BrAAkland
Kultureel Kalender
Gibraltar wil verder van smokkel leven
De reis naar de maan
HP!
Nieuwe
Gemeenteraden
De wilde jaren van Theodore,
later genoemd Theo (Léfèvre)
Londen prosteerde te Madrid
Rede van Prof. Florkin
Zoals reeds gemeld werd de Aalstenaar Achiel Meers
man. thans woonachtig te Denderleeuw, laureaat in
een wedstrijd van kunstglasramen, ingericht door het
Ministerie van Middenstand.
TE EREMBODEGEM
Te Erembodegem kwamen (le nieuw verko
zen raadsleden samen onder voorzitterschap
van burgemeester Boel.
De geraeentesekretaris bracht verslag uit
over de recente verkiezingsresultaten. Op
zijn beurt wenste burgemeester Boel de nieu
we raadsleden veel geluk met hun verkie
zing.
Na de eedaflegging van de raadsleden
werd overgegaan tot de verkiezing van de
schepenen. In CVP-BSP coalitie werden resp.
verkozen Pijck iBSP), eerste schepen, De
Luyck (CVP), tweede schepen en De Cre-
mer (CVP), derde schepen.
Vervolgens werd het woord gevoerd door
de vertegenwoordigers der verschillende
partijen. Namens de PVV sprak raadslid
Eylenbosch, namens de VU raadslid De Ker-
pel, terwijl raadslid Vijverman het BSP
standpunt vertolkte en de h. N. Daem als
CVP woordvoeider optrad.
TE HERDERSEM
Ook te Herdersem ging deze week de in
stallatie van de nieuwe gemeenteraad door
onder voorzitterschap van burgemeester
Moens.
Werden tot schepen verkozen Hector De
Meersman en Domien Aerts.
In de raad zetelen Philemon Willems,
Gustaaf de Wit, Albert Stockman, Kam iel
Lambrecht, Antoine Muylaert en Lodewijk
Meert.
Ik hou van Pascal---
Weerhouden op Antwerps stakings
front Stop Geen kopij voor Braak
land Stop Piet Anckaert
Er was wel een en ander nieuws, maar
niet van die aard dat het non-confor
misten kon bekoren.
Dat bv. Margareth van Engeland op
slag vraagt, ligt in de lijn van de syn
dicalistische tendensen waaraan zelfs
het Ilof van St. James niet ontsnapt.
Op het Irènefront heerst de spreek
woordelijke stilte voor de storm, en So-
rayaansche stuiverromannetjes zijn een
toniger dan vergeelde Courths-Mahlers.
Rees daarbij de gewetensvolle vraag
of er in eigen land geen man rondliep
die heel wat belangrijker was dan de
sensatieprinsessen en meisjes van soort
gelijk allooi, a la Claudia Cardinale,
Brigitte Bardot en hoe ze ook mogen
heten. En toen ontmoetten we onze goeie
oude vriend Alois van Wijnendaele, in
een wereld die hij sedert meer dan drie
kwarteeuw heeft verkent en ervaren.
over de kleine Theodore, later genoemd
Théo (Léfèvre).
Ze waren het er allemaal over eens het
waren «wilde» jaren, bij wijze van zeggen.
Maar als ze later hoorden dat het zoontje
van Madame Léfèvre 't Oud Kasteélken, daar
aan de Lavendelstraat, anno 1955 als een
triomfator te Brussel werd rondgedragen,
zeiden de mensen van Hillegem Dat ver
wondert ons niet.
In de schaduw van het Oud Kasteeltje
een voormalig buitenverblijf van een
Aalsterse patriciërsfamilie, heeft de
kleine Theodore, zoals een lieftallige
moeder hem noemde, de beste jaren
van zijn leven gesleten.
Ach ja, dat geheugen hé, zei Alois
van Wijnendaele
Maar toch, 'k zie hem daar nog lo
pen, onder de bloeiende kerselaars van
de boomgaarden. Rondneuzend, plannen
makend.
Vandaar heeft Theodore, met zijn
broerken, zijn eerste schreden gezet
naar de bronnen van de wetenschap en
menselijke kennis.
Ach, zuster Ernestine van de Orde van
Opbrakel. Hij zat daar vooraan in een vlekke
loos kostuumetje, dat stropken
Matjes vlechten en kijkend naar de pren
tjes aan de muur Het Land van Palestina...
Als Moeder Overste binnentrad, stond hij,
amper vier jaar, voorkomend recht en groet
te, zeker van zijn stuk.
Juffrouw Bertha van het befaamde onder
wijzersgeslacht der Talloens zou het zich
Als je er achteraf begint over na te denken
Wel hij was wel een baasken zoals alle
andere jongens van zijn leeftijd. Maar soms
dacht je wel daar zit pit in, daar groeit
iets anders uit.
Het ontbrak hem niet aan belangstel
ling voor alles en nog wat.
Zei een bezorgde moeder dan
Theodore, trek het je toch niet aan
jongen.
Maar 8 jaar oud, bleef de kleine Strop
voor dergelijke raadgevingen doof. En
toch, zegt men, was hij een gehoorzaam
kind.
Iemand zegt Ja ik herinner me
wel de kleine Theodore Een frou-frou-
ken dat half beatleachtig over zijn toen
reeds hoge voorhoofd hing.
Een fel achteruitwijkende onderkin,
waarbij hij de indruk gaf steeds klaar
voor de «aanval» te staan. De linkerhand
in de heup, de rechterhand klaar voor
het meetinggebaar... In een wit kostu-
meken, met lange kousen, witte schoen
tjes, net een eerste kommuniekantje.
Juffrouw Bertha weet dat hij eenmaal
scherven heeft gemaakt. Alle paedagogische
normen in acht genomen, gaf hij wel blijk
van een verrassende openhartigheid.
Zie je dat «Jardinierken», zei juf
frouw Bertha. Dat schonk hij me op
een namiddag in ruil voor de scherven
die hij in de klas had gemaakt.
Neen, de juffrouw heeft het nimmer
bewaard als een relikwie, wat zou dat
En pratend over de grote wereldoor
log, die Alois had meegemaakt als ser
geant van het 21e Linieregiment, bekend
met alle moddergrachten vanaf Diks-
muide tot Nieuwpoort, vertelde Alois
ook over zijn toneel- en cinemazaal die
daar nu leeg en ongebruikt achteraan
het huis stond Toneel, was een stuk
van mijn leven... Hebben we ooit op
en achter de planken mooie dagen be
leefd.
Vertel eens Alois, vroegen wij...
Maar als je bijna de tachtig hebt bereikt,
schoon nog kaarsrecht als een grenadier,
stap je niet van de ene in de andere tijd.»
En om een of ander onverklaarbare reden
bleven de beste herinneringen zwerven in
de twintiger jaren.
Maar vandaag komt de jeugd niet
meer kijken Ze houden allesmaal van
twist of hoe heten ze dat ook weer.
zelfs de Kajotters
In de twintiger jaren was dat anders
De jeugd was anders.
Zie, je hadt daar bv de kleine Theodore
van 't Oud Kasteelken een pienter ventje.
En toen begon het Hillegems verhaal
sereen herinneren.
Klonk er vertedering in de toon die de
herinneringen schraagde over die verleden
jaren Ach nee, Juffrouw Bertha was niet
sentimenteel, maar toch ook weer niet onge
voelig zeker niet ongevoelig bij het
verhaal over haar leerling in het eerste
en tweede studiejaar in de Hillegemse jon
gensschool.
Hij gaf toen wel blijken van een
vechtersnatuur. Voor wat de dorpsge
meenschap een burgerszoontje heette,
leek hij wel vrijgevochten. Kortom hij
was 7-8 jaar oud, geen katje om zonder
handschoenen aan te pakken.
In een konflikt tussen de Hillegemse
Meere en de Dries, dat de juffrouwen
en de meesters wel kleine kopzorgen
heeft berokkend, was hij, Theodore van
't Oud Kasteelken, de leider van de
bende van de Meere.
Strategie en taktiek waren hem toen
reeds niet vreemd. Als de kleine Theo
dore aan de zoom van het «dal» stond,
wist hij dat hij van daaruit de Dries,
neerwaarts het dorp, kon beheersen.
Dat «dal» daar beneden de Oudenaardse
baan, een stuk moerasachtige beemd,
heeft de kleine Theodore wel lang be
koord.
Het Hillegem tussen 1920 en '30 kreeg
weer leven en kleur bij de oude vrienden.
ook. Of ze eerste minister worden of
een flinke bouwarbeider, ze zijn je alle
gelijk...
Maar denk je niet, dat hij een Eerste
Minister is van een apart slag Of hij
nu populair is of niet. Ja dat dachten
wij wel.
Eigenlijk wist wijlen Meester De Roeck
wel wat meer over de kleine Theodore. Op
basis van oude schoolgegevens had hij jaren
terug reeds een proeve van karakterschets
geschreven in een tijdschrift voor Kristelijke
Onderwijzers. Maar Meester De Roeck is
reeds geruime tijd bij O.L. Heer.
Viel het mee de Belgische politiek
tussen 1961-1965 mét veel ups and
downs, mét de speech te Leuven, de
wet op de handhaving van de openbare
orde, de fiscale hervorming, Hertogin-
nedal, o, dat dal van Hillégem, de ziekte
en invaliditeitsverzekering viel het
mee die Belgische politiek in het licht
van de Hillegemse «wilde» jaren te be
naderen
Zei heel wijs, een oud man, die daar in de
dorpscafé een pijpje zat te roken
Soms heb ik wel compassie met
het zoontje van Mme. Léfèvre. Hij had j
een betere stiel dan die van Eerste
Minister kunnen kiezen.
CLERCK
Belfortzaal van 16 januari tot 1 februari Tentoonstelling kunstschilder Gilbert
Baetslé.
Zaterdag 16 januari te 19.30 u. Feestzaal Beurs van Amsterdam, Grote Markt
Feestavond ingericht door de Vlaams-Canadees-Amerikaanse Vriendenkring.
Zaterdag 16 januari te 19.30 u. St. Jorisklub, Keizerlijke Plaats 2, Propaganda
14-daagse voor de Hobbyklub «Koor» Open Zangstonde (geleid door J. Jarquin).
Zondag 17 januari te 19.30 u. Stadsfeestzaal, opvoering van twee eenakters
«Tot op heden niet teruggekeerd» en «Orpheus» door de toneelgroep «Kunst,
Licht en Vrijheid».
Zondag 17 januari te 19 u. Feestzaal Groen Kruis, opvoering van «De Lustige
Boer» door 't Land van Riem».
Zondag 17 januari te 14 u. Zaal St. Jozefskring, Meuleschettestraat, jeugdfilm
«Roby en Buck», ingericht door Peppinoklub - Aalst.
Maandag 18 januari te 20 u. Feestzaal Groen Kruis, opvoering van «De Lustige
Boer», door 't Land van Riem.
Dinsdag 19 januari te 19.30 u. Zaal Kring, Moorselbaan, optreden van de voor-
drachtgroep «Scherzo», ingericht door het Davidsfonds Mijlbeek.
Donderdag 21 januari te 19.30 u. Stadsfeestzaal, opvoering van twee eenakters
«Tot op heden niet teruggekeerd» en «Orpheus», door de toneelgroep «Kunst, Licht
en Vrijheid».
Vrijdag 22 januari te 20 u. Feestzaal stadhuis, spreekbeur door L. Moyersoen
over «India en zijn problemen», ingericht door de Achterlinie.
DANSGELEGENHEDEN
Zondag 17 januari te 18.30 u. Zaal bij Gaston Van der Eist, Grote Markt dans
avond met het orkest «The Shadrifs».
Zaterdag 16 januari te 21 u. «Torenhof» orkest «The Kantikis».
Londen liet bij monde van haar ambassa
deur te Madrid bij de Spaanse regering
protesteren tegen de steeds groter wordende
moeilijkheden die alle personen die de grens
tussen Gibraltar en Spanje overschrijden,
ondervinden. Londen sprak de wens uit dat
deze verkeersbelemmering in de kortste tijd
zou gestaakt worden. De Britten weren zich
aldus tegen de speldeprikkenpolitiek van
Franco, die onlangs moest vernemen dat
Gibraltar absoluut Brits bezit blijft.
Nu moet men toegeven dat het geweldig
overdreven is van verkeersbelemmering te
spreken. Londen wil echter bekomen dat de
grenskontrole door de toldiensten soepeler
zou geschieden. Gibraltar is namelijk een
tolvrij gebied. Alle waren zijn er aanzienlijk
goedkoper daar men geen taksen of tolgel
den te betalen heeft. Radio, transistorappa
raten, alcohol, tabak, levensmiddelen, elek
trische scheerapparaten, enz. kan men aan
prijzen buiten alle konkurrentie bekomen.
Voor de buitenlandse toeristen is het niet
moeilijk naar Gibraltar te reizen, terwijl de
aldaar verblijvende Britten en onderdanen
van andere staten zich gemakkelijk naar
Spanje kunnen begeven. Het ligt derhalve
voor de hand dat elke toerist die een omweg
naar Gibraltar maakt de verzoeking moet
weerstaan om niet minstens een fles whisky
of een pakje sigaretten over de grens te
smokkelen. Dit is op zichzelf nog niet zo erg,
maar beroepssmokkelaars trachten van deze
gelegenheid te profiteren om grote hoeveel
heden waren in Spanje te brengen. Onlangs
werd nog een hoge gevangenisambtenaar be
trapt toen hij grote hoeveelheden drank
trachtte over te smokkelen in zijn personen
wagen die een dubbele bodem had. Dat de
Spaanse toldiensten dan ook steeds meer en
meer wantrouwig worden tegenover al wat
van de «rotsen» komt is begrijpelijk.
Eertijds gebeurde het smokkelen zelfs on
der bescherming van de Britse vloot. Smok-
kelaarsboten naderden de Spaanse territori
ale wateren en werden daar door fregatten
en snelboten opgewacht, die de smokkelaars
hun bescherming verleenden. Stelden zij
vast dat de boten toch niet konden landen,
dan manoeuvreerden de Britse oorlogssche
pen zodanig dat de smokkelaars konden
ontkomen.
Tegenover dergelijke feiten moet toegege-
ven worden dat het Brits protest alle grond t
mist.
Tegenover de krachtige en boeiende toe
wijding van de Amerikanen aan het maan-
reisplan is een koudwaterdouche enigszins
teleurstellend, hoewel de Russen reeds lang
de aandacht op huns inziens onoverkomelij
ke moeilijkheden hebben gevestigd. Maar
thans heeft de Luikse hoogleraar prof. dr.
Florkin zijn sterke stem aan de Russische
bedenkingen toegevoegd en tot luisteren ge
noopt. Prof. Florkin was namelijk voorzit
ter van de conferentie van Amerikaanse en
Russische atoomgeleerden te Florence, kent
derhalve beide kampen en is een van de
meest ingewijde deskundigen.
De grote moeilijkheid waarvoor men staat
is, hoe de mens de gevaren van de reis zal
kunnen doorstaan. De vrij uitgebreide Rus
sische proeven toonden aan, dat een ver
blijf in de ruimte diverse storingen in het
menselijk organisme teweeg brengt en het
in feite niet verantwoord is aëronauten lan
ger dan vijf dagen in een ruimtevaart te
houden. En de grootste gevaren kent men
nog niet eens. Want deze dreigen als men
de Van Allengordel passeert en de maan
nadert. Tot dusver verliepen alle ruimte-
vluchten op vrij korte afstand van de aarde.
Tot de Van Allengordel, die veel verder weg
ligt, drong nog niemand door; geen enkel
experiment met plant of dier kon aangaan
de de invloed van deze stralengordel worden
genomen. De Russen vrezen, dat aardse or
ganismen hier voor onvoorstelbare moeilijk
heden zullen komen te staan.
Prof. Florkin, die dit alles weet, zegt nu
ronduit, dat zijns inziens een maanvlucht de
eerste 50 jaar niet zal kunnen gelukken en
wellicht voorgoed Jot de illusies zal moeten
worden gerekend.
Het is duidelijk, dat de Luikse hoogleraar
gezien de huidige stand van zaken, volko
men gelijk heeft. Maar toch zou het jammer
zijn als Amerika (en Rusland) hun groot
enthousiasme voor de ruimtevaart verloren.
Want wie weet of wat vandaag onmogelijk
schijnt morgen niet mogelijk is geworden?
Ontdekkingen zouden op de wereld nooit
zijn geslaagd, indien stoutmoedigheid en
geestdriftige volharding niet tot het uiter
ste van het menselijke kunnen zo" len zijn
gegaan. En dit althans pogen de be.,.e grote
ruimtevaartmogendheden na te velgen. Laat
het een bouwen van een nieuwe, toren van
«Babel» zijn, men moet dit toch proberen
om eigen kracht en zwakheid en de grootte
van de problemen te leren kennen.
De Verenigde Staten hebben voor het dus
genaamde Apollopreject 20.000 miljoen dol-
laruitgetrokken, een bedrag, groot genoeg
om al de huizen, die in Amerika in een jaar
worden gebouwd, ermee te betalen. Het is
een enorm bedrag, waarbij men echter be
denke dat dit geld toch niet «naar de maan»
is want het wordt op aarde aan lonen en
werktuigen uitgegeven en blijft dus hier in
de roulatie. Er zijn voor het maanproject
in de USA 300.000 man aan het werk, dat
is meer dan in de hele olieindustrie. En
20 000 industrieën in de USA zijn in alle 50
staten met onderdelen van het plan bezig.
De leiding berust bij de NASA National
Aeronautics and Space Administration) met
de president Harrison Storms en zijn rech
terhand Lee Atwood. Het doel is krachtens
Kennedy's program 1969, dus reeds vrij
dicht bij. Er zal wel uitstel moeten komen,
gezien het boven genoemde. Maar wie weet?
De concurrentie versterkt de aandrift.
De Amerikanen zijn beducht, dat de Rus
sen zich toeleggen op een vlucht rondom de
maan (zonder er te landen), wat slechts
een tiende van de risico's en de kosten van
het Amerikaanse plan beduidt: deden ze dit
in voorjaar 1969, ?e zouden de show van de
Amerikanen «stelen». Weliswaar zouden vol
gens de USA-geleerden de Russen achtmaal
zo sterke apparaten moeten hebben om te
kunnen slagen, maar de Russen werken
graag in het geheim en zouden ongetwijfeld
graag de Amerikanen voor zijn, Zo houdt
de concurrentie de spanning dubbel leven
dig.
