Bruisende
drank
X£>.
De sociale situatie van de
land- en tuinbouwers
OPINIES
Het Aal sters Soldatenhoekje
Tweejaarlijkse prijs
voor Vlaamse Humor
Produktiviteitskomitee Denderstree
Agatha Christie
De opvatting als zouden de land- en tuin
bouwers kleiner sociale voorzieningen genie
ten dan de loontrekkenden, omdat ze klei
ner bijdragen betalen, is zo stelselmatig ver
spreid en in stand gehouden, dat men die
als een dogma heeft aanvaard, waarop men
zich nu baseert om een achteruitstelling van
land- en tuinbouwers te bestendigen.
Maar is die opvatting juist Is het inder
daad zo dat de boeren en tuinders minder
bijdragen betalen dan de loontrekkenden
Moest dat werkelijk zo zijn, dan zou dit nog
Bijdragen voor loontrekkenden op 1-1-1967.
Bedienden
Kinderbijslag
Geneeskundige zorgen
Pensioen
1. KINDERBIJSLAG
Bediende
0,00
2,65
4.25(1)
patroon
10,75
3.10
6,00
geen voldoende grond zijn voor een onge
lijke behandeling, vermits in het stelsel van
de loontrekkenden ook niet iedereen gelijk
betaalt. Toch liggen de voorzieningen op ge
lijk peil.
Maar die opvatting is onjuist en de beslui
ten die er uit getrokken worden eveneens
De landbouwers betalen minstens evenveel
zo niet meer dan de loontrekkenden. Dat is
na te gaan in de verschillende sektoren van
de maatschappelijke zekerheid.
Arbeider
0,00
2,65
5,50(2)
Arbeiders
patroon
10,75
3,10
7,00
loongrens
12.925
12.925
9.850(1)
onbegrensd (2)
De loontrekkende betaalt geen bijdrage,
wel de patroon. Deze rekent al zijn sociale
lasten door in zijn verkoopprijzen (produk-
ten of geleverde prestaties). Het is uitein
delijk de verbruiker die het aandeel van de
patroon betaalt. Maar wie betaalt nu als
verbruiker de hoogste bijdrage Dat is deze
die het meest moet kopen of het meest wer
ken moet laten uitvoeren.
Welnu, een landbouwer heeft naast zijn
huishoudelijke uitgaven, die toch dezelfde
mogen geacht worden als die van een loon
trekkende, ook nog zijn bedrijfsuitgaven, die
aanzienlijk hoger liggen dan de huishoude-
ffjke. De landbouwer betaalt dan ook, zij
het onrechtstreeks, meer bijdrage in het stel
sel van de loontrekkende dan de loontrek
kende zelf. Daarnaast moet de landbouwer
nog voor eigen stelsel betalen en in vele ge
vallen ook nog zijn echtgenote... als help
ster.
2. PENSIOEN
Hier betaalt de loontrekkende een eigen
bijdrage ue oedi<.nde 4,25 t.h. op een loon
grens van 118.200 fr. per jaar; de arbeider
5,50 t.h. zonder loongrens, maar in de prak
tijk zal dat deze van een bediende niet over
treffen. De landbouwer betaalt 5 t.h. op een
«loongrens» van 120.000 fr. per jaar en 1
t.h. op het inkomen boven de 120.000 fr.,
met een maximum van 7.500 fr.
Een bediende betaalt maximum 5.023 fr.
per jaar, terwijl een arbeider tot een hogere
persoonlijke bijdrage kan komen, wat in de
praktijk echter zelden het geval is. In alle
geval is er geen noemenswaardig verschil
tussen de landbouwer en de loontrekkende
wat persoonlijke bijdrage in de praktijk be
treft.
Er komt dan natuurlijk ook nog het aan
deel van de patroon bij. Maar ook dat wordt
doorgerekend in de kostprijs en de grootste
verbruiker, dus weer de landbouwer, zal het
meeste daarvan te betalen krijgen.
3. ZIEKTEVERZEKERING
In bovenstaande tabel werd alleen reke
ning gehouden met de geneeskundige zor
gen aangezien de verzekering tegen arbeids
onbekwaamheid als gevolg van ziekte niet
van toepassing is op de landbouwer.
De hoogste bijdrage die een loontrekken
de per maand kan betalen is 2,65 t.h. op
een loongrens van 12.925 fr., dit is 342 fr.
per maand. Om tegen dezelfde risico's ge
dekt te zijn betaalt de landbouwer
a) voor de grote risico's (verplichte verz.)
voor een inkomen lager dan 60.000 fr.
105 fr. per maand
tussen 60.000 en 100.000 fr.
115 fr. per maand
tussen 100.000 en 150.000 fr.
125 fr. per maand
boven de 150.000 fr.
135 fr. per maand
b) voor de kleine risico's de vrije verz.
Hiervoor beloopt de bijdrage in de meeste
mutualiteiten minstens 350 fr. per maand.
Het is dus niet overdreven te zeggen dat
de landbouwer om dezelfde risico's te dek
ken ongeveer 100 fr. per maand meer be
taalt dan de loontrekkende.
Wat het gedeelte van de bijdrage betreft
door de patroon geleverd, hiervoor geldt
hetzelfde als reeds gezegd voor de kinder
bijslag en de pensioenen.
Men zal nu opwerpen dat de patronale
bijdrage moet aanzien worden als een on
rechtstreeks loon. Dat verandert niets aan
de grond van de zaak daardoor probeert
men de sociale dispariteit goed te praten
door een ekonomische. Die inkomensdispari
teit blijkt dan duidelijk uit de gegevens, af
komstig uit het pariteitsverslag dat aan de
wetgevende kamers werd voorgelegd.
Jaar Loontrekkenden Landbouwers Dispa
riteitsindex
1953
75.106
42.241
56,2
1954
77.651
43.146
55,6
1955
80.548
47.104
58,5
1956
84.872
46.693
55,0
1957
90.578
69.775
77.0
1958
94.797
56.114
59,0
1959
95.375
61.014
64,0
1960
100.949
66.078
65,0
1961
103.553
75.006
72,0
1962
111.013
78.854
71,0
1963
120.293
89.048
74,0
1964
132.518
99.525
75,0
1965
143.891
105.818
74,0
WIST U
- Dat soldaat DE TROCH Carlos met zijn twee latten voor een
extra attraktie zorgde tijdens zijn wijkkermis. Hartelijk dank
vanwege de inrichters.
- Dat Adjudant CAUORON Freddy te Stockem de gelukkige was,
om op de vertaaldienst te mogen blijven. Daardoor kreeg hij de
kans zijn gewaardeerde medewerking te verlenen aan de «Open-
deur-aktie».
- Dat nog wist ge's van diverse aard steeds welkom zijn op de
soldatendienst, Boudewijnlaan 1. De militaire oorsprong daar
van zal niet onderzocht worden...
Je vrienden van het thuisfront.
door prof. Van Mechelen, in zijn boek «Dy
namiek van Over- en Onderbevolking»
«Naar mijn mening ware het best de
kinderbijslagregeling zo voor zelfstan
digen, werknemers als ambtenaren in
een stelsel van nationale solidariteit
onder te brengen. Dit betekent in feite
dat de bijdrageheffing zou geschieden
door de belastingen. Wij zouden dan
staan voor een gewone herverdeling
van een deel van het nationaal inkomen
door de kinderbijslagregeling.
De voordelen van het stelsel zijn on
miskenbaar. Vooreerst zou iedere dis
criminatie ten nadele van de zelfstan
digen ophouden, want de uitkeringen
zouden voor eenieder dezelfde zijn. Op
de tweede plaats zouden de adminis
tratie, de kontrole en de betwiste ge
vallen veel eenvoudiger worden en zelfs
aanzienlijke besparingen kunnen ople
veren...»
BESLUIT.
De opvatting als zouden de land- en tuin
bouwers minder sociale voordelen genieten
dan de loontrekkenden omdat ze minder bij
dragen betalen, is zonder meer vals. Ze be
talen minstens evenveel.
Er is dan ook geen enkele aanvaardbare
reden waarom de achteruitstelling zou be
stendigd worden. Wie rechtvaardig en so
ciaal denkt, kan niet anders dan tot het be
sluit komen dat volledige gelijkstelling over
de ganse lijn tot stand moet gebracht wor
den. Niet alleen wat de voordelen betreft,
maar eveneens wat de bijdrage betreft de
ze dienen vastgesteld in verhouding tot ie
ders draagvermogen, dus in verhouding tot
het totale inkomen, dus zonder beperking.
Ten slotte moet vastgesteld worden dat
al de argumenten, die aangevoerd worden
tegen de fiskalisatie van de bijdragen in het
niet verzinken vergeleken bij de talrijke voor
delen die er aan zijn verbonden enorme
besparingen, gemakkelijke kontrole, eenvou
dige administratie, vereenvoudiging van de
uitbetalingen, enz.
Nog een andere opmerking, waarmee men
het probleem wil ontwijken, is deze de
landbouwers zouden, evenals de patroons
(ze zijn immers hun eigen patroon, wordt
gezegd) hun sociale lasten moeten doorre
kenen in hun kostprijzen. Dat gaat echter
niet op, vermits met de kostprijzen van de
landbouwer geen rekening wordt gehouden
en hij vrede moet nemen met de prijs die
wordt vastgesteld.
Evenmin wordt rekening gehouden met het
/eit dat de aktieve landbouwbevolking (en
vooral dan de jonge) angstwekkend vermin
dert, met als gevolg minder bijdrageplich-
tigen in verhouding tot meer rechthebben
den. Vooral voor de pensioenen betekent dit
een onoverkomelijke last. Jonge landbou
wers, die normaal de pensioenkas van de
zelfstandigen zouden moeten vullen, zijn
naar de industrie overgegaan en betalen
dus in een ander stelsel dat vreemd is aan
de landbouw.
Tot slot het standpunt, vooropgesteld
Bij de opening van het zeer geslaagde
zevende Salon van de Vlaamse Humor, her
innerde de voorzitter van de Vlaamse Toe
ristenbond er aan, dat zijn vereniging een
tweejaarlijkse prijs voor Vlaamse Humor
heeft ingesteld, ter aanmoediging van een
volwaardige kunst. -
De wedstrijd zal steeds plaats hebben in
het jaar dat volgt op een der eveneens
tweejaarlijkse Salons, dus in 1968, 1970,
enz. Alle Vlamingen, waar ze ook wonen,
kunnen aan de wedstrijd deelnemen, met
een onbeperkt aantal inzendingen. Gevraagd
worden «cartoons», humoristische tekenin
gen, spotprenten, zonder verklarende tekst.
Voor de tweede wedstrijd mogen drie on
derwerpen behandeld worden
Prijs van de Roze Humor «Tieners»
(teenagers).
Prijs van de Zwarte Humor «Be
roepsmisvorming».
Prijs van de Grauwe Humor «De
vreugden van het toerisme».
Voor elk van die drie reeksen wordt ee
eerste prijs van 3.000 fr. en een tweed
prijs van 2.000 fr. voorzien. Samen di
15.000 fr.
De bekroonde inzenders behouden h
eigendomsrecht van hun werk, maar iati
aan de VTB reproduktie toe in zijn tijdschr
ten «De Toerist» en «De Autotoerist»
De goed verzorgde inzendingen mcete
tenminste 30 op 40 cm. groot zijn. Alli
moet voor 16 december 1967, behoor li
verpakt, gezonden worden naar het bond
gebouw van de VTB, Sint Jakobsmarkt
Antwerpen, of mag voor 10 december afg
geven worden in een van de elf VTB-kanto.-j
in Vlaanderen en Brussel. Een bevoeg<
jury doet uitspraak voor zaterdag 6 janu;
1968, dag waarop de expositie van mze
dingen geopend wordt in de Hendrik
Braekeleerstudie van de VVB, Sint Jakob
markt 45.
Alle andere inlichtingen worden graag
strekt, mits postzegel voor antwoord, do
de VTB, Sint Jakobsmarkt 45, Antwerpi
STUDIEDAG VOOR
TELEFONISTEN - RECEPTIONISTEN
Voor de tweede maal richt het Produkti
viteitskomitee Denderstreek een s'udiedag
in tot vorming of vervolmaking van telefonis
ten - receptionisten.
De telefoniste - receptioniste speelt een
belangrijke rol in het bedrijf; immers, de
eerste en veelal blijvende indruk die een
buitenstaander van een bedrijf opdoet wordt
bepaald door het optreden van de telefo
niste - receptioniste met wie komen de
klanten en leveranciers het eerst in kontakt?
Wie kondigt U aan als patroon of directie
lid bij de klanten Wie moet het eerst op
diplomatische manier klachten verantwoor
den Wie maakt er zoveel goed in de tele
fonische relaties met afnemers Wie kan er
zoveel in de war sturen
Deze studiedag, die doorgaat op 2 juni
e.k., zal de telefoniste - receptioniste helpen
om
haar rol beter te begrijpen,
haar taak efficiënter uit te voeren,
haar ervaringen aan die van kollega's
Net zoals hij gezegd had, praatte hij
er daarna eens met Lucilla over. Maar het
trof minder gelukkig, want mevrouw Drake
schonk maar weinig aandacht aan het geval
Anthony Browne. Zij had namelijk juist een
telegram gekregen van die deugniet van een
zoon van haar, die haar oogappel was en
die precies de kunst verstond bij haar de
gevoelige snaren te raken, als hij geld moest
hebben. «Kun je mij tweehonderd pond stu
ren Wanhopig. Leven of dood. Victor.»
Lucilla zat te huilen. «Victor is zo'n fijne
jongen. Hij weet hoe moeilijk ik er voor sta.
Daarom zal hij mij alleen in uiterste nood
om geld vragen. Dat heeft hij altijd gedaan.
Ik ben altijd bang, dat hij nog eens een eind
aan zijn leven zal maken.»
«Dat is niets voor hem», beweerde Geor
ge Barton, niet bepaald op vriendelijke toon.
«Je kent hem niet. Ik ben zijn eigen moe
der en ik weet hoe hij is. Nooit zou ik het
mezelf vergeven, als ik hem nu iets weiger
de. Ik zou toch wat aandelen kunnen ver
kopen
Er ontsnapte George een zucht. «Weet je,
Lucilla, ik zal een van mijn relaties eens
uitvoerige telegrafische inlichtingen vragen.
Dan weten we tenminste van welke aard
de moeilijkheden zijn, waarin hij verkeert.
Maar wat ik je raden mag, laat hem verder
in zijn eigen sop gaar koken. Anders komt
hij er nooit boven uit.»
«Jij bent zo hardvochtig, George. De ar
me jongen heeft altijd pech gehad in zijn
leven...»
George hield zijn mening voor zich. Het
gaf toch niet, of je met vrouwen ging rede
neren. Hij zei alleen «Ik zal er Ruth dade
lijk op afsturen. Dan weten we morgen
meer.»
Lucilla vond dat maar half goed. De twee
honderd pond werden per slot tot vijftig
gereduceerd, maar zij stond er op, dat die
tenminste werden verzonden.
Iris wist dat George het bedrag zelf had
betaald, ofschoon hij het tegenover Lucilla
deed voorkomen, alsof hij haar aandelen had
verkocht. Iris bewonderde George om zijn
edelmoedigheid en liet hem dat ook blijken.
Hij antwoordde eenvoudig «Och, ik zeg
maar... er is altijd wel een zwart schaap in
ieder familie. Zolang Victor leeft, zal er wel
iemand voor moeten opdokken.»
«Maar dat behoef jij toch niet te zijn I
Hij is niet eens familie van jou
«De familie van Rozemarijn is ook de
mijne
«Je bent een schat, George. Maar zal ik
het niet betalen Je zegt, dat ik er zo warm
bij zit.»
Hij keek haar lachend aan. «Jij kunt er
niet aankomen voor je een-en-twintigste En
als je verstandig bent, moet je er ook dan
niet mee beginnen. Maar dat kan ik je wel
vertellen, als zo'n knaap je telegrafeert dat
hij zich van kant zal maken als je niet per
ommegaande tweehonderd pond stuurt, dan
kun je altijd met twintig volstaan... Ik be
weer zelfs dat tien voldoende zouden zijn
geweest. Natuurlijk denkt zo'n kerel als Vic
tor er niet over zich van kant te maken. Men
sen, die dreigen met zelfmoord, gaan er
nooit toe over.»
Nooit Iris dacht aan Rozemarijn. Maar
zij drong die gedachte vlug opzij. George
dacht nu niet aan Rozemarijn. Hij dacht aan
een gewetenloze, innemende jonge man er
gens in Rio de Janeiro of Buenos Aires.
Van Iris' standpunt was de enige winst,
dat Lucilla's moederlijke zorg deze belette
al te veel aandacht te schenken aan Iris'
vriendschappelijke verhouding met Anthony
Browne.
Maar toen was er een verandering geko
men over George. Wanneer precies Dat
kon ze onmogelijk zeggen. Onmiddellijk na
Rozemarijns dood was hij verstrooid geraakt
opgaande in eigen gedachten. Hij had er
veel ouder en ernstiger uitgezien. Dat was
volkomen verklaarbaar geweest Maar wan
neer was zijn verstrooidheid eigenlijk abnor
maal groot geworden
Dat was, geloofde zij, na die woorden
wisseling over Anthony Browne, toen hij
haar voor het eerst zo verbijsterd en strak
te toetsen.
Verdere inlichtingen over deze studied!
kunnen bekomen worden op het Produkti
teitskomitee Denderstreek, Stationstraat
Aalst. Tel. (053)268.85.
KURSUS
MAGAZIJN BEH2ER IN UW BEDRIJF»
Wij stellen vast dat in vele bedrijven f
beheer van het magazijn materialen, gron
stoffen en toebehoren van dien aard is
organiseerd dat het aanleiding geeft tot ve
tijd- en geldverlies.
Wij menen er goed aan te doen in
belang van de bedrijven uit onze streek hi
over een degelijke cyclus in te richten,
de bedrijven moet toelaten voorgenoemi
tekortkomingen uit te schakelen.
Deze cyclus zal geleid worden door e
bevoegd adviseur die deze problemen vo
talrijke bedrijven doelmatig wist op te It
sen.
Wie verdere inlichtingen verlangt,
deze bekomen op het sekretariaat van
Produktiviteitskomitee Denderstreek, Aal
Stationstraat 31. Tel. (053)268.85
had staan aankijken. Daarna had hij er e
gewoonte van gemaakt vroeg van kant(
thuis te komen en op zijn studeerkamer
gaan zitten. Hij deed daar niets, geloof
zij. Zij was eens binnengekomen en had h<
toen in gedachten verzonken aangetroffi
Met doffe ogen had hij haar aangezien
ontwaakte hij uit een droom, net alsof
een schok gekregen had. Toen ze hem vro
of hem wat scheelde, had hij geantwoori
«Niets.»
Naarmate de dagen verstreken, leek
hoe langer hoe meer op iemand, die erge
over liep te tobben. Iris had zijn zorgen
verband gebracht met zijn zaken. Maar
tijdje later had hij haar telkens zulke w
derlijke vragen gesteld en zich beslist zi
derling gedragen.
«Hoor eens, Iris, heeft Rozemarijn
eens vaak met je gepraat
Met grote ogen had zij hem aangekekt
«Och, natuurlijk, George. Tenminste... wa
over bedoel je
«O, over zichzelf. Over haar vriendi
Hoe ze het had. Of ze zich gelukkig of oni
lukkig voelde. Al zulke dingen.»
Iris dacht, dat ze wel begreep wat
oedoelde. Hij moest iets hebben geme
van Rozemarijns ongelukkige liefde.
Langzaam zei ze «Ze zei nooit veel.
bedoel... ze had het altijd druk... ergi
«En jij was nog te veel kind, natuurli
Ja, dat weet ik. Niettemin, ik dacht, ze
zich tegenover jou misschien eens hebt
uitgelaten.»
Hij had haar nieuwsgierig aangezien
net als een hond, die iets verwacht. Zij
George geen pijn willen doen. In elk gei
nooit had Rozemarijn haar ook maar
verteia Zij schudde ontkennend het hoo
George zuchtte en zei futloos «Och,
doet er ook niet toe.»
Op een andere keer had hij haar opee
gevraagd, wie Rozemarijns beste vriend
nen waren geweest. Iris dacht even na. «G
ria King, mevrouw Atwell, Maisie Atwi
Jeanne Raymond.»
«Was ze vertrouwelijk met een van
drie
«Och, dat weet ik niet-precies.»
«Ik bedoel, zou ze een van haar hebt
vertrouwd
«Ja, dat lijkt me wel waarschijnlijk. Ml
aan welk soort vertrouwen denk je
Onmiddellijk wilde ze, dat ze dit laat!
niet had gevraagd, maar George's antwot
verwonderde haar.
«Heeft Rozemarijn nooit gezegd, dat
bang voor iemand was
«Bang Iris keek hem strak aan.
«Wat ik eigenlijk weten wil, is of Ro
marijn ook vijanden heeft gehad
«Andere vrouwen
Nadruk verboden.
