BRUISENDE
DRANK
JAN CLERCKER
of de Laatste Binders van Vlaanderen
AGATHA CHRISTIE
51
«Daar ben ik heus niet veel wij
zer geworden,» zei Anthony. «De
deskundigenverklaring over de uit
werking van cyaankali in het alge
meen en op George's constitutie
in het bijzonder. De identificatie
van het slachtoffer door zijn eer
ste 'bediende. Het verdagen van de
zitting tot de volgende week...»
«Ik bedoel, die verklaring van
de politie, dat zij onder de tafel
een papiertje hebben gevonden,
waarin nog enkele kristallen cyaan
kali zijn aangetroffen.»
Anthony keek haar geïnteres
seerd aan. «Ja zeker. Degene die
het goedje in George's glas heeft
gegooid, heeft daarna het papier
tje, waarin het verpakt heeft ge
zeten, onder tafel geworpen. Dat
was de eenvoudigste oplossing.
Hij of zij mocht niet riskeren, dat
het op zijn of haar persoon zou
worden gevonden.»
Tot zijn grote verwondering be
gon Iris nu te beven. «O, nee,
Anthony, zo is het helemaal niet
gegaan.»
«Hoe bedoel je, liefje Wat
weet jij er dan van;?»
Iris zei zachtjes «Ik heb dat
papiertje onder tafel gegooid.»
Stom verwonderd keek hij haar
aan. Zij gaf hem de verklaring.
«Luister, Anthony, je herinnert je
hoe George een teug champagne
dronk en dat het onmiddellijk daar
op gebeurde
Hij knikte alleen maar.
«Het was afschuwelijk, meer
dan afschuwelijkNet toen de
stemming goed begon te worden.
Ik bedoel, toen de lichten wee'r
waren aangedraaid, na de voor
stelling, voelde ik me werkelijk op
gelucht. Want weet je, dat was
het ogenblik, de vorige maal, dat
we Rozemarijn dood voorover op
tafel zagen liggen... en ik had de
hele tijd het angstgevoel dat iets
dergelijks zich dit keer zou her
halen. Ik had het gevoel alsof zij
daar de hele tijd bij ons was...»
«Maar lieveling...»
«O, ja, ik weet wel. Niets dan
zenuwen. Maar hoe dan ook, daar
zaten we en er was niets gebeurd.
Opgelucht 'ben ik met George
gaan dansen en ik begon het juist
prettig te vinden, toen George
over Rozemarijn begon en haar
met een dronk wilde gedenken...
en toen stierf hij voor onze ogen
en had je de hele nachtmerrie op
nieuw
Ik stond, volkomen verlamd, te
trillen op mijn benen. Jij boog je
over George en ik schoof een beet
je opzij, de kellners schoten toe
en iemand riep een dokter. Maar
al die tijd leek ik volkomen ver
lamd. Toen kreeg ik opeens een
brok in de keel en stroomden de
tranen mij over de wangen. Ik
rukte mijn tasje open om mijn
zakdoek te grijpen. Ik kon niets
zien, maar tastte er in rond om
mijn zakdoek te vinden, haalde
die te voorschijn, maar voelde toen
dat er iets tussen zat dat ik er
zelf niet in had gedaan. Net een
poederpapiertje van een apoteker.
Dat had thuis niet in mijn tasje
gezeten... Ik had er zelf alles in
gedaan. Mijn poederdoos, lippen
stift, zakdoek, mijn kam in étui en
wat klein geld. Iemand anders
moest dat papiertje dus in mijn
tas hebben gestopt,! Maar toen
herinnerde ik me ook, dat ze na
Rozemarijns dood precies zo'n
papiertje hadden gevonden in haar
avondtasje... met cyaankali-kor
rels. Ik schrok me dood, Anthony,
ik voelde mij doodsbang worden.
Ik had geen kracht meer in mijn
vingers en het papiertje dwarrelde
naar de grond, uit mijn zakdoek,
en kwam onder de tafel terecht.
Ik liet alles begaan. Ik zei geen
woord. Zo'n angst kreeg ik op
eens. Iemand heeft op mij de ver
denking willen schuiven, dat ik
George heb vergiftigd. 'En dat heb
ik niet!»
Anthony keek hoogst ernstig en
liet een langgerekt gefluit horen.
«En heeft geen mens dat gezien?»
Iris weifelde even. «Zeker ben
ik er niet van,» zei ze langzaam.
«Ik geloof dat Ruth het wel heeft
gezien. Maar zij leek ook zo vol
komen van streek, dat ik me af
vraag of zij wel iets heeft ge
merkt... misschien stond zij mij
wel aan te staren zonder mij te
zien.»
Anthony liet andermaal zijn ge
fluit horen. «Dit ziet er niet zo
mooi uit I» besloot hij.
Iris ging voort «Het is toen
hoe langer hoe erger geworden.
Ik ben hoe langer hoe benauwder
geworden, dat ze er achter zullen
komen I»
«Zaten er vingerafdrukken van
je op dat papiertje, vraag ik mij
af. Dat is natuurlijk het eerste
waarnaar ze zullen kijken I»
«Ik denk van niet, want het zat
tussen mijn zakdoek.»
Anthony knikte. «Ja, daar heb
je geluk mee gehad I»
«Maar wie kan het in 's hemels
naam in mijn tasje hebben ge
stopt Dat heb ik de hele avond
bij mij gehad.»
«Zoiets is niet zo onmogelijk als
het wel lijkt. Tijdens het dansen
heb je het op tafel laten liggen.
Dan kan er iemand aan hebben
gezeten. En hoe doen jullie vrou
wen in de vestiaire Staan jullie
dan in een troepje bij elkaar, of
gaan jullie ieder voor een andere
spiegel staan 'Dat weet ik zo
niet.»
«Wij zijn allen naar dezelfde
toilettafel gegaan... zo'n grote,
met een glazen plaat. Daar heb
ben we onze tasjes neergelegd en
in de spiegel gekeken hoe wij er
uitzagen, begrijp je Ruth heb ik
haar neus nog zien poederen.
Sandra schikte wat aan haar haar
en ik gaf mijn vossencape aan de
juffrouw en toen merkte ik dat ik
een modderveeg op mijn hand had.
Toen ben ik mijn handen gaan
wassen.»
«Heb je toen je avondtasje op
tafel laten liggen
«Natuurlijk. Toen ik mijn handen
gewassen had, heeft Ruth ook nog
de hare gewassen en toen stond
Sandra voor de spiegel.»
«Allebei hebben ze dus gelegen
heid gehad aan je tasje te ko
men
«Ja, maar ik kan niet aanne
men dat Sandra of Ruth zoiets
ooit hebben kunnen doen.»
«Je taxeert de mensen veel te
hoog, kindje. Sandra is een stuk
Gothiek, die in de middeleeuwen
al haar vijanden met het grootste
plezier op de brandstapel zou ge
bracht hebben... En Ruth, die zou
de geraffineerdste giftmenster kun
nen zijn die er op aarde rond
loopt
«Als Ruth het gedaan had...
waarom heeft ze dan niet gezegd
dat ze mij dat papiertje heeft zien
weggooien
«Die slag is jou Als Ruth wil
lens en wetens cyaankali in je tas
heeft gestopt, zou ze jou dat dan
stilletjes hebben laten wegmoffe
len Neen, het wijst er dus op
dat zij het niet is geweest... Wer
kelijk, ik geloof beslist, dat veel
eerder de kellner in aanmerking
komt I
uk verboden
vervolgt
door
SfLVAiff VAN DER GUCHT
en
LODEmftt VAN LAEKEN
100
Ja, Treems, die u thans re
kenschap komt vragen over uw
vermetelheid.
- Als Treems een schelm is,
dan zal hij zijn straf niet ontgaan.
Ik vind de hinderlaag waarin hij
mij gelokt heeft niet heel dapper.
Treems trad nu vooruit.
De belangen der bende, zei
hij, gaan boven alles. Er bestaat
geen enkele deugd of geen enkele
hoedanigheid die niet voor deze
moeten zwichten. Ik deed mijn
plicht, ziedaar alles.
Ik dacht wel dat ge een
schelm waart, heer Treems, sprak
de procureur met sidderende slem,
maar dat ge bekwaam waart tot
zulke laagheden, dat wist ik niet.
Ook vraag ik u rekenschap over
uw daad en al moest ik naar de
andere wereld varen, na u naar
verdiensten te hebben gestraft,
dan zou de dood me licht wezen.
En zich tot de rovers wendend,
voegde hij er bij
- Als er nog een greintje eer
gevoel in uw hart huist, dan bid ik
u mij in mijn handelingen vrij te
laten om mij met Treems te meten.
Het moet een gevecht zijn van
man tegen man, daar hij mij per
soonlijk beledigd heeft. Nadien
kunt ge met mij doen wat ge wilt.
Een klein mager manneke trad
vooruit.
- In naam der binders, zei hij,
sta ik borg dat geen haar op uw
hoofd zal worden gekrenkt, zo lang
ge verkiezen zult, maar op één
voorwaarde.
'Laat horen I
Dat gij mij 'bij eed zweert
geen enkele poging meer te wa
gen tegen de binders en ge de
zaak Rigault zult laten rusten.
Ik zweer het
Dan kunt ge uw persoonlijke
haat of twisten tussen beide uit
vechten. Kom, volg ons.
De rovers traden allen vooruit
naar het bos. Po volgde. Onder
weg fluisterde Sprietvlechter, want
hij was het, de advokaat in de
oren
De wapens liggen gereed;
vrees niets, bij de eerste steek.
die hij doet, zult gij hem doden.
Men was op een open plaats in
het bos gekomen. In het midden
stonden verscheidene huttekens.
-Halt gebood Mep.
De mannen hielden stil.
Haalt licht en de nodige wa
pens.
Vermeulen trad naar de hut en
stelde een binder twee wapens ter
hand. Fakkels werden voor de dag
gehaald en ontstoken.
En nu had er een verbazend
schouwspel plaats.
In het midden van de nacht, in
het diepste van het bos, tussen
oude, knoestige eiken en weelde
rig struikgewas, namen twee man
nen de wapens op. Beiden hadden
elkaar nooit iets in de weg gelegd,
elkander nooit gezien; zij waren
vooruitgedreven door de fataliteit
die 's mensen hoofd bedreigt als
de vloek Gods geslingerd over
Cain, de broedermoordenaar.
Het toneel werd verlicht door
fakkels, gedragen door liederijke
kerels, in wanordelijke kledij, die
daar stonden als standbeelden,
vertrouwend in het woord van dat
geheimzinnig wezen dat thans
aller 'breinen in bedwang gehouden
had.
fessen de bomen en het struik
gewas hurkten de andere binders
neer en zagen passief de ontkno
ping van het bloedige drama na.
Men had beiden een degen in
de handen gegeven. Po had de
zijne beproefd en was er uitermate
over tevreden. Ook Treems had
een schoon wapen, maar de zwar
te Vermeulen had hem op zulke
spottende wijze aanschouwd, wan
neer hij hem het wapen overhan
digde, dat een rilling van angst
de rampzalige advokaat door de
leden voer.
Zijt ge gereed vroeg Po
hem met dreigende blik.
Treems schoot als uit 'n droom
Ja.
Beiden stelden zich op hun
hoede.
De wind huilde met kracht door
de bomen en deed de vlam der
fakkels met zwarte smoor deinen.
De degens flikkerden in het wal
mende licht; het staal knarste te
gen elkaar, gengsters vielen uit
he; gewriji.
De strijd duurde reeds een paar
minuten, toen Treems de kans zag
om de procureur een flinke stoot
in de zijde toe te brengen; hij
schoot toe, stak, maar, o wee, het
wapen kaatste terug door een on
zichtbare veer bewogen.
De advokaat had zich de borst
ontbloot en Po maakte er gebruik
van om toe te springen en het
blinkend lemmer dwars door de
borst te steken van zijn tegen
strever.
Een gulp bloed vloeide uit de
wonde. De advokaat liet de armen
zwak langs het lichaam hangen.
'Hij zakte neer tegen de stam
van een oude eik.
Toen Po zijn hand terugtrok,
bemerkte hij dat ze vol bloed was.
Hij had zich gekwetst in de drift,
dacht hij, waarmede hij de stoot
had toegebracht. Hij nam zijn zak
doek en kuiste het druipend bloed
af, verder sloeg hij er geen acht
op. Hij kruiste de armen op de
borst en staarde de rovers uitda
gend aan.
Men gaf geen acht op hem; al
len spoedden zich naar Treems die
aan de voet van de eik lag te reu
telen.
Vermeulen boog zich over hem
en lichtte hem het hoofd op. Met
gebroken ogen staarde Treems
hem aan, eensklaps bemerkte hij
het onheilspellend vuur dat uit zijn
ogen straalde. Een koortsachtige
rilling doorvoer zijn leden.
O, erbarming, erbarming I
rochelde hij. De zwarte wreker...
erbarming, ik ben niet plichtig I
Het was zijn laatste woord. De
ongelukkige Treems was niet meer.
Het kleine manneke trad op Po
toe en zei hem
Ge kunt gaan, maar vergeet
nooit uw eed. Het geheim van Ri
gault is thans met hem de verge
telheid ingetreden.
Ik zweer het nogmaals, zei
Po, dat geen woord meer mijn lip
pen zal ontvallen over deze droeve
zaak. Ik heb mij kunnen wreken
over een ellendeling die het leven
van een wees heeft gebroken, dit
is me voldoende.
Po raapte zijn hoed op en wilde
zich verwijderen.
Wacht, zei het kleine man
neke, ge vindt zeker de weg niet.
Het rijtuig van Treems staat niet
ver van hier te wachten. Ge kunt
daar instappen. Terzelfdertijd "zul
len we de advokaat naar zijn wo
ning voeren.
Po knikte bevestigend.
Twee mannen namen Treems on
der de armen en droegen hem.
De droeve stoet richtte zich naar
de heirbaan, van waar men van
verre twee lantaarns zag schitte
ren. Het waren de lantaarns van
het rijtuig.
Onderweg werd er geen woord
gesproken. 'De procureur wreef nu
en dan de palm van zijn hand met
zijn zakdoek. God, wat jeukte dat.
Hij deed er wat speeksel op en
dacht dat een lichte schram toch
geen kwaad kon.
Langzamerhand bleef hij achter,
hij hijgde naar adem, zijn gelaat
zwol op, zijn aders lagen dik op
zijn hand; het bloed stroomde met
bruisende kracht door z'n lichaam.
Een hevige pijn ontstak zijn rech
terhand. Zijn blik werd beneveld,
hij wankelde, sleepte zich voort;
het zong alles zo wild en zonder
ling in zijn brein, duizend duivels
gekten met hem, huilden in zijn
oren, dreven hem de koorts op het
lijf... Grote zweetdruppels 'braken
hem uit, rolden hem over wang
en kin.
Ach, gaat zo rap niet, mur
melde hij, gaat zo rap niet, ik ka'n
niet volgen.
Men ging trager.
O, hoe zwaar wogen zijn benen
en die schoenen, het waren twintig
ponders, zijn gehemelte was kurk
droog, hij wilde schreeuwen, hij
kon niet, hij greep naar de binder
die naast hem ging, maar hij pak
te in het 'ijle.
Dan richtte hij zich eensklaps
op, hij'liep zo spoedig hij kon,
stormde als een windvlaag vooruit,
snelde de binders voorbij, liep
naar de koets, rukte het portier
open en wilde er in springen, maar
viel zo lang hij was voor de wielen.
Krampachtige schokken doorvoe
ren zijn leden; zijn ogen waren
gebroken; schuim parelde op zijn
blauwe lippen.
De stoet was genaderd. 'De fak
kels verlichtten het droeve schouw
spel. Sprietvlechter nam de fakkel
uit de hand van de nabij staande
binder en bukte zich over de ramp
zalige procureur.
Deze trachtte de wimper op te
lichten, maar het lukte hem niet;
een hees gegrol steeg uit zijn keel;
een klacht zo pijnlijk, zo wreed
scheurde uit zijn boezem, dat de
binders zelf rilden.
Gabrielle Gabrielle
Zorg toch voor Gabrielle
'Nog een kramp, een heftige ril
ling en de wind zong voor de twee
de maal het pijnlijke dodenlied.
Sprietvlechter lachtte. -
Makkers, zei hij, de bende
is gered, geen gevaar dreigt haar
meer; het toeval heeft ons wonder-
goed bevoordeligd. Hier zijn twin
tig kronen; feest er goed mee.
Men legde de beide lijken in de
koets. Vermeulen greep de teugels
Sprietvlechter klom bij hem op de
bok en voort ging de akelige stoet
de weg op naar Aalst.
Ge hebt de degens verwis
seld zei de klerk tot Vermeulen.
Het komt overeen uit, ant
woordde deze, beide zijn nu zo
dood als een pier.
't Was twee uur toen de koets
voor de woning van Treems stil
hield. Beide lijken werden door
Vermeulen en Clara binnenge
sleept.
De zwarte binder nam de pro
cureur op de rug en men legde
hem op een tafel in de huiskamer;
daar werd hij van al zijn papieren
ontroofd, zijn mond, oren en neus
werden met pluksel gestopt, opdat
het water in de ingewanden niet
zou dringen en het gelaat vroeger
zou ontbonden worden. Een doek
werd voor de mond aangebracht.
Nadruk verboden
vervolgt
