wordt burcht
de petanquesport...
Aalst
voor
Ierse whisky, koffie
en room proeven...
"SOLO,, VOOR McCARTY
Fijnproevers...
Wordt heden beslist
wie morgen verhongert
in een jaar...
invasie...
Hollywood-stars op de btes voor Amerikaanse politici
Oe jongste spruit in de lange rij van ontspanningsmogelijk
heden in de Dirk Martensstede, de petanque, is in enkele
maanden een hele kolos geworden. In Aalst zelf is trouwens
de petanquesport helemaal doorgebroken en zoekt men thans
naar de ideale middelen om nog meer mensen uit de omgeving
rond de piste te kunnen brengen. Dat hierbij heel wat moge
lijkheden worden geboden door de grote aantrekkingskracht
van de sport zelf is een troef voor de Aalsterse petanquers.
En de enige Aalsterse klub, «P.C. Alosta», zal niet aarzelen
de werking met de meeste overtuiging te leiden. Dat heeft
men tot hiertoe trouwens zeer goed gedaan.
Akkoord, waarde lezer, je hebt dezer dagen in uw dagblad zowat
alles en nog wat omtrent Ierland voorgeschoteld gekregen, voor
zover dat voor vele Vlamingen nog nodig was. Maar kom... Bou
dewijn en Fabiola zijn nu toch geen alledaagse toeristen.
Het is echter uitgesloten dat het koninklijk paar heeft kunnen
fijnproeven van de echte Irish Coffee. Er is nu eenmaal het protokol.
Het recept van die echte Irish Coffee hebben wij dezer dagen in
ons oud soldatenboekje gevonden uit de jaren 45-46. (Met veel
heimwee zal zich o.m. menig Aalsters piot uit die jaren zijn Ierse
tijd herinneren.)
Die Irish Coffee dan Een tas goede warme koffie, zoals je die
bereid voor elke welkome bezoeker. Een tas bij wijze van spreken,
want in feite hoort een glas. Dat glas vul je met Ierse whisky
(geen Engelse, geen Schotse, een gewone portie whisky) die je
voordien met suiker geflambeerd hebt. Is de whisky in 't glas,
dan neem je ongeveer dezelfde hoeveelheid koffie er bij, tot een
paar cm. van de rand. De rest vul je aan met room.
Niet door elkaar roeren, de whisky, de koffie en de room. Zo maar
drinken... Zoals echte Ieren dat kunnen en zoals echte Aalsterse
piotten dat eenmaal hebben gekund, nu meer dan 20 iaar geleden.
V.G.
Voorzitter Fernand Ameloot, on
dervoorzitter Robert Sonck, sekre-
taris Maurits Deridder, sportbe
stuurder Juiien Van Puymbroeck,
schatbewaarder Kamiel Heyman
meteen de oudste petankuer
(74 jaar) afgevaardigde - beh.
Ben Elskens, lokaalhouder Louis
Deneef en materiaalbewaarder Jos
Derijck waren de tolk van de pers
voor de echte start van het nieuw
seizoen. En zij hadden heel wat
te vertellen. De petankuesport die
uit Frankrijk overwaaide is immers
in Vlaanderen nog in de kinder
schoenen. Van de 4.500 leden en
ongeveer 138 klubs zijn er slechts
7 in Oost Vlaanderen, zodat de
300 Vlaamse leden zelfs samen
met de zone Brussel in de kom
petitie moeten stappen.
Maar men staat op het punt de
doorbraak te bewerken. De petan-
kue zelf is immers bij uitstek een
familiesport. Er is geen onder
scheid in jaren en kracht, want
bij P.C. Alosta zelf is de oudste
speler 74 en de jongste 15. Men
moet alleen gewapend zijn met de
traditionele ballen (ijzer met een
gewicht van zowat 700 a 800 gr.
en met een kostprijs van 300 fr.)
om in de arena te kunnen stappen.
Met een beetje opleiding, waarbij
men vooral zal ondervinden dat de
petanque van «de kust» heel wat
anders is inzake spelwijze en ter
reinafmetingen, wordt men zo op
genomen in deze sporttak. Alosta
had zelfs een van de bestuursle
den, de h. Deneef, afgevaardigd,
die in enkele maanden tijds van
een ongeïnteresseerd kijker een
hartstochtelijk petanquer is gewor
den.
En zo is hét ook gegroeid, toen
in mei 1965 officieel werd gestart.
Voordien had de Gentenaar Albert
Dewitte de stoot gegeven tot de
«Klaroenformatie» en werd nadien
in Nieuwerkerken «De Spijkers»
gesticht. Maurits Lecompte, Mau
rits Deridder, Robert Sonck, Fer
nand Ameloot, Kamiel Heyman,
Juiien Van Puymbroeck, Arthur
Deprijck en 'Ben Elskens stichtten
dan «Alosta». Zij kregen van E.h.
Deken Devos de beschikking over
een bouwvallig huisje in het Beu
kenhof en amper een drietal weken
later werd het lint al doorgeknipt
voor de opening van de piste.
Dan kwam de definitieve be-
stuursploeg aan die hierboven af
gedrukt staat, maar onderhands
was er al een en ander veroverd.„
Alosta vertrok immers van de
gedachte dat de gewone kijker al
leen kan geïnteresseerd zijn wan
neer hij het spel op de voet kan
volgen. Dan werden twee ploegen
ingeschreven in de kompetitie en
werd telkens met een grote schare
deelgenomen aan allerlei tornooien.
Ondertussen werden ook bui
tenplaten aangelegd in het bekoor
lijke Beukenhof.
De zomertornooien lokten dan
ook heel wat belangstelling, maar
Alosta kwam toch definitief uit de
schaduw toen het nationaal kam
pioenschap werd georganiseerd.
Men moest het sportstadion van
de Osbroek innemen om de meer
dan 500 petanquespelers uit het
ganse land een plaatsje te bieden
en organisatorisch was het een
pareltje.
Met dat palmares in enkele
maanden heeft Alosta echter geen
vrede genomen. Zondag a.s. wor
den in het Beukenhof de schiftin
gen gehouden voor het nationaal
kampioenschap voor de beste tri-
plette en verder in het seizoen wor
den ook nationale dagen gehouden
voor de beker van Belgie en voor
de interklubs, terwijl in septem
ber het g-oots zomertornooi zal
plaats hebben.
Dat kost allemaal vele tiendui
zenden, maar tenslotte is Alosta
zo sterk uitgegroeid dat men de
vijftig leden werkelijk het beste
kan geven
En met een tikkeltje fierheid
vertellen de Alosta-mensen dat
dokters, wereldbekende politiekers
en oud kampioenen als Louison
Bobet de petanquesport in hun
dagelijkse bezigheden hebben op
genomen. Omdat het goed is voor
het lichaam en de «zittende» mens
vooral een aantal bewegingen doet
die zijn gestel alleszins ten goe
de komen.
«Trouwens, de man die niet be
kend is met petanque en een 5-tal
minuten 'in het Beukenhof zal ver
toeven, zullen wij onmiddellijk in
wijden en de ervaring leert dat
hij op de volgende oefening een
van de allereersten is,» vertelde
sportbestuurder Van Puymbroeck.
Louis Deneef, die op alle sport
domeinen thuis is, had nog een
kernachtiger uitspraak over de
waarde van de petanque «Andere
sporten matten je af na enkele ja
ren. De petanque doet de mens
rijpen...»
Echt, het loont de moeite eens
een heerlijke wandeling te maken
in het Beukenhof en... er te wor
den verleid tot de... petanque.
In de Verenigde Staten is zo
pas een belangrijk boek versche
nen dat gewijd is aan de honger
in de wereld. Op grond van diep
gaande onderzoekingen voorspel
len de gebroeders Paul en William
Paddock, auteurs van dit werk,
een permanente hongersnood voor
het jaar 1975.
Dat het bij het einde van de 20e
eeuw tot een algemene hongers
nood kan komen hebben reeds an
dere geleerden dan de gebroeders
Paddock voorzien. Nieuw en daar
bij angstwekkend zijn evenwel de
konklusies die zij uit het feit dat
weldra niet meer alle volkeren zui
len kunnen gevoed worden, heb
ben getrokken.
Het zal volgens hen voor de
geindustrializeerde landen onmo
gelijk zijn op «het uur van de waar
heid» alle hongerenden te helpen.
Daarenboven zal men in een na
bije toekomst kriteria moeten uit
werken waarnaar men zich bij de
verdeling van het voorhanden zijn
de voedsel zal moeten richten. Men
zal objektief en zonder vooringe
nomenheid moeten uitmaken welke
volkeren met een relatief minimum
aan buitenlandse hulp zullen kun
nen overleven en welke andere, op
basis van hun onmacht om in be
scheiden mate in eigen behoeften
te voorzien, praktisch hopeloos
aan hun lot overgeleverd zullen
zijn.
Het doet zowat aan als een
draaiboek van een griezelfilm er
gens op een bureel in de V.S. zit
ten een paar dozijn vakmensen
bijeen die afwegen of een bepaald
volk nog te voeden is en liefst niet
(eventueel omwille van anderen)
af te schrijven is... Met andere
woorden wordt daar beslist over
de (honger)dood van miljoenen
mensen.
Vermoedelijk om elke verant
woordelijkheid te ontvluchten, zal
een computer de uiteindelijke be
slissing treffen. Daarmee wordt de
menselijke verantwoordelijkheid
niet volleddig weggenomen, maar
enkel naar een ander vlag verlegd,
met name verdeeld over de velen
die de computer met de gegevens
omtrent de arme volken voeden en
zij die de maatstaven uitwerken
waarmee over het lot van de hon
gerlijdende mensen zal worden be
slist.
Zeven maanden voor het ogen
blik waarop zal worden beslist
wie als 37e president zijn intrek
zal nemen in het Witte Huis, draait
de strijd om de hoogste post in
de Verenigde Staten op volle toe
ren. Daarbij bedient men zich van
dezelfde middelen die men ook
destijds aanwendde bij de verkie
zing van een Kennedy, Eisenho
wer, Truman of Roosevelt. Ook
zelfs van de medewerking van be
kende filmvedetten.
Maar niet alleen de vedetten
van het witte doek, maar ook be
kende toneelspelers en komponis-
ten maken het de Amerikaanse
massa duidelijk aan de kant van
welke kandidaat zij staan, wat van
een bekend Amerikaans weekblad
de cynische opmerking ontlokte
dat een politieker zonder de steun
van de toneel- of filmwereld nooit
er moet aan denken ooit het roer
van de Amerikaanse politiek in
handen te nemen.
De demokratische kandidaat
Eugene McCarty, die zich ais eer
ste in de medewerking van film
vedetten mag verheugen, kan op
een indrukwekkend gevolg reke
nen. Een van de verwoedste voor
standers van de demokraten is in
Wisconsin de blonde toneeispeier
Paul Newman (hoofdvertolker in
de film «.Exodus»). Aan zijn zijde
kampen Jason Robards en zijn
echtgenote Lauren Bacall, Tony
Randall, Barbia Streisand, Robert
Ryan en Robert Vaughn, alias Mr.
Solo uit de bekende T.V.-reeks
«The man from Uncle».
Toen Robert Kennedy zijn kies
campagne inzette deed zijn pers
chef Pierre Salinger onmiddellijk
een beroep op een schaar bekende
vedetten onder wie namen als een
Marlon Brando, Tony Curtis, Eddie
Fischer en andere David Suss-
kinds. Ook Frank Sinatra, eens
een der hartstochtelijkste aanhan
gers van president Kennedy, blijkt
niet geneigd te zijn in het strijd
perk te treden voor de jongere
broer van de vermoorde president.
Het is een publiek geheim dat
Frankie-Boy zonder er nochtans
openlijk voor uit te komen de
zijde van Johnson kiest.
Tot dusver is het wel zo dat van
alle kandidaten voor het Ameri
kaanse presidentschap, Eugene
McCarty de man is die op de be
roemdste vedetten kan rekenen.
VOOR NIXON DE ««OLDTIMER»...
Vermits de prominente figuren
uit de show-business blijkbaar uit
sluitend in de demokratische partij
huizen, blijft er voor de republi
keinen als een Richard Nixon wei
nig of geen kans om een eigen
team van stars te rekruteren. Bui
ten Ginger Rogers en Ray Bolser
heeft hij geen grote namen om ziin
publiciteit te verzorgen.
In zijn geboortestreek Californie
kan hij wel rekenen op de steun
van een Irene Dunn en een James
Stewart, maar dat zijn dan ook
elementen die men gerust bij He
«•oude garde» van Hollywood kan
rangschikken. En vermits de kan
didaten het vooral moeten hebben
van de jongere generatie onder
de kiezers...
