en omstreken
Parkfestival of
a puppet
on a string.
KLEIN LOGBOEK
De Politieke Arena
«Galerie DE KEIZER»
Vlaanderenstraat 6
AALST - Tel. 242.81
Voor allen...
INDEXCIJFER
APRIL 133,25
Een Manifest
van het
Demokratisch
Aktiekomitee
Vlaanderen
Konflikt in
Rotary
TE AALST TWINTIG JAAR GELEDEN
Q' Gazet van Aalst
NEC SPI, NEC METU
SCHENKT
UW VERTROUWEN AAN
INGANG VRIJ
33ste JAARGANG Nr. 34
ZATERDAG 29 APRIL 1967
MET BIJVOEGSEL
2.50 F HET NUMMER
De zon zoende warm het Aalsters stads
park, toen wij, naar het voorbeeld van
Zuiderlingen en Oosterlingen, een fysieke
middag-pauze demonstreerden onder het
april-lover, dat in afwachting van een
1 mei zon, prille iorse-groene tinten heeft.
En toen on4dakten wij haar O, dat
Aalsters stadspark, souvenir van zoveel
prille liefden.
Zij bengelde aan de turnrekken lange
blonde haren en een maxi-mini fleurige
rok waaruit twee slanke Mariene Dieiiich-
benen uitdagend pronkten.
In haar ene'hand de andere was rond
de ijzeren staaf geklemd hield zij een
Latijns woordenboek, zo te horen aan wat
zij luidop las, een jonge Dame van Maria
of van 't Lyceum Men had er 't raden
naar. Zo op 't eerste zicht te zien is het
niet gemakkelijk uit te maken of iemand
officieel of vrij is... zeker niet de dag van
vandaag...
Was zij op zichzelf een frisse beziens
waardigheid, voor wie van jeugd en
schoonheid houdt, niet minder attraktief
was haar stem. Die verhief zij tussen
langdradige Latijnse teksten om flarden
uit de laatste schlagers in de stilte van
het park te slingeren daartoe werd zij
begeleid door een andere stem die uit een
nabij gedeponeerd gramofoonkistje kwam.
Tot driemaal toe had zij Sinatra bege
leid, toen die vriend naar men zegt
van Amerikaanse presidenten en gang
sters, nog eens als Stranger in the night
zijn donkere stem verhief.
En toen... al meteens viel het Latijnse
leerboek op de grond. Met beide handen
vast aan de turnrek, zwierde het mini-
meisje de ach-je-weet-wel-welke be
nen rytmisch in de hoogte op de tonen
van Sandie Shaw As a puppet on a
string... As a puppet on a string... As...
Sandie zong, het mini-meisje zong, en
als wij niet zo fel gesteld waren op dwaas
fatsoen je weet wel, wat zullen de men
sen zeggen dan hadden wij luidop
mee gezongen... mijn vrouw en ik...
Waarmee we nog eens willen zeggen
dat die jeugd van vandaag zo wonderlijk
mooi is... en het Aalsters stadspark een
oord voor oude en jonge liefdes is...
Clk.
Het Ministerie van Ekonomische Zaken
deelt mede dat het indexcijfer voor april
133,25 punten bedraagt, tegen 132,32 in
maart 1967; het vertoont dus een stijging
met 0,93 punt.
Deze stijging is voor de helft te wijten
aan de seizoenstijging van de aardappel
prijs, die, naar verwacht wordt, in de ko
mende weken weer merkelijk zal dalen.
Het Demokratisch Aktiekomitee Vlaan
deren heeft deze week het Manifest bekend
gemaakt dat als basis dient voor zijn pro
gramma.
De aanhef van dit Manifest luidt als volgt;
«Ondergetekende, gelovigen en ongelovigen,
komende uit verschillende politieke, sociale
en kulturele milieu's, achten het ogenblik
gekomen om de publieke opinie te wijzen
op de gevaren die de huidige ontwikkeling
in ons land inhoudt.».
Zij stellen vast dat op ekonomisch gebied
een recessie is ingetreden die op een stij
gende werkloosheid en een verminderde
koopkracht bij de massa tot gevolg heeft.
Fabrieken worden gesloten, fusies tot
stand gebracht en werknemers ontslagen,
zonder dat de holdings daarover aan iemand
verantwoording verschuldigd zijn. De belan
gen van de arbeiders, tewerkgesteld in de
meest bedreigde sektoren, zoals de steen
kolenmijnen, de metaal- en textielnijverheid,
worden ondergeschikt gemaakt aan het
winstbejag op korte termijn van de betrok-
.ken financiële kringen.
Voorts wordt in dit Manifest gezegd dat
alle Vlamingen zich met kracht moeten in
zetten voor de Vlaamse Beweging, die een
rechtvaardige zaak is. De taalkonflikten
moeten echter gesteld worden in het kader
van een progressieve sociaal-ekonomische
cntwikkeling. De ondertekenaars bevestigen
dat te Leuven een eentalige, Vlaamse univer
siteit moet tot stand komen.
Dit Manifest is ondertekend door verschil
lende honderden vooraanstaande Vlamingen,
o.w. ook verschillende uit het Aalsterse.
Onder de vele Vlaamse auteurs die dit
Manifest ondertekenden (Frans van Isacker,
Hubert Lampo, Jos Vandeloo, Ward Ruyse-
linck) behoort ook L.P. Boon.
Initiatiefnemers van dit Manifest zijn o.m.
R. Burgeois, Mter Delafontaine, Mter A.
Roossens, Bernard van Dijck, Annie Zaenen,
Prof. Kruithof, J. Turf, W. Caluwaerts.
INCIDENT
OP VERGADERING
Naar gemeld wordt zou het op een ver
gadering van de Rotaryclubs van Belgie, die
onlangs te Brussel werd gehouden, tot een
scherp konflikt zijn gekomen tussen een
deels Franstalige leidende figuren en ver
tegenwoordigers van Vlaamse Rotaryclubs.
Het incident zou zijn oorsprong vinden
in het feit dat de vergaderingen vrijwel uit
sluitend in het Frans werden geleid, waar
tegen verschillende aanwezige Vlamingen
zouden geprotesteerd hebben.
De Rotaryclub van Ninove zou reeds in
een brief aan de gouverneur van de Rotary
clubs van Belgie haar ongenoegen te kennen
hebben gegeven.
POPULORUM PROGRESSIO
TE AALST
Het «gesprek» door Pater De Witte en
Prof. De Block over Popülorum Progressio,
dinsdag II. gehouden op initiatief van De
Rank, heeft voor vele aanwezigen ongetwij
feld een verhelderend effect gehad.
Zijn bij de «katolieken» de progressis-
tische opvattingen van Pater De Witte ge
noegzaam bekend, dan klonk wel wat nieuw
en verheugend de positieve toon van
de socialistische gesprekspartner.
Niet alleen omdat hij in Populorum Pro
gressio nieuwe, belangrijke gegevens ont
dekte, waardoor deze encycliek voor het
eerst als het ware «socialistische» klanken
liet horen, maar vooral omdat de spreker
tot deze vaststelling kwam zonder enige
zweem van zelfvoldaanheid, van een «zie-
je-wel»...
Deze open, bijna serene benadering van
een katolieke encycliek door een overtuigd
marxist is niet zonder betekenis Want zo
het wantrouwen bij katolieken tegenover een
zeker anti-clericalisme ook al historisch kan
verklaard worden en men er meteen moet
begrip voor opbrengen dan geldt ook
hetzelfde en wellicht nog in grotere ma
te ten overstaan van het wantrouwen
dat in vrijzinnige, socialistische middens nog
steeds in zekere mate aanwezig is.
Men zou wensen dat dergelijke gesprek
ken omtrent de recente Pauselijke encycliek
tijdens de volgende maanden meer op de
piogramma's van allerhande sociale en kul
turele verenigingen zouden ingeschreven
worden. Niet.het minst omdat in Belgie, en
kele uitzonderingen niet te na gesproken, de
grote pers aan deze encycliek vrij opper
vlakkig is voorbijgegaan, zowel de katolieke
als de niet-katolieke. Men heeft er zich van
af gemaakt met kommentaar of interpreta
ties die veelal in de lijn lagen van de resp.
krantenredakties.
In deze stad en streek, waar de oude
dovemansmuren en barrikaden geleidelijk
toch wel afbrokkelen én de Rank én het
Davidsfonds hebben daaraan niet geringe
verdiensten moesten eigenlijk de grote
vakbonden zoals A.C.V. en A.B.V.V. eens
een dergelijk gesprek omtrent deze ency
cliek op touw zetten.
Over tien, twintig jaar, zal men in het
kader van een of ander historisch reeul ais
onbegrijpelijk noteren, dat dit in 1967 nog
niet tot de mogelijkheden behoorde.
ROTARY - ZORGEN
Het bericht dat de Rotaryclub van Ninove
scherp van zich zou afbijten in verband met
een incident dat zich heeft voorgedaan op
een algemene bijeenkomst vau clubafgevaar
digden te Brussel (zie elders op deze pa
gina) wijst er op hoe zich in het Vlaamse
land, en dit in vrijwel alle middens, een
Vlaams bewustzijn aftekent.
Het is overigens zeker wenselijk dat der
gelijke exclusieve clubs niet langer franco
fone eilandjes vormen in onze gewesten,
want hoe goed bedoeld de opvattingen ook
waren die aan de basis liggen van deze na
de eerste wereldoorlog door een Amerikaans
advokaat opgerichte Rotary, in een nabije
toekomst worden dergelijke, veelal nogaf
paternalistische exclusiviteiten, niet meer
aanvaard. Filantropische instellingen z>jn
schone aangelegenheden, maar slechts mo
gelijk in maatschappelijke structuren waar
de sociale rechtvaardigheid nog geen .rea
liteit is
Zolang dergelijke clubs zin hebben doen
zij er in 't Vlaamse land zeker goed aan
naar het voorbeeld van Rotary Ninove
mede op de bres te staan voor de rechtvaar
dige zaak die de Vlaamse Beweging nog
altijd is.
De francofone randfiguurtjes hier en daar
ook in het Aalsterse sneven wel van
zelf.
Op 11 maart 1947 wordt in de feestzaal van het stadhuis Jozef Borreman als
burgemeester plechtig geïnstalleerd.
Fred Nichels feliciteert zijn opvolger volgens de traditionele geplogenheden.
Het katolieke Aalst voelt zich fier met een geestesgenoct aan het stedelijke
roer.
Tijdens de gemeenteverkiezingen, in november 1946, hebben de tegenstrevers
beweerd dat Jozef Borreman «slecht Vlaams» spreekt.
Maar de inaugurale rede van de nieuwe burgemeester is een ode aan de
Vlaamse stede Aalst.
In de T.V.-feuilleton «De Filosoof van Haagem», die in het nabije Oudegem
speelt, akteren ook enkele bekende Aalsterse toneelamateurs Suzanne Van
Gijseghem-Van Vaerenbergh als Rozalie, Theo Van Gijseghem als pastoor van
Haagem en Willy De Swaef als veldwachter.
TROUW AAN TRADITIES
Jozef Borreman is een kalme en beminne
lijke man. Een persoon in het bedrijfs
leven die zijn ondergeschikten korrekt
bejegend. Zeker, hij stamt uit een Aalsterse
burgerij waar liberale ekonomische opvat
tingen samengaan met de beste katolieke
paternalistische tradities de eerbied voor
het vorstenhuis, aanhankelijkheid aan de
kerk en het vaderland. Caritas.
Maar Jozef Borreman is toch vooral ver
draagzaam. Hij is geen partijpolitieker in
de pejoratieve zin van het woord. Hij staat
in het burgemeesterlijk kabinet zijn stads
genoten vriendelijk en belangstellend te
woord.
Later, in 1952, zal De Standaard n.a.v.
de nederlaag van de C.V.P. te Aalst o.m.
schrijven dat burgemeester Borreman een
sympathieke burgemeester is geweest, maar
dat sympathie niet volstaat.
Voor die nederlaag in 1952 kan men noch
tans bezwaarlijk de burgemeester verant
woordelijk stellen.
PRETTIG NON KONFORMIST
In het homogene C.V.P.-schepenkollege
is burgemeester Borreman omringd door Dr.
Med. Schelfaut sr., Schepen van Financien,
Architekt Laurent De Wolf, Schepen van
Openbare Werken, Leraar Haers, Schepen
van Onderwijs, en Leon Keymeulen, Schepen
van Burgerlijke Stand en Volksgezondheid.
De man met de meeste politieke allures en
talenten in deze groep is ongetwijfeld Lau
rent De Wolf. Een geducht debatter met
Degrelliaanse knepen wandelend op het
podium, één hand in de vestzak Eigenlijk
een prettig non-konformist, die de humor,
soms ook het sarcasme als verweer, voor
treffelijk hanteert.
Dit nieuwe schepenkollege wordt uiter
aard nog gekonfronteerd met de vele moei
lijkheden die voortspruiten uit de oorlogs-'
jaren. Het blijkt ook dra dat het zeer slecht
zijn public-relations verzorgt. Maar de finan-
Oud-Burgemeester Borreman
ciele situatie wordt vlug gesaneerd, dank
zij Schepen Schelfaut, die van stadsfinan-"
cien iets afweet.
STERKE MAN
Een sterfe figuur op een ruimer politiek
vlak is in die tijd Alfred Van Geert, Besten
dig Afgevaardigde.
Een self-made'man die als schrijnwerker
in de kristelijke sociale beweging terecht
kwam en ook te Gent in de bestendige depu
tatie de reputatie heeft van een doortastend
man. Van die doortastenheid zal hij her
haaldelijk blijk geven in de C.V.P. Aalst.
Hij weet als dusdanig ook zijn stempel te
drukken op het beleid van het C.V.P.-stads
bestuur.
Fred zoals hij door de vrienden wordt
genoemd heeft een aangeboren talent
voor «politiek». Zijn taal is die van het syn-
dikalisme op de man af.
Men beweert dat hij, mét Baron Moyer-
soen, oud-voorzitter van de Senaat, de in
vloedrijkste man is in de streek. In elk ge
val is het sociaal dienstbetoon van de Aal
sterse Bestendig Afgevaardigde doeltref
fend.
Hij is dan ook tijdens de verkiezingen het
mikpunt van de tegenstrevers en ofschoon
hij niet zetelt in de Aalsterse gemeenteraad
wordt zijn naam bij herhaling en steeds
door tegenstrevers te berde gebracht.
Een van de A.C.W.-jongeren die Alfred
Van Geert, als medewerker het dichtst staat
is Wim Verleysen, de jonge Erembodegem-
naar die bij de militanten uit de kristelijke
arbeidersbeweging een ruime populariteit
geniet.
Aalsterse parlementairen op dat ogenblik
zijn Ludovic Moyersoen, Eugene Moriau en
Bert Van Hoorick, allen voor het eerst ver
kozen tijdens de verkiezingen van februari
1946.
Ludovic Moyersoen, die in de eerste na
oorlogse jaren resp. attaché van Eerste Mi
nister Pierlot en adjunkt-kommissaris voor
de bescherming van de burgerbevolking is
geweest, is vooral een bewonderaar van de
vooroorlogse politicus Prosper Poulet, over
wie hij in 1946 een boek heeft geschreven.
Aalsterse humoristen beweren dat Ludovic,
zoals zij de latere minister gemeenzaam
noemen, in navolging van zijn politieke leer
meester, eveneens een kuif heeft laten groe
ien. In de kamer is L. Moyersoen een hard
nekkig verdediger van het katoliek onder
wijs.
Er is dan Eugene Moriau, die begin 1947
herstellend is van een zware ziekte. Een
man uit de Scheldestreek afkomstig
Baasrode met een diep sociaal bewust
zijn dat hem als het ware geschikt maakte
als vertegenwoordiger van de kristelijke ar
beidersbeweging. Sociaal assistent, heeft
Moriau ook een voorliefde voor rijmpjes. In
de vele dorpen van het arrondissement
soms ook bij pastoors waar hij de zetel
van zijn intens dagelijks sociaal dienstbe
toon heeft opgeslagen, is hij in die tijd bij
de arbeiders en niet alleen de zg. kris
telijke een graag gezien man, wat overi
gens blijkJ, uit zijn hoog aantal voorkeur
stemmen tijdens de verkiezingen.
Van de drie Aalsterse parlementairen is
Bert Van Hoorick ongetwijfeld diegene die
in de kamer met de meeste aandacht wordt
beluisterd. De aristokratische dames in de
tribunes vinden het eigenlijk wel jammer dat
die knappe jonge man marxist is en zo fel
kan te keer gaan tegen het kapitalisme, de
plutokratie. Dat hij daarenboven als weer-
stander ook nog wel in die tijd de
franskiljons durft terugwijzen, vinden zij on
begrijpelijk.
Dat hij vooral van leer trekt tegen de
ekonomische kollaborateurs en het wel durft
op te nemen voor de kleine lampisten, brengt
de liberale Brusselse patriotten er toe te
schrijven dat «Van Hoorick blijkbaar zijn
flamingantenverleden niet kan vergeten».
Clk.
