wonen
HET REDDEND GEBAAR
Drie minuten om
een leven te redden
Elementen van een
voor da agglomeratie en
federaties van gemeenten
Boontje
weet
het
beter
In verband met het verschijnen
van het werk «80 vooroudertafels
van Vlaamse koppen» stuurde
Louis Paul Boon ons volgende
terechtwijzing
«...Toch heeft die meneer Hen-
drickx (schrijver van het boek)
een kleine vergissing begaan
grootmoeder van vaders zijde, was
geen Aalsterse, maar kwam uit
Erembodegem. Zij werkte echter
van haar negende jaar in een Aal
sterse pluimenfabriek, waar zij
door Sooike Boon werd opgewacht
en gevrijd. Voor de rest zijn alle
andere voorzaten, tot in de acht
tiende eeuw Aalstenaars».
Waarvan akte.
Verkeersongevallen zijn een
echte epidemie geworden. In Bel-
gie komen op die manier jaarlijks
zo'n 3000 mensen om het leven,
terwijl meer dan 100.000 slacht
offers zware of lichte verwondin
gen oplopen. Het zijn harde cijfers
waaraan iets moet gedaan worden
Maar het is niet alleen een kwes
tie van preventie, het is ook een
kwestie van E.H.B.O. Want wat
ziet men als er ergens een onge
val gebeurt? Er zijn mensen die
gewoon doorrijden, er zijn mensen
die alleen maar stoppen om te kij
ken, maar er zijn ook mensen die
willen helpen en niet weten wat ze
moeten doen. Of die het hoofd
verliezen en door hun onbesuisd
optreden de toestand van het
slachtoffer nog verergeren.
Uit deze vaststellingen is de
kampanje «Het Reddend Gebaar»
gegroeid. Deze aktie van het Bel
gische Rode Kruis, die in 1971 al
een overdonderend sukses kende,
wordt dit jaar hernomen.
Men heeft immers vastgesteld
dat veel verkeersslachtoffers over
lijden omdat zij binnen de drie mi
nuten na het ongeval geen deskun-
VERSLAG VAN DE WERKGROEP
«BEHEER VAN AGGLOMERATIES EN
FEDERATIES IN BELGIE»
VOORGEZETEN DOOR CNR WILLEMS
dige hulp kregen. Men heeft'nu
getracht om de bevolking in een
minimum van tijd enkele basisbe
grippen van eerste hulp bij te
brengen. Dit betekent twee lessen
van twee uur met weinig theorie
en veel praktijk. Deze lessen zijn
uiterst eenvoudig en richten zich
tot een zo breed mogelijk publiek
Alles wordt in feite terugge
bracht tot 4 gebaren:
de 900 verwittigen,
een nieuw ongeval voorkomen,
verstikking voorkomen en
zware bloedingen stelpen.
Verleden jaar werden aldus on
geveer 40.000 mensen bereikt, dit
betekent 40.000 mensen die weten
wat zij moeten doen als zij getui
ge zijn van een verkeersongeval.
Maar wat heeft dit cijfer te be
tekenen op een bevolking van
9.000.000 mensen?
Deze lessen worden zowat over
al in het land gratis gegeven door
rodekruismonitors die hiervoor spe
ciaal zijn opgeleid. Uiteindelijk
zouden wij moeten bereiken dat
bij ieder ongeval minstens één
redder aanwezig is.
Op het einde van 1972 zal het
10 jaar geleden zijn dat het Insti
tuut Administratie-Universiteit werd
opgericht. Dit instituut groepeert
alle universitaire vormingscentra
van het land, en heeft de actieve
steun van alle secretarissen-gene
raal van de ministeries, van de 9
provincies en van de meeste ge
meenten van boven de 10.000 in
woners.
De werking van het I.A.U. die
dus steunt op een samenwerking
tussen overheidsdiensten en uni
versiteit, is gericht op de vorming
en de volmaking van leidinggeven
de personen in de openbare sec
tor, volgens methodes eigen aan
een strikt wetenschappelijke werk
wijze.
Dat de actie van het I.A.U. «in
teruniversitair» kon gevoerd wor
den, bracht mee dat de resultaten
tot de grootst mogelijke doeltref
fendheid hebben geleid, vermits de
opgebrachte inspanningen op een
breed gespreid terrein maar steeds
gecoördineerd konden geleverd
worden.
Naast seminaries, korte univer
sitaire cyclussen, zelfvervolma
kingsactiviteiten, e.a. stelt het
I.A.U. ook een reeks publicaties
ter beschikking.
De meest recente die op het
einde van april 1972 van de pers
kwam is ontstaan onder leiding
van Chr. Willems, stadssecretaris
van Aalst, die lid is van de Neder
landstalige Gemeentelijke Commis
sie en het Nederlandstalig Regio
naal Comité van het I.A.U. en die
tevens de Vlaamse lokale besturen
vertegenwoordigt in het «Uitvoe
rend Comité», dat voor het ganse
land als hoogste bestuursorgaan
van het I.A.U, optreedt.
De publicatie van Willems is,
zoals A. Van Beylen, algemeen af
gevaardigde van het I.A.U, het in
het «woord vooraf» terecht laat
opmerken, «brandend actueel en
wezenlijk belangrijk», omdat het
de studie maakte van de aange
paste beheersregelen die moeten
gelden in de nieuw ontworpen ag
glomeraties en federaties van ge
meenten.
Op heden voelt iedereen het im
mers als een grote leemte aan dat
in de hervorming van de gemeen
telijke instellingen zoals deze ge
beurde bij de wet van 26 juli 1971
houdende organisatie van de ag
glomeraties en federaties van ge
meenten, wel op een ingrijpende
wijze nieuwe institutionele struc
turen in het leven werden geroe
pen (agglomeraties en federaties)
maar dat geen aandacht werd be
steed aan de verbetering van de
beheersmethodes.
In verband met die beheers
methodes wordt in de wet van
1971 eenvoudig verwezen naar de
gemeente- of provinciewet van
1836, die toendertijd is ontstaan
voor het beheer van een reeks be
perkte taken, die in de negentien
de eeuwse visie aan de gemeenten
en de provincies konden worden
toevertrouwd. Dit klassiek bestuur
lijk stramien van 1836 moet thans
als volledig voorbijgestreefd wor
den beschouwd, zeer zeker voor
de gemeenten of de provincies zelf
maar nog meer voor de nieuwe be
sturen (agglomeraties en federa
ties), die een beleid zullen dienen
te voeren op gebieden als ruimte
lijke ordening, grondgebruik, eco
nomische expansie, socio-culturele
infrastructuur, bescherming van
het leefmilieu, dringende genees
kundige hulpverlening, huisvuilver-
wijdering en verwerking, enz... za
ken die in de negentiende eeuw
niet of in een te verwaarlozen mate
ter sprake kwamen.
In de publicatie van Willems
wordt daarom een nieuw en aan
gepast beheersmodel voorgesteld
in de plaats van dat van de ge
meentewet van 1836.
Dit beheersmodel heeft als on
middellijk doel een geintegreerd
beheer te voeren door
samenwerking tussen de poli
tieke beleidsorganen en de
ambtenaren.
aanpassing van de regelen be
treffende de werking van dé
beleidsorganen.
toekenning van een manage
mentsfunctie aan de ambtena
ren, inzonderheid aan de top
ambtenaren.
Het model en de verschillende
onderdelen ervan vindt men in
detail uitgewerkt en geillustreerd
door voorbeelden, beschreven in
bovengenoemde publicatie. Op
het einde van het boek treft men
eveneens een voorstel tot aanvul
ling en wijziging van de wet van
26 juli 1971 aan. Dit voorstel,
evenals het ganse werk, dient als
basis voor de besprekingen die
worden gevoerd met het bevoegde
ministerie.
Het is te hopen dat het mag re
kenen «op een ruime belangstel
ling in politieke en administratieve
milieus», om het met de woorden
van hogergenoemde A. Van Beylen
te zggen. Het zou een degelijke
start van de wel onvermijdelijk ge
worden agglomeraties en federa
ties van gemeenten enkel ten goe
de komen.
«de gazet van Aalst»
weekblad gesticht In 1643
verantw. uitgever
Gustaaf Sanders
kantoor sn drukkerij
Schoolstraat 26 9300 Aalst
Tel. 053/241 14
postrekening S31.72
3 maandabonnement 100 fr.
6 maandabonnement 190 fr.
12 maandabonnement 360 fr.
op trarzoek worden
advertentietarieven
tosgesoBsten
TOEGANGSMOGELIJKHEID
VAN DE GEHANDICAPTEN
TOT ALLE GEBOUWEN
Een Belg op zes ondervindt
moeilijkheden om zijn woning of
om openbare of handelsgebouwen
te betreden. Men schat immers dat
er in ons land 1.300.000 bejaar
den zijn waaronder 150.000 hart
lijders en 95.000 bewegingsge
handicapten die zich slechts in rol
stoelen of bij middel van speciale
prothesen verplaatsen.
De Nationale vereniging van de
Huisvesting heeft dan ook een op
roep gedaan op al de architecten
en openbare mandatarissen opdat
alle architecturale hinderpalen die
aan de gehandicapten de toegang
beletten tot de magazijnen, ban
ken, postkantoren, gemeentehuizen
werkplaatsen, kerken, cinéma's,
restaurants enz. zouden vermeden
worden.
Voor de gehandicapten dienen
brede in- en uitgangen voorzien te
worden evenals gelijkvloerse toe
gangen, oprijen, leuningen, ruime
liften.
De Nationale vereniging oordeelt
derhalve dat er normen zouden
moeten worden opgelegd om de
toegang tot de gebouwen te ver
gemakkelijken, zoals er ook nor
men bestaan inzake brandbeveili
ging.
DE BESCHERMING
VAN HET LEEFMILIEU
Zwitserland zal het eerste Euro
pees land zijn om het woord «leef
milieu» in zijn Grondwet op te ne
men. Inderdaad, door middel van
een referendum, heeft de bevol
king haar akkoord betuigd opdat
de Grondwet aan de Confederatie
de macht zou verlenen wetten uit
te vaardigen op het gebied van
de bescherming van het leefmilieu
De Zwitsers hebben op deze
volksraadpleging niet gewacht om
het probleem van de omgeving aan
te pakken. Vandaag reeds, telt dit
land met meer dan 6 miljoen in
woners, 366 stations voor water
zuivering die een bevolking van
4,4 miljoen inwoners betreffen.
Voort zijn 89 andere zuiverings
installaties in opbouw en zijn er
103 ontwerpen klaar om uitge
voerd te worden.
Wanneer deze werken zullen
voltooid zijn, zullen al deze sta
tions het afvalwater van een groot
gedeelte der ondernemingen er
van twee derden van de bevolking
kunnen zuiveren.
