij hebben er de mond van
vol. We juichen en jubelen keer op keer,
dat het ons zo goed gaat.
Ja, de tijdeo zijn wel duur, maar het
lukt toch prachtig. We verdienen goed, liet
gaal ons uitstekend.
Ja, o ja, het gaat o*s zo fijn en welva
rend rijden we rond in fijne auto's, eten
en drinken er goed van en maken machtig
mooie vakantiereizen naar het buitenland.
Maar gaat het ons ALLEMAAL zo goed
Kunnen we ALLEMAAL een flinke portie
van die welvaartskoek binnensehrokken
Denkt u van ja
Waarom zou er dan op regelmatige tijden
op de preekstoel met klem worden ge
vraagd die collecte voor de armen heel
bijzonder te willen gedenken Als we
het allemaal zo goed hebben, waarom wor
den die «ollectes (omhalingen) dan nog
altijd gehouden
Het is een keurige wijk in eem grote stad.
Er wonen lagere ambtenaren, onderwijzers
kantoormensen, middenstanders bepaald
geen -r- wat dan nog vaak zo genoemd
wordt arbeiderswijk, maar ook geen zo
genaamde sjieke buurt. Een grote stadswijk
waar in de stratgn puto's langs de voet
paden staan, waar kinieren er goed ge-
kloed en gevoed uit zien, waar achter de
ramen bloemen en planten staan. Geen
buurt dus waar je armoede zou verwachten.
Maar toch kent de parochie in deze wijk
bijna vijftig gezihnen dfe wekelijks of
maandelijks een vaste ondersteuning van
het armbestuur ontvangen. Vijftig gezin
nen en dan nog vele bejaarden cn mensen
die niet regelmatig maar soms wel vaak
geholpen moeten worden uit de opbrengst
van de collectes in de kerk.
Uit de opbrengst van die tweede collecte
die bestemd is voor de armen van de pa
rochie.
Is dat nu nog wel nodig wordt er wel
eens gevraagd. In deze tijd van welvaart
bestaat er toch geen armoede meer En
met wrevel luisteren ze naar de priester
die op de preekstoel voor de beminde gelo
vigen een wissel op de eeuwigheid trekt
Alles wat u geeft zal u honderdvoudig
worden weergegeven En de beminde ge
lovigen speculeren op de toegezegde woe
kerrente en offeren tijdens die tweede col
lecte Er wordt gegeven zoals men voor
veel tegenwoordig bereid schijnt te z.jn de
poriemonnaie open te trekken. Vrijwel eiko
kerkcollecte wordt goed bedacht, charita
tieve instellingen hoeven maar een seintje
te geven en het geld komt binnen en als
Mies Bouwmans 24 uur voor de televisie
gaat staan, barst iederee* in zo'n overwel
digende gulheid uit dat er «en heel dorp
kan worden gebouwd. Ja, we zijn geen
gierig volk, maar toch...
De wrevel jegens de priester op de preek
stoel die voor de armen van de parochie
ons geld komt vragen blijft toch lichtelijk
aan ons knagen.
Zijn er dan in deze tijd nog mensen die
geld nodig hgbben van de kerk Er zijn
zoveel sociale voorzieningen we woorden
van de wieg tot het graf door de Staat ver
zorgd en moeten we dan toch...
En als dan na de tweede preek de col
lectanten met de schalen langs de banken
schuifelen, gooien we er wel wat op. Och
ja, we zijn niet zo kwaad. Maar of we wer
kelijk met ons hart die gulden of die rijks
daalder geven Met een hart, dat overtuigd
is van en begaan is met het lot van die
armen van de eigen parochie Het is maar
een vraag die we eigenlijk ternauwernood
hardop durven stellen, omdat we eerlijk
gezegd, een beetje bang zijn voor het ant
woord.
Want men weet niet, dat er nog zo veel
armoe wordt geleden.
Ja, dat is de keiharde waarheid de schrij
nende, rauwe realiteit. Want ondanks alle
fraaie w^oorden en meeslepend geschrijf
over de steeds stijgende welvaart Er zijn
honderdduizenden mensen in ons Neder
land voor wie dat woord welvaart een bit
tere klank heeft. Omdat ze ternauwernood
voldoende hebben om te leven Nee, omdat
ze, kort en duidelijk gezegd te weing heb
ben om zich staande te houden...
Dit schreef Frans Van Houtert in het
Nederlands katoliek weekblad Beatrijs.
Massa bewijzen volgden.
Wat waar is voor Nederland is waar voor
Belgie. Dat zullen wij bewijzen in een vol#
gend artikel.
Aleen een vraag.
Sedert 118 jaar helpt het Genootschap
St. Vincentius de behoeftige gezinnen ofzer
stad, vooral veel schamele gezinnen of al
leenstaande personen die n et durven vra
gen. Jaarlijks wordt ongeveer 40 000 F uit
gedeeld. Het Genootschap teert op eigen
middelen steunende leden, werkende le
den. Vroeger werden jaarlijks door Vincen-
tianen een collecte of omhaling ge'houden
in de parochiekerken. Waarom doen de
leden dat niet meer Liefde en nog lief
dadigheid zijn toch de kenmerken van ons
dhristen-zijn.
ÉA