Hei Rode Kruis is in
Vlaanderen te weinig bekend
en te weinig bemind
Burgemeester Blanckaert
geen kandidaat meer voor
a.s. gemeenteverkiezingen
Ouverture oktober '70
SchepenGilhert Claus
zegt vaarwel aan
gemeentepolitiek
ONAFHANKELIJK REGIONAAL WEEKBLAD nec spe, nec metu...
INFOatMA TIE
Akkoord met B.S.P.-
federatie Aaist
DE GAZET VAN AALST
26ste jaargang nr 20 Zaterdag 16 mei 1970 Redaktie en Beheer Schoolstraat 26 - 9300 AALST Tel. 241.14 6,50 fr ïïet nummer
Voorzitter Dr. F. Matthieu op Huldebetoon bloedgevers en verdienstelijke leden
Toespraken tijdens huldeplech-
tigheden zijn doorgaans omzich
tig akademisch.
Tijdens de huldiging van
bloedgevers en verdienstelijke le
den van het Rode Kruis - Aalst,
heeft voorzitter Dr. Frans Mat
thieu zich in een toespraak niet
aan de oppervlakte gehouden,
maar is ook even ingegaan op de
situatie van deze instelling in het
Vlaamse landsgedeelte die uiter
aard in vredesperiodes, een stuk
van de nationale twistappel is ge
weest.
VOLKSER
De Aalsterse voorzitter van het
Rode Kruis schetste inleidend het
ontstaan van deze humanitaire in
stelling, waaraan de naam van de
Zwitser Henri Dunant onafscheide
lijk is verbonden.
Het Rode Kruis, aldus Dr. Mat
thieu was een organisatie tot
stand gebracht in aristocratische
en burgerlijke milieus. Dat kon be
zwaarlijk anders omdat het in de
eerste plaats deze waren, welke
een belangrijk financiële steun ver
leenden en ten tweede omdat zij
alleen over voldoende vrije tijd
beschikten om zich ten dienste te
stellen van het Rode Kruis.
Het is dan ook logisch dat in
een land als het onze, waar niet
alleen de aristocratie, maar ook de
burgerij, vroeger een andere taal
sprak dan die van het volk, de al
gemeen gebruikte taal in het
Rode Kruis deze van de hogere
standen was.
De politieke en sociale evolutie
heeft echter ook de oude tradi
ties aangetast. Het hoofdbestuur
van het Rode Kruis is dan ook
verplicht geweest om deze instel
ling volkser en dus Vlaamser te
maken. De tijden zijn voorbij waar
de beschuldigingen van Franstalig
heid nog op enige grond berusten.
Biuten een paar uitzonderingen
die meestal met het officieel Rode
Kruis niets te maken hebben en
die in feite het Rode Kruis in
Vlaanderen niets anders dan na
deel kunnen berokkenen, is erop
dit ogenblik een zeer sterke stro
ming waar te nemen, die geleid
heeft tot het ontstaan van de
Vlaamse werkgroep, waarvan men
de grootste verwachtingen koes
tert.
Het ware alleen maar spijtig
geweest dat de Rode Kruis
gedachte, die op internatio
naal gebied, zoveel faam be
zit, in Vlaanderen zou verlo
ren gegaan zijn door onvol
doende aanpassing. Dit ge
vaar, aldus Drf. Matthieu, is
gelukkig geweken, en hier
voor dient inzonderlijk de h.
Lambin, afgevaardigde van
het hoofdbestuur op deze
plechtigheid, onze oprechte
dank.
Maar nog steeds is het Rode
Kruis in Vlaanderen te weinig be
kend en te weinig bemind; Echter
er is iets veranderd in deze instel
ling. Het is de taak van ons be
stuur deze nieuwe strekking bij de
bevolking bekend te maken en
het Rode Kruis tot een algemeen
aanvaarde organisatie om te vor
men, zoals het in andere landen
het geval is.
Dr. Matthieu herinnerde dan
aan de vele humanitaire prestaties
van het Rode Kruis, van de aktie-
ve leden, ook de bloedgevers, die
onbaatzuchtig en onbetaald ten
dienste van de gemeenschap
staan.
ONDERSCHEIDINGEN
Op deze huideplechtigheid spra
ken nog Hoofdbestuurslid Lambin
en burgemeester Blanckaert.
Verdienstelijke leden en ca 100
bloedgevers werden dankbaar on
derscheiden Rekordhouders 140
bloedgiften A. Liebaut, 100 bloed-
giften J. Joostens en F. van Mol.
Burgemeester Blanckaert zal in tegenstelling met sommige ge
ruchten geen kandidaat meer zijn bij de gemeenteverkiezingen
op 11 oktober as.
De Aalsterse burgemeester heeft deze beslissing genomen na
een onderhoud met een delegatie van de B.S.P. dinsdag II.
LEEFTIJDSGRENS
Het was bekend in ruime middens dat de h. Blanckaert tot voor
korte tijd zinnens was zich opnieuw kandidaat te stellen op de B.S.P.
lijst. Evenwel was hiertegen verzet gekomen van wege het B.S.P.
bestuur dat weigerde in te gaan op het verzoek van de h. Blanckaert
tot het opheffen van de leeftijdsgrens met betrekking tot zijn kandi
datuur.
Ook het voorstel van de burgemeester zijn kandidatuur te behou
den onder voorbehoud dat hij na verkiezing slechts nog voor een
zestal maanden als raadslid zou blijven zetelen werd niet aanvaard.
Niettegenstaande het feit dat de h. Blanckaert deze maatregel van
wege het B.S.P. bestuur «ondemokratisch en onrechtvaardig acht»
heeft hij beslist zich te gedragen naar de door het arrondissemente-
le kongres en het partijbestuur genomen beslissing.
Bijgevolg zal hij dus geen kandidaat meer zijn, terwijl hij tevens
bevestigd heeft ook niet met een afzonderlijke lijst aan de verkiezin
gen deel te nemen.
De h. F. Blanckaert was sedert 1956 burgemeester van de stad
Aalst, in opvolging van Mtr. Oscar De Bunne.
Schepen Gilbert Claus zal niet langer kandidaat zijn op de CVP
lijst voor de as. verkiezingen, wat in feite inhoudt dat hij vaarwel
zegt aan de gemeentelijke politiek.
Deze beslissing komt niet gans onverwachts, wijl een paar jaar
geleden reeds werd gewag gemaakt van zijn mogelijk ontslag als
Schepen van Openbare Werken.
Als jong advokaat trad G. Claus in de naoorlogse jaren toe tot de
CVP waarbij hij in deze zeer moeilijke periode ronduit kwam voor
zijn vlaamse overtuiging die hij toen reeds liet doordringen in het
plaatselijke politieke leven.
In 1953 werd hij verkozen als voorzitter van de CVP Aalst en
later als arrondissementeel voorzitter.
Gemeenteraadslid in 1952 op de CVP lijst vertegenwoordigde hij
meteen de jonge naoorlogse generatie, in het Aalsterse politieke le
ven en leidde in 1958 de CVP naar een elektoraal sukses met de
daaropvolgende koalitie CVP-BSP «De Vlaamse «image» van de
CVP arr. Aalst, niet zo vanzelfsprekend tijdens het eerste decennium
na 1945 is in belangrijke mate te danken geweest aan G. Claus.
DE gemeenteverkiezingen op 11
oktober 1970 zijn voor de verschil
lende partijen meer nabij dan
voor het kiezerscorps.
Dit laatste hunkert naar zonni
ge vakantieoorden, is het bikkel
harde internationale en veelal tra
ditionele Belgische krantennieuws
hartsgrondig beu. De gemeente
verkiezingen in eigen gemeente is
een «zorg» voor later.
De eersten wensen nog voor de
grote toeristische uittocht van de
vermoeide «welvaartsmassa's»
klaar te komen met de innerlijke
keukenkwesties. Voor het vallen
van de eerste septemberbladeren
moeten de folders met de partij
programma's en de individuele elek
torale invitaties- partijvoorschrif
ten ten spijt, persklaar zijn.
De eerste voorbereidende akti-
viteiten die betrekking hebben op
het aanduiden van de «grote»
plaatselijke elektorale krachtlijnen
lopen naar hun einde. Hier en
daar worden nog achterhoedege
vechten geleverd, trachten sommi
gen in privé-salons hun invloeden
te laten doorstromen of poogt
men om de lijst aan te vullen, at-
traktieve figuren aan de haak te
slaan.
MAAR men krijgt stilaan een
duidelijker beeld. Het vaarwel van
Schepen G. Claus was voor inge
wijden zeker geen verrassing
maar dit van Burgemeester Blanc
kaert is niet alleen een geruststel
ling voor de B.S.P. maar ver
mindert ook de oneffenheden van
het stedelijk elektoraal domein.
De namen van de kandidaten,
althans van de belangrijkste, zijn
gekend. Er is op dat vlak geen
sensatie meer te verwachten.
De programma's afgestemd op
de stedelijke situatie zullen in fei
te niet zoveel verschillen. De ak-
tie en propagandamethodes zullen
dat wel: wijl ze bepaald worden
door de posities die de verschillen
de partijen tijdens de voorbije zes
jaren hebben ingenomen. Niemand
zal nog het etiket konservatief in
zijn schild willen griffen. Het pro-
gressisme is een vlag die vele
ladingen zal moeten dekken. Niet
tegenstaande dit de eerste ge
meenteverkiezingen zijn nadat be
grippen (die stilaan gemeenplaat
sen dreigen te worden) als kontes
tatie, inspraak tot in de kleinste
dorpen en op alle niveau's zijn
doorgedrongen, make men zich
niet te veel illusies: de demokra-
tische aanduiding van de vroede
vaderen zal in zeer belangrijke
mate nog beïnvloed worden door
de attraktiviteit van de persoon
lijkheid van de kandidaten. Maar
men verwachte geen gemeentelij
ke oktoberrevolutie...
DEZE korte bedenkingen willen
we alvast toch aanvullen met een
uitdrukkelijke wens, die zelf vijf
maanden voor de verkiezingen en
meer dan een halfjaar voor het
aantreden van een nieuw stadsbe
stuur toch niet voorbarig is Na
melijk dat diegenen die voor de
volgende zes jaar de verantwoor
delijkheid zullen dragen, alvast in
de samenstelling van het schepen
kollege, meer dan ooit, zullen re
kening houden met de bevoegd
heid, het sociale engagement van
hun kandidaten. En er is méér,
het is vooral noodzakelijk dat de
toekomstige opvolger van burge
meester Blanckaert, een man die
een goede herinnering nalaat, aan
het burgemeesterschap die allure
kan geven die het prestige van de
Dirk Martensstede, het hart van
de Denderstreek, kracht bijzet.
