s>
en omstrgKen
m
Er roert entwat
NEEN, DE PAUZEN
STERVEN NIET
i)e Paus van Pacem in terris
Biografie m 1. H.
Paus Joannes XXIII
fj
IN EVi
V,S 'a
NEC SPE, NEC METU
i
1/
H#'
DE LAATSTE DAStw VAN
HET PQNTIFICAAIVaN
JüANNlo XXiii
OPENBARE WERKEN AALST
Gazet
LEES VERDER IN - x>
DIT NUMMER -'.V
Hot hoekje der postzegelliof-
hebbers v
De hervorming van de ziekte
verzekering
Vrouwenkroniek
De grappen van Lambik
19e JAARGANG Nr. 44
Donderdag 6 juni 1963
SCHOOLSTRAAT, 26, AALST
2 F HET NUMMER
Geloofd zij Jezus Christus. Hier radio
Vaticaan. Wij zullen U lezing geven van
eer. belangrijk communiqué.
De Heilige Vader Joannes XXIII is dood.
De Paus van de goedheid is godvruchtig
en sereen overleden na de sacramenten van
de Heilige Katolieke Kérk in zijn apparte
ment op het apostolisch paleis van het
Vaticaan te hebben ontvangen. Hij stierf
vandaag 3 juni 1963, omringd van zijn ver
wanten en dokters te 19 h 49.
Aldus luidt het officieel communiqué
waardoor aan de wereld werd medegedeeld
dat de 261ste stadhouder van Christus op
aarde ter ziele gegaan is.
Het klinkt alles heel officieel en heel
koud en helemaal in het binnenste van ons
hart hebben we ons afgevraagd of het niet
een beetje warmer had gekund. Natuurlijk
vergissen we ons. het mocht niet warmer
en het kon niet warmer, het was immers
een officiële mededeling.
Maar in de huiskamers waar het officiële
communiqué is binnengewaaid en in de re
creatiezalen van de kloosters en ook
waarom het niet gezegd in de staminees
waar de mensen hun kaartje aan 't leggen
waren, is er een ijsblok gevallen. De Paus
is dood. De kardinaal heeft het vernomen
wijl hij met Mgr Daem wandelde in zijn
tuin en de beide prelaten hebben samen het
De profundis gebeden. Hoe de nonne-
kens uit het klooster van rechtover mijn
deur het nieuws vernomen hebben weet ik
niet, maar in mijn stamcafé waar zowat
mensen van alle koleur komen, weet ik dat
de kaarters hun kaarten hebben neergelegd
en ik weet dat er een van die kaarters die
zeker geen pilaarbijter is, gezegd heeft
't Is toch spijtig dat zulke mensen zo vroeg
moeten sterven
Nu zullen er dezer dagen veel officiële
boodschappen op het Vaticaan toekomen,
van staatshoofden, van ministers en hoog
waardigheidsbekleders, maar het is mijn
vaste overtuiging dat Joannes XXIII, de
paus van het optimisme en van de levens
vreugde een uitspraak als deze van die
kaarter uit mijn stamcafé, van uit de hemel
zal aangehoord hebben met een monkellach
zoals alleen hij kon monkellachen.
Joannes XXIII, de boerenzoon van Sotto
il Monte, was misschien geen majestatische
verschijning, maar hij was dan toch een
vaderlijke verschijning hij was een
paus die net bijtijds gekomen was om aan
de wereld een Mater et magistra en een
Pacem in Terris te geven.
Hij is de Paus. geweest die net in tijds
gekomen is om laan de bewindvoerders
van alle landen, ook aan die van ons eigen
zeer katoliek land, te zeggen dat Rerum
Novarum en Qudragesimo Anno geen stuk
je folklore zijn. maar levende werkelijkheid
waar ook de grote bazen van Société Géné
rale en Biraco de Olen rekening hebben
mee te houden. Om aan diezelfde bewind
voerders van om het even welke pluimage
diets te maken dat ook die mensen die door
het zo hoog geprezen menselijk gerecht
achter tralies worden gehouden, nog steeds
mensen zijn. De Paus die er niet is voor
teruggeschrokken om zelf naar de uitgesto
tenen der maatschappij te gaan. naar diege
nen waar wij allemaal ons voor schamen,
naar hen die in den bak zitten heeft
door deze. zijn eerste pontificale gang naar
de gevangenis van Regina Caeli (o ironie!)
aan alle rechtsplegers ter wereld, en
ook aan die van bij ons, een wenk gegeven
die zij nog steeds niet schijnen begrepen te
hebben.
De Paus is dood, de Paus die misschien
de meest volksgeliefde geweest is sedert
eeuwen, de boerenzoon die hoe hoog hij
ook opgklommen was in de hiërarchie,
steeds de polsslag van het volk van
al de kinderen van de Vader, aangevoeld
heeft, wordt thans geeerd door alle groten
der aarde, maar zijn hoogste kroon zal zijn
dat hij bemind «wordt door de kleinen,
de nederigen en de verschopten. Een Frans
joernalist stelde aan een geleerd dignitaris
der Vaticaanse biblioteek de vraag: «Wat
zal de Kerk het meest verliezen aan
Joannes XXIII? en het zeer eenvoudige
antwoord van deze geleerde monnik was:
Niets De Kerk verliest nooit iets. De
Kerk wint altijd meer bij. Maar aan
Joannes XXIII zal zij geweldig veel hebben
bijgewonnen, aan wat hij in zijn leven
voor Haar gedaan heeft, en meer nog aan
wat hij na zijn dood voor Haar zal doen.
Joannes XXIII is dood, maar in ons hart
is geen droefenis. Een groot Paus is heen
gegaan, die een vader was voor zijn Kerk
en voor de hele wereld, maar een stukske
van zijn optimistische levensvisie is ons
bijgebleven, een stukske levensoptimisme
dat in de geslachten die komen gaan steeds
zal voortleven. Hij is een weg-wijzer ge
weest die niet meer kan weggenomen wor
den uit de geschiedenis van de Kérk en
van de mensheid.
Ut omnes unum sint! Opdat allen
een zouden zijn daarom heeft hij het
tweede Vaticaanse concilie bijeengeroepen,
opdat allen die het hart op de rechte plaats
dragen mekaar zouden ontmoeten. Dat is
de boodschap die ons vandaag is toege
komen. een herhaling van de hartekreet
van zijn heilige patroon Sint Jan: Kin
dertjes hebt elkander lief Ieder katho
liek die deze boodschap van deze tussen
paus niet heeft verstaan heeft de bus
gemist. Hij weze privaatman of bewind
voerder.
Lieve Paus Joannes, geef dat al uw kin
deren uw boodschap van uw leven mogen
begrijpen. Blijf leven onder ons.
DENDROPHILOS.
r
9 april: Paus ondertekent encycliek
Pacem in terris
10 april: Pacem in terris (geda
teerd op 11 april 1963) wordt gepubli
ceerd.
13 april: Paasboodschap 1963 Vre
de
14 april. Paasgroet 1963: Vrede
19 april: Ouders van het Jodinnetje
Anne Frank in audiëntie ontvangen.
8 mei: Reis van de Paus naar Monte
Cassino afgelast.
10 mei: Plechtige overhandiging van
Balzan-vredesprijs.
11 mei: Staatsiebezoek in het Juirinaal.
14 mei: Apostolische Brief Magnifi
eventus (11 mei 1963) bij het jubileum
voor de HH. Cyrillus en Methodius.
16 mei: Pauselijke Missiewerken in
audiëntie. Audiëntie oorspronkelijk voor
zien in het Petrus-kollege, wegens gezond
heidstoestand van de Paus in het Vati-
kaan.
17 en 18 mei: Kuriale audiënties af
gelast.
20 mei: Kardinaal Wyszynski en Poolse
bisschoppen bij de Paus.
21 mei: Audiëntie tot Pinksteren afge
last (officiële motivering: gebedsoefenin
gen gn retraite).
j 22 mei: Voorziene algemene audiëntie
op het laatste ogenblik afgelast.
bi k* W tJ
Hot 4Va jauge puiiïikaat van Paus Joannes XX111 heeft zijn hoogtepunten van
bestuur éérst in de laatste twee jaar bereikt. Want uit deze periode lesuiteien
zijn grote en mdruKwekkende encycliek MAl'EK Ei MAGISTRA van 14 juii
1961, zijn encycliek PACEM IN TERRIS van 9 april 1963 en zijn dnektieven
voor het Tweede Vatikaans Koncine (il oktober 1962).
De vooralgaande jaren hebben de grondslag gelegd voor de grote leerstellige en
pastoraie invloed die de voorbije twee jaren van deze grote Paus is uitgegaan
groot aanzien in de wereld vanwege zijn menselijke instelling, alsmede vanwege
zijn begrip en geloof in de goedheid enzijn wil de Kerk internationaal te doen
zijn, haar boven de partijen uit te heffen en haai' bovenalen los te maken uil het al
ie Romeinse en ItaTuimse gezichtsveld. Dit laatste heelt hij onder meer gedaan
door de voorbereidende werkzaamheden van het Koncilie voor een belangrijk deel
in handen te leggen van bekwame bisschoppen en priesters uit de hele wereld.
HET TONEELLEVEN TE AALST
Het ziet er naar uit dat men zich in het Aalsters toneelleven aan een evene
ment mag verwachten. Zeven Aalsterse toneelmensen van uiteenlopende ideolo
gische strekking hebben zich inderdaad einde mei onder de benaming De Kern
'63 verenigd.
Veel konden wij tot nog toe niet vernemen. Wel worden in het lokaal Pom-
pierkewaar zij hun tenten opsloegen, door mensen uit de traditionele kringen
Iruk gepalaberd. Het is uiteraard vanzelfsprekend dat dit initiatief in Aalsterse
toneelmiddens deining veroorzaakt.
Vast staat dat de bedoelingen van Kern '63 als dusdanig niet tegen de bestaan
de groeperingen gericht zijn, integendeel zou mogen verwacht worden dat het
optreden van de K'ernmannen s in hoge mate het traditionele Aalsterse
toneelleven zal activeren, in die zin dat bij de bestaande liefhebbergezelschappen
een hoger spelpeil zou ontstaan.
De namen van de zeven toneelmensen: Jo Beeckman, Walter Boni, Frans de
Brul, Paul de Pelsmaker, Piet de Valkeneer, André Van Daele en Kamicl van
Geert. (N.V.)
Aangevangen of aan gang zijnde werken:
Hoezekouter en Kareelstraat: Wege
nis- en rioleringswerken.
Verbouwing der nieuwe muziekschool
in de Schoolstraat.
Affligemdreef: Wegenis- en riolerings
werken.
Sportcentrum: Ontbossing.
Aanvullingswerken nemen een aanvang
op 5/6/63.
Oud hospitaal: Centrale verwarming;
lste deel beëindigd.
Bevloering, zolder en gangen: aanvang
15 juni 1963.
Sportplein Arend: Inrichting voetbal
terrein.
Sportplein Aelbrechtlaan(Rechtover
Bloemenveiling): Inrichting.
Stadspark: Verdere afwerking ver
lichting.
Nijverheidswerf Honda: Verdere af-
werking-riolerings en waterleidingswerken.
De Schepen van Openbare Werken,
Gilbert Claus.
In de atmosfeer rond Paus Joannes, die
in 1962 dus duidelijk gekarakierizeeid werd
door een grote waardering van zijn mense
lijkheid en door het besef, dat hij naar echte
internationale doorbraak streefde, verscheen
met enig oponthoud in juli 1961 de ency
cliek Mater et Magistra. De mensheid van
11961 heeft uit deze breed verspreide brief
de direktieven kunnen vernemen, welke in
dividuele personen, gemeenschappen, staten
en internationale instellingen moeten leiden
om de overbodige vele noden van talrijke
I volkeren uit de wereld te heipen. Daarbij
'heelt de Paus doelbewust de sociale leer der
l Kerk, zoals die door de voorgaande Pausen
al was omschreven, uitgebreid en toegepast
op enkele toestanden bij onderontwikkelde
volkeren, waarmee wij nu te maken hebben.
Daarmee heeft de Paus niet alleen de kato-
lieken maar ook de niet-katolieken konkrete
richtlijnen aangegeven hoe de internationale
hulpverlening, die over heel het vlak van
de internationale samenleving op gang ge
komen is, moet doorzetten. Vanzelfsprekend
dat en allen die hulp verwachten en allen
die hulp verlenen, de Heilige Stoel bijzon
der dankbaar zijn geweest voor deze morele
steun bij hun werk. De Paus ontving van
alle kanten bewijzen dat zijn woord had in
geslagen. Nu zag hij kans nog iets verder te
gaan. Hij begreep dat, nu hij in de inter
nationale gemeenschap gewillig gehoor had
gevonden, een unieke kans bestond verder
te gaan en de hele mensheid richtlijnen te
geven, die voor de algemene vrede in de
wereld nodig zijn. Daarbij zou hij boven
dien nog een gewillig gehoor vinden bij al
die mensen, die in angst verkeren over de
toenemende invloed van de bewapening en
van de groeiende dreiging van de kernbom
men.
In feite was de internationale wereld, die
zich met de politiek der ontwapening bezig
houdt, bereid naar de Paus te luisteren.
Maar er was ook nog een heel andere groep,
deze van de niet-katolieke kristenen, die
door da ruime en volkomen nieuwe houding
1 van Paus Joannes tegenover andere gods
diensten, een bijzonder milde houding te
genover hgt Hoofd der Katolieke Kerk be
gon aan te nemen. Die houding varieerde
van welwillendheid om te aanhoren tot
een bereidheid diens gezag te aanvaar
den. Kortom in het milde psychologische
klimaat, dat Paus Joannes in 1961 had ge
schapen en dat steeds milder werd naarmate
het Koncilie zich begon te ontwikkelen,
greep hij de kans de wereld te vertellen
hoe een echte en blijvende vrede in de we
reld kan worden verkregen. Nu de politieke
tegenstanders van Oost en West met hun
besprekingen waren vasgelopen, zag de we
reld naar het verlossende woord uit. En dat
kan alleen komen van een autoriteit die
boven, de partijen stond, die neutraal was.
Goed, dat wilde Paus Joannes 23 zijn
en hij was hot ook. Hij greep de kans om
de verwachtende wereld toe te spreken. Hij
rirhtte voor het eerst in de geschiedenis zijn
schrijven aan ai de mensen in de wereld
die van goede wil zijn. Bovendien uet hij
deze encycliek vooral steunen op het na
tuurrecht, waardoor hij een taal sprak en
argumenten gebruikte die iedereen, van
welke godsdienst of kuituur ook, konden
aanspreken. En ten slotte stelde hij het
machtigste gebaar dat een Paus sinds
eeuwen had gesteld hij liet de encycliek
ook in het Russisch en het Pools verschij
nen. De enorme weerklank, die deze laatste
encycliek Pacem in terris heeft verkre
gen, is niet tot de katolieke wereld, ook
niet tot de Westerse wereld beperkt geble
ven. Zelfs dp komnJumsten hebben er zich
waarderend over uitgelaten. Maar de kans
bestaat dat het Westen, verheugd over de
echo's van hei Cesten voorbijziet hoe be
perkt die instemming van het kommunis-
tisch blok wel is. Die beperktheid schijnt
het Westen zeifs mee te sleuren. De kommu-
nisten leggen met name het scherpst de na
druk op h,et deel in de Pauselijke wereld-
brief, waarin het gaat over de ontwapening
en dan nog het liefst in hun opvatting. Maar
daarmede komen de Pauselijke vermanin
gen scheef te liggen, omdat er met minstens
even veel nadruk wordt gesproken over het
hele rechtssysteem van de tegenwoordige
wereld, dat niet weinig lacunes vertoont.
En in het hoofdstuk waarin de ontwapening
wordt behandeld, staan op gelijke voet daar
mede rassenscheiding, behandeling van
minderheden, kapitalistische dwang op de
armen, politieke vluchtelingen en de poli
tieke vrijheid.
Hoe dan ook, duideljk is dat deze Paus
uit een grote ontwikkeling werd weggerukt.
De hele wereld volgde deze ontwikkeling
met spanning, omdat zij zich koncentreerde
op een moeilijk punt, dat in de internatio
nale gemeenschap, maar ook in de Kerk zelf
speelt het vreedzaam samenbestaan met
de kommunistische landen. Het is duidelijk
dat het 81 jarige hoofd van de katolieke
kerk een gedurfde nieuwe richting heeft in
geslagen. Zijn stoutmoedig voortgaan degd
menig katoliek leider met ingehouden adem
langs de weg staan en menigeen heeft zijn
kritiek en oppositie in zich moeten onder
drukken. Voor vele anderen stond vast, dat
voor Paus Joannes de nieuwe periode .be
slist niet afgesloten was. De onderhandelin
gen tussen Kerk en Staat in Kommunisti
sche landen waren hier en daar, zij het
moeilijk, op gang gekomen. Van de andere
kant had de Oekumene nieuwe perspektie-
ven gekregen en de toenadering tussen orto-
doxie en de Kerk van Rome kwam ook al ip
beweging. En ook de teologische vernieu
wing. gebaseerd op de pastorale vernieu
wing, binnen de Kerk zelf. is op weg naar
haar tijdeigen vormgeving.
De Paus. die Kerk en wereld vaderlijk
bij de hand had genomen, heeft deze moeten
loslaten. Zal zijn opvolger in dezelfde geest
dat machtige voortzetten
Z.H. Paus Joannes XXIII werd ge
boren op 25 november 1881. te Sotto
il Monte in de provincie Bergamo
(Italië). Van 1899 tot 1901 deed hij
zijn teologische studies te Bergamo en
te Rome. Priester gewijd op 10 augus-
tus 1904 in de kerk S. Marie in Monte
Santo te Rome. werd hij in 1904 gepro
moveerd tot Doctor in de Godgeliera-
heid.
In 1905 keerde hij terug naar bei-
gamo ais .sekretaris van de nieuwe
bisscnop Mgr. Kaduu-iedesni, en was
tevens professor aan net seminar.e al
daar. Van 1915 lot 1918 deed mj zijn
militaire dienst in Bergamo als Euue-
nant-jLegei aalmoezenier. In 19zu wern
E.H. Roncaiii naar Rome teruggeroe
pen en werkte hij in de Kongregatie
der Propaganda Fide. Het jaar daarop
werd hij door wijlen Paus Benedictus
XI benoemd tot president van de Ita
liaanse Missiegenoolschap, en lid van
de Centrale Raad der Pauselijke
Werken voor de Geloofsverspreiaing.
Op 7 mei 1921 volgde zijn benoeming
tot Huisprelaat. In 1922 benoemd tot
docent in Patrologie aan het Romeinse
Seminarie werd de toenmalige Mgr
RoncaLli op 3 maart 1925 door Paus
Pius XI aangesteld als Apstoiisch Visi
tator in Bulgarije en titelvoerend bis
schop van Areopolis. De bisschopswij
ding ontving hij op 19 maart 1925 in
de kerk van de H. Carlo te Rome. In
1931 fungeerde Mgr Roncalli ais eerste
Apostolisch Delegaat voor Bulgarije,
terwijl hij in november 1934 Aposto
lisch Delegaat was in Turkije en Grie
kenland, evenals Administrator der
Apostolische Vikariaten van Latijnse
ritus in Constantinopel. Bij die gele
genheid ontving hij ook de titel van
titularis-bisschop van Mesembria. Tij
dens de Duitse bezetting in de tweede
wereldoorlog verleende hij de Griekse
bevolking grote steun en kon de de
portatie van talrijke Griekse joden
voorkomen.
In december 1944 door Paus Pius
Xll zaliger benoemd tot Apostolisch
Nuntius in Frankrijk, was het Mgr
Roncalli zelf die de eis afwees om 33
bisschoppen wegens hun koiiaboratie
met de Vichy-regering af te stellen.
Zijn biezondere zorg ging toen naai
de Duitse krijgsgevangenen in Frank
rijk, die in het gevangenkamp van
Chartres waren opgesloten. In 1952
werd hij eerste bestendig waarnemer
van de H. Stoel bij de Unesco. Op 12
januari 1953 werd Mgr Roncalli door
Paus Pius XII tot kardinaal gekreera.
en kreeg als titelkerk de H. Prisca-
kerk toegewezen. Op 15 januari van
datzelfde jaar volgde zijn benoeming
tot Patriarch van Venetie. In oktober
1954 trad Kardinaal Roncalli op als
Pauselijk Legaat bij het Mariaal kon-
gres in Beiroet, en in in maart 1958 als
Pauselijk Legaat bij het Eeuwfeest te
Lourdes.
Op 28 oktober 1958 tenslotte werd de
toenmalige Kardinaal Rontalli op de
vierde dag van het Konklaaf verkozen
tot Paus, onder de naam Joannes
XXIII. Zijn kroning vond plaats op
4 november 1958 in de St. Pietersba
siliek te Rome.
Stadsgenoot de h. Albert Cherreté
werd Koning 1963 bij Ware Vrede
en Eendracht.
