en omstreKen
Aalst was er dapper bij in 1302
Carrousel
NEC SPE, NEC METU
ONZE ROEM
0)
E.H. De Cuhber aangesteld als nieuwe
pastoor op de H. Hartparochie te Aalst
Hulpactie van
hrancatiiers aan
de landbouwers
KLtliï LÜÜB0EK
Armand Kien *om;
Hulde aan
Ernest Claes
VtGazet van
VERSCHIJNT
TWEEMAAL PER WEEK
3 maandab 62,50 F
6 maandab. 120,F
Jaarabonnement 230,F
Kantoor
SCHOOLSTRAAT 26. AALST
Postrekening: 881.72
Telefoon: 241.14
21ste JAARGANG nr. 76
Donderdag 30 september 1965
2,50 F HET NUMMER
Dil is geen verzinsel, geen geromancee rd verhaaltje maar historische werkelijk
heid. Lclit gebeurd. Uver de slag der hu lden Sporen in 1302 werd veel geschreven
en nog meer verteld dat met de waarhei d een loopje nam. Ons doel is het even
wel de naakte feitengeschiedenis te achle raaien. Wij willen ons bij dil artikel
alleen maar inlaten met geloofwaardige documenten, liet meest gezaghenbende
werk op dit gebied is ongetwijfeld: «ï)e Siag der Gutden Sporen» door Dr. I'. J.
Verbruggen van de i.oniiiKlijKe Militaire School, uitgegeven in 1952.
Aalst oinstreeKs 1302
Wie dit geschiedkundig werk kent, weet
dat Verbruggen telkens weer over Oost- en
Westvlamingen spreekt; dit zijn echter mo
derne benamingen die nauwelijks teruggaan
tot 1815, het jaar van de slag bij Waterlo
tegen Napoleon.
Wij verkiezen de middeleeuwse benamin
gen te bewaren, zo bijvoorbeeld «Het land
van Aalst» dat zich in die tijd nagenoeg
uitstrekte van de Schelde tot Brabant; dit
is zowat de helft van het huidige Oost-
Vlaanderen. Het graafschap Aalst werd in
die tijd bestuurd door een aantal leiders
onderwie vooral de magistraat en speciaal
door de burggraaf Boudewijn van Poppe-
rode.
Oorzaak en aanleding tot de
Slag der Gulden Sporen
Gewijde van Dampierre, toen Graaf van
Vlaanderen, was in opstand tegen zijn mees
ter Filips de Schone, Koning van Frankrijk
In het jaar 1300 werd Gewijde gevangen ge
zet te Compiegne; hij zou er sterven in 1305
Een van zijn zonen, Jan van Namen, pro
beerde daarom het graafschap Vlaanderen
tegen de Franse koning op te hitsen. Hij
kon steun vinden voor zijn opstand bij de
Vlaamse vrijgevochten burgers maar minder
bij de adel. 1302 heeft dus ook ongetwij
feld een dieper economische betekenis.
Leliaards tegenover
Klauwaards of Liebaards
Leliaards waren uiteraard de edelen, die
in hun schild de Franse lelie droegen. In
1302 waren de Leliaards te Gent nog aan
het bewind met het gevolg dat Gent geen
afdeling naar de slag gestuurd heeft. Maar
Gentse Klauwaards uit de rangen van Jan
Borluut, die als banneling te Doornik ver
bleef, zijn wel voor het gevecht opgedaagd.
De krijgslieden uit het Land van Waas wa
ren ïnuesiaggenomen door net beieg van
ue uur ent van nupennonue en uoor net m-
aiuueu van ucin, evenais d.e van ue vier
lUuoacnten, waarvan misschien wel ennele
strijders aanwezig waren in uci gev'o.g van
sommige edellieden.
Veroruggen stelt vast dat de strijders van
11 juli siecnts een goede helft van net graaf
scnap ïaanderen vertegenwoordigden:
brugge en het Brugse Vrije, ue kuststreeu,
Ue omgeving van Kortrijk en Aalst.
Deze constatatie wordt door het volgende
feit geïllustreerd: de gezanten van de Stad
Brugge, vrij dikwijls vergezeld door een
schepen of een lid van de raad, trekken
dwars door Vlaanderen om alle steden aan
de zijde van de opstandelingen te krijgen.
Zij gaan naar Aardenburg, naar Kortrijk,
naar Gent, naar leper, evenwel zonder suc
ces te Gent, waar de Leliaards aan het be
wind zijn, met weinig succes te leper dat
maar een middelmatig contingent ter be
schikking stelt, dat dan het kasteel van
Kortrijk te bewaken kreeg, het kasteel dat
bezet was door een Frans garnizoen onder
het bevel van de burggraaf van Lens en niet
rechtstreeks aan de slag heeft deelgenomen.
De gezanten oogstten evenwel een buiten
gewoon succes te Aalst zoals blijkt uit de
financiële steun door Brugge verleend. Ver
bruggen gaat inderdaad voort als volgt:
«Een bezoek aan Aalst op 29 juni wordt da
delijk gevolgd door het vervoer van de flin
ke geldsom van 5.000 pond naar dezefde
stad.»
Waarom sprong Aalst
in de bres?
Deze toetreding moet ons niet verwonde
ren. Het Land van Aalst was het Keizerlijk
Vlaanderen en behoorde zoals trouwens gans
het deel van het huidige Belgie dat ten
Oosten van de Schelde ligt tot het Germaan
se Keizerrijk. Geen enkele band verbond Se
inwoners van het land van Aalst aan de
Koning van Frankrijk. Zij waren dus geen
opstandelingen zoals de inwoners van Kroon-
Vlaanderen maar Vlaamse bondgenoten van
deze opstandelingen.
Het Keizerlijk Vlaanderen was trouwens
aan de Graat' van Vlaanderen door feodoie
banden verbonden. Men ziet nog in het
wapenschild van Aalst de Vlaamse Leeuw
naast de dubbern arend van het Germaans
Keizerrijk. Bovendien waren er familieban
den tussen de Graaf van Vlaanderen en het
huis van Aalst. Er bestond een gemeen
schap van belangen, commerciële, culturele
en poaueke tuswgjj ttviooiiviaaii .eimi vm n
Keizerlijk Vlaanderen. Ze vormden in wer
kelijkheid een communauteit.
Uitgeweken Klauwaards maakten onge
twijfeld stemming in het Land van Aalst.
Daarbij komt nog dat de gehele Nederlan
den bedreigd werden wanneer de Franse
koning volledig meester in Kroonviaanderen
zou worden. De Fransen hadden zich trou
wens al over de Schelde gewaagd om stroop
tochten m het Zuiden van het Land van
Aalst uit te voeren.
Het Land van Aalst had dus redenen om
de opstandelingen te steunen, maar het had
ook de kat uit de boom kunnen kijken en
een afwachtende houding aannemen ioals
andere steden en een deel der edelen heb
ben gedaan.
Vooioereiding
De datum waarop te Aalst werd aange
drongen op deelneming (29 juni) en deze
van de slag (11 juli) bewijst dat Vlaanderen
toen in allerijl een revoiutieleger op de
been heeft gebracht Wat een koortsachtige
spanning moet in die dagen te Aalst en in
het Land geheerst heooen om n.idig k .uu
te komen en ter plaatse te zijn. Het is niet
voor Aalst en het Land dat Verbruggen
schrijft: «Vergeten wij niet dat Jan van
Namen, de aanstoker van de opstand, niet
eens op tijd aankwam». Tijdens deze tocht
konden de bevreesden, de onverschilligen
en zij die verkozen een afwachtende hou
ding aan te nemen, vrij gemakkelijk thuis
blijven. Het leger dat te Kortrijk de Fran
sen zou bestrijden bestond vooral uit hand
werkers en boeren, versterkt door vreemde
huurlingen en Vlaamse edellieden.
(In een volgend artikel zullen wij even
dieper ingaan op de eigenlijke slag.)
De inwoners van de H. Hartparochie
konden het niet verbergen dat ze met onver
holen vreugde de komst van hun nieuwe
herder begroetten. Van klein tot groot had
men inderdaad meegewerkt om de ganse
wijk schitterend te versieren en te bevlag
gen. Ook de opkomst van een flinke afvaar
diging van Iddergem bracht meteen het be
wijs dat men aldaar de activiteiten en toe
wijding van E.H. De Cubber had gewaar
deerd.
De nieuwe herder werd aan de Hovenier
straat begroet door Kan. Van Der
Haegen, E.H. Goethals, pastoor van
de wijk Mijlbeek, en andere vooraanstaan
den. Hier werd tevens een optocht gevormd
met de Denderruiters, de fanfare Kunst en
Vermaak, het trommelkorps van de Chiro-
Iddergem, en vele andere prachtige groepen
die door de feestelijk versierde straten trok
naar de kerk waar toespraken werden ge
houden door de h. Van Den Ameele voor
zitter van de kerkfabriek, en de h. Mertens,
burgemeester van Iddergem.
E.H. De Cubber dankte ontroerd voor al
de sympatiebetuigingen die hem tijdens de
tocht naar de kerk waren te beurt gevallen
waarna hem de sleutels van de kerk wer
den aangeboden.
In de kerk deed E.E.H. Deken De Vos van
Aalst de plechtige aanstelling, met als ge
tuigen Z.E.H. Deken Vander Plaetsen van
Nederhrakel en Z.E.H. Deken de Lantshcer
van N inove.
Tot slot van deze heuglijke dag had een
receptie plaats aangeboden aan de geeste
lijkheid en genodigden.
E.H. De Cubber werd hartelijk verwelkomd bij zijn aanstelling tot pastoor van
de II. Hartparochie te Aalst. (Cl. Het Volk)
Wijl de septemberzon met haar licht en
warmte ons allen weer een riem onder het
hart steekt, de verzekering dat het slechte
weder toch eens aan zijn einde komt, zo
hernieuwen we weer de gewoonte dagelijks
een paar ogenblikken doorheen de velden
te dwalen.
Kijk, waar het vroeger zo mooi was, rijst
nu een huis. Een herenhuis. Wat zeg ik?
Deze mensen zullen twee eeuwen lieven.
Formidabel. En alweer het bordje: verbo
den op het werk te komen.
Wat verderop stoeien kinderen. Ze lopen
met korte broek en opgestroopte mouwen.
Ze dragen nu geen sjaal. Hun wangen blo
zen. Kinderen fleuren immers zienderogen
op in de zon.
Ze spelen. Ze lopen mekaar tegen het lijf
aan. De kleinste van de troep laat zich
vallen, blijft liggen. Hoera, Hoera! De an
dere jubelen. Het spel gaat verder. Pardaf!
Het tweede sachtoffer stuikt ten gronde.
Ook nummer twee blijft liggen.
Hoera Hoera! Nog drie overlevenden.
I Zijn de kinderen gekwetst? Zie, het
laatste slachtoffer wordt opgetild en plech
tig naast nummer één neergelegd. De dik
ste van de drie overlevenden zwaait intus
sen almaardoor met een verdroogde hor
tensia-bloem. Een kwispel.
Nu gaat me een licht op. De kinderen
spelen: dood-zijn.
De jeugd-
Op de horizon tampt een echte klok. Geen
uurslagen. Morgen zal daar een lijkdienst
gebeuren.
Een buizerd hangt stil, totdat hij neervfjjt
op een prooi.. En intussen gloeit rood de
ondergaande zon. De bron van warmte, lich'
en geluk. Neem mij mee!..
Manten
Op 25 september overleed na een kor ts'.ondigc ziekte de heer Francois Van
Dorpe, hij zou op 10 maart 1966 zijn 100ste verjaardag vieren.
Wij zien hem hier in gezelschap van zijn dochter bij het vervullen van zijn
kiesplicht in mei j.l.
Aardappelen rooien in de streek.
Ook het Centrum voor Geestelijke Bran-
cadiers te Aalst heeft gehoor gegeven aan
de ministeriele oproep om een handje toe
te steken bij de landbouwers die ingevolge
de barre zomer met moeilijkheden hadden
af te rekenen.
Meer dan 100 manschappen werden inder
daad de laatste dagen ingezet op bedrijven
te Mere, Vlierzele, Aaigem, Lede, Burst, Im-
pe enz.
De landbouwers stelden deze medewer
king dermate op prijs dat korpsoverste De-
winter van het OCGB meteen ook de hulp
inriep van de Kazerne van Eeklo.
In hoofdzaak beperkte zich de taak van
deze gelegenheidslandbouwers tot het rooi
en van aardappelen. Het niet alledaags maar
z^ker sympatiek beeld. Wie spreekt nog
kwaad van Das Militair? Zeker onze land
bouwers niet.
NIEUWE PERSATTACHE OP
MINISTERIE VAN
LANDSVERDEDIGING
Minister van landsverdediging Moyersoen
heeft luitenant-kolonel-vlieger Rens be
noemd tot persattaché ter vervanging van
kolonel Laurent, die met rust ging.
Lt. kol. vlieger Rens leidde sinds 1960
het militair persbureau Amil-press.
Heden donderdag 30 september 1965 te
19 u. 30 komt de weerman, op uitnodiging
van de Davidsfondsafdeling Aalst-Mijlbeek,
in de feestzaal van de Verpleegstersschool,
I Leopoldlaan 9, een voordracht houden over:
«Weersvoorspellingen»; Iedereen is wel
kom!
Houders van beschemilidkaart hebben
gratis toegang met de ganse familie, de an
deren betalen 10 F als deelname in de on
kosten.
FILM EN PUBLICITEIT
Er zijn dezer dagen verontwaardige stem
men opgegaan naar aanleiding van een nog
al vrijpostige publiciteit voor bepaalde film
voorstellingen te Aalst.
Wie bepaalde publiciteitsbladen leest zal
inderdaad de laatste tijd getroffen worden
door de wijze waarop allusie wordt gemaakt
op bepaalde menselijke tekorten die van
zelfsprekend van alle tijden zijn.
Het verwerpen van dergelijke methodes
heeft a priori niets te zien met een of an
dere relgieuze overtuiging: maar de betrok
ken publiciteits-ondeskundigen zouden moe
ten beseffen dat men bepaalde normen,
welvoeglijkheidshalve niet overschrijdt: Er
zijn efficientere middelen om te verhelpen
aan het gebrek aan belangstelling vanwege
'het publiek voor de bioscopen. In de V.S.
heeft men dat blijkbaar reeds bij begrepen,
in ons land en in onze streek houdt men
het nog altijd bij de bekende goedkope mid
deltjes...
KRISTELIJK VAKVERBOND
In het arrondissement Aalst zijn 30 van
de loon en weddetrekkenden lid van het
Algemeen Kristelijk Vakverbond. Aldus
blijkt uit het ACV jaarprogramma 65-66.
Nationaal telt het ACV 820.000 leden en
is als dusdanig het sterkste vakverbond in
ons land.
Een verheugend verschijnsel, aldus wordt
in deze brochure aan gestipt, is het steeds
toenemend intellektueel peil van de mili
tanten, dit ingevolge de demokratisering
van het onderwijs, het benutten van hun
vrije tijd en allerhande belangrijke vor-
nungsmitiatieven.
Morgenavond te 20 u. gaat in de feestzaal
van het Aalsters stadhuis een grootse hulde
door aan Emcst Claes, naar aanleiding van
zijn 80e verjaardag, dit op initiatief van het
Davidsfonds Aalst.
Duizenden Vlamingen blijven een warme
herinnering bewaren aan de auteur van DE
WITTE.
Het D.F. Aalst doet dan ook een warmo
oproep tot alle Aalstenaars om door hun
aanwezigheid hun erkentelijkheid te betui
gen teeenover Emest Claes.
Verlenen hun medewerking aan deze
avond: de bekende Westvlaamse deklamator
Antoon Van der Plaetse je moet die man
horen en dichter Antoon van Wilderode.
JUISTE INFORMATIE
De Belleman, het algemeen ledentijd
schrift van het Davidsfonds komt terug op
het beruchte artikel van A. Van Haverbeke
in De Nieuwe Gids, enkele maanden gele-
den, waarbij de eminente professor en pers
man o.m. ook het Davidsfonds propagandis-
tische inzichten voor een federalitisch pro-
gramma toeschreef.
De Belleman verwijst in dit verband naar
een repliek die in ons blad verscheen tegen
I het stuk van A. Van Haverbeke.
Waaruit blijkt aidus De Belleman dat een
j bescheiden gewestelijk weekblad beter gein-
I formeerd rs dan genoemde «nationale»
j krant Inderdaad werd in ons blad herin-
n d aan de verklaring van het D.F. hoofd-
bestuur «ar. 29.9.63, verklaring waarin het
1 n F. hoofdbestuur zei niet bevoegd te zijn
I om stelling te nemen t.o.v. de konkrete po-
I litieke middelen die aan het euvel van het
centralisme een einde moeien maken. Het
I Hoofdbestuur van het D.F. stelde meteen
vast dat onder zijn leden en onder zijn
meest toegewijde werkers overtuigde voor-
j standers zowel van de ene als van de ande-
r strekking gevonden worden,
i De Belleman besluit in dit verband: «Tot
-De Gazet van Aalst» zeggen wij: dank u
zeer voor uw waarheidsgetrouwe voorlich
ting» «Tot «De Nieuwe Gids»: wij zij'n
I steeds bereid Uw D.F. dokumentatie aan te
vullen».
