en omstreken M. T. P. ft fjiHB m Leo CALLOENS Klein Logboek De tweede collecte is voor de armen van de parochie NEG SPE, NEC METU TENTOONSTELLING FRANS MASEREEL DE VERBREDING VAN DE GENTSE STEENWEG RATTEÜPLAAG m Bij het heengaan van Gazet van Aal LEES VERDER IN DIT NUMMER Een man uit de Denderstreek Nieuwe encycliek voor alle mensen Xjiwnn Land van belofte f* ,_l>~ Kultureel kalender Vfc"'" ST.IS Katolieke Aktualiteit Lezerstribune MET BIJVOEGSEL 19e JAARGANG Nr. 34 Zaterdag 27 april 1963 SCHOOLSTRAAT, 26 AALST 2 F HET NUMMER IEI >rbeé ikt, 'U schrikken, beste lezer, om die raad- 1- ^fccktige tuei. liet is niet ae afkorting trsonj, üet Zoveeiste internationale lichaam, zijn, ook met de ïn-tialen van de zo- ite nieuwe partij ol beweging, liet .s maar een aardigheidje van uw op- ienschrij ver. ls Z%TJ?. Het z-jn de beginletters van dat "lielse wooi;d dat eens ivebuchadnezar de ipen op het lijf gejaagd heelt: Mane, jekei, Phares! Het teken aan de wand 0 j uLen 'het nadien gaan noemen. ueuvHet is aan dit teken aan de wand dat ik zo «leden dinsdagavond heb zitten denken joud4 it de technisch zeer handig m mekaar n aaijtoken reportage van Omer Grawet op jd cin kijkkastscherm had gezien. <i Grond- 1 Mtsnerz-ening was het thema. Zes men- ts a van allerlei pluimage kregen daar om es dirten hun zeg. Ik ga geen kritiek maken 1 sPk wat die mensen daar allemaal over die zc4est.e en naast die kwestie verteld heb- Dji. Alleen wil ik vooral zeggen dat ik et e«4 een pint spijt heb dat mijn vriend de [neur met is ingegaan op mijn voorstel ik hem destijds deed. om een wedden- ip aan te gaan dat het programma [er zijn waarheid in zijn vroegere ule op zijn laatste benen liep en dat r.p I een volgende uitgave de -drukkers ie |ii het Heiseise Amerikaans Theater, zê voor mijnpart herrieschoppers zo laraiM' er w(=^ wat zouden bij winnen. Jam- ^ngek voor die verloren pint van mij. En- het is de eerste niet. aarom nu dat M.T.P. Wel, uit al verschillende standpunten is mij toch reek$ grootste gemene deler bijgebleven die vogels, eik gebekt en gepluimd naar aard, z.jn allen tot één zelfde con- ie gekomen: Dat moet veranderen lurlijk, lopen de meningen uiteen, de wil het hu.s radikaal gelijk maken de grond en er aen twee-woonst van een andere wil alleen maar de verdelen en dan weer een andere een deur toemetsen of een raam. Maar zijn akkoord met Shakespeare: er is ithing rotten er is iets dat. niet ïet is juist in het feit dat allen er zich mst van zijn dat er iets moet veran- i en tevens in het feit dat men niet chiet met het plan der uit te voeren fjrandering, dat ik een teken aan ée fnd meen te zien. mijn vrouw, dagen aan een stuk, agt dat ze pijn heeft hier en pijn daar, of het n:et goed zou zijn dat ze dat ffikje slikt of dat poedertje inneemt, dan ïgt dat gewoonlijk op het feit dat ik mijn sloffen schiet en zelf de dokter pel om eens aan te lopen. Dat is toch klaar als pompwater. Waar een zieke "Thuis is hoort een dokter. Nu hebben die I mensen op mijn TV-scherm allen een- pig toegegeven dat het land ziek is. Wel i ene gezegd dat het stervend is en Iandere heeft beweerd dat het maar een simpele verkoudheid is, maar een verkoud heid kan een longontsteking worden. Het teken staat aan de wand. Wat mij echt getroffen heeft bij die uitzending, waarvan ik nog meerdere vervolgen wou zien en horen, is het ie.t dat egn paar van de acteurs gewezen hebben op de toestanden in Congo voor de onafhankelijkheid en op de Byzjantijnse manier waarop toen de discuss.es gevoerd werden. Men heeft toen in die Congo- kwestie voetje voor voetje toegegeven, net zolang tot men geen voetjes genoeg meer had om weg te hollen, is men hier n.et bezig hetzelfde spelletje te spelen? Gaat men niet net zolang dg blaffende hoaden tergen met het toewerpen van kruimeltjes tot di« honden gaan toehap pen en met de brok brood ook de hand gaan verscheuren die ze hen toereikt? That is the question! (Ik zit vandaag ver schrikkelijk met Shakespeare in het, hoofd!) Nu is het z© dat uw opstellenschrijver geen pol.tieker is, maar toch iemand die meent ogen in zijn kop te hebben en een heel klein beetje ervaring. Ai dat gerem en al dat krasselen van een beetje geven en toch proberen de grootste brok voor zich zelf te houden, moet onvermijdelijk naar een catastroof voeren. Er is daar ie mand van die sprekers geweest die ge- zeid heeft dat de slechtste beslissingen dez® zijn die een paar maanden te laat komen. En dat heeft mij doen'denken aan Hendrik De Man, de voormalige voorzitter van de socialistische paxtij die zelf geen marxist wou zijn en na de oorlog de ezels stamp kreeg van de partij dig hem uit Amerika had gehaald toen hij zelf in de put zat. Aan Hendrik De Man, de uitge stoten vader van het Plan van de Ar beid waarop diezelfde socialisten die hem uitgestoten hebben zich nu beroepen ;n hun syndicale radio-kroniek. Hendrik De Man is ook heel zijn leven après coup gekomgn, juist gelijk zijn prachtig boek. Hebben onze politiekers dan werkelijk niets geleerd uit het Congo-avontuur? Zijn ze zich nog altijd niet bewust dat hun zelfgenoegzaamheid en hun mentaliteit van 't zal wel overgaan een doodsbe dreiging kan worden voor het land dat ze zeggen te willen geaond maken? M.T.P. tot zelfs bij de bewaarders van hat monopolie der heilige Een- en on verdeeldheid de blauwe broeders van de PVV. Ook zij gaan zondag eens lekkertjes bakkeleien over de veranderingen in het vaderlandse huis Dat de anderen zich echter niet te erg verkneukelen. De 5 procent extremisten zonder regeringsver antwoordelijkheid konden er wel eens meer worden. MANE, THEKEL, PHARES! Het is nog geen vonnis, alleen maar een lugubere waarschuwing. Dendrophilos. er Id aanwezigheid van een zeer talrijk pu- ek, o.w. het bijtna voltallige schepen- lege, bestuursleden van kulturèle vereni gen enz. werd donderdagavond in de delijke bibliotheek de tentoonstelling as Masereel geopend. Zoals aangekondigd werd een korte toe aak gehouden door Minister van State mille Huysmans, die bij deze gelegenheid hem zo vertrouwde kunst van humor fijn beoefènde. The great Old man van B.S.P. kon zich in ieder geval verheugen een zeer persoonlijke belangstelling... Ook Schepen, Van Hoorick bracht een .te kommentaar bij déze alleszins in- essante tentoonstelling van een onzer >*te Vlaamse kunstenaars. G» e<* r Naar verluidt zou eerlang de onteigenings procedure een aanvang nemen in verband met de verbreding van de Gentse Steenweg gedeelte St-Annalaan Gentsestraat. De definitieve opmetingen zouden kortelings uitgeroerd worden. In de tuinèn van, de belendende huizen van de Centrale Stedelijke Jongensschool en de zwemkom hebben bewoners tijdens de voor bije dagen herhaaldelijke ratten opgemerkt. Men slaagde er in enkele van deze onhuise lijke dieren te verdelgen. - De Jefskensvrienden uit Aalst huldigden, algemeen kampioen G. Podevijn Woensdag jl., een zonnige aprildag, is Leo Calloens overleden. Heel stil en be scheiden is h.j gaan aankloppen bij O. L. Heer. Naar menselijke berekening op een te vroege leeftijd, wijl zijn schoon gezin hem, de wijze en bedachtzame vader, nog zo nodig had. Zij die hem in deze stad van nabij heb ben gekend, ais de niet luidruchtige maar hardnekkige verdediger van de schoonste Vlaams Katolieke tradities want niet voor niets was hij een man van de otide Leuvense Garde, op de meest diverse ge bieden, maar dan inzonderheid op het kul- turele zullen in iengte van jaren Leo Call©ens niet kunnen vergeten. Een rijz.ge innemende verschijning, met die schone grijzende kop, tintelende vrien delijke ogen h.j incarneerde als het ware de onbaatzuchtigheid, die evangelische eer lijkheid, de dienstvaardigheid, zovele schoonmenselijke deugden die hem uit zijn ideal-stische studentenperiode niet waren i afgevallen als blaren van een. herfstboom. Nooit, spijts vele wisselvalligheden, is b.j Leo Calloens dat prille schone jeugd- geloof in de mens geweken. Daarom bl«ef hij steeds onvoorwaardelijk bereid zich m te zetten voor iedere zaak die de Vlaamse gemeenschap en de kristelijke gedachte ten goede kwam. Jarenlang is hij de ziel ge weest van het Davidsfonds Aalst, waarvan hij thans Ere-voorzitter was geworden. Uitzonderlijk filoloog, stond hij jarenlang ter» dienste van het katoliek onderwijs, voorts ook als Voorzitter van de Landelijke Bedienden Centrale Aalst zijn rijke talenten kwistbaar aanwendend. De vrienden van de LBC en niet het minst Van het Da visfonds zullen hem misse», oprecht missen. En niet alleen zij, maar ook de vele anderen, want hoe zeer het A V V V V K ook zijn leuze was, hem was niet vreerad die ev .ngelische ruimheid van g®est. Leo Calloens Hij heeft niet voor niets geleefd. Vh. - #- HERVORMING Naar aanleiding van het artikel Her vorming aoodzakelijk in het Stedelijk Hos pitaal (zie ons donderdagnummer van 25 april jl.) bereikten ons enkele tèlefonisch® reakties van lezers, die hun instemming be tuigen met het vooropgezette standpunt. Wij hopen daar uitvoeriger op terug te komen in ons volgend nummer. DE SOeiALE VERKIEZINGEN Blijkens officiële cijfers heèft het Alge-' meen Christelijk Vakverbond tot dusver in de sociale verkiezingen een opmerkelijke vooruitgang behaald. In, het biezonder in het arrondissement Aalst treedt de uitstralingskracht van het ACV n.a.v. de sociale verkiezingen steeds meer en meer naar voor. 10 JAAR BOUWORDE In april 1953 ging voor de eerste maal een groep bouwgezellen naar Duitsland. Aanvan kelijk leek het een avontuur. Maar gelei delijk groeide uit dit eerste initiatief een van de schoonste bewegingen in dienst vam de Naastenliefde. Dé Bouworde werd een begrip, niet alleen, in het oude Avondland, maar ook in Afrika, Amerika Azie. Ruim 40' bouwgezellen hebben in, een tijdspanne van 10 jaar in 15 landen van. de gehele wereld hun beste krachten gegeven. Naar .aanlèiding van dit 10 jarig bestaan gaat op 5 mei as. in het Kongressenpaleis, Coudenberg. 3, Brussel een feestvergadering door. Tijdens dg Akademlsche zitting In de voor middag, tè 10 u. zal het woord worden ge voerd door M. Vandekerckhov®. voorzitter van de Bouworde, (Welkomwoord), Oud- Minister R. Scheyven (Wereldnood en Bouworde), Maurits NaChtergaele (Getui genissen) en een slotwoord door Zijne Emi nentie Kardinaal L.J. Suenens. Ergens aan een Oostendse kaai ligt verlafcen: de vissersboot Fabi- ola, het geschenk van de stad Oostende aan onze vorsten. Wilt u ons eens een plezier doen Pakt u dan eens uw krant. Nee, het hindert niet welke krant u leest en evenmin of het de krant van vandaag of gisteren is. Heeft u het blad Mooi Telt u nu eens 'hoe dikwijls het woord welvaart 'in die éne krant van u staat geschreven. Welvaart... Wij hebben er de mond van vol. We juichen en jubelen keer op keer, dat het ons zo goed gaat. Ja, de tijdeo zijn wel duur, maar het lukt toch prachtig. We verdienen goed, liet gaal ons uitstekend. Ja, o ja, het gaat o*s zo fijn en welva rend rijden we rond in fijne auto's, eten en drinken er goed van en maken machtig mooie vakantiereizen naar het buitenland. Maar gaat het ons ALLEMAAL zo goed Kunnen we ALLEMAAL een flinke portie van die welvaartskoek binnensehrokken Denkt u van ja Waarom zou er dan op regelmatige tijden op de preekstoel met klem worden ge vraagd die collecte voor de armen heel bijzonder te willen gedenken Als we het allemaal zo goed hebben, waarom wor den die «ollectes (omhalingen) dan nog altijd gehouden Het is een keurige wijk in eem grote stad. Er wonen lagere ambtenaren, onderwijzers kantoormensen, middenstanders bepaald geen -r- wat dan nog vaak zo genoemd wordt arbeiderswijk, maar ook geen zo genaamde sjieke buurt. Een grote stadswijk waar in de stratgn puto's langs de voet paden staan, waar kinieren er goed ge- kloed en gevoed uit zien, waar achter de ramen bloemen en planten staan. Geen buurt dus waar je armoede zou verwachten. Maar toch kent de parochie in deze wijk bijna vijftig gezihnen dfe wekelijks of maandelijks een vaste ondersteuning van het armbestuur ontvangen. Vijftig gezin nen en dan nog vele bejaarden cn mensen die niet regelmatig maar soms wel vaak geholpen moeten worden uit de opbrengst van de collectes in de kerk. Uit de opbrengst van die tweede collecte die bestemd is voor de armen van de pa rochie. Is dat nu nog wel nodig wordt er wel eens gevraagd. In deze tijd van welvaart bestaat er toch geen armoede meer En met wrevel luisteren ze naar de priester die op de preekstoel voor de beminde gelo vigen een wissel op de eeuwigheid trekt Alles wat u geeft zal u honderdvoudig worden weergegeven En de beminde ge lovigen speculeren op de toegezegde woe kerrente en offeren tijdens die tweede col lecte Er wordt gegeven zoals men voor veel tegenwoordig bereid schijnt te z.jn de poriemonnaie open te trekken. Vrijwel eiko kerkcollecte wordt goed bedacht, charita tieve instellingen hoeven maar een seintje te geven en het geld komt binnen en als Mies Bouwmans 24 uur voor de televisie gaat staan, barst iederee* in zo'n overwel digende gulheid uit dat er «en heel dorp kan worden gebouwd. Ja, we zijn geen gierig volk, maar toch... De wrevel jegens de priester op de preek stoel die voor de armen van de parochie ons geld komt vragen blijft toch lichtelijk aan ons knagen. Zijn er dan in deze tijd nog mensen die geld nodig hgbben van de kerk Er zijn zoveel sociale voorzieningen we woorden van de wieg tot het graf door de Staat ver zorgd en moeten we dan toch... En als dan na de tweede preek de col lectanten met de schalen langs de banken schuifelen, gooien we er wel wat op. Och ja, we zijn niet zo kwaad. Maar of we wer kelijk met ons hart die gulden of die rijks daalder geven Met een hart, dat overtuigd is van en begaan is met het lot van die armen van de eigen parochie Het is maar een vraag die we eigenlijk ternauwernood hardop durven stellen, omdat we eerlijk gezegd, een beetje bang zijn voor het ant woord. Want men weet niet, dat er nog zo veel armoe wordt geleden. Ja, dat is de keiharde waarheid de schrij nende, rauwe realiteit. Want ondanks alle fraaie w^oorden en meeslepend geschrijf over de steeds stijgende welvaart Er zijn honderdduizenden mensen in ons Neder land voor wie dat woord welvaart een bit tere klank heeft. Omdat ze ternauwernood voldoende hebben om te leven Nee, omdat ze, kort en duidelijk gezegd te weing heb ben om zich staande te houden... Dit schreef Frans Van Houtert in het Nederlands katoliek weekblad Beatrijs. Massa bewijzen volgden. Wat waar is voor Nederland is waar voor Belgie. Dat zullen wij bewijzen in een vol# gend artikel. Aleen een vraag. Sedert 118 jaar helpt het Genootschap St. Vincentius de behoeftige gezinnen ofzer stad, vooral veel schamele gezinnen of al leenstaande personen die n et durven vra gen. Jaarlijks wordt ongeveer 40 000 F uit gedeeld. Het Genootschap teert op eigen middelen steunende leden, werkende le den. Vroeger werden jaarlijks door Vincen- tianen een collecte of omhaling ge'houden in de parochiekerken. Waarom doen de leden dat niet meer Liefde en nog lief dadigheid zijn toch de kenmerken van ons dhristen-zijn. ÉA

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Gazet van Aalst | 1963 | | pagina 1