JAN CLERCKER
of de Laatste Binders van Vlaanderen
door Daphne du Maurier
DY
NA
87
12
«Ben ik dan niet de enige oor
zaak voor dat feest van morgen?»
vroeg de gevangene.
De bewaker lachte eens en
wees met zijn hoofd naar de
smalle spleet in de muur,
«Jij zult morgenmiddag al ver
geten zijn» zei hij, «jij zult aan die
boom in het park bengelen, terwijl
wij zullen drinken op de gezond
heid van de toekomstige Lord
Godolphin».
«Het is tamelijk hard voor ons
dat noch de gevangene noch ikzelf
hier zullen zijn om te drinken op
de gezondheid van de zoon en
erfgenaam van Lord Godolphin»,
merkte Dona glimlachend op, ter
wijl zij haar beurs uit haar zak
haalde en die de gevangenbewa
ker toewierp.
Toen vervolgde zij:
«Ik wil wedden dat je dat lie
ver nu zou doen dan daar bene
den de wacht te houden, uur na
uur. Als wij nu eens van tevoren
op de gezondheid van de zoon en
erfgenaam dronken... wij drieen
terwijl Lord Godolphin met de dok
ter praat?»
De gevangenbewaker grinnikte
en gaf zijn gevangene een knip
oogje.
Toen zei hij
«Als wij dat doen, dan zal het
niet de eerste maal zijn dat ik
bier gedronken heb voor een te
rechtstelling. Maar dat wil ik wel
2eggen ik heb nooit van mijn le
ven een Fransman zien ophangen.
Men heeft mij verteld dat de Fran
sen vlugger sterven dan wij. De
beenderen in hun hals zijn brozer»
Nogmaals gaf hij de gevangene
een knipoogje, deed de deur open
en riep naar beneden naar zijn
assistent
«Breng drie glazen en een kruik
bier»,
Terwijl de man met zijn rug
naar hen toestond ondervroeg Do-
na de gevangene met haar ogen
en zijn lippen bewogen zich ge
luidloos.
«Vanavond om elf uur»,
Zij knikte en fluisterde: «Wil
liam en ik»
De gevangenbewaker keek eens
over zijn schouder en zei:
«Als Lord Godolphin ons be
trapt, zouden we de poppen aan
het dansen hebben».
«Maar ik zou het voor je op
nemen» zei Dona, «dit is nu juist
een grap die bij Zijne Majesteit
in de smaak zou vallen, als hij
hem hoort wanneer ik hem weer
zie aan het hof. Hoe is je naam?»
«Zacharias Smith, mylady».
«Welnu dan, Zacharias, als hier
uit moeilijkheden ontstaan, zal ik
ten gunste van je pleiten bij de
koning zelf».
De bewaker lachte en op het
zelfde ogenblik kwam zijn assis
tent met het bier. Hij sloot de
deur en bracht het dienblad naar
de tafel.
«Welnu dan» zei hij «dan wil
ik drinken op het lange leven van
mylady op een volle beurs en een
goede eetlust voor mijzelf en voor
u mijnheer, op een snelle dood».
Hij schonk het bier in de gla
zen en Dona zei:
«Op het lange leven van de
toekomstige Lord Godolphin».
De gevangenbewaker smakte
met zijn lippen en de gevangene
hief zijn glas op en keek Dona
glimlachend aan.
Toen zei hij:
«Moeten wij dan ook niet drin
ken op Lady Godolphin die naar
ik vermoed op het ogenblik druk
bezig is met de toekomstige Lord
Godolphin?»
«En op de dokter die het ook
wel druk zal hebben» antwoord
de Dona.
Terwijl zij dronk, schoot haar
eensklaps een idee te binnen en
zij keek de Fransman aan en in
stinctmatig begreep zij dat het
zelfde idee bij hem was opgeko
men want hij keek haar ook aan.
«Zacharias Smith ben je ge
trouwd?» vroeg zij.
De gevangenbewaker lachte en
antwoordde:
«Voor de tweede maal getrouwd
en de vader van veertien kinderen»
«Dan begrijp je wel wat Lord
Godolphin op dit ogenblik moet
verduren» zei zij glimlachend,
«maar met zulk een bekwaam
dokter als dr Williams bestaat er
geen reden om zich ongerust te
maken. Ik veronderstel dat je de
dokter heel goed kent, niet waar?»
«Neen mylady, ik ben van de
noordkust. Ik ben geen man uit
Helston».
Dr Willams» zei Dona op
dromerige toon «is een grappige
kleine man met een plechtig, rond
gezicht en een pruimemondje. Ik
heb horen zeggen dat hij buiten
gewoon veel verstand heeft van
bier».
«Dan is het erg jammer dat hij
op dit ogenblik niet met ons mee
kan drinken» merkte de gevan
gene op, terwijl hij zijn glas neer
zette. «Misschien dat hij dat later
nog zal doen, als zijn werk is
afgelopen en hij Lord Godolphin
tot vader gemaakt heeft».
«Hetgeen wel niet gebeuren zal
voor middernacht niet waar, Za
charias Smith, vader van veertien
kinderen?» vroeg Dona.
«Middernacht is doorgaans het
uur mylady», antwoordde de ge
vangenbewaker lachend, «alle
negen jongens van mij zijn gebo
ren, toen de klok twaalf uur sloeg»
«Heel goed» zei Dona, «en als
ik zo aanstonds dr Williams zie
zal ik hem vertellen dat ter ere
van deze gelegenheid Zacharias
Smith, de trotse vader van veer
tien kinderen, met genoegen eer.
glas bier met hem zal drinker
voordat hij vannacht weer in diens
komt».
vervolgt nadruk verboden
door
Sylvain VAN DER GUCHT
en
Lodewijk VAN LAEKEN
195
Treems speelde, en speelde
veel,, dat was zjn ondeigang.
Zekeren dag had Sprietvlechter,
met vals te spelen, twintigduiz |nd
frank van hem gewonnen; de ar
me advokaat wist niet waar ze te
halen. hij was onteerd, zo hij
niet binnon de vier en-twintig uren
voldeed: men bood rm, tegen zijn
handtekenjng, honderdduizend
frank van het erfdeel van Gabrcl-
!e de Montmirai! aan... de jongen
verloor gans het hoofd hij had
slechts te kiezen tussen de dood
en de diefstai... hij verkoos het
faatste. en tekende alzo Ri-
gault's dood...
Treems is dus de moorde
naar.
Ja, de onrechtstreekse...
Sprietvlechter en Vosselaer, zie
daar de echte moordenaars.
Wie bracht de doodsteek
toe?
Clara verbleekte.
De doodsteek... Ha... dat
is een droeve geschiedenis. Ik be
minde... ik minde uit al de krach
ten van mijn ziel... Colas was
een brave werkman, hij had me
hartelijk lief... men ruide hem te
gen mij op en hij beging een man
slag om mijne eer te verdedigen.,
het was opstokerij van de groot
meesters van de Bende... Van dit
ogenblik af was zijn doodvonnis
fn de maatschappij getekend en
FTK«est hij. als een gedoemde bal
ling, op de wereld rondzwerven...
Men bood hem voor enige goud
stukken aan Rigault te vermoor
den.. hij stemde toe en werd lid
van de Bende... De arme jongen
had het hoofd verloren...
Over Clara's wangen druppel
den hete tranen.
En ik was het vervolgde zij
na een wijl, ik was het, die hem
hielp de misdaad voorbere;den...
O gevloekte dag! Colas beging de
moord... Sprietvlechter ontving
van hem de akt, die hij Rigault
had ontfutseld... De jongen werd
overal achtervolgd en werd door
Sprietvlechter op het laatst nog
door het hoofd gebrand.
Verschrikkelijk mompelde
John.
Ja, verschrikkelijk, ge
moogt het wel zeggen... Ik had
zo een verdriet, dat ik wel zou
hebben willen sterven in het gast
huis, waar men mij had gedragen
Sprietvlechter had hem reeds po
gen te vermoorden in de kamer,
maar de kogels hadden mij ge
troffen.
Clara hield op, geschokt door
al deze droevige gebeurtenissen.
Ja, ik had willen sterven,
maar nog was de kelk niet gele
digd ik moest hem tot de bodem
ledigen.
Enige weken later werd advo
kaat Treems gevaarlijk voor de
bende.... Bijna al zijn geld was
verspeeld en overgegaan in de
handen van de notarisklerk Spriet
vlechter. Ten einde raad, liet hij
woorden ontsnappen, die de op
merkzaamheid gaande maakte van
de hoofde der bende... Zijn dood
werd besloten.
Men deed hem in briefwisseling
treden met de procureur Po, die
Gabrielle de Montmirail in be
scherming had genomen... Men
ontbood hem en de zaken werden
zo slim aan boord gelegd, dat het
tussen de advokaat en de procu
reur tot een tweegevecht kwam.
Dus werd Po vermoord?
Zeker, zeker, en te Oorde-
gem had het tweegevecht plaats,
de procureur doorstak de advo
kaat maar hem werd een degen
gegeven, welke gevest vergiftigd
was.... Het einde duurde niet lang,
maar was verschrikkelijk. Enige
minuten nadien bezweek hij.
En zijn lijk?
Werd naar Aalst gedragen,
in de woning van Treems en daar
in de Dender geworpen.
Verschrikkelijk.
Helaas, ja, en hieraan leen
de ik ook de hand.
Rampzalig meisje.
Clara snikte
En Gabrielle de Montmirail?
Dat is een lange lijdens ge
schiedenis; ik durf er niet aan be
ginnen, ik vrees dat ik ze niet tot
het einde zal kunnen brengen.
Als ge u wat beter gevoelt,
dan kunt ge ons die verhalen; zeg
ons eerst het gewichtigste.
Veel heb ik er niet bij te voe
gen hijgde Clara.
Maar ge hebt toch een
medeplichtige gehad, die in uw
onmiddellijke nabijheid verbleef?
Zeker.
En die was?...
De naam heeft voor u geen
belang, ik zal hem u dus niet
noemen. Trouwens de persoon
werd vermoord.
Door wie?
Door sprietvlechter.
Nog een cijfer dus op de
rekening van de schelm?
Juist.
De oude vrouw was van het
bed opgestaan en zeide.
De schurk heeft meer kwaad
bedreven in zijn leven dan al de
duivels van de hel tezamen. Het
is hij, die mijn zoon heeft ver
moord... mijn Jef, mijn arme Jef.
Was uw zoon en de persoon
die Clara hielp, dezelfde man?
Ja, ge moogt het thans wel
weten snikte de oude Jef is toch
reeds lang in de aarde gedolven...
niets kan hem nog deren... hij is
dood... en mijn verklaring kan de
moordenaar nog dieper doen zak
ken... Mijn zoon, Jef Vermeulen,
werd vermoord door de vuige
Sprietvlechter
Ontstemd had Stiermarck ver
nomen dat een van de bijzonder
ste hoofden van de bende door
een te vroegtijdige dood aan de
gerechtigheid van de mensen ont
snapt was.
Een gestommel werd op de
trappen vernomen.
Het was Victor, die terugkwam
met een priester.
Een glimlach van zalige voldoe
ning speelde om de lippen van de
zieke.
Goddank, murmelde zij
thans zal ik ook in de vreze var
de Heer mogen sterven. De oude
priester hoede de laatste beker
tenissen, welke Clara hem deed
in de eenzaamheid der kamer af
want bij de intrede van de pries
ter hadden allen eerbiedig de ka
mer verlaten.
Clara, was na het ontvanger
van de laatste H Sacramenten wat
opgemonterd en verzocht de
priester de uitspeurders binnen te
laten, om hen een geheim te ont
sluieren.
Toen allen rond haar waren, be
gon het meisje met zwakke sterr
Toen Treems met de procu
reur Po de reis naar Oordegem or
dernam waar beiden een onverm:
delijk dood tegemoet lieper
bleef Gabrielle in de womng var.
de advokaat achter.
Het was een opgemaakt spel.
Had het meisje haar besche.
mer toch willen volgen, dan had
zulks onmogelijk geweest aange
zien de hoofdman van de bende
niet wilde.
En wat hij niet wilde, dat was
een heilig bevel.
vervolgt nadruk verboden
