tioer Or A. J. Cronin
u n 0 t Cf al 2 rij Oauteró
Twee werelden
RE5S NAAR HET Oi'abEkEtóDE
zaterdag 2ö dec. te 22u20
14e afl. Een droom van een meisje
Fotomodel Suo Tarleton heeft
de vreemde g o in hoar dromen
komende tragi he r.: urtenissen
te kunnen voor n. C g Richards
is een nietsnut 3 r c'J in ziet
en hij huwt het reisje. Wanneer
het meisje bv. C oo;v.t van een
bankier die in n kluis stikt,
spoort hij de bet; ken man op,
vertelt plaats en t van de ko
mende tragische gebeurtenis die
aldus kan vermeden worden en
strijkt een forse beloning op. Sue
vindt die geldklopperij weerzin
wekkend maar Greg gaat ermee
door totdat hij er zelf het slacht
offer van wordt
SALTO MORTALE
zondag 27 dec. to 20u40
8e afl. Istanboel
Micha en Henrike hebben in het
grootste geheim een schietnurn
mer voorbereid. Hentike maakt een
bewogen nacht mee in Istanboel,
voor haar optreden: ze is op van
de zenuwen en er breekt een ge
weldig onweer los dat de circus
tenten duchtig dooreenschudt. Het
nummer van Micha en Henrike
maakt sensatie en de Doria's zijn
opnieuw verenigd
PARIS BLUES
maandag 28 december te 20u25
Een muzikale film, een film voor
de liefhebbers van jazz, en het
verhaaltje, dat de muziektonen bij
elkaar moet houden, is dan ook
van minder belang. Twee muzikan
ten een blanke en een zwarte
leven in Parijs en de blanke
heeft een concerto gecomponeerd.
Hij hoop dat het ooit door een
groot jazzorkest zal worden uit
gevoerd. Uiteindelijk komt dat in
orde en niemand minder dan Louis
Armstrong zal het werk uitvoeren.
De twee vrienden worden tussen
door verliefd, wat enige amoureu
ze scenes oplevert.
DE MIST
dinsdag 29 december te 20u25
«De mist» is een eigenaardig
stuk dat in eigen land zeer loven
de beoordelingen heeft gehad. De
auteur behoort tot de vooraan
staanden van de Joegoslavische
letterkunde en is ook bekend door
romans en gedichten In dit spel
gebeurt maar heel weinig. Een
jongeman Andreas, besluit zonder
aanwijsbare redenen zijn geboorte
dorp te gaan opzoeken. Hij heeft
het sinds zijn schooltijd niet meer
teruggezien. Niemand herkent hem
ook zijn gewezen onderwijzeres
niet, hoewel die hem twintig jaar
geleden voorspelde dat hij naar
het dorp zou terugkeren. De on-
de 'iizc.es ontvangt de jongeman
onbevangen, hoewel ze aanvanke
lijk niet weet wie hij is.
De situatie verandert evenwel
wanneer de echtgenoot thuiskomt.
Dan ontstaat een sfeer van ach
terdocht. zoals die kan bestaan
tussen mensen die iets voor el
kaar te verbergen hebben...
Operette WALSDROOM
donderdag 31 december te 20u45
Deze operette van Oscar
Strauss speelt zich af in het denk
beeldige groothertogdom Snobie.
De erfgroothertogin heeft een
«alliance de raison» afgesloten
met een Frans officier, Fonségur,
teneinde een schandaal te vermij
den. Fonségur zint op de eerste de
beste gelegenheid om een echt
scheiding uit te lokken. Hij wendt
een ziekelijke aandoening voor en
beroept zich daarop om te kun
nen afzien van betrekkingen met
zijn vrouw. De officier hoopt al
dus zijn huwelijk te zien verbre
ken aangezien een onvruchtbaar
huwelijk volgens de wet niet in
stand kan worden gehouden. In
middels wordt Fonségur verliefd
op Franzi, de aantrekkelijke Gret-
chenachtige leidster van een
Weens damesorkest. Hélène, de
erfgroothertogin vraagt zich af
waarom Franzi wel en zij er niet
in slaagt het hart van Fonségur
te veroveren. Franzi zal daarvoor
een oplossing vinden en een huwe
lijk van de dreigende ondergang
redden.
ARTHUR RUBINSTEIN OF
DE LIEFDE VOOR HET LEVEN
vrijdag 1 januari 1S71 te 20u25
De Franse kineast Frangois Rei-
chenbach maakte dit filmportret
van de bekende pianovirtuoos in
1969. Dat portret wordt samen
gesteld aan de hand van levens
echte dialogen en beelden in het
zuiden van Spanje, waar Rubin
stein een fraaie woning bezit, in
Iran tijdens een nachtconcert, aan
de klaagmuur in Jerusalem, in
Montmartre, in gezinskring enz.
Een zeer menselijk document over
een beroemd musicus die ondanks
een ellendige jeugd een uitzonder
lijke liefde voor het leven bewaard
heeft.
«Zeg, weet je, lieve, die jonge
Schotse dokter nogal onbe
schaafd maar verbazend knap
heeft ontdekt dat ik aan asthenie
lijd. Ja asthenie. En de oude
dokter Brown-Blodgett was maan
den lang blijven volhouden dat
het niets anders was aan zenu
wen».
Nu ik een kwaal gecreerd had,
ging het er om het geneesmiddel
te verschaffen. Destijds begon het
systeem van behandeling met in-
tramusculaire injecties in zwang
te komen een procédé waarbij
colloide oplossingen van ijzer en
mangaan, strychnine en andere to-
niserende medicamenten in het
bloed van de -patient worden ge
bracht niet via de mond, maar
door middel van onderhuidse in
spuitingen. Later werd deze tech
niek weer voor een groot deel af
gewezen omdat ze in geen enkel
opzicht beter was dan de ouder
wetse methode van toediening
door de mond, maar op dat ogen
blik kwam ze mij volmaakt te pas
Als ik dan asthenie geconsta
teerd had, was het merkbaar aan
grijpend voor mijn patiente, wan
neer ik op sombere toon en met
een houding, die ik vormde naar
het voorbeeld van Dr. Dieuiafoi
van Proust, wiens autocratische
manier van doen aan een ziekbed
zelfs de Due de Guermantes ge
dwee maakte, de verklaring afleg
de:
«Mevrouw, ik vrees dat ik ge
noodzaakt zal zijn u aan een injec-
tiekuur te onderwerpen».
«O, werkelijk, dokter?» was dan
het hevig geïnteresseerde ant
woord.
«Ja mevrouw. Uw toestand eist
de meest ingrijpende behande
ling»
«Maar u zult me toch beter ma
ken, beste dokter?» klonk het dan
enigszins geagiteerd.
«Dat garandeer ik u, mevrouw.
Maar 't is mogelijk dat er twee
kuren nodig zijn».
Injecties tegen asthenie waren
nu evenzeer in de mode en even
zeer in trek als Manuel's nieuwe
voorjaarsjaponnen. Telkens op
nieuw drong mijn scherpe blinken
de naald in deftige zitvlakken,
ontbloot op lakens van het fijnste
linnen. Ik werd bedreven, ja on
overtroffen in de kunst door te
dringen in het slechtste eind van
de beste kringen, met een behen
digheid die de operatie bijna pijn
loos maakte mijn vaste inlei
ding was altijd «Ik verzeker u,
beste mevrouw, dat zal u geen on
gerief veroorzaken» en die
mijn reputatie met sprongen voor
uit deed gaan.
Hoe vreemd het ook mag lijken
de resultaten van dit ingewikkel
de hokus-pokus-procédé en ik
was. dat verzeker ik u, een grote
schelm in die tijd, hoewel mis
schien niet erger dan velen van
mijn collega's waren verrassend
dikwijls verbluffend. Asthenie gaf
aan deze verveelde en nietsdoende
vrouwen een interesse in het le
ven. Mijn versterkende middelen
staalden haar slappe zenuwen. Ik
zette haar op dieet en drong aan
op een vaste regel van gematigde
lichaamsbeweging en vroeg op
staan. Ik overreede zelfs twee weg
gelopen vrouwen terug te keren
naar haar lankmoedige mannen,
met het gevolg dat zij na negen
maanden andere dingen hadden
om zich mee bezig te houden dan
asthenie.
Voor iemand die tot dusver in
een middenstands-spreekkamertje
geworsteld had voor kleine be
dragjes van vijf shilling en zelfs
van een halve kroon, was deze
wending van het lot een buiten
kansje. een redding kortom,
een onmetelijk voordeel. Mijn be
handeling zou nooit de moeite
waard geacht zijn als ik er niet
een daarbij passend buitensporig
hoog honorarium voor in rekening
gebracht had. Waar vroeger pen
nies mijn beloning waren geweest,
vloeiden nu de guineas naar bin
nen een gouden stroom.
Waarom zou ik schijnheilig zijn
en doen alsof deze financiële over
winning mij niet streelde? Zij
bracht veel aangename dingen
met zich mee. Weldra was onze
schuld aan Dr Tanner volledig af
gelost, het huis opnieuw in de verf
gezet en behoorlijk gemeubileerd.
Er kwam een net dienstmeisje om
open te doen, en een aardige kin
derjuffrouw om 's middags met de
kinderen naar het park te gaan.
Ik was eindelijk overreed klant te
worden van Manuel's kleermaker,
was geintroduceerd in een goede
club, ontsnapte nu en dan om
een middagje golf te spelen en
maakte mijn visities in een nieuwe
Austin-coupé.
Dikwijls dacht ik na en verwon
derde mij in een soort duizeling
over de omstandigheden die ons
dit alles gebracht hadden. Een
kleine oude vrouw had bij vergis
sing een dodelijke dosis van een
belladonna-wrijfmiddel ingenomen
en ik, door een toeval bij haar ge
roepen, was zo fortuinlijk geweest
haar te redden. De rest was ge
volgd als kringen die zich naar bui
ten uitbreiden, verder en verder,
wanneer men in het stille water
van een vijver een steen heeft la
ten vallen. Ach ja, ik dreef op de
koppen van deze golfjes. Had ik
geen reden om met mezelf tevre
den te zijn?
Niettemin was ik mij in mijn bin
nenste af en toe bewust van een
vage onvoldaanheid, nu de aard
van mijn praktijk veranderde.
Meer en meer werd ik in beslag
genomen door mijn «elite-patien-
ten» hoe langer hoe minder door
de gewone werkmensen, die door
de zijdeur kwamen. Terwijl ik de
zoetheden van de voorspoed ge
noot en mij verlustigde in het be
sef van een vervulde ambitie
niets vervult een Schot met meer
geestdrift dan de wetenschap dat
hij vooruit komt kon ik niet na
laten het werk dat ik nu deed, te
vergelijken met het werk dat ik
eens had gedaan.
De climax kwam op en middag
toen ik mijn spreekkamer uitstap
te om een kop thee te gaan drin
ken, zeer over mezelf tevreden
omdat ik zojuist een nieuwe pa
tient had uitgelaten een kaars
rechte, militair uitziende man met
een koperkleurig gezicht en een
snor.
«Weet je wie dat was vroeg
ik zelfverdaan aan mijn vrouw.
Zij schudde het hoofd.
«Sir..., C.B., I.C.B.» ik noemde
een naam die het publiek van des
tijds voornaam in de oren klonk.
«Ik krijg nu behalve de vrouwen
ook de mannen. Ik werd hem aan
bevolen door zijn vrouw».
«Wat scheelt hem?»
«Niet veel» grinnikte ik. «Lichte
leveraandoening. Engels-Indisch,
weet je. Hij krijgt een injectie-
kuur tegen vijf guineas per keer.
Denk eens in. Toen we hier begon
nen, moest ik zweten als de dui
vel voor een paar ellendige shil
lings. En nu, vijf guineas voor drie
minuten werk».
Zij antwoordde niet, maar
schonk mij zwijgend een kop thee
in. Er was in haar gereserveerd
heid iets wat mij irriteerde. «Nou
wat zou dat? Vind je niet dat ik
een beetje krediet verdien?» Ik
streek liefkozend over de revers
van mijn pak van goede snit. «Per
slot van rekening ben ik nu heel
wat verder dan toen ik de mijn
werkersstraten opsjokte in een vui
le oliejas en met spijkers beslagen
mijnlaarzen».
Zij keek mij recht in het ge
zicht.
«Ik geloof dat ik je liever had
in die met spijkers beslagen laar
zen. Toen je die droeg, dacht je
meer aan je zieken en minder aan
je guineas».
Ik werd rood tot aan mijn haar
wortels. Ik had zin haar de zitka
mer uit te vloekten. «Allemach
tig, je bent ook nooit te voldoen!»
maar tot mijn eigen verbazing
bleef ik zwijgen. En na een lange
pauze mompelde ik:
«Misschien heb je gelijk... 'k
Moet die dagen nooit vergeten.
Ze waren toch de moeite waard».
11
Terwijl de tijd voortging, leer
de ik het klooster goed kennen
Hoe kan ik de vrede van deze
kleine citadel van goedheid be
schrijven rustig, geordend
smetteloos, met haar kleine bin
nenhof, overschaduwd door twee
lindebomen, en gelegen precies in
het hartje van de grote, bedrijvige
stad. Wanneer men de drempel
ervan overschreed, trad men een
wereld van mijmerende en myste
rieuze rust binnen. De kapel was
klein, maar van een bijzondere
schoonheid, van binnen betimmerd
met ongeverfd hout; boven het al
taar van rose marmer verhief zich
een groot eenvoudig crucifix. De
kaarsen flakkerden en wierpen eer
zachte glans op de koperen deu
ren van het sacramentshuisje en
op de witte bloemen aan weers
zijden. Tegen de muren waren
vaag de kruiswegstaties te zien
en eveneens vaag waren de zwar
te gestalten der nonnen, knielend
in een stilte die de reinen van
hart kan vervullen met een exta
tische verrukking vol vrede en bli,
heid, maar die mij, in deze perio
de van mijn leven, altijd met een
stekende wroeging doordrong. Ir
derdaad was ik mij toen, hoewel
misschien onvolledig, bewust van
een gebrek aan een doel in mijn
bestaan, van een leemte die doe
geen enkel bedrag aan honorar3
was te vullen. Ik besefte dat er be
paalde vitale problemen en inner
lijke stemmen waren die ik ont
week en die ik gemakshalve naar
de toekomst verwees; op zulke
momenten was ik vervuld met or
voldaanheid over mezelf en zwoe
ik hartstochtelijk me te verbeteren
een besluit dat ik, eenmaal te
rug in de verstrooiingen van da
wereld en in de opwindende dru' -
te van mijn praktijk, helaas erbar
melijk verzuimde ten uitvoer te
brengen.
In weerwil van mijn gebrek- aar
deugdzaamheid raakte ik bevriend
met al de goede zusters, die hun
best voor mij deden door mij de
enige gift te schenken die zij
mochten geven het gebed. Zij
waren van alle nationaliteiter.
Moeder Cecilia was natuurlijk de
gene die mijn hart gevangen had.
Toch hield ik ook van zuster Jo
sephs, een stoere vrouw met een
omvangrijke hoeveelheid kleren
aan en die, omdat zij bijziende
was, een bril droeg met stalen
randen; zij was de novicenmeeste-
res.
En Maria Emmanuela, de Bel
gische zuster met haar kersrode
wangen, die het beheer over de
keuken voerde en altijd glimlachte
Ook moet ik de jonge zuster Bri-
gitta niet overslaan, bleek en met
holle wangen, uit Limerick in Ier
land, het arme kind leed aan long-
tuberculose en haar droevige maar
kalme blauwe ogen onthulden mij
dat zij wist spoedig te moeten
sterven.
Maar zo deze goede zusters
mijn genegenheid al hadden ge
wonnen, zuster Caterina, de Ita' -
aanse non, maakte een blijvende
indruk op mij. Met haar zwarte
haar, haar saffraankleurige huid,
haar dromerige en toch intelligen
te donkere ogen, was Caterina een
pure romantica, een teruggekee'
de naar het verleden, die uitslui
tend leefde in het vijftiendeeeuwse
Italië. Haar kennis van deze perio
de was encyclopaedisch en wan
neer wij gelegenheid hadden sa
men te praten, vertelde ze mij hoe
de dynastie der Delia Scala's op
kwam in Verona en die der Este
si's in Ferara, hoe Ravenna Padua
had bevochten en hoe Lucia Flo
rence versloeg.
vervolgt nadruk verboden
ALLES VOOR DE VER!'RAAIING VAN UW INTERIEUR
SIERVOORWERPEN IN KERAMIEK, HOUT OF STEEN
ETSEN
van Saverys, De Saedeleer, De Cooman, Hebbelinck,
Langaskens, Hervens, Geudens, e.a.
(steeds een hondertal in voorraad)
Kruisbeelden en Mariabeelden van hogere kwaliteit
Kunstambachtenjke sieraden
Verbronzen van babyschoentjes
MOLENSTRAAT 30 AALST
