BRUISENDE
DRANK
JAN CLERCKER
cf de Laatste Binders van Vlaanderen
AGATHA CHRISTIE
10
49
«Zal ik u eens zeggen waar
om
«Omdat zij vermoord is?»
«Om het eens in andere termen
te zeggen, omdat haar de mond
gesnoerd is, mijnheer Tony Mo-
relli.»
Er viel een stilte. Anthony ging
zitten, doofde zijn sigaret in de
asbak en stak een nieuwe op. Toen
vroeg hij «Hoe is u daar achter
gekomen
«U geeft dus toe dat u Tony
Morelli is
«Geen haar op mijn hoofd dat
dat zou willen ontkennen. U heeft
blijkbaar naar de overkant getele
grafeerd en daar hebben ze mijn
doopceel gelicht.»
«U geeft eveneens toe, dat toen
Rozemarijn Barton u had herkend,
u haar heeft gedreigd haar voor
goed het zwijgen op te leggen,
als ze er haar mond niet over
hield
«Ik heb werkelijk alles gedaan
om haar zo bang mogelijk te ma
ken, zodat ze zich wei wachten
zou iets los te laten over mijn
ware identiteit,» gaf Tony opge
wekt ten antwoord.
Kolonel Race kreeg een heel
eigenaardig gevoel over zich. Het
gesprek nam een wending, die hij
er helemaal niet van had verwacht.
Hij keek strak naar de gestalte
voor hem, die behaaglijk achter
over leunde... en die hem op de
een of andere manier toch zo be
kend voorkwam.
«Wil ik eens vertellen, wat ik
van u weet, Morelli
«Wel ja, dat lijkt me verbazend
amusant I»
«In de Verenigde Staten is u
veroordeeld wegens het plegen
van sabotage in de Ericsen - vlieg
tuigfabrieken en deswege gevan-
g'en gezet. Na uw straf te hebben
uitgezeten is u ontslagen en heeft
de politie u uit het oog verloren.
Daarna is u echter in Londen op
gedoken, waar u in Claridge lo
geerde en relaties aangeknoopt
hebt met Lord Dewsbury, door wie
u met andere wapenfabrikanten in
aanraking is gekomen. U logeerde
vaak bij Lord Dewsbury en als zijn
gast heeft u kennis gekregen van
bijzonderheden, die u nimmer had
behoren te weten. Het is een merk
waardige samenloop van omstan
digheden, Morelli, dat er een reeks
onverklaarbare ongelukken en bij
na onherstelbare rampen gevolgd
zijn in de fabrieken en werkplaat
sen, waarin u hier te lande een
voet gezet heeft.»
«Zeker, hoogst merkwaardige
coincidenties
«Ten slotte is u na een poos
afwezig te zijn geweest weer in
Londen opgedoken en heeft u uw
kennismaking met Iris Marle her
nieuwd. Onder allerlei uitvluchten
is u er in geslaagd haar huis te
vermijden, zodat haar familieleden
niet op de hoogte konden komen
van de mate van intimiteit waarin
u met deze jongedame verkeerde.
Ten leste heeft u haar zo ver ge
kregen, dat zij er in heeft toege
stemd in het geheim met u te
trouwen.»
«Nu, ik moet zeggen, kolonel,»
gaf Anthony te kennen, «dat ik er
van sta te kijken, dat u zoveel van
mij te weten is gekomen. Ik be
doel helemaal niet die kwestie van
de wapenfabricage... maar ik heb
het oog op mijn dreigementen te
gen Rozemarijn en mijn verloving
met Iris. Behoort dat tegenwoor
dig ook al tot het arbeidsterrein
van de Secret Service
Race keek hem scherp aan. «U
zult heel wat te verklaren hebben,
Morelli I»
«Helemaal niet. Gesteld dat uw
feiten allemaal juist zijn, wat dan
nog Ik heb mijn straf netjes uit
gezeten. Ik heb niet onbelangrijke
vrienden. Ik houd van een char
mant jong meisje en verlang er
naar met haar te trouwen.»
«U is daar zo verlangend naar
dat u liefst maar in het geheim
met haar getrouwd zou zijn, voor
haar familie iets omtrent uw ante
cedenten te weten kon komen. Iris
Marle is een zeer rijke erfgename»
Anthony knikte vriendelijk toe
stemmend. «Dat weet ik. Zodra
er geld is wordt de familie altijd
razend nieuwsgierig. Maar Iris,
weet u, is nog helemaal niet op de
hoogte van mijn veelbewogen ver
leden. Eerlijk gezegd, het lijkt me
ook prettiger voor haar.
«Ik denk anders wel, dat zij er
van op de hoogte zal worden ge
steld.»
«Jammer,» merkte Anthony op.
«Misschien beseft u niet...»
Lachend onderbrak Browne de
kolonel. «O, ik snap het al lang.
Rozemarijn kende mijn misdadig
verleden. Daarom heb ik haar de
mond gesnoerd. George Barton
kreeg toen verdenking tegen mij...
daarom heb ik hem eveneens ver
moord Maar weet u wel, dat u
geen schijn van bewijs kunt le
veren
Race zat hem enkele ogenblik
ken aandachtig aan te kijken. Toen
stond hij op. «Al wat ik u gezegd
heb is juist,» hernam hij. «Maar
toch klopt er iets niet I»
Anthony zag hem onderzoekend
aan. «Wat ontbreekt er dan nog
aan
«Uw persoon.» Langzaam dren
telde Race het vertrek op en neer.
«Het hele betoog sluit als een bus,
alleen het past niet op uw karak
ter. U bent helemaal geen boef I
Maar als u geen misdadiger bent.
dan bent u net als ik een man van
het vak, een agent van de Gehei
me Dienst I Zeg eens even of ik
de spijker op de kop heb getikt
Of niet soms
Zonder een woord te zeggen
zat Brows*; hem aan te kijken
Toen ontspande zich zijn gezicht
tot een brede glimlach. «Ja, het is
een feit, dat vaklui elkaar vrij vlug
door hebben I U moet begrijpen,
dat dit de enige reden is geweest
waarom ik u zorgvuldig ontlopen
heb. Ik was veel te bang dat u
mij achter in mijn keel zou kijken.
Nu hoef ik die voorzorg niet meer
in acht te nemen, want juist gis
teren is het ons gelukt de hele
internationale bende saboteurs m
ons net te vangen.
Ik heb drie jaren achtereen met
deze opdracht rondgelopen, voor
ik het zo ver kon krijgen. Om mij
bij hen in te dringen had ik dat
vonnis in Amerika nodig wegens
zogenaamde sabotagedaden, be
grijpt u. Dat moest eerst perfect
in orde zijn en navraag kunnen
lijden. Ik heb er werkelijk voor in
de gevangenis gezeten. Het zat
prachtig in elkaar... ik leek dus
net een 'bona fide' saboteur...
Toen ik uit de gevangenis kwam,
viel het me niet moeilijk mij in te
dringen in de gelederen van de
bende, die van Midden-Europa uit
werd gedirigeerd. Ik kwam als hun
vertegenwoordiger naar Londen en
logeerde in het Claridge.
Toen ik merkte dat Rozemarijn
Barton wist dat ik als Tony Morelli
in Amerika gevangen had gezeten
werd ik bang... niet voor mezelf,
maar voor haar I
Nadruk verboden vervolg»
door
S'LVASN VAN DER GUCHT
en
LODEWUK VAN LAEKEN
98
Degenen die bij de deur zaten
liepen op hem toe met opgeheven
mes en. vroegen hem het wacht
woord.
Een voor allen
Allen voor een I Kom binnen.
De rovers gingen allen zitten.
Is dat Pem vroeg Van de
Velde aan Janssens.
Ik weet het niet, antwoord
de deze fluisterend. Ik heb Pem
nooit gezien.
|k ook niet, maar het ziet
er toch een voorname heer uit.
Zie eens die handen, hoe fijn.
Neen, het was Pem niet, maar
eenvoudig de advokaat Treems,
die men bevolen had zich tegen
negen uur in «La Belle Vue» te
bevinden.
Ca man was uitgedost zoals de
meeste Binders, met een kort wam
buis, een gordelriem, waarin een
paar pisiolen staken, en de brede
broek aan de braaien door de zwa
re laarzen ingeregen.
Wat was hij veranderd, sedert
wij hem de eerste maal in het huis
van de notaris Vosselaer zagen.
Hij was we! dertig jaar verouderd.
Een volle baard omlijste zijn ma
ger, ingevallen gelaat; zijn ogen
stonden diep in de kassen en hij
keek bijna angstig, schuw rond
zich. Het was te zien dat hij zich
in de herberg niet op zijn gemak
bevond. De vuige, haveloze kerels
boezemden hem geen vertrouwen
in, eJhoewel hij wist dat geen haar
van zijn hoofd zou gekrejskt wor
den, wanneer hij het ordewoord
had uitgesproken.
Een ratelend geluid deed de
ruiten daveren en voor de herberg
rende_ in volle vaart een rijtuig
voorbij.
Wat is dat vroegen de
makkers, elkander verbaasd aan
gapend, wat kan dit rijtuig hier
thans dpen
En aller blikken wenden zich
naar Treems. Maar deze had geen
trek van zijn gelaat verroerd, want
hij was van al de zaken onbewust.
Het geheim zou echter spoedig
opgeklaard worden, want de deur
werd met geweld open geworpen
en een grote zwartge'baarde kerel
trad binnen.
Hé, Vermeulen I Ge ziet er
zo haastig uit I
Ik ben per koets gekomen
jongens, het was tijd I
En zich naar Treems richtend,
gaf hij hem de hand.
Nu klom Treems in de achting
van de bende, nu kreeg men ver
trouwen in hem, want het was al
gemeen bekend dat Vermeulen
een der hoofden van de partij was,
een soort van rechterhand van
Pem en Mep, de opperhoofden.
Is er hedenavond een scho
ne slag te wagen riep Janssens.
Het wordt tijd, want mijn zak is
zo plat als een uitgezogen vijg.
Geduld, man, de hoofden
bereiden schone slagen, maar
eerst moet de bende in volle vei
ligheid kunnen werken, want kan
ze dat niet, dan moet ze ook niet
bestaan.
Verkeert ze in gevaar
Ja. En daarom vergaderen
we hier vandaag. De hoofden zul
len hier wezen, naast ons, maar
in de duisternis.
Een gemompel van goedkeuring
en bewondering weerklonk.
Luistert, makkers. Deze
nieuwe vriend is een Binder, die
met u uit de beker der verbroede
ring wil drinken. Hij is echter geen
beginneling meer, want in menig
geval bewees hij de bende gewich
tige diensten. Deze avond moet de
laatste moeilijkheid uit de weg ge
ruimd worden, die ons als een
zwaard boven het hoofd hangt; een
hoog ambtenaar zal hier ter plaats
onderzoekingen komen doen en
onze makker hier zal hem om de
hals brengen.
- Bravo Bravo I schreeuwden
allen in koor.
Verontschuldig mij dus dat
ik mij met hem verwijderen moet;
het zal niet lang duren; hij moet
eerst een lesje nemen I Intussen
kunt ge een goede pint drinken op
het wellukken der zaak.
De rovers barstten nogmaals in
vreugdekreten uit en sloegen met
de pinten op tafel.
Wanneer deze aanslag lukt,
dan is de bende vrij en breken er
weer goede dagen aan.
Dit gezegd hebbende verdween
Vermeulen met Treems in een an
dere kamer.
Wat beduidt dit alles
vroeg de advokaat, toen hij met
Vermeulen alleen was.
Dat betekent dat gij de pro
cureur, die onze veiligheid be
dreigt, om de hals zult brengen.
Maar ik wil geen bioed ver
gieten.
Zal het beter zijn dat men
het uwe vergiet
Kan men de procureur niet
zo goed laten ombrengen door de
eerste de beste Binder?.
Pem heeft bevolen. Wat
Pem doet is goed gedaan. Verder
hoef ik u geen antwoord te geven.
Doch kom, we hoeven geen tijd
te verliezen.
Vermeulen ging onder zijn wam
buis, nam een stalen dolk, scher
per dan vlijm, en die de vorm had
van een beitel.
Ziehier, zei hij, het wapen in
de hand van Treems duwend.
Treems aanvaardde hem, maar
toen hij het koude staal voelde,
rilde hij van angst.
Lafaard I mompelde Vermeu
len, ge zijt immers toch geen kind
meer
Ik heb schrik van het bloed
vergietpn I herhaalde Tresrns.
Schep moed'j wanneer ge dit
zult gedaan hebben, zijt ge gans
vrij.
Treems zuchtte, maar antwoord
de niet. Wat zou die vrijheid hem
veel kosten.
Po bevindt zich thans op
weg naar hier. Hij moet u hier
vinden, zo maakte ik hem wijs.
Doch voor hij u spreekt, moet ge
hem neervellen. Let wel op dat
ge hem goed treft, want anders
zijt ge een man des doods. Hij
moet met de eerste slag, zonder
trekken of mikken, neerstorten.
Can schiet ik hem liever,
mompelde Treems. Het is veel ze
kerder.
Niet schieten, dit zou de
vrouwen kunnen wekken I Ge hebt
daar een goed wapen en, als ge
weet te treffen, dan is hij van de
eerste maal een man des doods.
Hier is een vergiftigde dolk; als
ge hem daarmee een steek geeft,
is hij geblazen. Doch het is veel.
voorzichtiger hem van de eerste
maal af te maken... Weet ge de
slagader liggen
Neen en ja, het is te zeggen
dat ik toch tweemaal zou moeten
voelen alvorens de hand er op te
leggen.
Hier ligt de slagader, zei
Vermeulen, de vinger zonder de
minste aarzeling op de slagader
van Treems leggende.
Treems rilde nogmaals onder
die aanraking.
Maat, vervolgde Vermeulen,
om de zaak gemakkelijk te maken
zullen we praktischer tewerk gaan.
We zullen enkele proefnemingen
doen.
Hij ging naar de deur en schoof
de doek weg.
Treems zag thans op het bord
der deur een mensenhoofd gete
kend met krijt, hier en daar met
kleine zwarte plekjes doormengd.
Kom nader, beval Vermeu
len.
Lijdzaam gehoorzaamde Treems
en hij trad tot bij de deur. Nu zag
hij dat de zwarte plekjes voort
kwamen van mes- en dolksteken.
Dat is ons proefnemings
bord. De min geoefenden worden
weldra ferme slagers, wanneer ze
zich op dit beeld wat geoefend
hebben.
Steek nu de dolk in uw
wambuis, vervolgde Vermeulen; hij
zal u deze avond te pas komen.
Neem dit wapen en steek maar
flink door.
Treems nam het wapen en mik
te naar de aangewezen plaats,
door een dikke witte lijn aange
duid en die de slagader moest
verbeelden. Het wapen flikkerde
boven zijn hoofd, hij sprong een
stap vooruit en priemde trillend
het staal als een ijzeren wig onder
een felle hamerslag in het hout.
Bravo I juichtte Vermeulen.
De slagader is dwars doorgesne
den. Gij zijt een flinke leerling en
zult een schone slag slaan. Be
proef nog maar eens.
Enge stonden gingen in deze
oefening voorbij. Treems scheen
een bedreven oog te bezitten, want
van de twintig stoten die hij deed
hadden er geen twee hun doel ge
mist.
Het koud zweet borrelde op het
voorhoofd van Treems. Hij liet de
dolk zakken en zei
Ik kan niet meer I Ik kan
niet meer I
Het is genoeg, zei Vermeu
len, schei nu maar uit. Er bestaat
geen vrees meer dat ge zult mis
slaan.
Op hetzelfde ogenblik weerklon
ken drie snel op elkaar volgende
schreeuwen van de kerkuil.
Het is het sein, zei Vermeu
len, de vreemdeling is niet ver
meer af.
Een licht getik werd op het
venster vernomen.
Vermeulen spoedde zich om te
openen. Een stil gefluister werd
gevoerd met een persoon, doch
Treems kon er niets van opvangen.
Wanneer het venster gesloten
was, ging Vermeulen tot Treems
en zei hem
Het ogenblik is gekomen.
Procureur Po zal binnen een paar
minuten aankomen, misschien wel
hier binnenzeilen. Houd u dus ge
reed. Vrees niet, want tien kloeke
mannen zullen u op de hieien vol
gen en desnoods bijspringen...
Kom nu langs hier buiten.
Vermeulen opende een deur aan
de overzijde en beiden bevonden
zich in de tuin.
Intussen was procureur Po. zo
als Vermeulen voorzien had, blij
ven stilstaan voor de deur van de
afspanning «La Belle Vue».
Nadruk verboden vervolgt
