et gaat om... meer
Bruisende
drank
Dames, voor U alleen...
operatse
rozen
en
vakantie
OPINIES.
Agatha Christie
Van de hand van Marcel De Bisschop,
C.V.P.-voorzitter te Aalst, verscheen vorige
week in «De Gazet van Aalst» een artikel
onder de titel «Het gaat om Belgie» en
waarin hij de problemen Leuven en Brussel
behandelt.
Wat de feiten betreft zijn we het met
hem eens. Zowel voor het Waalse als voor
het Vlaamse volk is het beter dat de Leu
vense Universiteit gesplitst wordt. Het is
een omgekeerde wereld waarin men te Brus
sel eist dat de arbeider, de kleine bediende,
de biechteling en de zieke, wanneer zij Vla
mingen zijn, een tweede taal kennen, terwijl
-voor de ingenieur, de direkteur, de biecht
vader, de minister en de geneesheer, met
hun universiteitsdiploma, het Frans volstaat.
Akkoord, absoluut akkoord. Daarachter,
zo zegt M. De Bisschop, staan de heren
van «la Belgique de Papa». Nogmaals ak
koord. Wat we echter niet begrijpen, is dat
hij in de inleiding bij zijn artikel duideiijK
onderstreept «dat het niet een zuiver taal
probleem is; het is meer», maar dat hij dan
verder deze lijn niet meer doortrekt en zijn
artikel besluit met een oproep met het zui
verste romantieksausje overgoten men zal
nog enkele tijd kunnen rekenen op de Lam-
megoedzakmentaliteit van de Vlamingen,
maar de oproerige schaar van de Tijl Uilen
spiegels groeit zienderogen en dan zal het
zijn, buigen of barsten.
Nu goed, we kennen Marcel De Bisschop.
We kennen hem te goed om aan zijn eer
lijke bedoelingen te twijfelen. Maar indien
dit zo is, dan moeten we hem ook zeggen,
dat, al zijn de feiten nog zo juist, het artikel
door dit slot een slag in het water wordt
Erger, het moedigt juist aan in de richting
die de heren van «la Belgique de Papa»
zo lief is het toespitsen van de tegenstel
lingen, echte of valse, tussen de twee volks
gemeenschappen.
Het is wel waar, dat een aantal vooraan
staande Walen zich laten meeslepen door
de Bruxelles-Francais-schreeuwers. En al is
dit dan ook nog onverantwoordelijker dan
de Brussel-Vlaams-brullers, omdat de Vla
ming te Brussel nog niet eens het vijfde
krijgt van waar hij recht op heeft, dan nog
zal het niets oplossen wanneer de Vlamin
gen zich op deze heren blindstaren.
Het is gelukkig waar dat vele Vlamingen
nu inzien dat «het meer is» dan een taal
probleem, maar zelfs voor vele van deze
mensen, laat staan dan voor degene die nog
niet tot dit besef zijn gekomen en die nog
regelmatig in hun verkeerde gedachtengang
worden aangemoedigd en opgehitst, houdt
het daarbij op.
BEDOELING
Vakanties zijn een soort verjongingskuur.
Voor iedereen, maar nog meer voor bejaar
den of oudere mensen zij moeten diKwijls
hun laatste levensjaren doorbrengen in een
zaamheid en verveling, faktoren die het ver
ouderingsproces in de hand werken.
«Veroudering gaat vlugger naarmate de
tekorten groter en talrijker zijn.» Deze uoor
Dr. H. Le Compte, geriater CO zo treffend
geformuleerde wet, is niet alleen toepasse
lijk op voedings- of bewegingstekorten, maar
evengoed op tekorten aan menselijke kon
takten.
De mens is niet gemaakt om alleen te
zijn. Alleen door kontakt met medemensen
familieleden, vrienden, buren, jeugd - -
kan een mens levenslustig zijn en blijven.
Eenzaamheid stompt af en verzwakt.
De ondervinding leerde Dr. Le Compte
dat de ziekten van oudere patiënten veel
gemakkelijker genezen, indien men eerst of
tegelijkertijd er zorg voor draagt hun tekor
ten zoveel mogelijk aan te vullen.
Zo begrijpen wij wat een weldaad een
vakantie kan zijn voor bejaarden vakantie
maakt de oudere mens eens helemaal los uit
zijn eentonig levenskader, leert opnieuw be
weging te nemen, doet een hele reeks moge
lijkheden van zinvolle vrijetijdsbesteding
ontdekken en bovenal de ouderen leren er
nieuwe vrienden kennen. Zo is de vakantie
geen voorbijgaande verstrooiing. Heel het
jaar voelen zij nog de invloed ervan als bron
DAAR had het artikel van Marcel De
Bisschop in feite moeten beginnen. We zou
den kunnen zeggen met de vraag Wat nu,
kleine... Vlaming Wat nu te doen om ver.
der te helpen het vals probleem juist te
stellen, de knoop te ontwarren, de oplossing
in de hand te werken
Een moeilijke vraag
Niet zo moeilijk wanneer men het pro
bleem juist stelt. Niet zo moeilijk wanneer
men eerst en vooral wil zien, dat het natio
naliteitenprobleem zich de jongste jaren
niet alleen scherper stelt omdat de Vlamin
gen plotseling meer bewust zijn geworden,
maar ook en zelfs vooral, omdat Wallonië
met zware ekonomische problemen heeft
af te rekenen, die het Waalse volk er heb
ben toe gebracht zich sterker te verenigen,
maar die ook het nationalisme hebben aan
gewakkerd, waarbij de heren van «la Bel
gique de Papa» en de Bruxelles-Frangais-
schreeuwers dit nationalisme voor hun wa
gen te spannen.
Het «buigen of barsten» van de «oproe
rige Tijl Uilenspiegels» is te zeer op het eng
nationalisme gericnt om veel goeds te be
loven. We zijn de resultaten van dergelijke
bewegingen nog niet vergeten. We denken
zelfs dat dit de unitaristische heren van «la
Belgique de Papa» zeer welgevallig zou
zijn. Het zou inderdaad juist op tijd de een
heid in de grond boren die voor alle wer
kenden zo noodzakelijk is in de strijd voor
de oplossing van de zware ekonomische en
sociale problemen, die zich voor het ganse
land stellen. We zeggen wel voor het ganse
land, want doen de Walen zich dan meer
gelden, deze ekonomische problemen van
reconversie van de industrie stellen zich, op
de as Antwerpen Brussel na, niet minder
Iierp voor Vlaanderen.
Het antwoord op de door ons bovenge
stelde vraag ligt elders dan in de romantiek.
Niet in de kaart spelen van de heren unita-
risten of Bruxelles-Francais-schreeuwers.
De vooruitstrevende Walen niet loslaten, ze
niet aan Bruxelles-Frangais overleveren,
maar met hen samen de strijd voeren opdat
ons volk niet de kosten zou betalen van de
ekonomische reconversie. We zijn trouwens
in onze achtergebleven Denderstreek van
verkwijnende textiel-, konfektie- en schoei
selnijverheid goed geplaatst om dit te be
grijpen.
En voor Leuven Voor Leuven als èén
man in de aktie staan voor de demokrati-
zering die de splitsing in zich draagt.
Voor Brussel Voor Brussel de strijd
voor konkrete objektieven, vertrekkend van
da rechten en de reele noden van de Vla
ming, in een hoofdstad die deze moet zijn
van levensrijkdom, van lichamelijke en gees
telijke gezondheid.
BALANS
Heel wat bejaarden kunnen reeds genie
ten van dergelijke vakantie aan voordelige
voorwaarden in het voor- of naseizoen.
Maar, al is de prijs voordelig, voor vele
ouderen blijven zij onbereikbaar.
Aangewezen op een miniem pensioen
300.000 bejaarden in ons land krijgen per
maand minder dan 2.500 fr. of op een
ondersteuning van de openbare onderstand,
is het hun niet mogelijk de prijs van een
vakantie er af te knijpen.
De kampanje «Rozen, Groeten en Va
kantie» wil aan zoveel mogelijk onbemiddel
de bejaarden enkele dagen vakantie bezor
gen.
Verleden jaar konden honderd personen
dank zij onze medewerkers genieten van een
echte vakantie, die hun zoveel goed deed.
Maar wat betekent honderd man op 250.000
die, volgens de Nationale Aktie voor Be
staanszekerheid, in ons land in nood zijn
PLAN
De oplossing is nog niet voor morgen,
maar wij durven hopen dat met uw mede
werking ons initiatief uitgebreid zal kunnen
worden en uitgroeien tot ver boven de hon
derd.
OPROEP
Voelt U iets voor ons plan
Wilt U echt maatschappelijk werk ver
richten
Verlangt U een liefdedienst te bewijzen
Zet uw verlangen in daad om en stort de
geldwaarde van uw goede wil op P.C.R.
478.11 van Caritas - Hulpbetoon met ver
melding «Operatie Rozen, Groeten en Va
kantie».
Hartelijk dank
(1) «De bejaarden nu»
van de twee volksgemeenschappen Vlaam
se scholen, Nederlandstalige diensten op
elk vlak, een definitief akkoord omtrent de
randgemeenten voor de verfransing nog vc,-
der invreet.
Wil en durft men doordenken, dan gaat
het in eerste instantie niet om Belgie. Het
moet om de rechten gaan en de belangen
van de twee volksgemeenschappen, die sa
men Belgie vormen. En indien deze beide
het niet eens zijn, dan bestaat Belgie niet,
dan onder dwang, ten koste van de demo-
kratie. En waarom zouden ze het niet eens
worden, het niet vrijelijk eens worden waar
hun eisen en hun streven in de grond iden
tiek zijn Wat moet afgedwongen worden
om de ekonomische problemen op te lossen,
zijn de eerste stappen op de weg van de
ekonomische demokratie, zijn daarmee ge
paard gaande federalistische maatregelen
Wat moet afgedwongen worden op taal- en
kultureel gebied, is een welbegrepen auto
nomie uitgaande van dezelfde betrachting
naar meer demokratie.
De arbeiders die in Henegouwen het be
drijf Anglo-Germain bezetten opdat men het
niet zou sluiten, doen voor de werkende be
volking van de Denderstreek meer dan tien
aktiekomitees voor ekonomische expansie.
De jonge Vlaamse studenten die met de
splitsing van de Leuvense universiteit de
demokratizering eisen, staan tien jaar voor
uit op de «oproerige Tijl Uilenspiegels».
Zich op het peil verheffen van de proble
men van vandaag, is niets anders dan door
te dringen tot de kern van het essentiele
probleem de heersende klasse verzet zich
op elk terrein tegen al wat haar macht doet
afbrokkelen en het grootste gevaar voor
haar is de eenheid van alle progressieve
krachten, het likwideren en uiteindelijk ver
dwijnen van al wat deze krachten verdeelt.
Sedert meer dan honderd jaar heeft deze
klasse daartoe in Belgie bij voorkeur de
godsdienst en het nationalisme gebruikt.
Voor de gelovige en de vrijzinnige, de
Vlaming en de Waal. stelt zich vandaag, nu
zij op nationaal en internationaal gebied
voor grotere problemen staan dan de vorige
generaties ooit op te lossen kregen, meer
dan ooit de vraag hoe lang nog
Ray De Smet.
Bij deze gelegenheid had Lucilla Drake
niettemin het land. «Maar beste George,
hoe handig Ruth ook is... je moet toch be
denken dat de vrouwen in je eigen gezin
toch wel iets over de kleurencombinatie in
haar zitkamer willen zeggen Iris had je
toch stellig moeten raadplegen Ik heb het
niet eens over mezelf. Dat komt er ook niet
op aan. Maar ik vind het voor Iris bepaald
sneu.»
George was een en al berouw. «Ik had
het als een verrassing bedoeld
Lucilla moest lachen. «Wat ben je toch
nog een echte jongen, George
Iris beweerde «Ik interesseer me niet zo
erg voor kleurencombinaties. Ik denk dat
Ruth dat heus wel netjes in orde zal maken.
Ze heeft smaak. Maar vertel eens, wat moe
ten wij daar uitvoeren Er is natuurlijk
een tennisbaan bij
«Ja, en goede golfterreinen, een paar
kilometer er vandaan. En het is ook niet ver
van zee. Bovendien kennen we de buren.
Je doet altijd verstandig naar een plek te
gaan, vind ik, waar je iemand kent.»
«Wie zijn die buren informeerde Iris
wat scherp.
George keek haar niet aan toen hij ant
woordde «De Farradays Die wonen onge
veer twee kilometer van ons vandaan, in
rechte lijn door- het terrein.»
Iris keek hem met grote ogen aan. Op
hetzelfde ogenblik wist zij, dat dit plan, het
aankopen en inrichten van dit huis door Ruth
alleen maar ten doel had... George nader
in kontakt te brengen met Stephen en San
dra Farraday. Als je buiten naast elkaar
woonde en je terreinen aan elkaar grensden
gfng dat immers vanzelf. Tenzij er een be
paalde vete bestond, waardoor een ijzige
afstand moest worden bewaard.
Vermoedde George, dat Rozemarijn en
Stephen Farraday meer dan vrienden voor
elkaar waren geweest Wat wilde hij nu
nog van die Farradays Wat betekenden
ook al die vragen omtrent Rozemarijn, de
laatste tijd George's houding was beslist
vreemd.
Toen hadden zij het grootste gedeelte van
de maand augustus op «Little Priors» door
gebracht. Ze had het huis bepaald afschu
welijk gevonden Ze had er echt het land
aan. Het was wel elegant en deugdelijk ge
bouwd, ja, ook harmonieus in stijl gestof
feerd en gemeubeld. Ruth Lessing was in
niets tekort geschoten. Maar alles was zo
vreemd hol, angstig gewoon. Je woonde er
niet gezellig. Je zat bij jezelf zo'n beetje
op bezoek. Het ergste van alles was het
voortdurende komen en gaan van zomergas
ten. Lui, die voor het weekeinde overkwa
men, tenniswedstrijden, dinertjes over en
weer met de Farradays. Sandra Farraday
deed werkelijk charmant... echt zoals goe
de buren, die al lang bevriend waren. Zij
WAT ETCN Wij DBZE WEEK
ZONDAG Nieuwe haring met toast
Groentensoep Varkensgebraad
Gestoofde asperges Gekookte aard
appelen Kersengebakjes.
MAANDAG Koud varkensgebraad Ge
mengde sla Gebakken aardappelen
Vanillepudding.
DINSDAG Kabeljauwstaart in de oven
Aardappelpuree Yoghurt met aard
beien.
WOENSDAG Biefstuk Snijboontjes
Gekookte aardappelen Fruit.
DONDERDAG Gehakt Andijvie Ge
kookte aardappelen Caramelvla.
VRIJDAG Zalmsalade Frites Rijst
met rabarber.
ZATERDAG Roereieren met champignons
Tomaten - paprika spaghetti
Vruchtenslaatje.
yOOn DU LEKKERBEKKEN
NIEUWE HARING
Als voorgerecht wordt de «Hollandse
nieuwe» opgediend als volgt men legt de
van de ingewanden ontdane haring met kop
op een servet, waaronder een schaal met
geklopte stukken ijs. Geef er toast en boter
bij.
KERSENGEBAKJES
BENODIGD 200 g bloem, 150 g boter,
125 g zachte lichtbruine suiker, 1 ei, zout,
250 g kersen, wat gewone witte suiker, ci
troensap, een achtste liter slagroom en (zo
nodig) wat aardappelmeel.
BEREIDING De boter met de lichtbruine
suiker in een kom week roeren, het ei en
wat zout toevoegen en er bij gedeelten de
bloem door mengen. Zandtaartvormpjes met
boter insmeren en voor ongeveer twee derde
met het deeg vullen. De vormpjes in een
matig warme oven in ongeveer 20 minuten
a een half uur gaar bakken. Het gebak even
laten afkoelen en keren. De kersen van de
steeltjes ontdoen, wassen en ontpitten. Een
suikerstroopje koken van water met suiker
stelde hen aan de omwonenden voor, raadde
hun de beste paarden aan en behandelde
Lucilla, als oudere dame, met alle deferen
tie. Maar achter dat glimlachje op haar
bleke, raadselachtige gezicht wist je nooit
wat ze eigenlijk dacht. Een sphinx van een
vrouw was het I
Stephen zagen zij veel minder. Die had
het erg druk met de politiek en was vaak
weg. Maar Iris was er van overtuigd dat
8
hij «Little Priors» meer vermeed dan strikt
nodig was. Zo was het eindelijk september
geworden en het plan gerijpt om in oktober
naar Londen terug te gaan. Iris had toen
een gevoel van opluchting gekregen. Mis
schien geraakte George ook weer geheel
in zijn oude doen, als zij weer eenmaal in
Londen waren.
Maar toen was ze, op die laatste avond,
gewekt door een zacht tikken op haar deur.
Zij had het licht aangedaan en op de klok
gezien dat het nog pas één uur was. Zij
was om half elf naar bed gegaan en dacht
dat het al veel later was. Zij had haar ki
mono aangeschoten en was naar de deur
gegaan. George stond in de gang. Hij was
nog niet naar bed geweest en droeg zijn
avondkleding'nog. Zijn adem ging gejaagd
en zijn gezicht had een vreemde, blauw
achtige kleur.
en citroensap en hierin de vruchten verwar
men tot ze zacht zijn. De vruchten uit het
vocht scheppen, laten afkoelen en uitlekken,
indien nodig het vocht bijbinden met wat
aangelengd aardappelmeel. De gebakjes op
schoteltjes plaatsen en in üe holte van elk
taartje wat gebonden vruchtensap schep
pen. Daarop een flinke toef slagroom spui
ten en de gebakjes verder met de gestoofde
kersen garneren.
ROEREIEREN MET CHAMPIGNONS
TOMATEN - PAPRIKA SPAGHETTI
BENODIGD 250 g spaghetti, zout, 500
g tomaten, 2 groene pepers, 1 ui, 75 g boter
250 g champignons, 4 eieren, peper, papri
kapoeder en peterselie.
BEREIDING Kook de spaghetti in ruim
kokend water met zout gaar. De kooktijd
hangt af van de soort, let dus op de kook
tijd die op de verpakking staat aangegeven.
Spoel de spaghetti met koud water na en
laat ze op een vergiet uitlekken.
Was de tomaten, verwijder de kroontjes
en snijd ze in stukken. Was de pepers,
snijd ze doormidden, verwijder het zaad en
snijd ze vervolgens in reepjes. Hak de
schoongemaakte ui fijn.
Laat in een pan 50 g van de boter smel
ten. Voeg de tomaten, pepers en ui toe en
smoor deze met gesloten deksel gaar in 10
minuten. Voeg de spaghetti toe en meng
alles goed dooreen. Laat het gerecht warm
worden en vooraleer op te dienen maak het
op smaak met peper en zout.
Smelt de rest van de boter en smoor
hierin gedurende 10 minuten de schoonge
maakte, gewassen en aan plakjes gesneden
champignons. Klop intussen de eieren los
met wat zout, peper en paprikapoeder.
Schenk dit mengsel bij de gesmoorde cham
pignons. Blijf roeren tot het mengsel vast,
maar niet droog is geworden. Strooi tot slot
fijngehakte peterselie over het roerei.
Dien het roerei op met champignons bij
de tomaten-paprika spaghetti.
«Kom eens even mee naar mijn werk
kamer, Iris. Ik moet eens met je spreken.
Iemand moet ik alles vertellen.»
Nog wat slaapdronken was ze hem ge
volgd. Hij had de deur van zijn werkkamer
dicht gedaan en haar een stoel aangeboden,
tegenover zich aan zijn bureau. Hij schoof
haar een doos sigaretten toe en had er zelf
met trillende handen, een opgestoken.
«Scheelt er wat aan, George had ze
dadelijk gevraagd.
Ze was namelijk dodelijk ongerust ge
worden, zo afgrijselijk slecht had George
er uit gezien. Hij hijgde ook, alsof hij hard
had gelopen.
«Ik kan het niet langer voor mij houden.
Je moet mij zeggen of je denkt dat het waar
is... dat het mogelijk is I Rozemarijn moet
je iets hebben laten blijken, iets hebben ge
zegd. Er moet toch een reden geweest
zijn...»
Met angstige ogen had zij hem aangeke
ken. Hij streek zijn hand over zijn voor
hoofd. «Ik merk dat je niet begrijpt waar
over ik het heb. Kijk niet zo verschrikt, kind
lief. Je moet me helpen. Nu lijkt alles je
nog onsamenhangend, maar je zult dadelijk
alles begrijpen... als ik je de brieven heb
laten zien.»
Hij ontsloot een van de laden van zijn
bureau en haalde twee losse vellen papier
te voorschijn. Lichtblauw, onschuldig papier
met blokletters beschreven in kleine, stijve
lettertjes, «Lees dat eens zei George.
Iris had stomverbaasd op het papier ge
tuurd. Het had er duidelijk leesbaar, dood
eenvoudig gestaan «Gij denkt dat uw
vrouw zelfmoord heeft gepleegd. Dat is niet
zo. Zij is vermoord.»
Op het andere vel stond «Uw vrouw
Rozemarijn heeft zichzelf niet van het leven
beroofd. Dat heeft een ander gedaan.»
Toen Iris zwijgend op deze woorden bleef
staren, ging George voort «Ik heb ze on
geveer drie maanden geleden ontvangen.
Eerst dacht ik aan een lugubere grap, een
wrede, sadistische grap. Toen ben ik gaan
nadenken. Wat voor reden kon Rozemarijn
hebben gehad om zichzelf van het leven
te beroven
Machinaal gaf Iris ten antwoord «Een
geestelijke inzinking, na haar griep.»
«Ja, maar eigenlijk is dat klets, als je er
goed over nadenkt, leder mens zit wat in de
put, na een griepaanval.»
Met moeite opperde Iris «Zou ze zich
niet gelukkig hebben gevoeld
«Misschien niet,» overwoog George vol
komen rustig. «Maar toch zou Rozemarijn
er zelf nooit een eind aan hebben gemaakt.»
«Maar George, het is toch gebeurd
Welke andere verklaring zou er kunnen zijn
Ze hebben toch van dat goedje in haar tas
gevonden
Nadruk verboden. vervolgt
