en omstreken
Waar gaat
al dat geld naartoe
m ju
De stad en het arrondissement Aaist in 1830
f-r
«Galerie DE KEIZER»
Vlaanderenstraat 6
AALST - Tel. 242.81
Ontwikkelingshulp
Prachtig Sportkomplex
van het V.T.I. ingewijd
co
Aalsters knapenkoor
Cantate Domino naar Wenen
Lede maakt zich klaar voor
de vermaarde 0. L. Vrouwprocessie
Duizende bedevaarders verwacht
m rr si
Gazet van Aalst
NEC SPE, NEC METU
23ste JAARGANG Nr. 40
CENTRALE
KoUestraat
ZATERDAG 20 MEI 1967
MET BIJVOEGSEL
SCHENKT
UW VERTROUWEN AAN
INGANG VRIJ
2.50 F HET NUMMER
Vele mensen zouden met geruster ge
moed hun steentje bijdragen tot de vooruit
gang der ontwikkelingslanden, zo ze wisten
dat hun steun de noodlijdenden werkelijk
bereikt, dat de kleine man in de stralen van
Calcutta, Karachi of Hongkong er iets van
te zien krijgt.
De hulp, die de mensen van het Westen
aan de ontwikkelingslanden bieden, wordt
grotendeels gekanaliseerd langs organisaties
als Misereor, Caritas Catholica, Oxfam,
Care, Broederlijk Delen. enz. Deze organisa
ties hebben .het voordeel over relatief grote
fondsen te beschikken, wat een efficiente
aktie vergemakkelijkt. Ze houden zich aan
verantwoorde prioriteit-schema's, analyseren
kritisch de voorgelegde plannen, beramen de
eventuele kost der projekten, inspekteren
ter plaatse hun uitvoering en voorkomen des
noods kordaat alle verder geklungel door
het opzeggen der bijdragen. Dit alles is een
noodzakelijke garantie voor de doeltreffend
heid der geboden hulp.
Natuurlijk komt er ook heel wat adminis
tratie bij kijken. Deze organisaties hebben
een coordinatie-centrale nodig; zij moeten
kommunikatie-apparaten bezitten; zij dienen
desgevallend gebruik te maken van de dien
sten van sociologen die de plaatselijke toe
standen bestuderen; zij moeten ook reizend
du personeel onderhouden dat ter plaatse de
el op gang zijnde projekten gaat inspekteren.
Het is een klein wonder dat deze uitge
breide administratie niet meer geld opslorpt.
De officiële verslagen van Broederlijk Delen
bv. tonen aan dat vorig jaar slechts 5 t.h.
der fondsen naar de administratie zelf ging.
Men mag dus gerust aannemen dat onze
«frank» werkelijk de noodlijdenden bereikt.
Alleen is het in het geval van deze grote
organisaties niet mogelijk te weten waar
precies en voor welk doel onze bijdrage aan
gewend wordt. Er kan een tractor mee ge
kocht worden voor Brazilië, maar er kan ook
een tehuis voor blinden mee opgericht wor
den in Kongo en er bestaat ook kans dat er
een «Sociological Survey» mee bekostigd
wordt, zoals degene die bv. op dit ogenblik
in Zuid-Bihar aan de gang is en die ge
schiedt op kosten van Misereor. Dit laatste
is noodzakelijk, maar lenigt niet zo onmid-
ble
dellijk de noden van de hongerlijdenden.
Men moppert ook dat de regeringen van
de ontwikkelingslanden in vele gevallen niet
opgewassen zijn tegen hun taak. Men zegt
dat er corruptie is en onbekwaamheid. Ik
kan hier alleen bevoegd spreken over India.
De centrale regering is er gewetensvol en
onbaatzuchtig. Zo er dan toch geknoei is,
dan gebeurt dit in de lagere echelons van
de administratie der deelstaten. In zekere
zin is dit onvermijdelijk, zo men rekening
houdt met de ontoereikendheid der lonen
van de lagere functionarissen.
Sommige mensen verkiezen rechtstreeks
hun bijdrage te schenken aan personen die
in de ontwikkelingsgebieden werkzaam zijn.
Dan weet men natuurlijk zeker waar het geld
voor gebruikt zal worden. Maar hier stuit
men dan weer op een andere moeilijkheid
heeft de persoon in kwestie de nodige be
voegdheid Heeft hij de juiste kijk op de
noden van de mensen met wie hij werkt
Passen zijn plannen in het kader van de al
gemene ontwikkeling der streek (Gaat hij
bv. geen school oprichten ergens op een on
toegankelijke uithoek M.a.w. de werke
lijke doeltreffendheid der hulp loopt in deze
gevallen soms groter gevaar.
Er is een feit dat we moeten aanvaarden:
alle ontwikkelingshulp Is tot nog toe slechts
een peulschil. De hulp is ontoereikend. De
noden zijn adembenemend. Het Westen
wordt steeds maar rijker, de ontwikkelings
gebieden krasselen. Om al de hongerlijden
den van Bihar één rijstmaaltijd te geven
heeft men 200 miljoen frank nodig. Een trai
ningschoot voor verpleegsters te Mandar
(Chota Nagpoer, India) kost vijf miljoen;
een landbouwhogeschool dito, enz. Met rela
tief kleine kapitalen moet men trachten won
deren te bewerken.
In het geval van de ontwikkelingshulp is
het zeker niet (en toch geloven sommige
mensen juist dat) de berg (de beschikbare
fondsen) die de muis (de verwezenlijkingen)
baart, maar de muis (de beschikbare fond
sen) die een berg (de verwezenlijkingen)
moet baren.
Pater P. Van Nuffel.
Directeur, de h. Cardinael, en zijn me
dewerkers hebben tijdens een korte
plechtigheid het sportkomplex voorge
steld aan enkele tientallen personen die
het voorrecht hebben genoten voor het
eerst deze schitterende sporttempel te
mogen bezoeken. Op een oppervlakte
van ongeveer zestig aren werden deze
moderne gebouwen opgetrokken, die
volledig voorbehouden zijn voor de
sport en lichamelijke opvoeding. De
ganse uitbouw is zo afgestemd dat de
leerling uit zijn lessen in de lichame
lijke opvoeding in zijn studies het ma
ximum kan putten, vooral omdat de
lichamelijke opvoeding in het latere le
ven toch zeer beperkt zal worden.
PERSONALITEITEN
Onder de aanwezige personaliteiten
mocht directeur Cardinael begroeten Z.E.
H. Deken De Vos, burgemeester Blanckaert,
schepen Van Sinay, Karei Buys, afgevaar
digde van de minister voor de Nederiaiiuss
kuituur, W. Van De Velde, inspecteur L.O
E.H. Verbraecken, pastoor St. Jozef, E.H.
Biesemans, pastoor St. Anna, de h. Thij-
baert, directeur stedelijk zwembad, de h.
De Cock, diensthoofd openbare werken en
talrijke schoolhoofden en bestuursleden van
de Lions Club, Rotaryclub en Round Table.
Z.E.H. Deken De Vos deed de inwijding
van de gebouwen, bijgestaan door E.H. Ar-
nouts.
Na deze plechtigheid werd architekt Ben
Blanckaert ingeleid door leraar Van Mol De
h. Blanckaert sprak als ontwerper van het
komplex zijn dank uit voor de medewerking
die hij heeft gekregen van de h. Van Herre-
weghe, de leraars en de leerlingen. De turn
zaal omvat ongeveer 10 a. met een hoogte
van 8 m. De zaal wordt gescheiden door
een vouwwand, zodat 'twee turnlokalen kun
nen aangewend worden. Het komplex omvat
tevens bergplaatsen, kleedkamers en 34
stortbaden. Er werden ook installaties voor
zien voor basketbal en volleybal, terwijl in
open lucht twee basketvelden, twee volley-
balvelden, een handbalterrein en een tennis
veld werden aangelegd.
Nadat door de leraars De Vos, Van Mal-
deren. Van Vaerenbergh, Baetens en Moort-
gat een demonstratie was gegeven met de
apparatuur, werd nog even de financiële
kant van de werken onder de loupe geno
men. Het zeer gedurfde initiatief er
moest eventjes acht miljoen verzameld wor
den voor deze werken is een volslagen
voltreffer geworden. Deze reuze-som kon
worden vergaard, dank zij de ondernemings
geest van de betrokken personen van het
instituut en nu zal met volle kracht worden
verder gewerkt om het ganse komplex tegen
't nieuwe schooljaar volledig klaar te krijgen.
De Qude municipaliteit van Aalst bestond
sedert 24 Floreal van het jaar VIII (14 mei
1800) uit een meier in de persoon van E.
Van Boterdaele en twee adjoints, die bijge
staan werden door een gemeenteraad van
dertig leden. Die moesten niets anders doen
chtdan de jaarijkse rekeningen vaststellen en
het budget goedkeuren. De stadskas was
echter door opeisingen en belastingen aller
hande totaal uitgeput. Om aan middelen te
0p geraken verkreeg de meier het recht om het
;eft octrooi in te voeren. Zo kon het geldelijk
evenwicht worden hersteld, terwijl handel en
rai nijverheid een betere toekomst tegemoet
3m 2a9en.
In 1810 bezocht keizer Napoleon, in het
gezelschap van Marie-Louise, de Nederlan
den en werd op 17 mei 1810 even feestelijk
Aalst onthaald als dit het geval zou wezen
met koning Willem I, die op 5 juni 1829 de
■tad met een bezoek bedacht. De straten
varen met zavel bestrooid en met sparren
ifgezoomd; de beiaard speelde, de klokken
uidden en onder daverend kanongeschut
werd hij op het Landhuis ontvangen.
In de maand mei van 1830 werd het be-
tóek verwacht van de prins van Oranje in
ijn hoedanigheid van kolonel-generaal van
Ie schutterij. Maar de toestand was van die
ird geworden dat er niet meer kon worden
lan gedacht. Aalst werd een haard van ver
ft tegen het regime in zover dat de stad
iter, uit dank voor de hulp door plaatselijke
rijwilligers geboden, een vaandel zou toe
Brtrouwd krijgen met daarop «A la com
mune d'Alost, 1830, La patrie reconnais-
sante».
BESTUURLIJKE EN
GERECHTELIJKE ORGANISATIE
Het arrondissement Aalst besloeg rond
1830 zowat 47.115 ha. Het omvatte 3 ste
den en 78 gemeenten.
Het bestuurlijk arrondissement Aalst was
verdeeld in 5 kantons
kanton Aalst 14.098 ha.; kanton Ge-
raardsbergen 7.570 ha.; kanton Ninove
8.979 ha.; kanton Herzele 8.573 ha.; kan
ton Zottegem 7.856 ha.
Het arrondissement Aalst was een van
de zes administratieve districten van de pro
vincie Oost-Vlaanderen en ressorteerde rech
terlijk onder Dendermonde.
Het arrondissement telde op 1 januari
1830 104.542 inwoners, nl. 52.254 mannen
en 52.288 vrouwen.
De stad Aalst telde 14.791 inwoners, nl.
7.308 mannen en 7.483 vrouwen.
De stad Geraardsbergen telde 7.349 in
woners, nl. 3.479 mannen en 3.870 vrouwen.
De stad Ninove telde 4.409 inwoners, nl.
2.099 mannen en 2.310 vrouwen.
De bevolking van de stad Aalst bedroeg
op 1 januari 1833 14.815; Geraardsber
gen 7.275; Ninove 4.330 en geheel het
district Aalst 106.207 inwoners.
Het arrondissement Aalst stond onder het
gezag van de provinciegouverneur, die te
Gent presideerde, maar ter plaatse vertoef
de een arrondissementskommissaris.
Het knapenkoor Cantate Domino heeft tijdens de voorbije jaren een sterke rol ge
speeld in de gunstige ontwikkeling van het kunstleven in de Keizerlijke Stede. De roem
van het Aalsters knapenkoor is zelfs tot ver over de grenzen doorgedrongen. Doch koor
leider, E.H. Michael Ghijs, heeft er-vooral naar gestreefd Aalst zelf in deze evolutie
te betrekken.
Vooraanstaanden uit de kunstwereld en talrijke Aalstenaars hebben dit ten volle
begrepen en waren woensdagavond dan ook op post in de stemmige St. Martinuskerk,
waar door het koor een geestelijk vocaal koncert werd gegeven.
Het koorwerk was niet alleen afgestemd op de knapenstemmen van het Cantate
Dominokoor, ook de harpbegeleiding door Leona De Paepe en het orgelwerk van Renaat
Mores (Jan Schrooten stond in voor het orgelpositief) hebben veel bijgedragen tot
het machtig sukses van deze kunstavond.
Het was trouwens in de St. Martinuskerk zowat de première van het optreden
dat Cantate Domino op woensdag 5 juli e.k. in Wenen en Salsburg zal houden.
Nu al staat het vast dat dit Aalsters koor uit Wenen en Salsburg zal terugkeren
met heel wat faam en met de zekerheid dat zij in de Ajuinstad een nieuwe sfeer heb
ben geschapen.
Sinds enkele weken zijn de Ledenaars druk aan het werk om hun processie voor
te bereiden. Sinds in 1964 de grootse jubelstoet door de Leedse straten trok om 450
jaar Mariadevotie te vieren, werd ook de jaarlijkse processie nieuw leven ingeblazen.
Nieuwe klederen werden aangekocht en hc. schema van de jubelstoet werd grotendeels
bewaard. Nochtans dienen ieder jaar heel wat klederen gehuurd te worden, evenals
al de pruiken. Bij alle inwoners worden we.iswaar affichetten aangeboden tegen een
kleine vergoeding. Maar deze opbrengst is onvoldoende voor 'n dergelijke gigantische
organisatie.
Voor de hh. P. Bijl, J. De Cremer, L.
Schouppe, J. De Neef, I. Bosman, E. Vinck
en E.H. Broodcorens, die aan het hoofd van
deze onderneming staan, brengt de proces
sie veel kopbrekens. Maar toch hebben z:j
er een processie van gemaakt die, met haar
meer dan 650 deelnemers, haar praalwagens
haar klederen en haar gesproken taferelen,
in het spoor gaat van de vermaarde Bloed
processie van Brugge. De steeds toenemen
de belangstelling is hiervan het beste bewijs
want de nagenoeg 5 km. lange ommegang
is telkens druk bezet.
OMMEGANG
Alhoewel deze processie het hoogtepunt
vormt van de jaarlijkse noveen ter ere van
«De Zoete Nood Gods», is Lede daarmee
alleen niet tevreden.
Het begint zondag 21 mei reeds met een
ommegang en zegening van de motorrijtui
gen. Hierop worden alle voerders van auto's,
moto's en bromfietsen uitgenodigd. De stoet
wordt gevormd in de Hoogstraat te 7.15 u.;
te 7.30 u. besprenkeling van de voertuigen
met wijwater en gebed. Te 7.45 u. omme
gang De H. Mis wordt opgedragen aan het
H. Graf. Na de H. Mis in de Molenstraat,
zegening van de voerders.
Zondag 28 mei te 7 u. vertrekt de paar-
denommegang ter ere van O. L. Vrouw.
Te 15 u. start dan de vermaarde proces
sie. Het gaat langs Reymeersstraat (opstel
ling), Brilstraat, Dorp, Kasteeldreef, Kleine
Ommegangweg, Bellaertstraat, Ommegang-
weg, Grote Kapellestraat, Molenstraat, Bril
straat, Dorp.
Lede verwacht weer duizenden bedevaar
ders om tijdens de jaarlijkse noveen O.L.
Vrouw van Zeven Weeen te komen vereren
en de processie te komen bewonderen.
Wegens deze processie zal het op 28 mei
verboden zijn na de middag op de omme
gangweg te parkeren.
DE STAD AALST.
De stad Aalst was de hoofdplaats van
twee kantons (Noord en Zuid) die dezelfde
naam droegen van het arrondissement.
Op landbouwkundig gebied werden alle
soorten graangewassen gewonnen, oliehou
dende planten, hop, tabak, groenten en fruit.
Op handels- en nijverheidsgebied bezat
de stad instellingen voor het bedrukken van
katoenstoffen (de indiennes); fabrieken van
katoenstoffen, lijnwaad, handwerk, hoeden,
sterke lijm, tabak, ouwels, zeep, kaarsen,
aardewerk, messen, cichorei, looierijen, sto
kerijen. brouwerijen, ververijen, katoen- en
vlasspinnerijen, bloemmolens, olie, taan (ge
malen eikenschors).
Het merendeel van de fabrieken werkten
bij middel van handwerktuigen; 2 olie- en
bloemmolens werden bewogen door stoom.
Handel werd er voornamelijk gedreven in
lijnwaad, hop en koolzaadolie. Er werden
jaarmarkten en wekelijkse paardenmarkten
gehouden (eerste dinsdag na St. Pieter en
op 11 november). Elke zaterdag was er
markt, zoals dit nog het geval is heden ten
dage.
De wegen die met de Dender de handels
betrekkingen van de stad vergemakkelijkten,
waren de baan van Brussel op Gent. die de
stad doorkruiste van oost naar west, deze
van Hulst naar Lessen, die de stad in ver
binding stelde met St. Niklaas, Dendermon
de, Ninove, Geraardsbergen, en de baan
Aalst-Oudenaarde (in 1834 aangelegd).
wordt voortgezet.
Het Gemeentehuis op het Dorpsplein trekt steeds de aandacht, daar ver
schillende kunstenaars hun werken hier komen tentoonstellen.
