MOTIE
Seminarie van
Internationale politiek
Hef de tassen -
De koffie viert zijn 500e verjaardag
Een dorp te koop...
GROEP NU
Arabier ontdekte de bereiding ervan
Diocesane bedevaart van het
bisdom Gent naar Lourdes
Vrijdag 2 februari jl. was het
in het kader van de geplande
spreekbeurten de beurt aan de h.
Rik Vermeire, direktielid Tréf. L.
Bekaert, lid van de Nat. Raad voor
Ontwikkelingssamenwerking en ook
lid van de Kommissie Justitia et
Pax. In weerwil van een anders
eerder geringe opkomst voor een
onderwerp als «Voor een Ontwik
kelingspolitiek» waren de belang
stellenden nog in een sterkere mate
opgekomen dan de vorige keer.
Voorafgaandelijk werd aan de deel
nemers van het seminarie een in
leidende tekst toegestuurd en op
de vergadering zelf konden zij zich
verheugen bij het verkrijgen van
een zeer uitgebreide dokumentatie
die zeer bereidwillig ter hand was
gesteld door de Dienst voor Ont
wikkelingssamenwerking.
Het zeer complexe begrip van
een toestand van onderontwikkeling
kon volgens de spreker het best
worden benaderd door het voorop
stellen van een aantal kenmerkende
faktoren van deze «ontwikkelings
toestand». Als voornaamste ken
merken werden o.m. aangehaald
de ondervoeding, de gebrekkige
gezondheidszorgen, de bevolkings
explosie, laag onderwijsniveau,
achterlijke sociale strukturen, to
taal ekonomisch afhankelijke struk
turen e.a.
De h, Vermeire wees in het bij
zonder op (fe analogische situatie
van onze landen in het begin van
deze eeuw en de talrijke sociale
en ekonomische wantoestanden die
er uit voortvloeiden. Ook bij ons
heeft het zeer lang aangesleept
vooraleer aan deze toestanden kon
worden verholpen. De bij ons ge
volgde evolutie van een gefun
deerd inzicht verwerven naar de
uitbouw van nieuwe strukturen tot
verhoging van de welwaart zou
volgens spreker eveneens de op
lossing kunnen bieden voor de tal
rijke problemen inzake de ontwik
kelingspolitiek. Als uitgangspunt
zou moeten genomen worden dat
het niet enkel bepaalde landen zijn
die zich in een toestand van onder
ontwikkeling bevinden, maar wel
in feite de wereld zelf als entiteit.
Het gaat hem niet om de onder
ontwikkeling in de wereld, maar
wel om de onderontwikkeling van
de wereld zelf. Pas na het inzicht
dat we aldus kunnen verwerven is
het mogelijk aan bepaalde oplos
singen te gaan denken.
Het concept van talrijke carita
tieve instellingen en organisaties
moet daarom evenwel niet op het
achterplan worden geschoven maar
we moeten tot de aanvaarding ko
men dat we voor een wereldvraag
stuk staan dat in de eerste plaats
van politieke aard is en dat even
eens op wereldschaal moet worden
opgelost.
In dit kader benadrukte de h.
Vermeire eveneens het totaal ge
brek aan afdoende en objektieve
informatie in de pers. Welk is het
standpunt dat door Belgie wordt
ingenomen in de UNCTAD-konfe-
rentie Welke zijn de daar behan
delde problemen Dit zijn meestal
vragen waar de meesten onder ons
geen degelijk antwoord zouden kun
nen op geven. Enkel na een dege
lijke opinievorming kan men tot
een voldoende morele moed komen
die ons een doelmatige aanpak van
de problematiek zal mogelijk ma
ken.
Als besluit van de uiteenzetting
beklemtoonde de spreker dat een
bestendige aktie nodig is op de
overheid en op de openbare opinie,
want het stadium van een voldoen
de inzicht in de gestelde moeilijk
heden is nog steeds niet bereikt.
In een zeer levendig debat dat
op de uiteenzetting volgde werden
dan in hoofdzaak de technische
aspekten behandeld, die de aan
wezigen in de mogelijkheid stelde
met een gefundeerd oordeel huis
waarts te keren.
Het eerstvolgende seminarie is
op vrijdag 16 februari e.k. Spreker
is Prof. P. Van de Meerssche met
als onderwerp «Vrede in Vietnam»;
Aangezien de aktualiteit van het
onderwerp, verwachten de inrich
ters een even talrijke opkomst.
Aanvang 20 uur. Raadszaal van
het stadhuis.
De koffie viert dit jaar zijn 500e
verjaardag. Het was de Arabier
Tarek Kaldi, wier nieuwsgierigheid
werd gewekt door de groene bonen
die we later ais koffiebonen zouden
kennen. Toen hij in 1448 die bonen
rauw op at en door maagpijnen
werd gekweld, kwam hij op het
idee de bonen eerst te branden en
te malen; het bruine meel dat hij
toen bekwam goot hij in kokend
water. Zo had Tarek Kaldi de be
reiding van de koffie ontdekt.
De uitvoer van koffieplanten en
koffiebonen uit Arabie, werd in de
middeleeuwen verboden. Niemand
kon evenwel beletten dat in 1468
de Arabieren van dit opwekkend
drankje 'n lukratief smokkelzaakje
maakten. Zo kwam de koffie in
1518, dus voor 450 jaar, in Tur
kije. Van daaruit begon hij zijn
triomftocht door alle landen van
de wereld.
Aanvang der 16e eeuw kende
men de eerste koffiehuizen in Kairo
en het eerste koffiehuis in het
Avondland verscheen in Venetie in
1645. Daarna volgden slag op slag
Oxford, 1650, en Londen, 1652;
in Marseille en Parijs werden res-
pektievelijk in 1659 en 1672 meer
dere koffiehuizen geexploiteerd,
terwijl 1683 het geboortejaar werd
van de Weense koffiehuizen. Ham
burg volgde in 1679 en Berlijn in
1721 dit voorbeeld. Niemand min
der dan J.S. Bach, die zelf een
groot koffieliefhebber was, kompo-
neerde zelfs een muzikale «koffie-
komedie».
in 40 landen over geheel de we
reld worden momenteel al naar
gelang de oogst tussen de 70
en 80 miljoen zakken koffie van
elk 60 kg. geproduceerd. Daarvan
nemen de Zuid-Amerikaanse landen
40 tot 48 miljoen voor hun rekening
terwijl Centraal-Amerika 10 miljoen
levert. In Afrika worden ieder jaar
17 miljoen en in de Aziatische lan
dden 4 miljoen zakken geoogst.
Het wereldrekord inzake koffie-
opbrengst staat op naam van Bra
zilië met een jaaroogst die tussen
de 28 en 37 miljoen zakken schom
melt. Het Braziliaanse Santos is
niet zonder reden de grootste kof-
fiehaven ter wereld.
LIEFDE BRACHT KOFFIE
NAAR BRAZILIË
Men schreef nochtans 1727 voor
aleer men de koffie in Brazilië
leerde kennen. Tot dan toe kende
men in Latijns-Amerika de groene
bonen enkel in de Franse kolonie
Guayana, waar de vrouw van de
gouverneur en tevens de mina-
res van de Braziliaanss majoor
Francesco de Melo Palheta
woonde. Verscholen in een bloem
tuil bracht de majoor op zijn terug
reis enkele koffieplanten mee, of
schoon op de invoer daarvan de
doodstraf stond. Thans worden in
Brazilië duizendjarige wouden ont
gonnen waardoor 600.000 kleine,
middelgrote en uitgestrekte koffie
plantages ontstaan zijn.
Met een jaarlijkse import van
22 miljoen zakken koffie staan de
Verenigde Staten aan de spits van
de afnemers, iedere Amerikaan bo
ven de 14 jaar drinkt minstens vier
tassen koffie per dag.
Op de tweede plaats komt Duits
land met 4,6 miljoen zakken, ge
volgd door Zwitserland met 3,2
miljoen.
Intussen telt men op deze aarde
in totaal 4,85 miljard koffieplanten.
Ondanks de stijgende oogst is het
zo dat ingevolge een internationaal
akkoord onder de producenten
slechts de nodige hoeveelheid kof
fie op de markt wordt gebracht om
te kunnen voldoen aan de behoef
ten van de zowat 1,6 miljard kof-
fieliefhebbers. Daardoor wordt een
ongezonde konkurrentie vermeden,
zoals ook tijdens de ekonomische
wereldkrisis in de dertiger jaren
werd voorkomen dat het tot een
koffie-katastrofe kwam. Toondertijd
nam Brazilië een drastische maat
regel 30 miljoen zakken van het
«groene goud» werden eenvoudig
in lokomotieven en fabrieken ver
brand.
Wanneer u dus vandaag uw tas
heft, doe het dan op de 500e ver
jaardag van de koffie I
De C.V.P. van het arr. Aalst
heeft vernomen dat er in regerings
kringen een ontwerp bestond om,
in het kader van de toepassing
van de wet van 14 juli 1966, prio
ritaire zones aan te duiden waarin
het arr. Aalst zou wegvallen.
Bovendien wordt er overwogen
de maximale voordelen van de wet
alleen aan die prioritaire zones toe
te staan.
De C.V.P. van het arr. Aalst
verzet zich unaniem tegen derge
lijk ontwerp. Zij vraagt met aan
drang en steunt daarin de aktie
van haar mandatarissen
dat de verworven rechten in
de twee reeds aangeduide zones
van nationaal belang d.w.z. Erem-
bodegem en Ninove, onveranderd
zouden blijven;
dat ook in het zuiden van het
arrondissement ten minste één nieu
we zone van nationaal belang zou
aangeduid worden.
Na zijn bijeenkomst van donder
dag 1 februari heeft het C.V.P.
hoofdbestuur besloten deze motie
aan de pers over te maken en mee
te delen aan de h. Eerste Minister,
de Minister v. Ekonomische Zaken
en de Minister Staatsekretaris voor
de Streekekonomie.
1. LENTEBEDEVAAR 2
met deelname van een vikaris-generaal van het bisdom Gent.
van 27 april tot 4 mei
Rechtstreekse heen- en terugreis, met nachttrein; beperkt
aantal ligplaatsen beschikbaar.
2. JULIBEDEVAARTEN
met deelname van Z.H. Exc.
A. van 16 tot 26 juli
Roze radiotrein Lyon Ars
een nachtreis bij de heen- en
B. van <8 tot 26 juli
Blauwe radiotrein Lisieux
bij de heen-, noch bij de terug
C. van 19 tot 26 juli
Gele radiotrein rechtstreeks
(dus zonder nachttrein)
D. van 19 tot 26 juli
Witte radiotrein met rechtstree
trein beperkt aantal ligplaat
worden 4 ambulantierijtuigen
Mgr. L. A. Van Peteghem
La Salette Lourdes met
dagtrein bij de terugreis.
Lourdes; geen nachttrein meer
reis.
heen- en terugreis met dagtrein
kse heen- en terugreis met nacht-
sen beschikbaar. Bij deze trein
ingeschakeld als ziekenafdeling.
Voor alle inlichtingen Sekret? rlaat Lourdesbedevaarten,
Citadellaan 68 Gent Tel. 09- 22.40.61 P.R. 53.36.96
Bureeluren 9-12 en 2-6 uur. Vijfdaagse week.
Ook bij de afgevaardigden voor AALST
APPELMANS Jozef, Korte Zout straat, 5
DE MAN Jozef, Ledebaan, 57
DE WINTER Filemon, Lange Zo utstraat, 54
DE GAZET VAN AALST, School straat, 20
In Spanje, waar de meeste din
gen tegen een redelijke prijs te
verkrijgen zijn behalve wellicht
het recht om tegen Franco te
stemmen worden thans gehele
dorpen te koop aangeboden voor
de prijs van ongeveer 600.000 B.F.
De koper krijgt alles in eigen
dom de huizen, de school, de
winkels, het café en zelfs de kerk
maar geen mensen I Het gaat
hier namelijk om de lege, verlaten
dorpen van Spanje, ongeveer 110
in totaal, ver weg van de rumoerige
toeristencentra en druk bezochte
kustplaatsen.
In de loop van de jaren zijn ze
geleidelijk verlaten, toen eerst de
jonge mannen wegtrokken om 'in
de grote steden te gaan werken,
later gevolgd door vrouwen en kin
deren en tenslotte door de oudere
generatie die nog overgebleven
was.
Het is het oude, droeve beeld
van de ontvolking van het platte
land, zoals dat te zien is in vele
delen van de wereld wanneer de
ekonomie meer kompleks wordt en
de industrialisatie voortschrijdt.
De meeste van de Spaanse dor
pen liggen in de noordelijke en
centrale provincies, waar het land
slechts een mager bestaan moge
lijk maakte. Zij zijn thans volop
■in verval. Wat de uitgeweken be
woners nog hebben achtergelaten
is al lang meegenomen door rovers
en zelfs de kerken zijn ontdaan van
hun geheiligde symbolen. Enkele
van de dorpjes, zoals Terrenteras
in de provincie Guadalajara, zijn
aan de rovers ontsnapt, waarschijn
lijk omdat ze onbereikbaar zijn,
weggedoken in het landschap en
mijlen verwijderd van iets dat op
een weg lijkt.
Het hoeft niet te verwonderen
dat er weinig kopers zijn voor die
dorpen, hoewel er enkele zijn van
de hand gedaan aan rijke sportlui
In Madrid, die ze gebruiken als
bases voor hun jacht-weekends.
Ondertussen beweren kwatongen
op Gibraltar dat wanneer de Brit
ten hun bezittingen daar aan pre
sident Franco overmaken, er nog
een uitgestorven gemeenschap op
de Spaanse markt zal bijkomen.
Wellicht gaan te zijner tijd de
reisbureaus, die ons in deze perio
de van het jaar overstromen met
suggesties voor de komende zo
mervakantie, geheel verzorgde
reizen naar de uitgestorven dorpen
aanbieden voor «hen die er werke
lijk eens helemaal uit willen zijn».
