WAYPITI CANNYON
D. KIECKENS
Het strijkers-
ensemble
Eugene Ysaye
Leidende viool
Lola Bobesco
3
EJf WlTiS HEBBEK ZiCH in EEK ROTS HOM GEGROEPEERD,
WBRRVRN EE DE TOEGRNG GEMRHKELUK Hl/HHEH VERDE
DIGEN. Ronm sheet eb hrhrtoe
..OM ZICH RU DE HUVVE WiïiS TE V0E6EH, DIE UIT HET STRUIKGEWRS
OPDUIKT EU iH VOLLE VUURT WEGVLUCHT
Ik niet bekropen.,
In kroep zu nodt
vluchten voor de
viidnd.
0£N GROTE HORDE LYHXEH DRRLT VRH DE HEUVELS RE
EH RCHTERVOLST DE HERTEH...!
y/>®y kruipt m eeh boom en oht
DEKT DE REDEN VRH DE OPWiNDiHG
Im DE DIEREN.
Bessy. ..Uii achter bluven.Grote
halten Beduchte v'Janden...!
...EH STELT ZiCH OP MET GE
SPRNHEIY BOOG in HET MIDDEN
VRH DE D00H6RN6, TUSSEN DE
ROTSEN|f .1,, Jj
El NDy KRUIPT IN EEN BOOM EN ONT
DEKT DE REDEN VRH DE OPWiNDiNG
VRN DE DIEREN.
23 atlud in kudden leven... 23 knie vj-
inden hebien...Grote wilde kotten
overvallen Wapitisdan ik ko- J
^"7
■u'u*. ~s
Ja, er moet iets onkewcons op
til zun, want Bessy is óók on
l rustin! --J \1 11
£T'C~Z£Wr> w JnH
QflW SNURKT EEN KREET ON ZUN
VRiENVEN DE HERTEN TE YERZRMELEN
TOT HUN GROTE VERWONDERING NEMEN
DE DRIE HERTEN, DIE BÜ HEN ZUN, PLOTSELING
DE VLUCHT...
Ik niet bekropen.,
In kroep zunodt
vluchten voor de
vuand.
Ja, er moet iels onkewcons op
til zun, want Bessy is óók on
\rustik!... J \l i|
£T'C~z£Wr> w JnH
Dis Oir HET STRUIK6EWRS
IN DEZE RUBRIEK BESPROKEN PLATEN
ZIJN TE VERKRIJGEN BIJ
LANGE ZOUTSTRAAT 53 AALST
TEL. 215.83
Jean-Maria Leclair bereikte in
zijn werken een schitterende syn
these van de kunst van zijn tijd:
franse maathouding en duidelijk
heid, italiaanse vur.ghuü on harts
tochtelijkheid, duitse d epgang en
kennis. Hij presenteer ons met
evenveel sukses keur go lie..t-
hands opgezette thema's en c!e
grote lyr.sche me'.ouieen .Je dcor
harmonieën van een buitengewone
stoutmoedigheid worden gedragen.
Zoals vele tijdgenoten onder
nam J M. Leclair vele reizen: in
1722 "vertrok hij naar Tu'ijn ais
eerste danser en balletmeester. in
1728 zet hij te Parijs z jn eers.e
stappen als violist in de Concerns
Spirituels, en trad in 1733 in
dienst van de muziek van de ko
ning. Hij bleef er maar korte tijd
en gaat naar het Hof van de Prin
ses van Oranje te Leeuwarden in
1738, daarna in Ren Haag, in
STEEN
door Willy VAN DER
Gooit zoveel Gezien.Be wot-
dieren onkerustdooraanwezik-A
Jieid Bessy en Ju'. Wü tussen -j
homen...j J
1740, vioolsolist van de privécon-
certen van M. Du Liz. In 1743
wordt J M. Leclair naar het Hof
van van de infant Don Filips te
Chambery geroepen, d.e er zijn
hof hield gedurende de spaanse
bezetting van Savoie. Aan dit ver
blijf hebben wij de zes concerti
opus 10 te danken, opgedragen
aan «Z.K-H. de Prins Don Filips,
Infant van Spanje».
Alles wijst er op dat het «Con
certo voor viool in d» deel uit
maakt van dit opus X, en hier zijn
eerste aiscografische opname
krijgt. Ongetwijfeld genoot het de
gunst van de_ grote belgische vio
list Eugene Ysave want hij zorgde
voor de harmonisering op basis
van de oorspronkelijke becijferde
bas. De vorm van het werk is die
van het Italiaans concerto: twee
vlugge bewegingen omiijsten een
trage beweging. De dialoog van
de viool en het orkest vertoont een
wonderlijke vrijheid en presenteert
zich resoluut a's een echt «sol.st-
concert» waar de solist alleen te
genover het orkest staat.
Carlo RicciottBacc.acia ge
naamd, is een .taliaans componist
die in 1756 te Den Haag stierf. Er
is zeer weinig over hem geweten.
In 1740 publiceerde hij op eigen
kosten te Den Haag een verza
meling van zes «Concerti armo-
nici» voor stnjkorkest. Deze wer
den nadien aan J.B. Pergolesi toe
geschreven en worden thans dik
wijls onder zijn naam vertolkt. En
daar de musicologen het niet eens
worden, blijft het mysterie voort
duren.
VIVALDI CONCERTO nr 3, in D
In tegenstelling met de titel van
de verzamel.ng heeft dit concerto
geen hoofdviool; het is dus wel
een echt concert voor orkest en
strijkers, wat in de taal van Vi
valdi een «concerto ripieno» ge
noemd wordt. Dit laatste genre
verschilt van de sinfonia door een
ernstiger stijl, door de ernst ook
van de trage beweging en ten
slotte door de belangrijke;d die
aan de finale gegeven wordt. Het
weze onderstreept dat dit con
certo een der bewonderenswaar
digste van Vivaldi, het enig con
certo voor orkest is dat bij de wer
ken steekt die gedurende het le-
van van de componist werden ge
drukt. De bondigheid en de dicht
heid van zijn dr e bewegingen zijn
merkwaardig.
Blijheid en gevoelvolle lyriek
wisselen met elkaar af en doorkrui
sen elkaar voortdurend in het eer
ste allegro, dat heel en al ge
schreven en verdeeld werd door
gevarieerde toonladders, gedurfde
harmonieën en snijdende chroma-
tismen.
De trage beweging brengt een
verrassend polyfonisch koraal dat
door zijn diepgaande meditatie
ons in een harmonische wereld
voert van een rijkdom die met de
heerlijkste koralen van Bach kan
vergeleken worden.
De finale baadt in een grote
majesteit: die van verbazend kon-
trapunt. Vivaldi bouwt er een
prachtige fuga op, waar de plech
tigheid van het thema een ver
bijsterende radheid van de bege
leidende motieven niet in de weg
staat, en een spel van gezochte
klankvolheid dat aanhoudend blijft
boeien. Men zou hier mogen spre
ken van een hoogtepunt van «de
kunst der fuga» in Italië.
Vermelden wij nog dat de con
tinuo werd bezorgd door Jean-
Pierre Dumoulin.
