liet onderbrengen van ouden van dagen bij particulieren
AALST
Vervolg van blz 1
Aalsterse Grote Markt.
Een unieke historische hoek...
Hij raakt niet wegwijs want in
een stad als deze kon hij bezwaar
lijk erop rekenen dat ergens toch
een stadhuis was waar men hem
informaties kon bezorgen.
Hij kreeg hoop en al het uit-
hangbordje «Borse van Amster
dam» te zien, niet b.v. fragmenten
van de fraaie gevels aan de Grote
Markt, hij snuffelde rond het mo
nument van Dirk Martens als een
volslagen analfabeet, en idem
55 voor het monument van Priester
Daens. Wie kon die vent wel zijn?
Hij kon vluchtig, zeer vluchtig
twee gevels van St. Martenskerk
«waarnemen», in een haastig tem
po even langs het Begijnhof. En,
o zo toevallig voor de gesloten
deur staan van 't Oud-Hospitaal.
Met tussendoor het Sluierstraatje.
En rond was de toerist. Of toch
niet, want hij kreeg vooral het
Denderwater en de walm van een
nabije industrie in 't vizier. Schan
de. Bezoedeld water en lucht. Een
uniek verschijnsel in dit land van
Schelde, Dijle, Leie en noem maar
op de stromen en rivieren die
gans anders je zo maar uitnodigen
om er in te baden.
Er is geen enkel bezwaar tegen,
dat deze dokumentaire ook echt
kritisch zou geweest zijn. Echt
kritisch, maar niet ondergedom
peld in een satirisch watertje. De
toerist is eigenlijk via deze film
verwittigd: Mensen in feite loont
een bezoek aan Aalst slechts de
moeite op «Vastenavond»
Want, behoudens die enkele ou
de gebouwen is Aalst en stad
zonder enig groen, zonder een
stadspark, zonder een zwembad,
zonder een sportcentrum, zonder
enig mooi modern fraai gebouw.
Wat hier onder het motto als
toeristische uitbouw werd gelan
ceerd, had veel weg van toeris
tische afbraak. Een filmje dat een
nutteloze geldverspilling was. Het
zou héél wat goedkoper geweest
zijn en positiever beroep te doen
op leden van de Aalsterse foto
kring.
Voor dit soort voorrecht via de
Vlaamse T.V. zoals zondag jl.
bedanken wij feestelijk.
We willen nog eens beklemto
nen: De Dirk Martensstede is geen
uitzonderlijke toeristische parel
aan de «Vlaamse Kroon». De toe
rist made welvaartsjaar 1972 is
in vele gevallen afgestemd op eerv
minium aan geestelijke inspanning,
met uitzondering wat eten en drin
ken betreft. Ach, zelf de kastelen
langs de Loire, men moet ze na
tuurlijk even gezien hebben, doen
het niet méér zoals weleer.
Maar dit T.V. filmje was niet al
leen een aanfluiting als dokumen
taire, meen heeft niet eens ge
poogd, of men is er niet in ge
slaagd de sfeer van deze stad
even weer te geven.
Er was dan een gesprek met de
hh. De Vidtse, kommissariaat ge
neraal van Toerisme, De Moor van
de Oost-Vlaamse Toeristische Fe
deratie en Schepen van den Eede.
Laatstgenoemde kreeg blijkbaar
niet eens de gelegenheid^ na zijn
korte inleiding, verder zijn visie
toe te lichten.
Terecht heeft hij er toch nog
kunnen wijzen op de belangrijkheid
van zijn stad met haar historische
achtergrond, en haar funktie als
uitgangscentrum voor de streek.
O.i. niet alleen voor de Dender
streek maar ook voor een stuk
Pajottenland. Maar ja, het officieel
toerisme heeft nu eenmaal zijn
provinciale grenzen. Van den Eede
is nuchter gebleven en heeft er
kend dat Aalst vooral eendags-
toeristen kan aantrekken, dat de
hotelakkomodatie in eerste in
stantie een aangelegenheid was
van de privé-sektor.
In verband met de noodzake
lijkheid aan infrastruktuur; De h.
De Vidtse «die zal kunnen verwe
zenlijkt worden als men het ont
wikkelingsplan (zg, Vlerick) volgt.
Juist is wel de opvatting een
deskundige aanpak, desnoods ge-
specializeerde marktstudie als aan
loop tot een efficiente toeristische
reklame. Maar een ernstige markt
studie veronderstelt financien en
op dat viak dient de steun te ko
men van overheidswege.
Inderdaad, méér samenwerking,
méér koordinatie.
Toch ook nog dit: Men moet
niet te veel excuses zoeken in
wat genoemd wordt het gebrek al
hier aan behoorlijke hotelakkomo
datie. Dat is een opvatting die
wellicht gebaseerd is op statis
tische gegevens.
Maar de ervaringen uit de prak
tijk van enkele hoteliers-restaura
teurs in Oost-Vlaanderen en
zelf in de streek die hun instel
ling hebben gemodernizeerd zijn
alles behalve bemoedigend. Wel
zouden méér lokale restaurateurs
een betere inspanning kunnen
doen om Aalst een reputatie inza
ke gastronomie te laten verwerven
Een dergelijke inspanning haakt in
op de kans voor Aalst in funktie
van het eendagstoerisme. Wij wil
len het voorlopig bij deze losse
notities laten. En uiteindelijk ver
trouwen schenken aan de V.Z.W.
De Denderstreek, aan de promo
tors van De Faluintjesstreek, van
de Denderroute.
Voor de rest willen wij die T.V.
dokumentaire zo vlug mogelijk ver
geten. Schepen Van den Eede, een
man van praktische aanpak zal
niet zo gelukkig geweest zijn, zon
dag II.
Nu goed, tenslotte kwam Aalst
nog eens in de kijker, volgens de
normen die, voor zover ons geheu
gen reikt, steeds toegepast wor
den voor de slaapkamer van Brus
sel.
Goede nacht, kijkers en wel te
rusten...
In ons land stijgen de woning
behoeften van de bejaarden voort
durend, rekening houdend met de
veroudering van bevolking. Men
stelt vast dat een belangrijk aan
tal van deze personen, zelfs de
valide, 'in rusthuizen zijn onderge
bracht ten nadele van de semi-va-
lide en invalide personen.
Er dient een oplossing te wor
den gevonden d'ie het mogelijk
maakt de valide bejaarden buiten
de rusthuizen onder te brengen
door ze bij de particulieren te her
bergen.
Onder dit thema heeft de ver
eniging «De derde leeftijd», 'in sa
menwerking met het Nationaal In
stituut voor de Huisvesting, onder
het voorzitterschap van de hh. X.
Rijckmans, voorzitter van de ver
eniging «De derde leeftijd», en
C. Crappe, secretaris-generaal van
het N.I.H. einde februari jl. een
«Rondetafel» georganiseerd in aan
wezigheid van Belgische en buiten
landse deskundigen inzake de pro
blemen van de ouden van dagen.
De h. W. Laihaye, voorzitter
van de Commissie van de rusthui
zen voor ouden van dagen bij het
ministerie van Volksgezondheid,
drukte de wens uit dat tot een
proefneming voor de wederhuisves-
ting bij de particulieren zou wor
den overgegaan in samenwerking
met de commissies van openbare
onderstand. Hiertoe zou inzonder
heid een gespecialiseerde dienst
warden belast met het opsporen
van de gezinnen die ouden van
dagen zouden kunnen opnemen
alsmede met het waken over de
materiele en morele voorwaarden
van deze wederhuisvesting.
Bovendien zou het passen een
regelmatige en doorlopende con
trole te oefenen op de individuele
onderbrenging. Het welslagen van
deze proefneming zou terzelfder-
tijd voordelig zijn voor de betrok
ken personen en voor de reeds
overbevolkte rusthuizen. Voorts
zou de financiering van een dienst
die gespeöiBiliiseerd is in het on
derbrengen van 'bejaarden minder
duus uitvallen dain de bouw van
speciale inrichtingen.
EXPERIMENT IN ENGELAND
Een dergelijk systeem bestaat
reeds in Engeland sinds verschei
dene jaren. Miss Bertha James
van de «National Old People's
Welfare Council» van Londen, gaf
een toelichting over de proefne
ming die ter zake in haar land
werd gerealiseerd. Talrijke rede
nen zetten de ouden van dagen er
toe aan een andere woning te zoe
ken. Terzake kan worden aange
stipt: het alleen leven in al te gro
te en functioneel onaangepaste
huizen, de hoge huurprijs, die bui-
tenzetting door de eigenaar, fami
liale onenigheid, de verslechtering
van de gezondheid, enz. Talrijke
personen zijn bereid bejaarden op
te nemen want dit systeem maakt
het hun mogelijk verder in een te
groot geworden woning voort te
leven, eenzaamheid te vermijden
of zich een aanvullend inkomen te
verschaffen door een kamer af te
staan en de bejaarden te verzor
gen.
H et weiderhuiisvesiting s p ersone el
dat alle nodige kwaliteiten heeft
zal inzonderheid belast worden
met het opsporen van de bejaarde
personen die wensen te worden
ondergebracht alsmede van de
hospita's die ze willen herbergen.
Voor de herberging brengt het we-
derhuisvest'ingspersoneel eerst een
bezoek aan de bejaarde persoon
zodat tijdens een algemeen ge
sprek waardevolle inlichtingen wor
den verkregen inzake gewoonten,
ontspanning, inkomen, leeftijd, ge
zondheid en de desiderata wat de
wederhuisvesting betreft. Voorts
zai het person eel aan de hospita's
de diverse middelen aanduiden
voor de oplossing van de moeilijk
heden die zich kunnen voordoen
en met hen voortdurend irt contact
blijven.
Tot besluit bevestigde Miss Ja
mes dat, niettegenstaande de
moeilijkheden, het onderbrengen
van de bejaarden bij particulieren
een taak is die dient te worden
voortgezet en de ervaring die zij
verworven heeft zet er haar toe
aan van mening te zijn dat deze
woonvorm zich verder zal ontwik
kelen.
Nadat de deelnemers tal van
vragen gesteld hadden aan Miss
James en aan de h. Laihaye, trok
de h. Crappe, secretaris-generaal
van het Nationaal iinstituut voor
de Huisvesting de besluiten uit de
ze Rondetafel.
Eerst en vooral meende hij dat
het onderbrengen van de bejaar
den de particulieren een zeer inte
ressante formule is en hij verheug
de zich over de uitslagen die in
Engeland werden bereikt. Hij druk
te de wens uit dat een gelijkaar
dige proefneming in Belgie zou
worden gerealiseerd dank zij een
doeltreffende samenwerking tussen
de commissies van openbare on
derstand en de instellingen d'ie
betrokken zijn bij de problemen
van de derde leeftijd.
Opdat met een dergelijke oplos
sing zou kunnen worden gestart
zal het Nationaal Instituut voor
de Huisvesting dit probleem be
studeren en hiertoe een speciale
werkgroep instellen waarin alle be
trokken Instanties, zowel openbare
ais particuliere, -zullen-zitting heb
ben.
