f453/orz
ONAFHANKELIJK REGIONAAL WEEKBLAD
ei* eei*
DE GAZET VAN AALST
NEC SPE, NEC METU.
28e jaargang nr 1 Zaterdag 1 januari 1972 Redaktie en BeheerSchoolstraat 26 - 9300 AALST Tel. 241.14 8 fr het nummer
rgen gaat het beter
HET zal dazer dagen uiteraard rtiet ontbreken aan de uitvoerige
traditionele jaaroverzichten. Met de internationale en nationale tóp-
gebeurtenissen 1971: De nieuwe koers van de U.S.A. t.o.v. China
met het as. bezoek van Nixon aan Peking, de monetaire verwikke
lingen, de mannetjes met het autootje op de maan en dan dichter
bij ons de Belgische grondwetsherziening met de recente politieke
verwikkelingen, de verkiezingen met als politieke «attraktie» de
sombere situate van de Vlamingen te Brussel.
Men zal terloops nog wel herinneren aan de gelokaliseerde oor
logen, de guerilla gevechten in Afrika, Zuid-Amerika, Zuid-Oost-Azie
waarover doorgaans zeer vaag nieuws. En dan is er ook nog het
oude Vietnam - zeer, de kloof tussen de enkele rijke landen en de
vele andere landen die in 1971 nog groter werd. O, ja het Rijke
Westen heeft bij tal van gelegenheden het bewijs geleverd dat het
onverminderd de liefdadigheid bedrijft.
Voor de rest zijn Gaibraicht en Tinbergen in. Hun boeken vullen
de bibliotheken van wijze staatslieden.
Ach, u weet het allemaal wel, niet lezer. En mocht u een en
ander vergeten zijn, het wordt, zoals reeds gezegd, nog wel
met vee! prentjes van top-figuren en kleine mizerie-mensen voorge
schoteld,
Want voor de rest tout va bien, madame de la Marquise. Welis
waar heeft de Vlaming Herman De Leeck reeds eerder geschreven
dat ook in de welvaartslanden diegenen die 't minst nodig hebben,
nog steeds het meest wordt geschonken. Of zo ongeveer.
Natuurlijk zijn we we! in min of meerdere mate ietwat bekom
merd om tie recessie die volgens bevoegde iieden, hoogsten het
eeirste halfjaar '72 za! aanhouden. U weet het wei: In eigen land
gaat het niet zo bijster goed in de bouwsektor. Een barometer. En
er zijn cok andere tekenen aan de wan^.
Maar geïnspireerd door optimisme houden wij het toch maar bij
de knappe ekonomisten die een internationale aiies ontwrichtende
krisis a la 1929 niet meer voor mogelijk houden. En men wil die
Hongaarse naar Amsrika uitgeweken geleerde Katona geloven die
steeds doceerde dat de nadelen van de welvaart met de massa-
produktïe niet opwegen tegen de enorme voordelen.
XXX
En toch Het is opvallend stonden de problemen als gevolg
van de welvaart in het dageüjks leesvoer van het voorbije jaar dik
wijls centraal in het nieuws. De ecologie krijgt ruimere aandacht.
Onze welvaart is inderdaad nog lang geen welzijn. We worden
allen op een of andere wijze gekonfronteerd met de problemen van
water en luchtvervuiling, van toenemend lawaai. Men torst moeilijk
de kompetitie van de status, met alle gevolgen van dien.
Er is de toenemende individuele vereenzaming van de mens, de
aftakeling van het familieleven, de kioof tussen ouderen en jonge
ren, weliswaar geen nieuw verschijnsel, maar ditmaal scherper,
pijnlijker geaksentueerd.
Maar tegenover dit alles is er het positieve groeiend bewustzijn
van deze tekortkomingen, van de nevenverschijnsels van de welvaart.
De wil om toch de brug naar het welzijn te slaan. De kontestatie op
diverse gebieden, op diverse niveau's tijdens de zestiger jaren is
niet zinloos geweest. Zij is duidelijk overgegaan van een lawaaierig,
soms gewelddadig vertoon naar diepere bezinning. De jongere
aankomende generaties, zonder de lidtekens van een voorbije oorlog,
is wellicht méér bezield met een geloof in de verdere opbouw van
een betere wereld, dan ouderen geneigd zijn te geloven.
Overigens heeft die oudere generatie, deze die men nu tot de
derde leeftijd rekent, al met al steeds blijken gegeven van levens
kracht, van levensoptimisme. In de donkere jaren die voorafgingen
aan een oorlog, neuriede zij een sukseszanger achterna «Morgen
gaat het beter». Ondanks alles.
Moge die betere nieuwe morgen waarop zovelen nog steeds
wachten ook in deze welvaartstijd, ergens in 1972 gloriën.
Dat wensen wij van harte aan al onze lezers, zonder enig onder
scheid, in 't biezonder aan de missionarissen en leken die ergens
in de wereld in dienst van hun evenmens deze krant zullen
lezen, aan onze soldaten in de kazernen en aan diegenen voor wie
1971 een jaar was van leed, van pijnlijke herinneringen.
Met een groeiend wederzijds begrip, met meer menselijke solida
riteit kan 1972 ondanks veie onzekerheden een nieuw jaar worden
van ware levensvreugde. Van méér geluk!
o o o
f f
Voor wie zich het oude liedje herinnert
«Zonnig Madeira, land van liefde en droom...»
Dit zuiders zonnig tafereeltje of «God schept de dag..
En wat Dante ook moge zeggen:
Een start met goede voornemens voor 1972
is alvast een winstpunt...
inde 1972 - jaja, het gaat vlug -
uilen we zien zei Pierlala.
