Diocesane
Lourdesbedevaarten
1971
PEDILUX
S.P.E.S. - SNFORMA TIE
GELOOFSOPVOEDING m
JOEGOSLAVIË
GROEPEN IN DE EENZAAMHEID
VRAGEN ONZE AANDACHT ÜS
SCHOENHAN
DEL
dankt om
(iet penaten ueitiouwen en
wenst cll
(iet aeste uoal (iet nieuwe iaat
P. DE COCK - GRYSON
KERKSTRAAT 18 9300 AALST
TEL. 053/259.23
l«BEseaHE?=35«ssae
T^cErT"'' Hi'aKHi i' l*1'*1 "L 7 1 tititIi 11
VOOR EEN
SCHONER VLAANDEREN
Dit is de titel van de wandka-
lender voor 1971 uitgegeven door
de Vlaamse Toeristenbond en de
Vlaamse Automobilistenbond.
Vanwaar deze benaming? Wel.
heel eenvoudig, omdat dit fraai
stuk, samengesteld door de be
kende architekt-urbanist Renaat
Braem, met de medewerking van
fotograaf Alfons de Beider en de
lay-outspecialist Piet Serneels, ons
aanschouwelijk voorstelt hoe het
met de goede smaak op architek-
turaal gebied in Vlaanderen ge
steld is.
Onze mensen een beter inzicht
in eenvoudige en toch mooie
bouwkunst bijbrengen, wars van
de noodlottige gevolgen der grond-
spekulatie en' van het knoeiwerk
van bepaalde bouwmaatschappijen
dat heeft de samensteller zich tot
roeping en tot levenstaak gesteld.
De kalender die enerzijds aantoont
hoe het moet en, met humoris
tische tekeningen, hoe het niet
moet, is een van de middelen, die
Renaat Braem aangewend heeft
tegen., «het lelijkste land ter we
reld of bijna dan toch».
Bewonder in deze aantrekkelijke
kalender de architektuur waar een
ziel in zit en verlustig u daarnaast
in de kartoens, die de wansmaak
aan de kaak stellen!
Deze kalender is te koop in al
de V.T.B. boekhandels tegen 40 fr
per exemplaar, 30 fr voor leden
van V.T.B. of V.A.B. Prijs telkens
te verhogen met 5 fr als over de
post moet worden toegezonden
Er zijn organizaties die zich be
zighouden met de telling van alles
wat geteld kan worden. Zo wer
den ook pogingen gedaan de een
zame mensen te tellen. We weten
hoe mank elke getallenstatistiek
kan zijn; want niet ieder die al
leen staat is eenzaam, en niet
ieder die in een verband leeft, is
een gemeenschapswezen Toch
kunnen juist deze cijfers ons een
vermoeden geven hoe omvangrijk
het probleem wel kan zijn.
Volgens recente gegevens zijn
er in ons land 865.000 alleenstaan
de vrouwen, waarvan 313.000 on
gehuwde vrouwen boven de 25
jaar. 504.000 weduwen en 48.700
uit de echt gescheiden vrouwen.
Elk van deze kategorieen heeft
zijn specifieke problemen, maar
voor allen blijft toch de vraag in
welke mate zij in een «verband»
kunnen opgenomen worden. Zij
moeten voor zichzelf een duidelij
ke plaats weten, waarin een be
trokkenheid bestaat tot alle ande
ren. Ook voor een affektieve re
latie moet er plaats zijn. Het «Ma
nifest der meest onterfden» meent
dat in ons land meer dan 1 mil
joen mensen aan de rand van de
maatschappij leven, wat betekent
dat zij er op een of andere wijze
niet volwaardig in opgenomen zijn
het zij omdat de maatschappij
geen oog voor hen heeft, hetzij
omdat zij zich zeer moeilijk laten
Integreren. In het laatste geval
gaat ook de gemeenschap zich
zeer gemakkelijk desinteresseren
De diocesane Lourdesbedevaar
ten van het bisdom Gent hebben
dit jaar te Lourdes hun gouden
jubileum gevierd. In 1971 gaan zij
terug naar Lourdes, met hetzelfde
programma als de vorige jaren.
Enkel de lentebedevaart wordt met
één dag ingekort. Deze lentetocht
vertrekt op woensdag 12 mei en
is te Gent terug op dinsdag 18
mei, hetzij een bedevaart van ze
ven dagen. Maar in de julibede-
vaarten, die door de Diocesane
overheden zelfstandig worden ge-
organizeerd, wordt er van de tijd
niets afgenepen. Integendeel de
La Salette-Lourdesbedevaart wordt
met een dag verlengd. Onder de
leiding van Kan. Reyntens vertrekt
deze eerste bedevaarttrein op
maandag 12 juli bezoekt op 13
juli per autocar Ars en Lyon en
trekt de bergen in naar La Salet-
te blijft op 14 juli te La Salette,
om op 15 juli na de middag de
tocht door het Vercorsgebergte te
doen en te Valence uit te slapen.
Op vrijdag gaat de reis per dag-
trein van Valence naar Lourdes
Dit maakt een bedevaart van 12
dagen, uitsluitend met dagreizen.
Op vrijdag 16 juli vertrekken
voor deze mensen. M.a.w. zij «laat
ze vallen»! Er zouden nog altijd
volgens dezelfde bron zowat
200.000 sociaal onaangepaste jon
geren zijn, duizenden onaangepas
te volwassenen (gevangenen, ex-
gevangenen, landlopers e.d.) Zelfs
wanneer velen van deze mensen
vroeg of laat wel willen streven
naar een echte integratie in de
maatschappij, staat men haast
voor een onmogelijke opgave. Wie
gaat hen een kans geven? Wie
vangt de mensen op die uit de ge
vangenis ontslagen worden? In vele
gevallen heeft zelfs de familie hen
afgeschreven, de rug toegekeerd.
Wie hoort «van waar zij komen»
sluit veiligheidshalve zijn deur. En
dan? In enkele grote steden be
staan tehuizen waar ook deze
mensen een goed onthaal vinden,
maar hoe leven deze instellingen?
Er zijn te weinig gelden beschik
baar voor intensief werk.
WAT DOEN WIJ VOOR HEN
Voor kinderen die zonder ouders
komen te staan, hetzij door sterf
geval, hetzij omdat zij aan het
ouderlijk gezag werden onttrokken
werd heel wat gepresteerd, vooral
ook door het privé initiatief. Meer
en meer streeft men er naar deze
kinderen in één of andere vorm van
gezinsverband samen te brengen.
Sommige «jeugddorpen» zijn
daarvan een voorbeeld. Het ligt
voor de hand dat voor deze kin
deren dezelfde levensvoorwaarden
worden geschapen als voor ande
twee andere treinen rechtstreeks
naar Lourdesde Blauwe paro-
chietrein met dagreis, de Witte
met ziekenafdeling en nachtreis.
De blauwe blijft te Lourdes zes
volle dagen en zeven nachten, de
Witte zes dagen en vijf nachten.
De Witte keert op donderdag 22
juli uit Lourdes terug en arriveert
te Gent na een nachtreis op 23 ju
li. De Blauwe verlaat Lourdes op
diezelfde vrijdag 23 juli in de vroe
ge morgen komt na een dagreis
te Gent in de avond aan. Dit zijn
dus bedevaarten van 8 dagen.
Volgens het akkoord met de
KWB-KAV Lourdesbedevaarten zijn
het in 1971 vooral de parochies
uit de Denderstreek-Zuid die uit
genodigd worden om in parochiaal
verband de Diocesane Lourdesbe
devaarten te vergezellen. Het gaat
dus om parochies uit de dekena
ten Aalst, Geraardsbergen, Haal-
tert, Herzele, Lede, Ninove en Op-
hasselt. Ook Gent-stad en de de-
kanaten Ledeberg, Merelbeke Oos
terzele stonden in het akkoord van
20 februari 1968 aangeduid.
Inlichtingen Sekretariaat Lour
desbedevaarten, Citadellaan, 72,
9000 Gent (tel. 09/22.40.61)
re kinderen. Terecht eist de staat
personeel dat gekwalificeerd is,
gebouwen die netjes zijn. Maar is
diezelfde staat ook bereid de no
dige middelen te verschaffen om
dat alles in stand te houden? En
zal niet alleen «de staat» maar
ook de levende gemeenschap van
mensen bereid zijn wat te doen,
zodat niet meer gebeurt wat tij
dens de grote vakantie 1970 ge
schiedde: dat aan onze kust een
groep kinderen uit een reglemen
tair gehuurd huis worden gezet,
alleen maar omdat ze uit een «te
huis» komen? Als deze kinderen
niet de eenzaamheid werden inge
jaagd, verstaan wij er niets van.
Veel te lang ook is het pro
bleem van de gehandikapten aan
onze aandacht ontsnapt. Het blijft
een schande dat we in onze kran
ten nog moeten lezen dat voor
mentaal gehandikapte volwassenen
slechts DRIE aangepaste homes
bestaan, die dan nog slechts een
moeizaam bestaan leiden, omdat
ze bij de wet niet voorzien zijn.
Een mentaal gehandikapt kind kan
tot zijn 21 jaar naar een kinder
tehuis. Daarna staat men op straat
of moet men opteren voor een
krankzinnigengesticht, waar ze
doorgaans niet thuishoren. Op
grote terreinen kan in onze maat
schappij de eenzaamheid voorko
men en genezen worden mits wij
onszelf daartoe de aangepaste in
strumenten bezorgen. En dat is
een aanpak voor de gehele samen
leving.
HOUDING DAAR TEGENOVER
Al is deze bron de enige die op
volle toeren zou kunnen draaien
dan is de kogel nog niet door de
kerk. Regelmatig hebben wij moe
ten vaststellen dat en de juiste
methode ontbreekt en de nodige
middelen. Een verschil in aanpak
is dikwijls tekenend tussen een
pastoor-religieus en een sekuliere
priester. Menig pastoor is kontakt-
arm, afgesloten van de buitenwe
reld (vooral buitenparochies) en
hebben onvoldoende stimulansen
qua informatie bijvoorbeeld. Hier
uit volgt vereenzaming en soms
ontmoediging. Dit is geen verwijt,
wel een vaststelling.
Wij gaan niet beweren dat
S.P.E.S. bijvoorbeeld de zaak zal
oplossen. Het is wel feit dat prie
sters, na een bepaalde tijd in kon-
takt te zijn geweest met S.P.E.S.
beter zijn gaan presteren. Het
voordeel iets of iemand achter zich
te weten was stimulerend op de
moraal van een priester. Door het
kontakt en het doorspelen van in
formatie en middelen heeft de
pastoor meer kunnen bieden aan
de jongeren, die entoesiaster wer
den, met het gevolg dat er resul
taten waren, en op hun beurt, on
bewust, de pastoor nieuwe energie
schonken.
Dit is het resultaat en het voor
deel van individuele hulpbieding
en samenwerking zonder grote
tamtam.
Uit het voorgaande mag nie
mand, besluiten, dat die pastoors
ginder flauwe venten zijn. Wij die
nen er rekening mee te houden
dat die priesters uit een verdruk
king komen, uit een tragiek, uit
een psycose van angst. En nu
staan zij voor een onmetelijk
braakland.
MIDDELEN
Kinderen zijn gevoelig voor een
beeld, om niet te spreken van vol
wassenen die door een beeld aan
gezet worden tot kopen. Een beeld
kan bijblijven, soms het hele leven
lang. Een beeld aktualiseert wat
in teorie wordt uiteengezet. Wij
opteren bijvoorbeeld voor de mo
gelijkheid, dat de priester over
voldoende beelder (en middelen)
dient te schikken om praktisch
gezien, zijn toeretisch godsdienst
onderricht te aktualiseren en te
doen leven.
De mens, ook het kind, vertoont
vele aspekten en lagen in zich.
Het godsdienstige is er een van.
Moet de gehele mens zich kun
nen ontwikkelen, dan ook het
godsdienstige, en zo integraal mo
gelijk. Dat is een recht, De reli
gieuze mens moet zijn godsdien
stige horizon kunnen verruimen en
uitdiepen. Hier ligt een essentiële
taak van de priester, ook ginder.
Het gelovige kind, de gelovige
jongere, moet met een degelijke
niet wereldvreemde, godsdienstige
bagage het grote leven kunnen in
stappen. Hiertoe helpen, afgezien
van de genade, de kwaliteit van
de priester en de middelen waar
over hij beschikt. Informatie en
verstandig overwogen samenwer
king vanuit het Westen is nuttig
en noodzakelijk.
SLOTMEN3NG
In alle oprechtheid, er is iets
ontloken. De Kerk is een weinig
meer naar buiten kunnen treden.
Zij kan een Kerk in en voor de
wereld worden. Fundamenteel is
optimisme wel op zijn plaats. Er
is een dooi.
Jaren geleden was het niet mo
gelijk een massa gelovigen te zien
zoals het zich voordeel bij de aan
stelling van een aartsbisschop, bij
de openbare viering van de heilig
verklaring van Nikolas Tavelic te
Sibenik. Het was ondenkbaar dat
een bisschop officieel wordt uitge
nodigd op een Song-Festival.
Er is een religieuze honger bij
het volk. Dat bewijst de toeloop
bij een geestelijk koncert, het en-
toesiasme bij een sacramentspro
cessie rond de kerk en de deel
name van de jongeren bij een
jeugdbedevaart. De kroatische be
devaart naar Fatima en Lourdes in
1968 was een herademing, een
bevrijding, een explosie van gods
dienstig entoesiasme.
Meer mogelijkheden zullen in
het verschiet liggen. De vraag is
nu, en dan zeer ernstig, of die
mogelijkheden kunnen benut wor
den wat betreft het er op voorbe
reid zijn en de middelen. In ieder
geval, onze aandacht blijft althans
gaan naar die ene, huidige moge
lijke, bron van geloofsopvoeding,
de priester op de parochie. En uit
eindelijk ZAL de kerk terug het
verrezen, glanzend en bevrijdend
gelaat van Christus kunnen tonen.
Dat is ons Geloof en onze Hoop.
ledereen kan meewerken.
van S.P.E.S. Aalst.
Doet het langs p.r. 44.88.14
