De hitparade
Op L P.
platenmarkt
D. KIECKENS
Cliff
RICHARD
weet
van
geen
ophouden
Nu we volop in de feestdagen
zitten en de Kerstklokjes zijn uit-
getingelt, gaan we naar de meer
uitgelaten klanken toe van de Ou
de- en Nieuwjaarsviering.
Voor hen die minder houden van
la-la-la en tararaboem... zijn er
gelukkig nog enkele andere fono-
opnamen weggelegd, die daarom
niet minder feestelijk zijn.
Ontspanning wordt nu eenmaal
gezocht op heel verschillende ma
nieren. Gelukkig maar
«•Please love me for ever»
Bobby Vinton
Over de liefde kan niet genoeg
gezongen worden. Het is een
gemeengoed geworden waarovei
.iedereen zijn zegje schijnt te
hebben. Maar wanneer dit sin
geltje van Bobfcy Vinton terug
werd uitgebracht, wijst dit er
op dat het voorheen een onge
kend sukses behaalde en dat
deze Amerikaanse vocalist er
bijloopt. Zijn hoge stem dringt
nog altijd voor het volle pond
krachtig in ons oor en het moe
ten wilskrachtige meisjes zijn
die aan zijn verzoek kunnen
weerstaan. Maar die zijn er nog'
(Epic 9939)
«Only you»
Tho Platters
Het is blijkbaar de tijd van de
repr.ses (of hernemingen, zoals
ge wilt). Zo komen The Platters
ons andermaal bekoren met hun
standaardsong. die jaren gele
den zulk 'n ophef maakte. De
samenstelling van dit Ameri
kaans negerensemble werd in
middels flink dooreengeschud
Maar hun sound is nog even har
monisch en meeslepend als
voorheen. Zo ziet ge maar dat
in de variété goede nummers
nooit verloren gaan. Het poten
tieel van de uitvoerders blijkt
inmiddels minder stabiel te zijn
(Mercury 127312)
««Sag du zu mir»
Roy Black
Indien deze charmezanger niet
oppast, zou hij wel eens de
meest populaire zanger van
Duitsland kunnen worden. Onze
Oosterburen kunnen best een
nieuwe injektie gebruiken om
top-zangers van formaat te le
veren. De donkerharige Roy is
flink op weg om al zijn kollega's
uit de baan te zingen met zijn
(uiteraard) romantische liedjes
Dat wil niet zeggen dat het suk
ses naar het hoofd gestegen is
van deze universitaire knaap. In
zijn liedjes geeft hij u de kans
hem rustig te «dutsen». Zeg
maar «gij» tegen hem I...
(Polydor 59132)
«Leo roses blanches»
Les Sunlights
Onder een stevige leiding heeft
dit Belgisch Frans - Italiaans
trio zich reeds enkele goede hits
kunnen toeeigenen. Ook dit
slownummer heeft zich inmiddels
op de hitlijsten weten in te bur
geren. Persoonlijk vinden we het
een (over 't algemeen) geslaagd
nummer. Nochtans kunnen we
ons niet ontdoen van de indruk
dat het langdradig aandoet. Op
1. «I'M COMING HOME»
Tom Jones (Decca)
2. «BABY COME BACK»
The Equals (President)
3. «HELLO GOODBYE»
The Beatles (Parlophone)
4. «EEN HAAN EN 30 KIEKENS»
De Klokzeel Singers
(Granata Records)
5. «ALL MY LOVE»
Cliff Richard (Columbia)
die manier zouden de witte rozer
wel eens vlug kunnen verwelken
(Vogue VB 051)
«Ver is mijn land»
Mandia
Het moest er van komen. Na
als laureate te zijn uitgeroeper
op de jongste Ontdek de Ster
kon een eerste fcnoplaatje niet
lang op zich dopn wachter,. Ge
weet inmiddels reeds over wie
we het hier hebben. Juist
Adrienne Mandia, het meisje da
ons kennis liet maken rret «The
house of the rising sun» In ar
rangementen van Freddy Sunder
met compjo't js van Gerd Frank
en Johan Sioli3 en op teksten
van Jacqjes Raymond en Jan
Theys (ja, -edereen is er b j be
trokken...) heeft Ró:co G'anata
zijn jonge zangeresje twee num
mers in de mond gelegd d'e a's
het ware voor haar geKn.pt zijn
Ver is inderdaad het land waar
van haar Tsjechische ouders ko
men en op de keerzijde
fladdert de «kleine vlinder» dat
het een lust is voor het oor...
(Cardinal 3102)
«Ask me if i'm ready»
The Sweet Feelings
De ene z'n dood is de andere
z'n brood maakt als gezegde
vooral dan in de showbusiness
geweldig opgang. Nadat The
Klan zich als ensemble wat ver
drongen voelde door kollega't
uit dezelfde stal, braken deze
jongens voorgoed met hun vroe
gere vrienden en gingen van start
met een nieuwe groep ag
maar eens aan Dany Longles
Jacky Hitchin, Don Attewell er
John Burnley of zij klaar zijn
voor 'n pijlsnelle start...
(H.M.V. 240)
«You've not changed»
Sandio Shaw
Sinds het poppetje-aan-een-
draad Sandy Shaw triomf oogst
te te Wenen, heeft zij al hee'
wat weg afgelegd. Nadat zij zich
als mannequin heeft voorgesteld
en zowaar met eigen center
een modehuis heeft opgerich'
kunnen we in tegenstelling
met haar jongste hit van haar
wel zeggen dat er iets verandert
is. Laat ons zeggen in haai
voordeel. Alvast heeft zij de ruf
toegekeerd naar haar vroegere
platenfirma en is scheep gegaar
met een ander merk. Ook goed
(RCA 15038)
KLASSIEK
«Concertos for Flute, Violon
Bassoon and Harpsichord»
Antonio Vivaldi (Dover 5216)
«Billy the Kid en Appalachian
Spring» Aaron Copland
(Command 11038)
«Symfonie nr. 5 in E op. 64»
Tsjaikovsky (Heliodor 89627)
«12 Concerti grossi op. 6»
Handel (Philips 71302)
«Count Basie Newport Concert
featuring Lester Young»
(Verve 711044)
«A tribute to Nat King Cole»
IN DEZE RUBRIEK BESPROKEN PLATEN
ZIJN TE VERKRIJGEN BIJ
LANGE ZOUTSTRAAT 53 AALST
TEL. 215.83
Oscar Peterson
(Philips 858013)
«Super Blues» Muddy Waters
Little Walter, Bo Diddley
(Chess 3099)
COUNTRY AND WESTERN
«Music from Nashville, my home
town» Chet Atkins (CAS 981)
«Martine Bijl zingt liedjes ui'»
de tijd van Ot en Sien»
(Relax 7003)
«Joan» Joan Baez
(Vanguard 9240)
«Piano Party» Heinrich
Rietmuller (Volksplatte 6087)
«Accordeon Stereo Festival»
Charles Magnante
(Command 1408)
«Acapulco '22» Laurindo
Almeida (Capitol 340565)
«Story in the wind» Sylvia
Desayles (Odeon 340569)
«The windows of the world»
Dionne Warwick (Vogue 28105)
«Skol Santé» Oscar Denayer
(Polydor 236180)
«In de Poesjennellenkelder var
Antwerpen» (Philips 625907)
Moods of Marvin Gaye»
(Motown 11033)
«Johan Stollz international»
(Arcade Records 113)
«Willie Claessens en Jan Theys
vertellen...» (Regal 2903)
Hoe dikwijls is het al niet ge
beurd dat men de Engelse zanger
Cliff Richard had afgeschreven. De
ene beweerde dat hij omwille
van zijn godsdienstige praktijken
niet meer in staat was het tem
po van de variétéwereld te volgen
en de andere (uiteraard anti-Cliffs)
meenden dat de hitzanger voor
goed in de vergeethoek gedrumd
was. De twee partijen hebben
gelukkig maar dik ongelijk.
Zowel op het terrein van de film
als dit van de fonoplaat is Cliff
Richard nog altijd de man die zijr
muzikaal woordje kan meepraten
Kijk maar eens, met «Finders kee
pers» is hij toch wel weer in het
gezelschap van The Shadows de
onweerstaanbare pretmaker die
met zijn songs de meest drama
tische scenes nog weet om te vor
men tot een lachwekkend ding
Wie het leven te fel au sérieux wil
opnemen komt toch altijd weer be
drogen uit... Dat is ook de mening
van Cliff, althans in zijn filmsongs
uit deze prent.
Een ander hoofdstuk in het lever
van Cliff Richard vormt inderdaad
zijn aktieve deelname voor de ver
dediging van het geloof. De gods
dienst die Cliff Richard aankleeft
mengt hij niet direkt met zijn zang
praktijken, maar, wanneer dit pas
geeft, benadrukt hij toch dat er
buiten het variétéleven, toch altijd
een hogere waarde bestaat, deze
van een rotsvast geloof in de die
pere waarden van de mens.
Maar Cliff Richard is handig er
intelligent genoeg om niet te pas
en te onpas zijn godsdienstteorieer
te verkondigen. Hij weet dat
vooral jonge mensen op tijd en
stond gesteld zijn op een pretje
Daarom laat hij niet na regelmatig
van zich te laten horen met eer
song die het dan ook weer dapper
doet. En dan nog wel juist op het
moment wanneer we gaan denken
dat er van die goeie Cliff als zan
ger niet zo heel veel meer zal te
snoepen zijn. «All my love» is daar
weer een sprekend bewijs van.
Dan zijn er nog die prietpraatjes
waarmee de vriendschap tussen
Cliff Richard en The Shadows in
't gedrang komt. En toch zijn er
weinig jongens te vinden die in de
showbusiness zo trouw aan elkaar
gebleven zijn. Dat zij in films en op
de fonoplaat niet steeds naast el
kaar te vinden zijn Och kom
dat is een overeenkomst die zij al
jaren geleden gesloten hebben
«Wanneer we er zin in hebben tre
den we afzonderlijk op» drukt Cliff
alle praatjes de kop in. «Maar bi;
tijd en stond slaan we dan weer
de handen in elkaar. En... ge kunt
er van opaan dat ge dan wel var
ons hoort
Voor ons niet gelaten
