LP
(Commentaar rond een mogelijk ontslag
Bloemen-
lee
Afscheid
De Witte
1
St' i)/i
Een kwestie van niveau
Sierlijï
Tuinsalon
in Belfortzaai
De Gazet van Aalst
6 Fr. het nummer
24ste jaargang Nr. 35
Zaterdag 7 september 1968
NEC SPE, NEC METU...
ONAFHANKELIJK REGIONAAL WEEKBLAD
VOOR AALST EN OMLIGGENDE
Redaktie en Beheer
Schoolstraat 26 Aalst
Tel. 241.14
De wereld van
loon
door de Nederlandse
K.R.O. - Televisie
hadden wij toch het gevoelen dat
die jongens van boven de Moerdijk
ons aller Louis Paul Boon deerlijk
hebben geexploiteerd Zijn gevoe
lig hart en zijn literair oeuvre.
En toch, van dat «oude arme
Niet ten onrechte, want ergens Vlaanderen» is bijgaand komplex
De Nederlandse K.R.O. - T.V.
uitzending, zondag li «De wereld
van -Louis Paul Boon», is niet on
verdeeld in goede aarde gevallen
in het «welvaart-statige» Vlaan
deren.
aan de Hoveniersstraat o.m. nog
een treffend fragment.
In dit 'bouwvallig, vochtig «huis»
-komen inderdaad dagelijks tussen
de 500 a 800 werklozen «stempe
len», wat het minderwaardigheids-
kompleks van gevoelige werklozen
misschien 'in de -hand werkt. Maar
erger voor het personeel dat er is
in ondergebracht.
Tee-drinkend en tee-vee kijkend
Nederland heeft overigens dit Aal-
sterse geval in beeld gekregen.
Het luidt inmiddels dat de Aalster-
se gemeenteraad naar een oplos
sing zoekt.
Moeten wij voort toch ons petje
afnemen voor die deskundige Ne
derlandse K.R.O. - T.V. - jongens
Aalst, rommelig industriegebied...
Rommelig nog wel... Industriege
bied... ja, het -is nu eenmaal zo
dat dagelijks meer dan 30.000 fo
renzen dit industriegebied verlaten
om in Brussel hun vrije tijd te
besteden...
Boontje «excuseerde» zich ten
minste dat hij links was, toen hij
de -kamera 'ietwat onhandig vast
nam. De K.R.O. - T.V. - jongens
dierven niet eens zeggen dat zij
slinks waren.
Ais de Aalsterse jongens van
de Vereniging voor Vreemdelingen
verkeer nu eens even handig zijn,
dan kunnen zij de fraaie Neder
landse iieden wel afleiden van
«Bokrijk - Vlaanderen» naar «Arm -
Vlaanderen».
De mogelijkheid dat Gilbert
Claus als schepen van Openbare
Werken tegen einde '68 ontslag
zou nemen, meer, dat hij zich vol
ledig aan het politieke leven zou
onttrekken (zie elders de desbe
treffende informatie in de rubriek
«Klein Logboek»),"komt voor veien
niet het minst in de C.V.P. zelf,
als een volslagen verrassing.
De persoonlijke motieven die
schepen Claus desgevallend tot
ontslag kunnen bewegen zuilen wel
in allereerste instantie doorslag
gevend zijn. De verhoudingen in
de C.V.P. zeif kan men hier bulten
bespreking laten, als zijnde ter
zake wellicht bijkomstig.
Wij behoren niet tot diegenen
die er, precies nu, plotseling be
hoefte aan voeien schepen Claus
bloemen toe te werpen. Dat is een
vorm van twijfelachtige waardering.
Maar, of G. Claus al dan niet
ontslag neemt, dit belet niet dat
hem niet de erkentelijkheid mag
onthouden worden voor datgene
wat hij globaal voor zijn stad ge
daan heeft en nog kan doen.
De naoorlogse C.V.P. heeft haar
uitbouw in stad en streek in met
geringe mate aan hem te danken.
De detailkritiek van sommige
zijden kan men gerust toeschrijven
aan het feit dat Openbare Werken
lang geen sinecure is; een even
tuele opvolger zal dat wei kunnen
ervaren.
Het verwijt dat hij de laatste
tijd minder tijd kon besteden aan
zijn funktie, heeft schepen Claus
eerder zorgen gebaard dan de be
trokken kritici. Dat pleit voor zijn
verantwoordelijkheidsgevoel, voor
zijn politiek niveau.
Niet zovele politici durven in ge
lijkaardige omstandigheden een
beslissing over al dan niet aan
blijven onder ogen nemen.
Het ontslag van Gilbert Ciaus
zou in elk geval een verandering
betekenen voor de stad. Want het
niveau waarop het politieke leven
zich aihier soms beweegt roept
nog altijd de herinnering op aan
de legendarische uitspraak van
Het Tuinsalon, dat ook dit jaar
in de Belfortzaal door de Konink
lijke Hof-bouwmaatschappij en het
Werk der Volkstuinen werd geor
ganiseerd, in het -kader van de
Bloemenweek, was voor de belang
stellende bezoekers eens te meer
een prettige verpozing.
Prachtige sierplanten, een in
drukwekkende aquariumverzame-
ling, een uitgebreide variatie van
tuinprodukten o.m. uit de tuin
bouwscholen van Dendermonde en
Melle genoten een ruime belang
stelling.
De opening werd bijgewoond
door oud-minister Moyersoen, bur
gemeester Bianckaert en de sche
penen Van Sinay en Ringoir.
Jammer dat deze boelende niet
alledaagse tentoonstelling amper
twee dagen kon geopend blijven.
wijlen de Leuvense Professor D
Schockaert (een man afkomst!
uit de streek), uitspraak die nogr
striemend was voor de menialiie
van de Ajuinstede, ook al neeir
men die met de bekende korre!
De politiek oefent anderzijds ir
steeds mindere mate een aantre
kingskracht uit op talentrijke jour,;
lui.
Indien Gilbert Claus uiieincieilj'
dar. toch ontslag neemt als scha
pen van Openbare Werken, kar.
men de wens uitspreken dat hij
vooralsnog als raadslid zou blijven
fungeren. Het is een wens die ge
baseerd is op enkele spontane re-
akties van tal van vooraanstaanden
uit politieke-, socio-kultureie- en
middenstandskringen die onbevoor
oordeeld zijn.
Inderdaad, zelfs als raadslid
kan Gilbert Claus zijn stad nog
verdere diensten bewijzen op voor
waarde dat hij er in slaagt een
gebeurlijke opvolger deelachtig te
maken in de ruime visie en jaren
lange ervaring, die hij, schepen
Claus, onbetwistbaar bezit.
Clk.
De nieuwe Aalsterse
Bloemenfee, MARLY,
dochter van Dr. De
Wolf, kan nu wel in
haar "poezie,, schrij
ven 21e Jaarbeurs
Aalst, 1 september
Ik kwam, ik zag, ik
overwon...
ERNEST CLAES
«Omdat het leven nooit is
zoals men het droomde,
zoals de zomer nooit is zo
als men hem verwachtte...»
In de late, eenzame forenzen-
trein Brussel - Denderleeuw za
ten zij. Twee vroegtijdig oud
geworden mannen. Tientallen ja
ren pendelen en gewroet op de
Brusselse werven.
Beiden lazen de krant de ene
de sportpagina met kommentaar
over de wereldkampioenschap
pen. De andere toevallig de gro
te koppen op de frontpagina. Hij
hief traag het hoofd op en keek
naar de sportliefhebber.
Gedomme, hij is dood, diene
van De Witte.
Van welke Witte
Van den boek en van de film.
Ha, hé, Jef, nee, Ernest...
Claes.
- Ja, Ernest Claes.
Zo 'is 't 'iedereen zijn toer.
Wat schrijven ze over hem
Niks dan goed natuurlijk...
- Dat is moar just ook. Dat
was ne goeie verteller. Ik
■heb 'hem ne keer belusterd
-in de patronage bij ons, veer
den oorlog.
Ja, en ik hem den boek wel
tien keer gelezen, geloof ik,
ook veer den oorlog, in de
mobilisoitie. We lagen langs
die kanten van De W'itte.
Een schoen streek.
En over De Witte zou wijlen
Ernest Claes veel later schrij
ven «Hij had iets van een jon
ge hond, die te veel schoppen
krijgt. Het 'kind' was gauw in
hem dood.»
En in een oud weekblad dit
citaat uit het werk van Ernest
Claes «En nu ik deze laatste
woorden schrijf, nu ik van u af
scheid neem, mijn vaderland,
mijn stralend droom pa radijs,
omdat ik alles en meer dan alles
over u heb verteld en geschre
ven in vele boeken, nu is het me
precies of ik met deze eigen
twee handen het lichaam van
een klein jongetje in zijn witte
doekjes leg. Ik blijf er op staren
met diepen weemoed.»
