The Wimbledon Girls Singers
terug te laisl
humor
in uniform
in galerij Reform
HANDELSPOCKET
Kantoor DAELMAiJ.
Het aanstaande tonedseizoesi
van Hoger Op
Motbgs* in uw agentia
W. De Keteüsutt&s*-
Van Ghijseghesn
VRIJDAG 25 OKTOBER TE 20 U.
FEESTZAAL STADHUIS TE AALST
Op 18 februari van vorig jaar
was dit koor voor de eerste maal
te gast in Aalst. Men zou dit koor
als dat der «kontrasten» kunnen
bestempelen, dit al naar hun genre
en de samenstelling.
Een homogeen meisjeskoor uit
Lenden, waarin nochtans aile stern-
schakeringen van een klassiek vier
ledig gemengd koor opperbest zijn
vertegenwoordigd en dat o.a. «My
Fair Lady» naast Puccini op zijn
programma plaatste.
Waar dergelijk systeem een rij
ke variatie brengt, waardoor de
toehoorder «elk wat wils» krijgt,
v/at voor sekses steeds dankbaar
is, moet aan de andere zijde ook
de technische vaardigheid voorhan
den zijn om dergelijk uiteenlopend
programma te vertolken. En daar
ligt bij dit koor wel zijn grootste
verdienste, dat de interpretaties
de stempel dragen van een en
dezelfde opvatting, zijnde een
geritmeerd genre zonder buiten
sporigheden, homogeen en met
een sterk gevoel voor kontrasten
in de nuancering.
De dirigent, Malcolm Parker,
schijnt de gulden middenweg te
willen bewandelen inzake moderne
interpretatie door enerzijds oudere
melodieen met een moderne ka-
dans op te frissen en zich ander
zijds te onthouden van elke hit- of
beatvorm. Dergelijk genre kan ie
dereen die niet tot de «extremen»
behoort dan ook volledig bevre
digen.
De dirigent zelf getuigt van een
verbazende sterke vakkennis, steu
nende op jaren ondervinding, die
een stage van klassiek naar variété
niet kunnen loochenen. Of zijn per
soonlijke manier van optreden en
kel op show berust of voortspruit
uit de eigen «excentriciteit» doet
er niets toe. Zij amuseert de toe
hoorder, die tevens toeschouwer
wordt, zonder het geheel er door
te schaden, wel integendeel.
Dit concert wordt ingericht
door de schoia cantorum Can
tate Domino van het St. Maar
teninstituut te Aalst op vrij
dag 25 oktober e.k. te 20 u.
in de feestzaal van het stad
huis te Aaist.
R.V.
VERZEKERINGEN
[even - brand - auto - ongevallen
GELDLENINGEN
F! LANCERINGEN
GELDBELEGGINGEN
PONTSTRAAT 5, GiJZEGEM - op afspraak Tel. 271.2e
Groot en KLESM handel
Osbroekstraat 47, AALST - Tel. 220.63
MONTAGE - WIELBALANS - WIELUiTLIJNING
Herrubberen - Hersnijden - Vulcaniseren
PRIJZENSWAARDIGE
KWALsTEïïEN Wij helpen U goid sparen
In de traditie van de vorige
jaren heeft Hoger Op in verstand
houding met Davidsfonds Mijlbeek,
voor het speeljaar 1968-1969 een
programma vastgelegd van hoog
staand en gevarieerd toneel, met
mededinging 'in toneelwedstrijden
en ook gastvoorstellingen.
Op 24 en 25 november 1968
wordt «DE INDRINGER» gepro
grammeerd, in regie van Louis
Pauwels. Dit toneelstuk, het eerste
van de Vlaamse auteur Andries
Poppe, geschreven in 1947 en een
jaar later gecreeerd in de K.V.S.
te Brussel, is sterk dramatisch,
vol ruw realisme van levensechte
mensen. De voornaamste rollen
worden bezet door Godelieve De
Geyseleer, Chris Verhoeven, Moni
que Van de Velde, Herman Coes-
sens, Fons Janssens, Fons Vinck
en Louis Pauwels. Met deze op
voeringen, die de auteur met zijn
aanwezigheid zal vereren, neemt
Hoger Op deel aan het provinciaal
selektietornooi van het A.K.V.T. Op
deze voorstellingen, die minder
aangewezen zijn voor een te jeug
dig publiek, zullen kinderen van
minder dan 16 jaar niet toegelaten
worden.
Op 8 en 9 maart 1969 speelt
Hoger Op de schlager «IK HEB
EEN IDEE» van Evan en Valentine,
een komedie met een niet na te
vertellen intrige die naar het kluch
tige zweemt en gags in de beste
stijl van de Angelsaksische groot
meesters. Hiervoor zal regisseur
Pauwels beroep doen op o.m. Mo
nique Van de Velde, Chris en
Lutgarde Verhoeven, Godelieve De
Geyseleer, Nest Verhofstadt, Fons
Janssens, Frans Verhulst, Fons
Vinck en Jos De Block. Nest Ver
hofstadt zal bij die gelegenheid
gehuldigd worden voor zijn 25-
jarige toneelloopbaan bij Hoger
Op,
Al deze voorstellingen hebben
plaats in de stemmige Sint Augus-
tinuszaal, Leopoldlaan te Aaist.
Met de andere Aalsterse toneel
verenigingen brengt Hoger Op dan
in het raam van het A.T.V. het tra
ditioneel sluitstuk van het toneel-
seizoen in het Aalsterse.
Voor de gastvoorstellingen met
een werk van het vroegere reper
toire werd nog niets vastgelegd.
Kontakten zijn reeds genomen en
op de aanvragen zal ingegaan
worden in de mate dat zulks vere
nigbaar is met de afwerking van
het eigenlijk programma van het
speeljaar 1968-69.
De onlangs te Aalst opgerichte
galerij Reform is aan zijn tweede
tentoonstelling begonnen. Deze
landelijke galerij want Reform
ligt aan de uitkant van de stad
op 100 nr. van Herdersem
slaagde er in deze maal een reeks
namen te verenigen die een inter
nationale weerklank hebben. Het
zijn Appel, Clavé, Corneille, Har-
tung, Friedlander, Poliakoff, de
Japanner Sugai en de Chinees
Zao-Wou Ki. Alles samen vormt dit
een reeks van twintig lithografieën
die zeker de moeite lonen speciaal
daarvoor naar de Oude Dender-
mondsesteenweg te gaan kijken.
Boeiend is het alleszins om zien
wat grote meesters van de moder
ne kunst uit een druktechniek ais
de lithografie weten te puren.
Appel beperkt zich tot zuivere
basiskleuren die hij slechts zelden
in hun transparantheid benut, ter
wijl Poliakoff na de gemengde be
drukking vormen in het blad laat
persen waardoor de vlakken het
uitzicht krijgen van een met de
hand geschilderd werkstuk.
Anderen als Zao-Wou-Ki, Fried
lander en Sugai weten de meer
lyrische mogelijkheden van deze
druktechniek te benutten.
Bij dit alles speelt natuurlijk
de eigen stijl van de schilders een
grote rol in de keuze van de tech
nische bijzonderheden. Typisch
voorbeeld hiervan is Hartung wiens
lithografieën, zoals zijn schilderijen
met krachtige penseelstreken op
gebouwde komposities zijn.
Naast de maandelijkse tentoon
stelling brengt Reform galerij het
publiek tevens een map grafisch
werk dat bestendig in de galerij
vertoeft. Hierin vinden wij werken
in verschillende druktechnieken uit
gevoerd. Enkele namen Kausch,
Schelfhout, Mechnig, Vaccaro, De
Cock, e.a. Het ligt vooral in de be
doeling van de inrichters met het
grafisch werk de kunst dichter en
tegen prijzen in ieders bereik bij
het grote publiek te brengen.
De tentoonstelling van lithogra
fieën loopt tot 1 november. Reform
galerij is gesloten op maandag.
Tijdens de vorige oorlog bezocht
een lid van de Noorse regering
in ballingschap de Noorse bri
gade die in het noorden van
Schotland gelegerd was. «Hoe
vindt u het om zoveel vreemde
lingen in uw omgeving te heb
ben vroeg hij aan een plaat
selijke winkelier. «Dat bevalt
me eigenlijk niet,» gaf deze
met een knorrig gezicht ten
antwoord. «Dat spijt me dan,»
zei de regeringsafgevaardigde,
«want ik ben zelf een Noor.»
«Ik heb het niet over Noren,»
zei de Schot. «Ik bedoel al die
Engelsen.»
Gedurende de tweede wereldoorlog
v/aren twee Britse krijgsgevan
genen er in geslaagd te ontsnap
pen en ze probeerden door be
zet Frankrijk heen te komen.
Ze waren net bezig in een roei
boot te klimmen toen er drie
Duitsers op hen af kwamen ren
nen. In plaats van de gevreesde
kreet «Hande hochkwam
echter het verzoek om te worden
overgezet. Tegen de tijd dat het
gezelschap de andere oever van
de rivier had bereikt, wierpen
de Duitsers ietwat argwanende
blikken op de beide «boertjes»
die voor veerman speelden. Een
der Tomy's kreeg een inval en
zei in vloeiend Frans «Dan
krijg ik nu 5 frank van u alstu
blieft Daarmee was alle twij
fel opgeheven.
Het vrijwilligersleger voor de plaat
selijke verdediging dat in 1939
in allerijl werd gevormd om
Groot-Brittannie tegen invallers
te verdedigen, had ruimschoots
voldoende rekruten doch weinig
behoorlijke wapens. Een jonge
ling die met lege handen op
patrouille werd gezonden met
een oude soldaat die gewapend
was met een ganzeroer, vroeg
bezorgd hoe hij nu eigenlijk
moest helpen. Waarop de vete
raan geruststellend antwoordde:
«Ik zal wel schieten jongen,
hou jij de stand maar bij.»
Het gebeurde tijdens de tweede
wereldoorlog. Wij hadden juist
onze opleiding aan een Ameri
kaanse marinebasis voltooid en
onze taken toegewezen gekre
gen, toen een boerenknaap be
zwaar maakte. Het beviel hein
niet dat hem de funktie van
boordschutter in een bommen
werper van de marine was toe
bedeeld, zei hij. Toen hem werd
medegedeeld dat er nog altijd
een paar plaatsen vrij waren
aan boord van onderzeeboten,
maakte hij daar ook bezwaar
tegen. «Laten we het zo stellen»
zei hij, «lik wil nooit hoger bo
ven de grond zitten dan mais-
stengels en nooit dieper onder
de grond dan aardappels.»
In 1940 keerde, kreupel en gedeukt
ons oude vliegdekschip terug
naar de thuishaven. Wij voelden
ons nog eens zo haveloos en
verouderd toen het gloednieuwe
Amerikaanse vliegkampschip, de
Enterprise, glad en glanzend,
over de horizon heen op ons toe
kwam. Onze kapitein was van
het type bulldog. Hij had het
toen circulerende gerucht ver
nomen dat Engeland misschien
van plan was een vliegkamp
schip van de Verenigde Staten
te kopen. «Je ziet er leuk uit,»
seinde hij naar de Enterprise.
«Ben je te koop
Uit Het Beste uit
Reader's Digest
