In agglomeratie
25 o/o van bevolking
GRIEP
IN 't VOORUITZICHT VAN '70
Kerstfeest in familiekring...
Eindejaarsfeest elders
Zin <:TI/lemoriam
ONAFHANKELIJK REGIONAAL WEEKBLAD NEC spe, nec metu
Bevindingen van restauranthouders
DE GAZET VAN AALST
26ste jaargang nr 1 Zaterdag 3 januari 1970 Redaktie en Beheer Schoolstraat 26 9300 Aalst Tel. 241.14 6 fr het nummer
Herhaalde klachten Eén apoteek met wachtdienst in win
terperiode onvoldoende.
Naar raming van verschillende artsen zijn om en bij de
25 van de bevolking in de Aalsterse agglomeratie aan
getast met griepverschijnselen die gekenmerkt worden door
een vlug toenemende koorts en een algemene verzwakking.
In het stedelijk ziekenhuis werden de laatste dagen ca.
10 personen in observatie genomen ingevolge diverse ver
wikkelingen voortspruitende uit de griep.
Absenteïsme in grote bedrijven.
In de belangrijkste Aalsterse bedrijven zoals o.m. Tupper-
ware en du Pare schommelt de afwezigheid van 5 tot
12 in de meeste gevallen wegens griep. Anderzijds sig
naleren apotekers een stijgende aflevering van geneesmid
delen tegen deze zg. Hong-Konggriep.
Artsen van dienst hadden de laatste weken een steeds
drukkere aktiviteit.
Daarbij dient genoteerd dat een aantal artsen hun tradi
tioneel winterverlof hebben.
Sommige artsen zijn van oordeel dat tijdens periodes als
deze de wachtdienst door meer dan één geneesheer zou
moeten verzekerd worden.
Eens te meer hoort men thans ook felle klachten in ver
band met het feit dat over de ganse stad met een bevol
king van meer dan 46.000 inwoners één apoteek met wacht
dienst onvoldoende is.
Er werd daar ook vroeger reeds over geklaagd. Blijkbaar
is men het in middens van aptokers ter zake niet eens.
Men verwijst evenwel naar sommige andere steden van
dezelfde omvang waar twee apoteken voor de wachtdienst
ter beschikking staan van de bevolking.
-I
De meesfe restauranthouders in
de streek zijn niet erg opgetogen
met do belangstelling voor de tra
ditionele Kerstdiners in hun instel
ling.
Deze belangstelling was inder
daad dit jaar alleszins minder dan
vorig.
Ofschoon men rekening houdt
met de mogelijkheid dat de griep
een nadelige invloed heeft gehad,
houdt men er toch rekening mede
dat het Kerstfeest hoe dan ook neg
steeds in hoofdzaak in familiekring
wordt gevierd.
Beter werden de verwachtingen
beantwoord voor de eindejaarsda
gen. Het aantc! insc'irijvingen in
een tiental restaurants waar we in
formeerden, lag heel wat hoger dan
voor do Kerstdagen maar bereikte
globaal genomen niet het cijfer van
vorig jaar.
Opgemerkt wordt dat de winter-
vacantie ook meer en meer ver
spreid wordt wat meteen de afwe
zigheid verklaart van een deel van
het kiienteel dat elders de sneeuw
of de zon opzoekt.
Op zondag 28 november overleed
heer Senator Gustaaf, Karei, Lode-
wijk DE HAECK in de gezegende
ouderdom van 75 jaar.
Geboren Hofstadenaar, kwam hij
alras naar 't bijgelegen Aalst geto
gen om zijn brood te verdienen, en
werd eerst telegrambesteller bij de
spoorwegen. Hij bleef in dienst bij
de belgische spoorweg, tot de oor
log uitbrak en het vaderland hem
nodig had als soldaat.
Vier jaar gevaar en leed in de mod-
dergrachten van de IJzer. In 1920
was hij reeds terug in dienst van
de spoorweg en kende door eigen
studie en vlijt een snelle opgang in
de verschillende stadia als klerk,
tot h:j in '38 eerste onderstation
chef werd en wél in het station te
Aalst.
In deze funktie zou hij de vier be
zettingsjaren doormaken tot hij
kort na de bevrijding door de Chris
telijke Arbeidersbeweging aange
duid werd als kandidaat voor de
senaat op de C.V.P.-lijst.
Men schreef 1946 en het werd een
verkiezingsukses. Ook de derde
kandidaat op de C V P. lijst van het
gerechterlijk arrondissement Aalst-
Oudenaarde was gekozen en Gus
taaf DE HAECK was senator.
Het was normaal dat men aan
taaf De Haeck gedacht had omj
kandidaat te zijn van de arbeiders, lil
want reeds jaren was hij aktief bij mm
het Christelijk Syndikaat vanH
Spoor, en PTT.
Hij verdiende trouwens het gouden
ereteken A.C.V. voor zijn vijftig jaar
lidmaatschap.
leder zal zich nog het uitgebreid
dienstbetoon van senator Gustaaf
DE HAECK herinneren. Arbeider,
bediende of kleine middenstander
kwamen bij hem terecht en werden
door hem geholpen.
In 1954 zegde hij de grote politiek
vaarwel om zijn pensioen te genie
ten doch bleef als raadslid in de
gemeenteraad, waarin hij reeds
meerdere jaren zetelde.
Toen zijn vriend Wim Verleysen het
deputeeschap van Oost-Vlaanderen
aanvaarde, vond eenieder 't natuur
lijk dat Gustaaf DE HAECK zijn op
volger werd als schepen van Bur
gerlijke Stand en Volksgezondheid.
Maar oorlog en zijn sterke aktivi
teit hadden zijn gestel ondermijnd
en hij zag zich verplicht in '62 zijn
politieke aktiviteit stop te zetten.
Hij kon nochtans terugblikken op
een lange verdienstelijke baan in
dienst van land, volk en gemeen
schap en dit in vele opzichten.
De Heer, die rechtvaardig is, zal
aan de goede Gustaaf De Haeck
zijn eeuwige zegen en rust schen
ken. Hij heeft het verdiend.
M. d. B.
Ais latere historici een oordeel
zuilen vellen over da naoorlogse
kwarteeuw, zuilen de zestiger jaren
wellicht een ongewone betekenis
worden toegekend.
Een decennium van hoop, van
angst, van geweld een ongebrei
deld verlangen naar een betere
maatschappij.
Sn miljoenen harten heeft een
Johannes XXIII de hoop doen op
flakkeren naar een puur christen
dom, waarbij zelf een ontmoeting
met het marxisme niet werd uit de
weg gegaan. Maar daarneven is
een vage angst gegroeid, een ver
twijfeling bij velen die uitmondt in
een religieuze krisis.
De zestiger jaren zijn ook de ja
ren van het geweld geweest van
massamoorden in Vietnam, in Bia-
fra en andere Afrikaanse oorden.
Van de velen die hun stempel op
dit decennium hebben gedrukt leeft
alleen nog in vergetelheid een
Kroestjev.
Vermoord werden twee Kenne
dy's, een Loemumba, een Verwoert,
een Maarten Luther King...
De grenzen van de moraal wer
den verschoven op een wijze die
voor de ene bevrijdend werkt, voor
de anderen schokkend is.
Maar wellicht belangrijker dan
dit alles is het proces geweest dat
zich beginnen af te tekenen heeft
in de zg. derde wereld de uitda
ging van de grenzeloze, onmense
lijke mizerie in ZuidAmerika, Zuid-
Azië, Afrika niet te na gesproken.
Het zwaartepunt van de zeventi
ger jaren zal wellicht precies in de
ze gebieden liggen, waarover de
Westerse wereld wel redenen tot
schaamte heeft.
xxx
Bij ons in Vlaanderen zijn die
zelfde zestiger jaren gestart met
een reeks marsjen op Brussel die
hoe dan ook het groeiend Volksbe
wustzijn manifesteerden. De meer
dan een eeuw oude Vlaamse Be
weging wordt verder voltooid.
Vlaanderen is wellicht niet veel
schoner, dan toch in belangrijke
mate welvarender geworden. Ook
al valt er over die spreiding van die
welvaart wel een en ander te zeg
gen, maar dit is dan weer geen ty
pisch Vlaams verschijnsel.
Wellicht is het meest verheugen
de perspektief in dit Vlaanderen
einde '69 het afbrokkelen van een
vermolmd clericalisme en anti-cle-
ricalisme; kortom de afbraak van
de verzuiling.
Wie bewust wil leven in zijn
streek in dit geval de Dender
streek moge beseffen dat men
nog maar amper op weg is naar
een beter leefmilieu, en dat in de
ruimste betekenis.
In dit blad werd voldoende en
voortdurend ook do laatste maan
den de aandacht gevestigd op per
spectieven die moeilijk tot optimis
me aanleiding geven Deze vast
stelling hoeft geen miskenning te
betekenen voor diegenen die zich,
mei een in deze tijd steeds zeld
zamer geworden onbaatzuchtigheid
en persoonlijke onthechting, voor
de Denderstreek hebben ingespan
nen.
Maar er za! heel wat meer nodig
zijn dan datgene wat thans gebeurt
in allerhande groepen en partijen
opdat de Denderstreek haar maxi
male kansen moge krijgen en op
amper 30 km.van een zg. Europese
hoofdstad door velen terecht of
ten onrechte niet meer be
schouwd zal worden als een soort
reservaat waar het leven voortdrijft
volgens de normen van de bekende
en door velen gewaardeerde Bok
rijkkuituur