Milieuverontreiniging
De natuur in verzei
Vader van het „Belgisch"
federalisme is een...
Duitse Baron
Lachen
is
gezond
- 053/71091 (vijf lijnen)
- 053/71291 (vijf lijnen)
- 053/25801 (tien lijnen)
Gouverneur von Bissing wilde in 1916
3 homogene taalgebieden
4
AAN ONS GEACHT CLIENTEEL
Wij hebben het genoegen U hieronder de nieuwe telefoonnummers mede
te delen, die nog niet voorkomen in de officiële telefoongids
De oude telefoonnummers
blijven eveneens behouden.
Wij beschikken aldus over 20 lijnen, wat de telefoonverbindingen zeker
zal vergemakkelijken.
Wij zijn ervan overtuigd dat deze schikking er zal toe bijdragen onze
wederzijdse betrekkingen nog te verbeteren.
BANK VAN BRUSSEL
Nieuwstraat 27
AALST
Eenvoudig Veilig Gemakkelijk: «EEN LOONREKENING»!
Indien momenteel vaak sprake
is van federalisme als politieke
oplossing voor de binnenlandse
gemeenschapsproblemen, en de
separistische partijen hun pro
gramma daar volledig op africhten
dan zullen toch maar weinigen er
zich van bewust zijn dat het fede
ralisme of de breuk tussen Vla
mingen en Walen reeds tijdens de
eerste wereldoorlog werd aange
prezen door vooraanstaande Duit
se politieke leiders die toen het
lot van ons land in handen hadden
Zulks blijkt duidelijk uit de inhoud
van een aantal verordeningen die
de Duitse gouverneur Baron von
Bissing terecht de vader van
het Belgisch federalisme genaamd
in 1916 uitvaardigde.
Op 9 oktober 1914 rukten de
Duitse troepen Antwerpen binnen.
Dezelfde dag verklaarde in Ham
burg Prof. Conrad Borchling t.o.v.
een groep universiteitsstudenten
woordelijk «In geval van een
langdurige bezetting moeten we
een breuk tussen Vlamingen en
Walen tot stand brengen. De au
teur Alfred Ruhemann schreef in
zijn werk «Belgie's toekomst
Vlamingen en Walen» dat het
raadzaam was «de beide rassen
die totdusver de Belgische ge
meenschap vormen van elkaar te
scheiden»; terwijl ook andere
Duitse leiders voor een administra
tieve breuk tussen Vlaanderen en
Wallonië pleitten.
De Duitse gouverneur von Bis
sing vaardigde op 25 april 1916
een reeks verordeningen uit die
de oprichting van drie homogene
taalgebieden een Vlaamse, een
Waalse en een Duitse voorza
gen. Baron von Bissing maakte
geen geheim van zijn plannen.
Nauwelijks enkele maanden later
beval de Duitse baron de definitie
ve splitsing van de ministeriele
diensten van Wetenschap en Kun
sten, waaronder de opvoeding res
sorteerde. Zodoende werden de
leidende instanties van lager- mid
delbaar- en hoger onderwijs in
Vlaamse en Waalse afdelingen ge
splitst.
OPPOSITIE TEGEN
SEPARISTISCH STREVEN
Als belangrijkste dokument van
von Bissing's bedoelingen geldt
ontegensprekelijk een verordening
van 21 maart 1917 waarin het
heet In Belgie worden twee ad
ministratieve landsgedeelten opge
richt: één omvat de provincies
Antwerpen, Luik, Oost- en West-
Vlaanderen evenals het gebied
Brussel en Leuven, terwijl het
tweede de provincies Heregouwen
Luik, Luxemburg en Namen omvat
met het gebied Nijvel.
Gouverneur von Bissing wilde in
1917 ook de Brabantse bestendi
ge deputatie splitsen, doch hier
stuitte hij op de onverwachte
maar hardnekkige tegenstand van
de leden die al hun (politieke)
moed bijeenraapten en hun ont
slag indienden. Terzelfdertijd rea
geerde ook de in Le Havre samen
gestelde Belgische regering met
een brief aan de Koning, waarin
Duitsland ervan beschuldigd werd
«tweedracht onder de Belgische
onderdanen te willen zaaien en de
bevolking al naargelang hun taal
te willen verdelen.
In haar verklaring van 13 april
1917 betoogde de Belgische re
gering onder meer «Het handvol
slechte burgers dat met de vijand
samenzweert gaat niet straffeloos
te werk; door een dwaling of mis
plaatste ijver bestrijden zij de na
tionale eenheid, die gegrondvest
is op een traditierijk en roemrijk
verleden».
De milieuverontreiniging, waar
over momenteel heel veel te doen
is, is niet slechts een optelsom
van diverse narigheden, doch een
principiële kwestie, die veel die
per grijpt. De mensheid namelijk
is in de 20ste eeuw tot een ont
zaglijke ontplooiing van zijn ken
nen en kunnen gekomen. Er kwam
een enorme en nog steeds hard
groeiende industrie op. We lever
den technisch wonderlijke presta
ties. Het luchtruim werd veroverd
de zeebodem werd aangeboord;
schier iedereen bezit een auto.
Dit is alles geweldig en impo
nerend. Maar de denkende, schep
pende en werkende mens is toch
niet zo machtig als het lijkt. Hij
hield bij al zijn kennen en kunnen
toch niet voldoende rekening met
de gebreken en gevaren van zijn
werk. Hij was niet knap genoeg,
ook niet voorzichtig genoeg en in
menig opzicht te veel egoist en te
weinig bedacht op het heil van
zijn naasten. Hij verstoorde het
evenwicht in de natuur en nu
komt de natuur met de ernstige
waarschuwing, dat als hij daar
mee niet ophoudt en zijn fouten
herziet, de natuur genoodzaakt zal
zijn hem te doden; en dit zal even
erg zijn als een 3de wereldoorlog,
zo al niet erger. Voorheen was alle
eeuwen door de mens in harmonie
met de natuur. Ze zorgde moeder
lijk, dat het afval werd opgeruimd
en dat de drie grote behoeften
van de mens, frisse lucht, zuiver
water en onbespoten voedsel niet
ontbraken. Thans is dit alles door
die geweldige en toch zo beperkte
mens in geding gekomen en kan
een schrijver in Elseviers Week
blad zeggen ««Moeder natuur ver
schoont niet langer onze vuile lui
er»». We zitten met een milieuver
ontreiniging, die de geweldige
mens op nog geweldiger wijze
dreigt te vernietigen.
GEVAREN
We behoeven niet alle gevaren
op te sommen; enkele aanduidin
gen kunnen volstaan. De machtige
chemische industrie schiep de
pesticiden (dit betekent letterlijk
doders van pesten) nl. de DDT en
haar nog gevaarlijker zusters diel-
drin, aldrin, heptachloor en lindaan
teneinde insektenplagen en plan
tenziekten te vernietigen. Goed,
dit kon. Maar de Amerikaanse
Rachel Carson toonde met haar
boek «Dode Lente» aan welk een
krankzinnige zelfmoord de mens
heid met deze pesticiden pleegt.
Die zich niet oplossende vergiften
kwamen in de grond, in het water
in de vissen en vogels, in het
plankton, dat onmisbaar is in de
natuur; ze verspreiden vernieti
ging en dood; ze verstoren het
evenwicht in de natuur en zijn
op weg dit tot een wereldramp uit
te dijen. Vele landen kwamen met
een verbod, maar de chemische
industrie draait door, harder nog.
Neemt de kunstmest; ze doet won
deren, maar de helft van alle uit
gestrooide kunstmest komt in het
water terecht, waardoor een woe
kering van wieren en waterplanten
ontstaat; deze sterven af en ver
bruiken bij ontbinding de in het
water aanwezige zuurstof. Denkt
aan het water; Thor Heyerdahl, die
met zijn papyrusboot de oceaan
overstak, rapporteert, dat hij over
een afstand van minstens 1800
mijl een laag teerachtige olie had
aangetroffen. De Rijn is verschrik
kelijk vuil; het is rioolwater, waar
uit nog wel bruikbaar drinkwater
wordt gemaakt, maar het w.prdt
steeds erger. Neemt de lucht. In
deze dagen komen uit alle delen
van de wereld klachten over dich
te wolken verstikkende uitlaatgas
sen. ledereen een auto is een
mooie leuze, maar de kooldioxyde
wordt ondragelijk. Het vliegver
keer is reusachtig, maar er wor
den in de hoge luchtlagen wolken
gevormd, die zich niet meer ont
laden en over een kwart eeuw een
gordijn rondom de aarde kunnen
hebben gelegd waardoor de zon
niet meer te zien zal zijn, zo voor
spellen de geleerden. We leven on
der een totale dictatuur van de
gezamenlijke vervuilers. En de re
geringen, ze weten het wel, maar
hun maatreglen komen langzaam,
te langzaam en misschien te laat.
President Nixon riep op tot een
generale aanpak; prachtig, maar
de parlementaire molens, malen
langzaam. We hebben de natuur
aangetast en ons levensmilieu in
levensgevaar gebracht. Het is
moeilijk de terugweg te vinden en
te gaan.
Mijn man is gek op westerns
op de tv. Pas gisteravond merkte
ik dat dat invloed had op onze
zoon van vier. Toen hij nog een
glas melk bij het eten wilde, sloeg
hij met zijn knuistje op tafel en
riep «Barman»
o O o
Een vriendin van ons reed haar
zoontje van zeven en een klein
meisje naar een partijtje. Gespan
nen luisterde ze naar het gesprek
achterin, nieuwgierig of haar raad
gevingen inzake beleefde conver
satie iets hadden uitgehaald. Er
was slechts stilte, totdat het jon
getje het woord tot zijn gezellin
richte «Zijn er bij jou de laatste
tijd nog tanden uitgevallen?»
o O o
Bess Grant Myerson, die de lei
ding heeft van het gemeentelijk
bureau voor Consumentenzaken in
New York, geeft aan huisvrouwen
de raad het voorbeeld van haar
moeder te volgen.
Als haar moeder vroeg wat bij
voorbeeld de grapefruits kostten
en ze kreeg te horen twee voor
15 cent, dan vroeg ze «En wat
kost één grapefruit?»
«8 cent» zei de winkelier
«Dan, zei mevrouw Myerson
dan, neem ik de andere maar»
In een revue kwam een sketch
voor waarin een tv-commentator
een vraaggesprek had met een se
nator. Hij vroeg hem wat hij
dacht van de plannen om de
stemgerechtigde leeftijd te verla
gen tot 18 jaar. «Ik zou niet we
ten waarom niet» was het ant
woord. «Tenslotte mogen ze op
die leeftijd ook naar alle films
kijken, dus van een beetje politiek
zullen ze niet zo gauw iets krij
gen».
o O o
Een kruidenier accepteerde een
cheque van een student, toen die
hem een lapje met zijn naam erop
had laten zien dat in een van zijn
sokken was genaaid. Hij zei «Een
jongen die goed vindt dat zijn
moeder lapjes met zijn naam in
zijn sokken naait, kan geen be
drieger zijn».
o O o
De senaat van een hogeschool
in Ithaca in de staat New York
wilde richtlijnen opstellen voor het
uiterlijk van de studenten geen
baard of snor, bakkebaarden niet
langer dan de oorlel, haar niet
buitensporig van lengte. Een van
de professoren reageerde ogen
blikkelijk op het voorstel «Dat is
prima wat de meisjes betreft.
Maar wat zullen we besluiten voor
de jongens»?
