ERASIIUSSCHOOL
De Soedannegers
Bruisende
drank
X£?-
l 1895
Sint-Vincentiusinstituut
<~Dan<=Patience
<=Paard e- en
andere óaució
Fiets bestaat 150 jaar
Het kongres danst...
Een half miljoen vermoord
De
Bank van Brussel
in feest
Agatha Christie
JONGENS EL" MEISJES UW TOEKOMST GRIJPT DEZE KANS
OUDERS HIER VERDWIJNEN DE ZORGEN VOOR UW OUDERE KINDEREN
AALST, Priester Dasnspiein 2 (St. Martinuskerk) Tel. (053)284.55
Verdere scholen Mee helen - Leuven - Brugge
DAG-, AVO WD-, WEEKEIND-, PRJVELEERGANGEN
Steno-daktilo Diploma 1 a 3 maanden - alle talen - Meysmans metode
Bestuurssekretariaat in 1 of 2 jaar.
Handel Boekhouden - Sociale wetgeving - Fiskaliteit - Accountancy.
Talen en Handelskorrespondentie Nederlands - Frans - Duits -
Engels - Italiaans - Spaans - Russisch - Zweeds.
Privé-kursussen Ook wiskunde - Grieks - Latijn.
Publiciteit en Etalaae.
Wegcode.
IN ERASMUSSCHOOL VINDT U
Een zonnige en voorname geest. Gratis olaatsing.
Keurleraars die uw vrienden zijn. Gratis onderbrengen in Franse. Duitse, Engelse families.
Verzekerde kinderbijslagen. Geen aanvangsdiploma vereist (alleen bekwaamheid).
INLICHTINGEN - INSCHRIJVING alle dagen. Aanvang 6 september 1967.
OUDERS!!!
Wilt gij voor uw meisje, dat weinig aanleg betoont voor de wiskunde
nog ruime toekomstmogelijkheden openstellen
Stuurt haar dan naar de MIDDELBAAR - Familiale afdeling in het
STATIONSSTRAAT, 1,
De enige school op dat niveau in de hele omtrek.
GIJIEGEM.
Met Sint Jobkermis Sint Apolonia, Ter
muren en andere begankenissen, staat het
rondom de bidplaatsen vol met kramen die
overlopen van allerhande snoep en gebak,
ook peperkoek, terwijl de dansorgeis in de
naburige zalen en tenten hun polka's en
mazurka's op volle toeren afdraaien.
Sint Job evenwel vertoont deze bijzon
derheid dat men er zich kan voorzien in
«posjinsje» kleine macron-soortige koek
jes, die, zogezegd, de verduldigheid ver
beelden van da Heilige Man, bedekt met
zweren, eksema en etterende puisten, lijd
zaam uitgestrekt op zijn mesthoop.
Wie een pakske van de bewuste «pos-
jensje» binnenspeelt, zonder echter na te
laten de relikwie met een devoot gebed er
bij te vereren, heeft kans om verduldig te
worden tegenover zijn medemens en alle
lastige wederwaardigheden van ziekte, be
proeving, enz. in het leven, precies gelijk
Sint Job.
De staande staaksels van de kramen zijn
bezet met gedroogde, gezouten schol, af
gewisseld door trossen paardesauci's. Ze
zijn bestemd om de honger van de van ver
komende kermisgangers te stillen, maar te
vens hun dorst aan te scherpen en ze naar
de herbergen te dringen voor een glas
Leuvens, een fris schuimend bierke, dat u
onmiddellijk een gezonde opwerping van
de maag bezorgt met een aangenaam ge-
prikkcl in de neus.
Tussen de menigte ontbreken ook de
venters niet in «abliekes», coco, papieren
molekens, of houten «sperteleerkes» op
een stokje. Onder dezen is een zekere wel
bekende Bert. Een treffelijk man, in de 50,
die in een proper wit-blauwgestreept vestje
met een grote vierkante korf langs de op
gestelde herbergtafels rondloopt. Zijn spe
cialiteiten zijn «gekaste erwtjes» (een
kroesje vol tegen 5 centiem), karamelle-
kens jn een papieren bandje waarop een
liefdeversje voor de vrijers, en de onmis
bare paardesaucis.
Echte, gewone saucissen, kregen hun
vermaardheid te Aalst, bij een verkiezing
waar de Bokkepartij door de stegenstre-
vers beschuldigd werd van «konkelfoes»,
bij middel van 'n «souper met saucissen»'
In de Bokkestoet zong men toen
Saucissen, saucissen, saucissen eten wij
Met geheel ons maatschappij.
En 't en zijn «na» geen saucissen,
Maar het is «na» stoverij,
M:t geheel ons maatschappij
Miel van 't Kerrebroek
ISRAEL MOEDIGT
TOERISME AAN
De Israëlische regering heeft de gren
zen voor de toeristen weer opengezet.
De Israëlische verkeersbureaus in de
gehele wereld zullen weer landelijke
campagnes houden om de toeristen
voor een bezoek aan Israel te interes-
Weet je dat de fiets precies honderd
vijftig jaar bestaat? Je ziet ze nu bij bosjes
op de weg, maar toendertijd in 1817 toen
de allereerste fiets voorbijkwam op de weg
van Mannheim naar Schwetzig in Duits
land, sloegen de voorbijgangers de handen
ineen. Het was ook toen een lachwekkend
schouwspel. Want de keurige meneer die
op dat houten ratelding passeerde, maakte
er een idiote loopbeweging bij.
Pedalen bestonden nog niet, het was
een loopfiets ofwel «Draisine». Pedalen
werden pas vier jaar later uitgevonden
door een Parijse jongen van veertien jaar.
Helemaal goed bruikbaar werd de fiets pas
door de luchtbanden. Die werden het eerst
gemaakt door een veearts in Ierland, me
neer Dunlop.
Hoeveel makkelijker een fiets op lucht
banden rijdt kan iedereen je vertellen die
tijdens de oorlog met «harde banden heeft
moeten rijden. Lek konden ze weliswaar
niet raken, maar hij sprong wel eens stuk
of raakte eraf. Als je hem dan had losge
kregen, moest je verder op de ijzeren velg,
en dat ratelde zo dat de ganse wijk je hoor
de afkomen. Er is nog iets geks met het
woord «fiets»; niemand weet inderdaad
waar het vandaan komt!
Onlangs werd te Parijs een kongres ge
houden van illusionisten uit gans de wereld.
De vergaderingen waren gesloten en nie
mand buiten de leden van de organisatie
werd toegang verleend. Geen dienstbode,
geen nieuwsgierige en zeker geen dagblad
schrijver .werd doorgang verleend of kon de
deuren naderen, die door strenge zaalwach
ters bewaakt werden.
De illusionisten zegden dat ze hun ge
dachten wilden wisselen en de vooruitgang
onderzoeken die op gebied van goochelarij
en illusionistische wetenschap sinds de oor
log gemaakt werd. Ze deelden mekaar de
nieuwe trucs mede en legden uit hoe ze
moeten verwezenlijkt worden. Deze onder
linge mededelingen zullen trouwens heel wat
vruchten afwerpen. Ze worden beschreven
in zeldzame boeken die door de ingewijden
jaloers worden bijgehouden. Deze werkjes,
die slechts getrokken worden op zeer kleine
schaal, zijn soms niet minder dan zes cij
fers waard.
De heren hielden af en toe van een frats
en deden op een gegeven ogenblik al het
tafelgerief van het tafellaken verdwijnen, ze
toverden levende konijnen uit de soepkom
men die men hen aanbood, enz. De kellners
bekommerden zich om de lepeltjes die over
de tafel dansten en later in de zakken van
de portiers werden teruggevonden... tenzij
ze onder hun pet zaten. Het kongres danst.
Gisteren vrijdag 25 augustus werd in het
Bijhuis van de Bank van Brussel, Nieuw-
straat 27 alhier, de Heer A. Van Landuyt"
Adjunkt-Direkteur, gevierd ter gelegenheid
van zijn 40 jarig ambstjubileum.
Er werdep toespraken gehouden door de
Heer Ludovic Moyersoen, Oud-Minister en
Voorzitter van het komitee, alsmede door
de Heer Georges Dupont, Directeur, welke
de vruchtbare loopbaan schetste van de ju
bilaris die nog voor zeer korte tijd door
Zijne Majesteit de Koning, tot Ridder in
de Kroonorde benoemd werd.
Na de toespraken volgde een heildronk
en werd door de Directie en het personeel
een geschenk aangeboden.
De Heer Van Landuyt dankte ontroerd
voor de vele attenties en drukte de hoop
uit nog vele jaren zijn beste krachten aan
de Bank van Brussel te mogen wijden.
Maar Rozemarijn had hem toegelachen
en hem een kus gegeven boven op zijn
hoofd. «Je bent een schat, George, en ik zal
je vriendelijk aanbod niet vergeten. Maar
voorlopig trouw ik nog met niemand».
In alle ernst had hij daarop geantwoord:
«Heel verstandig. Kijk eerst maar eens
goed uit je ogen. Dan kun je altijd nog be
slissen».
Omdat hij werkelijk gedacht had geen
serieuze kans te maken, was hij volkomen
in de war geraakt, toen Rozemarijn hem
op een dag had gezegd, dat zij met hem
wilde trouwen. Niet dat ze verliefd op hem
was. Dat wist hij wel beter en dat zei ze
ook eerlijk. «Je begrijpt me nietwaar? Ik
verlang naar de veiligheid van een eigen
gezin... En dat gelukkige, veilige gevoel
krijg ik bij jou. Alle verliefdheid hangt me
op het ogenblik zo razend ver de keel uit.
Dat loopt altijd op niets uit en laat je maar
katterig achter. Ik mag je graag, George,
Jij bent aardig en leuk en zacht en je be
schouwt mij als iets wonderbaarlijks».
Zij waren werkelijk gelukkig geweest sa
men. Altijd had hij zich afgevraagd of dat
wel blijven kon. Rozemarijn zou toch zo'n
saaie piet als hij was op de duur vervelend
gaan vinden? Zouden er dan scènes volgen
moeilijkheden...? Hij had er zich altijd op
voorbereid. Die moeilijkheden zouden wel
weer overgaan. Rozemarijn zou altijd bij
hem terugkomen. Want zij mocht hem
graag. Haar toegenegenheid was van heel
andere aard dan haar flirtpartijen en ver
liefdheden...
Hij had zich er mede verzoend, dat d e
onvermijdelijk bleven, bij iemand met een
zo licht ontvlambaar gemoed en een zo op
vallende schoonheid als Rozemarijn bezat.
Maar hij had nooit geweten, hoe hij er zelf
op reageren zou. Flirten met een jonge man
vond hij niet erg. Maar toen hij voor de
eerste maal een vermoeden van iets ern-
stigers kreeg...
Hij had gauw genoeg de verandering ge
merkt, die er toen over haar was genomen
Haar opwinding, haar stralend uiterlijk.
Nooit had ze zo mooi geleken. Maar de
harde, overtuigende feiten had hij minder
mooi gevonden.
Daar was die dag, dat hij onverwacht op
haar kamer was gekomen en zij met haar
hand het papier bedekt had, waarop zij
zat te schrijven. Toen had hij het geweten.
Zij had zitten schrijven aan haar minnaar...
Kort daarop, toen ze was uitgegaan, was
hij naar haar vloeiblad gaan kijken. De
brief had zij meegenomen, maar het vloei
blad was nieuw. Hij had het voor de spie
gel gehouden en had toen de woorden kun
nen lezen, in Rozemarijns kloek handschrift:
«Mijn liefste lieveling»...
Het bloed bonsde hem toen in de slapen.
Op dat ogenblik voelde hij wat er in Othel
lo moest zijn omgegaan. Verstandige maat-
'n deze vreemde wereld kan men~\et
meemaken, dat wannier een zwSrte sabo
teur die een handgranaat gó&iL daar^öbr
gevangenisstraf krijgt, bewogen pennen in
een menigte van landen zeer* bewogen ge
voelens vertolken, maar dat.de vermoor
ding van een half miljoen zwarten nauwe
lijks een enkele regel krijgt en nergens be
wogenheid wekt behalve in het land van de
doden zelf, waar de wanhoop heerst.
Het geldt de Soedan. Dit land is groot,
vijfmaal zo groot als Frankrijk. Het telt
12 miljoen inwoners, nl. 8 miljoen Arabie
ren in de noordelijke en 4 miljoen zwarten
in de zuidelijke provincies. Onder het Brit
se koloniale bewind ging het nog wel. De
Arabieren hadden toen vrijwel autonomie
en de zwarten stonden rechtstreeks ondfrr
Londen zonder zeggenschap van Khartoem
Maar bij het verkrijgen van de anafhanke-
lijkheid kreeg Khartoem de volle macht
over het zuiden en kwamen de poppen aan
het dansen. De Arabieren besloten het zui
den tot de islam te bekeren en volkomen te
onderwerpen. Die 4 miljoen zwarten zijn na
melijk voor 3,5 miljoen zielen Afrikaanse
fetisjdienaars, terwijl een half miljoen chris
telijk werd. Deze laatsten verwierven door
de missiescholen de meeste ontwikkeling.
De Arabieren begonnen hun bekerings
werk met het sluiten van de scholen en
kerken en het verwijderen van alle potten
kijkers. Daarna trokken 18000 soldaten
het zuiden binnen ^n begonnen een verdel
gingsoorlog, zoals ze in de geschiedenis
vaker voorkwamen en dan barbaars heten.
Volgens gegevens van de UNO zijn er
van deze 4 miljoen thans een half miljoen,
mannen, vrouwen en kinderen vermoord,
zijn er ook nog een half miljoen naar nabu
rige landen ontvlucht, zijn de steden en
dorpen stelselmatig platgebrand en schuilt
de rest van de bevolking in de jungle, waar
ze als in de oertijd leeft van wat ze in de
bossen en moerassen vindt. Ze hebben
een verzetsleger gevormd van een 5000 man
die met pijl en boog gewapend (en soms
wapens, die ze van de vijand namen) de
regelen? Het mocht wat! Hier sprak alleen
maar de oermens, het bezitsinstinct van
de man. Hij had haar kunnen vermoorden.
Maar ook die andere, vreemde man. Wie
zou 't zijn?
Die Browne soms? Of die stijve hark van
een Farraday? Allebei hadden ze een oog
je op haar.
Hij had in de spiegel gezien hoe zijn ge
zicht er uitzag. Zijn ogen waren met bloed
belopen. Het leek alsof hij een beroerte na
bij was. Wanneer hij aan dat ogenblik te
rugdacht, viel het glas bijna uit zijn hand..
Hij vermande zich. Dat was voltooid ver
leden tijd. Rozemarijn was dood. Zij had
de rust gevonden. Hij zelf ook, hij leed er
niet meer onder.
Dat laatste had hij zelfs aan Ruth nooit
verteld. Goed kind, die Ruth. En wat een
helder hoofdje! Hij wist werkelijk niet wat
hij zonder haar zou moeten beginnen. Een
prettige kameraad, meer niet, ook niet man
ziek, zoals Rozemarijn...
Rozemarijn, daar aan die ronde tafel in
het restaurant. Iets vermagerd in haar ge
zicht, na die influenza; ja nog een beetje in
de lappenmand, maar hoe verbazend be
koorlijk had ze er uitgezien. En nog geen
uur later...
Neen, nu niet meer aan denken. Nu aan
zijn plan denken. Zijn eigen plan. Eerst wil
de hij er nog eens met Race over spreken.
Hij wilde Race de brieven laten liezen. Iris
ongelijke strijd trachten vol te houden. f
kan nog enkele jaren duren en dan korf
volgens Khartoem de 18000 ervaren
ders vrij voor de volgende ronde tegi
rael.
EN DE WERELD ZWIJGT
I
De wereld zwijgt hierover te veel.
cieel heet het, dat de UNO niets te mt
heeft met de binnenlandse aangelegenhi
van andere soevereine landen, dus ook
met de binnenlandse vermoorden
Soedanese zwarten. Dit officiële standj
is maar een doekje voor het bloeden,
menige UNO-resolutie bemoeit zich met
nenlandse aangelegenheden van an
landen en menig gewapend optreden
de UNO dito. Bovendien is in dit standpj
bepaald. onjuist, dat men vergeet, hoeJ
oude koloniale grenzen, die in het geil
geen rekening hielden met de erdoor j
sloten volken, tal van volken gedwongen;
kander behoren.
D
N
D
Met deze koloniale fout werden de nj
we zwarte staten opgescheept en moe
nu maar zien, hoe ze dit oplossen, watj
teraard steeds «oorlog» betekent, zoais
Nigeria en elders, ook in Soedan. Het
nezen van koloniale fouten is geen zuil
binnenlandse aangelegenheid van de zsi
te volken, die zelf deze koloniale foii
niet hebben gemaakt, wel echter er vj Z<
hulpeloos onder moeten lijden. Maar wig«
om houden de zwarte volken van Af|
bij de uitmoording van zoveel rasgenoi
hun mond? De zwarte wereld denkt vj
anders over de doden dan de westerse
reld en is ook meer egocentrisch. In Co|
worden de doden ook niet geteld. Voc! Ei
zijn de zwarte volken hoewel ze allermiNI
dankbare herinneringen hebben aan de AV<
bische slavendrijvers, bang de hulp van va
Arabische volken in hun strijd tegen to
zuiden te verliezen; hier immers hebben
hun guerilia-opleidingen en hun Chinl
adviseurs. Maar waarom zwijgt de westa
wereld? Toch niet om de Arabische oi
Of om al de genoemde redenen te zamêyj
Het zwijgen is droef.
had er geen weg mee geweten. Kenn<
had zij niet het geringste vermoeden. M
komaan, hij was de situatie nu volkoi
meester. Zijn plan lag gereed. Helemaal
gewerkt. Met tijd en plaats.
Op 2 November, Allerzielen. De aar
wezen datum. En in het Luxumbourg
tuurlijk weer. Hij zou zorgen, dat ze sj
cies dezelfde tafel kregen.
En ook dezelfde gasten. Anthony Br
ne, Stephen Farraday, Sandra Farrac Hf
Dan, natuurlijk, Ruth en Iris en hijzelf. Bi
dan als zevende Race. Race, die oorspij
kelijk ook van de partij zou zijn geweej
Maar er zou een lege stoel overblijf
Schitterend zou dat zijn I Dramatisch!!
herhaling van een misdaad... Of eigerf
niet zozeer een herhaling. Hij dacht vj
aan Rozemarijns verjaardag.
Rozemarijn, voorovergezakt op diezej
tafel... dood...
oOo
BOEK II «ALLERZIELEN»
HOOFDSTUK I
Dc
Lucilla Drake was op haar manier
het kwetteren. Dat was de allerbeste
duiding. Op deze speciale morgen had
het zo druk met alle mogelijke besog
en met zoveel dingen tegelijk, dat ze I
aandacht bijna niet bij één zaak kon
palen. Ze stonden op het punt naar de s
terug te keren. Haar hoofd liep dus
De verhuizers, de dienstboden, het huisl
den; ze moest van alles laten opbergen \j
de winter, duizenden kleinigheden... emVE
alles bij elkaar, gecombineerd met l>Ge
bezorgdheid over Iris, die er niets g Af
uitzag. Ge
«Heus liefje, ik maak me wat ongeruMf
je ziet er zo bleek en betrokken uit... aiGf
je geen oog hebt dicht gedaan, slaap Af
slecht Anders heb ik wel dat drankje pF
dr. Wylie of was het van dr. Gaskeli
Goed, dat ik er aan denk, ik moet zelf I^F
naar de kruidenier gaan, want... of de i
den hebben van alles op eigen houtje Ap
steld, of de man probeert ons een be
op te lichten. Stapels pakken zeepvlokke
en ikzelf geef ze er nooit meer dan
in de week... Maar wie weet zou een
cum in jouw geval nog beter zijn I East
stroop kreeg ik altijd als kind. En veel
nazie eten natuurlijk. Ik zal het meisje
de lunch wat spinazie laten klaarmaken
Iris was a| te zeer gewend aan het v
lopige gepraat van mevrouw Drake om
te vragen, hoe ze zo opeens van dr. Ga!
op de kruidenier was overgesprongen,
ze het gevraagd, dan zou prompt het
woord hebben geklonken «Omdat de fl06
Cranford heet, liefje.» Tante Lucilla's rf^p
neringen waren voor haarzelve altijd zope
der als kristal.
Ge
Nadruk verboden. ver
GE
