i
'&mSmak
J
EUGD - J
EUGD - J
EUGD
PIET
RIELANT
detective
De geheime opdracht
n.v. Standaard-Boekhandel
door Lode Stevenberg
A
De laatste maar ook de eerste kans van het jaar
HET NIEUWJAARSGESCHENK
Mooie, nuttige boeken zijn de beste en duurzaamste cadeaus.
Daarvoor wendt men zich naar de
De grootste keus op alle gebied, voor kinderen, studenten,
geleerden, kunstenaars, bibliothecarissen, techniekers, zelfs
voor hoveniers, en keukenprinsessen.
Dus één adres
(ST THERESIA BOEKHANDEL)
KAPELLESTRAAT 11 AALST TEL. 228.41
Men kan er vrij rondneuzen in onze tentoonstellingszalen,
onder en boven. Vlugge en vakkundige bediening.
Open alle werkdagen van 8 tot 19.30 uur.
Uitzonderlijk ook op zondag 31 dec. '67 van 9 tot 12.30 u.
1
door W. VANDERSTEEN
19
it mm tht we beterde weri/ibits hunnen).
KVr dc meur semen is en m «en noes ncn
in «er emunennmp sem'rwr. sen Hmw.
Wdcbt tmden. tb mdder
mebt is bet Jouw beurt
r.MAR DE WERKPLAATS. waar de omgehakte BO
men wem ff verzameld
DAT 06ENBUH WORDT FrANR OPGESCRRIK
DOOR EEN U/ï DfE WEGVUEGT.
BrrrLM Wdchthouden is
ZÉÉ Fïtt 6EMASRERD EN DRR6EN LRN6E
STOMEN.
NDERDARD. DRIE MANNEN NA
DEREN BEHOEDZAAM
mMh Sew
DE RIVIER EN PROBEREN EEN GEDEEL
SI AAGT ER IN
DIE A TER BS TE ROMEN. ZONDER
6EZÏEN TE HORDEN
mooi doei wit ia de ntdnesc/iifR
TE VAN DE BOMEN WEG TE AAIEN
HOOFDSTUK I
Gauw mannen. Komt kijken, riep Piet
Rielanut opgewonaen, een grote onevieK
hier in hei gras. waar komt cue vanuaan?
Dirk vissers en Jan uaeiens kwamen na
derbij. Ze speurden.
Hier moet een auto geweest zijn,
sprak Dirk naaenkend.
Jan wenocie het hoofd, en trok de schou
ders op.
Een auto, kerel, op zo een verlaten
landweg? Onmogelijk, üe Paan is te smal.
De jongens zetten zich op üe hurken, en
keken aandachtig om zich heen.
Ik merk sporen nochtans van sporen
van rubberbanden, triomfeerde Piet. Er
zijn afdrukken in de grond.
Dus, toch een wagen. Vreemd, mom
pelde Jan, in zo afgelegen buurt.
Ze stonden voor een raadsel.
Griezelig sidderde Dirk, laten we lie
ver naar huis gaan.
Ik wil er het fijne van weten, besliste
Piet. Vooruit, mannen. De zaak onderzoe
ken.
Jan, Dirk en Piet waren gezworen kame
raden, leerlingen aan dezelfde school, uit
dezelfde klas. Ze brachten hun vrije namid
dagen altijd samen door, maakten verre
wandeltochten, en trokken dan veelal de
stad uit. Nu was het grote verlof aange
broken, een heerlijke tijd, zo midden in de
zomer. De eerste dag reeds hadden de jon
gens hun gerief ingepakt en waren, met
goedvinden van hun" ouders, voor een hele
maand een halve dagreis verder gaan loge
ren, in het jonge gezin van boer Bob H<e-
lant, de oudste broer van Piet. Ze kregen er
een schuur ter beschikking, en kampeerden
op de hooizolder. Vielen er geen schoven
te binden of aardappelen te rooien, dan be
schikten de kerels over hun tijd hun naar
goeddunken, en kwamen slechts thuis om
te eten en te slapen. Heerlijk was het zich
zo vrij te voelen: grote broer keek zo nauw
niet als vader of moeder. Overigens, Bob
Rielandt wist dat hij de jongens kon ver
trouwen.
De drie knapen volgden nu met afgeme
ten stappen de sporen op de grond, en
sloegen de weg in die leidde naar het puin
van een oud middeleeuws kasteel, even
buiten het dorp en waarover akelige verha
len in de mond liepen.
Ze ontdekten een nieuwe olievlek, op een
steenworp van de gracht, die het park met
het puin omheinde.
Piet onderzocht de waterkant, en merkte
dat hoge grachtbiezen hier en daar bescha
digd waren, en zelfs gebroken. Aan de an
dere oeve? lagen takken afgerukt, en tus
sen de struiken was een klein wegeltje te
bespeuren.
Aandacht, kerels, gebood hij, het
wordt een boeiend geval.
Wat nu weer? huiverde Dirk. Laten
we er mee ophouden. Gevaarlijk, zo dicht
bij het slot.
Hier zijn mensen geweest, orakelde
Piet. Wie hier komt, heeft een bepaald
doel. Komt mee, we gaan de sporen ach
terna, zolang ze duidelijk blijven.
De jongens bereikten de steenweg, die
het dorp met de naburige havenstad ver
bond. Daar moesten ze het onderzoek
stopzetten.
Merkwaardig toch. bemerkte Jan, de
auto zwenkte in de richting van de haven.
Zou hij daar iets te maken hebben?
Piet haalde papier en potlood boven, en
tekende zorgvuldig de handafdrukken na,
De anderen volgden nauwkeurig zijn
doening.
En wat nu, beste Piet? informeerde
Dirk.
Achterhalen of de auto terugkeert,
antwoordde hij ander ingrijpen is nu te ge
vaarlijk.
We wissen de sporen uit op de weg,
meende Jan. Zo kan niets ons ontglippen.
Alleszins een geheimzinng avontuur,
klaagde Dirk. En, de olievlekken, hoe ver
klaart ge die?
nadrukyeibodon
..jferynlnt—
