en omstreKen
Wat primeert
Klein Logboek
PEPER ZOUT
Vlaaien en Verven of op t Terras met Kermis Aalst
11 juli 1963
m>
NEC SPE, NEC METU
«w
I
Stadsgenote
verongelukt te Loppem
De aanhouding van
een Aalstenaar in Oostenrijk
Gazet van Aal
LEES VERDER IN
DIT NUMMER
Vrouwenkroniek
De Grappen van Lainbik
Het Vierde Scalpel
Televisiekijkers voor U...
19e JAARGANG Nr. 52
Donderdag 11 juli 1963
SCHOOLSTRAAT, 26, AALST
2 F HET NUMMER
11 JULI 1963 Er zijn geen redenen tot jubelen en het traditionele 11 juliartikel
mag best achterwege blijven. Onderschat de krachten niet die meer dan welke
Vlaamse groepen ook een niet aflatende druk hebben uitgeoefend om tot de zg na
tionale oplossing van Hertoginnedal" te komen. Zij die in de hoofdstad een zeer hof
felijk kreetje van verlichting hebben geslaakt, konden dit doen tenkoste van de
Vlamingen, ten koste van de rechtvaardigheid die evenwel niet van deze Belgische
politieke wereld is.
Dit is heel bondig samengevat de indruk van een vooraanstaand CVP parle
mentair toen hij dinsdagavond vermoeid en ontgoochelend het Centraal Station bin
nen liep na een vermoeiende parlementaire dag.
Inderdaad, ook ook al moet men erkennen dat men in Hertoginnendal de be
raamde aanhechting van de zes Vlaamse randgemeenten bij de Brusselse agglomera
tie heeft kunnen verhinderen, het blijft een feit dat het Vlaamse taalgebied in wezen
eens te meer werd aangetast. Vlaams taalgebied waarvan de huidige Minister Fayat
op de Guldensporenviering van 1961 te Aalst ten alle prijze de gaafheid verdedigde
en tot zijn toehoorders verklaarde dat een nieuwe aanslag op de Vlaamse rand
gemeenten. met inbegrip van faciliteiten, onder geen énkel voorwendsel meer zou
geduld worden.
Zij die ongetwijfeld ter goeder trouw de huidige taalontwerpen voor de Vlaamse
zaak suksesvol achten zouden wij er willen op wijzen dat zij zich omtrent een
drietal essentiele punten deerlijk vergis sen
De huidige regeling, mits gaders gebeurlijke correcties tijdens het thans lopend
kamerdebat, zullen niet kunnen verhinderen dat de verfransing voort schrijdt en
het gevaar voor verdere aanvreting van Vlaams grondgebied niet is uitgesloten. (In
Spaaks omgeving projecteert men op lange termijn een tweetalige (sic) hoofdste
delijke agglomeratie binnen de vierhoek Mechelen-Leuven-Halle-Aalst). De defini
tieve waarborgen via een grondwetsherziening zijn beloften waarvan de uiteinde
lijke verwezenlijking zeer problematisch zijn. want afhankelijk' van de grillen van
de onvermijdelijke regeringspartner de BSP.
De gesanctioneerde tweetaligheid en het vice-gouverneurschap zijn van dit slag
van wettelijke beschikkingen waarvan we de doeltreffendheid in feite reeds erva
ren. Dat deze regering tenslotte als beloning voor deze zoveelste Vlaamse tegemoet
koming de belofte van de zetelaanpassing zal inlossen is, gelet op de huidige po
litieke conjunctuur, het bekende kluitje waarmede men de hardnekkige vechters
van de Vlaamse rechterzijde in het niet heeft gezonden nadat het bewonderings-
waardig verzet van een De Saeger en Veroken en enkele andere stukken dreigde te
maken - opdat het vrijwel zeker is dat ee nmaal 2lover de socialisten met ontslag
zullen dreigen. Ten andere, de vraag kan gesteld worden waarom de zetelaanpas
sing niet gekoppeld werd aan de huidige regeringsontwerpen. Wie ons daarop een
overtuigend antwoord kan geven, maakt ons alleszins minder wantrouwig.
Hoe men er ook over denke. De wijze waarop kennelijk het staatsbelang heeft
geprimeerd op het volksbelang heeft bij de Vlaamse publieke opinie een zeer slechte
indruk verwekt, waarvan de sporen nog lange tijd zullen blijven nawerken.
Inzonderheid de jongeren aanvaarden niet dat men vandaag verbrandt wat men
gisteren heeft aangebeden. En niet alleen de jongeren: De voorzitter van de
Vlaamse rechterzijde, de h. Saeger heeft weliswaar de Vlaamse CVP ministers be
dankt omdat zij hem op het Hertoginnedal hebben gesteund, maar aanwezigen op
deze bijeenkomst zullen u verklaren dat deze dank weinig overtuigend klonk en
hoogstens een beleefdheidsformule was. Deze houding van de h. De Saeger. die een
bewonderingswaardige moed aan de dag heeft gelegd, is voor ons een teken aan de
wand.
Enkele maanden geleden zijn in twee hoeken van het Vlaams land dialogen aan
gevangen van mensen met politieke en sociale verantwoordelijkheid in de kristen
Vlaamse milieus.
Het is een niet vooraf omschreven poging geweest om de mogelijkheid te over
wegen van een verruimde strijdbare politieke basis van alle kristelijke Vlaamse
elementen.
De vraag kan gesteld worden of het niet aangewezen is deze horizonnen verder
af te speuren, na de jongste gebeurtenissen. Meer dan ooit is solidariteit geboden.
Een versterking van de uitgesproken kris telijke Vlaamse gelederen biedt meteen
de kans om in het Vlaamse land zelf een einde te maken aan de invloeden van deze
kringen wier bindingen met hoofdstedelijke machten nog steeds een sta in de weg
zijn.
Het gevaar bestaat dat zelf de gematigden, tot dewelke wij behoren door te grote
ontgoocheling onrustig zouden worden: want er is inderdaad een vorm van goedheid
die onrechtvaardigheid wordt. Vh.
rm$.syr f?
<*^>31
Titelbladzijde van de eerste uitgave van De Leeuw van
Vlaendren of de Slag der Gulden Sporen het groots opge
vat historisch fresco van Hendrik Conscience en meteen het
epos dat het opkomend flamingantisme inluidde.
Dinsdagnamiddag omstreeks 17 u. deed
zich langs de autosnelweg Brussel-Oosten-
de. grondgebied Loppem een dodelijk ver
keersongeval voor.
Een auto, bestuurd door de h. Herman
De Graeve, uit Aalst, wonende Gouden
Leeuwstraat, 18, wou een vrachtauto voor
bijsteken. Bij dit maneuver, ramde hij de
vrachtauto en slingerde bezijden de auto
snelweg, waar de auto, gans vernield bleef
liggen. Uit de verhakkelde wagen werd
het lovenloze lichaam gehaald van de
echtgenote De Graeve. Maria Buyle. ge
boren op 9 april 1936. De ongelukkige was
op slag gedood. De h. De Graeve liep
slechts lichte kneuzingen op terwijl een
mede-inzittende, Jozef Van Roy, wanende
Petrus Van Nuffelstraat 76, te Aalst, de
pols werd doorgesneden.
Het was dus wel stilzwijgend afge
sproken, gelukkige Aalsterse verlofgan
gers waar ter wereld ook, dat wij u
omtrent het verloop van de Aalsterse
kermisfeesten zouden op de hoogte hou
den.
Dat is gemakkelijker beloofd dan ge
daan. U een echt stemmingsbeeld geven
van die aloude kermis kan velen wee
moedig maken om die schone vervlogen
dagen van weleer toen er nog kermis-
jolijt was.
Nochtans, zo op het eerste zicht, leek
net op aondagkermis een beloftevollfe
start te worden. Rond het donkere niet
onvriendelijke gelaat van Dirk Martens
speelde in de vroege kermisochtend een
behaagziek zonnetje, het stadhuis voerde
de drie traditionele vlaggen in de top,
tal van herbergdeuren stonden uitno
digend open en de cafébazen van de
Grote Markt waren een toonbeeld van
vriendelijkheid en goed humeur.
Wat de vreugde van ons aller kinder
jaren heeft uitgemaakt is helaas verval
len tot een paar tuigen die niet eens de
halve Hopmarkt bezetten.
Als ge zo rond 10 u. op die Stedelijke
Hoogdag van op een herbergterras een
blik wierp op het Aalsters amphiteater.
dan bemerkte gij hoogstens enkele tien
tallen mensen die plichtsbewust ter kerke
gingen.
't Kuneuze van 't geval was wel dat
ge tevergeefs zocht naar de jonge snaken
die verondersteld worden met popelend
hart te wachten op het plechtig ogen
blik dat de molens aanzetten en de kra
men openen. Niks van
Als gij wat wilt weten over 't verval
van Kermis Aalst, zei een cafébaas
wiens naam we niet mogen noemen in
onze slechte gazet, want hij is en blijft
blauw en hij wilt geen klodden met zijn
kameraden als gij dus wat wilt we
ten over die teleurgang, ga dan eens
praten met ververs en kleermakers. De
eersten zullen vertellen dat de tijd lang
voorbij is dat hun klienten er uitdruk
kelijk op gesteld zijn dat de verfkar-
weien uitgevoerd worden voor de kermis
Dat is gedaan. De kleermakers zullen
zeggen dat er weinig of geen klienten
meer zijn die hun nieuw pak verlangen
voor de Kermis. Daarbij er worden min
der vlaaien gebakken, en dat komt zei
onze man. opdat het jonge slag dat niét
meer kan Voila.
Let eens op, na de 11 urenmis. De tijd
van de parade op de Grote Markt be
hoort ook al tot het verleden.
Met uitzondering van twee politieman
nen aan 't stadhuis zie je niks of nie
mand zelfs nog geen foormannen van
wie ik niet begrijp hoe zij hier hun
brood nog verdienen.
Dertig jaar geleden zaagt gij rond de
ze tijd gans Aalst op de Grote Markt
flaneren De (fine fleur, de notabelen
de burgemeester kwam al eens over de
Grote Markt gestapt en hield er een
praatje met de politiekommissaris die er
in groot ornaat stond Want het was
hun Kermis.
Komaan, het heeft geen zin er over
te jammeren. De tijden zijn veranderd
hé. en het ondraaglijk heimwee aan
zijn goede tijd, spoelde onze zegsman
weg met een pint eigensteeds brouwsel.
Dat het een beetje kermis was, kondt
gij de zondagavond, na 8 u. merken toen
een paar honderden Aalstenaars opge-
stêld stonden rondom het podium waar
een paar acrobaten enkele nummertjes
ten beste gaven en een fantaisist met
zijn gezellin een zeer twijfelachtige hu
mor debiteerde om er de stemming in
te krijgen. Maar rond diezelfde tijd
kondt gij in alle parochies, van Mijl
beek tot de uiterste hoek van St. Anne
met verlofbagage geladen auto's zien
staan, klaar om afscheid te nemen van
de stad. de vreugden van een reis tege
moet.
Wel proppensvolle cafeékens aan de
Korte Nieuwstraat, waar de teenagers als
nieuwe Hollandse maatjes in tonnekens
zaten. Maar voor de rest
Een kleurloze maandag, een Grote
Markt waarop geen kat te bespeuren
was, in totaal en precies geteld rond
21 u. 's avonds een tiental mensen op de
terrassen. Een fanfare die concerteerde
en waar. triestig genoeg, niemand naar
omkeek. Wie zou gemeend hebben elders
in de stad een glimp van de kermis op
te vangen, kwam ook al verkeerd uit.
In 't stadspark dfe parkwachter en en
kele onvermijdelijke zorgeloze teenagers.
Kortom, we nemen ons petje af voor
hen die met een andere zaak waardig
een politiek van afwezigheid voeren, en
we zeggen merci tot de foorkramers die
met een engelengeduld en een liefdadig-
heidsgevoel die kermisdagen doorma
ken.
Let. wel, dit treft niet het officieel
Aalsters Kermisprogramma. want het is
zeer de vraag dat bij al dien het bv.
moest vervangen worden door dit van
de Aalsters humorist bij uitstek. Pie
Kees. de zaken een andere wending zou
den nemen
En op de keper beschouwd, waarom
zouden wij eigenlijk dezer dagen fees
ten, waarom zouden wij eigenlijk vlag- I
gen wijl men te Brussel een affaire ge-
kokstooft die het beste humeur bederfd 1
die ons het schaamterood naar de wangen i
moet doen stijgen: Kinderen van Lamme I
Goedzak als wij zijn. vrede nemend met
de zoveelste nederlaag. Maar ja. wat
heeft dat ook met Aalst kermis te ma
ken.
A.I.
OPPASSEN, MARIE,
EEN GEVAARLIJKE TIJD
Op de eerste aanblik ziet het er
naar uit, althans voor ouderwetse min
naars van boeken, dat bovenstaande
titel een regelrecht plagiaat is van de
Vlaamse schrijver Albert van Hoogen-
bemt die boven een zijner romans een
dergelijke kreet heeft geslaakt.
Ik kan er niet aan verhelpen, maar
het is precies dezelfde uitroep die mijn
vriend zich heeft laten ontvallen de
dag dat hij zijn Congé Payé ofte Be
taald Verlof ontving en expert als hij
is, in een verlofbegroting had neer
gelegd op het huishoudelijk bureau,
verlofbegroting die naar hij zelf ver
klaard dermate sluitend is dat de
Aalsterse en nationale ministers van
Financien bij al dien zij er ooit kennis
zouden van nemen, zeker zou doen op
kijken. Met de bekende gemoedsrust
zag mijn vriend dus de aanstaande
kermisdagen tegemoet.
Bepaalde uitgaven, zoals een India-
nentent voor zijn vier kleppers, een
16 mm film enz. stonden ingeschreven
op de buitengewone begroting zoals
dat in vaktermen heet. zodat van die
zijde geen verrassingen te verwachten
waren.
Tot de dag dat, volgens het verhaal
van mijn vriend, zijn ega die Marie
heet, een paar vriendinnen op bezoek
had uitgenodigd. Rijk aan ervaringen
is hij bij soortgelijke gelegenheden
steeds uithuizig, wetende hoezeer hij
en zijn mannelijke kollega's dan het
onderwerp uitmaken van een genade
loze en subjektieve kritiek.
Niet gering was de verbazing van
mijn vriend, toen hij 's avonds terug
keerde en op zijn insinuatie, Marie
antwoordde dat het geen gebruikelijke
cafeéklets was geweest maar een
Home-Party, die schitterend was ge
slaagd in alle opzichten.
Er was leuk gepraat en heel
wat plastiek gekocht. Natuurlijk was
het verlofgeld duchtig aangesproken.
Wat gekocht? vroeg mijn vriend.
Maar. man zei Marie, weet jij nu niet
wat een Home-Party is, Omdat mijn
vriend reeds lang weet dat men niet
moet trachten in het huwelijk alle
raadsels op te lossen, heeft hij dee
moedig het hoofd gebogen. Wat plastiek
te maken heeft met cafeéklets is hem
nog steeds niet klaar. Dat zijn verlof
begroting niet langer sluitend is. dat
is een andere zaak.
Maar inwendig bewondert hij de so
ciale opgang van Marie, die een ordi
naire cafeéklets reeds weet te vergulden
tot een op peil staande ontvangst met
Angelsaksische allures.
Iwein
VOORKEUR AAN
FRANSTALIGEN?
De Standaard van 26 11. schrijft: De
taaltoestanden in de Bank van Brussel la
ten veel te wensen over. men kan zelfs
spreken van een verfransingsmachine, veel
erger dan in sommige andere bankinstel
lingen.
Een voorbeeld: Een klant in de filiale
te Aalst vraagt in het Nederlands inlich
tingen over een handelaar te Antwerpen
Door de diensten van de Bank van Brussel
i te Aalst wordt die aanvraag in het Frans
omgezet en in die taal aan de Antwerpse
afdeling overgemaakt. Deze vertaalt ze in
het Nederlands om met de handelaar in
j betrekking te treden. De in het Nederlands
genoteerde inlichtingen worden opnieuw in
de taal van Racine en van Camu overgezet
en aldus aan Aalst medegedeeld. Te Aalst
zet men zich dapper aan het vertalen in
de taal van Vondel en van Guido Gezeü®
STRAF
Het blad vervolgt: Waarom een derge
lijk tijdrovend en omslachtig procédé. Is
het omdat de taal van de Bank, ook in
het Vlaamse land, alleen het Frans is?
Ander voorbeeld. In datzelfde Aalst
werd een kandidaat uit Doornik aange
worven in een belangrijke functie waar
voor men het diploma van handelsweten
schappen moet bezitten. De tweetalige kan
didaten werden geweerd. De voorkeur
werd gegeven aan dat genie uit Doornik
die geen Nederlands verstaat. Dat gebeurt
in de Vlaamse stad Aaist. De voorzitter
van de Bank van Brussel' de hu Louis Ca
mu zaï wei op de hoogte zijn van deze
toestanden. Hij was destijds Kandidaat-
burgemeester van isrembooegem. Hij moet
DeüeiiKen dat indien hij het ooit ze ver wu
orengen, nij aan het Nederlands m Vlaan
deren de piaats moet geven die naar
toekomt. Tot zover het commenaar van De
standaard.
i ONAANVAARDBAAR
Afgezien van het feit dat wij kunnen
bevestigen dat het niet in de bedoeling
ligt van de H.L. Camu gebeurlijk Burge
meester Boei als dusdanig op te volgen
deze laatste een dynamisch man die «mn
4ijn gemeente in een betrekkelijk kort
aartal jaren uitzonderlijke diensten
heeft bewezen en zelf op Binnenlandse
Zaken is de burgemeester een niet alle
daagse faam heeft zijn de toestanden in de
voormelae bankinrichting, zoals ze beschre
ven zijn, gans onaanvaardbaar.
Het Standaardstukje heeft een nogal per
soonlijk accent waarmede we niet gans ak
koord kunnen gaan. Indien het bericht van
de aanstelling van een eentalige Waal m
deze bank te Aalst met de werkelijkheid
oovereenstemt dan is dit een flater van
belang die onder geen enkel voorwendsel
is goed te praten. En zeker niet met het
bekende argument dat er geen voldoende
Vlaamse (Aalsterse) krachten zouden be
schikbaar zijn.
Private instellingen in het Vlaamse land
geven door zulkdanige personeelspolitiek
hier letterlijk of figuurlijk te verstaan
alles behalve blijk van flair voor de zo
geroemde public - relations. Dat deze zg.
aangestelde eentalige Waal niet in kontakt
komt met het lager bedieudenkader en
met het publiek is al evenmin een excuse
Wij beschikken over ruim voldoende krach
ten in eigen streek opdat men er geen moet
overhevelen uit het Waalse land.
Het zou tenslotte aangewezen zijn dat
de Voorzitter van de Bank van Brussel
die De Standaard bij name vernoemd, een
hoogstaand en in het politieke en sociaal-
ekonomisch leven een ervaren personaliteit
nu zijn gezag liet gelden opdat er aan de
gewraakte toestanden in deze instelling in
het ganse Vlaamse land een einde zou
komen. Dat is niet eens een kwestie van
Vlaams bewustzijn, maar van sociale recht
vaardigheid.
In de dagbladpers werd de aanhouding
bericht van een drietal brandkastbrekiers.
een Fransman en twee Belgen. Onder deze
laatste behoort de genaamde Frans Me-
ganck afkomstig uit Aalst, alwaar hij in
1937 werd geboren. De man die reeds een
en ander op zijn kerkstok heeft en wiens
uitlevering gevraagd werd door de Bel
gische .politie verbleef sedert lang niet
meer te Aalst. Zijn werkterrein lag in
zonderheid in de hoofdstad alwaar hij de
jongste tijd tal van inbraken zou gepleegd
hebben.
