Geen schijn-optimistische
beloftentrommel,
maar Aalst-slaapstad
van de versmachting redden
door lijstaanvoerder K.P. - Aalst Ray de Smet
N.V.R.
In het vooruitzicht van de as.
raadsverkiezingen heeft onze
krant de B.S.P., C.V.P. K.P.,
P.V.V. en V U. besturen uitge
nodigd hun resp, programma's
nader toe te lichten.
Als eerste in de reeks publice
ren wij een artikel van de Kom-
munistische Partij - Aalst.
Deze artikelenreeks is dus uit
sluitend bedoeld als een vrije
politieke tribune. De lezer moge
zelf oordelen.
Een woord van waardering eerst voor de uitgever van dit blad
bij dit nieuw gelukkig initiatief, want wanneer er bij verkiezingen in
ons land iets ontbreekt, dan is het wel een degelijke en eerlijke
voorlichting die verder gaat dan beloften en algemeenheden.
Ik heb zeker de nodige verbeelding en de pen, om hier een roos
kleurig beeld te kunnen schetsen van wat Aalst wel zou kunnen
zijn indien alles om ter best ging in de beste van de werelden. Ook
al houden de meeste kiezers de beloftenbundels van de ene naar de
andere verkiezingen niet bij, dit soort ««politiek» interesseert me
niet. De verkiezingen van 11 oktober hebben weliswaar voor doel
de gemeenteraden te vernieuwen in overeenstemming met het politiek
denken van het kiezerskorps vandaag, maar de betekenis strekt naar
onze mening veel verder. Dit werd de jongste weken nog onder
streept door verschillende verklaringen en artikels die men zo maar
niet in de wind kan slaan. Daarover wil ik het hebben.
Zo wil ik herinneren aan een bijdrage van BSP-voorzitter Collard
in ««Vooruit», en een interview van CVP-voorzitter Houben aan ««De
Standaard». Beiden onderstreepten, dat de uitslag van de komende
verkiezingen in niets de regeringspolitiek mocht veranderen. Dit be
tekent op zijn minst, dat beide politieke vooraanstaanden van mening
zijn, dat de gemeentelijke verkiezingen de invloed zullen ondergaan
van wat de kiezer over de regeringspolitiek denkt. En blijkbaar wa
ren zij daar niet helemaal gerust in
Maar wanneer ik beweer dat de betekenis van 11 oktober verder
strekt, dan denk ik aan veel meer dan aan de onmiddellijke gevol
gen er van op nationaal of op lokaal gebied.
AALST LIGT NIET
OP DE MAAN
Inderdaad, wanneer sommigen
niettegenstaande de toestand
waarin Aalst verkeert toch nog
een optimistische toon willen aan
slaan dan verzwijgen zij de waar
heid. Wanneer men eerlijk is, moet
men Aalst met zijn duizenden fo
renzen en andere problemen zien
in het geheel van het huidig eko-
nomisch en politiek gebeuren. Een
feit is, dat wanneer men vroeger
kon spreken van gemeentelijke
autonomie, daar vandaag minder
en minder kwestie van is. Dit be
tekent niet dat gemeentelijke be
stuurders geen persoonlijke verant
woordelijkheden meer dragen. Het
is voor deze beheerders van de
gemeentelijke belangen nog steeds
zoals voor de huismoeders waar
van de ene met 'n frank meer kan
dan de andere, maar hun verant
woordelijkheid ligt niet alleen
daar
Om dit te begrijpen moet men
weten dat de Staat doorheen
de beslissingen van de opeenvol
gende regeringen sedert 1948
de inkomsten van de gemeenten
aanzienlijk heeft beknot, en hen
van hem afhankelijk heeft ge
maakt. Een gemeente met finan
ciële moeilijkheden of met brede
plannen wordt bijv. willens nillens
verplicht zekere belastingen te ver
hogen wil ze van subsidies en kre
dieten kunnen genieten.
Ik moet hier geen plaatsruimte
verspillen om de lezer uiteen te
zetten dat het anderzijds van le
vensbelang is of een gemeente op
haar grondgebied talrijke onder
nemingen telt waar ze taksen en
belastingen kan heffen, of niet. Het
verdwijnen van Fabelta zo zei een
raadslid kost Aalst jaarlijks één
miljoen aan inkomen. De ekono-
mische politiek op nationaal plan
is dus van uiterst groot belang
voor de steden en gemeenten die
er de voor- of nadelen van onder
gaan. Wanneer in Vlaanderen se
dert 1968 bij de 68 miljard wer
den geinvesteerd, maar in het Ar
rondissement Aalst in tien jaar
slechts 3 miljard dan is de op dit
ogenblik gevoerde politiek, waar
bij de financiële grootmachten in
zake sluitingen of inplanten van
bedrijven de vrije hand hebben, en
de regering haar hulp of tussen
komst in Vlaanderen op een drie
tal groeipolen afstemt, voor ons
gewest nadelig.
De keuze van de voorrang bij
Openbare Werken is daar direkt
aan verbonden. Wanneer Aalst -
slaapstad ook daar aan het staar
tje bengelt - zie Ringlaan, Dender
Spoorwegstation enz - dan moet
de oorzaak hiervan niet alleen ge
zocht op lokaal plan, maar in de
houding van de besturende partij
en op nationaal plan. En voor
waar, daar zijn hun verantwoorde
lijkheden niet minder groot, inte
gendeel!
Er is in de ontwikkeling van de
kapitalistische maatschappij een
verschijnsel dat deze verantwoor
delijken moeten kennen, zoniet is
hun plaats niet aan de leiding van
hun partij of het bestuur van hun
gemeente. Wij kommunisten, zijn
jarenlang de enigen geweest om
er voor te waarschuwen. Vandaag
gaan echter meer en meer stem
men op, al komen ze niet steeds
tot dezelfde konklusie.
DE TOEKOMST.
DIE REEDS EEN FEIT IS
Reeds in juni bracht ik in «de
rode vaan» kommentaar uit bij een
artikel dat in het Franse blad «Le
Monde» verscheen omtrent het
verslag van een speciale kommis
sie der Europese Gemeenschappe
lijke markt. Uit dit verslag bleek
nl. dat de Amerikaanse firma's van
wereldformaat die in Europa inves
teren meestal nog geen vierde van
de nodige gelden voor nieuwe be
drijven aanbrengen, dat ze na
twee a drie jaar geen dollar meer
bijbrengen, maar integendeel se
dert 1967 jaarlijks plus-minus een
derde van wat ze ooit in totaal in
vesteerden uit de verschillende lan
den wegzuigen
Maar daarbij blijven de gevol
gen niet beperkt «Het Volk»
schreef op 20 augustus jl. in dit
verband:
«Een eerste gevolg is de over
prikkeling van het privé-verbruik,
vergeleken bij wat besteed wordt
aan de gemeenschappelijke dien
sten Indien de huidige ontwikke
ling voortduurt en zoals te voor
zien is, verergert zal de publieke
sektor rampspoedig achterop ge
raken, inzonderheid wat betreft de
sociale woningbouw, de kollektie-
ve gezondheidszorg (hospitalen
bijv.) de organisatie van de vrije
tijdsbesteding, de sociale en kul-
turelen uitrusting en de gemeen
schappelijke verkeersmiddelen.
Er zullen steeds meer privé-
autos' door de steden en over de
wegen snorren, maar het zal ont
breken aan behoorlijke wegen en
parkeergelegenheid, aan komfor
tabel gemeenschappelijk vervoer,
terwijl de lucht op de duur on
draaglijk verpest wordt in de ste
den en gemeenten.
De luxe-gelegenheden van alle
slag zullen elkaar verdringen in de
steden, maar het zal ontbreken
aan gezonde klaslokalen, zwemba
den, turnzalen en ander instellin
gen voor geestelijke en lichamelij
ke opvoeding en ontspanning van
de jeugd De warenhuizen zitten
opgepropt met kommercieel speel
goed, maar het ontbreekt aan
speelterreinen voor de kinderen
en goed ingerichte jeugdtehuizen.
Het toenemend onevenwicht tus
sen de investeringen ten bate van
de privésektor en deze van de pu
blieke sektor, is een hoofdbrekend
probleem aan het stellen aan al
degenen die verantwoordelijkheid
en gezag dragen in onze Westeu-
ropese samenleving».
Aan sommigen van onze lokale
vooraanstaanden blijkbaar niet!
Maar kom, het blad vertelt ons
over deze USA-trusts nog meer
«In vele gevallen ontsnappen zij
volledig aan het nationaal gezag
door hun internationaal karakter,
bij zoverre dat zij de sociale stra
tificatie totaal wijzigen... De na
tionale bestuursorganen (regering
parlement, ekonomische en sociale
organisaties) komen slechts op
de derde plaats, na de opperste
leiders van do grote Amerikaanse
ondernemingen, en de technokraten
die de Amerikaanse inplantingen
ter plaatse leiden».
Ziezo, dit lijkt ons duidelijk! In
dien zelfs de regering en het par
lement slechts op de derde plaats
komen, wat hebben onze gemeen
tebesturen dan in de huidige voor
waarden nog in de pap te brok
ken? Wat is er nog meer nodig
om de fabriekssluitingen en het
achteropgeraken van Aalst te be>
grijpen? Want wat hierboven een
gevaar wordt genoemd is immers
reeds EEN FEIT! De gemeen-
schapszorgen en openbare werken
ZIJN achteruit op de behoeften!
Maak zelf de lijst op voor Aalst.
De gemeenten BESCHIKKEN NIET
over de nodige gelden. Aalst heeft
een half miljard schuld. De natio
nale en gemeentelijke politiek
WORDT NU REEDS door de mo
nopolies en NIET door de verko-
zenen bepaald. Zie o.m. De geslo
ten bedrijven.
Op 5 maart publiceerde de K.P.
een artikel in «De Aankondiger»
onder de titel «Welvaartstaat
Nog plaats voor de mens?» Aalst
slaapstad IS inderdaad een typisch
voorbeeld van een achteruitgestel-
de stad, en wij menen terecht de
vraag te kunnen stellen DENKT
MEN DIT MET NIEUWE BELOF
TEN EN VEEL OPTIMISME TE
KUNNEN OPLOSSEN?
GEMEENTEPOLITIEK
MAAKT DEEL UIT VAN
EEN GEHEEL
Om de steden en gemeenten
en vooral dan deze die industrieel
ontmanteld werden een nieuw
persspektief te geven, is het niet
voldoende schone gemeentelijke
programma's op te stellen en deze
op ruime schaal te verspreiden.
Hiertoe zijn dringend nodig
1. konsekwente strijd voor een
werkelijke ekonomische demokra-
tie, dit wil zeggen, de demokra-
tische kontrole op de binnen- en
buitenlandse geldmachten, waar
van onze hogerop wordt gezegd
dat zij in feite ons land besturen;
2. op het vlak van de gemeente,
de rechtstreekse INSPRAAK van
de bevolking op basis van een
VOLLEDIGE INFORMATIE, wat
doorheen een demokratische be
sluitvorming moet leiden tot het
verenigen van een TEGENMACHT
die de machtswillekeur van de
geldmuur en wie hem dient aan
banden legt;
3. De konkrete verbintenis van
al wie een mandaat aanvaardt,
overal deze strijd te voeren, en er
zich in zijn eigen partij voor in te
zetten opdat zij als politieke for
matie aan de toestanden in het
geciteerde artikel geschetst een
einde zou helpen stellen.
Ik ken de tegenargumenten. Het
zijn dezelfde als toen men alge
meen stemrecht opeiste. Inzake
raadpleging en inspraak wil ik
alleen aanvoeren, dat zij in ver
schillende gemeenten van ons land
waar kommunisten besturen wor
den toegepast.
WIJ ZIJN NIET BLIND
In feite heb ik hiermee reeds
de eerste en principiële punten van
het K.P.-programma aangehaald,
dat op 20 augustus in «De Aan
kondiger» werd gepubliceerd. Men
zal misschien aanvoeren dat het
niet met dergelijke programmapun
ten is dat men vandaag verkiezin
gen wint. In of buiten de gemeen
teraad zullen wij er ons in eik
geval zes jaar later niet moeten
over schamen.
De ganse aktiviteit van de KPB
is sedert jaren op de verruiming
van de demokratie afgestemd. We
stappen over het steriel anti-kom-
munisnfe dat ons dagelijks voor
de voeten wordt gegooid heen. Het
is ons gemakkelijk te verwijzen
naar de kapitalistische wereld,
waar het krioelt van feiten en ge
beurtenissen waarover elk denkend
mens zich in de tweede helft van
de twintigste eeuw zou moeten
schamen, van welke nationaliteit
of opinie hij ook is. En wie soms
denkt dat wij, als Belgische Kom
munisten, blind zijn voor tekortko
mingen en fouten in landen waar
met het kapitalisme werd gebro
ken, moet ons door heen ons zelf
leren kennen. Maar... terwijl wij
bijv. met bewondering opkijken
naar verwezenlijkingen die wij
soms in eigen land of toevallig in
ons omringende landen op onze
weg vinden, verheugen wij er ons
over in de socialistische landen te
kunnen vaststellen, dat er van de
verwording waarover men het in
«Het Volk» had, geen sprake is
EERST DE WAARHEID
Uit wat voorafgaat kan wie over
de gemeentelijke problemen na
denkt, gemakkelijk uitmaken dat
Aalst geen behoefte heeft aan
nieuwe zij het dan optimistisch
getinte - beloften, doch wel aan
enkele mannen die «eerst de
waarheid» over Aalst willen zien,
en er dan de besluiten willen uit
trekken.
Het heeft me persoonlijk, bij
een debat door de Jeugdraad in
gericht, aangenaam getroffen dat
aanwezige jongeren zo maar niet
een ganse beloftenbundel wilden
aanvaarden, zonder antwoord op
de vraag vanwaar het geld dan wel
zou komen. Zeer juist, maar beter
nog zou zijn, zich niet door het
argument van geldtekort of door
losse bespiegelingen op een zij
spoor te laten leiden, en te eisen
dat de werkelijke oorzaken van
Vervolg op blz 15
