en omstreken
i
Praatje met de parkwachter...
Druk
Eindejaarsweekeinde
Een nieuwe Carnavalgroep te Aalst
Parkeerruimte wordt nijpend probleem
Lezerstribune
Bejaarde man overvallen te Lede
Prachtige nieuwe Vlaamse opera
„De Lelijke Meisjes van Bagdad,,
'4,14
Gazet van Aalst
NEC SPE, NEC METU
DE GAZET VAN AALST
en omstreken
VERSCHIJNT
TWEEMAAL PER WEEK
Kantoor: Schoolstraat 26, Aalst
Telefoon: 241.14
Postrekening: 881.72
3 maandab. 62,50 F
6 maandab. 120,F
Jaarabonnement 230,F
23ste JAARGANG Nr.
DONDERDAG 5 JANUARI 1967
2,50 F HET NUMMER
Sylvesterdag 1965 is voor Aalst een der drukste dagen van
het jaar geweest.
Niet aiieen de zaterdagmarkt kende een ruime belangstelling,
ook in de namiddag was er een ongewone drukte in het stads
centrum.
Slierten auto's we zen meteen op de groeiende betekenis van
de Dirk Martensctede als handelscentrum.
Vooral de grootwarenhuizen, de
gespecialiseerde geschenkenwinkels,
de pasteibakkerijen konden profite
ren van de eindejaarssfeer.
De restaurants en de ontspan
ningsgelegenheden, die speciale
eindejaarsprogramma's op touw ge
zet hadden, drukten over t algemeen
hun tevredenheid uit. Tijdens Oude
jaarsavond kregen ook de amuse-
rnentsgeiegonheden, o. m. te Hekel-
gem, druk bezoek van feestvierders.
Te Aalst waren de meeste parkeer-
p.einen zateidag vrijwel volledig be
zet en het was een heel kunstje voor
vele autovoerders om nog een piaats
voor hun voertuig te vinden.
GEEN POLITIEPERSONEEL
De toenemende verkeersdrukte,
o. rn. in de Nieuwstraat, leidde on
vermijdelijk tot enkele botsingen
met louter stoffelijke schade.
Een botsing in de Nieuwstraat ter
hoogte van de Hopmarkt, zou heel
wat moeilijkheden veroorzaken. Er
bieken inderdaad geen agenten meer
ter beschikking te zijn voor de no
dige vaststellingen te doen, zodat de
heirokken chauffeurs verplicht wer
den een beroep te doen op de Rijks
wacht.
Zodoende bleven de botsende wa
gens geruime tijd een hinderpaal
voor een vlot verkeer, nog wel pre
cies aan de inkom van de Grote
Markt.
Voor om 71 jarige alleen wonende man in de Stokstraat te Lede, is de jaarwis-
Ir. cl: na hl an vr.jdag op zaterdag in. zijn
wonn.overvallen door een bruta'e kerel, die hem met een ijzeren staaf bewerkte.
De bejaarde man kon de aanrander op de vlucht drijven en ging hevig bloe
dend aan het aangezicht nog te bed.
Maar zaterdagvoormiddag moest hij in zorgwekkende toestand naar het zieken
huis van Aalst worden overgebracht.
Maandagavond verklaarde men in het ziekenhuis dat de toestand van het slacht
offer geruststellend is.
van Marinus de Jong, in de K.V.Ö. te ANTWERPEN
Zaterd g a.s., 7 januari 1967, gaat
in de Koninklijke V aamse Opera
te Antwerpen de wereldkreatie door
van een nieuwe Vlaamse opera «De
Le.ijke Meesjes van Bagdad» van de
75-jvrigc toondichter meester Mari
nus de Jong.
Het libretto van deze opera is ont
leend aan een boek van Friedrich
Rooscnfcld «Chinese legenden» (uit
gegeven bij de Arbeiderspers te
Amsterdam).
Het is Marinus de Jong zelf, die,
begonnen aan de tekst van «Mitse-
nobe», door de auteur gewezen werd
op de «Lelijke Meisjes».
Dadelijk werd de musicus, terecht
genoemd de «Vla_mse Bach», in be
slag genomen door het absoluut to
neelmatige van de tekst.
Marinus de Jong zelf bewerkte het
libretto in het Nederlands. Het ge
geven wordt er luchtig en met een
macht van verwikkelingen uitge
werkt.
Uver de inhoud
Het is een dramatische legende van F.
Roosenfeld, die z;ch in 750 te Bagdad af
speelt.
De Kalief van Bagdad begeert op onwet
tige w.jze een schone Indische. Zijn wet-
tlge en zeer schone vrouw is hiervan op de
hoogte en wil hem tot bezinning brengen
door hem een straf op te leggen, nl. dat
hij nog ©en vrouw meer in zijn harem zal
opnemen en wel het lelijkste meisje van
Bagdad. (Wam de vrouw is des te jaloer
ser naarmate ze lelijk is en hiermee zal
ze dan de Kalief zodanig kwellen, dat hij
van verdere exploten wel zal afzien.)
De Kalief aanvaardt de boete. Maar hoe
vindt hij het lelijkste meisje Zijn ver
trouweling geeft hem de raad zijn besluit
te laten afkondigen op alle hoeken van de
Neen, hoegenaamd niet, dit zijn de be
woners van de Doornstraat. Deze groep be
staat reeds zestien jaar en de vertoning die
U hier ziet is geen grap, maar bittere wer
kelijkheid. Deze vertoningen kan men twee
maal per week gratis komen bijwonen en
dit op dinsdag en vrijdag als de bewoners
der Doornstraat hun vuilnisbak al dragende
of op de fiets of op een afgedankte kinder
koets 125 meter ver in de onmogelijkste
omstandigheden, zoals ge hier kunt zien,
naar de plaats te brengen waar de reini
gingsdiensten hun huisvuil komen afhalen
Oans de winter door gebeurt dit in het
donker, daar de vuilnisbakken op tijd ter
plaatse moéten zijn en dit a.les op een
slechte veldweg van ongeveer 0,60 m.
breedte.
Wat denken de bewoners en het gemeen
tebestuur van Aalst daarvan Wordt het
nu stilaan, na zestien jaar, geen tijd dat er
aan die erbarmelijke toestand een einde
komt, Dat zulke toestanden nog bestaan
in een stad als Aalst, met zijn ongeveer
50.000 inwoners, en dit in een tijd dat men
spreekt van te landen op de maan.
In de T.V.-uitzending «Spelevaren» wor
den er personen gevraagd, die een harte-
wens hebben en aan deze wens wordt vol
daan in de mate van het mogelijke. Wel,
de hartewens van de 79 bewoners van de
21 gezinnen oer Doornstraat is, dat het vol
tallige gemeentebestuur eens een gezond
heidswandeling zou maken door gans de
Doornstraat en dit liefst als het donker is
of als het eens goed heeft geregend. Dan
zullen ze zich zelf kunnen overtuigen dat
het niet op de maan is dat ze het moeten
gam zoeker.,A-raar we! in hun eigen stad,
alwaar er grote borden zijn geplaatst met
daarop in grote letters «Bezoek Aalst en
zijn monumenten».
De Doornstraat is het grootste en schoon
ste monument der stad Aalst en het is te
bezichtigen zowel in de zomer als in de
winter en dit, zoals het past, volkomen
gratis.
De bewoners der Doornstraat te Aalst.
F<$11
-2 - -
niemand zal komen geen enkel meisje
zal zich voor lelijk houden.
Doch de mooie meisjes van Bagdad den
ken er heel anders over ze willen de enige
kans d.e hun geboden wordt niet laten
ontsnappen en doen zich «lelijk» voor om
met de Kalief te kunnen trouwen.
Zo staan er 99 voor de paleisdeur. Er
volgt nu een «ielijkheidswedstrijd», waar
bij elk meisje haar sluier moet oplichten,
opdat de Kalief zou kunnen kiezen. Door
deze hande.wijze overtreedt de Kalief ech
ter de wet van Mohamed, die zegt «alleen
de vader en de echtgenoot mag het gelaat
van een meisje zonder sluier zien», en zo
is hij verplicht de 99 vrouwen te trouwen.
Nu volgen allerlei verwikkelingen, die
werkelijk als echte theatervondsten kunnen
beschouwd worden. Al.es eind.gt tenslotte
in een sprookjesstemming van «Duizend
en één Nacht».
Marinus de Jong, die zich bijzonder
wijdde aan de studie van de Oos
terse tonaliteiten (en ook door zijn
verblijf in Griekenland en Egypte)
wist h.er de juiste Oosterse atmos
feer te treffen.
Een prachtig liefdethema doorloopt
het hele werk eigenaardige kleu-
renharmonieen, soli, duo, terzetten,
baletten, orkestratie, verhogen niet
weinig de indruk van d;t zeer origi
nele werk waaraan geen enkel kunst
liefhebber zich nu mag onttrekken.
Zonder enige twijfel zal de opera
«De Lelijke Me.sjes van Bagdad»
een eersterangsvertoning worden
van een heel lange triomfante.ijke
reeks.
Volgende vertoningen op 12 en 28
januari telkens te 20 uur; 15 januari
te 14.30 uur. Verder ook nog op 2
en 5 februari.
Ooit al eens in het stadspark gefietst
Of een duikje gewaagd in de spiegelvij-
ver Een hengel gegooid zonder toela
ting Ja Dan kent U de parkwachter
zeker en vast. De man die over het natuur
schoon en over de mensen die er van ge
nieten moet waken, is immers plichtbewust
en onverbiddelijk. Het stadspark is voor
de parkwachter een stukje persoonlijk
goed, dat door niemand mag beschadigd
worden...
Het heeft ons werkelijk getroffen hoe
Willy Schollaert, de «officiële» Aalsterse
parkwachter, met zoveel overtuiging en
plichtbewust gevoel over zijn funktie heeft
verteld. Maar het is ook even opvallend
dat de parkwachter, die iedereen slechts
kent als de enige man die in het park mag
fietsen, meer dan een wachter is. Hij staat
ook in voor de voeding van 93 eenden, 2
ganzen, 2 zwanen, 10 barbarins en 11 her
ten. Hij steekt ook de Aalsterse financien
een handje toe met de kontrole op de hen
gelaars. Hij maakt ook trouwe statistieken
van het aantal bezoekers in het park (op
elk uor van de dag)... Dat is de park
wachter.
Een praatje met die man kan niet in
één uurtje afgehaspeld worden. De
herinneringen zijn te talrijk, al heeft hij
niet zo vaak lastige ogenblikken met on
gewenste bezoekers...
KEPI AAN DE HAAK
Wel met fratsenmakers. Zoals de man
die hengelde aan de oevers van de vijver.
De parkwachter stond op het terras van
het melkhuisje de hengelaars gade te slaan
toen de man aan de overkant plots de hen
gel uitgooide. Zijn materiaal werkte schit-
pieren) sloeg aan de kepi van de park
wachter, die zijn hoofddeksel fluks naar
de overzijde zag vliegen. De pieren waren
achtergebleven, maar zij werden nadien
even spontaan weer uitgewisseld voor de
kepi.
Die kepi heeft sinds enkele jaren een
verandering ondergaan. Vroeger was de
parkwachter uitgedost als een politieagent.
Alleen een reuze «P» op de revers liet
enig onderscheid bestaan. Dan had de
parkwachter veel gezag. Nad.en kreeg hij
een grijs plunje met een frisse groene
streep, iets wat mooier was voor het oog
maar minder angstwekkend voor de bezoe
kers. «Maar als men werkelijk met vuur
wil spelen, neem ik toch pen en boek en
gaat alles naar Dendermonde», voegt Willy
Schollaert er aan toe.
goede training in de vijver plonzen, maar
ook voor hen is er geen genade...
OVERSTROMING 1917
In het stemmige prieeltje waar de park
wachters een eigen huiskamer hebben in
gericht, wordt het eten voor de d.eren
klaargemaakt, en worden ook de herinne
ringen regelmatig opgegraven.
Eén is er nochtans voor eeuwig inge
prent. In de schouw prijkt immers een
steen, waarop in keurig letterschrift wordt
aangeduid tot waar het waterpeil in 1917
(op 2 januari prec.es) reikte. Bijna op
manshoogte, zodat het priee.tje toen wel
erg werd geschokt.
RIJDEN OP DE BOORDSTEEN
«Er zijn ook mensen die noch door pen,
noch door woorden kunnen ingetoomd wor
den. Zoals de bezoeker die met de fiets
in het stadspark verscheen. Hij was al een
eindje boven rijn theewater, maar trok
toch naar de spiegelvijver.
Daar wilde hij een «ronde van de vijver»
rijden op de boordsteen. Ik riep hem toe
dat hij moest ophouden, maar de man reed
voort. Ik verwitt.gde hem dat hij wel eens
een stootje moest incasseren, waardoor hij
in het water kon belanden. Hij kon nog
niet ingetoomd worden. Ik heb hem dan
maar even met het frisse water doen ken
nismaken, maar dan had ik nadien nog de
last hem uit het water te redden. Alleen
was hij dan kiplekker...»
Die zwemmers in de vijver moeten af
en toe wel .eens ingetoomd worden.. De
«Ook nu kreeg ik water binnen», vertelt
Willy Schollaert, «maar dan heb ik geluk
kig nog het hu.sje van de kaarters om het
eten voor mijn «kroost» k'aar te maken
Het gelukkig leventje midden het Aal
sterse groen, de eenden en zwanen, de
stoeiende kinderen, ;s niettemin goed ge
vuld. Vooral wanneer men ook even in de
Statistieken neust. Daar vindt men allerlei
gegevens over het gebruik vc.n het stads
park door de scholen en veren.gingen, het
aanta. hengelaars in de zomermaanden en
het aantal bezoekers. Per dag en per uur
worden de bezoekers genoteerd. Van 123
op eon winterse dag tot meer dan 1500
wanneer de zon heerst. Samen dus vele
tienduizenden die hun toevlucht zoeken in
de «longen van de stad».
Voor hen is er zeker geen beetje tijd om
aan de herinneringen van een parkwachter
te denken Daarom. nnt_Kehhen wii A*n
