SPORT
JAN CLERCKER of de Laatste Binders van Vlaanderen
Hs
van auto's en mensen
Voetbal
Basket-ball
de
automobilist
anno 2000
rijdt
'op't gehoor,
B
C
Ook IJsland rijdt
vanaf 1968 rechts
weldra
hoorbare
verkeerstekens
Veilig verkeer
Afhaling
rijbewijzen
EENDRACHT WEER NAAR
HET WALENLAND
Eendracht moet morgen zondag weer
naar het Walenland op bezoek, deze maal
naar Jambes. Een ploeg die in waardever
houding ongeveer Marchienne, de jongste
tegenstander van de witzwarten, benadert.
Op het eerste gezicht dus geen moeilijke
verplaatsing voor de Aalstenaars, doch laat
ons geen mosselen roepen vooraleer zij aan
wal zijn.
Inderdaad, want ook tegen Marchienne
heeft het aan een zijden draadje gehangen
of Eendracht liet er een punt in de brand.
Een geiuk dat men dan ten volle kon reke
nen op een rotsvaste defensie met portier
Van Hoorne als grote uitblinker, toen de
Walen met volle overgave de stormklok
hanteerden. Dit om aan te tonen dat geen
enkele wedstrijd op voorhand gewonnen is.
Een meevaller voor Eendracht is het ook
dat de aanvalslijn op volle toeren draait,
nu ook Dré Denul de goede kadans heeft te
pakken gekregen. Zijn nummertjes te Mar
chienne met zijn maat Lecocq waren effenaf
schitterend en die verrichting heeft de sym
pathieke Dre weer ten voile in de kijxer
gebracht.
De selektieheren kunnen het werk dan
ook met de glimlach aanpakken, alhoewel
er een schaduwzijde is. Gaston Van der Eist
klaagde immers tijdens de wedstrijd tegen
Marchienne over aanhoudende pijnen in de
lies, zodat er zelfs een ogenblik werd ge
vreesd dat hij het einde met zou halen. Hij
is echter toch op post gebleven omdat hij
zeer goed wist dat het morele vertrouwen
van de ploeg volledig op zijn schouders ligt.
Ondertussen zijn de pijnen nog niet gans
verdwenen, alhoewel Gaston hoopt om er
morgen tegen Jambes te kunnen bijzijn. Het
ware immers jammer moest men nu de ploeg
moeten wijzigen, op een ogenblik dat het
in de Eendrachtrangen zo gesmeerd loopt.
EENDRACHT-RESERVEN THUIS
Heden zaterdag te 15 uur in de Brede
straat Eendracht Jambes.
Roland Suys. Bossaer, Schollaert, Eddy
Van der Eist en doelman Dierickx, de vijf
kern-spelers van Eendrachts eerste elftal,
moeten bij machte zijn om met de steun
van enkele flinke jeugdspelers, het Waalse
elftal te overw.nnen.
Het wordt alleszins een aantrekkelijke
wedstrijd. Algemene toegang 20 fr. (ook
voor de tribune); kinderen 10 fr.
S.K. AALST ONTVANGT TERJODEN
Na een weekje rust komen de Sportkrin
gers weer in de dans en moeten onmiddel
lijk in het strijdperk voor het afhaspelen van
een derby tegen de gasten van Terjoden
Zijn de Aalstenaars momenteel in felle op
mars en heeft men nog slechts twee punten
goed te maken op leider Berlare, dan kan
men niet hetzelfde zeggen van Terjoden.
Immers, de oranjen hebben er tijdens het
huidig seizoen nog met veel van terecht ge
bracht, aihoewel trainer De Maere geen in
spanningen spaart om de wederopstanding
te verzekeren. Voor het derby tegen Aalst
komt men zelfs met een gans gewijzigde
formatie in het strijdperk, waarvan de Ter-
jodenaren veel verwachten, te meer daar de
veelbesproken Verbruggen zijn wederoptre
den zal v.eren. Natuurlijk doet zulks niets
af aan de bijna zekere zegekansen van de
Hanngmannen, alhoewel wij hen toch zou
den aanraden van de zaken niet langs de
lichtzinnige kant op te nemen.
De ploeg, die reeds 6 weken ongeslagen
bleef, bl.jft als volgt behouden
P. Vandermeirsch;
Van De Perre, Hooghe, Molem, Deschrijver;
Van Royen, Bellon;
Clocheret, Roelandt, De Coninck en Doorns.
AREND TEGEN BOONWIJK
Ook Arend speelt aan huis. De Aalste
naars moeten het opnemen tegen Boonwijk,
een ploeg die tot de goede middelmaat be
hoort. De Arendjongens maken dus een
lichte kans op de overwinning, tenminste in
dien men nu tijdens de tweede helft kan
stand houden. Het is immers zo dat de Aal
stenaars steeds een zeer sterke eerste helft
spelen en het zelfs de allergrootsten lastig
maken, om nadien reddeloos ten onder te
gaan.
ALLES OF NIETS
De partij tegen Avanti, nog een der kop
stukken uit de kompetitie, wordt voor de
Aalsterse basketbalploeg Okapi alles of
niets. Inderdaad, nadat de Ajuinen tegen
Destelbergen ingevolge ongunstige omstan
digheden het onderspit hebben moeten del
ven, kan men nu bij gebeurlijk verlies tegen
Avanti met alleen over alle titelplannen een
kruisje maken, maar zou men zelfs de plaats
bij de uitverkoren groep moeten prijsgeven.
W.j en vele Okapi-aanhangers hebben
een rotsvast vertrouwen in Okapi, dat reeds
zo dikwijls tegen allerhande grootmeesters
heeft geschitterd, om nu tegen de Brugge
lingen van Avanti een schitterende weder
opstanding :n te luiden, tenminste als deze
maal alle troeven op tafel worden gegooid.
De vliegtuigpiloten vinden het de normaal
ste zaak van de wereld het merendeel der
informaties via hun oren te ontvangen.
Voor de automobilist ligt de zaak hele
maal anders. Hij reageert wel op een cla
xon of het geloei van politie- en ziekenwa
gens, maar de rest van de onderrichtingen,
verkeersborden, knipperlichten, remlichten,
handgebaren van agenten, enz. zijn werk
voor het reeds vaak overbelaste oog.
Er is nog een andere reden waarom op
het ogenblik in verschillende landen proeven
worden genomen met zogezegde uhoor-
bare» verkeerstekens. Men houdt er im
mers rekening mee dat de tijd niet meer
zo ver af is dat men snelheden van 180 tot
200 km. per uur niet meer als uitzonderin
gen zal beschouwen. Bij zo'n snelheid is
het voor een met normale zintuigen uitge
ruste automobilist niet langer mogelijk alle
verkeerstegens langs de weg in zich op te
nemen.
Met behulp van geluid is de autovoerder
snel in te lichten. Indien er ergens een ket
tingbotsing of verkeersopstopping plaats
vindt, kan via radio of telefoon een bood
schap worden opgedragen aan een zender
die is afgestemd op de «aanloopweg» van
de plaats van het onheil.
In Amerika en ook in verschillende West
Europese landen zoekt men nu op een sys
teem dat het mogelijk moet maken alleen
de automobilist hoorbaar te benaderen voor
wie de boodschap bestemd is. Het beproef
de systeem waarschuwt de autovoerder via
de autoradio, ongeacht of het toestel op dat
ogenblik al dan niet ingeschakeld is.
boodschap komt immers uit de auto zelf
in de bagageruimte van de wagen bevin
zich een «elektronisch brein» met cassette
Wanneer de zender langs de weg een
paald bericht moet doorgeven dan wor
een hoogfrekwentie-signaal uitgezonden d;
aan het «brein» achterin de wagen de oi
dracht geeft een bepaald bandje af te dra
ien. De automobilist hoort dan de booj
schap tot driemaal toe en is een gewaaj
schuwd man.
Vier Zweedse deskundigen die zich des
tijds hebben bezig gehouden met de voor
lichting van de Zweedse bevolking omtrent
de omschakeling naar het rechts-verkeer,
zullen thans IJsland helpen om volgend jaar
zonder al te veel moelijkheden dezelfde
maatregelen door te voeren. Midden novem
ber werd een soortgelijk plan voorgelegd.
Het Zweedse team bestaat uit een ver
keersspecialist, twee propaganda-experts en
een radioproducent.
Vooraleer zich persoonlijk naar Reykjavic
te begeven om met de overheden te onder-
Het klinkt enigszins vreemd, maar op de
lijst van verkeersdoden staat Amerika als
het veiligste land ter wereld bovenaan.
In 1966 waren hier slechts 52 doden per
100.000 geregistreerde auto's.
Nieuw Zeeland volgt als het tweede land
met 53 doden per 100.000 auto's. Daarna
komen Canada, Zweden en Groot-Brittannie,
hetgeen bewijst dat linkshoudende landen,
zoals de beide laatsten in 1966 waren, hier-
handelen, verzamelt de groep het nodige
feiten- en cijfermateriaal om de gewoonten
van het volk en de geografische voorwaar
den van IJsland na te gaan en zich met de
verkeersvoorschriften vertrouwd te maken
Met zijn 200.000, inwoners en 40.000
autovoertuigen wil IJsland de overgang de
finitief op 26 mei 1968 doorvoeren. De
kosten worden op circa 60 miljoen B.F.
geraamd, of nauwelijks één procent van
wat Zweden met zijn 8 miljoen inwoners en
ruim 2 miljoen motorvoertuigen voor de ver-
keershervorming van 3 september jl. uitgaf
Interessant is ook dat dit zendertje evi
eens zou kunnen worden aangebracht o|
politie-, brandweer- en ziekenwagens, dj
op deze manier de weg voor zich zoudej
kunnen «schoonvegen».
De onderzoekers beweren dat het vooj
lopig nog maar alleen een kwestie van
tasten» is van de mogelijkheden die er we
licht schuilen in de auditieve signalering di
in het jaar 2000 een feit zou zijn.
Dat het een uiterst kostbare ondernemin
zal worden ligt evenzeer voor de hand. Me
heeft berekend dat er 800 zendlussen nodi
zullen zijn om een 3500 km. lang net va
autobanen behoorlijk te kunnen bestrijkei
De totale kosten van dergelijke onderrn
ming zouden neerkomen op ruim 900 miljoe
B.F. Daarbij komt dan nog een slordige 30
miljoen voor de kortegolfzendertjes.
Voor de automobilist anno 2000 zal he
dus niet langer meer alleen een kwestie zij
van de ogen goed open te houden, maa
vooral een kwestie van de oren te spitsen
Voor de maanden november en december
komen de inwoners van volgende straten
in aanmerking voor het afhalen der rijbe
wijzen op het politiekommissariaat
Van 27 november tot 2 december Korte
Zoutstraat, Kreupelvefdstraat, Kroonstraat,
Kruisstraat, Landbouwersstraat, Lambrecht-
straat.
Van 4 tot 9 december Langestraat.
Van 11 tot 16 december Lange Zout
straat, Ledebaan.
Van 18 tot 23 december Leo de Bethu-
nelaan, Leopoldlaan. Leliestraat. Liefdadig
heidstraat, Lokerenveldstraat.
Van 26 tot 30 december Lindenstraat,
Maanstraat, M. Claserstraat, Marktweg.
door niet bepaald onveiliger werden.
De onveiligste landen zijn Japan, waar
heel hard wordt gereden, 402 doden per
100.000 auto's, Finland met 261 doden,
Italië met 257 doden, Oostenrijk met 242
doden. De Beneluxlanden zweven er tussen
Het totaal aantal verkeersdoden is jaar
lijks gelijk aan het aantal slachtoffers van
een oorlog. Een Veiligheidsraad kon hierin
een taak vinden...
DE GAZET VAN AALST
en omstreken
Verschijnt tweemaal per week
3 maandab.
6 maandab.
Jaarab.
62,50 F
120— F
230,— F
Kantoor Schoolstraat 26, Aalst
Telefoon 241.14
Postrekening 881.72
Dit kon waar zijn en, aanzag Jan het als
heel gevaarlijk, aan dergelijke persoon geld
toe te vertrouwen, hij besloot daarover niet
meer te spreken.
De hond, die hij zo deerlijk gewond in
zijn huis had gebracht, was reeds, dank zij
de zorg van de inwoners der herberg «De
/lope van Vrede» en wel bijzonder van Roos
je. volkomen genezen.
Het was een verkwikkende en zonrijke
lentemorgen. Jan stond aan de deur van
zijn woning een pijpje te roken. Toen hij
met het krieken van de dag opstond, had
hij, na ontbeten te hebben, aan zijn vader
en zuster gezegd
Heden morgen moet ik naar Aalst; ik
heb de heer De Winter nog niet gezien se
dert hij de gevangenis heeft verlaten en ik
heb hem bijzonder te spreken.
De hond lag voor zijn voeten, hem vrien
delijk aankijkend en kwispelstaartend toen
zijn redder hem met belangstelling aanzag.
Sedert het dier, buiten alle verwachting,
genezen was, volgde hij Jan overal waar
deze ging en het zou niet gemakkelijk ge
weest zijn hem kwaad te doen, ja, men
moest maar stuurs tegen zijn nieuwe mees
ter spreken om hem te horen grommen -«n
hem zijn tanden te doen laten zien.
De jongeman was op een vrij zonderlinge
wijze achter de naam geraakt van zijn
vriend. Toen het dier eerst begon te genezen
en het in zijn nest lag te sluimeren, had hij
alle bedenkelijke hondennamen genoemd,
wel wetende dat. indien hij toevallig de zijne
uitsprak, de hond niet zou verwaarloosd
hebben recht te springen. Dit bleef lang
vruchteloos, tot Jan, in aanmerking nemend
dat hij zo gitzwart was van kleur, dat men
geen plekje wit op zijn huid kon bespeuren,
dacht dat hij wel Moor kon heten. Inder
daad, nauwelijks had hij die naam uitgespro
ken of het dier richtte zich kwispelstaartend
op en kwam hem de handen likken. De naam
van de hond was gevonden.
Jan bewonderde nu, aan zijn deur staand,
de ontwakende natuur. De bomen begonnen
reeds u t te botten en de lentebloempjes
met duizendtallen tussen het groene gras te
ontknoppen. Met welluidend gezang steeg
de leeuwerik uit de koornakker omhoog,
terwijl de bot- en distelvinken in de nabij
gelegen bomen kwinkeleerden.
Het was zeven uur 's morgens. Jan was
vast besloten die dag naar Aalst te gaan
om de heer De Winter de duizend frank
te overhandigen, die hij van hem bij de
notaris Vosselaer achtergehouden had.
Dit geld, zei Jan, behoort mij niet
toe. Ik wil het met langer bij mij.
Hij stond daar te wachten tot de gendar
men, d.e 's nachts op verkenning uitgegaan
waren, terug zouden zijn, om reden dat hij
zijn oude vader, die zeer ziekelijk was, niet
graag alleen thuis liet met Roosje.
Het moest wel zijn dat zij langer vertoef
den dan gewoonlijk, want Jan scheen on
geduldig te worden.
Eindelijk daagden zij in de verte op er
de heldere zon weerkaatste op de blinkende
lopen hunner karabijnen. Dit gezicht maakte
de jongeling opgeruimd. Hij bleef staan
wachten en toen de beide gendarmen hem
waren genaderd, groette hij de overste, zeg
gend
Hebt gij deze nacht een goede vangst
gedaan, brigadier
Ach neen. citoyen, antwoordde deze.
Wij hebben gezamenlijk met onze gezellen
uit het dorp een ronde gemaakt, 't Scheen
door
SILVAIN VAN DER GUCHT
en
LODEWIJK VAN LAEKEN
76
dat wij goede inlichtingen hadden, doch het
is al weer op niet uitgelopen.
Het is te hopen dat het de naaste
keer beter gaan zal, zegde Jan glimlachend
Maar nu van iets anders gesproken, blijft
gij vandaag thuis
Voorzeker, want onze paarden zijn erg
vermoeid en wij zijn niet minder afgebeuld
dan zij.
Het is, vervolgde Jan, dat ik een klein
reisje wil maken en ik mijn oude vader en
mijn zuster aan uw zorg zou aanbevelen.
Ga gerust heen, antwoordde de bri
gadier, al waart gij drie dagen afwezig, al
tijd zal een der onze uw huis bewaken.
Het is maar dat ik niet meer gerust
heenga uit onze woning, sedert de tijd dat
ik op het «Valkensteen» naar de binders
geschoten heb.
Wees gerust, zegde de brigadier, hem
binnengaande de hand drukkend, als ik eens
iets beloof, houd ik stellig mijn woord.
Jan ging binnen, nam het geld, dat hij
zorgvuldig op zijn kamer had verborgen, en
stak ook twee geladen pistolen in zijn zak.
Hij nam vervolgens zijn stok, vulde en ont
stak zijn pijpje, dat reeds uitgebrand was
en na zijn vader, die zich nog te bed be
vond, te hebben gegroet, iets waaraan hij
nooit te kort bleef wanneer hij zich van
huis verwijderde, zegde hij in het heengaan
aan Roosje, die hem tot aan de deur verge
zelde, dat zij niet ongerust wezen mocnt,
indien hij 's avonds met terugkeerde.
Ik ga naar Aalst, zegde hij, bij de
heer De Winter en het zou wel kunnen ge
beuren dat ik daar blijf vernachten.
Hiermede zoende hij zijn zuster op hef
voorhoofd, drukte het goede meisje de hand
en na zijn hond, die hij besloten had mee
te nemen, geschuifeld te hebben, was hij
vertrokken.
Het lieve Roosje bleef haar broer en ge
tijd met veel belangstelling achterna staren.
Zij zag hem toch zo gaarne, haar brave
broeder, en al verborg zij hem steeds haar
onrust, zij was evenwel met beter tevreden
dan wanneer Jan zich 's avonds aan de
haard of aan de deur in hun gezelschap
ten huize bevond.
Als Jan eindelijk uit het gezicht verdwe
nen was, sloeg zij de ogen ten hemel en
zuchtte
Ach, goede God, bewaar toch mijn
lieve broeder in deze onveilige tijden en
maak dat wij hem ongedeerd binnen weinige
uren mogen weerzien.
Hiermede trok zij in huis, om zich bezig
te houden met haar dagelijks werk.
Jan Clercker ging midderwijl peinzend
voort; zijn hond, de trouwe Moor, volgde
hem op de hielen.
De jongeling vergeleek, zijn weg voort
zettend, het goed en helder weder van dit
ogenblik met de regenachtige dag, toen hij,
nog geen vijf weken geleden, dezelfde reis
had gemaakt. Reeds was hij de eerste hui
zen der parochie voorbij en bijgevolg reeds
een half uur van zijn woning verwijderd,
toen hij, toevallig de steenweg opwijkend,
in de verte aan de afspanning «De Zwaan»
een sjees bespeurde, die aan de deur had
stilgehouden.
Hij nam daarop in het begin weinig acht.
maar toen hij nader kwam, scheen hij het
rijtuig te herkennen. Inderdaad, die gele
sjees, met rode wielen en een grijs paard,
dat daar uit de haverbak zo smakelijk stond
te eten, had hij meermaals gezien. Terwijl
hij bij zichzelf dacht aan wie dit rijtuig
mocht toebehoren en overwoog waar hij het
nog gezien had, was hij met gewone stop
voortgaande, rechtover de herberg geko
men, waar plotseling op de vensterruiten
werd geklopt.
Jan keek om en hoe groot was zijn blijde
verrassing, toen hij de heer De Winter zag,
die zich in de afspanning bevond en die
hem teken deed binnen te komen.
Hij trad nu zonder vertoeven de herberg
binnen en groette de goede heer, die aan
de tafel bij het vensterraam gezeten was,
in gezelschap van zijn neef, een jongeling
van slechts zestien jaar.
Jan, jongen, riep hij uit, zo haast deze
bij hem was gekomen, waar gaat gij zo
vlug naartoe Uw reis is waarlijk een te
leurstelling voor mij, want ik was juist voor
nemens naar u te komen. Weet ge wel dat
gij u laatst gedragen hebt als een held
Gans de stad spreekt van u en ik, die uw
lof niet wil verkleinen, kwam u bedanken
voor de diensten die ge mij hebt bewezen.
Vervolgt
Nadruk verboden
