Konfrontatie oudere en jongere generatie
Hoofdthema'sHoe de jeugd aantrekken
Os gemeentverkiezingen 1970
INDRUKKEN
Op arr. C.V.P. kongres
INFORMATIE
Het partijpolitieke leven in de streek
Voor de laatste maal heeft
Gilbert Claus als arrondisse
menteel voorzitter van de
C.V.P. de kongressisten be
groet op het partijkongres
tijdens het voorbije weekeinde
in de zaal De Klaroen. De
Aalsterse schepen had inder
daad zijn kandidatuur niet
meer gesteld en werd dan
tijdens dit kongres opgevolgd
door Hubert Van Wambeke
uit Zottegem.
Marcel De Bisschop hield in
leidend 'n pleidooi voor meer
financiële steun vanwege de
verschillende partij afdelingen
en een evenwichtig financieel
beleid.
Aktiviteitsverslag
Dit kongres werd 'bijgewoond
door vrijwel alle partijverantwoor
delijken uit het arrondissement,
parlementairen, provincieraadsle
den, gemeentemandatarissen, ver
tegenwoordigers van verschillende
kristelijke organisaties, enz.
'De in augdstus verkozen nieuwe
arrondissementele sekretaris, de h.
Gabriels (Lede), gaf vervolgens
lezing van het aktiviteitsverslag
dat opgemaakt werd door zijn voor
ganger Paul Claus.
Uit het verleden meende de
voormalige sekretaris twee konklu-
sies te kunnen maken het feit
dat op het partijvlak meer macht
wordt toegekend aan de kantons
biedt ongetwijfeld voordelen maar
men mag ook bepaalde nadelen
van deze vorm van decentralisatie
niet uit het oog verliezen. In het
verleden heeft in het hoofdbestuur
van de C.V.P. steeds een klimaat
van oprechtheid geheerst, het is
zeer belangrijk dat ook het nieuw
verkozen hoofdbestuur in eenzelfde
sfeer zijn taak kan uitoefenen.
In dit aktiviteitsverslag wordt
verder nog aangestipt dat de C.
V.P. momenteel 7.200 leden in het
arrondissement telt en als streef
cijfer voor de nabije toekomst
wordt 10.000 vooropgesteld. Se
dert 1949 verloor de C.V.P. in het
arrondissement 16 t.h. stemmen
tijdens de opeenvolgende verkie
zingen.
«De jeugd
komt niet aan bod»
Namens de C.V.P. Jongeren
sprak Mare Vermang. Spreker zei
dat er zich radikale wijzigingen
voordoen in de verhoudingen tus
sen de verschillende generaties.
Hierbij doen zich spanningen voor
die tijdens de komende jaren nog
zullen geaccentueerd worden. Deze
spanningen kunnen evenwel een
vruchtbare dialoog worden mits
een inzicht in deze problematiek
en het aanvaarden van de gevol
gen. Hen vruchtbare dialoog dan
met als doel een permanente ver
jonging, vernieuwing en aktivering
van de C.V.P.
De jongeren, aldus M. Vermang,
aarzelen niet een reeks zaken in
vraag te stellen die voor velen
taboe zijn, o.m. de partijstrukturen
het partijsysteem, de Belgische
staatsinrichting, onze internationale
politiek, onze verhoudingen met de
ontwikkelingslanden, de consump
tiemaatschappij, enz.
Spreker verwees naar het Ma
nifest Autonomie van de C.V.P.
Jongeren, waarin deze opkomen
voor een autonome ontwikkeling
van de beide gemeenschappen in
ons land, en handelde verder over
de rol van de jongeren in de partij.
Hij kantte zich hierbij tegen
diegenen die van oordeel waren
dat het probleem der jongeren in
de partij is opgelost door het sta
tutaire 1/3 der mandaten in enkele
organen. Dit 1/3 jongeren wordt
niet au sérieux genomen. Het zijn
enkele mandatarissen, personalitei
ten en leiders van sociale organisa
ties die over het wel en het wee
van de partij beslissen. De jeugd
komt hierbij niet aan bod. Wie zich
beklaagt over het gebrek aan inzet
of aanbreng van de jongeren ver
geet dat deze praktisch nooit over
informaties beschikken op basis
van dewelke zij zouden kunnen
spreken.
Zeker moet de jeugd aanvaarden
dat de volwassenen een waarde
volle ervaring hebben en enige
erkenning verdienen voor gepres
teerde diensten, maar de volwas
senen moeten begrijpen dat de
partij ten dode opgeschreven staat
indien men er niet in slaagt de
jeugd aan te trekken, aldus het
besluit van de woordvoerder van
de C.V.P. Jongeren.
«Jongeren moeten partij
mandatarissen alarmeren»
Volgende spreker was Bestendig
Afgevaardigde Wim Verleysen, die
vooreerst aandacht vroeg voor het
poll-systeem zoals het in de C.V.P.
arr. Aalst funktioneert. Wij mogen
het risico niet lopen dat deze de-
mokrat'ische formule in de toe
komst niet meer zou kunnen toe
gepast worden.
Bij wijze van repliek aan vorige
spreker zei Wim Verleysen o.m.
dat de jeugd de kansen krijgt die
zij voor zichzelf schept. Men moet
zich gaan bezinnen over het hoe
en het waarom van de C.V.P. Jon
gerenbeweging. Het is de vraag
of men zich moet beperken tot een
studiegroep, tot een elitegroep.
Studiewerk is ongetwijfeld nood
zakelijk als gespreksbasis voor alle
jongeren, onafgezien of zij hun
partijlidgeld betaald hebben-..
Er is vanwege de jongeren voor
al aktie nodig. Zij moeten zich
bewegen te midden van het jeugd
leven en op basis van hun ervaring
en vertrouwdheid met de jeugd
problematiek de mandatarissen
alarmeren.
De jeugd is nog even dynamisch
als twintig jaar geleden, vervolgde
spreker, die daarbij verwees naar
de studentenmanifestaties te Leu
ven, en vroeg wanneer de C.V.P.
Jongeren eens een vrije vergade
ring zouden houden, waar zij het
verouderde systeem van het voor
huwelijkssparen, de schande van
het huidig systeem van de studie
beurzen en de tewerkstelling van
de jeugd onder de loep zouden ne
men. Waarom verplicht de jeugd
niet de verantwoordelijken deze
toestand te veranderen De C.V.P.
Jongeren moeten in elk geval aan
hun mandatarissen zeggen wat zij
moeten verwezenlijken.
De Gemeente
verkiezingen 1970
Volksvertegenwoordiger R. Otte
leidde vervolgens het thema om
trent de gemeenteverkiezingen in
1970. De kiezer, aldus R. Otte,
zal brutaal en nuchter de vraag
stellen wat de C.V.P. mandataris
sen hebben verwezenlijkt. Men
moet hopen dat het antwoord op
deze vraag positief zal zijn. Poli
tiek is geen wetenschap, maar
een kwestie van aktie, van doen.
De gemeenteverkiezingen vereisen
nu reeds een grondige voorberei
ding.
C.V.P. voorzitter Aalst, Marcel
De Bisschop, hield daarbij aanslui
tend een kort pleidooi voor de
jeugd die over een periode van
twaalf jaar telkens het kiezers
korps fel wijzigt. Er zal alleszins
moeten gepoogd worden de jeugd
te betrekken bij de a.s. gemeente
verkiezingen.
Nieuw Hoofdbestuur
Voorzitter H. Van Wambeke.
Kanton Aalst De Turck Willy,
Van Achter Albert, Camu Alain,
Barrez Frans, Bogaert Etienne,
Claus Gilbert, Goosens Herman.
Kanton Herzele Meessens Fr.,
mw Van den Broecke-Van Bever
Walgraef Camiei, Wachtelaer
Antoine.
Kanton Ninove Kiekens Wilfr.,
Bockstael Guido, Van Rossem
Alfons, De Schepper Jozef, Ple-
tinckx Theo.
Kanton Zottegem Otte Simonne
Van Melckebecke Leonce, Petit
Hector.
Kanton Geraardsbergen Vander
Linden Gerard, Van Muylem W.
Wim Verleysen zei dat een toe
komstige administratieve decentra
lisatie ongetwijfeld aan de gemeen
tebesturen meer verantwoordelijk
heid zal geven en men weliswaar
geen fusies zal moeten verwachten
maar dan toch federaties van ge
meenten en wellicht nog tegen '70
districten inzake ruimtelijke orde
ning. Tal van problemen zullen dan
ook gemeenschappelijk moeten op
gelost worden, m.a.w. op 'inter-
kommunaal vlak.
Gilbert Claus zei dat per groep
gemeenten een inventaris omtrent
de behoeften zou opgemaakt wor
den om op een realistische en fi
nancieel mogelijke basis tot nood
zakelijke verwezenlijkingen te kun
nen overgaan. Hij wees in dat
verband naar de Interkommunale
't Land van Aalst.
ik heb weinig goesting om mede
de verantwoordelijkheid te dragen
van een vierde achtereenvolgende
nederlaag bij verkiezingen, aldus
volksvertegenwoordiger Gh. Wil-
lems, die op zijn beurt aandacht
vroeg voor de jongere generatie,
die men meer moet aantrekken.
Spreker vroeg ook aandacht voor
de aan gang zijnde konfrontatie
tussen de twee generaties. Tijdens
zijn betoog pleitte bij o.m. voor
het angstwekkend probleem van
de verkeersveiligheid.
Het woord te voeren
past de vrouw
Mevrouw D'hondt ik spreek
niet uit een frustratiegevoel en wil
niet aan feminisme doen eiste
de aandacht op voor de vrouwen
'in het politieke leven en stelde de
vraag hoe deze meer kunnen be
trokken worden in het gemeente
beleid.
Marcel De Bisschop drong er op
aan dat meer technici zouden be
trokken worden bij de oplossing
van sommige problemen.
De h. Van der Poorten, burge
meester van Welle, had het over
diverse mogelijkheden inzake nieu
we koalities tijdens de a.s. gemeen-
teverkezingen.
Gilbert Claus dankte tenslotte
als scheidende voorzitter en wees
er op dat het hoogtijd werd inzake
de voorbereiding tot de gemeente
verkiezingen.
Tenslotte kwam nog volksverte
genwoordiger Swaelen aan het
woord, die diverse aspekten van
de nationale politiek behandelde.
De nieuwe voorzitter, Hubert
Van Wambeke, besloot het kongres
met een oproep tot samenwerking
en dank aan de scheidende voor
zitter Gilbert Claus.
Het 21e statutair kongres van de
C.V.P. in het arr. Aalst is vooral
gekenmerkt geworden door een bij
na onvermijdelijke konfrontatie tus
sen de jonge turken en de oudere
generatie. Om het een bekend
Frans publicist na te zeggen, de
jongeren, de twintigjaren (om en
bij) stelden de vragen waarop de
ouderen, de zestigjarigen, geen
antwoord meer kunnen geven, wes
halve de middengroep, de veer
tigers, de problemen maar moeten
oplossen.
Merkwaardig was vooral de tus
senkomst van de arr. voorzitter
van de C.V.P. Jongeren, Mare Ver
mang, een bij het ruimer publiek
tot dusver minder bekende figuur,
wiens Angelsaksische allures hem
niet verhinderen om ronduit zijn
opvattingen te kennen te geven
inzake het partijbeleid. Een tussen
komst die naar vorm en inhoud
een ruime intellektuele bagage ver
raadt, die op arrondissementele
kongressen van partijen nog altijd
zeldzaam is.
Daartegenover, niet minder belang
rijk, de repliek van Wim Verleysen,
met een jarenlange ervaring in het
politieke spel en een grondige
kennis van het politieke dossier.
(Het steekspel over «mandarijnen»
was het snufje zout dat op wel
doende wijze dit kongres kon prik
ken.)
De objektieve waarnemer moet wel
de politieke talenten erkennen van
deze Oostvlaamse Bestendig Afge
vaardigde, die niettegenstaande
zijn of wellicht daardoor
reeds lange politieke carrière weet
in te haken op de verzuchtingen
van de jongeren en hen uitnodigd,
meer, in feite uitdaagt, om hun
jeugd-zijn te demonstreren. Zijn
oproep tot een «vrije vergadering»
(zie het verslag) was in elk geval
een treffende demonstratie van
politieke feeling.
Spijts de lofwaardige inspanningen
van volksvertegenwoordiger Otte
om een debat inzake de a.s. ge
meenteverkiezingen op dreef te
brengen, bleef dit kleurloos. Dit
pleit niet voor de kongressisten
en vooral niet voor de aanwezige
gemeentemandatarissen. Op zijn
minst kan men hieruit konkluderen
dat de zorgen van dë partij-instan
ties hen slechts in zoverre interes
seren als ze nadelig kunnen zijn
voor hun eigen dorpspolitiek be
leid. Wat zeer erg is voor de partij
als dusdanig.
De tussenkomst van volksvertegen
woordiger Willems inzake de op
eenvolgende nederlagen van de C.
V.P. kan wijzen op het feit dat
deze jonge parlementair zich wel
bewust is van de onzekere politieke
evolutie, niet in het minst in het
arrondissement, van de tegenstel
lingen die ook in zijn partij onver
mijdelijk zijn.
In feite is dit statutair kongres
ook een aftasten geweest van de
diverse posities, maar meteen luidt
het toch, na het heengaan van Lud.
Moyersoen en tot op zekere hoogte
ook van Gibert Claus, een andere
periode in. Wijl de C.V.P. een zeer
belangrijk deel van de bevolking
vertegenwoordigt op het politieke
vlak, kan de toekomst van deze
partij niemand onverschillig laten.
Hoe deze er zal uitzien valt even
min als voor de twee andere tra
ditionele partijen te voorspellen.
Maar vooralsnog weten de drie
traditionele partijen dat de kon-
junktuur, hoe dan ook, gunstig
blijft voor de Volksunie. Het is
een loutere vaststelling die hier
reeds in dit blad in 1961 werd
geopperd en waarop toen in som
mige milieus met een schouder
ophalen werd gereplikeerd. Vooral
voor de C.V.P. in het arrondisse
ment blijft de cruciale vraag Hoe
engageren wij de jongeren.
Het loont nog wel de moeite om
op dit kongres nog terug te komen.
Clk.
